18. n ANTWERPEN woensdag 29 oktober 2014 19. n ANTWERPEN woensdag 29 oktober 2014 Arbeidsmarkt “Ik help elke week twee of drie mensen aan werk” 16,5 ton kleding voor Gaza 00 De stad Antwerpen trekt niet alleen geld uit voor arbeidscompetentiewerkers, maar ook voor jeugdwerkers. “Ik werk in Borgerhout met jongeren van 10 tot 24 jaar”, zegt Amar Zouggaghi (24). “We voetballen samen, of spelen zaalvoetbal en spelletjes op de Playstation in het jongerencompetentiecentrum De Branderij. Jongeren kunnen daar hun huiswerk maken en afdrukken, of eigen projecten uitwerken. Deze maand hebben we bijvoorbeeld 16,5 ton kledij ingezameld voor de Gazastrook. Dat initiatief kwam vanuit de jongeren zelf. Op een keer wilde een jongere een computer in De Branderij gebruiken. Hij zei niet waarom, maar al snel bleek dat hij een affiche had gemaakt met een oproep om kledij in te zamelen voor de Gazastrook. We hebben dan samen de zinsbouw op die affiche verbeterd, een Facebookpagina opgemaakt en die affiches in allerlei straten opgehangen. Uiteindelijk hebben we vijf vrachtwagens met oude kledij ingezameld. Vervolgens hebben de jongeren, onder onze begeleiding, contact gelegd met de vzw Wereld Missie Hulp, zodat de kledij tot in Gaza zou geraken. Met andere woorden: wij geven jongeren de mogelijkheid om concrete projecten uit te werken, en zij doen ervaringen op die van onschatbare waarde zijn in hun latere leven.” CWIL Deze jongeren uit Borgerhout hebben deze maand 16,5 ton kledij ingezameld voor Gaza. Foto’s gva, patrick de roo Jeugdwerker Amar Zouggaghi voetbalt met enkele jongeren in Borgerhout. Arbeidscompentiebegeleiders van de stad proberen op café en voetbalveld vertrouwen van kwetsbare jongeren te winnen D e stad nam in september via de vzw’s JES, Formaat en Kras Jeugdwerk drie extra arbeidscompetentiebegeleiders in dienst. De drie mensen die de job al deden, hielpen vorig jaar 96 werkzoekenden aan een job. Moustafa Ameziane (33) en Rachid El Ajjaj (32) doen dit werk al vijf jaar, Ameziane in Borgerhout, Rachid in Deurne. “Vertrouwen winnen, is het belangrijkste.” 00 Arbeidscompetentiebegeleiders richten zich tot heel kwetsbare en laaggeschoolde jongeren, die op zoek zijn naar werk, maar niet we ten hoe ze de zoektocht naar een job precies moeten aanpakken. De arbeidscompetentiebegelei ders worden betaald door de dienst Werk en Economie van de stad Ant werpen. Hun werking wordt gecoör dineerd door de vzw JES in Borger hout en Deurne, en sinds kort ook door vzw Formaat in de regio Kiel Hoboken en Kras Jeugdwerk in Ant werpenNoord en Merksem. Veertig procent vindt job Ze kunnen intussen heel wat resul taten voorleggen. In 2013 begeleid den de drie arbeidscompetentiebe geleiders 235 jongeren in Antwer pen. Daarvan werd veertig procent begeleid naar een job, en een kwart naar een opleiding. Daarmee zijn ze een belangrijk middel tegen de gigantische jeugdwerkloosheid in de stad Antwerpen en haar districten: 28 procent van de Ant werpse jongeren onder de 25 jaar is werk zoekend. Bij de vrouwen is dat 25 procent. Zelfvertrouwen verbeteren Volgens Moustafa Ameziane, arbeids competentiebegeleider bij vzw JES, zijn die statistieken nog te optimistisch. “Vele werkloze jongeren zijn niet eens ingeschre ven bij de VDAB”, zegt Ameziane. “Ze weten niet hoe dat moet. Maar ik kan niet zomaar een café binnengaan of een voetbalveld op stappen, en die jongeren vervolgens de les spellen over hoe ze wél een job kunnen vin den. Dat werkt niet. Het komt er vooral op aan om in de eerste plaats het zelfvertrou wen van jongeren te verbeteren.” In vijf jaar tijd heeft Ameziane die ver trouwensband stapje voor stapje opge bouwd. “Ik help nu elke week twee of drie mensen aan werk”, zegt Ameziane. “Maar dat kan enkel door de straat op te gaan en het vertrouwen van jongeren in Borgerhout te winnen. Ik heb wel een klein kantoortje in het jongerencentrum De Branderij van de vzw JES. Maar daar ontvang ik enkel jongeren op afspraak. Het zwaartepunt van mijn werk ligt op straat en op café. Avonden waarop er voetbal is op televisie, en zeker de Champions League, zijn altijd heel in tens. Ik ga dan met jongeren op café, maak samen met hen plezier, ga de volgende dag samen met ze voetballen, probeer te weten te komen wat er bij hen leeft. Kwetsbare jongeren aan een job helpen, gaat immers niet vanzelf. Het duurt soms maanden om iemands vertrouwen te winnen.” Op straat en café Zijn collega Rachid El Ajjaj (32) doet de zelfde job in de wijk Kronenburg dichtbij het Sportpaleis in Deurne en op enkele plei nen in de wijken Ten Eekhoven en Conforta. Ook hij gaat voor zijn job dikwijls op café. Sommige mensen zullen zeggen: op café gaan en daarvoor betaald worden, is dat geen luxejob? “Neen”, zegt El Ajjaj. “Om de werkloosheid in Deurne te verlagen, moet je in de leefwereld van werkzoekende jon geren komen. En die leefwereld speelt zich vooral af op straat en op café. Soms sla gen we erin om jongeren letterlijk vanuit het café naar een job te krijgen. Een van de werkloze jongeren die ik goed kende, zat bijna elke avond in de kroeg. Telkens wanneer leveranciers een nieuwe lading drank leverden, stond hij op om die zware bakken mee binnen te halen. Hij vond dat plezant. Ik heb hem voorgesteld om een job te zoeken in dezelfde sector. Daar had hij wel oren naar. We hebben samen bekeken welke opleiding hij zou kunnen volgen, en vandaag werkt hij als magazijnier.” Bellen om 3u ’s nachts Maar meestal gaat het niet zo gemak kelijk. “Veel jongeren staan nogal afkerig tegenover bemoeienissen”, zegt El Ajjaj. “Pas toen ik mijn eerste successen had ge boekt, zoals bij die jongen die magazijnier is geworden, werd er veel over mij gepraat in cafés. Zo van “er is iemand van de stad die ons aan werk helpt, hij heet El Ajjaj en we gaan hem eens bellen”. “Probleem is wel dat ze dan belden om drie uur ’s nachts, omdat die jon geren dan vol op wakker zijn. In het begin wist ik niet hoe ik daarop moest reage ren. Moest ik aanvaar den dat die jongeren mij ’s nachts op belden? Uit eindelijk kreeg ik aan veel van die jongeren uitge legd dat ze een dag ritme moesten kweken, en pas daarna aan een job konden geraken. Ik sprak bij voorbeeld met hen af om twee uur in de namiddag, om eens te bekijken voor welk soort jobs ze in aanmerking zou den komen. Vaak komen ze die eerste afspraken niet na. ‘Mijn gsm was kapot’, of ‘mijn vader had me nodig’, zijn veel gehoorde excuses. Als reactie spreek ik steeds vroeger af met hen, eerst om 12u daarna om Arbeidscompetentiebegeleiders Mostafa Ameziane en Rachid El Ajjaj. 10u. Uiteindelijk komen ze wel eens opdagen, want de meeste jongeren willen werken om zo in hun eigen levensonderhoud te kunnen voorzien.” Solliciteren Hoe weten arbeidscompetentiebegeleiders welk soort jobs er in Antwerpen zijn? “Ik heb een vaste contactpersoon bij VDAB, zodat ik op de hoogte ben van de vacatures, maar ook weet welke nieuwe opleidingen en systemen er bestaan waarmee jongeren makkelijk kunnen worden aangeworven”, zegt Ameziane. “Als iemand gaat solliciteren, zorg ik ervoor dat die persoon vervoer heeft. Ik ken de jongeren die ik begeleid doorgaans goed, waardoor ik bijvoorbeeld weet of hun oudere broer over een auto en een rijbewijs beschikt. Als de sollicitatie wat verder van huis is, stel ik dan voor dat die broer hen met de auto wegbrengt. Als laatste redmiddel breng ik die jongeren met mijn eigen auto weg, zodat ze zeker op die sollicitatie geraken. Of ik zoek samen met de jongere uit welke bus er rijdt naar het bedrijf waar ze gaan solliciteren.” Oefenen “Soms loop ik ook mee met de jongeren tot aan de sollicitatie en blijf ik wachten op de hoek van de straat. Onderweg oefenen we dan de sollicitatie nog eens, waardoor die jongere meer zelfvertrouwen krijgt. We oefenen bijvoorbeeld de drie sterke en drie zwakke punten van de jongere, zodat ze goed voorbereid aan het sollicitatiegesprek kunnen beginnen. Of we bekijken samen wat het bedrijf waarvoor ze solliciteren precies doet. Het heeft weinig zin om bij pakweg Umicore te solliciteren, als je niets over dat bedrijf kunt vertellen. Het is alleszins niét zo dat er niet genoeg vacatures zijn. De haven heeft bijvoorbeeld veel jobs in de aanbieding. Vorige week heb ik bijvoorbeeld iemand aan een job als veiligheidswacht bij een chemische firma geholpen. Hij moet controleren of mensen de juiste veiligheidskledij aanhebben, als ze ergens willen binnen gaan.” Ook El Ajjaj begeleidt jongeren bij hun sollicitatie. “Soms zelfs tot op het allerlaatste moment. Dan zie ik dat ze naar een sollicitatie gaan in een trainingspak. Ik roep hen dan na dat ze zich moeten kleden alsof ze uitgaan, want dan hebben velen doorgaans wel hun meest chique kleren aan, met de nodige tufjes parfum erbovenop. Die aanpak werkt.” Motiveren Jongeren aan een opleiding of een job helpen, is één ding. Die jongeren aan het werk houden, is een andere opdracht. “We doen veel aan nazorg”, zegt Ameziane. “Wij slagen erin om veel jongeren aan een job te helpen, maar het komt vaak voor dat die jongere het moeilijk heeft om zich aan te passen aan het strikte arbeidsregime, of dat die de job uiteindelijk toch niet graag doet. Dan bekijken we of er geen andere job mogelijk is, maar motiveren we ze om te blijven werken tot we samen een nieuwe job voor hen hebben gevonden.” Waarop is Ameziane, na vijf jaar als arbeidscompetentiewerker, het meeste fier? “Ik zou eerder het woord ‘tevreden’ dan ‘fier’ gebruiken, omdat het uiteindelijk de jongere zelf is, die aan een job geraakt”, zegt Ameziane. “Maar ik ben wel heel blij dat ik ooit iemand aan werk heb geholpen die niet was ingeschreven bij de VDAB, een gerechtelijk verleden had, en verder ook met niets in orde was. Het heeft me drie jaar gekost om hem tot bij een opleiding te kunnen krijgen. Maar vandaag heeft hij een goede job en een contract van onbepaalde duur.” Zware job? Tot slot nog een directe vraag: is de job van arbeidscompetentiebegeleider een zware klus? “Tja, we beginnen een stuk na de middag, en zijn algauw tot na middernacht bezig”, zegt El Ajjaj. “Wij tellen onze uren niet. Jongeren mogen niet het gevoel krijgen dat ik dit doe om geld te verdienen, maar moeten beseffen dat ik ze vanuit mijn hart aan een beter leven wil helpen. Als ze me zouden betrappen op een 9-tot-5-mentaliteit, zou ik nooit hun vertrouwen kunnen winnen.” Ameziane is het daarmee eens. “Al heb ik wel moeten leren om mijn gsm geregeld ook eens af te zetten, anders hou je deze job niet vol. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet bereikbaar ben voor de jongeren van Borgerhout. Wie me bij de kapper of in de supermarkt aanklampt met een vraag, krijgt hulp. Maar uiteindelijk heb ik ook een gezinsleven. De jongeren respecteren dat ook.” ChrIstof WILLoCx
© Copyright 2024 ExpyDoc
