01 februari 2014, pag. 6 hetesoep Kikkerbilletjes bij Bistro Fred Twee jaar geleden heette het etablissement op het Douwe Egbertsplein in Joure nog ‘de (b)eet’. Nu hebben Brenda en Fred Wielinga er een goedlopende bistro. INES JONKER FOTO’S JAN DE VRIES T wee jaar geleden is B. hier ook al eens geweest, maar toen had het nog een andere naam en eigenaar. Nieuwsgierig maken we onze entree. We worden meteen welkom geheten door een gastvrouw. Op deze donderdagavond zit de zaak bijna vol. Slechts twee tafeltjes zijn nog vrij. Wij kiezen voor het meest centrale, pal naast een soort sfeerhaardje met echt vuur. Terwijl we onze omgeving gadeslaan, krijgen we alvast een hapje om de eerste trek te stillen: een schaaltje olijven en een met pinda’s. Bistro Fred heeft inderdaad de gemoedelijke sfeer van een Parijse bistro: de bakstenen muren zijn oranje gesausd, de vloer is van hout en aan de wanden hangen oude zwart-witfoto’s van Joure. Het interieur is niet veel veranderd, concludeert B. Enige minpuntje is de akoestiek, die is dusdanig dat we elkaar soms moeilijk kunnen verstaan. Op haar vraag wat de huiswijn is, antwoordt de vriendelijke ober ‘de face tot face’. Dat doet bij ons geen belletje rinkelen. Navraag leert dat het gaat om een witte verdejo uit Spanje. B. heeft intussen op de origineel gepresenteerde wijnkaart – op een fles geplakt – al gezien dat Bistro Fred maar liefst zes open flessen aanbiedt. Ruime keuze dus, voor wie genoeg heeft aan één glas. I. bestelt de chardonnay. Even later komt de attente jongeman terug om te vragen of we wellicht ook water willen. En ja, dat kan kraanwater zijn. Tussen klassiekers als vitello tonnato en rundercarpaccio valt ons beider oog onmiddellijk op iets exotisch: gebakken kikkerbilletjes met Pernod-knoflooksaus en bosui. Het water loopt I. niet direct in de mond, maar de nieuwsgierigheid overwint. B. kiest voor het bladerdeegtaartje met Friese geitenkaas, mango en basilicum. Terwijl we op onze eerste gang wachten, beschouwen we de andere bezoekers. Het zijn overwegend stellen, oud en jong, maar aan de leestafel zit een tienkoppig gezelschap dat Engels met een buitenlands accent spreekt. Wat zou zo’n internationale groep in Joure doen, vragen we ons af. Het zijn vast werknemers van Douwe Egberts, oppert I, en die veronderstelling blijkt later juist. De vlot geserveerde starters zijn niet alleen smakelijk, ze zien er ook mooi uit. Het bladerdeegtaartje is goed warm, de geitenkaas lekker vol van smaak en de mango een goed passend zoet componentje. De smaak van de kikkerbilletjes - de pootjes zitten er nog aan - doet ergens denken aan kippenvlees, zij het dat de structuur wat elastischer is. ,,Ze moeten natuurlijk goed kunnen springen’’, verklaart B. Pas tijdens het nuttigen ervan vraagt I. zich af wat voor kikker ze eigenlijk aan het verorberen is. Hij komt uit Indonesië, laat de bedie- Formule lijkt te werken, de loop zit er goed in ning desgevraagd weten. Om wat voor soort het gaat, daarop moet hij het antwoord schuldig blijven. Tussen de gangen door vertelt onze ober dat Bistro Fred in oktober 2012 is geopend door Fred en Brenda Wielinga. Hij was chef-kok van ’t Jagertje in Langweer. Laagdrempelig, maar wel kwaliteit, zo luidt de omschrijving van de eetgelegenheid. De formule lijkt te werken, de loop zit er goed in. De jonge gastheer is student aan de middelbare hotelschool in Sneek. Nog drie weken school, en dan begint zijn stage in het Amstel Hotel in Amsterdam, zo vertelt hij opgetogen. B. heeft nu al alle vertrouwen in de horecatoekomst van de jongeman. ,,Je kunt merken dat hij feeling heeft voor het vak. Je ziet dat hij het leuk vindt om het mensen naar de zin te maken.’’ Ook de hoofdgerechten, loempia van wilde spinazie met risotto van eekhoorntjesbrood voor I. en een stoofpotje van rund met hete bliksem en aardappelkaantjes voor B., vallen in de smaak. B. smult van het goed doorgegaarde vlees en de hete bliksem geeft een zoet accent. De kaantjes blijken hard gebakken vierkante patatjes te zijn. Erbij drinken we een Chileense merlot/cabernet sauvignon (B.) en een wat minder zware Spaanse tempranillo (I.). De garnituur, een bakje salade, gemengde groenten en ietwat bleke patat, is prima in orde, maar komt lang niet op. ,,Ze zijn eigenlijk overbodig. Alle ingrediënten voor het hoofdgerecht liggen al op ons bord’’, oordeelt B. Zij besluit de maaltijd met verse muntthee, I. denkt nog een gaatje te hebben voor de amandelbavarois met amarettoroom en ietwat grove crumble. Voldaan rekenen we €78,25 af. Een prima bedrag voor een prima maaltijd die B’s verwachting overtrof. ,,Vooral door de spannende gerechten, maar ook door de persoonlijke, attente, betrokken gastheer die verstand heeft van zijn vak.’’ Zo, dat kan de mbo’er in zijn zak steken. Laat dat Amstel Hotel maar komen. Bistro Fred Douwe Egbertsplein 5 Joure > www.bistrofred.nl Voor deze rubriek gaan LC-journalisten uit eten met Brenda de Zwaan, docente hospitality management, en Edzard Delstra, docent gastronomie, van de opleiding international hospitality management aan Stenden Hogeschool in Leeuwarden. Dit bezoek is onaangekondigd, het verslag is dan ook een momentopname.