16
17 april 2014 | jaargang 56
@tuecursor
Tweewekelijks blad van de Technische Universiteit Eindhoven
Voor het laatste nieuws: www.cursor.tue.nl en volg tuecursor op
en
24 | Making the leap to Eindhoven as a couple
Sixty per cent of the international staff didn’t come here alone - they packed up their luggage and
their love lives and made the leap to Eindhoven as one half of a couple. We talked to couples about
what life is like for the partner who isn’t working for the university and what sort of impact moving
abroad has on a relationship.
6 Ontwerpen voor
een hoger doel
Dubbele promotie primeur
voor Industrial Design
14 BKO halen met
duwtje in de rug
Doe-het-zelven of
aan de slag met coach
20 De duim
in de lucht
TU/e’ers verhalen
over hun liftavonturen
Check out our
English section
on pages 23-28
2 | Vooraf
17 april 2014
College va
eerste tien n Bestuur benoem
t
‘Fellows’
Woensdag 2
april - Het C
ollege
med
CURTOON
van Bestuur
ewerkers ben
heeft tien
oemd tot TU
ship is een
/e Fellow. H
nieuwe funct
et
Fellowie, bedoeld
een bijzond
voor mense
ere rol innem
n die
en in hun va
Fellows moet
kgebied. TU
en een prom
/e
in
ente rol gaan
de strategisc
he samenw
spelen bij
erking met h
De titel zal al
et bedrijfslev
leen bij hoge
en.
uitzonderin
worden. Kan
g toegekend
didaten mo
et
en topdesku
hun vakgeb
ndige zijn in
ied en er wo
rdt van ze ve
een wezenlij
rwacht dat ze
ke bijdrage
leveren aan
van nieuwe
de ontwikke
onderwijs- o
ling
f onderzoek
benoeming,
sgebieden.
die wordt ge
D
e
to
etst door het
Promoties,
is voor de p
College voo
eriode van vi
r
er jaar.
AMIGO wordt tweede in
Duitsland en ontmoet Merkel
Colofon
Hoofdredacteur
Han Konings
Eindredacteur
Brigit Span
Redactie
Judith van Gaal
Tom Jeltes | Wetenschap
Norbine Schalij
Freke Sens (stagiaire)
San van Suchtelen
Monique van de Ven
Medewerkers
Angela Daley
Nicole Testerink
Fotografie
Rien Meulman
Bart van Overbeeke
Coverbeeld
Bart van Overbeeke
Opmaak
Natasha Franc
Vertalingen
Annemarie van Limpt
Aangesloten bij
Zondvloed
Be careful what you wish for. Dit
gezegde schoot me te binnen toen
ik bezig was met een artikel over
onze vooraanmeldingscijfers.
Begin februari verdienden ze het
predicaat astronomisch: ze waren
maar liefst 55 procent hoger dan
het jaar daarvoor. Eind maart was
de groei afgevlakt tot 38 procent,
maar begin april was er weer een
opleving en kwamen we uit op
een groei van dik 44 procent.
Is techniek opeens sexy geworden,
wil niet iedereen meer als econoom
of jurist zijn geld verdienen, of
lokt rattenvanger Lex Lemmens
met zijn Bachelor College de
kinderen naar Eindhoven? Het is
hoe dan ook iets waar we ooit op
gehoopt hadden: vijftig procent
meer eerstejaars in 2020. Groei
zorgt echter ook voor problemen.
Is er nog voldoende ruimte?
Bijvoorbeeld in het nieuwe Flux,
waar volgend jaar twee faculteiten,
die nu ook stevig lijken te gaan
groeien, gezamenlijk intrekken.
Zijn er voldoende goede docenten
te vinden? Welke impact heeft dit
op de kleinschaligheid waarmee
Poll
Han Koning
s
we zo graag te koop lopen?
Een taskforce heeft de mogelijk­
heden onderzocht om colleges te
gaan verzorgen in de stad. Ik heb
de Effenaar en het Parktheater al
voorbij horen komen als mogelijke
locaties. Hiermee realiseren we
dan mooi die al lang nagestreefde
connectie met de stad Eindhoven.
Blijft de vraag: is deze groei een
zegen, of zet het teveel druk op
het systeem? Op dit moment
draait in de bioscoop een film
die laat zien hoe stressvol de
voorbereiding op een mogelijke
vloed kan zijn: ‘Noah’. Wellicht
kunnen de leden van de taskforce
daar nog wat tips & tricks
vergaren.
Hoger Onderwijs Persbureau
Redactieraad
prof.dr. Cees Midden (voorzitter)
prof.dr. Marco de Baar
Angela Stevens- van Gennip
Thomas Reijnaerts (studentlid)
Arold Roestenburg
Anneliese Vermeulen-Adolfs (secretaris)
Redactieadres
TU/e, Laplace 0.35
5600 MB Eindhoven
tel. 040 - 2474020
e-mail: [email protected]
Cursor online
www.cursor.tue.nl
Druk
Janssen/Pers, Gennep
Advertenties
Bureau Van Vliet BV
tel. 023 - 5714745
Liftkind
‘Wie de massa volgt, komt niet
verder dan de massa. Wie zijn
eigen weg volgt, komt op plaatsen
waar nog nooit iemand is geweest.’
Aldus sprak Einstein. In wat minder
mooie woorden van dezelfde
strekking had mijn moeder
hetzelfde kunnen zeggen. Ooit
trok ze in haar eentje al liftend
de hele wereld over, met slechts
een schone onderbroek en een
tandenborstel op zak. Het leverde
haar plakboeken vol herinneringen
én uiteindelijk zelfs een man op.
Die -zo mag ik nu als zoon zeggengodzijdank op dát moment voorbij
kwam rijden. Want stel je voor: ze
Op onze oproep of het College van Bestuur
geen betere besteding zou moeten bedenken
voor de drie ton die men wil steken in een
gratis parkeerterrein voor medewerkers,
reageerden 211 mensen.
Een kwart (25,6 %)
vindt eigenlijk dat die
drie ton zo prima besteed
gaat worden. Zo hebben ze
keuzevrijheid. Een op de vijf
respondenten (19,9 %) is van
mening dat het geld gestoken
moet worden in onderwijs en
onderzoek.
Degenen die het
willen steken in beter
wifi (16,6 %) en de groep
die een supermarkt op de
campus wil (16,1 %) houden
elkaar in evenwicht.
Een boekwinkel wil
maar 4,7 %.
Nu vragen we op
www.cursor.tue.nl
San van
n
Suchtele
was een autootje vroeger opgepikt…
Hoe had ik dan ooit bij Cursor
terecht kunnen komen? Lees de
liftersverhalen van TU/e’ers
vanaf pagina 20.
Masterstudenten aan de TU/e moeten in
de toekomst wellicht verplicht ervaring
opdoen in het buitenland. Moet dat nu
echt zó dwingend worden opgelegd?
Nieuws | 3
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Maandag 7 april - Zorgrobot AMIGO van de TU/e is verdienstelijk tweede geworden
tijdens de German Open in Magdeburg. Dat is een stuk beter dan vorig jaar, toen AMIGO
nog zevende werd. Na afloop moest de robot direct door naar de Hannover Messe waar
hij verkleed als Frau Antje optrad als
gastvrouwe van het Holland High-Tech
House. Onder de bezoekers waren
premier Mark Rutte en zijn Duitse
ambtgenote Angela Merkel. Komend
jaar probeert Tech United ook met
AMIGO’s opvolger SERGIO aan
een robotcompetitie mee te doen.
Of dat opnieuw in Duitsland is of
in Nederland -waar mogelijk een
Dutch Open wordt georganiseerd-,
is nog onbekend.
Millennium Technology Prize
voor ‘distinguished professor’
Woensdag 9 april - De Britse natuurkundige Stuart Parkin, ‘distinguished professor’
aan de TU/e, heeft de prestigieuze Millennium Technology Prize 2014 gewonnen. Met
een bedrag van één miljoen euro is het één van ‘s werelds grootste technologieprijzen.
Dankzij het pionierswerk van Parkin zagen magnetische harde schijven eind jaren
negentig een radicale toename in opslagcapaciteit. Parkin,
werkzaam bij het IBM Almaden Research Center in Californië
en directeur van het IBM-Stanford Spintronic Science and
Application Center, kreeg in 2008 een eredoctoraat van de
TU/e. In datzelfde jaar werd hij de eerste ‘distinguished
professor’ van de universiteit, een aanstelling voor vier jaar
die in 2012 werd verlengd.
Vooraanmeldingen TU/e
blijven significant stijgen
Donderdag 10 april - Gaande richting 1 mei, de datum dat studiekiezers zich ingeschreven
moeten hebben voor een opleiding, laten de vooraanmeldingen voor een studie aan
de TU/e nog altijd een aanzien­
lijke groei zien ten opzichte
van een jaar eerder.
Ook Bouwkunde lijkt zich te
herstellen na de enorme
teruggang van vorig jaar.
De groei voor alle TU/eopleidingen bij elkaar
opgeteld lag begin deze
week op 44,1 procent.
Koploper is de opleiding
Technische Innovatie­
wetenschappen met
een groei van 105 procent.
Meer nieuws vind je op www.cursor.tue.nl
Afstudeerproject Bouwkunde­student wordt werkelijkheid
Vrijdag 4 april - Bouwbedrijf Heijmans gaat twee prototypes bouwen van een verplaatsbare woning voor eenpersoonshuishoudens, ontworpen door Bouwkundestudent Rudy
van Beurden. Van Beurden ontwikkelde als afstudeerder bij Heijmans een totaalconcept waarbij tijdelijke, energieneutrale woonunits gebouwd worden op braakliggende
terreinen. Hoewel Heijmans enthousiast was
over het concept, dreigde het na het afstuderen van Van Beurden, in augustus vorig
jaar, op de plank te belanden. Mede door de
vasthoudendheid van Van Beurden gaf Heijmans onlangs groen licht voor de bouw van
twee prototypes onder de naam ‘Heijmans
ONE’.
Stevige impuls voor funderend
energieonderzoek
Maandag 7 april - De TU/e en Stichting FOM gaan nauw samenwerken op het gebied van
energieonderzoek. Op technologiebeurs Hannover Messe tekenden zij hiervoor een
samenwerkingscontract. Centraal in het contract staat een nieuwe onderzoeksgroep
die de TU/e inbrengt in het Dutch Institute
for Fundamental Energy Research (DIFFER)
in Eindhoven. Ook hebben de TU/e en FOM
afspraken gemaakt over het intellectueel
eigendom en het gezamenlijk gebruik van
grootschalige faciliteiten. De groep staat
onder leiding van FOM-werkgroepleider en
TU/e-hoogleraar prof.dr.ir. René Janssen.
Daarnaast wordt nog een internationale
topwetenschapper op het gebied van
energieonderzoek geworven.
n,
e
m
a
r
sche nders
i
r
t
k
e
l
E
a
n
a
d
r
for­
er trans
maa
nkrabb
t
olke
moe
- Een w centrale. Dat
7 april
s
g
it
unnen
a
e
k
d
i
it
r
n
ic
Maa
osche
elektr
B
n
n
e
a
e
ti
t
to
t Cris
raan hij
meren
-studen nnecellen waa
e
/
U
aalde
T
s
t zo
ge zo
n idee h gy
volgen
ij
ti
z
h
t
ic
e
isten ne .
z
r
M
doo
Ener
erkt.
rland w
ld
le
w
e
e
b
d
r
n
a
e
e
e
r
met de
in
N
w
e
d
hele
, een
en uit
t Susta
n afstu
eas360 ere inzending
n uit de m de
studen
e
r
Id
g
voor zij
te
n
in
s
a
a
d
v
e
o
d
zen
aan, m
de rond
twee an
strijden
et 94 in
de Itali
de twee
Slechts petitie aan m Eco-marathon
,
.
y
ll
g
e
lo
h
o
S
Techn
de com ens de Shell
tie van
jd
competi scheri gaat nu
ideeën
ic.
5 mei ti
o
B
en op 1 nal Geograph
men.
g
o
o
k
m
te
n
r
a
o
v
ve
ti
r
a
ie
N
h
t
vijf
ie me
De beste : een expedit
s
ij
r
p
hoofd
Alumni komen af op
slimme mobiliteit
Maandag 14 april - Zo’n tweehonderdtwintig TU/e-alumni bezochten zaterdag de jaarlijkse
Alumnidag. Dat was meer dan de voorgaande twee jaren. De oud-studenten kwamen dit
jaar vooral voor het thema ‘Smart
Mobility’. Het was de laatste Alumnidag
in deze vorm; vanaf volgend jaar gaat
de dag samen met de TU/e Publieksdag.
Tijdens zijn welkomstspeech gaf ook
bestuursvoorzitter Jan Mengelers aan de
banden met de alumni te willen aanhalen.
Dit onder meer door oprichting van een
zogeheten Alumnisociëteit met daarin
‘VIP-alumni’ zoals Gerard Kleisterlee
en John Körmeling.
4 | Gelinkt
17 april 2014
Gelinkt | 5
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Osinski’s met een zachte g
De TU/e: dagelijks het tweede thuis van zo’n tienduizend studenten
en medewerkers. Een relatief kleine gemeenschap, met ontelbare
banden tussen de leden - zakelijk en/of privé. In ‘Gelinkt’ laten we
steeds twee van hen aan het woord over hun relatie met elkaar en
de universiteit.
Het valt niet erg op en toch is het heel opmerkelijk. TU/e’ers die in Outlook
in het adressenbestand kijken zien het: er zijn twee Osinski’s aan de TU/e.
Een Poolse naam, maar er horen twee mannen bij die op en top Brabants
zijn. Carnaval, harmonie, zachte g en joviale lach. Wat hen bindt, is dat
hun vaders broers zijn; Poolse broers die hun kinderen grootbrachten in
Budel-Dorplein. Stefan (56) en Leon (59) zien elkaar nu elke dag bij het
Informatie Expertise Centrum.
“De meeste mensen denken dat er
maar één Osinski is”, zegt Stefan
(afdelingshoofd Service Centrum
Ondersteuning Administratieve
Organisatie) lachend. Zelfs de
receptioniste vergiste zich eens
toen ze bezoek uit Maastricht, dat
met Stefan had afgesproken, naar
Leons kamer stuurde. In die kamer
was niemand, want Stefan wachtte
in zijn eigen kantoor.
Hun jeugd brachten ze door in
Budel-Dorplein, de plaats waar de
zinkfabriek staat waar hun vaders
na de oorlog werkten. Vrij snel na
de inval van Duitsland in Polen, in
september 1939, werden zij te werk
gesteld als landarbeider in Duitsland.
Na de oorlog dienden ze in het
Poolse leger in Engeland. “De Polen
die aan het eind van de Tweede
Wereldoorlog in Engeland verbleven,
konden kiezen tussen teruggaan
naar Polen of werken in Nederland
bij de Staatsmijnen Geleen. Van de
groep die naar Nederland ging,
kwamen er 21 terecht in BudelDorplein om te werken bij de
Kempensche Zinkfabriek. Onder
hen dus ook de broers Osinski”,
legt Stefan uit. “Daar leerden ze
de moeders kennen en de rest is
geschiedenis”, vat Leon, data
librarian, samen.
Vele vakanties werden in Polen
doorgebracht. Leons vader heeft
zijn leven lang heimwee gehad.
De neven herinneren zich boerenland, water uit putten en soberheid, maar geen armoe. “Daar
zorgden de broers wel voor.
Ze brachten altijd kledingpakketten
en geld mee.” Het IJzeren Gordijn
hing nog tussen Duitsland en Polen
en Stefan denkt grinnikend terug
aan ome Joerek die bij de geheime
dienst werkte. “Hij woonde in
Warschau en bij hem mochten we
niet overnachten in verband met
het eventueel doorgeven van
staatsgeheimen.” Leon weet nog
dat hij zich als jongen verbaasde
over ome Fellek die toch -in intieme
kring- durfde te mopperen over
de Russen. Na een maand zomervakantie sprak Stefan al goed
Pools. “Ik heb iets met talen.”
“Oh, was jij hier
eerder dan ik?”
Behalve taalgevoel heeft Stefan
naar eigen zeggen een ijzersterk
geheugen. Leon weet niet meer
precies hoe hij erachter kwam dat
ze dezelfde werkgever hadden.
Na de middelbare school hadden
ze een periode weinig contact
(Leon studeerde psychologie in
Nijmegen en Stefan Engels in
Stefan Osinski
Tilburg) en zagen ze elkaar
slechts bij familiefeesten.
Stefan: “Toen ik al een paar jaar aan
de TU/e werkte (vanaf december
1985, red.), reeg ik op een gegeven
moment een envelop met L. Osinski.
Ik dacht eerst dat het een tikfoutje
was, maar toen ik de week erop
weer zo’n envelop kreeg en de week
daarop twee of drie stuks, had ik
het snel door. Ik keek in het
TU/e-adressenbestand en zag dat
mijn grote neef ook hier was komen
werken.” Leon is verbaasd: “Oh,
was jij hier eerder dan ik?”
Ze zien elkaar iedere dag, want ze
werken beiden in MetaForum achter
dezelfde klapdeuren. Bij de trap
of de koffieautomaat groeten ze
elkaar en gaan ze weer door met
eigen werk. Sporadisch hebben ze
zakelijk overleg. Leon zou dat graag
wat intensiever zien. “Het archief
is bij de bibliotheek gekomen,
omdat daar synergie uit zou moeten
komen en ik zou willen dat er nog
meer goeds uit voortkomt.” Stefan
vindt dat dat al genoeg gebeurt.
“Niet zeuren Leon, de integratie
heeft al opgeleverd dat we TU/epublicaties en dergelijke maar op
één plek opslaan en op meerdere
plekken beschikbaar stellen.
Ik moet wel toevoegen dat we in
het digitale werken nu pas echt
de eerste stappen zetten.” “Ja,
ik ben een beetje ongeduldig.”
“Leon is buiten het werk heel
anders dan binnen het werk.
Dat weet niemand.” Eerst bakke­
leien de neven even over wie het
wel of niet weet en dan komen de
carnavalsverhalen. Leon: “Ik heb
tweeëntwintig maal in de Budelse
optocht meegelopen met mijn
tweelingbroer Edjoe, die overigens
aan de TU/e gepromoveerd is.
Dan buiten we uit dat we tweeling
zijn. Eens hadden we een
‘hoofdgerecht’. Ik duwde een
eetkarretje en Edjoe zat daaronder
verstopt, maar zijn hoofd was
zichtbaar op een serveerplateau
onder een stolp. En we gingen als
Siamese tweeling met een bordje
‘gelukkig gescheiden’. Dit jaar
hebben we een creatief sabbatical
en de laatste keer zinspeelden we
daar al op in houthakkerstenue:
’We kappen ermee’.” Steevast
zagen de neven elkaar -en hun
vrouwen- na de optocht in Het
Wapen van Budel. Ze lachen nu
nog als ze eraan terugdenken.
Wat Leon met carnaval heeft, heeft
Stefan met sport en vroeger met
muziek. “Het gaat mij om de
prestatie. Met voetbal heb ik jaren
tweede klasse KNVB gespeeld. Bij
tennis speel ik nog steeds op hoog
niveau competitie in de regio Zuid.”
Met het Tamboerkorps Les Echos
de Dorplein werd hij tweemaal
Nederlands kampioen en behaalde
hij tweemaal goud op het Wereldmuziekconcours in Kerkrade.
“Zeven mannen
kregen dankzij
onze vaders
uiteindelijk
vrouwen”
Al snel volgen de prestaties van
hun vaders. Zo goed zingen dat in
Londen een platencontract werd
aangeboden, de derde grootste
vis van Nederland vangen, een
rondleiding geven door Dorplein
voor Omroep Brabant. Maar de
leukste prestatie vindt Stefan dat
de mannen ook nog als huwelijksmakelaars fungeerden. “Ze zorgden
ervoor dat de vrijgezelle Dorpleiners toch nog een vriendin uit Polen
kregen. Wel zeven mannen kregen
uiteindelijk vrouwen. Dat was
zonder onze vaders niet gebeurd.”
Interview | Norbine Schalij
Foto | Bart van Overbeeke
Leon Osinski
6 | Onderzoek
17 april 2014
Ontwerpen
voor een hoger doel
Tekst | Jan Ligthart
Tijdens hun studie hielden Carl
Megens en Michel Peeters zich
vooral bezig met ontwerpen die
gericht waren op het verbeteren van
sportprestaties. Maar gaandeweg
verlegden ze hun focus en mikten ze
op een hoger doel: het maatschappelijk belang. Ze bleken beiden
meer geïnteresseerd te zijn in
ontwerpen waarmee op brede
schaal gedragsveranderingen te
realiseren zijn, zodat bijvoorbeeld
voor iedereen een actievere
levensstijl in beeld komt.
Peeters: “Wij zitten met zijn allen
heel veel. Achter de computer, op
de bank, in de auto of trein, aan
tafel. Dat heeft grote gevolgen voor
de volksgezondheid. Alleen weten
we nu nog niet welke gevolgen
precies en hoe verstrekkend die
over een paar decennia zullen zijn.
Tot nu toe houden designers daar
weinig rekening mee. Neem
bijvoorbeeld de lift hier in het
Hoofdgebouw: die staat nog voor
de trap.”
“Als ontwerper
heb je een
maatschappe­
lijke verantwoordelijkheid”
Volgens zijn promotiegenoot
Megens wordt fysieke activiteit
tegenwoordig ‘wegontworpen’ uit
de maatschappij. “Dat is trouwens
niet het juiste woord”, haast hij zich
te zeggen. “Op die manier klinkt
het alsof het een bewuste keuze is.
Terwijl het erom gaat dat men
bij het ontwerpen gewoon geen
rekening houdt met wat de gevolgen
ervan zijn voor ons gedrag. Het is
een gevolg van hoe de maatschappij
zich heeft ontwikkeld. Ons huidige
beeld van comfort is rustig aan
doen, zitten of liggen. Van oudsher
zien we fysieke activiteit als iets
wat afneemt als je het beter hebt.
Het gaat echt om een groot maat­
schappelijk probleem.
Ook als ontwerper mag je je bewust
leiden. Peeters: “Het gaat om een
veel complexer en groter geheel. We
willen het lab niet in de maatschappij plaatsen, maar in de maatschappij exploratief onderzoek gaan
doen. Bij EDL weet je niet eens wát
de gedragsverandering is waarmee
je aan de slag gaat. De oude
metafoor is zoeken naar een speld
in een hooiberg. Wij gebruiken
hierbij liever het beeld van zeven
naar goud. Je weet niet wat je gaat
vinden of hoeveel, maar je hebt wel
een sterk vermoeden dat er iets is.”
“Maat­schappij
bepaalt mede
wat jij ontwerpt
en hoe”
Hoe te ontwerpen voor een actievere maatschappij, die daardoor
ook een gezondere maatschappij wordt? Daar komt het proefschrift
van Carl Megens en Michel Peeters in een notendop op neer.
Een dubbele promotie dus en dat is een primeur voor de faculteit
Industrial Design. De twee onderzoekers pakken hiermee niet
een specialistisch, afgebakend onderwerp aan, maar een groot
maatschappelijk thema. “Ambitieus? Ja, maar waarom niet? Ook
als ontwerper heb je een maatschappelijke verantwoordelijkheid.”
Megens: “Tot nu toe is het zo dat de
ontwerper bepaalt wat er ontworpen
wordt. Maar als je intelligente
producten wilt ontwerpen waarmee
je gedragsverandering en daarmee
maatschappelijke problemen wilt
aanpakken, dan doe jij dat niet
als ontwerper alleen. Nee, de
maatschappij bepaalt dan mede
wat jij ontwerpt en hoe.”
Daarmee klinkt hun werk bijna
zijn van je verantwoordelijkheid en
die ook nemen.”
Peeters: “Aan de TU/e zijn we daar
trouwens ook vanaf het begin in
opgevoed: dat je een maatschappe­
lijke verantwoordelijkheid hebt.”
Onderzoek | 7
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
filosofisch van aard. Iets wat ook in
de algemene contouren van hun
proefschrift is terug te vinden.
Megens: “Nee, ons werk is niet
filosofisch. Maar de opleiding
Industrial Design bevat natuurlijk
wel filosofische, psychologische en
sociale elementen. Dat is ook onze
rol als ontwerpers: dat we al die
kennis integreren.”
Peeters: “Onze focus ligt ook niet
op de vereisten. Want de meeste
mensen weten helemaal niet wat
ze precies willen. Dat blijkt in de
praktijk pas. Dat maakt ons werk
inderdaad weer wel deels filosofisch:
het gaat om de theorie, het denken,
de visie. Alleen wel continu vanuit
het doel om te ontwerpen. We gaan
hier komend jaar verder met
onderzoek en daarnaast ook lesgeven.
We gaan nieuwe manieren bedenken
en betekenis vinden voor een
gezondere levensstijl. Waarbij ik
het vooral interessant vind om te
zien of die actievere levensstijl
ook overdraagbaar is.”
Megens: “De vraag is: ben je in
staat om kort-cyclisch in en met de
maatschappij te exploreren en ook
nog in een richting die het collectief
wenst? Wij hebben nu in ieder geval
aanknopingspunten gevonden om
daarmee aan de slag te kunnen.”
“Het knetterde
af en toe wel”
Hoewel het een dubbele promotie
betreft, hebben de twee onder­
zoekers wel elk hun eigen insteek
gekozen. Megens werkte in zijn
afstudeerperiode bij de Franse
sportwinkelketen Decathlon en
ontdekte daar hoe interessant
breedtesport is als het gaat om
ontwerpen die mensen in beweging
krijgen. “Daar hebben we al heel
veel ideeën over. Maar we weten
volstrekt niet of en hoe die in de
maatschappij werken. Of wat de
rol van design daarbij is.”
Ook Peeters had baat bij het werk
dat hij tijdens zijn afstuderen deed,
in zijn geval voor Adidas. Daar
verbaasde hij zich over de manier
waarop dit soort grote bedrijven
informatie verzamelt. “Ze krijgen
pas feedback op een ontwerp als
het al op de mark is gebracht. Dat
duurt te lang, dat zou al veel eerder
moeten gebeuren. Daar zit vooral
mijn insteek: hoe krijg je stake­
holders zover dat zij in en met de
maatschappij gaan ontwerpen?”
Megens: “Daarover hebben we veel
en vaak gesproken. Op den duur
was duidelijk dat we dit promotie­
onderzoek samen moesten doen.
Daarnaast kenden we elkaar al
lang en hadden we al een aantal
projecten samen gedaan. We wisten
vooraf dat we goed met elkaar
konden samenwerken.” Peeters:
“Al knetterde het af en toe wel.”
Megens: “Ja, het is wel een
behoorlijk heftig en stressvol
proces.” Peeters: “Maar van
knetteren is het wel sprankelen
geworden.”
Aanvankelijk richtten de promo­
vendi zich vooral op het uitvoeren
van experimenten. Voor wie het
In de rubriek Sluitstuk vertellen afstudeerders over hun afstudeeronderzoek.
Wil je ook in deze rubriek, mail dan naar [email protected].
Sluitstuk
Curves en rondingen dankzij unieke glasverbinding
Een gebouw zoals de Eindhovense
‘Blob’, maar dan zonder de
zichtbare verbindingen en met
gekromd glas. Dat is de ultieme
toepassing van het werk van
Bouwkundestudent Teun van
Dooren. Tijdens zijn afstudeerproject ontwierp hij in samenwerking
met glasspecialist Brakel Atmos
een transparante, frameloze
glasverbinding.
Carl Megens (links) en Michel Peeters. Foto | Bart van Overbeeke
gemist heeft: het duo bouwde daar
al enige naam en faam mee op. Met
het project ‘Social Stairs’ werd het
duffe trappenhuis van het Hoofd­
gebouw omgetoverd tot een
interactieve ‘muziektrap’. Degene
die de trap oploopt, gebruikt
daarbij de treden als toetsen of
trommels en hoort het geluid dat
hij daarmee maakt ook terug.
Een ander project is Bouncers.
Deze app maakt op een smartphone
via ringen die sneller of langzamer
stuiteren, de lichamelijke activiteit
van de gebruiker, maar ook van
zijn of haar vrienden zichtbaar.
Beide experimenten werden door
het duo gebruikt als gereedschap
om een methode te kunnen
definiëren waaruit uiteindelijk
driekwart jaar geleden Experiential
Design Landscapes (EDL) is
ontstaan. “Let vooral ook op de
ondertitel van ons proefschrift:
‘How to design for behaviour
change’”, zegt Megens. “Dat ‘how’,
daar gaat het vooral om. Neem
Social Stairs: wij gebruikten muziek,
maar het kunnen net zo goed
lichtsignalen zijn. Bij Bouncers
hebben we na het ontwerpen veel
tijd en energie gestoken in de
promotie en distributie. Maar bij
Social Stairs konden we vooral
dieper in de analyse duiken.”
Peeters: “En dat heeft aangetoond
hoe je invloed kunt uitoefenen op
gedrag. We weten alleen niet of dat
ook langdurig beklijft. Al gaan we
daar misschien wel achter komen
nu KPN onlangs in het hoofdkantoor
in Den Haag een variant op die trap
in gebruik heeft genomen.”
Toch benadrukken de onderzoekers
dat de twee experimenten slechts
een eerste aanzet zijn voor datgene
waartoe EDL uiteindelijk moet
Onder architecten is het gebruik van
glas voor moderne gevelbouw een
hot topic. En daarbij proberen ze
de grenzen op te zoeken: steeds
groter, transparanter en organischer.
Maar om een stevig gebogen glazen
vlak te construeren, is een frameloze
glasverbinding onontbeerlijk. Iets wat
tot op heden nog niet mogelijk was.
Teun van Dooren, recent afgestudeerd
aan de faculteit Bouwkunde, dook
na een grondige literatuurstudie het
lab in om te experimenteren met
een dergelijke verbinding. “Ik was
al snel gebiologeerd door de
mogelijkheden die glasbouw biedt
-mede door het enthousiasme van
mijn begeleider Arno Pronk- en
zag een enorme uitdaging in de
transparante glas-glasverbinding.
Maar voordat ik echt aan de slag
kon, moest een heel lijstje
afgewerkt worden. We hadden
een investeerder nodig, informatie
over polymeren, speciale UVlampen om de acrylaat te laten
uitharden en ruimte om de
verbindingen te testen. Je kunt wel
zeggen dat ik goed gebruik heb
gemaakt van de TU/e-campus.”
De eerste resultaten waren
veelbelovend. Vervolgens werd
de stap van gecontroleerde
lab-omgeving naar de werkplaats
gezet met de bouw van een glazen
piramide. “Je loopt tegen heel
andere problemen aan, vaak gaat
het om kleine slimmigheidjes die
je even moet doorhebben. En een
kwestie van duidelijk communiceren,
zo bleek ook bij het leveren van het
glas. De speciale wensen die wij
hadden, kwamen in eerste instantie
bij de glasleverancier niet goed
door. Na een presentatie en een
rondleiding door de glasfabriek
wisten we meer van elkaars
bedoelingen.
Het uiteindelijke resultaat is,
na verdere uitwerking, hopelijk
het begin van de opmars van de
frameloze glasverbinding.
Ik bedacht me net op tijd dat ik
gek was als ik niet, naast de naam
van de samenwerkingspartners,
ook mijn eigen naam op de
piramide zou laten zandstralen.
In een half uurtje heb ik nog snel
een logo in elkaar geknutseld - en
nu sta ik tussen de TU/e en Brakel
Teun van Dooren. Foto | Rien Meulman
Atmos ‘vereeuwigd’, als tastbare
herinnering aan mijn afstudeer­
project.”
De bijzondere piramide dient nu als
visitekaartje en moet architecten
warm maken voor toekomstig
gebruik van de transparante
glasverbinding. Teun wil daar
graag aan verder werken; hoewel
er nog niets concreet is, zijn de
gesprekken met Brakel Atmos
positief verlopen. Maar eerst wacht
een wereldreis van vijf maanden,
die over enkele weken van start
gaat. Tot die tijd prijkt het glazen
huis, met elke avond een kleurige
lichtshow, naast de afstudeervlag
tegen de ouderlijke gevel in Uden.
Tekst | Nicole Testerink
8 | Onderzoek
17 april 2014
4 brandende vragen
Onderzoek | 9
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Remco Magielse | Industrial Design
Laurens Lindenburg | Biomedische Technologie
Intelligente verlichting
Bacteriën die sensoren maken
1 | cover
1
In elk van de 96 vaatjes van 2 milliliter op deze plaat produceren bacteriën een aparte variant
op een fluorescent sensoreiwit. Dit eiwit verandert van fluorescente kleur als het bindt
aan een antilichaam tegen het HIV-virus. Het eiwit bestaat uit twee varianten op de Green
Fluorescent Protein (GFP) en daarom lichten de bacteriën groen op als we ze aanstralen
met blauw licht. Ik zocht naar een efficiënte manier om nieuwe sensoren te ontwikkelen die
andere antilichamen herkennen. De rode bacteriën poseren hier voor een mooi contrast.
we op
n
e
i
z
Wat
er van
v
o
c
de
hrift?
c
s
f
e
je pro
2 | feestjes
Ik ontwikkel fluorescente eiwitsensoren die binnen de cel verschillende kleine moleculen
-zoals magnesium, zink of galzuren- kunnen detecteren en ook eiwitsensoren die antilichamen
kunnen opsporen. Met onze nieuwste rood-fluorescente sensoren kunnen we in één cel
tegelijk meerdere stoffen meten, doordat we de rode en groene fluorescentie van elkaar
kunnen onderscheiden.
3 | onmisbaar
2
Met de nieuwste confocale fluorescentiemicroscoop van het Cell and Tissue Engineering-lab
konden we onze cellen met hoge resolutie meten, en met bijna elke gewenste golflengte
voor het aanstralen en aflezen van de fluorescentie.
Ho
op f e leg
j
waa eestj e
e
r je
ond s uit
e
ove
r ga rzoek
at?
4 | samenleving
De sensoren helpen om de werking van de cel te doorgronden. Bovendien kunnen we ze
gemakkelijk delen door simpelweg het DNA van de bacteriën per post te versturen. Met
onze sensoren kan snel worden getest of een beoogd medicijn een probleem met bijvoorbeeld de zinkhuishouding van de cel kan verhelpen.
1 | cover
3
Welke persoon,
techniek of apparaat is
onmisbaar geweest
voor je onderzoek?
2 | feestjes
Vaak vertel ik dat ik me bezighoud met het ontwerpen
van intelligente verlichting, die zich -door middel
van intelligente algoritmes- kan aanpassen aan de
omgeving. Het ontwerpen van zulke systemen is een
complexe opgave, omdat je met veel verschillende
factoren te maken hebt. Zo heb je natuurlijk de
technologische complexiteit: hoe maak je dit soort
systemen, hoe maak je ze intelligent? Daarnaast heb
je ook sociale complexiteit: dit soort lichtsystemen
wordt gebruikt door mensen, wat betekent dat ze
invloed hebben op het gedrag van mensen.
3 | onmisbaar
4
eft
Op de voorkant zie je een van de ontwerpen die ik
heb gemaakt: een plafondtegel met geïntegreerde
LED-verlichting die draadloos aangestuurd kan
worden. Maar veel mensen zien er ook een UFO in.
e
Wat h
ing
lev
men
de sa uw werk?
aan jo
(Onder redactie van Tom Jeltes)
Foto’s | Bart van Overbeeke
Behalve een heel scala aan collega’s en begeleiders
die onmisbaar waren, had ik dit alles niet kunnen
doen zonder de prototyping tools (lasercutter/3dprinter) van de faculteit Industrial Design. Uiteinde­
lijk heb ik ongeveer zestig tot zeventig lichttegels
gemaakt en gebruikt in diverse installaties.
4 | samenleving
Hoewel mijn werk zich heeft toegepast op lichttoepassingen, is de ontwerpkennis breder toepasbaar
dan alleen het lichtdomein. In mijn project heb ik
op een holistische manier ontworpen, waarbij ik
heb geprobeerd diverse aspecten van het systeem
(technologische-, sociale-, en interactiefactoren)
te integreren.
Efe Kemaneci | Technische Natuurkunde
Plasma’s optimaliseren
voor optische vezels
1 | cover
Elke gekleurde lijn vormt een abstracte representatie van een belangrijk onderwerp of begrip
in mijn proefschrift: optische vezels (wit) - de ruggengraat van de moderne communicatie;
controlevolumes (licht turquoise) - een van de meest gebruikte concepten in computationele
plasmafysica en vloeistofdynamica; microgolfvelden (donker turquoise) - een manier om
energie over te dragen met plasma’s; en laagdimensionele ‘manifolds’ in de dichtheidsruimte
(blauw) - wiskundige structuren die nodig zijn om de chemische complexiteit te hanteren.
2 | feestjes
Ik heb gewerkt met een variëteit aan wiskundige technieken waarmee je het aantal elektronen,
atomen en moleculen in een plasma en hun temperatuur, kunt berekenen. Deze technieken
heb ik voornamelijk gebruikt om meer inzicht te krijgen in de plasma’s, om de plasmaprocessen
te verbeteren waarmee je optische vezels kunt maken.
3 | onmisbaar
Ik zie mijn proefschrift als een ondeelbaar geheel, waarvan iedere bijdrage van personen
en technieken een essentieel onderdeel vormt. Als ik één ding moet kiezen, zou ik Plasimo
noemen, de code die ik voor de computersimulaties heb gebruikt.
4 | samenleving
Dit proefschrift draagt bij aan het begrijpen en verbeteren van een van de belangrijkste
processen bij de productie van optische vezels; in die zin vormt het een stap in de richting
van snellere communicatie. Tegelijkertijd zijn de technieken uit mijn proefschrift ook van
toepassing op het maken van micro-elektronica of voor de studie van kernfusie.
10 | Universiteitsberichten
Algemeen
Peace Centre Foundation |
Elective Course Technology,
Peace and Security
Elective Course Technology, Peace
and Security at Eindhoven University of Technology will start again
this quarter on Thursday April 24.
The course consist of 8 guest
lectures by experts who each focus
on a particular aspect of warfare
and technology like cyberwar and
security, nuclear weaponization
and chemical and biological
warfare. For a complete schedule,
see OW Info/Oase or http://www.
stichtingvredescentrumeindhoven.
nl/page11/page9/index.html.
The meetings are held in Auditorium Room 1, Thursdays 13.45-15.30.
On April 24 Dutch former Minister of
Defense Eimert van Middelkoop will
give the opening lecture, entitled:
‘From the Fall of the Wall to
Afghanistan and Beyond. The Dutch
Military in a Changing World,
1989-2014’.
Stan Ackermans Institute |
Invitation diploma award ceremony
3TU.School for Technological
Design, Stan Ackermans Institute
(SAI) invites you to the diploma
award ceremony on Thursday 22
April 2014. During this ceremony
the SAI design engineers from
the Process and Product Design
programme will receive their
diploma, a Professional Doctorate
in Engineering (PDEng) degree.
The festive presentation of diplomas
will take place in the Blauwe Zaal
in the Auditorium at Eindhoven
University of Technology at 15:00
hrs. The presentation will conclude
with a reception.
Dienst ICT | Gartner-research
beschikbaar voor hele TU/e
Sinds 1 maart zijn de onderzoeksgegevens van Gartner voor de hele
TU/e, medewerkers en studenten,
beschikbaar. Gartner is het
toonaangevende ict-research- en
advieskantoor dat adviezen en
trendanalyses levert binnen een
ict-context. Het onderzoek dat
door hen gedaan wordt, gaat van
rapporten op directieniveau tot
aan gedetailleerde toolkits en
templates. De onderzoeken kunnen
een bron van informatie zijn voor
docenten en studenten in onderwijs
en onderzoek. Ook kunnen
(beleids)medewerkers baat hebben
bij de publicaties van Gartner
vanwege de mix van strategisch
onderzoek met specialistische
onderwerpen. Voor toegang tot dit
onderzoek: http://www.tue.nl/
gartner - u kunt inloggen met uw
TU/e-account en wachtwoord.
Gartner research available for
TU/e community
Since the first of March research
by Gartner has been made available
for the TU/e community, meaning
students as well as employees.
Gartner is a widely respected and
often cited research and consulting
firm that delivers advisories and
trend analyses within an ICT
context. Their research spans a
wide range from C-level reports to
detailed toolkits and templates.
The research can be a source of
information for professors and
students in education and their
research. Also employees can
benefit from Gartner’s publications
due to the mix of strategic research
and specialist topics. Gartner is
accessible through the following
URL, using your TU/e username
and password: http://www.tue.nl/
gartner.
Eindhovens Studenten Symposium |
Always connected: zegen of zonde?
Het Eindhovens Studenten Symposium vindt dit jaar plaats in de Lichttoren op 21 mei, middenin de Dutch
Technology Week. Het symposium
begint met drie sprekers over het
thema ‘Always connected: zegen
of zonde?’. Jort Kelder zal onder
andere komen spreken over de
invloed van sociale media.
Vervolgens is het de tijd om twee
bedrijven beter te leren kennen
door middel van het volgen van
twee workshops. We sluiten af met
een exclusief recruitmentdiner waar
je bij twee bedrijven aanschuift.
Selectie van het diner gaat op basis
van je cv. Mis het niet en schrijf
je in via www.ess2014.nl.
AEGEE | Summer Universities
Ieder jaar organiseert AEGEE in
de zomer zogenoemde Summer
Universities. Dit zijn meestal
tweewekelijkse reizen georganiseerd door één van de ruim 180
AEGEE-locals. Of je nu wilt leren
duiken in Turkije, wodka drinken
in Polen, je fotografiekunsten
verbeteren in Hongarije, het
cyrillisch alfabet leren in Rusland of
rondreizen langs de westkust van
Portugal en Spanje - er is altijd een
Summer University die bij jou past.
Tijdens een Summer University (SU)
word je rondgeleid door de lokale
AEGEE-leden die je altijd naar de
leukste plekjes van de stad brengen
en je meenemen naar de leukste
discotheken en mooiste strandjes.
Bij de meeste SU’s reis je in 2
weken met 20 tot 25 studenten uit
alle hoeken van Europa door een
gebied. Je leert nieuwe mensen
kennen uit de vreemdste gebieden
en je houdt er een onvergetelijke
ervaring aan over.
Voor meer informatie zie www.
projects.aegee.org/suct/su2014/ of stuur een mailtje naar
[email protected].
MENS
Promoties
Donderdag 17 april, 14:00 uur, CZ4:
promotie I. Dencic MSc PDEng (ST)
Promotor(en): prof.dr. V. Hessel en
prof.dr. J. Meuldijk
Voorzitter: prof.dr.ir. J.C. Schouten
Titel proefschrift: “Ex-ante process
design intensification and cost
benefits enabled by smart supported
chemical and enzymatic catalysis”
Donderdag 17 april, 16:00 uur, CZ4:
promotie W. Weymiens MSc (TN)
Promotor(en): prof.dr. A.J.H. Donné
Voorzitter: prof.dr.ir. G.M.W. Kroesen
Titel proefschrift: “Bifurcation
theory of the L-H transition in fusion
plasmas”
Dinsdag 22 april, 16:00 uur, CZ4:
promotie S.M. Gómez Puente MSc
(ESoE)
17 april 2014
afgestudeerde of promovendus?
Ben jij in staat om te werken in
een multidisciplinair team en wil
je graag bijdragen aan de
maatschappij? Kun jij de vertaalslag
maken van abstracte theorie naar
concrete oplossingen? Ben jij van
18 augustus tot 8 december fulltime
beschikbaar? Meld je dan voor
27 april aan voor de Nationale
DenkTank 2014 via
www.nationale-denktank.nl.
UNIVERSITEITSBERICHTEN
Promotor(en): prof.dr. W.M.G.
Jochems
Voorzitter: prof.dr. D. Beijaard
Titel proefschrift: “Design-based
learning: exploring an educational
approach for engineering education”
Dinsdag 22 april, 16:00 uur, CZ5:
promotie ir. I. Lampropoulos (EE)
Promotor(en): prof.ir. W.L. Kling
en prof.dr.ir. P.P.J. van den Bosch
Voorzitter: prof.dr.ir. A.C.
Brombacher
Titel proefschrift: “Energy Management of Distributed Resources in
Power Systems Operations”
Woensdag 23 april, 16:00 uur, CZ4:
promotie G.A. van Swaaij MSc (TN)
Promotor(en): prof.dr.ir. M.C.M. van
de Sanden en prof.dr. W.J. Goedheer
Voorzitter: prof.dr.ir. G.M.W. Kroesen
Titel proefschrift: “Studies of
impurity transport in high-density,
low-temperature plasma with the
ERO code”
Woensdag 23 april, 16:00 uur, CZ5:
promotie L.H. Lindenburg MSc (BMT)
Promotor(en): prof.dr.ir. L. Brunsveld
Voorzitter: prof.dr. P.A.J. Hilbers
Titel proefschrift: “Engineering
genetically encoded FRET sensors”
Maandag 28 april, 16:00 uur, CZ4:
promotie H.L. Romero MSc (IE & IS)
Promotor(en): prof.dr.ir. P.W.P.J.
Grefen en prof.dr. A.J. van Weele
Voorzitter: prof.dr. A.G.L. Romme
Titel proefschrift: “The Role of
Contextual Factors in Process
Harmonization”
Maandag 28 april, 16:00 uur, CZ5:
promotie Dipl.-Ing. W. Schmidt (B)
Promotor(en): prof.dr.ir. H.J.H.
Brouwers
Voorzitter: prof.dr.ir. B. de Vries
Titel proefschrift: “Design Concepts
for the Robustness Improvement of
Self-Compacting Concrete - Effects
of admixtures and mixture components on the rheology and early
hydration at varying temperatures”
Dinsdag 29 april, 14:00 uur, CZ5:
promotie V.F.C. Ramos MSc (W&I)
Promotor(en): prof.dr. P.M.E. De Bra
en prof.dr. G.B. XeXeo
Voorzitter: prof.dr. E.H.L. Aarts
Titel proefschrift: “Adaptive
Hypermedia Courses: Qualitative
and Quantitative Evaluation and
Tool Support”
Dinsdag 29 april, 16:00 uur, CZ4:
promotie D. Dzibrou MSc (EE)
Promotor(en): prof.dr.ir. M.K. Smit
Voorzitter: prof.dr.ir. A.C.P.M. Backx
Titel proefschrift: “Building blocks
for control of polarization in
photonic integrated circuits”
Dinsdag 29 april, 16:00 uur, CZ5:
promotie Dipl.Eng. M.V.A. Florea (B)
DIVERSEN
James Dyson Award 2014 |
Inschrijving geopend
Met een prijzenpot van meer dan
£100,000 worden ’s werelds slimste
jonge ingenieurs uitgedaagd
om iets te ontwerpen dat een
probleem oplost. Studenten en
net-afgestudeerden kunnen tot
7 augustus meedoen. “Een slim
idee is het begin. Het ontwikkelen
en vercommercialiseren van nieuwe
technologie is het lastige gedeelte.
We moeten jonge ingenieurs
aanmoedigen en financieel steunen
die de problemen van vandaag en
morgen willen oplossen. Ik ben op
zoek naar mensen die niet alleen
een briljant idee hebben, maar die
ook echt de wens hebben om het
te realiseren”, aldus James Dyson.
www.jamesdysonaward.org/nl
Nationale Denktank | Meld je aan
voor de Nationale DenkTank
De inschrijvingen voor de Nationale
DenkTank 2014 met als thema
‘Big Data’ zijn geopend! Ben jij
een creatieve, onafhankelijke en
ondernemende WO-student,
Ook een bericht plaatsen op
deze pagina? Mail het bericht
(maximaal 100 woorden) dan naar
[email protected].
Promotor(en): prof.dr.ir. H.J.H.
Brouwers
Voorzitter: prof.dr.ir. B. de Vries
Titel proefschrift: “Secondary
materials applied in cement-based
products - Treatment, modelling
and environmental interaction”
Woensdag 30 april, 16:00 uur, CZ4:
promotie ir. C. Nugteren (EE)
Promotor(en): prof.dr. H. Corporaal
en prof.dr. H.E. Bal
Voorzitter: prof.dr.ir. A.C.P.M. Backx
Titel proefschrift: “Improving the
Programmability of GPU Architectures”
Mens & Mening | 11
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
TUssen de oren
In Cursor worden iedere
twee weken studenten,
docenten, labs, technische
artefacten, de werkomgeving,
het weten­schappelijk bedrijf,
de campus, het onderwijs
en websites onder een
psychologische loep gelegd
door de medewerkers van de
TU/e-opleiding Psychology
& Technology.
Sociale Acceptatie
van de Star Trek Transporter
Illustratie | Sandor Paulus
In memoriam
Juan Enrique López Carcelén
On Thursday 3 April we were confronted
with a terrible event when it emerged
that our colleague Juan Enrique López
Carcelén had passed away at just
24 years of age.
Since September 2013 Juan had been working as a trainee in the
post-Master design program ICT within the department of Electrical
Engineering of Eindhoven University of Technology. He was no stranger
to the department, having previously been part of the Erasmus MSc
exchange project in 2011-2012.
Juan was born in Madrid and studied Industrial Engineering at the
University Carlos III in Madrid. In his non-academic pursuits, Juan
was a talented skater; he was a trainer for a number of years and
an active player in the student ice-hockey team E.S.IJ.V. Icehawks.
His passing came as an enormous shock to everyone within the
department of Electrical Engineering. At the reception area of the
Potentiaal building on Floor 1, there is a condolence register for
everyone who wishes to leave a personal message. There is also
a condolence register online (www.condoleanceregister.nl/
Condoleance-juan-enrique-lopez-carcelen.html).
We remember Juan as a warm personality, friendly and sociable.
We are grateful for all his cooperation and creative contributions.
We will miss him dearly.
On behalf of the Board of the Department of Electrical Engineering,
Eindhoven University of Technology
Alfons Bruekers, Managing Director
Na tablets, virtual reality en stembesturing voor computers is het waarschijnlijk slechts een
kwestie van tijd voordat ook de Transporter uit Star Trek werkelijkheid wordt. Maar willen we
dat wel?
Toegegeven, het is nog een beetje toekomstmuziek om na te denken over de sociale acceptatie
van de Transporter-techniek uit Star Trek, zolang collega’s op de afdeling Human Technology
Interaction nog onderzoeken of mensen een zelfrijdende auto wel zouden vertrouwen. Aan de
andere kant denken sommige experts dat we misschien al binnen honderd jaar een Transporter
kunnen bouwen. Maar willen we dat wel? Overschrijdt zulke techniek niet wat ons ‘ons’ maakt?
In Star Trek werkt een Transporter als volgt: de Transporter vernietigt je lichaam, zet het om in
data en bouwt je ergens anders weer exact hetzelfde op. Je bent dus feitelijk dood, ware het
niet dat een identieke kopie van jezelf op hetzelfde moment tot leven komt op een andere plek.
Dit gaat natuurlijk wel eens fout. Soms wordt iemand niet meer opgebouwd (een soort Transporter auto-ongeluk) en heel soms (TNG: Second Chances) worden twee versies van dezelfde
Luitenant Riker gemaakt. Los van de vraag of het ooit technisch mogelijk is, kunnen we ons
afvragen of mensen zo’n techniek wel zouden gebruiken.
UR-podium
Onlangs kwam het Jaarverslag
Bestuurscommissie Voorzieningen
Gehandicapten 2013 beschikbaar.
Een kort, maar duidelijk jaarverslag
waarin de commissie verslag doet
van de (on)toegankelijkheid en
de (on)veiligheid van de campus.
Veiligheid en toegankelijkheid zijn
echter niet alleen van belang voor
studenten en medewerkers die
een beperking van welke aard
dan ook hebben.
Een opvallend punt in dit jaar­
verslag gaat over de belijning van
de traptreden van MetaForum.
Simpel gezegd: die trappen zijn
Vraag het eens aan je vrienden. Je zult zien dat sommigen vinden dat hun essentie (wat dat ook is)
verdwenen is als hun lichaam afgebroken is en dat ze nooit in een Transporter zouden stappen.
Je kunt zeggen: wat maakt het uit, je leeft toch voort? Maar dat is net zoiets als zeggen dat
wanneer er toevallig twee Rikers tot stand zijn gekomen, eentje maar vrijwillig moet ophouden
te bestaan. Ik denk niet dat één van de twee zich opwerpt als vrijwilliger. Andere vrienden zullen
er geen probleem mee hebben: ze stappen vrolijk in een Transporter en zien hun ‘zelf’ niet als
een materieel iets.
“Overschrijdt
zulke techniek
niet wat ons
‘ons’ maakt?”
Wat maakt het dat mensen zo verschillend reageren?
Ik weet het niet, maar gelukkig hebben we nog wel
even voordat het uitgezocht moet zijn.
Daniël Lakens | Universitair docent Toegepaste Cognitieve
Psychologie bij de afdeling Human Technology Interaction
De columnist is geïnspireerd door aflevering 42 van de
podcast Very Bad Wizards: http://verybadwizards.com/.
Architectuur belangrijker dan veiligheid?
niet veilig. ‘Kunnen nooit optimaal
veilig betreden worden.’ Iedereen
die -zeker vanaf de loopbruggennaar die trappen kijkt, zal dit
kunnen beamen. Vooral het
gekozen materiaal is opvallend
onopvallend. Geen enkel streepje
laat zien waar de ene tree eindigt
en de andere begint. Met droog
weer al een probleem, als het
regent nog meer. Iemand in een
rolstoel mag ‘raden’ waar het
opritje zit en mensen die minder
goed zien -óók zij die niet officieel
slechtziend zijn- moeten hun weg
zoeken met de blik naar beneden
gericht om niet te vallen.
Er zijn al een paar mensen
slachtoffer geworden van dit
ontwerp, waarbij de Bestuurs­
commissie terecht concludeert
dat de architect te weinig naar
de functionaliteit heeft gekeken
en teveel naar de esthetische
aspecten. Nu kun je over die
esthetische aspecten ook
discussiëren, want zo mooi zijn
al die grauwe stenen niet. Dienst
Huisvesting heeft na veel klachten
wat gele plakstrepen aangebracht,
die echter al weer aan het verslijten
zijn. Bovendien is slechts de helft
van de opritten en treden van die
strepen voorzien. Het gebruikte
goedkope knalgele materiaal doet
daarbij afbreuk aan de oorspronke­
lijk bedoelde uitstraling.
Is het niet droevig dat de TU/e
architecten opleidt, maar dat die
architecten blijkbaar niet geleerd
wordt dat ‘mooi’ ook ‘veilig’ moet
zijn? MetaForum wint architectuurprijs na architectuurprijs. Wellicht
moet dat dienen als pleister op de
wonde voor degenen die al blauwe
plekken en gekneusde ledematen
hebben opgelopen op die trappen.
Echt helpen zal het niet.
Jannelies Sm
it,
lid Person
eelsfractie
UR
12 | Focus
17 april 2014
Focus | 13
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Tekst | San van Suchtelen
Foto’s | Bart van Overbeeke
Onderhoud groen: alleen hoogste norm | Bij Heijmans, dat het
Als ze niet opvallen, doen ze hun werk goed, vinden
ze bij de dienst Onderhoud en Beheer van de TU/e.
Al om zeven uur ‘s ochtends staan ze met schoffel en
schroevendraaier klaar om de campus te verlossen
van vuil, onkruid, stroomuitval of ander ongemak.
snoei-, schoffel- en vuilniswerk verricht, ligt een dik boek in de la: ‘Onderhoudsbestek Buitenruimte TU/e’ staat erop. Het legt per taak uit aan welke eisen het werk
moet voldoen. De TU/e heeft met Heijmans afgesproken dat er alleen topkwaliteit
wordt geleverd. Deze spreekwoordelijke deur is minder open dan hij lijkt. Want
voor wat minder geld had in plaats van een hoog, ook voor een basis- of laag
onderhouds­niveau gekozen kunnen worden. Dat wilde de TU/e niet. En dus schrijft
de norm voor dat per honderd vierkante meter slechts ‘één stuks hondenpoep’
mag voorkomen en één tot drie stuks zwerfafval.
Heijmans-voorman Bart van Houtum: “Die norm controleren we zelf. We lopen iedere
week met een apparaat over het terrein om steekproefsgewijs wat gerepareerde
spots na te gaan. Vijfennegentig procent moet in orde zijn. Zitten we daaronder,
dan volgt een boete. Hoe hoog die is, weet ik niet. Het is nog nooit voorgekomen.”
De zwerver die vorige week door een medewerker van Heijmans slapend onder een
zeil op de campus werd aangetroffen, is niet genormeerd in het onderhoudsbestek,
maar volgens Van Houtum toch ‘opgeruimd’.
Onderhoud op afstand | De afdeling Beheer en Onderhoud valt onder
Dienst Huisvesting, dat kantoor houdt op de zevende verdieping van Potentiaal.
Een werkplaats of opslag van gereedschap kom je daar niet tegen, evenmin ruikt
het er naar gras, olie of cement. Deze ploeg pleegt met eeltvrije handen ‘onderhoud
op afstand’ via een paar telefoons, computers en een whiteboard.
Het heeft alles te maken met de goedkopere en vooral efficiëntere manier van
werken die zes jaar terug is ingevoerd en het feitelijke onderhoud bij aannemers
heeft ondergebracht. Rechtstreeks onder de TU/e vallen nog slechts tien accountmanagers, die ieder een groepje gebouwen onder hun hoede hebben. Afhankelijk
van het werk sturen ze vijf aannemers aan, met elk een eigen specialisme.
Toilet in de top-tien | In de top-tien van meest
voorkomende klachten, scoren de toiletverstoppingen erg hoog,
weet Ronald van Nattem. “We hebben hier te maken gehad met
urinesteen. De toiletafvoer bleek langzaam dicht te groeien met
een hardnekkige koek van langzaam versteende urineresten.
Wat normaal door een diameter van twintig centimeter gaat,
moest nu ineens door een gaatje van hooguit vier centimeter.
Maar daarmee was de ellende nog niet voorbij. Want toen
kregen we ook nog te maken met een leverancier van ruw
wc-papier. Dat hechtte zich in de bochtjes van de afvoer,
wat ons ook een hoop werk bezorgd heeft.”
Er was veel overredingskracht nodig om Dienst Interne Zaken
te bewegen een andere wc-papierleverancier uit te zoeken.
Wie erop let, ziet de uitvoerende diensten overal rondrijden op de campus met
hun eigen wagentjes: Honeywell (automatisering), Imtech (comfort, warmtekoudeinstallaties), Strukton (elektrotechniek en energie), Heijmans (openbare ruimte
en terreintechniek) en Complan (bouwkundig onderhoud; schilder-, hang- en
sluitwerk, enzovoorts). Buiten al het werk dat deze aannemers verrichten, rukken
de tien medewerkers van Onderhoud en Beheer uit als conciërge, bijvoorbeeld
als er voor een college een beamer of whiteboard nodig is.
Schoon en veilig met
gestuurde handjes
Pappen en nathouden |
Het zal niemand ontgaan zijn. In sommige
gebouwen gaat het licht niet meer aan
overdag. Ze wachten op sloop of
herbestemming, zoals Potentiaal.
Van Nattem: “Het is daar een kwestie
van pappen en nathouden. We sluiten
ze zo nodig per verdieping af en verrichten
geen onderhoud meer.”
Van defect tot reparatie | Het begint altijd met een melding van een
gebrek of defect dat al dan niet via een oplettende student of medewerker bij de
beheerder van een gebouw terechtkomt. Die draait 2650, het interne nummer van
de receptie van Onderhoud en Beheer. De receptionist van dienst beoordeelt de
klacht op urgentie en duidelijkheid. Bij twijfel wordt storingsmanager Cor Smits
nog even naar de plek des onheils gestuurd.
Hoofd Onderhoud en Beheer Ronald van Nattem: “Soms hoeven we alleen maar een
nuttig advies te geven om de klacht te verhelpen. Als bijvoorbeeld blijkt dat de airco
niet kapot is, maar gewoon niet werkt omdat men even vergeten is het raam dicht
te doen”. Ook de noodzaak tot repareren speelt een rol. Van Nattem: “Een lekkage
of kapot lampje op het damestoilet heeft hoge prioriteit. Maar voor een gescheurd
leertje in een kraan of een defecte tl-buis in een verder goedverlichte ruimte maken
we natuurlijk minder haast.”
Échte klachten leiden tot een opdracht aan één van de aannemers. Als die het
probleem hebben opgelost, wordt dit opnieuw geregistreerd. “We bewaren de
storingshistorie”, legt Van Nattem uit. “Die leert ons waar de zwakke plekken
zitten en hoe we die kunnen verbeteren.”
De afdeling Beheer en Onderhoud.
Het gelijk van de strategie | Een bedrag wil Van Nattem niet noemen,
maar de TU/e geeft volgens hem, vergeleken met andere universiteiten, relatief weinig
geld per vierkante meter uit aan onderhoud. Het gelijk van de gekozen strategie,
zegt het hoofd Onderhoud en Beheer overtuigd. “Ondanks de nog altijd grote
hoeveelheid oudere gebouwen op het terrein en de jaarlijkse inflatie, is het budget
voor onderhoud al jaren onveranderd. Er wordt vaak ten onrechte gedacht dat de
huisvestingskosten flink omlaag gaan, na een verduurzamingsoperatie. Maar al die
nieuwe gebouwen hebben hoge afschrijvings­kosten, die bij elkaar de helft van het
budget voor huisvesting opslurpen. De verduur­zaming zorgt weliswaar voor besparing, maar voor de installaties moet ook een hoge energieprijs worden betaald. In de
oude gebouwen geven we daar nagenoeg niets aan uit, maar daar zit je ’s zomers
dan ook met dertig graden te werken.”
Voor de nagenoeg uitgerangeerde gebouwen als Potentiaal en het Hoofdgebouw
wordt geen cent aan afschrijving betaald.
14 | Uitgelicht
17 april 2014
Uitgelicht | 15
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
BKO halen met duwtje in de rug
Tekst | Norbine Schalij
Illustratie | Sandor Paulus
Een enkele docent doet het fluitend naast de dagelijkse
bezigheden, velen zien er als een berg tegenop: het halen
van de Basis Kwalificatie Onderwijs (BKO). Voor die laatste
groep heeft TEACH (de afdeling van Dienst Personeel en
Organisatie die TU/e-docenten ondersteunt) het Intensive
Portfolio Program bedacht. Hierbij kunnen universitair (hoofd)
docenten en professoren in drie dagen -op een prettige locatie,
ver weg van stoorzenders- werken tot het portfolio ingeleverd kan
worden. Maar de ervaring leert dat ook hier huiswerk noodzakelijk is;
op een uur of 45 moet de gemiddelde docent toch wel rekenen.
“Ik verzet me tegen de politieke opdracht”
Al bij de introductie van het IPP-traject maakt Jom Luiten zijn
bedenkingen kenbaar. Hij daagt Harry van de Wouw uit hem
duidelijk te maken ‘waar dit goed voor is’. Als Cursor een week
later vraagt of dat gelukt is, zegt hij: “Het is heel goed dat we hier
de gelegenheid krijgen ons portfolio te maken en de manier van
dit IPP is prettig. Maar ik verzet me tegen de politieke opdracht.
Ik vind het raar dat de VSNU besluit dat alle docenten een BKO
moeten hebben. Wij hebben het al zo druk. Het is wel goed voor
nieuwe docenten, maar iedereen over één kam scheren, klopt
wat mij betreft niet.”
De reden dat de hoogleraar zich aansloot bij dit IPP: “Ton van
Leeuwen, onze opleidingsdirecteur, zou het toch wel heel prettig
vinden als ik mijn BKO haal. Bovendien hebben bijna alle docenten
bij mij in de groep hun BKO al. Ik doe het uit goed fatsoen.”
Sinds 2010 zijn drie groepen aan
de TU/e BKO-plichtig. Dat zijn
nieuwe docenten -zij moeten
binnen drie jaar hun diploma op
zak hebben-, docenten die een
bevordering wensen en docenten
van wie de onderwijsvaardigheden
knelpunten vertonen.
Dit geldt niet voor de zespersoons
club die begint op maandag
24 maart. Zij volgen het Intensive
Portfolio Program (IPP) waarmee
docenten in drie dagen begeleid
worden naar het inleveren van hun
pakketje waarmee ze bewijzen
goede docenten te zijn. Om het
meetbaar te maken voor een
commissie -van de eigen faculteitmoeten zij met drie soorten
evidenties aantonen dat ze over
zes competenties beschikken. Ze
moeten in een reflectie beschrijven
hoe goed ze zijn in onderwijs­
ontwerpen, lesgeven, beoordelen,
samenwerken met collega’s,
zichzelf evalueren en zichzelf
verbeteren - en dat onderbouwen
met producten en meningen van
derden, bijvoorbeeld studenten
en collega’s.
Al een halve week eerder heeft
Harry van de Wouw van DPO/TEACH
ze bijeengekregen in de Van Trierzaal
in Traverse - voor een kennismaking
met de persoonlijke coach en met
elkaar en als voorbereiding op de
drie dagen in de Sonnerie in Son.
Van de Wouw ziet hen als ‘laag­
hangend fruit’. “Jullie zijn al
competent en hebben de bewijzen
daarvoor al beschikbaar - dat is
de reden dat jullie faculteit jullie
voordroeg voor dit IPP. Met een
klein duwtje in de rug kun je je
BKO bemachtigen.”
En dat is wat de mannen willen.
Of moeten, zoals sommigen het
verwoorden. UD Renato Kindt van
Bouwkunde: “Het opzetten van
nieuwe vakken in het Bachelor
College kost enorm veel tijd.
Ik wil mijn portfolio nu graag snel
afronden.” Rob Fey, UD bij Werk­
tuigbouwkunde, vult aan: “Anders
blijft het maar liggen.” Jom Luiten,
hoogleraar bij Technische Natuur­
kunde, zegt dat hij zijn portfolio
moet inleveren en dat hij ook wil
leren “waar het goed voor is”.
Hij waarschuwt zijn coach Van
de Wouw dat dat misschien een
moeilijke opgave is.
Harry van de Wouw vindt het
belangrijk zijn gehoor ‘de aanvliegroute’ naar het IPP te vertellen.
Begin jaren negentig was Utrecht
de eerste universiteit die docenten
certificeerde. De onderwijskwaliteit
van Utrecht werd daarna telkens
hoger aangeslagen dan voorheen.
Meerdere universiteiten volgden.
In 2008 werden de universiteiten
het eens over de criteria en sindsdien
erkennen zij ook elkaars certificaten.
Aan twee faculteiten aan de TU/e
werd een pilot gedraaid: Schei­
kundige Technologie en Industrial
Engineering & Innovation Sciences.
De uitkomsten daarvan waren
overwegend positief en voor het
College van Bestuur reden om de
BKO over de hele TU/e uit te rollen.
Op de eerste dag van het IPP zitten
de zes deelnemers in een zaaltje in
de Sonnerie in Son. De bedoeling is
dat er eerst gebrainstormd wordt
over een competentie. Daarna is er
een uur de tijd om het bijbehorende
hoofdstuk te schrijven. Vandaag
zijn het ontwerpen van onderwijs,
het uitvoeren en het beoordelen
aan de beurt. Van de Wouw vraagt
hoe de docenten de ontwikkeling
van een nieuw vak aanpakken.
Al snel staat zijn hele flipover vol
met termen als doel, analyse van
context, werkvorm, materiaal
zoeken, beoordelingsvorm. Renato
Kindt (Bouwkunde) vat het samen:
“De vraag beantwoorden waar
studenten vandaan komen en waar
ze naartoe moeten”.
Even wordt gepraat over de
clickertoets (“zo’n toets maken kost
veel tijd”), de studentenenquêtes
(“dan is het kalf al verdronken”) en
tussentoetsen: “Jammer dat maar
zeventig procent van de punten
uit een eindtoets mag komen.
Wie geen energie in tussentoetsen
stopt, kan niet meer dan een zeven
verwachten als cijfer.”
Jom Luiten vraagt zich vervolgens
hardop af waarom docenten hun
studenten er steeds allemaal ‘bij
moeten houden’. “De categorie
student die pas op het laatst zijn
boek erbij pakt, schuiven we zo aan
de kant.” Meer mensen vinden dat
de universiteit steeds schoolser
wordt en dat daar voor- en nadelen
aan kleven. “Honderd procent
interactie is niet heilig”, vindt Luiten.
“On the fly pas
ik aan door
interactie met
studenten”
Dan gaat het verder over zelfevaluatie.
Luiten houdt een draaiboek bij per
kwartier college. “Ik schrijf alles
met de hand uit en oefen formules
tot het vlekkeloos verloopt. Na het
college schrijf ik met rood bij mijn
Het CvB heeft de minister van
Onderwijs beloofd in 2015 een
kwart van alle TU/e-docenten
BKO-gecertificeerd te hebben.
Dat is geen grootspraak geweest:
op dit moment zit de TU/e op
27 procent. Van de 618 WP’ers
(wetenschappelijk personeel) die
op 21 oktober 2013 in dienst waren,
zijn 166 in het bezit van een BKO.
aantekeningen wat anders moet.”
Kindt doet dat anders: “Ik moet
soms zesmaal hetzelfde college
geven aan een groep van twintig
studenten. On the fly pas ik aan
door interactie met studenten.
Ik kijk of ik de reservestof wel of
niet haal en als dat bij de eerste
twee groepen zo is, dan lukt dat
ook bij de laatste vier. Het maakt
trouwens sterk uit of ik op vrijdag­
ochtend college heb. Dan is het
tempo echt lager.” “En wil ik
vrijdagmiddag het achtste uur
nog iets uit mijn studenten halen,
dan doe ik dat met tussentoetsen”,
vult Rob Fey aan. Herkenning alom.
Van de Wouw vat de brainstorm
samen en vraagt of de deelnemers
er wat aan hebben gehad en nu
hun hoofdstuk over onderwijs­
ontwikkeling kunnen schrijven.
Ad Vermeltfoort (Bouwkunde)
vraagt zuchtend naar de bekende
weg: “Voor wie schrijf ik het en
waarom moet het?”. Van de Wouw:
“Voor de BKO-commissie en om er
eens goed over na te denken hoe je
nou onderwijs geeft.”
Kindt zegt dat de moeilijkheid is
de competenties los te koppelen
en Lambert van Breemen (univer­
sitair docent bij Werktuigbouw­
kunde) vraagt zich af of dat wel
zinvol is. Vermeltfoort laat niet los
en zegt: “Ik heb een dun rood
draadje dat bij dit gesprek past en
een dikke draad in de vorm van
tweeën­twintig jaar projectonderwijs.
Wat schrijf ik uit?”. Van de Wouw
“Visitatie is altijd
een heel gedoe”
Meer ambitieus is het doel van de
faculteit Wiskunde & Informatica.
Op initiatief van decaan Emile Aarts
besloot het faculteitsbestuur dat
eind 2015 iedere docent bij W&I
een BKO-certificaat op zak moet
hebben. Dat streven is inmiddels
een half jaar uitgesteld, maar blijft
van kracht. Coach Rik Kaasschieter:
“Iedere zes jaar wordt de TU/e
beoordeeld door de NederlandsVlaamse Accreditatieorganisatie.
Dat is altijd een heel gedoe. Als we
bij zo’n visitatie nou gewoon onze
BKO-certificaten kunnen laten zien,
dat zou heel handig zijn. Bovendien
is onderwijs bij W&I heel prominent
en verzorgt ze veel serviceonderwijs aan andere faculteiten.”
De doe-het-zelver
Dr. Rob van der Heijden kreeg tijdens de nieuwjaarsreceptie van Technische Natuurkunde zijn
BKO-certificaat in handen. Dat had hij zelfstandig voor elkaar gekregen “met behoorlijke input
van Esther Vincken van TEACH”. Naar schatting was er vijftig tot honderd uur gemoeid met het
samenstellen van zijn portfolio. “Het viel tegen hoeveel tijd erin ging zitten. Vooraf dacht ik;
dat doe ik wel even zelf. Achteraf denk ik dat het misschien wel gezelliger en leerzamer was geweest
om het in een IPP te doen. De tijd is moeilijk te schatten, omdat de uren verspreid over een half jaar
liggen. Je zoekt je bewijsmaterialen, schrijft een stuk, laat het een paar weken liggen, zoekt weer
andere spullen. Mijn eerste versie werd vriendelijk en kritisch bekeken, maar werd niet voldoende
bevonden. Het herschrijven kostte ook weer tijd.”
De tijd die Van der Heijden in zijn BKO stopte, komt overeen met drie á vier ECTS. “Dat is een tijd waarin
we van onze studenten ook veel verwachten. Ik vraag me af of het niet nuttiger was geweest de tijd
te besteden aan een cursus waarin ik nieuwe didactische kennis kon opdoen.” Van der Heijden gaf
zich na het inleveren van zijn portfolio op voor een cursus over het maken van schriftelijke toetsen.
tipt op te schrijven hoe hij het
vroeger deed en wat hij nu anders
aanpakt. Vermeltfoort: “Ik begrijp
jouw antwoord, maar met alle
respect, ik kan er niks mee.”
De tweede dag dat het groepje
docenten bijeenkomt, blijkt dat
het niemand gelukt is de eerste
drie hoofdstukken af te hebben.
Dat is geen probleem volgens Van
de Wouw, daarvoor is dag drie
ingepland. Lambert van Breemen:
“Ik heb wel een goede aanzet
tot het uiteindelijke product.
De brainstorm heb ik alleen maar
als nuttig ervaren om in de goede
mindset te komen, het heeft mij
niet echt geholpen bij het daadwerkelijke schrijven.” De dag
begint met een uur feedback van
coaches en heeft dan hetzelfde
programma als dag één: driemaal
gezamenlijk praten en aansluitend
een hoofdstuk schrijven.
Vermeltfoort is intussen een stuk
positiever. In het weekend heeft hij
met twee dochters gepraat die in
het onderwijs werken. “Zij moeten
een soortgelijk werkstuk maken
en dat enthousiasmeert mij ook.
Ik geef toe dat ik aanvankelijk met
enige schroom aan dit IPP begon.”
Coach Rik Kaasschieter geeft
feedback op de door Ad ingeleverde
hoofdstukken.” Ik zie jouw
interactie met de zaal niet terug.
Of je doet het niet en hebt daar een
reden voor. Kun je daar reflectie op
geven?” De universitair hoofddocent
bij Bouwkunde verklaart het uit
negatieve ervaringen in het
verleden. “Als ik interactie zoek
en er reageert niemand, dan is dat
geen uitnodiging om het nog eens
te doen. Ik heb dit vak al tien keer
gegeven en het sluipt erin hoe je
dat doet. Maar ik voel me nu wel
gestimuleerd om me straks,
wanneer ik dit vak voor de laatste
keer ga geven, te richten op de
interactie met studenten.” En hij
besluit opgewekt: “Past ook goed
in mijn portfolio”.
Na dag drie blikt Harry van de
Wouw terug: “Ik zie niet veel
verschil met andere IPP’s dit
voorjaar. Harm Dorren (hoogleraar
Electrical Engineering, red.) ging
om één uur vanmiddag als eerste
naar huis: klaar! De anderen bleven
wat langer, maar zijn een heel eind.
De meesten verwachten deze of
volgende week hun laatste concept
bij hun coach in te leveren.”
TEACH bood afgelopen voorjaar
vier keer een IPP aan. Ook was er
een toegespitste uitvoering voor
Wiskunde & Informatica. Er volgen
nog uitvoeringen in mei en een
in juni. Die zijn al volgeboekt. Het komend collegejaar biedt
TEACH tien IPP’s aan. Aanmelding
kan via de BKO-coördinatoren van
de faculteiten. Die bepalen of een
docent voldoet aan de toelatings­
eisen voor een IPP: al volledig
competent en in het bezit van
voldoende bewijsmateriaal.
16 | Student
Clmn
Bor de Kock
Student Softw
are Science &
17 april 2014
Via een pleintje achter het Hooghuis aan de Keizersgracht kom je via een steile trap bij de voordeur van
huize Casanova. Het dispuut Stropdas woont hier,
een herendispuut van roeivereniging Thêta. Zeven
mannen bewonen het huis samen met Friso de kat.
Elke dinsdagavond dineren alle leden in de speciale
dispuutskamer, die uitzicht geeft op de winkelstraat;
op andere dagen wordt in de woonkamer gegeten.
Damesdisputen waarmee geborreld wordt, worden
ontvangen op de gang aan de grote statafel.
Aanschuiven bij
Recept voor 11 man
Web Science
Snijd 16 sjalotjes klein en fruit ze even in een
grote pan. Voeg 5 potjes kappertjes toe en
5 bakjes slagroom. Het geheel moet even
opwarmen. Maak in de tussentijd een grote
pan bouillon, om daar vervolgens ruim een
kilo pasta in te koken. Voeg wat citroenrasp
en citroensap van drie tot vijf citroenen, en
in totaal een kilo zalmsnippers toe aan de
saus met kappertjes. Goed roeren, de saus
op de pasta scheppen en garneren met
rucola, that’s it. “Net zo simpel als een
pakje.”
Afkapgedrag
Aan het einde van een kwartiel
komen de mailtjes waarvan je wist
dat ze zouden komen: de grote serie
vak-enquêtes draagt weer bij aan het
volraken van je magere 900MB aan
postvakruimte. Toch zijn dat zinvolle
berichten: de grote hoeveelheid
antwoorden die elk blok weer
binnenkomt, maakt docenten,
opleidingscommissie en onderwijs­
directie gigantisch blij. Want hoe
moet je een vak verbeteren als je
niet weet wat eraan schort? Voor de nieuwe generatie aan
bachelorvakken is men aan het
overstappen op een nieuw vragen­
lijstsysteem. Het inmiddels redelijk
gedateerde Pollweb maakt plaats voor
EvaSys en naast de veranderingen
in de interface kan ik als OC-lid ook
zeggen dat de nieuwe reportages
om te smullen zijn. Wat mij echter zorgen baart, is de
verandering die aan het einde is
doorgevoerd: menig student kijkt
volgens mij het meest uit naar die
twee grote, blanco tekstvelden.
Dáár begint het aandragen van
verbeterpunten en het geven van
meningen pas echt. Menig essay
wordt dan geschreven over dat
onduidelijke tentamen dat je kreeg.
Hele logopedische handleidingen
worden uitgetypt voor die docent die
niet helemaal uit zijn woorden kwam
tijdens een college. Bij sommige
vakken is de hoeveelheid opmerkingen
langer dan de reader van het vak zelf
en de reacties van de docenten zijn
geweldig. Ze houden van tips, zijn
over het algemeen niet te beroerd
dingen grootschalig om te gooien
en grijpen de feedback met beide
handen aan. Niets verbaasde mij dan ook sterker
dan die laatste pagina toen ik
onlangs de vragenlijsten ‘nieuwe
stijl’ mocht invullen: de limiet is nu
een magere tweehonderd tekens.
Tekens! Zelfs menig Whatsappje is
langer dan dat; deze slotalinea
bedraagt er tot en met hier al 264.
Na een half jaar is er nog niets
veranderd. Is dit gewoon een foutje
van iemand? Is men vergeten de
standaardinstellingen aan te
passen? Of vindt men dat de docent
het voortaan allemaal zelf maar
moet bedenken?
Student | 17
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Wat eten ze?
Koken uit een pakje is uit den boze op huize Casanova.
Zeker de pakjes van Knorr. “Huisfeuten onthouden dat
niet altijd en krijgen gezeik - of de feut en zijn matras
vliegen naar buiten”, zegt oud-huisbewoner Joost
Aanen. “Er moet goed en gezond gegeten worden, want
er wonen altijd wel (wedstrijd)roeiers op Casanova.”
Vanavond dineert een deel van het dispuut in rokkostuum,
omdat zij uitgenodigd zijn voor het Gemaskerd Bal van
een damesdispuut uit Tilburg.
Wat zijn de huisregels?
Volgens Tim Aanhane, bachelorstudent Technische
Innovatiewetenschappen, valt het eigenlijk wel mee
hoeveel regels er zijn. “Je moet in ieder geval bereid
zijn om af en toe ’s nachts wakker gemaakt te worden
voor een biertje.” Verder heeft niemand een televisie
op zijn kamer, want het is gezelliger om samen in de
woonkamer te kijken. Waar je in sommige verenigings­
huizen je kamerdeur moet verdienen door seks, moet
je in huize Casanova op dezelfde manier je huissleutel
verdienen. Op zondagavond is het huisavond. Zo komt
er volgens Joan Stip (premaster Operations, Management
& Logistics) wat meer ‘bonding’ van de eerstejaars met
het huis.
Wie is de baas?
In ieder geval niet de nieuwste bewoner, dat is de
huisfeut. Hij zorgt elke ochtend voor koffie en mag
daarvoor wakker geschopt worden. Als er weer een
nieuwe huisbewoner komt, organiseert de oude
huisfeut een ‘Feut-Af-Diner’ van minstens negen gangen
voor alle bewoners. “Maar er is niet echt een baas”,
zegt Tom Engelbertink. “Alleen bepaalt de huisoudste
de deadline voor het schoonmaken. Dat moet wel goed
gedaan worden, voor het geval de huisbaas weer eens
binnen komt zetten.” Ook kiest de huisoudste als eerst
de taak die het minst vervelend is. Zo gaat dat van oud
naar jong.
De meest historische momenten…
… ontstaan tijdens oud en nieuw en na een Feut-Af-Diner.
Jaarlijks wordt tijdens de jaarwisseling een diner
georganiseerd waarvoor damesdispuut Animo (ook van
Thêta) en een roeiershuis worden uitgenodigd, samen
met dates. Elke groep maakt een eigen gang. “Die avond
zorgt altijd voor mooie verhalen”, zegt Tim Aanhane.
Jim van der Kar (oud-huisbewoner) noemt als eerst zijn
eigen Feut-Af-diner, waarna hij en Tim op het politiebureau zijn beland. Na het stappen besloten zij samen
het dak van de Hartje Eindhoven-flat te bezoeken, die
toen nog in aanbouw was, “om van het uitzicht te
genieten. De politiemannen zeiden dat ze zich
verveelden en hoopten op iets spannends, bijvoorbeeld
koperdieven met wapens. De politiehonden vonden
ons.” Maar de bewoners zijn het erover eens dat de
meeste mooie momenten ontstaan op random avonden,
“bijvoorbeeld wanneer iemand bedenkt om de inhoud
van partypoppers te switchen met overgebleven
aardappelpuree”.
Interview | Caroline van Slobbe
Foto’s | Bart van Overbeeke
Wil jij ook met je culinaire huisgenoten
in deze rubriek? Mail dan naar [email protected]
TU es
Wat doe je het liefst in je vrije tijd?
Een (Bollywood)filmpje pakken, reizen, chillen met vrienden en stappen.
Daarnaast heb ik volgens mijn vrienden last van socialbesitas. Als ‘mayor’ van
het Auditorium en MetaForum ben ik inderdaad vierentwintig uur per dag te
volgen op Twitter. Ook check ik iedere week in bij mijn studentenvereniging
Demos.
Waarom heb je gekozen voor deze opleiding?
De techniek in de gezondheidzorg sprak mij altijd al aan en ik ben gefascineerd
door de combinatie van techniek en het menselijk lichaam. Ik wil graag mensen
helpen.
Als je jezelf een keer kon -laten- teleporteren, waar zou je dan
naartoe gaan?
Naar Amerika. Tijdens de middelbare school heb ik meegedaan aan een
uitwisseling en ik zou graag nog een keer terug willen.
Wat had je van te voren niet verwacht over Eindhoven?
Geheel cliché, maar ik had niet verwacht dat ik zo snel zulke goede vrienden
zou maken.
Wat zou je na je bachelor willen gaan doen?
Het gat tussen mijn bachelor en master wil ik graag opvullen met een
uitgebreid familiebezoek in Suriname of met een backpackreis door India.
Met wie zou je graag een biertje willen drinken?
Met mijn opa. Hij is helaas tien jaar geleden
overleden en ik heb nooit een pilsje met
hem kunnen doen.
Shirodj Raghoenath (21 jaar)
Tweedejaars Biomedische Technologie
De laatste
vraag wil
Als je één superkracht zou kunnen hebben,
Shirodj g
ra
a
welke zou het dan zijn en waarom?
door: “Als g vervangen
je één din
Gedachtenlezen, het zou mijn leven een stuk
g
verandere
n op de T kon
gemakkelijker maken als ik van tevoren wist
U/e,
wat zou h
et dan zij
wat mensen echt denken.
n?”.
(MvdV)
En hoe is het in Pretoria?
Studenten van de TU/e gaan steeds vaker voor hun studie naar het buitenland. Voor stage of voor het verrichten
van onderzoek, omdat het verplicht is of omdat ze het leuk vinden. Cursorlezers kunnen iedere twee weken over
de schouder van een TU/e-student in het buitenland meekijken.
Sinds januari studeer ik voor een halfjaar aan de Universiteit van Pretoria. Ik ben hier bezig met een
project om de leefomstandigheden te verbeteren in de sloppenwijk Mamelodi, ongeveer een halfuur
rijden vanuit Pretoria.
Naast alle armoede, het afval en de ‘huizen’ -die meestal bestaan uit slechts wat plaatmateriaal- viel
het vooral op hoe blij de bewoners zijn en hoe trots ze op hun sloppenwijk zijn. Belangrijk bij dit project
is om de sociale netwerken niet te verstoren en om niet van bovenaf naar de problemen te kijken.
Er moet met de inwoners worden gepraat om er zo achter te komen wat de echte problemen zijn.
Mijn groep richt zich op de jeugd en daarom hebben wij twee dagen onderzoek gedaan op en rondom
de middelbare school om erachter te komen wat de jeugd in haar vrije tijd doet. Treurig genoeg doet
de jeugd amper iets en dit komt voornamelijk doordat er geen voorzieningen zijn. Samen met de
kinderen en hun ouders gaan we de komende weken kijken welke voorzieningen wenselijk zijn en
hoe deze voorzieningen de leefomstandigheden voor de jeugd kunnen verbeteren.
De tweede dag op de school, die overigens zeer modern was, werd het pijnlijk duidelijk dat ik niet
in Nederland was: de school werd vervroegd gesloten omdat een leraar een kind had verkracht.
Iets waar de kinderen helemaal niet van opkeken, want ‘dat gebeurt wel vaker hier’…
Naast de studie ben ik in mijn vrije tijd zoveel mogelijk aan het reizen. Zo ben ik al naar Durban,
Port Elizabeth, Jeffrey’s Bay en Kaapstad geweest en kom ik net terug uit Mozambique. Over twee
weken staat een tiendaagse safaritrip op de planning, met een 4x4 door Botswana naar de Victoria
Falls. Een beter internationaal semester had ik me zo niet kunnen wensen.
Bram zit rechts op de foto.
Bram
B
Archite mastersottuterman,
Physci-tcsuur anddeBnt
and S uilding
ervices
Vind jij het ook leuk om een bijdrage te leveren aan
deze rubriek en ben jij dit collegejaar in het buitenland?
Stuur dan een mailtje naar [email protected].
Foto | Bart van Overbeeke
Lees alle buitenlandervaringen online op www.cursor.tue.nl
Mens | 19
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
Yvonne van Bokhoven | “ Zet mij niet
alleen op een kamer, want dan ga ik dood”
Stap Potentiaal 1.21 binnen en
je bevindt je op het Yfke van
Bokhovenplein. Tussen de
kleurrijke schilderijen in de stijl
van Herman Brood hangt het
straatnaambord dat collega’s haar
gaven bij haar zilveren jubileum.
Yvonne van Bokhoven (51),
HR-medewerker bij Electrical
Engineering en medewerker
Backoffice internationalisering,
staat ook wel bekend als het
geheugen van de faculteit.
Uitnodiging
Meld je aan op:
www.tue.nl/dies
uw visie
Dies Natalis
Donderdag 24 april 2014, 15.15 - 17.00 uur
Paterskerk, Eindhoven
onze high tech systems
Jan Mengelers,
Voorzitter College
van Bestuur, TU/e
Jos Engelen
Voorzitter NWO
Siep Weiland
Hoogleraar TU/e
faculteit Electrical
Engineering
Norman Fleck
Hoogleraar Cambridge
Centre for
Micromechanics, UK
De schilderijen op Yvonne’s
werkkamer zijn van eigen hand.
Haar werk is kleurrijk, in eigen
woorden ‘grof’. “Ik hou niet van
priegelen.” Sinds vijftien jaar zit
ze op schilderles; voor haar een
manier om te ontspannen.
“Ontspanning is voor mij niks
moeten. Als ik geen zin heb om te
schilderen, loop ik wat door het
atelier om te kletsen.” Ze schrok
zich rot toen een collega ooit een
schilderij van haar wilde kopen.
“Daar doe ik het helemaal niet
voor.” Dat geldt ook voor haar
werk dat bij de faculteitsdirecteur
op de kamer hangt.
Naast haar HR-werkzaamheden
voor de faculteit, werkt ze sinds
een paar jaar ook voor de Back­
office internationalisering van
Dienst Personeel en Organisatie.
Ze begeleidt buitenlandse
medewerkers bij hun ‘first steps’;
de gang langs instanties, de
aanvraag van vergunningen en het
tekenen van contracten. “Daarna
leveren wij ze bij de faculteit af.
Als HR-medewerker bij Electrical
Engineering zie ik een deel van hen
weer terug.” Een functie waar ze in
is gerold.
“Geen idee
hoe ik moest
omgaan met
die gigantische
tekstverwerker”
“Vroeger dacht ik altijd: ik word
dierenarts. Te laat bleek dat ik
daarvoor wiskunde had moeten
hebben. Toen viel mijn droom in
duigen.” Na het behalen van haar
vwo-diploma ging ze bij een
accountantskantoor aan de slag.
Ze wist niet wat ze wilde en volgens
haar vader was boekhouden altijd
handig. Ze inventariseerde de
inboedel van bedrijven. “Het contact
met de mensen vond ik heel leuk,
maar het achterdochtige van het
inventariseren was verschrikkelijk.
Dat zit er bij mij niet in.” Na twee
jaar stopte ze ermee. “Ik ben één
dag in de WW geweest. De dag
erop begon ik aan de TU.”
Het was september 1984 en ze
kon tijdelijk aan de slag als
secretaresse. “Ik had geen enkele
ervaring op dat gebied. Op mijn
kantoor stond een gigantische
tekstverwerker. Ik had geen idee
hoe ik daarmee moest omgaan.”
Een paar maanden lang sprong
ze aan verschillende faculteiten bij
als secretaresse of administratief
medewerker. Vlak voordat haar
tijdelijke contract bij de faculteit
Elektrotechniek zou aflopen, kwam
daar de functie van assistent
personeelszaken vrij.
“Mensen
stappen eerder
naar ons toe
dan naar een
hoogleraar”
“Dat was voor mij dé baan. In het
begin maakte ik vooral screentjes
op basis waarvan anderen een
besluit maakten. Maar dat was zo
omslachtig dat ik die besluiten zelf
ging maken.” De belangrijkste
reden dat ze op haar plaats zat,
was het persoonlijke contact.
“Ik ben een mensenmens. Zet mij
niet alleen op een kamertje, want
dan ga ik dood. Soms zitten we
hier met zeven mensen. Dat vind
ik heerlijk.”
Hoewel haar hart bij het personeels­
werk ligt, zou ze ook het werk met
de internationale TU/e’ers niet
willen missen. “Het doet me goed
te zien hoe blij mensen zijn met
onze hulp. Je hebt zoveel mailcontact voordat iemand überhaupt in
Nederland is. Als die persoon hier
eindelijk op de stoep staat, heeft
hij mij nog nooit gezien, maar
de naam Yvonne zegt hem iets.”
Ze merkt dat zij en haar collega’s
een eerste aanspreekpunt vormen.
“Mensen stappen eerder naar
ons toe dan naar een hoogleraar.
Uiteindelijk heb ik de ideale baan.
Op mijn zeventiende had ik geen
idee dat dit soort werk bestond.
Elke dag is anders. Ik vul steeds
hetzelfde formulier in, maar het
gaat altijd om een ander persoon.”
Op een paar meter van haar kamer
in het Potentiaal ligt het condo­
leanceregister voor de Spaanse
trainee die een week daarvoor
een einde aan zijn leven maakte.
“Toen we ’s ochtends het gebouw
niet in konden, had ik meteen
zoiets van ‘Oh nee, toch niet…’
Hij was kort van tevoren nog bij
mij geweest.” Het raakt haar; ze
is ook naar de crematie geweest.
“Ik zie ze allemaal voorbijkomen,
dus er ontstaat toch een band.”
Normaal gesproken kan ze het
werk gemakkelijk van zich afzetten.
Ondanks het feit dat vriend Eric
Verhees -met wie ze drieëndertig
jaar samen is- sinds een paar jaar
ook aan de universiteit werkt.
“Ik zie hem nooit. We stappen
’s middags samen in de auto.
‘Hard gewerkt?’ vraagt Eric dan.
‘Dat doe ik toch altijd.’ Af en toe
spuwen we even onze gal, maar
voordat we thuis zijn, is dat
alweer klaar.”
In haar vrije tijd reist ze graag.
De laatste jaren ging ze onder
meer naar Cuba, Australië,
Zuid-Afrika en Alaska. Meestal
met haar Helmondse jeugdvriendin
Thea Weijers, HR-medewerker
bij Werktuigbouwkunde, en hun
partners. “Eric en ik gaan nooit
met z’n tweeën op vakantie.
Overdag zou dat geen probleem
zijn, maar ’s avonds… Ik ben een
gezelligheidsmens.”
Volgend jaar viert ze haar dertig­
jarig jubileum bij Electrical
Engineering. Ze staat bekend als
het geheugen van de faculteit.
Collega’s noemen haar liefkozend
Yfke, Bokkie of -in het HelmondsBukske. De liefde is wederzijds.
“Ik zou hier nooit weggaan, niet
uit eigen beweging. Dit is mijn
familie.”
Interview | Freke Sens
Foto | Bart van Overbeeke
20 | Uitgelicht
17 april 2014
“Stel je op als parasiet
voor vrije achterbanken”
“Liften sleurt je uit
je comfortzone”
Sindsdien: Nog naar Hamburg en Pilzen in Tsjechië gelift.
Waarom liften: “Het liften geeft elke keer weer een enorme
kick. Vooral als er, na lang wachten, toch weer iemand zo
aardig is om te stoppen en je mee te nemen.”
Meest gedenkwaardige liftmoment? “Toen ik met Timmo
Frankort richting Pilzen ging. Net voor de Tsjechische grens
werden we afgezet; we waren er dus bijna. Helaas bleken
de Tsjechen ons niet zo gunstig gezind. Niemand wilde ons
meenemen en zelfs de politie had er geen vertrouwen in dat
Meest gedenkwaardige liftmoment? “De liftwedstrijd van
Intermate in 2012. Met mijn beste vriend liftte ik van Eindhoven
naar Saint-Malo, bekend van die kastelen in zee. Een hele rit,
850 kilometer, en we lagen niet echt op schema. Allereerst
kwamen we in de ‘Jupiler-bus’ terecht, het busje van een
bierdrinkend Belgisch zaalvoetbalteam dat elk tankstation
stopte om te roken. Ook werden we de verkeerde kant op
gereden. Ik was de hoop al redelijk verloren toen we ’s avonds
aankwamen op een tankstation in Le Mans, maar wonderwel
werden we meteen meegenomen door een koppel uit Rennes,
zo’n zeventig kilometer van Saint-Malo.”
Jelle Goertz, eerstejaars masterstudent
Technische Natuurkunde
“Geef nooit
de hoop op”
we Pilzen gingen halen voor het avondeten. Uiteindelijk bleek
er toch iemand te zijn die richting Pilzen moest; hij sprak zelfs
een beetje Engels! Na een beetje aandringen dat we erg moe
waren, zijn we voor ons hostel afgezet. We waren als eersten
én voor het avondeten in Pilzen.”
Sindsdien: In totaal zo’n 1.500 kilometer gelift, in Iran,
India, Japan, Canada en Marokko.
Ultieme tip voor de beginnende lifter? “Spreek veel mensen
aan en dan juist diegenen die een grote en snelle auto hebben.
Dit zijn vaak zakenmensen die vroeger ook gelift hebben.”
Waarom liften? “Ik lift vooral functioneel, bijvoorbeeld
wanneer bussen uitverkocht zijn of pas over vele uren
vertrekken. Een taxi neem ik nooit, omdat reizen zo veel te
makkelijk én duur wordt. Liften is bovendien een uitstekende
manier om contact te leggen met vriendelijke locals.”
Wat moet je als lifter zeker bij je hebben? “Een glimlach, ander
neemt niemand je mee.”
Meest gedenkwaardige liftmoment? “Ik stond in Iran te liften,
toen een klein autootje met drie jongens stopte. Ik stapte in
en kreeg vervolgens een complete rondleiding in een nabijgelegen stad. Uiteindelijk nodigden ze me uit bij één van hen
thuis. We hebben muziek gespeeld en flink aan de wijn en
wodka gezeten - iets wat je in Iran niet snel zou verwachten,
aangezien dit officieel illegaal is.”
Oh ja: “Toen ik in München was, speelde Bayern München tegen
HSV Hamburg. Het stadion was uitverkocht, maar er waren
mannen die nog een kaartje over hadden voor veertig euro.
Toen ik zei dat ik helemaal liftend naar München was gekomen,
hoefde ik nog maar twintig euro te betalen. Arjen Robben heeft
die wedstrijd drie keer gescoord; ik had de tijd van m’n leven.”
“Ik had er echt vrede mee kunnen hebben als
ik in die pick-up aan mijn einde gekomen was”
Sjoukje Kastelein, onderwijscoördinator faculteit Werktuigbouwkunde
Liftdebuut: In Honduras, 2005: in haar eentje van Esperanza
naar Gracias a Dios (van ‘Hoop’ naar ‘Godzijdank’). “We reden
in de middle of nowhere, ik zat alleen in de laadbak van een
pick-up. Toen we vertrokken, scheen de zon - maar binnen tien
minuten begon het ergste onweer dat ik ooit heb meegemaakt.
De heftige bliksem en het feit dat ik kletsnat in zo’n metalen
bak zat, maakten het niet erg relaxt. Het feit dat ik nooit zo
goed had opgelet bij natuurkunde, en dus niet zeker wist hoe
gevaarlijk het nou echt was, evenmin.”
Sindsdien: Gelift in Nicaragua, El Salvador, Guatemala, Cuba
en op Terschelling, opgeteld goed voor zo’n duizend kilometer.
Waarom liften? “Vanwege de leuke ontmoetingen; van een
sympathieke oude Terschellingse boswachter tot een louche
Amerikaanse hardhouthandelaar of een alleenstaande
Hondurese moeder met vier kinderen. Behalve dat je in dezelfde
auto zit, heb je niks met elkaar gemeen. Toch heb je vaak de
meest diepgaande gesprekken - misschien omdat je die persoon
daarna toch nooit meer ziet.”
Meest gedenkwaardige liftmoment? “Te midden van al die
inslaande bliksem in Honduras was ik heel bang, totdat ik
ineens extreem rustig werd en ook een beetje om de situatie
moest lachen. ‘Oké, hier zit ik dan. Eigenlijk wel een spectaculaire manier om dood te gaan.’ Heel gek - en uiteraard was
ik erg blij toen we heelhuids ‘Godzijdank’ binnenreden,
maar ik had er op dat moment echt vrede mee kunnen
hebben als ik daar aan mijn einde gekomen was.”
Waar zou graag nog eens (naartoe) liften? “In de VS. Ik hoop
op leuke gesprekken met verknipte Amerikanen die fijne
country-folk draaien in hun te grote auto’s.”
Ultieme tip voor de beginnende lifter: “Met beleefdheid,
een gezonde dosis vertrouwen en eenzelfde dosis wantrouwen
kom je een heel eind.”
Wat moet je als lifter zéker bij je hebben? “Een paraplu!”
Liftervaring om snel weer te vergeten? “Het vervelendste was
toen we instapten in een dikke Hummer bij een uitgesproken
VVD-stemmer (om maar even met wat stereotypen te smijten)
en we de verkeerde kant op reden. Vervolgens zei hij: ‘Amiens?
Wij gaan naar Parijs!’ - terwijl hij tien minuten eerder zei: ‘Ja,
we gaan richting Amiens’. Toen we werden gedropt, stonden
we op het laatste tankstation voor Parijs, een plek waar je nooit
wil eindigen als je om Parijs heen moet.”
Waar zou graag nog eens (naartoe) liften? “Het liefst zou ik
nog een keer in onherbergzame gebieden (Scandinavië, Alpen,
enzovoorts) liften, waarbij het niet uitmaakt waar je terechtkomt - samen met een tent en natuurlijk een vriend. Een beetje
back to nature.”
Ultieme tip voor de beginnende lifter: “Je moet niet teveel op
je liftbordje vertrouwen als het ook mogelijk is een beetje de
taal te spreken. Een gesprek aanknopen, vragen waar iemand
heengaat en daarop inspelen is veel gemakkelijker dan hopen
dat iemand je meeneemt. Daarnaast moet je, tijdens het liften
over grote afstanden, nooit de suggesties van de chauffeur
opvolgen. Je wilt niet bij een verlaten afrit langs de snelweg
stranden.”
Wat moet je als lifter zéker bij je hebben? “Een goed humeur.
En als je als een zak hooi langs de weg staat, kom je er niet.”
Bart van Eijden, eerstejaars masterstudent
Operations Management & Logistics
Liftdebuut: In 2009 in Thailand, “met een vijftigtal locals in
de achterbak van een pick-up. Die blanke jongeman leverde
veel verbaasde blikken, maar grote glimlachen op”.
Waar zou graag nog eens (naartoe) liften? “Naar Marakech
- helemaal van Eindhoven, door Frankrijk en Spanje en dan
de oversteek proberen te maken naar Marokko.”
Liftdebuut: “Eerder wel pogingen gedaan, maar mijn eerste
succesvolle lift was in Zürich in juli 2010. Tijdens de studiereis
van het Honors Program ben ik met een andere student van
het hostel naar het centrum gelift.”
Waarom liften? “Liften brengt je in contact met nieuwe mensen
die je anders mogelijk nooit zou spreken. Daarnaast is vooral
het gevoel dat alles niet gepland is, ideaal om jezelf uit je
comfortzone te sleuren.”
Wie midden jaren tachtig de horrorfilm ‘The Hitcher’ had gezien, dacht wel twee keer na voordat ie een volslagen onbekende
in zijn auto meenam. Sowieso waren de hoogtijdagen van het liften, in elk geval in Nederland, daarna wel zo’n beetje voorbij.
Niet zozeer de schuld van Rutger Hauer (de moordlustige lifter uit de genoemde film), maar waarschijnlijk wel van de OV-studentenkaart,
waarmee studenten -een belangrijke liftersgroep- vanaf 1991 gratis met het openbaar vervoer konden reizen.
Toch steken reizigers, vooral in hun vrije tijd, ook in 2014 nog altijd graag de duim in de lucht, hopend op een rit.
Ook studentenverenigingen sturen hun leden graag op avontuur. Cursor laat TU/e’ers aan het woord over hun liftervaringen.
Liftdebuut: De LiXi, de liftwedstrijd van Van der Waals, in 2010.
“Het doel was om in één dag van Eindhoven naar München te
liften. De eerste lift was met een oud busje dat naar Köln moest.
Daarna is het vervoer alleen maar luxer geworden en werden
we vooral meegenomen door zakenlui in dikke Duitse auto’s.
We lagen al snel voorop, maar vlak na Frankfurt konden we
geen lift meer vinden. De avond viel en we hadden ons er al
op voorbereid om een hotel op te zoeken. Totdat uit het niets
een snelle Zuid-Duitser opdook die ons met 240 kilometer
per uur naar München reed en ons voor het hotel afzette.
Bestemming bereikt.”
Alain Starke, tweedejaars masterstudent Innovation Sciences
Sindsdien: Een paar kleine tochtjes gelift, “zoals vorige zomer
toen mijn trein vertraging had en ik mijn busaansluiting miste.
Toch weer sneller dan met de bus en een leuk gesprek gehad
- want met de buschauffeur mag je niet altijd praten volgens
de regels”.
Tekst | Monique van de Ven
Foto’s | Bart van Overbeeke
“Zonder lach neemt
niemand je mee”
Uitgelicht | 21
Kijk voor nieuws op www.cursor.tue.nl
“Het leven is mooier is
als je het onbevangen
op je af laat komen”
Liftervaring om snel weer te vergeten? “Soms stopt er iemand
die hoopt geld te kunnen vragen kort nadat hij of zij begint te
rijden. Dit gebeurde een paar keer in Marokko. Ik bedank hem
of haar en stap dan toch maar snel uit. Ik weet zeker dat deze
mensen het concept van liften wel snappen, maar simpelweg
hopen gewoon een dealtje te slaan.”
Waar zou je graag nog eens (naartoe) liften? “De Noordkaap
in Noorwegen.”
Ultieme tips voor de beginnende lifter: “Geef nooit de hoop
op. Lifters worden altijd door iemand opgepikt, vroeg of laat
en in welk land dan ook. Positioneer jezelf wel op strategische
startpunten!”
Wat moet je als lifter zéker bij je hebben? “Als je echt lastige
afstanden moet afleggen, is een kaart handig. Zo kun je je
bestuurders aanwijzen wanneer je eruit wilt en begrijp jij
waarnaar zij op weg zijn.”
Lars König, oud-student Technische Innovatie­wetenschappen
König studeert en woont nu in Tilburg. Hij is betrokken bij
het initiatief nederlandlift.nl, dat veilig liften als optie voor
al het dagelijkse verkeer wil stimuleren. Daarnaast schreef
hij ‘A Guide to Hitchhike Success’, gebaseerd op zijn eigen
ervaringen.
Meest gedenkwaardige liftmoment? “Tijdens mijn reis van
de Baltische Staten naar de Balkan zou ik in eerste instantie
alleen een drankje doen met onze lift in Kieevo, Macedonië
- maar uiteindelijk belandde ik op de Albanese bruiloft van
zijn beste vriend.”
Liftdebuut: De liftwedstrijd van studievereniging Intermate
naar het Zuid-Franse Carsac-Aillac in 2010. “Een avontuur
van jewelste, met onder andere een lift van Luxemburg naar
Lyon in een gestolen Mercedes en een stel dat driehonderd
kilometer voor ons omreed.”
Liftervaring om snel weer te vergeten? “Tijdens de liftwedstrijd
naar Triesen begon onze bestuurder bier te drinken achter
het stuur. Gelukkig waren we maar enkele afslagen verwijderd
van Liechtenstein en zijn we snel uitgestapt.”
Sindsdien: Inmiddels zo’n 35.000 kilometer op de liftteller.
Het liften is niet meer uit Königs leven weg te denken, “het
heeft voor mij zelfs een spirituele waarde gekregen. Zo ben ik
op (lift)pelgrimages geweest naar Taizé (klooster in Frankrijk),
naar Rome voor een gebed met de Paus en afgelopen winter
helemaal naar Tbilisi (de hoofdstad van Georgië) om daar het
orthodoxe kerstfeest te vieren”.
Waarom liften? “Door de vriendelijke gebaren van vreemden
zie je de goede kant van de mens meer dan anders, maar je
bent ook in staat om anderen in te laten zien dat zij ook goed
kunnen doen. Het heeft mij bovendien geleerd dat het leven
veel mooier is als je het onbevangen op je af laat komen.”
Waar zou graag nog eens (naartoe) liften? “Moskou en Jakarta
staan allebei op de planning. Komende winter zal ik tijdens mijn
exchange in Seoul, Zuid-Korea proberen te liften naar Tokyo in
Japan.”
Ultieme tip voor de beginnende lifter: “Sta open voor
onverwachte kansen tijdens het liften en ga eens lekker
met je lift een kopje koffie drinken.”
Lees verder op pag. 22 >
22 | Uitgelicht (vervolg)
17 april 2014
24
Donderdag
april, 13.45 - 15
Auditorium co
.30 uur,
llegezaal 1, TU
/e
-c
ampus
Openingslez
in
“Zes uur wachten in de hel van Toul”
g
college Tech
nology,
Peace and S
ecurity
Nick Peters, afstudeerder Real Estate Management & Development
Liftdebuut: 2013, als team Het Goede Doel tijdens Route du
Soleil: Europa’s grootste liftwedstrijd van Eindhoven naar
Barcelona. Samen met Siv van Hegelsom haalde Nick de finale,
ondanks hun schrale start: “De eerste lift die we in Eindhoven
kregen, na tweeënhalf uur wachten, was goed voor de eerste
driehonderd meter. Scheelde toch een stuk lopen met een tas
van vijftien kilo, maar op een totale afstand van vijftienhonderd
kilometer was het een tevergeefse actie”.
Sindsdien: “Ik heb nog een enkele keer getracht te liften in
Malaga. En vanaf Düsseldorf Airport zijn we weer naar Nederland
gelift, toen we terugkwamen van Malaga.” In totaal vijftientot zeventienhonderd liftkilometers gemaakt.
Waarom liften? “Door het liften ga je meer in je medemens
geloven en ze meer waarderen. De verhalen die je onderweg
te horen krijgt, zijn fantastisch. En met liften ben je een keer
afhankelijk van anderen; mooi om te zien dat je ook dan je
doel bereikt.”
Meest gedenkwaardige liftmoment? “Het liften met een vrouw
met wie we twee dagen achter elkaar konden meerijden, terwijl
zij in een totaal andere stad woonde en sliep. De tweede dag
had ze een afspraak in de Franse badplaats Cap D’Agde.
Intussen hebben wij daar een cocktail gedronken aan de
boulevard, om vervolgens door te rijden naar Spanje. ‘Ziekste’
liftervaring was met een man die ’s avonds om elf uur bij een
tankstation kwam aanrijden om te gaan slapen, omdat hij al
vierentwintig uur wakker was. Hij nam ons toch mee om ons,
met 180 kilometer per uur, 250 kilometer verderop af te zetten…”
Lezing van voor
van Middelkoo malig minister van Defens
Afghanistan anp: ‘From the fall of the Wal ie Eimert
in a changing d further. The Dutch milital to
world, 1989-2
ry
014’.
Entreekosten:
gratis
Liftervaring om snel weer te vergeten? “De hél van Toul: een
tankstation waar we zes uur hebben moeten wachten met
35 graden, vol in de zon. Het is dé plek waar lifters stranden
en niet meer wegkomen. Uiteindelijk konden we met een stel
Nederlanders mee naar de volgende picknickplaats, waar we
opnieuw drie uur vast stonden. Wat een kutdag.”
Waar zou graag nog eens (naartoe) liften? “Liften is vooral
leuk als spontane ingeving. Maar als ik moet kiezen, dan ga
ik voor een lift-roadtrip door Amerika.”
don’t
TU/e and Eindhoven so you
Cursor collects all events at
, and
nts
eve
ic
athletic and academ
have to. Symposiums, films,
notify
can
You
nl.
ue.
or.t
urs
w.c
at ww
to
parties: you can find them all
ail
em
an
d
sen
website, please
e
us of new events through our
her
will
ine
gaz
Ma
sor
Cur
do so.
[email protected] if you want to
ing happenings.
publish a selection of upcom
tot
uur (entree
0
.0
8
0
0
dhoven
april, 22.0
traat 13, Ein
s
e
g
a
H
Donderdag
n
e
T
allenbak,
01.45 uur), B
hockeypolo
17
Ultieme tip voor de beginnende lifter: “Vraag nooit of mensen
naar een bepaalde plek gaan; dan zeggen ze altijd nee. Vraag
waar mensen heengaan en ‘dwing af’ dat je mee mag reizen.
Stel je op als een parasiet voor vrije achterbanken; te lief zijn
is een no-go. Verder moet je mensen blíjven aanspreken,
enthousiast blijven en vooral schik hebben.”
O, in je
NTF 3, YOL
alle
r open voor
e TH 13 wee t ditmaal plaats op
d
n
va
n
re
gaan de deut het NaTentamenFees artiel samen dit
erde kwartiel
nd
kw
Ook na het dIn verband met Pasen vi et ESC organiseren dita ‘YOLO, in je hockeystudenten. dag. Don Quishoot en h te blijven, is het them
een donder est. Om in deze sferen ’.
grootsche fehte kak in de Ballenbak
polo - als ec
: gratis
Entreekosten
Wat moet je als lifter zéker bij je hebben? “Een Hollandse
mond en gevoel voor humor. Een talenknobbel is ook handig.”
Oh ja: Nick is betrokken bij de organisatie van Route du Soleil
waar hij vorig jaar zelf aan meedeed. Kijk op routedusoleil.org
voor meer informatie, de komende editie start op 11 juli.
22
Dinsdag
en w
Filmhuis De Zw oensdag
a
arte Doos, TU/e pril, 20.00-22.00 uur,
-campus
Only
Foto uit eigen collectie.
Advertentie
23
lovers left ali
v
e
Een charmante
Dat is ‘Only lo , intrigerende en soms droo
vers left alive’
nogal snobistis
volgens cinem gkomische ode aan de kuns
t. Vermomd al
de wereld verv che bloedzuigers. Rode dr a.nl. De film draait om Adam
s een vampier
aa
uilt en de men
sheid verloederd is de wanhopige zoektochen Eve, twee kunstminnendenfilm.
t steeds zeldza
t naar puur bloe
e en
mer is geworde
Entreekosten:
d, dat naarmat
n.
7,50 / 3,50 euro
e
voor studente
n
Wedne
sd
Blauwe ay
Zaal A
23 April, 1
2.
40 - 13.3
m
,
TU/e ca 5 uur,
echan
mpus
ics: it’s
a
Microm
At ASML we bring together the most creative minds in science and technology to develop lithography
machines that are key to producing cheaper, faster, more energy-efficient microchips. Our machines
need to image billions of structures in a few seconds with an accuracy of a few silicon atoms.
So if you’re a team player who enjoys the company of brilliant minds, who is passionate about
solving complex technological problems, you’ll find working at ASML a highly rewarding
experience. Per employee we’re one of Europe’s largest private investor in R&D, giving
you the freedom to experiment and a culture that will let you get things done.
Join ASML’s expanding multidisciplinary teams and help us to continue pushing
the boundaries of what’s possible.
www.asml.com/careers
/ASML
@ASMLcompany
Profess
live!
Giessenor Micromech
mechan , group leade anics of Mate
Materia ics at the The r of the resea rials Erik van
challen ls (University Zernike Insti rch unit Microder
materiages in the mic of Groningen tute for Advan ­
compo ls in contrast romechanics ), discusses thced
in a trulysite materials to classical e of biological e
may fin multidiscipli . By acceptingngineering
and me d a new futur nary team effo these challen
e in the
r
g
to atten dicine. It is hig
broad fit, micromecha es,
d this le
n
h
cture (c ly recommen eld of biology ics
ded to
h
e
c
k
tu
registe
Entranc
e.nl/sg
r
e fee: n
).
one
23
30
Woensdag
april - woensdag
april,
Studentensportcentrum, TU/e-cam
pus
Sportkaartvrije introweek
Een week lang gratis de keuze heb
sporten? Op het Studentensportcenben uit zeventig verschillende
trum kunnen sportkaarthouders
van 23 tot 30 april weer een medestu
Fontys of Design Academy meenem dent of collega van de TU/e,
natuurlijk ook mogelijk om op eige en om lessen te volgen. Het is
n gelegenheid kennis te maken
met de uitgebreide faciliteiten en mog
elijkheden die het SSC biedt.
Entreekosten: gratis (sportkaart nu
verkrijgbaar voor 35 euro)
mei,
onderdag 15 0
d
l
ri
p
a
3
tot 18.0
Woensdag 2
g van 09.00
vrijda
maandag t/m w, TU/e-campus
bou
uur, Hoofdge
Collector’s
Items
ezen,
rseleinen po
ls, petjes, po nog veel
fe
uf
kn
n,
pe
En
op
ze
G.I Joe-actiep s en wegwerpaanstekers.
sultaat van on
puntenslijperse verzamelingen. Het re acht door visueel
br
en
ge
m
bijeen
eerd
meer im
aatschappij,
ij is gefascin
consumptiem t van de Luijtgaarden. H n spullen. ‘Winkels
kunstenaar Perditeit van de veelheid aawaar hebben we het
door de absuds groter en voller. Maar
worden stee nodig?’
allemaal voor
: gratis
Entreekosten
Foto: Pet van de Luijtga
arden
How do you make a
lithography system that
goes to the limit of what
is physically possible?
uditoriu

Vacature Engineer

Download dit nummer - Cursor - Technische Universiteit Eindhoven

12 | Isa, de zuinige stadsauto van de toekomst - Cursor

12 | TU/e laat Eindhoven mee gloeien - Cursor

19 juni 2014 - Cursor - Technische Universiteit Eindhoven

Naam Petra J. Voorham- van der Zalm Bekkenfysiotherapeut

Klik hier om onze brochure te downloaden

14 | De zon breekt weer door in bouwkunde-land

Prof. Dr. Ir. F. (Frans) Schurer (1938) Junolaan 6, 5632 AP

flyer - Zelf aan de knoppen

Kledingbank Eindhoven

MohsA Eindhoven Maria van Bourgondiëlaan 2C 5616 EE Eindhoven

oktober 2014

stadsnet Sint-Truiden_update_0600

Bende van Oz in oprichting zoekt nieuw theaterbestuur

Content of the notebook bag

Oranjekrant - Harmonie Oranje