Interventie op zee

Oefening van de Speciale Eenheden
Interventie op zee
Twee à drie keer per jaar
oefenen de Speciale
Eenheden op zee. Enkele
weken geleden vond een
oefening plaats in samenwerking met de scheepvaartpolitie, het
loodswezen, de luchtsteundienst en de
Belgische, Duitse en
Nederlandse marine.
Een verslag.
ZEEBRUGGE. - De briefing maakt
duidelijk dat er voor de kust een
schip vaart dat moet worden
geënterd. Met de ribs (Rigid
Inflatable Boats) en de helikopter
zal dat schip benaderd worden
om het tenslotte te enteren en de
brug in te nemen. Alle veiligheidsmaatregelen worden zorgvuldig
overlopen. Op naar het water.
Net als de anderen worden ook
wij in een droogpak gestoken. Zo
een droogpak is onhandig en log.
Op de vraag of het niet te belemmerend werkt bij oefeningen als
deze, wordt negatief geantwoord.
Het valt best mee, het is vooral
droog: erg handig bij een watertemperatuur van acht graden.
Buiten de haven wordt het
targetschip opgemerkt.
Daar moeten we zijn. Het schip
wordt benaderd. “Go”, en één voor
één springen ze het vaartuig op
en worden de posities ingenomen. “Goed”, spreekt dezelfde
stem.
Intussen staan ook wij op het “vijandig” schip. Boven de achtersteven hangt de helikopter. Op het
juiste moment krijgen de mannen in de helikopter het sein. Ze
glijden via een touw naar beneden en landen op het dek.
Allemaal op dezelfde plaats.
Foto: Petra De Weser
Aan boord van de ribs is de sfeer
gemoedelijk. Eenmaal in de vaargeul, worden de motoren openge-
zet. De zee is kalm, maar toch zijn
de golven hoog genoeg om
erdoor te klieven. De mannen zitten er kalm bij. Niet één die eraan
denkt een halsbrekende toer uit
te halen.
In volle vaart het targetschip achterna.
22 - Pol - nr 6
Magazine van de federale politie
Interventie op zee
Tijd voor de gecoördineerde
oefening. Op het achtersteven
heeft ook commissaris “Pette”
plaatsgenomen. Het startsein
wordt gegeven. En daar komen
ze, de ribs, daarboven de
helikopter. Commissaris “Pette”
straalt. “Prachtig beeld”, hoor je
hem zeggen. Dat is het ook.
Op deze stralende lentedag lijkt
de zee bestrooid met duizenden
diamanten. Fonkelend in het licht
van de zon. De ribs banen er zich
een weg door en laten een spoor
van wit schuim na.
Hoe dichterbij ze komen, hoe
meer je je in een film waant. Wat
we zo vaak op het witte
doek zagen, maken we nu in
levenden lijve mee. Er straalt ook
een zekere dreiging van af.
Voor je beseft wat er gebeurt,
is het schip geënterd, is de brug
ingenomen. Je waant je piraat.
Magazine van de federale politie
Foto: Petra De Weser
Een stukje vakmanschap van de
piloot. Nog preciezer moet het bij
het terug aan boord stappen van
de helikopter. Het schip vaart
toch een 11 knopen, zo’n 20
km/uur. De helikopter moet constant op bijna traphoogte van de
reling vliegen. Geen enkele van de
mannen die onbesuisd tewerk
gaat. Pure concentratie.
Een voet op de reling, een hand
aan een trektouw en hup, de
andere voet op het landingsgestel, optrekken aan het touw en
de helikopter binnen. Simpel?
Nee, we zitten op een varend
schip. Er is de deining van de zee,
de wind en de luchtverplaatsing
van de helischroeven.
Eén verkeerde beweging en er
wacht je ijskoud water, zonder de
grote schroeven van het vaartuig
te vergeten. In een mum van tijd
vliegt de heli weg om te draaien,
zodat ze het nogmaals kunnen
oefenen.
“Wat we zo vaak op het witte doek zagen, maken we nu in levenden lijve mee.”
Handen worden geschud, schouderklopjes uitgedeeld. Mocht er
ooit een interventie op zee nodig
zijn, ze zijn er klaar voor.
Terug aan land zien we een tevreden commissaris “Pette”. De oefening is geslaagd. De mannen
hebben goed gewerkt; werk en
plezier samen, het kan. Zolang je
maar weet waar je mee bezig
bent en alle veiligheidsregels in
acht neemt. Teambuilding heet
dat. En dat merk je. Het is een
team. Een team dat op elk
moment klaarstaat om waar dan
ook in te grijpen. ✓
Jurgen Buysschaert
Pol - nr 6 - 23