Sterhyacint MZ

De gidsengids
Vroege sterhyacint
Scilla bifolia
De Vroege sterhyacint is een plant uit Aspergefamilie (Asparagaceae). Wij hebben in
november van het vorig jaar de witte bolletjes in de grond gestopt en wij hopen op
een mooie bloeitijd van deze mooie sterhyacinten. En nu maar afwachten. Eind
februari beginnen ze al uit te lopen en tussen maart en april verschijnen de mooie
blauwe kleine sterbloemetjes. De bloemen zijn violetblauw, zijn stervormig en staan
rechtop met vrij lange stelen. Het hele plantje is 10 -15 cm hoog. Het heeft twee
lange, spitse bladeren en die strekken zich voorwaarts uit. De naam “bifolia” duidt op
het feit dat de plant twee grondstandige bladeren heeft. Hij heeft een bol en een
bloemstengel per bol. De zes bloemdekbladeren staan vrij; ze zijn stervormig en
hebben twee tot acht bloemen per stengel. Deze stengel is kaal. De bloemtros is
langer dan de stengel. De plant maakt gebruik van mieren, voorzien van een
mierenbroodje. Het is een plant, die door insecten bestoven wordt, maar doet ook
mee aan zelfbestuiving.
Vanaf mei beginnen de bovengrondse delen van de plant weer te verdwijnen als de
bloei voorbij is. De Vroege sterhyacint bloeit enkele weken vroeger dan de Oosterse
Hyacint. Ze is ingeburgerd aan de binnenduinrand. Voorts groeit ze op Walcheren en
in Friesland, Groningen en Overijssel. Oorspronkelijk areaal: van de Oekraïne tot
aan Turkije toe. De Sterhyacint is sinds de 16e eeuw in Nederland gekweekt en is
ook een Mediterrane soort. De Sterhyacinten groeien vooral op buitenplaatsen en in
stinzentuinen op voedselrijke grond. Ze staan op vochtige kalkhoudende grond en op
licht beschaduwde plekken. Volgens een oud bijgeloof mag men niet aan de plant
ruiken, omdat men dan de kans loopt op zomersproeten.
De Vroege Sterhyacint staat op de rode lijst en is ingeburgerd als stinzenplant.
Marijke de Zoete
De gidsengids
Oosterse sterhyacint
Scilla siberica
De Oosterse sterhyacint behoort ook tot de Aspergefamilie (Asperagaceae). De plant
heeft meer bladeren. Het bolletje heeft twee tot vier bladen. De bloemstelen zijn
korter dan bij de Vroege sterhyacint. De bloemetjes zijn helder porseleinblauw, maar
in tegenstelling tot de Vroege sterhyacint zijn de bloempjes geknikt. (een tot drie
bloemetjes bij elkaar). Ze staan op korte steeltjes en kijken je niet aan. Het bloemdek
is klok- tot stervormig. De bloeitijd is later dan die van de Vroege sterhyacint.
De Oosterse sterhyacint heeft als voortplanting de bolletjes met uitlopers, maar ook
het zaad wordt door de mieren verspreid. Deze soort, de Oosterse sterhyacint (Scilla
siberica), wordt veel gekweekt in Nederland. De bolletjes komen oorspronkelijk uit
Turkije. De plant is als stinzenplant ingeburgerd. Het bolletje kwam al in de 19 e eeuw
voor in Nederland. Je moet deze bloemetjes van dichtbij bekijken en op de knieën
gaan, omdat ze zo klein zijn, namelijk slechts 10 tot 15 cm hoog. Een blauwe waas
Marijke de Zoete
De gidsengids
wordt er door deze bloempje getoverd onder de bomen, maar na de bloei als de
zaadzetting is gebeurd, moet de maaimachine de rest van het werk doen.
Het Sterhyacintje
Lief kindje,ben jij nu een sterhyacintje?
Lief kindje,wie maakte jouw bloemen zo blauw?
Zo blauw als de zee op een zomerse dag,
Zelfs mooier dan iemand het water ooit zag;
Zo blauw als de lucht bij een stralende zon,
Zelfs mooier dan ik het me voorstellen kon.
Lief kindje, ben jij nu een sterhyacintje?
Lief kindje, de mensen genieten van jou!
Marijke de Zoete

Download Report