Viering naamfeest v.d. Parochie op zondag 15 september Parochie

Viering naamfeest v.d. Parochie op zondag 15 september
Parochie Heilig Kruis
Het speciale boekje voor deze viering begon met de volgende tekst:
Vandaag viert de liturgie het feest van Kruisverheffing. We staan stil bij de betekenis van het
kruis, voor mensen hier en nu. Omdat de parochies van Nuenen, Gerwen en Nederwetten
gefuseerd zijn tot de parochie H. Kruis is 14 september de dag voor het patroonsfeest van de
parochie. In het weekeinde 14 en 15 september staan de vieringen in het teken van de vraag:
wat betekent het kruis voor ieder van ons?
Mensen geven heel verschillende betekenissen aan het kruis. Velen herkenden en herkennen
in het kruis van Jezus immers hun eigen lijden en brachten en brengen dat in gebed bij Hem.
Maar een kruis kan ook gegeven zijn bij een bijzondere gelegenheid of als herinnering aan
een doop of een huwelijk. Dan roept het een feestelijke gebeurtenis in herinnering en
inspireert het kruis veel meer tot dankbaarheid. Of we zien in de uitgestrekte armen van Jezus
op het kruis een uitnodiging waarin Hij ons naar zich toe wil trekken. Die gedachte trok
Franciscus aan tot hij bad bij het kruis in het kerkje van San Damiano. Leidraad in zijn
optreden is dat hij mensen tot bij God wil brengen. Of denk maar aan het kruisje dat een
(groot)ouder aan een jong kind geeft voor het gaat slapen. Heel verschillende betekenissen
geven mensen aan het kruis
De voorbeden bestonden uit een aantal getuigenissen wat een Kruis voor ons betekent.
Daarbij werden de fotos gebruikt die op de omslag van het boekje stonden.
De Heuvel van Kruisen of Kruisheuvel is een
bedevaartsoord in het noorden van Litouwen.
Waarschijnlijk begon men de kruisen te plaatsen op
een oude verdedigingsheuvel na
de Novemberopstand van 1830 waarin de Litouwers
zich de eerste keer verzetten tegen de Russische
overheersing. Families konden de lichamen van
gesneuvelde soldaten niet meer terugvinden en
plaatsen symbolisch een kruis.
Door de eeuwen heen werden hier niet alleen
kruisen geplaatst, maar ook grote kruisbeelden,
gravures van Litouwse patriotten, beelden van
de maagd Maria en duizenden kleine
heiligenbeelden en gebedskettingen. Dit werd en
wordt vandaag de dag nog steeds gedaan. Het
precieze aantal kruisen op de heuvel is
onbekend, maar het wordt geschat op 50.000,
hoewel het er veel meer lijken te zijn.
Omdat de heuvel van niemand is, plaatst ieder
zijn kruis waar hij of zij dat wil. Dat levert een
vrome chaos op.
Naarmate de tijd verstreek is de heuvel een
symbool geworden van de kracht van het Litouwse katholieke geloof, ondanks de vele
bedreigingen die het heeft doorstaan. In de communistische tijd kreeg de Kruisheuvel
een speciale betekenis, toen Litouwen werd bezet door de Sovjet-Unie. De Litouwers
bleven naar de heuvel reizen om hem te vereren. Op die manier maakten ze duidelijk dat
ze altijd trouw zouden blijven aan hun eigen identiteit, religie en erfgoed: het was een
vorm van vreedzaam verzet. Ook al werkten de Sovjets hard om nieuwe kruisen te
verwijderen en verdween de heuvel maar liefst drie keer onder Russische bulldozers, de
kruisen bleven terugkomen. Begin september 1993 bracht paus Johannes Paulus II een
bezoek aan de Kruisheuvel en noemde de plaats 'een plek voor hoop, vrede, liefde en
opoffering'.
Het wonder van Hooidonk
Toen in de vierde eeuw het christendom niet
meer verboden was in het Romeinse rijk konden
de eerste pelgrims naar het Heilig Land trekken.
Daar bezochten zij allerlei plaatsen die met Jezus
en de bijbel te maken hadden, ook de heuvel
Golgotha. Daar werd ook het kruis van Jezus
teruggevonden, zo geloofde men. Dit kruis is in
stukken verdeeld en over de hele toen bekende
wereld verspreid als relikwie. Mensen herkenden
en herkennen in het kruis van Jezus immers hun
eigen lijden en brachten en brengen dat in gebed
bij Hem. Volgens de overlevering heeft een van
de ridders die in de dertiende eeuw op kruistocht
gingen een dergelijk stukje van het H. Kruis als
aandenken mee naar huis genomen. Omdat een
van die edelen familiebanden had met een van
de adellijke nonnen werd de relikwie bewaard in
de priorij van Hooidonk. Om de echtheid van de
relikwie te bewijzen legde bisschop Bonifacius,
die in 1244 de kloosterkapel kwam inwijden, het stukje hout in een beker met gewijd
water. Het stukje hout zonk, waardoor de echtheid was aangetoond. De zekerheid dat
het van het Heilig Kruis was, werd nog vergroot doordat bij het halen uit het water
bloedrode druppels, duidend op het bloed van Christus, uit de splinter in het water vielen.
Een gedeelte van deze relikwie wordt sinds 1953 bewaard in een reliekhouder die een
bijzondere plaats heeft in de kerk van Nederwetten.
Kruis van verzoening uit Vezelay
In 1946 was het precies 800 jaar geleden dat
Bernardus van Clairvaux in Vézelay mensen opriep
deel te nemen aan de kruistochten. Dat was aanleiding
om – zo kort na de Tweede wereldoorlog – een
vredeskruistocht te houden in Vézelay. 40.000 mensen
kwamen rond de Basiliek samen om te bidden voor
vrede. Vanuit hun land brachten zij een eigen kruis
mee. Deze werden in de kerk opgesteld. Toen Duitse
krijgsgevangenen hiervan hoorden – zij waren
ondergebracht in een kamp in de buurt van Vézelay –
vroegen zij of zij mee mochten doen met deze
kruistocht voor de vrede. Zij brachten ook een eigen
kruis mee en vroegen vergiffenis voor wat hun land de
joden en de andere volkeren in Europa aangedaan
had. Dat kruis heeft een prominente plaats gekregen in
de basiliek van Vézelay, als teken van verzoening.
Het kruis van San Damiano
Bij dit kruis in de vervallen kapel van San Damiano
hoorde Franciscus de stem van Christus die hem
opriep de kerk te herstellen. Aanvankelijk vatte
Franciscus dit letterlijk op en ijverde voor de
restauratie van die kapel. Maar al snel besefte hij
dat het vooral om een innerlijke verandering van
gelovigen gaat. Hij riep op de boodschap van het
evangelie serieus te nemen en in praktijk te
brengen. Zelf ging hij daar in voor met zijn radicale
keuze voor een evangelische levenswijze. Op het
kruis van San Damiano staan allerlei mensen
afgebeeld onder de armen van Jezus. Hiermee laat
dit kruisbeeld zien dat wij allen thuis mogen zijn bij
God, dat Christus met ons mee wil gaan en ons
naar zich toe wil trekken.
Een kruis als baken op onze weg
Op verschillende plaatsen in onze dorpen staan kruisen als
een baken op de weg, vaak op een kruispunt van wegen.
Denk maar aan het kruis dat Hugo Brouwer vervaardigd
heeft voor de kruising Boord / Vorsterdijk of het kruis in de
Akkers bij de restanten van de vroegere H. Clemenskerk.
Dat kruis is vanaf de Smits van Oijenlaan goed te zien. Een
kruis als baken op de weg, een teken dat God met ons
meegaat op onze levensweg

Download Report