Er was eens…. Zo beginnen alle mooie sprookjes toch? Maar dit is geen sprookje Dus zullen we hier beginnen met: Er was eens niets… De gouden jaren van weleer zouden die nu echt helemaal gedaan zijn? Ik kan het gewoon niet geloven, wil het niet geloven, en weiger het te geloven. Hoevenen is een mooie club, een club waar banden voor het leven gesmeed worden. Zo was het vroeger, en zo zal het nog altijd zijn. Maar hier moeten we samen aan werken. Dit kan 1 iemand niet oplossen. Waar is de tijd van de geweldige spontane feestjes? Waar is de tijd dat we tot in de vroege uurtjes gezellig keuvelden aan de toog op een vrijdagavond? Waar is de tijd dat we op zondagavond niet op tijd naar huis gingen? Ik ben duidelijk in een nostalgische bui, maar wat eens is geweest wil niet zeggen dat het niet meer kan terug komen, toch? Nu is er een tijd waarin niemand meer op vrijdagavond een kaartje komt leggen in de kantine tijdens de zaalperiode, Waarin niemand nog de moeite neemt om aanwezig te zijn op de activiteiten die er georganiseerd worden. Nu is het een tijd waarin de kernleden niemand van de jeugd kent, en waarin de jeugd niemand nog van de kern kent. Laat staan de gewestelijken of de recreanten. Nu is het een tijd waarin de mensen zich druk maken dat er geen supporters meer in de tribune zitten. Nu is het een tijd waarin de mensen die iets organiseren, zich druk maken dat er niet veel volk aanwezig is. Het ene hangt nauw samen met het andere. Laat dat even duidelijk zijn. Pijnlijk duidelijk zelfs. Het kan ook anders, het was ooit anders... Even een opflakkering tijdens de viering van ons 40-jarig bestaan. Wat een opkomst was dit, wat een geweldige sfeer hing daar rond ons teergeliefd korfbalveld, Wat een gezellige drukte was er toen in onze kantine? Niemand kon het iets schelen dat we een regenbui op onze hoofden kregen. We ploeterden, allemaal samen, gewoon verder. Hoe zeer benadrukte iedereen toen hoe leuk het die dag was? Daarom weet ik, voel ik, dat het ook anders kan. We hebben geweldige groepen, en geweldige spelers. Geweldige ouders ook die hun kinderen niet naar de korfbal brengen “omdat het een goedkope babysit is”. Het zijn stuk voor stuk mensen die begaan zijn met wat er rondom het korfbalveld gebeurt. Helaas is dat niet meer zoveel. Ik weet dat het anders kan, En voel dat het anders kan. De gouden tijden zijn nog niet gedaan! Maar laten we samen de adem zijn die er voor zorgt dat de club blijft leven.