De beste uitvinding na de paperclip en ducttape?

Techniek
De beste uitvinding na de paperclip en ducttape?
Handig
bandje
De eerste tiewraps zorgden dat de bekabelaars van
vliegtuigen geen opengereten handen meer kregen.
Nu binden we er ook de navelstrengen van biggen
mee af en gebruiken we het kabelbandje zelfs als
handboei.
Boeiend bandje
Doe het zelf
D
D
e mobiele eenheid gebruikt de tiewrap
graag tijdens demonstraties. Hij is lekker
goedkoop en licht van gewicht. Een nadeel
is wel dat het bandje zich bij een worsteling
steeds strakker om de pols van de arrestant
trekt. En dat kan verwondingen opleveren.
Fabrikanten hebben tiewraps nu aangepast
met een mechanisme dat ervoor zorgt dat
je de tiewrapboeien niet eindeloos strakker
kunt trekken. Voordeel boven stalen handboeien is dat je de plastic boeien niet kunt
openen met een standaard handboeisleutel.
Want goed voorbereide actievoerders blijken
vaak zo’n sleutel op zak te hebben en weten
elkaar dan in een mum van tijd te bevrijden.
Hebben de verbeterde plastic boeien dan
echt geen nadelen? Jawel, ze gaan maar één
keer mee. Maar, zo zeggen de fabrikanten
van de Uzi Flex Cuff en de Cobra Cuffs, dat is
wel zo hygiënisch.
e tiewrap wordt waarschijnlijk vaker
oneigenlijk gebruikt dan voor zijn
oorspronkelijke doel. 3 dingen om thuis
met tiewraps te maken.
Wat? Sneeuwketting voor je fiets
Hoe? Bindt 30 sterke tiewraps om een
fietsband. Laat de afgeknipte eindjes
afwisselend naar linksbuiten en rechtsbuiten wijzen.
Wat heb je eraan? De tiewraps geven
grip in de sneeuw. Door de afwisseling
van de afgeknipte eindjes, blijf je overeind als je links- of rechtsaf slaat.
Wat? Stoel
Hoe? Zaag van hout wat poten, een zitvlak en een leuning. Boor om de paar
centimeter een gat en bind alles aan
elkaar met ongeveer 60 tiewraps.
Wat heb je eraan? Je hebt nu een stoel
waarvoor je niet hebt hoeven lijmen of
timmeren. Moeilijk? Voor 200 euro
maakt een professional er een voor je:
tinyurl.com/wrapstoel
77 Tekst: David Redeker
Wat? Halsband
Hoe? Pak een stuk elektriciteitssnoer
van 30 centimeter. Bind er om de
centimeter een tiewrap om. Knip de
uiteinden van de tiewraps niet af.
Wat heb je eraan? Met de kleur van
het snoer en de kleur van de tiewraps
kun je eindeloos variëren. Van een
romantisch rode ketting via een politiek correct regenboogmodel tot een
zwarte halsband voor bij de motorclub.
Kabelbaan
‘M
SHUTTERSTOCK
ijn vader dacht altijd dat het beter kon.
Zijn uitvinding van de tiewrap is daar
een mooi voorbeeld van.’ Dat zei Robert
Logan, zoon van uitvinder Maurus Logan,
in een interview ter gelegenheid van 50 jaar
tiewraps. Het begon in 1956, toen vader
Logan (1921-2007) een vliegtuigfabriek van
Boeing bezocht. Hij was daar niet toevallig,
want Logan werkte bij een leverancier van
elektriciteitskabels. Hij zag bij Boeing hoe de
bekabelaars tot bloedens toe aan het prutsen
waren. Ze moesten tientallen meters elektriciteitsdraad netjes bundelen zodat ze door het
vliegtuig konden worden geleid. Dat was een
rotklus. De bekabelaar maakte met een soort
visdraad het begin van een platte knoop om
een bundel kabels. Daarna moest een collega
zijn vinger erop houden, zodat de bekabelaar
de draad goed strak kon trekken en de knoop
kon afmaken. Maar daarbij sneden zowel de
bekabelaar als de collega zich regelmatig in
de vingers. Logan vond dat het bundelen van
kabels beter kon. Na 2 jaar experimenteren
met materialen, lussen en ribbels vroeg hij
in 1958 octrooi aan op de tiewrap. Sindsdien
kunnen bekabelaars in hun eentje werken en
houden ze hun handen heel.
100
02/2014
Tiewrapboeien zijn ideaal
voor grote groepen raddraaiers. Omdat ze licht
zijn en weinig kosten, kun
je er als mobiele eenheid
veel van meenemen.
Uitmelken
T
homas & Betts, het Amerikaanse
bedrijf achter de tiewrap, begreep
al snel dat het met het bundelbandje
een grote klapper te pakken had.
Deze melkkoe ging nog jarenlang
met kleine aanpassingen mee. De
eerste Ty-Raps (zoals de merknaam
luidt) waren van wit plastic. Daarna
kwamen dikke, dunne, lange en korte
versies, en bandjes in alle kleuren van
de regenboog. Een recente nieuwigheid in de tiewrapfamilie is de plastic
kabelband met extra koolstof. Die is
bestand tegen het ultraviolette licht
van de zon en is bedoeld voor buiten.
Verder bevat de productportfolio
nog een plastic tiewrap met metaaldeeltjes. Dit bandje wordt gebruikt in
levensmiddelenfabrieken. Mocht er
onverhoopt een tiewrap in de soep,
de saus of de melk zijn gevallen, dan
slaat een metaaldetector alarm bij de
inpakafdeling.
Oog verloren
U
S-patent 3022557 is het officiële
octrooi dat tiewrapuitvinder Maurus
Logan kreeg. Die eerste versie lijkt al
behoorlijk op de bandjes van nu. Het is
een langwerpig stuk plastic. De ene zijde
van het plastic heeft ribbels of schubben
en de andere zijde is glad. Het begin van
het langwerpige stuk, de kop, heeft een
opening, de mond. In de mond zit een
palletje of tand. Als je het uiteinde van
het langwerpige stuk plastic in de mond
steekt, ontstaat een lus. Die lus kan alleen
maar strakker. Dat komt door de ribbels.
Die kunnen niet meer terug wanneer ze
eenmaal voorbij het palletje zijn. Wat
opvalt aan de technische tekeningen die
bij het octrooi staan afgedrukt, is dat de
oertiewrap een extra oog bevat. Dat oog
is bedoeld om de bundel kabels ergens
aan vast te schroeven of spijkeren. Bij de
tiewraps die wij nu meestal gebruiken is
het extra oog weg, maar bandjes met oog
bestaan nog wel.
Biggenbinder
J
e kunt het tegenwoordig zo gek niet
verzinnen of er zit wel een tiewrap
omheen. Op de site www.pig333.com
(voor iedereen in de varkensbranche)
lees je hoe een Catalaanse boer kabelbinders gebruikt om te voorkomen dat
navelstrengen inscheuren en infecties
ontstaan. De boer had natuurlijk ook
gewoon een navelklem voor mensenbaby’s kunnen gebruiken. Maar ja, als
Hier is hij voor bedacht:
voor het bundelen van
kabels. En gebruik je een
tiewrap om tiewraps bij
elkaar houden, dan heb
je een kabelbinderbinder.
Voor een haastige noodreparatie is de tiewrap
ook handig. Maar als je
het zo laat als hier, leg je
de volgende indringer
geen strobreed in de weg.
die net op zijn... Hij had het ook al met de
sluitstrip van een zak voer geprobeerd.
Maar in zijn eentje kon hij daarmee geen
knoop leggen. Omdat de boer een bosje
tiewraps op zak had, probeerde hij die
eens. En warempel, het lukte. De Spaanse
varkensarts Charles Casanovas wijst erop
dat de beste resultaten ontstaan als je de
tiewrap 5 centimeter van de navel afbindt
en als je smalle tiewraps gebruikt.
Dit zit onder het 'kapje'
van een tiewrap. Trek je
hem aan, dan ratelt het
blauwe plastic langs de
'treden'. Dat kan maar een
kant op, dus zit hij vast.
02/2014
101

Download Report