We hebben een geweldige paus

Speech dominee Rob Visser bij de opening van de tentoonstelling
van Marius van Dokkum in de Martinikerk in Groningen op 3 juli 2014
We hebben een geweldige paus. Franciscus 1. Het moet gezegd.
En wij? Dat zijn dan dus alle mensen binnen en buiten de kerk.
Zijn woorden worden zichtbaar voor wie het wil zien.
Mild, doortastend legt Franciscus de zaken bloot.
Een nieuwe wind waait en wij zijn er blij mee.
Wat dit van doen heeft met vanmiddag?
Kom even mee.
Daar staan we op het station. Niet zomaar één. Het centraal station, Amsterdam
Wat we daar doen?
Leren van Rembrandt of naar de Wester, Ingeborg vergezellen.
En daar staan ze dan. Op weg van Dokkum naar Groningen.
Om uiteindelijk verzeild te raken in de Martinikerk.
En wederom is daar de milde blik, die doortastend zaken bloot legt.
Misschien wel ontleedt, ontdekt.
Er wordt afgerekend met de schone schijn.
En in de toespraak weten we ons herkend.
Toespraak?
Ja, want Marius spreekt met de penseel.
Hij schetst. Mild, maar onthullend.
We herkennen de ander en als het goed is herkennen we onszelf.
Marius houdt van mensen. Alleen dan kan je zo scherp observeren.
Terecht valt de naam Rembrandt. Marius zou niet in zijn schaduw willen en durven staan.
Maar wie weet zal Rembrandt dat op de jongste dag hetzelfde ook wel tegen Marius zeggen.
Want net als bij Rembrandt gaat de getekende mens bij Marius leven. De mens van binnen
uit gekend. Dat is voorwaarde voor werk, waarop je niet uitgekeken raakt.
U zult het herkennen. Je kijkt en je kijkt en onwillekeurig speelt er minimaal een glimlach
om je mond.
Marius prikt door onze werkelijkheid heen. Opzij,opzij,opzij, we hebben ongelofelijke haast.
Mensen houden de schijn op, maar die vlieger gaat niet op. We kunnen ons wel mooier
voordoen, maar bij Marius staan we in ons hemd
Maar niet beschaamd. Want hij staat naast ons en met zijn ontwapenende glimlach zegt hij
tegen ons allemaal: He joh, doe effe normaal!
We kijken hem aan en wie dan goed oplet ziet,
dat hij knipoogt, knipoogt naar ons allemaal, knipoogt naar dat gekke, hectische, overvolle
én prachtige leven van ons.
Weet u, met alle gevaar van dien.
Marius heeft iets weg van een dominee. Althans een heel goede dominee.
Die kan relativeren, humor heeft, de daad bij het woord voegt en liefdevol zegt waar het op
staat.
Hij heeft eigenlijk wel iets weg van een supergeestelijke, een bisschop, een paus.
Als Franciscus maakt hij de tongen los.
Woelt vertrouwde paden om
Heeft mensenkennis.
Is eenvoudig, bescheiden.
Akkoord: Marius heeft kinderen, is getrouwd en nog weg wel met een master in de
orgelmuziek.
Klein verschil, maar daarbij blijft het.
Maar voor het overige. De kanttekeningen, die hij maakt bij leven, geloof en kerk lijken
verrassend veel op die van de paus, de man, die de naam draagt van de man, Franciscus van
Assisi, die ons de liefde voor de schepping heeft bijgebracht.
Kortom, lieve mensen, we hebben niet alleen een geweldige paus, maar ook een geweldige
schilder.

Download Report