REVISTA DO EIXO ATLÁNTICO
Rodman pasa a mans dun consorcio chino-angoleño
O AVE non despega
A. Izquierdo: “Os máis pobres non son os que marchan de ningún país”
Do ‘tsunami’ á marea
Editorial
O principio, ¿do fin?
Falabamos hai dous meses nesta mesma páxina do “novo escenario político” que se abría no
país; e non nos equivocamos. Tampouco había
que ser Nostradamus para notar o sentir da sociedade ante os desmandos políticos dos últimos
tempos que, probablemente sen ser maiores que
os doutras épocas, non podían pasarse por alto
no contexto da terrible crise que padecemos
desde hai anos.
Tan evidente era o que estaba a piques de pasar, que ata o Partido Popular o adiantaba na
lle pedía ante a inminenvaloración que
cia da cita electoral, aludindo á necesidade de
pactos ante a imposibilidade de manter moitas
maiorías absolutas. O que quizáis non calculaba
o PP era que nin con pactos acadarían goberno
en boa parte dos seus feudos tradicionais, e que
sería alí onde si agardaban gañar folgadamente
onde o farían con axuda.
O xiro á esquerda nos concellos e nas autonomías foi tal que semella ir máis alá dun voto
de castigo ao goberno; e de selo, o castigo é de
tal contundencia que máis dun estará reconsiderando seriamente o seu papel nas próximas
xerais. E mesmo nas autonómicas. Porque o
que aconteceu este 24-M pasará á historia deste
país. Algún recordou nesa noite electoral aqueloutro domingo histórico no que España se deitou monárquica e se ergueu republicana. Con
todo o que pasou despois.
Comparacións aparte, o certo é que este país
está cambiando e ten máis medo ao “malo coñecido” que aos descoñecidos devezos das mareas cidadás. A corrente é tan forte arestora que
mesmo o BNG parece disposto a renunciar por
primeira vez ás súas siglas nas próximas xerais a
favor dunha candidatura cidadá galega. Posible-
mente é a única forma de sobrevivir en Madrid,
onde realmente se xoga a partida política e onde
unha derrota como a vivida polas agrupacións
tradicionais nestes comicios as abocaría á irrelevancia máis absoluta cando non á extinción.
Malia os malos resultados de PP e PSOE, as
cifras do Bloque Nacionalista Galego son desoladoras. É verdade que moitas das súas voces
escóitanse noutros foros, renacidos das súas
múltiples escisións, mais o propio feito do seu
desmembramento amosa o fracaso de quen debía ter amarrado a estas alturas unha porcentaxe de voto suficientemente representativa.
As dolorosas e tan criticadas declaracións sobre
Galicia do candidato de Esquerra Republicana á
alcaldía de Barcelona, Alfred Bosch, confirman
este sentimento. E non porque nos falte unha
grande área metropolitana, senón porque falta o esencial: masa crítica comprometida con
Galicia. Os cidadáns que si teñen esa sensibilidade culpan aos políticos de teren abandonado completamente o país, pero as agrupacións
escúdanse en que só reflicten o sentir popular.
Mentres tanto seguimos os primeiros pola cola
en salarios, pensións, empregos, demografía e
índices económicos; o último, o publicado pola
Autoridade Independente de Responsabilidade
Fiscal (AIReF), segundo o que Galicia é a comunidade que menos crece de España no primeiro
trimestre do ano.
Seguro que non hai solucións máxicas nin decisións sinxelas, mais os cidadáns pediron un
cambio de rumbo, e serán agora os novos responsables políticos os que deban responder a
ese berro e demostrar que hai outro xeito de facer as cousas; e que é mellor que o que tiñamos.
O castigo
é de tal
contundencia
que máis
dun estará
reconsiderando
seriamente o
seu papel nas
próximas xerais.
E mesmo nas
autonómicas
Garrido López, Ruth Lodeiro, Carlos Permuy, Carlos Vázquez e Teresa Rocamonde · Firmas: Xaquín Marín, Gonzalo Vázquez Pozo, X. Fernández Leiceaga, Juan Soto, Carlos
Aymerich, Pedro Arias, Xoán Antón Pérez-Lema, Ernesto Sánchez Pombo, Xulio Ríos, Mª José Caride, Inma López Silva, José Antonio Montero Vilar, Blas Rivas, José Castro,
Ignacio Bermúdez de Castro, Luz Pozo, José Luis Pando, Ramón Pernas, Gabriel Vázquez, Raúl Pérez Boán e Ramón Barrera · Fotografía: Moncho Fuentes, Miguel Muñiz,
Merce Rancaño, Julio Prado, Paco Rocha, Óscar Corral, Pilar Montero e Eva Domínguez · Publicidade: Tomás Valín López Deseño e maquetación: Bolanda, ediciones
y marketing · Novo enderezo: Rúa Benito Blanco Rajoy, 7 1º · 15006 · A Coruña · tfn. 981 14 50 24 · fax 981 20 62 54 · [email protected] · redaccion@ecodixital.
com · [email protected] · Delegación en Santiago: Preguntoiro, 36, 1º · 15704 · tfn. 981 56 91 55 · fax 981 57 66 37 · ISSN: 1130-8478 · D.L.: C 333-1991
REVISTA DO EIXO ATLÁNTICO EDITA: Equinoccio, S. A. · Consello editorial: Gonzalo Vázquez Pozo (presidente), Ernesto S. Pombo (conselleiro
editorial), María José Caride, Ángel Fernández Albor, Inma López Silva e Xavier Vence Redactores e colaboradores: Gonzalo Fernández Pérez-Soba, Esther
OPINIÓN
10 PEDRO ARIAS VEIRA
14 XOAQUÍN FERNÁNDEZ LEICEAGA
16 PABLO GONZÁLEZ MARIÑAS
19 ELENA RAMALLO
20 ERNESTO SÁNCHEZ POMBO
25 JUAN SOTO
43 victoria domínguez varela
47 xulio ríos
56 LUZ POZO
Entrevista
32 antonio izquierdo, Coordinador do traballo sobre
relixións en Galicia “Mareas de pluralismo”
reportaxes
22 como facer competitiva a industria galega
26 o ave non despega
28 cura de humildad
38 a galicia non católica
40 el inexplicable caso del meningococo B
44 A empresa súmase ás Letras Galegas
48 cada día somos máis
XUÑO
N
289
máIs eco
04 CARTAS AO DIRECTOR
05 cifras E letras
52 noticias de empresa
55 MESA E MANTEL
2015
A FONDO
A importante perda de poder que o Partido Popular sufriu tralos
comicios locais do pasado 24 de maio vén dar continuidade a un desgaste
que a forza que lidera Mariano Rajoy xa viviu nas súas carnes hai un
ano nas eleccións europeas. A aparición das chamadas mareas, que lle
arrebatan o goberno en cidades como A Coruña, Santiago ou Ferrol,
tamén amosa en Galicia o xurdimento dunha indignación que forza ao
propio Alberto Núñez Feijóo a pedir autocrítica aos seus compañeiros de
partido. Pasadas as municipais, queda medio ano para as vindeiras xerais, e
o camiño parece anunciar grandes cambios
o ave non despega
Os usuarios de Renfe en Galicia continúan en pé de guerra. Non só
denuncian a “precipitada e publicitaria” inauguración da alta velocidade
no Eixo Atlántico, senón o “total desinterese” das Administracións por
solucionar as graves deficiencias que presenta e sobre as que pediron
explicacións todos os grupos do Parlamento, agás o PP
28
cura de humildad
Que un consorcio chino-angoleño compre astilleros europeos es,
entre otras cosas, una vacuna eficaz contra prejuicios post-coloniales.
La operación se ha dilatado pero ya es un hecho: China Sonangol ­irá
comprando a plazos Rodman hasta tener el 80%. Detrás está el hombre
de los 9 nombres, Sam Pa, un esquivo y dudoso perfil ejecutivo pero cuyo
dinero vale lo mismo que el de los demás
a empresa súmase ás letras galegas
Feiraco e Vegalsa-Eroski sumáronse este ano á conmemoración das
Letras Galegas con varias iniciativas apoiadas pola Consellería de
Cultura, Educación e Ordenación Universitaria. Edicións especiais de
envases de leite e de bolsas da compra, e un concurso de relatos
contribuíron a expandir a figura de Filgueira Valverde
44
06
26
Para escribir una Carta
al Director puede
dirigirse a
Gobernabilidad
[email protected]
o enviándola a Revista
Eco.
C/Benito Blanco Rajoy, 7,
1º 15006 A Coruña.
No deben exceder las 30
líneas mecanografiadas,
es imprescindible que
estén firmadas y debe
constar el domicilio,
teléfono y número de DNI
o pasaporte del autor.
se reserva el
derecho de publicar
tales colaboraciones,
así como de resumirlas
o extractarlas cuando
lo considere oportuno.
No se devolverán
los originales no
solicitados, ni se
facilitará información
postal o telefónica
sobre ellos.
Las últimas elecciones municipales han dejado en Galicia, sobre todo en sus ciudades, un mapa político de lo más variopinto con un buen número de formaciones que ahora tendrán
que negociar los pactos correspondientes. Con todo el respeto
a la pluralidad que este cromatismo pueda representar, quisiera expresar mi preocupación por la gobernabilidad de unos
ayuntamientos en los que sus representantes pertenecen a diversas siglas e incluso algunos, agrupados en una misma candidatura, tienen orígenes bien diferentes, como es el caso de
las llamadas “mareas”. Sin entrar a valorar si esos pactos van a
tener como resultado el buen funcionamiento de los concellos
en que se den, quisiera proponer que estas negociaciones no
quedasen en manos de unos pocos –que en algunos casos ni
pertenecen a ese municipio– y que sea el propio ciudadano
quien vuelva a decidir quién le debe gobernar. ¿Cómo? Bien
sencillo: al igual que sucede en otras democracias bien desarrolladas, como es el caso de Francia, a través de una segunda
vuelta. De esa forma sería el propio elector quien con un segundo voto optaría por una de las dos opciones mayoritarias
y no el líder de un partido que desde Madrid les diga a sus
barones con quién pueden pactar y con quién no.
1996
Veciños e inimigos
Sempre se dixo que o peor inimigo é o que temos
ao lado, xa que, por proximidade, é o que mellor coñece os teus defectos ou virtudes. O caso
é que en Galicia esa rivalidade vén darse un día
si e outro tamén nas dúas grandes cidades desta
rexión: Vigo e A Coruña, e chega ao seu máximo
extremo coas aficións dos clubes de fútbol que as
representan: Celta e Deportivo, respectivamente.
Con motivo do final de Liga en Primeira División
esta mala rivalidade que existe na nosa comunidade volveu ser froito de escarnio nas televisións
do país, amosando como os seguidores do equipo
vigués celebraban os tantos do Barelona que enviaban a Segunda División ao coruñés, e mesmo,
cando este remontou, nin celebraron o gol que
daba a vistoria ao seu equipo. É unha bágoa que
en Galicia se dean estes comportamentos, e máis
aínda cando os seus directivos se están a esforzar
por estreitar lazos.
Xoán Porto. Lalín
Francisco Javier Mesa. Ferrol
xuLLo
página5cifras
n#62
PORTADA TOMÁS PÉREZ VIDAL.
39 LA TRANSFERENCIA DE LOS PUERTOS
ESPECIAL: SANTIAGO, CAPITAL
CULTURAL EUROPEA
47 ENTREVISTA A SÁNCHEZ
CONSELLEIRO DE AGRICULTURA
18 FRINOVA COLOCA AL GRUPO
PESCANOVA COMO LÍDER DE LOS
PRECOCINADOS
26 LOS CAMBIOS EN LA XUNTA
PROVOCAN INCERTIDUMBRE SOBRE
EL PANORAMA POLÍTICO GALLEGO
hace
A LA XUNTA SUSCITA EL DEBATE EN
LOS SECTORES AFECTADOS
VILARIÑO, PRESIDENTE DE LA CEL
56 ENTREVISTA A OFELIA DEL AMO, PRESIDENTA
DEL COLEGIO DE FARMACIA DE A CORUÑA
60 LA INAUGURACIÓN DEL NUEVO
RECINTO FERIAL MARCA UNA NUEVA ERA
EN SILLEDA
AÑOSpágina4ymedia
76
10,9
47.447
11,6
996,47
página4cartas
AL DIRECTOR
millones de euros ha
registrado Galicia de
déficit hasta el mes
de marzo. Según los
datos publicados por el
Ministerio de Hacienda
y Administraciones
Públicas el pasado 26
de mayo, esta cantidad
representa el 0,13% del
producto interior bruto
(PIB), con lo que esta
comunidad autónoma
se sitúa durante el primer trimestre de 2015
por debajo de la media
nacional, que alcanza el
0,20% del PIB. El déficit
es asimismo menor que
el registrado en marzo
de 2014, cuando acumulaba 128 millones
de euros, equivalentes
al 0,23% del PIB. Si
se suman las cifras de
todas las comunidades
autónomas, el déficit
alcanza los 2.190 millones de euros, y la región
que ha tenido el mayor
ha sido Murcia, con el
0,53% del PIB.
millones de euros
ha alcanzado el
Grupo Terras Gauda como cifra de
negocio consolidada, después de incrementarla un 11,5% gracias al aumento de las
exportaciones, con su
implantación en siete
nuevos mercados, y a
su consolidación en
países en los que ya
comercializaba sus
vinos. Malasia, Nueva
Zelanda, Hungría, Singapur, Taiwán, Perú y
Panamá han sido los
nuevos mercados en
los que se ha introducido la firma gallega
en 2014, año en el que
también se registró un
importante aumento
de la distribución en
Japón, China, Bélgica,
Dinamarca, Suiza y
Alemania.
nuevos contratos
se firmarán este
verano en Galicia,
lo que convierte a esta
comunidad autónoma
como la séptima en la
que más puestos de
trabajo se creen en la
próxima campaña estival y la cuarta donde
más se incremente la
creación de empleo.
Según un informe
que ha publicado la
empresa de recursos
humanos Adecco, a
nivel nacional el empleo crecerá un 13%
de media en los meses
de verano, mientras
que el incremento
aquí llegará al 15,7%.
millones de euros
ha ingresado Aimen Centro Tecnológico durante
el pasado ejercicio,
un resultado que,
según se explicó tras
la asamblea general
celebrada el pasado 14
de mayo, es debido a
“la intensa actividad
innovadora” desarrollada en colaboración
con otras empresas
gallegas y españolas,
y a la prestación de
servicios tecnológicos
de alto valor añadido a
más de 700 compañías
de 20 países, entre los
que destacan España, Estados Unidos,
Francia, Alemania,
Brasil, India, Noruega,
Suecia, Países Bajos y
Uruguay.
millones de euros
ha sido la cifra de
negocio que ha
alcanzado Gadisa
en 2014, ejercicio
en el que ha registrado un crecimiento
sostenido del 1,68%,
ha incrementado su
superficie de ventas en
9.039 metros cuadrados y a aumentado su
plantilla en 133 trabajadores, alcanzando
ya las 6.463 personas.
Según ha informado
el grupo gallego de
distribución, al cierre
del pasado ejercicio la
compañía contaba con
367 puntos de venta.
Carmen Lois Babarro Marisol Bueno Delmiro Prieto
Figueroa
Esta joven emprendedora lucense ha inaugurado en pleno
casco histórico de Lugo La
Ferretería Eventos & Co: Se
trata de una iniciativa empresarial que nace como un nuevo
espacio para la celebración de
eventos de todo tipo, a partir
de un antiguo almacén de
ferretería que perteneció a su
tatarabuelo (Ferretería Asturiana). Apoyado por la Fundación
CEL-Iniciativas por Lugo, el
proyecto de Carmen pretende
ofrecer en estas instalaciones
unas “herramientas” distintas
a las que distribuía su antepasado, centrando su actividad en
la organización de actos y en la
comunicación.
AJE Ourense, la Asociación de
Jóvenes Empresarios que él
preside, comenzó a mediados
de mayo a recibir las visitas de
escolares que han programado
con el fin de introducirles en el
mundo del emprendimiento.
Ejerciendo de anfitrión, el propio
Babarro explicó a un grupo de
15 chicos que cursan ESO en
el colegio Divino Maestro en
qué consiste la asociación que
preside y qué funciones tiene
dentro del mundo empresarial,
las actividades que realiza,
para qué recurren a ella sus
integrantes, cómo actúa ante
las administraciones o cómo
fomenta el emprendimiento.
A continuación, les animó
a emprender y les expuso
algunas características que debe
tener una persona que quiera
desarrollar su idea o su sueño de
crear una empresa.
Pazo de Señorans Selección de Añada
2007, vino elaborado en la bodega
que ella fundó en los años 80, ha
sido galardonado como el “Mejor
Vino Blanco de España”, “Mejor Vino
Blanco de Galicia” y “Mejor Vino de
las Rías Baixas” en la XXXII edición
del Internatinal Wine Challenge,
certamen en el que también ha
recibido la Medalla de Oro. Se trata
de uno de los vinos más especiales
de la bodega, ya que sólo se elabora
en añadas excelentes. Es un 100%
albariño de pago procedente de una
selección de uvas de la finca Los
Bancales, de un viñedo de más de 45
años de edad plantado sobre suelo
de xabre (arcilloso calcárea). Pazo
de Señorans Selección de Añada
2007 posee una crianza de más de 30
meses sobre lías y otra en botella de
más de un año, que le confieren un
gran volumen y cuerpo en boca.
Down Galicia, la organización
benéfica que preside, ha sido
galardonada por la Fundación
Randstad por su contribución a la
integración laboral a través de su
programa “Potenciando el talento
profesional: empleo con apoyo”. Se
trata de una iniciativa que busca la
inclusión sociolaboral de personas
con discapacidad intelectual y
Síndrome de Down, que le ha valido
el reconocimiento a la organización
gallega en la categoría de
“Instituciones”. En el fallo del jurado
se ha valorado la amplia trayectoria a
favor de la inclusión social, su grado
de asociacionismo y colaboración,
el rigor del proyecto y el grado de
innovación desarrollado en él.
letraspágina5ymedia
...Y
A fondo
9
Do ‘tsunami’
á marea
As municipais marcan o segundo
castigo ás políticas do PP
A importante perda de poder que o Partido Popular
sufriu tralos comicios locais do pasado 24 de maio vén
dar continuidade a un desgaste que a forza que lidera
Mariano Rajoy xa viviu nas súas carnes hai un ano nas
eleccións europeas. A aparición das chamadas mareas,
que lle arrebatan o goberno en cidades como A Coruña,
Santiago ou Ferrol, tamén amosa en Galicia o xurdimento
dunha indignación que forza ao propio Alberto Núñez
Feijóo a pedir autocrítica aos seus compañeiros de partido.
Pasadas as municipais, queda medio ano para as vindeiras
xerais, e o camiño parece anunciar grandes cambios.
Unha reportaxe de Gonzalo Fernández e Teresa Rocamonde con fotografías das agrupacións políticas
10
A fondo
11
Madrid é un dos mellores expoñentes das dificultades
do PP. Cristina Cifuentes salvou o honor pero terá difícil
a negociación, mentres que Esperanza Aguirre nin
sequera opta a unha posible negociación para a alcaldía,
que será para Manuela Carmena. Foto D. Sinova
Ao igual que sucedera hai catro anos, Galicia
volveu cambiar o pasado 24-M o seu mapa
municipal. Se en maio de 2011 foi o “tsunami
popular” –termo que acuñou José López
Orozco ante a victoria do PP– o que arrasou
nos concellos de Galicia, desta volta a
transformación vén da man dunhas mareas
que, xurdidas de coalicións de forzas de
esquerdas, van quitarlle ao partido que lidera
Alberto Núñez Feijóo as alcaldías coas que
entón lograra facerse: A Coruña, Santiago e
Ferrol. Pero o comportamento do electorado
nesta comunidade autónoma non é máis
que unha pequena mostra do que aconteceu
en toda España, onde unhas eleccións
autonómicas e municipais se converteron de
novo nun forte castigo para o partido que está
no Goberno da nación. Así as cousas, se en
2011 o voto penou a política de recortes que
iniciaba o executivo de José Luis Rodríguez
Zapatero, o pasado 24 de maio fixo o propio
co de Mariano Rajoy, dando así continuidade
a un ciclo electoral que xa comezou coas
últimas eleccións europeas e que rematará
a finais de ano nos comicios xerais.
Aínda que o Partido Popular foi o gañador
destas eleccións en canto ao número de
votos, cun 35,75% dos sufraxios en Galicia e
un 27,05% en toda España, resultou o gran
castigado en canto á perda de poder, xa que
deixou de ter maioría absoluta nun bo número
de concellos e non acada ningunha nas
principais cidades da comunidade autónoma.
Mesmo a nivel nacional perde a súa hexemonía
nas autonomías que tiña e non conserva máis
que unha maioría absoluta na cidade autónoma
de Ceuta. En concreto, o PPdeG conseguiu
superar en case dez puntos porcentuais ao seu
máximo rival, o PSdeG que co 26,36% dos
votos segue a ser aquí a segunda forza política,
se ben habería que ter en conta o fenómeno
das mareas, que se presentou en determinados
concellos con distintas siglas e diferentes
coalicións. Pola súa banda, o BNG sitúase
no terceiro lugar co 12,87% dos sufraxios.
Maiorías. A victoria dos populares
tamén se produce en canto ao número de
maiorías absolutas acadas nos concellos
galegos. En total obtivo 148 –o 47,13%
dos concellos de Galicia–, por 47 o PSdeG
–14,97%– e 13 o BNG –4,14%–. Non
obstante son os socialistas os únicos que
acadan unha maioría absoluta nunha das
grandes cidades galegas, xa que o seu
candidato en Vigo, Abel Caballero, acaparou
o 51,80% dos votos, o que lle otorga 17
concelleiros neste municipio. Xunto a esas
maiorías, tamén é o PP o que contabiliza máis
maiorías relativas cun total de 55, mentres
que o PSdeG ten 31 e o Bloque catro.
Por provincias, os populares tamén consiguen
ter máis votos nas catro galegas, aínda
que ese resultado non lles libra de perder
dúas presidencias de deputacións que tiñan
ata o momento –A Coruña e Pontevedra–,
polo que só conservarán a de Ourense.
Deputacións.
A ampla maioría
absoluta obtida por Abel Caballero en Vigo fará
que por primeira vez o Partido Popular perda a
maioría absoluta na Deputación de Pontevedra,
onde pasará de ter 17 a 12 deputados,
deixando 10 –catro máis dos que tiña na
anterior lexislatura– en mans dos socialistas.
Aínda que ten máis escanos, o PP ten difícil
acadar a presidencia, toda vez que o BNG
ten a chave de goberno e o seu portavoz no
Parlamento de Galicia, Francisco Jorquera, xa
rechazou o “acordo sen límites” ofrecido polo
presidente en funcións, Rafael Louzán. Nese
sentido, Carmela Silva, a número dous dos
socialistas no Concello de Vigo, perfílase como
a principal candidata a presidir esta institución.
A outra perda dos populares nun organismo
provincial virá na Coruña, onde perden
dous escanos fronte aos 17 que obtiveran
en 2011. A entrada da Marea Atlántica e de
Compostela Aberta na Deputación coruñesa,
máis a posibilidade de que Alternativa dos
Veciños –o partido do alcalde de Oleiros, Ángel
García Seoane– se faga cun representante,
afasta ao seu actual presidente, Diego Calvo,
de repetir ao fronte desta institución.
Así as cousas, o Partido Popular só conservaría
en Galicia a Deputación de Ourense, onde, con
A fondo
12
13
La nueva
competencia electoral
Pedro
Arias
Veira
Voceiro de
Industria do
Grupo Popular
no Parlamento
de Galicia
en el ámbito de
la política local.
Instituciones
menos complejas
de gobernar en la
esfera económica.
Pero aún así se
podrán advertir
capacidades y
limitaciones
Las municipales de 2015 han cristalizado las
tendencias que emergieron en las europeas
de 2014, justamente hace un año. Donde lo
esencial ha estribado en poder medir la fuerza
relativa de los contendientes.
Respecto al marco central del modelo, se ha
constatado una apertura del sistema de bipartidismo imperfecto; en el que se mantiene la
primacía relativa del PP en lo que se podría
etiquetar convencionalmente como centroderecha y la primacía relativa del PSOE en la
etiquetación izquierda. Si bien, en ambos casos, con menor hegemonía de la que venían
ostentando hasta ahora.
Resulta pertinente recordar que el marco
anterior a las elecciones europeas no era un
modelo de bipartidismo “perfecto” PP-PSOE.
Sino de alternancia bipartidista básica en el
Gobierno central con amplias variaciones en
comunidades autónomas y administración local. UCD, CiU, PNV, ERC, BNG, otros nacionalismos y regionalismos, además de IU y recientemete UPyD, conformaron un importante cuerpo de pluralismo político con influencia
real en las instituciones. Y con amplio peso en
el Gobierno central, por influencia, capacidad
competitiva latente y fuerza particular, en las
legislaturas en las que los partidos centrales
no contaban con mayoría absoluta.
En las municipales el abanico de opciones se
abrió algo más con la emergencia de Podemos
y movimientos asociados, así como por la consolidación de Ciudadanos, y en Valencia por
Compromís, que también había logrado diputado en las europeas. Ambos partidos han logrado sus votos recortando base de influencia
electoral no sólo a PP y PSOE, sino también a
BNG, IU y otras formaciones. En una cuantía
variable por municipios y comunidades autónomas, en un valor agregado que ronda los
diez puntos. Una cifra importante si bien no
decisiva, por lo que su influencia la han de canalizar a partir de alianzas, porque su entidad
actual no les otroga capacidad de mayorías
absolutas, y en limitados casos la condición e
Pie de foto genérico
primera fuerza.
Sin embargo, su propia existencia como formaciones de voto útil constatado encierra la
capacidad de entrar en la competencia electoral como fuerza de expectativa real. Por lo que
al ser de vocación de ámbito estatal configuran un modelo cuatripartito potencial para el
Manuel Baltar ao fronte, logra perder só un escano ao pasar de 15 a 14. Desta
Desta volta a José
forma, o político ourensán, que foi o único dos catro presidentes provinciais que fixo
para ser reelixido nun posto que non depende directamente dos votos dos
transformación do campaña
cidadáns, será o que manteña ao PP na presidencia dun organismo provincial galego.
mapa político galego
vén da man dunhas Optimismo. Como adoita suceder cada vez que se celebran unhas
neste país, as forzas políticas volveron nesta ocasión a comentar os
mareas que van eleccións
resultados con certo tono optimista, ou alomenos iso é o que se desprende das
algunhas das forzas que se presentaron a estes
que fixeron a
quitarlle ao partido valoracións
comicios en Galicia. Así, mentres o PP antepoñe que el foi o gañador na consulta, o
que lidera Alberto PSdeG destaca que por primeira vez na historia está en condicións de poder gobernar
tres das deputacións galegas e de poder presidir a Federación Galega de Municipios
Núñez Feijóo as en
e Provincias (Fegamp). Pola súa banda o BNG fai fincapé en que tras estas eleccións
alcaldías coas que hai continúa a ser “referencia inequívoca do nacionalismo galego”, e Anova en que as
pasadas municipais constatan que as teses defendidas fundamentalmente por Xosé
catro anos lograra Manuel Beiras dende 2012 “son o camiño para ir a unha creba democrática e un novo
facerse: A Coruña, proceso constituínte, que é o cerne do proxecto estratéxico” de esta formación.
Santiago e Ferrol Nas súas valoración á , o Partido Popular confesa, non obstante, ter recibida a
mensaxe, xa que aínda que venceron, “non nos presentamos para gañar, senón para
Gobierno central, a sumar al pluripartidismo en amplios ámbitos del resto de los mercados territoriales.
Como toda nueva formación, comenzará ahora la fase de comprobación de la plasmación práctica de las intenciones y programas políticos. Lo que se hará ya dentro de un juego en el que los
actores con historia de gobierno, como el PP y el PSOE, se reajustarán a la nueva competencia. Ofreciendo todos un panorama
políticamente más real y verificable que los debates previos a los
prolegómenos y a la fase de campaña electoral.
Podemos y sus formaciones asociadas, así como Ciudadanos,
afrontarán retos y nuevas capacidades para afrontarlos. Siendo
la política económica, por la complejidad de la crisis, un tema
de particular relieve probatorio de capacidad comparativa. La
economía fue lo que ocasionó los mayores desgastes al PSOE, al
igual que el problema más complejo de abordar para el PP. Lo
mismo que aconteció en otros países europeos y del continente americano. Porque no sólo es cuestión de producción, sino
también de distribución social, así como de afrontar la losa de
Pie de foto genérico
los endeudamientos heredados, de reformas estructurales, de
consecución de la competitividad de la economía, comercio exterior, movimientos de inversión y tantos otros frentes de singular
complejidad.
De momento los nuevos actores se moverán en el ámbito de la
política local y autonómica, y en Galicia sólo en la local. Instituciones menos complejas de gobernar en la esfera económica.
gobernar, e está claro que o resultado non
é o esperado para poder exercer a acción
política”. Neste sentido, define o cómputo
como “claramente insatisfactorio”, o que lle
induce a “facer reflexión” para determinar
cal foi a razón pola que “perdemos esa
confianza que hai catro anos nos deron”,
“por que moitos daqueles votantes decidiron
agora apoiar a outras forzas políticas e por
que outros decidiron quedar na casa”.
En canto ás mareas, os populares recoñecen a
súa sorpresa ante a “eclosión de determinados
partidos” que acadaron uns resultados “moito
mellores do esperado”, un fenómeno que
xustifica nun “certo voto de ira cara os partidos
tradicionais”. Nesa situación, cren que o seu
partido perdeu apoios e que o PSdeG non
foi quen de rendibilizar esa caída, mentres
que esas formacións, que “non teñen máis
de 24 meses”, aproveitaron ese apoio.
Pero aún así se podrán advertir capacidades y limitaciones. También será un reto y una oportunidad para los partidos mayores
de probar su capacidad de competir ante las nuevas fuerzas, en
las que se podrán ver también capacidades y limitaciones comparativas. En cualquier caso la competencia –si es con principios
y limpieza– siempre es socialmente útil, un factor fundamental
de progreso colectivo; tal como acontece en los mercados económicos que realmente son competitivos. Y como todo en la vida
que está sujeto a la confrontación de mérito y esfuerzo; precisamente la base de la legitimidad pública. España y Galicia son
sociedades más consistentes y maduras de lo que aflora por corrupción, anomalía, ridículo y maledicencia pública. Y cualquier
persona, y más aún cualquier actor político, ha de celebrar siempre la emanación de la voluntad popular, porque trae el río de la
vida real, el estado de las opiniones profundas, la manifestación
de valores, intereses y creencias; incluidas limitaciones, influencias y restricciones.
Todos los sistemas que han superado las pruebas de la necesidad
y el tiempo, son complejos; es la ley de la evolución creadora. La
política no está excluida de estas leyes comprobadas en todos
los órdenes de la vida. Que puede suponer para todos, partidos y
electores, una oportunidad de superación de inercias y carencias
para unos, y de logros y resolución de problemas para los otros.
Lo que está claro es que los mejores tendrán más oportunidades
para demostrar que lo son realmente, decidiendo así el resultado
final de la modelización del nuevo sistema de partidos políticos.
El futuro queda abierto.
Á espera.
Respecto ao seu futuro
de cara as próximas eleccións autonómicas,
o partido que preside Alberto Núñez Feijóo
considera que os resultados que obtivo en
Galicia nas pasadas municipais enmárcanse
nun contexto global de perda de apoios ao
PP, pero sinala que cómpre esperar a ver
“como evoluciona a marca”, xa que antes de
que se celebren os comicios ao Parlamento
de Galicia haberá eleccións en Cataluña e as
xerais, que “servirán para ver como afrontar as
galegas no seu momento”. De todas formas,
sostén que o importante agora é que “todos
fagamos autocrítica” para “atopar solucións
e recuperar a confianza do pobo”. “Cando
gañamos, gañamos todos, e cando perdemos,
tamén”, conclúe nas súas declaracións a
.
A atribución ao contexto nacional dos
resultados obtidos polo PP en Galicia tamén
A fondo
14
Se en 2011 o voto
penou a política de
recortes que iniciaba
o executivo de José
Luis Rodríguez
Zapatero, o pasado
24 de maio fixo o
propio co de Mariano
Rajoy, dando así
continuidade a un
ciclo electoral que xa
comezou coas últimas
eleccións europeas
e que rematará a
finais de ano nos
comicios xerais
Aínda que o PP foi o gañador destas
eleccións en canto ao número de votos,
cun 35,75% dos sufraxios en Galicia e un
27,05% en toda España, resultou o gran
castigado en canto á perda de poder, xa
que deixou de ter maioría absoluta nun bo
número de concellos e non acada ningunha
nas principais cidades da comunidade
A única alegría para o BNG está na cidade de
Pontevedra, onde Lores consagra o seu proxecto ao
obter 12 edís e rozar a maioría absoluta
foi un factor esgrimido polo secretario xeral do partido nesta
comunidade autónoma, Alfonso Rueda. Ao día seguinte de
celebrarse os comicios chamou aos seus compañeiros a facer
autocrítica para planificar e analizar os resultados polo miúdo.
Rueda tamén se referiu á situación na que quedaron tras estes
comicios outras formacións políticas que concorrían a eles.
Así, dixo que mentres o PSOE antes gañaba e gobernaba en
cidades como A Coruña, Ferrol, Santiago e Ourense, hoxe
posiciónase como a terceira forza nelas, e mesmo en Lugo
perdeu as eleccións e apoio, ao igual que en Pontevedra. En
canto ao BNG, destacou que máis alá de onde fixo de muleta
do PSOE, practicamente desaparece como pasou en Ourense
e Vigo, e aínda que si é a primeira forza en Pontevedra, e a
cuarta na Coruña, en Ferrol, en Santiago e en Lugo. Xa por
último referiuse ás mareas como “os grandes canalizadores
do desgaste que tivo a marca PP nestas eleccións”, e dixo
que, aínda que gobernarán na capital de Galicia como a forza
máis votada e posiblemente na Coruña e en Ferrol, “trátase de
coalicións electorais abocadas a formar coalicións de goberno”.
Ao igual que o secretario xeral do PPdeG, o seu portavoz
no Parlamento de Galicia, Pedro Puy tamén valorou
os resultados obtidos pola súa formación nas pasadas
municipais, recoñecendo que o resultado non foi bo o
que proba que “estamos a sufrir os custos dun axuste
tremendo provocado por unha crise económica que non
tivo antecedentes na historia contemporánea española”.
Autocrítica.
15
Nas filas do PSdeG, pola súa banda,
tamén recoñecen que os seus resultados foron “malos sen
palativos” en moitos municipios, polo que tamén fan un
chamamento a facer “autocrítica, análise e reflexión naqueles
concellos nos que non fomos quen de capitalizar a alternativa
de goberno”. Non obstante, salientan que por primeira vez
na historia están en condicións de poder gobernar tres das
deputacións galegas e mesmo presidir a Fegamp. Así mesmo,
sinalan que despois de gobernar 58 alcaldías de Galicia,
poden agora achegarse ao seu teito de 102 acadado en
2009, ano no que presidían o goberno da Xunta, e destacan
o feito de pasar de ter 981 a contar con 1.039 concelleiros.
“Somos a única forza con representación parlamentaria que
aumenta en porcentaxe de voto con respecto ás últimas
municipais. Pasamos do 25,98% ao 26,36% a pesar da
fragmentación con moitas máis forzas. Mentres, o PPdeG
acada o peor resultado da súa historia e perde nove puntos
porcentuais (do 44,85% ao 35,75%), e nós superamos a
media de apoio ao noso partido en Galicia dende 1979,
.
que é do 25,89%”, comentan en declaracións a
Xunto a iso tamén subliñan que o apoio recibido polo seu
partido nesta comunidade autónoma é por primeira vez
superior á media do apoio ao PSOE en toda España (25,02%),
o que os sitúa nun contexto de “optimismo” que “senta
as bases do que será o cambio en Galicia, liderado polos
socialistas e partindo da nosa xestión nunha importante rede
de concellos e deputacións socialistas nas catro provincias”.
Recuperación. O feito de obter mellores
resultados en Galicia que no resto de España tamén foi
destacado polo secretario xeral do PSdeG, José Ramón Gómez
Besteiro, á hora avaliar as pasadas eleccións
municipais. A pesar de perder 25.000 votos
con respecto aos anteriores comicios locais
de 2011, sinalou que a votación reflicte a
“recuperación” da súa formación política e
que “se abre un ciclo político novo”, no que
se evidencia o “esboroamento absoluto do
PP” como consecuencia de “tantos anos de
insensibilidade e irresponsabilidade” coas
súas políticas. Nesta liña, afirmou que estas
últimas eleccións locais supoñen o segundo
“duro correctivo electoral” que sufriu o PP
nun ano despois dos comicios europeos, o
que significa que “o cambio é posible”.
Pola súa banda, o portavoz do Grupo Socialista
no Parlamento de Galicia, José Luis Méndez
Romeu, extrapolou os resultados do 24-M a
unhas eleccións autonómicas, e destacou que
o seu partido obtería un “notable aumento” con
seis deputados máis. Así as cousas, indicou
que o PSdeG estaría “en condicións de liderar
un goberno alternativo á Xunta”, que viría tras
producirse “un xiro moi notable á esquerda”
nestes últimos comicios”. Ese executivo,
segundo dixo, estaría encabezado polo seu
secretario xeral, xa que o novo escenario
“vén ratificar a aposta que representa
Gómez Besteiro ó fronte do PSdeG”.
Xa por último, referiuse aos resultados
electorais do PPdeG, un “fracaso persoal”
de Núñez Feijóo, a quen lle reprochou
o feito de ter modificado o seu goberno
“por intereses de acomodación electoral”,
e que isto se lle volveu na súa contra.
Referencia do
nacionalismo. Aínda que
a valoración da dirección do BNG sobre
os resultados das municipais os cualifica
de “insatisfactorios”, por ter “luces
Personaxes tan mediáticos como Ada Colau –próxima
alcaldesa de Barcelona–, o escritor Manuel Rivas ou
o líder de Podemos, Pablo Iglesias, apoiaron á Marea
Atlántica no seu obxectivo de facerse co goberno local
A fondo
16
17
O cambio municipal:
unha visión optimista
Xoaquín
Fernández
Leiceaga
PROFESOR DE ECONOMÍA
APLICADA (USC)
O balance teremos
que establecelo
dentro de catro
anos e a nosa
visión do mundo
influirá á hora
de outorgarlles
unha ou outra
cualificación
Pasaron as eleccións municipais e os cidadáns expresaron nelas unha profunda vontade de cambio. Centrándonos no caso de Galicia, distinguimos dúas tendencias de fondo:
unha viraxe da sociedade a posicións máis á
esquerda, e unha erosión dos partidos tradicionais, sobre todo no ámbito urbano, en
favor de forzas emerxentes. Como resultado,
o Partido Popular é o principal damnificado
pero tanto o BNG como o Partido Socialista,
por este orde, experimentan algún retroceso
–aínda que ao ser menor que o do partido ata
hoxe dominante seguramente lles permita
avanzar substancialmente en termos de poder–. Para completar este rápido panorama,
Ciudadanos non prende en Galicia e as candidaturas unitarias participadas por Podemos
(pero tamén por Esquerda Unida, Anova ou
Compromiso por Galicia) teñen un enorme
éxito nas cidades da provincia coruñesa e modestos resultados no resto do territorio. Na
miña opinión o factor determinante dos re-
importantes”, pero tamén “sombras moi escuras”, resalta que
a súa forza política continúa a ser a “referencia inequívoca
do nacionalismo galego”, incrementando en máis de
40.000 o número de papeletas sobre as pasadas eleccións
autonómicas. Así mesmo, indica que supera o número de
actas que tiña ata agora, case duplica o número de maiorías
absolutas e incrementa nun 50% o número de concellos
nos que aspira a gobernar en solitario ou con pactos.
A autocrítica do Bloque céntrase sobre todo nos
resultados obtidos nas cidades de Vigo e Ourense, que
estiveron “moi lonxe das espectativas”, sen acadar ningún
concelleiro nin o 5% dos votos en cada unha delas.
Non obstante, o seu portavoz nacional, Xavier Vence, si
expresou as súas felicitacións a Pontevedra, onde con
12 concelleiros quedou a piques da maioría absoluta, e
referiuse a ela como “modelo urbano de referencia”.
Con todo iso, o líder nacionalista sinalou que os cambios
que fixeron nos últimos tempos “á vista está que foron
insuficientes”, polo que invitou os seus compañeiros a “sacar
consecuencias do alcance da mensaxe que o electorado,
sobre todo urbano, nos lanzou”. Vence fixo fincapé en que
o BNG segue a ser a terceira forza política da comunidade
autónoma por número de votos e de concelleiros, e en que
os resultados amosan “un incremento xeral dos gobernos
sultados é global: unha censura manifesta ao
Goberno de Rajoy no corpo dos seus alcaldes
ou candidatos a selo. A corrupción e a austeridade tiveron un castigo claro nas urnas, porque desviaron votos populares á abstención
e a outras forzas, e porque activaron votos
progresistas en sentidos diversos en función
das circunstancias locais. O primeiro elemento do meu optimismo, como expreso no título
do artigo, ten que ver coa capacidade do noso
sistema democrático para rexenerarse, recuperando aos desafectos (houbo moitos menos
votos nulos que hai catro anos) e para cumprir a súa función de avaliación das políticas
seguidas. Certo que, neste caso, o calendario
electoral reduciu o impacto do ámbito local
para converter os comicios no anticipo das
eleccións xerais.
Detéctase en círculos de poder así como en
ambientes empresariais un temor ao uso que
as forzas emerxentes de esquerdas (no caso
de Galicia as mareas atlánticas) poidan fa-
municipais”, o que demostra “un apoio claro á maneira de
gobernar do Bloque”. En canto aos posibles pactos, avanzou
que a súa formación facilitará gobernos municipais alternativos
ao PP, e subliñou que, “sabendo da súa heteroxeneidade,
o BNG tende a man a todos os que queiran construír un
proxecto nacionalista de esquerdas para transformar Galicia”.
As mareas. Tamén Anova transmitiu a
a
súa valoración sobre as pasadas municipais, afirmando que
son unha constatación das teses defendidas polo seu líder,
Xosé Manuel Beiras, nas que chama á unidade popular, que
“cristalizaron primeiro en AGE e agora, por elevación, en
diferentes mareas”, e que constitúen “o camiño para ir a unha
creba democrática e un novo proceso constituínte”. Neste
sentido, destaca que as tres maiorías absolutas que tiña o
Partido Popular nas cidades galegas –A Coruña, Santiago e
Ferrol– “foron contundentemente contestadas polas chamadas
mareas”, que ademais “adquiren relevancia no resto de
cidades e nalgunhas vilas” nas que será chave de goberno.
“Que estruturas saídas destes procesos gañaran as eleccións
na Coruña e na capital do país é toda unha revolución dentro
dun panorama político que levaba tres décadas estancado.
Marcan o camiño claramente”, comenta ao respecto.
Tras estes resultados, Anova confía en que, “se o proceso
de unidade popular, co evidente protagonismo da cidadanía
cer das súas posicións de goberno. A priori, non comparto ese
medo. Por tres razóns:
Os concellos (e as deputacións) incorporan unhas enormes doses de xestión de proximidade e unha grande visibilidade pública pero con nula capacidade de establecemento de marcos legais
alternativos. Son, por tanto, unha magnífica escola de realismo
(a primeira trincheira das necesidades cidadás), pero un pésimo
instrumento para aventuras.
As forzas que gobernen, previsiblemente, A Coruña, Ferrol
e Santiago, e aquelas outras que poidan participar ou influír
noutros gobernos conseguiron, no mellor dos supostos, maiorías relativas. En todos os casos, os partidos chamados tradicionais seguen tendo a maioría nas corporacións. Quero con
isto dicir que van existir evidentes límites políticos á acción
dos gobernos municipais. Os partidos tradicionais deberán
transformarse para poder competir eficazmente e terán que
aprender a tratar coas novas forzas. Estas, á súa vez, terán que
pasar das musas ao teatro e arremangarse para manobrar no
cuadrilátero político, articulando pactos que lle permitan gobernar. Esa intensificación da competencia (nun contexto de
cooperación necesaria, non se traducirá en maior eficiencia e
axuste máis preciso ás preferencias dos votantes?
Por último, esas forzas están integradas en parte por actores políticos xa coñecidos e conforman grupos municipais de competencia técnica similar a aqueles que reemprazan.
Cales serán as súas prioridades? Atrévome a sinalar dúas áreas
de prioridade: por un lado a rexeneración democrática, con máis
transparencia e máis rigor na xestión dos recursos, reducindo o
peso do aparato de goberno (eventuais, asesores, etc), e promovendo un modelo con menos boato na presentación pública. Por
outra, unha atención intensa ás necesidades sociais urxentes, no
ámbito da pobreza infantil ou da terceira idade.
É posible que algunhas operacións inmobiliarias teñan máis dificultades para desenvolverse, que algúns modelos de especialización urbana atopen obstáculos e que, en xeral, as solucións
públicas sexan preferidas ás de mercado.
O balance teremos que establecelo dentro de catro anos e a nosa
visión do mundo influirá á hora de outorgarlles unha ou outra cualificación. De entrada, felicitemos aos gañadores e agradezámoslle
ao noso sistema democrático a súa capacidade de integración.
exercente, continúa”, se está en condicións de concorrer ás vindeiras eleccións
xerais “para cambialo todo”, en tanto que “son as Cortes do Estado onde se pode
dar unha mudanza real”. Se non, considera que “moitos dos esforzos realizados a
nivel municipal non terán demasiado efecto na vida das persoas, pois as leis estatais
esganan estas institucións convertíndoas en meras oficinas de xestión”. Neste sentido,
o partido que lidera Beiras conclúe que “o único camiño para realizar cambios radicais
parte da unidade entre as forzas da esquerda política rupturista e a cidadanía”, que
é a que debe ter o protagonismo. “Este é o vieiro desexable, mais non doado, tanto
para as vindeiras eleccións ás Cortes como para as autonómicas, se ben para Anova
a situación ideal é que a mudanza que se puidese producir nas xerais nos levase
a un novo proceso constituínte, recoñecedor da pluralidade do estado, que tamén
recoñecese o dereito a decidir das diferentes nacións que o integran”, remata.
Vontade de cambio. Dentro desta formación, o seu coordinador
e deputado de AGE no Parlamento de Galicia, Antón Sánchez, cualificou os
resultados do 24-M como unha “victoria dunha vontade maioritaria de cambio
da cidadanía trasladada ás instancias políticas”, e advertiu ao PP de que “tomen
nota” para as próximas eleccións xerais e para as autonómica de 2016.
Para os socios de esta formación no Parlamento de Galicia, Esquerda Unida, estas
eleccións municipais demostraron que alí onde os partidos “apostamos polo encontro
político con outras forzas, pola unidade popular e da esquerda”, os resultados foron
“moi positivos” grazas ao apoio da xente, e “deixan un camiño trazado para o futuro”
coa vista posta nas vindeiras xerais. “Ferrol en Común, Marea Atlántica, Compostela
Aberta ou Ourense en Común son exemplos de que a unidade popular é o único
camiño capaz de transformar a sociedade que demanda o pobo. E somos quen
Son os socialistas os
únicos que acadan
unha maioría
absoluta nunha das
grandes cidades
galegas, xa que o
seu candidato en
Vigo, Abel Caballero,
acaparou o 51,80%
dos votos, o que lle
otorga 17 concelleiros
neste municipio
A fondo
18
19
Época de augas claras
Pablo
González
Mariñas
Avogado
Eu, liberado de
responsabilidades
políticas, que non
sociais, dende hai
anos, contemplo
o espectáculo
con malvada
delectación. E
sorpréndeme
sobre todo
a renacencia
do medo
Non acerto a ver se os actores políticos activos
neste momento (todos) alcanzan a comprender a dimensión do que está a pasar no panorama político español. E probabelmente sexa
comprensibel. Cando un esquema político
esfarélase, disólvese como tona riba da tosta de pan, todo resulta equívoco: non se sabe
ben que é cortiza, que é miga, que é tona e que
lume quenta todo iso. No descoñecemento do
que está a pasar verdadeiramente, a uns gústalles, a outros espántaos, a outros arrepíaos, a
outros divirteos, para outros é regocixo do espírito ante a burla e o saqueo que nos fan dos
bancos e poderes públicos, outros (non é brincadeira miña) dixéronme que están dispostos
a enviar o Exército a María Pita; é mais, que
isto vai ocorrer sí ou si, se as cousas seguen o
camiño agora encetado.
Eu, liberado de responsabilidades políticas,
que non sociais, dende hai anos, contemplo o
espectáculo con malvada delectación. E sorpréndeme sobre todo a renacencia do medo.
Como é posibel que aínda haxa medo nalgunha xente ante vedrañas pantasmas? Por qué
temos avanzado tan pouco nestas últimas décadas de progreso e liberdade? Que nos pasa?
de acabar co bipartidismo e ser unha verdadeira esquerda
transformadora. É a hora de sumar vontades, levar unha
mensaxe de esperanza e apostar por un momento histórico no
que sumar multiplica”, sinalan nas súas valoración a
.
Sentimento de cambio.
Para coñecer
o balance que se fai destes comicios nas chamadas mareas,
púxose en contacto cunha das que maior éxito acadou,
Compostela Aberta, cuxo responsable de comunicación,
Miguel Penas, amosou a súa valoración moi positiva e dixo que
os resultados son froito dun “sentimento de cambio” co que
“a xente non quixo darlle aval ás políticas do PP”. “Cremos
que foi unha combinación de factores. Houbo un queime
xeral coas políticas do PP, tanto do Estado como da Xunta,
pero en Santiago sumouse un plus de mala xestión durante
catro anos. Durante a campaña electoral comprobamos que
esa mala xestión non só afectou ao ámbito administrativo,
senón que paralizou totalmente o goberno municipal, que
deixou de atender as demandas máis básicas da cidadanía e
o fixo ademais no momento máis duro da crise”, explicou.
O mapa actual é unha ecuación diofántica: se
ten solución, ten infinitas solucións; ou non
ten ningunha.
Non non pensen, aínda que é licito, que me
volvín tolo. Mudou o tempo. Iso é. E as persoas
e sobre todo os persoeiros ficaron como estatuas de sal, falando nada dende a súa máscara
de mármore á xuventude emerxente e cabreada de expropiada de vida propia. Pensan que
van votar ao PP, o PSOE ou o BNG? É que non
perden o tempo en facelo. Para que? Deixaron
xa nas bandeiras partidistas estrelas, rosas,
gaivotas..., pero o que agoran queren e precisan é cometas, carabeis, anduriñas...
mismos, os queren desterrar; non levan desigualdade, a queren
igualar.
E o actual sistema de partidos é unha canle idónea para este
fluente? Os novos e algúns vellos decimos que non. Certamente,
Orozco, as mareas de hoxe non son un ‘tsunami’, porque os novos
son arestora máis prudentes que os vellos. E saben sorrir e falar.
Pero as mareas suben e suben polo Sar, polo Orzán...
O da política “con maiúsculas” de Carmona e Albert sona a “Corte
Inglés”, a “cliché”, máis ou menos á política “de gran formato” de
que falaba Ortega. Outro diplodocus verbalizad e baleiro. Quen
son as maiúsculas? A macroeconomía de Rajoy? Non sería mellor
falar das minúsculas da vida real, cotián, de toda a xente que Rajoy chamou, por contraposición e indecentemente, “anormal”?
Non vos esforcedes, vellos partidos de dinámica mineral, tardígrados e “viejunos”. Sodes
como a garavata, unha rara especie formal de
“desviación social”, ríxidos como palimpsestos, escuros como un xeroglífico. Advertide: o
río é o mesmo, as marxes e as pontes tamén,
mais as augas non... outras son as augas que
corren hoxe baixo as pontes, máis claras e que
cheiran a mañanciña.
O gran problema de Podemos e as Mareas é “inficcionarse” da vella política. Mais é moi dificil distanciarse. É un proceso. Politico e
social. E estes procesos levan moito tempo. As Mareas e Podemos
van sufrir moito. E o mellor que poden facer é precaverse: prepararse para o fogo graneado e as bombas de racimo, que de todo
vai haber. Contra iso: máscaras antigás. Non hai outra solución, e
respirar onde se poida, no mar, no campo limpo, na xente sinxela, na estética fronte ao cemento, no parterre fronte ao granito
pétreo duro e uniforme dos cazos municipais.
Esas augas non queren levar depósitos corruptos, non os queren levar; non levan eufe-
Queren ir contra os votos das Mareas e de Podemos. Non é doado.
O movemento social, que non agotan esas siglas, está agochado
En canto ás súas propostas de goberno, toda vez que o
seu candidato, Martiño Noriega, se perfila como o principal
aspirante á Alcaldía por representar á forza máis votada,
anunciou que, como prometeron nos máis de 50 actos
que realizaron en precampaña e campaña, “volveremos
aos barrios” e que a primeira medida será “achegarse á
cidadanía”. “O noso programa non se baseaba en grandes
obras nin en grandes promesas; baseábase precisamente
en recuperar a confianza e o contacto coa xente, cos
barrios e coas parroquias, e en manter esa relación para
que todos os veciños sexan partícipes deste goberno.
Ter un concello máis apegado á cidadanía”, engadiu.
En clave nacional.
Á marxe da valoración
tamén pediu a
que fixeron todas estas forzas políticas,
súa opinión a destacados coñecedores do panorama político
galego non só para analizar os resultados destas eleccións,
senón tamén para que desen o seu punto de vista sobre o
futuro que se abre de cara aos próximos comicios xerais. Así,
Xosé Luis Barreiro Rivas, profesor da Facultade de Ciencias
Políticas da Universidade de Santiago e ex vicepresidente da
Xunta, comenta que, máis alá dos resultados
a nivel municipal, esta última consulta debe
analizarse en clave nacional, xa que “estamos
nun ciclo de eleccións continuadas que
rematará coas xerais”. Ademais, afirma que
o Partido Popular non perde estes comicios
por determinadas circuntancias que se
desen en cada municipio, senón porque “o
electorado interpretou estas eleccións en
clave de castigo” á esa formación política.
Sen embargo, non cre que ese castigo
fose tamén para a actual Xunta, xa que a
nivel autonómico en Galicia as eleccións
están fóra dese ciclo, mentres que noutras
autonomías si están dentro del. Xunto a iso,
di que aínda que o Partido Popular perdese
nas tres cidades da provincia da Coruña,
“o castigo en Galicia é moito menor, cunha
diferenza respecto ao PSOE de máis de
dez puntos, algo que non ten comparación
co que pasou no conxunto de España”.
na mente de moita xente nova e vella. E con él tantas e tantas
organizacións e partidos emerxentes que se queren anovar a acción política, sementala de participación e solidaridade social, e
proxectalar a un distinto e más harmónico espazo social. Non un
escenario limitadamente político, senón emocional e vital: organizacións políticas para a vida; non ao revés.
Por todo isto, paga a pena deterse en minucias de se os votos deste
ou outro partido baixaron ou subiron a respeito doutras eleccións
anteriores? Paga a pena calcular os votos para ver se gobernamos
a Deputación que prometimos suprimir? Paga a pena falar do
personalismo dos alcaldables galegos cando aínda hai concellos
onde unha persoa reune a totalidade de votos do concello? Non
nos estaremos a perder en meandros inacababeis? Cando enfatizaremos debidamente o valor das persoas? Fagamos vida grande,
grande espírito, solidario espirito.
Para describir o que está a pasar, prefiro acudir a Blas de Otero:
“Así es, así fue. Salió una noche
echando espuma por los ojos, ebrio
de amor, huyendo sin saber adónde:
adónde el aire no apestase a muerto”.
E como aconsellar o que cómpre facer? Pois, humildemente, paciencia. Hai que mirar a ver. Os alemáns din que “beber o Riesling
quente é tan malo como tomar frío o Glüwein”.
Desgaste. Na súa opinión, o PP foi
nestes comicios “vítima dun esforzo enorme
de goberno”, que lle ocasionou un “desgaste
moi grande”, e ademais cometeu algúns erros
á hora de transmitir a súa mensaxe. “Sempre
foi excesivamente economicista e de escasa
explicación, o que significa non darse conta
de que a política ten varas caras”, apunta
ao respecto. Neste sentido, fala dunhas
perdas de poder, en comunidades autónomas
como Madrid ou Valencia, que habería que
explicar por que non se produciron antes,
xa que alí levaban 20 anos funcionando con
maioría absoluta “sen que unha democracia
avanzada e moderna producise cambios”.
En todo caso pon o énfase en que a
“debacle enorme” do PP prodúcese en
canto ao poder, xa que en moitas das
comunidades autónomas e concellos nos
que perde o fai gañando as eleccións,
A fondo
20
Por provincias, os
populares tamén
consiguen ter máis
votos nas catro
galegas, aínda que
ese resultado non
lles libra de perder
dúas presidencias
de deputacións
que tiñan ata o
momento –A Coruña
e Pontevedra–, polo
que só conservarán
a de Ourense
21
A coordinadora de Esquerda Unida en Galicia, Yolanda
Díaz, apoiou a candidatura de Martiño Noriega á fronte
da lista de Compostela Aberta en Santiago
Llegó la pleamar ciudadana
Elena
Ramallo
Doctora en Derecho
como é o caso da Coruña ou Santiago, onde di que saca nove ou dez concelleiros,
“a moita distancia dos outros partidos, coa excepción da marea”. Así as cousas,
di que o Partido Popular “queda duramente castigado, pero non averiado”.
Polo contrario, a Barreiro Rivas preocúpalle moito máis a posición na que queda o
Partido Socialista, xa que “onde perde queda relegado á irrelevancia” con no máis
de seis concelleiros en municipios de 25 ou 27, e faino vindo da oposición, sen o
desgaste que significa gobernar. Así mesmo, resaltya que esta derrota dos socialistas
se produce “vendo como outros competidores do seu propio espazo ideolóxico lle
pasan por diante”, xa que “en Santiago ou na Coruña, quen desaloxa ao Partido
Popular é un contrincante do Partido Socialista con votos que teoricamente tiñan que
ir cara el”. É precisamente nese aspecto, no transvasamento de sufraxios do PSOE
a outras forzas, onde percibe que se dá “a ruptura do bipartidismo no que tiña de
sistémico”, porque aínda que unha parte poida quedar aí outra pode non facelo e sería
o que produciría a transformación. “Podémonos ver cunha dereita derrotada pero en
todo caso presente, e podémonos ver cunha esquerda fragmentada que perde o seu
referente tradicional. Esa é a característica máis importante neste momento”, engade.
Pacto PP-PSOE.
Preguntado pola posibilidade de pactos entre
o PP e o PSOE para repartirse alcaldías como as da Coruña, Santiago, Ferrol e
mesmo Lugo, comenta que “tal e como están as circunstancias” son imposibles,
xa que “non queren facelos” e “as cousas que se queren facer ás veces son
posibles e ás veces non, pero as que non se queren facer xa non son posibles”.
Nese sentido, explica que o Partido Socialista xa anunciou hai tempo que non
pactaría co PP, e mesmo fixo unha campaña coa que pretendía medir o seu éxito,
“non pola posición en que quedase, senón pola capacidade de desaloxar ao
Partido Popular do poder”. Non obstante e dende o seu punto de vista, cre que
esa alianza sería “a solución máis correcta”, se non para os gobernos municipais,
si “de cara á formulación xeral das grandes liñas de goberno do país”.
Ante esta situación,
las formaciones
tradicionales
deben ejecutar
cambios de
profundo calado,
comenzando
por permitir
tolerancia cero
con la corrupción,
mudar el discurso
artificial, ejercer
la gestión pública
abandonando
el despotismo y
volver la atención
hacia el ciudadano
El resultado de las elecciones municipales
del 24-M era muy esperado por la incertidumbre generada ante el surgimiento de
las llamadas mareas ciudadanas. Celebrados los comicios se observó la incidencia
de estas nuevas formas políticas, los cambios fueron de tal envergadura, que se podría decir que las mareas se convirtieron
en ‘tsunamis’ que barrieron el escenario
político convencional de nuestro país.
Este contexto político ha permitido la entrada de nuevas fórmulas para concurrir
a las elecciones en España y se ha materializado en todo el país, afectando tanto
a las grandes urbes como a los pequeños
pueblos. Los bastiones tradicionalmente gobernados por los grandes partidos
(Madrid, A Coruña, Barcelona...) han sido
tomados por las mareas en sus distintas
acepciones (Ahora Madrid, Marea Atlántica…) que ahora deben materializar las
promesas e intentar no desilusionar a los
ciudadanos que creyeron que era posible
otro modo de hacer política.
Centrando el análisis en Galicia y dejando
a un lado los datos, que ya los desarrolla
el reportaje en el que va insertado este artículo, podemos manifestar que el PPdeG
ha sufrido un durísimo revés en casi todos
sus feudos, la situación del PSdeG es más
que mala y la del BNG es muy delicada,
porque su espacio natural se ha visto altamente afectado por la irrupción de las
nuevas agrupaciones políticas. Ante esta
En canto aos resultados obtidos por outras forzas políticas,
considera que Podemos non vai protagonizar un novo
bipartidismo fronte ao PP, pero entende que pode quedar
“cunha forte presenza no conxunto de España e cunha forte
influencia política na estratexia do Partido Socialista”, xa que
agora ten que traballar en función deles. Así mesmo, di que
a Cidadáns lle pasa algo parecido, “aínda que por motivos
distintos”, e xustifica o valor que agora teñen ámobolos dous
porque “o bipartidismo anterior non xoga as súas cartas” e
“xoga para eles”. “A influencia que fan Cidadáns e Podemos,
sendo tan distintos entre si, fana porque contan co PSOE
situación, las formaciones tradicionales
deben ejecutar cambios de profundo calado, comenzando por permitir tolerancia
cero con la corrupción, mudar el discurso
artificial, ejercer la gestión pública abandonando el despotismo y volver la atención hacia el ciudadano.
El 24-M se podría sintetizar en la siguiente idea: Un importantísimo número de
españoles de todas las edades, niveles
culturales y tendencias ideológicas apartaron temporalmente problemas de primer
orden como el paro o la crisis económica,
con el objetivo de unirse y materializar una
ruptura en la política de este país. A partir
de ahora veremos si algo va a cambiar o
nada vuelve a ser lo mismo. Ríos de tinta
correrán para intentar dar una explicación
a lo que parece tener una única respuesta: los ciudadanos dijeron ¡basta ya! a la
forma de hacer política de los partidos tradicionales. Los ciudadanos, que durante
años soportaron la corrupción, las mentiras, la falta de atención a sus demandas,
las discusiones infantiles del y tú más… se
saturaron y, sobre todo, sin perdonar que
se les tratase como a imbéciles, decidieron
tomar las instituciones en forma de agrupaciones ciudadanas. Ante las elecciones
nacionales de noviembre queda por ver si
esta ruptura entre la sociedad española y
los partidos tradicionales ha venido para
quedarse, abocando el escenario político
español a una segunda Transición.
como comodín, e aínda que en Galicia Cidadáns quedou
como unha forza residual, con apenas concelleiros, a nivel
nacional ten grande influencia. En todo caso, nunhas eleccións
autonómicas aquí o seu fracaso sería terrible”, engade.
Xa por último, e despois de que as forzas emerxentes
cuestionasen o papel das deputacións, Barreiro non cre
que os resultados destes comicios supoñan a desaparición
destas institucións, xa que, “aínda que estamos ante un tema
anunciado, hai que analizalo dende unha perspectiva lexislativa,
e quen lexisla é aínda unha maioría popular”. Ademais, de cara
A fondo
22
23
24-M: las primarias
Ernesto S.
Pombo
Periodista
Los últimos cuatro
años de Gobierno
de Mariano Rajoy
convirtieron la
consulta del
24 de mayo en
una suerte de
referéndum sobre
la gestión popular
o de primarias
sobre quien o
quienes quieren
los españoles que
les gobiernen
Cuando a la corrupción se le denomina esos
pocos casos; a Luis Bárcenas ese señor al que
usted se refiere; cuando se dice que aquí ya
nadie habla del paro; cuando se destruyen
pruebas judiciales y cuando se mantiene imputados y condenados en sus listas es fácil
adivinar el resultado.
Han tenido mala suerte los alcaldes del PP
que realizaron una buena gestión en los últimos cuatro años. La han tenido porque en
otras circunstancias habrían revalidado su
mandato y no se habrían ido a los bancos de
la oposición como ocurrió con más de quinientos que gozaban de una mayoría absoluta y con varios miles que gobernaban aunque
sin esa mayoría. El problema es que se han
visto envueltos en una consulta de primarias
sobre la gestión del Gobierno de Mariano
Rajoy, cuya segunda vuelta se celebrará el
próximo mes de noviembre.
Los últimos cuatro años de Gobierno popular, con el país inmerso en una situación
de deterioro económico y social evidente, y
con un rosario de medidas contestadas de
forma abrupta en algunos casos en la calle,
desoyendo sistemáticamente las peticiones
ciudadanas, instalados en el eufemismo para
evitar denominar a lo que ocurría por su
nombre y con la aparición de nuevas fuerzas
políticas, convirtieron la consulta del 24 de
mayo en una suerte de referéndum sobre la
gestión popular o de primarias sobre quien
o quienes quieren los españoles que les gobiernen. Se negó hasta la saciedad que los
ciudadanos acudieran a las urnas con esta
pretensión, pero los resultados, la sorpresa
de los resultados habría que decir, así lo pone
de manifiesto.
Feudos habituales del PP, con un alcalde
valorado y apreciado y con una buena gestión han sido barridos. Con sólo un vistazo
al mapa de Galicia se ven docenas de estos
casos. ¿Por qué en esta ocasión el electorado
ha castigado tan cruelmente a quienes les sirvieron con rigor y efectividad? Porque no les
han votado a ellos. Les ha podido la situación
general, la crisis y la corrupción; el malestar,
el desencanto y el desencuentro. La desafección. Les ha ganado, a la hora de decidir su
voto, la falta de aprecio y respeto por una sociedad que en la última legislatura ha sufrido
como nunca antes en democracia.
Cuando a la corrupción se le denomina esos
pocos casos; a Luis Bárcenas ese señor al que
usted se refiere; cuando se dice que aquí ya
nadie habla del paro; cuando se destruyen
pruebas judiciales y cuando se mantiene imputados y condenados en sus listas es fácil
adivinar el resultado. O al menos parece sencillo hacerlo. Y eso es lo que ha ocurrido; que
aunque tarde, la corrupción, el desgobierno
y las imposiciones con malos modos se han
impuesto en una batalla que, aunque no se
antojaba fácil para los populares, no parecía
que fuese a ser tan cruel.
Y también de esta forma, como primarias es
como se explica el “éxito” de los socialistas
que aun perdiendo votos ganan poder, que en
definitiva es de lo que se trata. Como análisis
inmediato, los socialistas salen muy bien parados; como análisis de estrategia, no tanto,
porque la debacle popular no les concede la
posibilidad de hacerse con parte de esa bolsa
de votantes, ni tan siquiera la de ser la alternativa más evidente. Los socialistas tienen que
trabajarse el futuro, aprender de los errores
populares y de los propios para no quedar
convertidos definitivamente en la alternativa
de un grupo de partidos de centro-izquierda.
Queda por saber hasta dónde pueden llegar
lo que se ha dado en denominar formaciones
emergentes, Ciudadanos y Podemos, con sus
coaligados. Pero sus perspectivas no parecen
limitadas. De lo que hagan en estos meses;
de sus pactos y decisiones, va a depender en
gran medida su futuro. Porque en noviembre, si Mariano Rajoy sigue manteniendo su
intención de celebrar las generales, vamos
a asistir a la segunda y definitiva vuelta de
unas elecciones que en vez de ser locales y
generales se convirtieron en unas legislativas
a dos vueltas. Que, curiosamente, es lo que
reclaman muchas voces.
A gran alegría para o PSdeG-PSOE chegou desde Vigo,
onde Abel Caballero se convertiu no alcalde máis votado das
grandes cidades e logrou pasar de 11 a 17 escanos, tres máis
dos que precisaba para gobernar con maioría absoluta
ás vindeiras xerais, non percibe que
a situación vaia ser tan radicalmente
distinta como para que se poidan dar
eses cambios sistémicos. “No caso das
deputacións pasa o de sempre: os que
as perden din que son inutis e os que
as gañan as manteñen. Se as mareas
poden optar a algunha deputación
tamén as van manter”, conclúe.
Sociedade farta. Outro
a súa
dos analistas que ofreceu a
opinión sobre os resultados das eleccións
municipais fou Luis Caramés Vieitez,
catedrático de Economía Aplicada
e académico da Real Academia de
Ciencias Políticas, para quen “o escenario
político cambiou moito”, cun Partido
Popular que “perdeu poder territorial”,
á espera dos pactos que poidan
acadar os partidos ou agrupacións de
esquerda. “As maiorías absolutas e as
hexemonías pasaron a mellor vida. A
sociedade quixo mandar unha mensaxe
moi clara respecto a aquelas actitudes
que produciron unha gran farta en
amplas capas da poboación”, explica.
Nesa situación, di non saber se é tempo
ou non da “política con maiúsculas”,
termo utilizado por algúns líderes
políticos á vistas destes resultados
electorais. Na súa opinión, os municipios
requiren “moita xestión de proximidade”
e, ante todo, “a xente está farta de que,
ante calquera problema, se lle conteste
coa manida frase de que estamos
saíndo da crise”. Así mesmo, entende
que os pactos entre o PP e o PSOE son
“inéditos a calquera nivel da política en
España”, e incluso “deixaron pasar a
ocasión dunha coalición á alemana nos
momentos máis graves da recesión”.
Por iso non cre que agora vaian ser quen
de pactar, a pesar de que “algúns –ou
algunha, como en Madrid– cheguen a
protagonizar propostas traxicómicas no
afán de non perder o poder”, salienta
en clara alusión a Esperanza Aguirre.
Para Caramés, o mapa político que
resultou destes comicios é “unha
manifestación explícita de rexeitamento
ás forzas políticas maioritarias”,
pero, ao mesmo tempo, amosa unha
“parcelación relevante e algunha que
outra confusión”, xa que non sempre
“as mesmas siglas represetan o mesmo
en todos os lugares”. Así por exemplo,
destaca a situación que se está a
producir en Navarra, onde a victoria
de UPN é “agridoce” e nin pactando
co PP e o PSOE consegue acadar a
maioría. “Geroa Bai terá a posibilidade
de negociar con máis capacidade dende
o seu segundo posto no Parlamento,
e Podemos terá bastante que dicir”,
engade. En canto a Cataluña, di que o
sucedido en Barcelona, que “presenta
unha corporación moi fragmentada”,
queda lonxe de ser a primeira volta dun
referéndum de autodeterminación, como
pretendía Artur Mas, aínda que a principal
candidata á Alcaldía e representante
de de Barcelona en Comú, Ada Colau,
manifestase que o modelo de Estado
lle parece esgotado. “Di que non quere
poñer paos nas rodas do proceso, así
que a cuestión permanece aberta”, sinala.
Respecto das deputacións, Caramés
comenta que unha cousa é criticar e
mesmo pedir a súa desparición, e outra
é verse coa maioría ou a posibilidade de
gobernalas. “Esa é unha pedra de toque
que permitirá observar se estamos ou
non ante unha nova política. En calquera
caso, merecería un debate sosegado,
porque as deputacións prestan algúns
servizos a municipios medianos e
pequenos que non son substituíbles sen
máis. Hai que pensárseo ben”, conclúe.
Reportaxe
24
25
A Xunta mobilizará
500 millóns nos
dous próximos anos
en busca dunha
industria competitiva,
intelixente,
diferenciadora e
xeradora de emprego
O conselleiro de Economía e Industria, Francisco
Conde, nas instalacións de Televés en Santiago
Como facer
competitiva
a industria
galega
O Goberno galego quere modernizar a industria
local a través da innovación, establecendo novas fórmulas de produción que melloren a súa
competitividade e impulsando a fabricación de
produtos diferenciados e de calidade. Para iso
pon en marcha a Axenda da Competitividade
Galicia-Industria 4.0. Por Redacción
Coordinar e facilitar a modernización da industria é o principal
reto da Axenda da Competitividade Galicia-Industria 4.0, que
nace desde a unidade de acción e o diálogo mantido con
todos os axentes implicados. A Xunta destinará 120 millóns
de euros nos dous primeiros anos do seu desenvolvemento,
un investimento co que aspira a reinventar a industria galega
promovendo un modelo máis competitivo orientado cara á
fábrica intelixente e que supón unha excelente oportunidade
para a posta en marcha de proxectos na comunidade.
As iniciativas previstas mobilizarán ao redor de 500 millóns
de euros até finais de 2016 na procura dunha industria
competitiva, intelixente e diferenciada, co obxectivo de fixar
tecido industrial con capacidade para recuperar o emprego
e xerar novos postos de traballo. Para isto, porase o foco
nas necesidades concretas das pequenas e medianas
empresas, parte fundamental do tecido produtivo galego,
sen esquecer ás grandes empresas polo seu efecto tractor
na economía e pola súa contribución á imaxe de Galicia.
A Axenda, que foi acordada con
120 axentes e aprobada polo
Consello Galego de Economía e
Competitividade, desenvolverase
a través de 5 eixos de actuación:
factores territoriais de competitividade,
persoas e organizacións, crecemento,
innovación e mercados.
de euros á promoción de proxectos
innovadores no campo da fábrica
intelixente. Ademais, desenvolverase o
Concurso de Ideas Industria 4.0, que
suma 3 millóns para financiar os mellores
proxectos sectoriais demostrativos
orientados ao desenvolvemento de
tecnoloxía cara á fábrica intelixente.
sector industrial. Unha liña que se
complementa cun programa centrado no
diagnóstico e implantación de solucións,
Fábrica 4.0 nas pemes, facilitando
a prestación de servizos de análises
de situación, e o acompañamento na
implantación de manufacturas e de
ferramentas TIC e de aforro enerxético.
Neste sentido, destaca a aposta pola
fábrica intelixente, que ocupará un
lugar prioritario, sumando 40 millóns
de euros á súa promoción, o 33 %
do investimento previsto durante
estes dous anos. O obxectivo é
consolidar en Galicia a denominada
Industria 4.0, composta por fábricas
intelixentes, automatizadas, flexibles,
interconectadas, sustentables e sociais,
que contan con espazos compartidos
entre humanos e máquinas, e outorgan
máis responsabilidades ás persoas,
máis cualificadas e ben formadas,
capaces de xestionar eficientemente
os novos ámbitos produtivos.
Así mesmo, activarase un paquete
integral de apoio financeiro que
inclúe distintas liñas de promoción
do investimento, préstamos e avais
encamiñados a facilitar a realización
de proxectos de investimento
industrial. Este paquete conta con
67 millóns, priorizándose na súa
execución tanto a adaptación cara
a fábrica do futuro como o feito de
que as empresas gañen tamaño.
Pola súa banda, os denominados
business factories, focos de
emprendemento industrial, promoverán
a creación e desenvolvemento de start
ups innovadoras mediante programas
de de aceleración e incubación,
servindo de modelo de transferencia
dos avances tecnolóxicos á industria.
Así, entre as medidas prioritarias que se
porán en marcha neste bienio, destaca o
programa mixto de apoios e instrumentos
financeiros, que destinará 10 millóns
Formación en
Industria 4.0. A aposta
pola fábrica intelixente quere estenderse
tamén ás organización e ás persoas, para
o que se activará un programa específico
de formación para cadros directivos
e mandos intermedios que abordará
as principais tendencias de futuro no
No que respecta aos factores territoriais
de competitividade, a Axenda inclúe,
xunto ao programa de abaratamento
de chan industrial, con rebaixas de até
o 50 % no custo do metro cadrado e
financiamento de até o 40 % do custo
dos proxectos, outro tipo de iniciativas,
como o Plan de Optimización Loxística
de Galicia, que permitirá coordinar,
especializar e adecuar os portos,
aeroportos, transporte ferroviario e
infraestrutura loxísticas da comunidade.
Opinión
26
27
el arpista estrepitoso
Activarase
un paquete
integral de
apoio financeiro
que facilitará
os proxectos de
investimento
industrial, que
suma 67 millóns
priorizando
a adaptación
cara a fábrica
do futuro e que
as empresas
gañen tamaño
El fanatismo
incesante
Tengo al alcalde de Pontevedra (lo es cuando escribo estas líneas y aspira a seguir siéndolo
después), Miguel Anxo Fernández Lores,
por buen gestor, opinión en la que concuerdo con los pontevedreses. De ahí que piense que
sus declaraciones acerca de la designación de
Filgueira Valverde como titular del Día das Letras Galegas sean efecto de la nociva conjunción
entre el fanatismo y el desconocimiento. De su
ausencia en los actos institucionales celebrados
en su ciudad el 17 de mayo nada hay que decir:
no es el primer alcalde ni será el último a quien
le sienta mejor la albarda que la corbata. Quizá
esta vez haya que añadir la envidia y los celos:
por sus realizaciones y compromiso con la ciudad, el alcalde Filgueira queda muchos palmos
por encima del alcalde Lores.
A empresa ponteareá Panelship deseña, fabrica e distribúe
os elementos de pechamento modular para o sector
marítimo e offshore, así como todo tipo de equipamento
interior, maquinaria industrial...
Ademais, crearase unha Oficina Doing
Business, que supón un novo paso na
simplificación administrativa para a posta en
marcha de proxectos, configurándose como
unha plataforma pública online que permitirá
aos usuarios propor suxerencias, suprimir
barreiras ou solucionar problemas concretos
sobre proxectos en tramitación.
Máis de 14
millóns para
internacionalización.
No campo da internacionalización, e vinculado
directamente co desenvolvemento da
Estratexia de Internacionalización da Empresa
Galega, a Axenda destinará nos próximos
dous anos máis de 14 millóns ao impulso da
industria exportadora a través dun plan de
facilitará o crecemento de vendas no exterior
e o reforzo das estruturas financeiras das
empresas con este obxectivo.
A través destas medidas prioritarias que se
irán aplicando nos próximos meses, o Goberno
galego aspira a modernizar a industria galega
a través da innovación, establecendo novas
fórmulas de produción que melloren a súa
competitividade, e impulsando a fabricación
de produtos diferenciados e de calidade. O
obxectivo é incrementar o peso da industria
no PIB da comunidade en 6,9 puntos até
conseguir o 20 % no ano 2020, creando
50.000 novos empregos de calidade durante
este período.
A Axenda presenta unha clara orientación
sectorial co obxectivo tanto de reforzar
sectores estratéxicos da economía galega
–agroalimentario, automoción, naval,
forestal ou téxtil–, como de impulsar outros
emerxentes e de maior valor engadido, como
o aeronáutico, o biotecnolóxico ou o TIC.
Neste contexto, aposta polo equilibrio entre o
reforzo dos sectores tradicionais e o impulso
dos emerxentes así como pola diversificación
de produtos, á vez que se facilita a hibridación
multisectorial, que supón a interconexión de
sectores distintos na procura de aproveitar
as sinerxías entre eles para mellorar a súa
competitividade no mercado global.
A cuento precisamente de la mezcla venenosa
que producen el sectarismo, la ignorancia y el
odio, recordábamos hace unos días, en otra publicación, el caso de Luis Rosales. La mancha
que lo señaló como co-responsable de la
muerte de García Lorca lo acompañó durante cincuenta años. La amargura infligida
por la difamación que pretendía echar sobre su
conciencia la carga de que la detención y posterior “paseo” de Federico habían sido posibles
porque no había movido un dedo de su influyente mano falangista para evitarlo, condicionó
toda su vida. Solo muy al final, cuando había pasado medio siglo desde aquella noche de agosto
del 36 en Víznar, un poeta nada sospechoso de
veleidades derechistas, Félix Grande, en su
libro La calumnia, tuvo la gallardía de salir en defensa de la verdad y se atrevió a restablecer la autenticidad de unos hechos, hasta
entonces gravemente desfigurados por la mendacidad y el sectarismo. Pero las consecuencias
de aquella leyenda no quedaron borradas inmediatamente, la difamación es un veneno que
deja secuelas para mucho tiempo. Luis Rosales
falleció con la amargura que produce saberse
víctima de la obstinación de la propaganda sobre la verdad.
Cuando conviene, los españoles, que seguimos
haciendo del goyesco Duelo a garrotazos un
emblema de nuestra categorización colectiva,
dificilmente aceptamos el veredicto de lo auténtico en perjuicio de lo falso. Incapaces de dar por
buena cualquier verificación que refute una falacia entorchada de indefectible, estamos con-
vencidos de que la enmienda es síntoma
inequívoco de debilidad. Y ese encastillamiento en el error es tanto más inquebrantable
cuanto mayor es la ofuscación con que se profesa la doctrina del fanatismo. Por estos pagos, la
planta del embuste arraiga fácilmente y halla terreno abonado para su. Porque el pueblo gallego
no satisface sus pulsiones identitarias cantando
Os Pinos sino con la práctica enfermiza de comulgar con ruedas de molino.
Desde la execrable ejecución de Alexandre
Bóveda, el 17 de agosto de 1936 hasta hasta el
mismo día de hoy no ha dejado de circular por
Galicia la especie que trata de involucrar en el
fusilamiento del líder galleguista a su amigo
Xosé Filgueira Valverde. Sin otra base que la
de un contumaz sectarismo se construyó el infundio que salpicaba a Filgueira en la muerte de
Bóveda: el entonces catedrático en Lugo, propuesto por la defensa como testigo de descargo,
no habría comparecido ante el tribunal militar.
Pero la evidencia no se deja destruir fácilmente:
en efecto, Filgueira no acudió a testificar en el
juicio a Bóveda... por la sencilla razón de que su
testimonio no fue requerido desde ninguna de
las partes. La insidia, sin embargo, rodó desde
entonces ajustada al gusto de los insidiosos y a
pesar del autorizado desmentido de familiares
y amigos del propio Bóveda. Restablecer la
verdad importaba poco ante la oportunidad de aprovechar políticamente una
mentira afrentosa, aunque ello comportase enlodar a alguien que tuvo la osadía
de demostra que Galicia no es monopolio
de la izquierda ni de los nacionalistas ni
de los zumbados.
Desde que a principios de año la RAG optó por
asignar a Filgueira este 17 de mayo algunos colectivos expresaron su disconformidad a través
de una campaña basada en la trayectoria política del autor, desde un precoz compromiso galleguista hasta el colaboracionismo con el régimen
franquista. Desde luego, el salto desde el Seminario de Estudios Gallegos y el Partido Galeguista a la alcaldía de Pontevedra y el escaño de procurador en Cortes revela un aguzado instinto de
supervivencia. Pero tan cierto es eso como que
desde cualquiera de los cargos públicos desempeñados Galicia halló en él un servidor eficaz,
competente e indeclinable.
Juan Soto
Periodista
Filgueira no
acudió a testificar
en el juicio a
Bóveda por la
sencilla razón de
que su testimonio
no fue requerido
desde ninguna de
las partes
Reportaxe
28
O AVE non despega
29
Renfe insiste na boa acollida dos novos servizos
Desde Renfe insisten en que “non se suprimiu ningún servizo ferroviario senón que se presentou unha nova oferta de
servizos para a liña Vigo-A Coruña, tendo en conta as novas
infraestruturas dispoñibles –novos traxectos e estacións–”.
Segundo a operadora pública, “a oferta de servizos dende A
Coruña a Santiago é similar á que se prestaba con anterioridade” e os cambios na oferta veñen condicionados “necesariamente” polas “melloras de tempos” e a atención “a unha
visión global e á maioría dos clientes, situación que se confirma polo incremento da demanda na primeira semana
de servizo”.
De todos os xeitos, Renfe explica que “analiza constantemente a
demanda e aquelas propostas realizadas polos clientes habituais
destes servizos”, polo que atenderá as peticións que cheguen.
Desde a entidade aseguran tamén que a puntualidade media
“é do 86 % nos servizos rápidos dende a súa estrea o pasado
18 de abril” e a tendencia a curto e medio prazo “é mellorar e
reducir ao máximo calquera incidencia orixinada aos viaxeiros”.
Non obstante Renfe recordan que mantén unha política de indemnizacións que no caso dos servizos rápidos é dun 25% se o
atraso é igual ou superior a 15 minutos e inferior a 30; dun 50%
se é igual ou superior a 30 minutos e inferior a 60, e dun 100%
se o atraso é igual ou superior a 60 minutos.
Os usuarios de Renfe en Galicia continúan en pé de guerra. Non só
denuncian a “precipitada e publicitaria” inauguración da alta velocidade no Eixo Atlántico, senón o “total desinterese” das Administracións por solucionar as graves deficiencias que presenta e sobre as que pediron explicacións todos os grupos do Parlamento, agás
o PP. Por Teresa Rocamonde
Os usuarios de Renfe Galicia insisten en que, lonxe de arranxarse, as “graves
deficiencias” do Eixo Atlántico de Alta Velocidade “continúan e van a máis”. Tal como
denuncian no blog e no seu grupo de Facebook, continúa a retirada de trens, como o
que saía de Santiago en dirección A Coruña ás 21:16 h e motivou unha nova recollida
de sinaturas que leva reunidas máis de 500, o que demostra “a necesidade deste
servizo”, explica Reyes Abad, unha das responsables da iniciativa.
Ela é unha das persoas que utilizaba ese tren “coma moitas outras que saímos de clase
ou de traballar entre as 20:30 e as 21:00 h” e que agora deben agardar ás 22:30 h “por
un rexional que fai moitas paradas e acumula constantes retrasos”, e que os deixa de
volta unha hora máis tarde do que chegaban antes. “Era un dos trens mais rentables da
tarde e quitarono por non facer estudo previo das necesidades”, explica Reyes.
Os usuarios denuncian o “total desinterese por este servizo”, que só é útil “para
a publicidade política”, explica Luisa Diéguez, quen tamén presentou hai varias
semanas case 500 sinaturas pedindo unha “mellor adaptación dos horarios ás
necesidades dos viaxeiros” e que non tivo máis resposta que a “mala cara” da persoa
que rexistrou a entrega.
Avarías e retrasos constantes.
A isto súmase outro
problema: avarías e retrasos constantes que fan da tan “publicitada” alta velocidade
“unha broma”. Luis Martínez denunciou como os pasaxeiros do tren que saía de Vigo-
Urzaiz ás 6:45 o pasado 21 de maio fixérono en taxi ás 8:25
“pola non disponibilidade dun plan de continxencia de Renfe
para estas circunstancias”. Aínda que os pasaxeiros “pediron
reiteradamente taxis para cubrir a falta do servizo ferroviario,
a empresa estivo mareándoos ata que, transcurrida hora e
media da hora oficial de saída do tren, facilitóuselles o servizo
alternativo”.
Non é, segundo os usuarios, un feito illado. As avarías e os
retrasos son habituais e as decisións de Renfe “totalmente
irracionais”, como aconteceu coa instalación duns escáneres
“xusto en plena campaña electoral” pero “só nalgunhas
estacións e sen acompañalos de arcos nin ningún outro tipo
de seguridade”, explican, o que só serviu “para incomodar os
viaxeiros que saían desde esas estacións con equipaxe”. Unha
“nova incongruencia da fantástica planificación de Renfe”,
explican.
Os grupos políticos piden
explicacións. As demandas comezan a ter tal eco
que mesmo chegaron ao Congreso a través dunha iniciativa do
BNG sobre a supresión do tren das 22:30 h desde Vigo-Guixar e
ao Parlamento galego mediante unha interpelación á Xunta para
saber se considera “suficientes” as obras de modernización do
ferrocarril e “axeitados” os horarios.
AGE tamén presentou unha interpelación relativa á
“transparencia, información e prezos dos novos servizos
ferroviarios”, mentres que o PSdeG-PSOE presentou unha
pregunta para a súa resposta oral na Comisión 2.a de
Ordenación Territorial, Obras Públicas, Medio Ambiente e
Servizos sobre a “escaseza de persoal” de “servizos mínimos”
na “recente estreada estación de Urzáiz”, a inadaptación dos
trens “para as persoas con dificultades de mobilidade” e os
horarios e frecuencias “claramente insuficientes”.
Reportaje
30
Sonangol es propiedad del gobierno de Angola (en la imagen, la
sede luandesa, inagurada en 2008), pero cuenta con numerosas
filiales, como China Sonangol, que se creó en 2004
31
Nuevos ejes en el mundo
El 6º Foro China-Africa
Cooperación (FOCAC) será en
Sudáfrica. China siempre ha
duplicado su compromiso de
financiamiento en el continente
durante los últimos tres FOCAC
La petrolera y gasística Sonangol es propiedad del gobierno de
Angola, que preside nada menos que desde 1979 José Eduardo dos Santos. Pero cuenta con numerosas filiales, como China
Sonangol, que se creó en 2004 como joint venture junto con la
empresa con sede en Hong Kong para explotar petróleo y gas en
varios puntos del continente africano, aunque también invierten en el sector minero y todo tipo de proyectos. China Sonangol tiene oficinas, además de Hong Kong, en Singapur
–donde se auditó la compra de Rodman–, Manhattan
y por todo el continente africano: Mozambique, Madagascar, Tanzania, Angola o Sierra Leona. Y es que China
es el principal socio comercial de África. La inversión directa
se ha multiplicado por treinta en una década, crearon 100.000
puestos de trabajo y más de 2.500 empresas chinas hacen negocio en el mundo de las finanzas, telecomunicaciones, energía,
manufacturas y agricultura. La escasez de territorio apto para
alimentar a su enorme población ya no es un problema.
Segunda fase. El último día de abril aterrizaba en Vigo el presidente
Cura de
humildad
Que un consorcio chino-angoleño compre astilleros europeos es, entre otras cosas, una vacuna eficaz contra prejuicios post-coloniales. La
operación se ha dilatado pero ya es un hecho:
China Sonangol ­irá comprando a plazos Rodman hasta tener el 80%. Detrás está el hombre
de los 9 nombres, Sam Pa, un esquivo y dudoso
perfil ejecutivo pero cuyo dinero vale lo mismo
que el de los demás. Por Esther Garrido
El 22 de septiembre del pasado verano comenzaban las
negociaciones entre Sam Pa y Manuel Rodríguez. El escurridizo
y poco mediático empresario chino firmó un pedido de 50
pequeños barcos para Angola por 25 millones de euros: 40
lanchas patrulleras (de la categoría R-33 XI) y 10 catamaranes
para 350 pasajeros (Rodman solo había construido este tipo de
barcos en fibra de hasta 250 pasajeros). Fue un primer paso y
una declaración de intenciones.
de China Sonangol para avanzar definitivamente los detalles finales de la compra,
que se hará poco a poco. Tras meses de rumores e incertidumbres. Porque las
negociaciones se llevaron en silencio, incluso negando la mayor a los lógicamente
inquietos trabajadores de los comités de empresa de Rodman Polyships, Metalships
& Docks y Rodman Lusitania. Fuentes cercanas a la compañía que preside Manuel
Rodríguez aseguraron que el consejo de administración celebrado la última semana de
abril acordó la venta de una participación de entre el 5 y el 10% a la petrolera chinoangoleña. Por esa entrada, Sonangol pagó 4 millones de euros. Pero el pacto va
bastante más lejos: el acuerdo cerrado sube la participación hasta el 80%, con lo
cual hablamos de un precio de compra cercano a los 100 millones de euros.
El grueso de la adquisición que llevaría a Sonangol a hacerse con el control de Rodman
(entre un 70 y un 80%) queda pendiente de la firma de contratos con armadores
de Indonesia y Angola que inyectarán una potente y esperada carga de trabajo a
Rodman Polyships y Metalships & Docks (el astillero de grandes buques de acero) y,
tal vez, en algún otro astillero de la ría de Vigo. En principio, se ha garantizado que se
mantendrá a toda la plantilla, unos 200 trabajadores. Las necesidades de flota de China
Sonangol consisten en remolcadores, ferris y gabarras con generadores eléctricos para
sus propias actividades en Angola y también para alquilar en varios países de África.
Para asfaltar el camino ya han pedido a la Autoridad Portuaria de Vigo el cambio de
titularidad de las concesiones administrativas de Rodman, tanto en Teis como en Meira,
Las necesidades
de flota de
China Sonangol:
remolcadores, ferris
y gabarras con
generadores eléctricos
para sus actividades
en Angola y para
alquilar en varios
países africanos
32
SOCIEDADE
El Gran Hotel
Balneario de
La Toja estaría
entre otros
posibles objetivos
de compra, así
como copiar
el modelo de
negocio de Coren
38
o caso da vacina do meningococo b
40
receiTAS de tempada
55
Antonio izquierdo
32
o galego nas empresas 44
a igrexa non católica
reportaxe
reportaxe
Tras su paso
por el Gobierno
de Zapatero,
la ex ministra
de Pesca se
reincorporó en
2012 a Rodman,
donde ya
había ejercido
de directora
financiera
administrativa
que pasarán a la firma afro-asiática. El puerto
ha dado su visto bueno siempre que no se
cambie la actividad.
¿Quién es Sam Pa?
Un
enigma que salta de sociedad en sociedad
empresarial. Para empezar se le conocen varios
nombres: Sam Pai, Sampa, Samo, Sam King,
Sa Muxu, Xu Songhua, Xu Jinghua, Ghui Ka
Leung. Washington ha hipotecado los bienes
del grupo en EE.UU. por socavar la democracia
en Zimbabue y por su proximidad al régimen
de Mugabe. Y porque las operaciones que
realiza no son solo de carácter económico, sino
también político y estratégico.
mesa e mantel
El delegado de Sam Pa en España es el
venezolano Ricardo Albacete, que lleva
meses entrevistándose con empresarios
locales para buscar donde invertir. El Gran
Hotel Balneario de La Toja estaría entre
los objetivos, junto a Coren, pero en este
caso no para comprar la cooperativa
agroalimentaria, sino para replicar el modelo
de negocio en Asia. Además, Albacete
estuvo alojado más de una semana en el
Hotel Los Escudos donde también recibió a
varios empresarios gallegos para ofrecerles la
posibilidad de abrirles la puerta al codiciado
mercado chino.
entrevista
reportaxe
34 ////
entrevista
//// 35
Antonio
Izquierdo
“NON SOMOS
UNHA SOCIEDADE
MERITOCRÁTICA: NON
ESCOLLEMOS AOS
MELLORES, ESCOLLEMOS
AOS NOSOS”
Coordinador do traballo
sobre relixións en Galicia
“Mareas de pluralismo”,
ten un prestixio que vén
de longo. Catedrático
en Socioloxía, premio
extraordinario pola
Complutense de Madrid e
ex-asesor do CIS, os seus
anos de investigación en
migracións fanno unha voz
tan libre como solvente.
Por Esther Garrido con fotografías de Moncho Fuentes
“Os máis pobres non son
os que marchan de ningún
país nin tampouco deste.
Para marchar hai que ter
recursos, redes e valor”
Segue sendo importante o feito relixioso?
Si, dende o punto de vista da tradición, da transmisión cultural e
para saber de onde vimos. E dende o punto de vista substantivo
as relixións teñen valor por si mesmas, ensinan moitas cousas sobre a psicoloxía do home e comportamentos colectivos que a
ciencia cuantitiva non calibra ben.
Como xurdiu este estudo?
Pois o primeiro que houbo foi un debate interno para saber se iamos
aceptar o encargo da Fundación Pluralismo e Convivencia, porque
foi un encargo. Ás xeracións máis novas non lles gusta tocar as relixións, houbo que explicarlles porqué era interesante estudalas.
Foi complicado o traballo de campo?
Si, había que ir sitio por sitio. Escribimos un mail previo a centros de
culto para que se puxesen en contacto e, de entrada, só contestaron 18. Pero cara a cara xerouse confianza. Tamén recollemos
11.000 enquisas dunha base de datos que se veu facendo en
Galicia durante máis de 20 anos.
Todas as relixións minoritarias derivan da chegada de
xente de fóra ou tamén hai reconversións?
Unhas xa existían, como protestantes ou xudeus. Pero hainas
novas: budistas, Testemuñas de Xehová, musulmáns... Por iso levantamos un censo móbil, porque van aparecendo lugares de
culto. Detectamos 247 activos que proceden do rexurdir durante a Transición das relixións que xa estaban, e da migración nun
sentido amplo: retornados, inmigrantes
estranxeiros e descendentes de emigrantes galegos.
Cal é a forza que máis tira no aumento
destas confesións?
O retorno de emigrantes e a inmigración.
Pero ademais, converteuse moita xente:
hai municipios onde, de 100 persoas que
practican o islam, 80 son de orixe galega.
E como se xestan estas conversións?
Cando presentamos o estudo no reitorado
da UDC estaba abarrotado. Quen move
hoxe iso? As relixións seguen tendo forza
porque teñen valores. É similar á xente que
participaba durante o franquismo en asociacións clandestinas e ten que ver coa
crise cultural dos laicos. Un non pode pensar, se non é iluso, que vaia a declinar a
forza das relixións. Non vai declinar. Porque
esta sociedade está producindo un cuarteamento dos vínculos sociais. Hai moita
xente que só ten un valor, os cartos, o utilitarismo. Poño un exemplo: dende Bolonia,
os docentes universitarios non contamos
asignaturas, contamos horas. Por iso moitos
profesores pelexan por máis horas de clase
porque gañan máis, non prima o criterio
de racionalidade educativa. Isto sucede
en calquera sector, pero é moito máis grave na educación ou na sanidade, ten que
haber unha ética de valores.
Estes días houbo na UDC conferencias
sobre Mobilidade Humana no Capitalismo Global. Nese contexto, onde
encaixa Galicia? Necesitamos xente
de fóra?
A palabra non é necesitar, porque non nos
van rexuvenecer, precisariamos de cantidades enormes durante 50 anos. Ademais
de que non imos atraer moita xente porque non ofrecemos emprego. Para manter as pensións precisamos cotizantes, que
non é o mesmo ca inmigrantes. En todo
caso, a inmigración produce certo rexuvenecimento da poboación en idade activa, pero non revirte a pirámide demográfica porque os inmigrantes intégranse no
contexto e non poden ter moitos fillos, cústalles o piso e o autobús como aos demais.
Aínda que é máis novo Estados Unidos que
España, tamén é un país que vai envellecendo, a expectativa de vida aumenta.
Poi iso envellecemos nós tamén...
Pois sí, non é principalmente pola falta de
inmigración nin pola emigración dos máis
novos, senón porque aumentou a esperanza de vida e reduciuse moito e permanentemente a fecundidade. En Galicia envellecemos polo mesmo que o fan o resto
de países do mundo.
Hai estudos que recollan a repercusión económica dos fluxos migratorios
nas economías?
Se fas unha selección de persoas cualificadas, benefíciasche. Non tanto se entra inmigración masiva, malia que moitas
veces teñan un nivel de formación maior
que os traballos que fan, os inmigrantes
tamén están subempleados. Pero achegan outros dispositivos culturais e teñen un
efecto positivo na nupcialidade, hai máis
matrimonios mixtos, que son un valor en si
mesmo. Porque a madurez da democracia mídese polo respecto, pero a calidade
mídese polo valor que se lle dá á diversidade, como en Estados Unidos. Tamén achegan outro enfoque na súa actitude ante a
morte, nas relacións entre pais e fillos e en
36 ////
ENTREVISTA
“Galicia non envellece pola falta de
inmigración nin pola emigración dos
máis novos, senón porque aumentou a
esperanza de vida e a fecundidade é
moi baixa. Envellecemos polo mesmo
que o fan o resto de países do mundo”
ámbitos da ciencia. Ademais, as familias emigrantes nas primeiras
xeracións teñen moita ambición porque cren que a educación e o
mérito servirán para medrar, pero na terceira frústranse ao ver que
en España as relacións son a chave: atopas traballo por contactos
familiares, por amigos, polo capital social. Os países do sur de Europa somos así para o bo e para o malo, non somos unha sociedade
meritocrática. Non escollemos aos mellores, escollemos aos nosos.
Pero cando as sociedades nas que están os inmigrantes son máis
xustas, cando valoran a capacidade de cada persoa, demostran
o que valen.
O inmigrante-emigrante adoita buscar á compañía da súas
comunidades de orixe. Isto dificulta o encaixe ao país onde
chega?
Depende do concepto que teñas de integración. Se consideras
que é máis valiosa canto máis cohexionados están os que se integran, non é malo que existan comunidades. Se entendes por integración regras de xogo comúns, unha cultura do dereito, tamén
é bo. Pero se entendes por integración que a xente deixe as súas
identidades e asimílese ao medio, non convén. É máis fácil integrar
a traballadores atraidos por empresas como Inditex. Aos españois
que traballaban na Renault metíanos a tomar o bocadillo co resto,
así aprenderon o idioma, os valores do país e da empresa. Pero
//// 37
“EN ESPAÑA HAI XENTE QUE VIVE
SITUACIÓNS DE NECESIDADE DE
DESENVOLVEMENTO PERSOAL
E DIGNIDADE, PERO NON
DE CARENCIA BÁSICA”
“OS INMIGRANTES INTÉGRANSE
E NON PODEN TER MOITOS
FILLOS, CÚSTALLES O PISO E O
AUTOBÚS COMO AOS DEMAIS”
nunha sociedade con empregos por horas, é máis difícil. A integración é un proceso multiforme e pluridimensional.
é moi tolerante. En xeral o de toda España. Co 25% de paro que
chegamos a ter non houbo conflitos racistas importantes.
E como se favorece?
Hai países onde este encaixe da pluralidade de orixes se
fisexe mellor ca noutros?
A escola non é a única, e ás veces, non é a principal institución
educativa, dá formación regulamentada, pero a educación adquírese na familia, e nas tecnoloxías da comunicación e formación da opinión pública. O traballo si que é importantísimo para a
integración, pero favorécese sobre todo a través da emigración
familiar, porque a familia transmite tanto a exclusión como os bos
resultados. E logo están as políticas públicas para a integración.
Porque se, por exemplo, os musulmáns non teñen cemiterios en
España e obrígaslle a pagar 7.000 euros por unha repatriación, van
recoñecer eles e os seus fillos que este é o seu país?
Pero, non somos os galegos unha sociedade acolledora?
Iso si, sen dúbida. Por iso viñeron moitos retornados. E dino tambien
as minorías relixiosas: somos unha sociedade máis plural e tolerante
do que a xente de fóra pensa, temos moita empatía co emigrante
porque forma parte do noso ADN. Outra cousa é que a estrutura
económica estea en disposición de ofrecer emprego. Pero se se
puidese falar dun carácter colectivo respecto das minorías, o noso
Os procesos leváronse mellor naqueles que seleccionaron á inmigración con criterios varios, como o dos refuxiados no caso dos
países nórdicos, con dispositivos para acoller. Son sociedades menos desiguais, malia que tamén menos extravertidas. E en países
centralistas, con experiencia migratoria máis impositiva e autoritaria, non obtiveron peores resultados que nas que se reclaman
plurais. Pero en Europa mírase con admiración a España porque en
15 anos chegamos a ter un 12% da poboación inmigrante, mentres
noutros países tardaron 50 anos. Creo que ten moito que ver co feito de que España xa era diversa, e diversidade sobre diversidade
acomódase ben.
Deberíase afinar a regulación das entradas e establecer
prioridades?
Unha política migratoria selectiva é lexítima. Pero a emigración de
por si xa o é: non emigran os maiores, nin os que teñen cinco fillos. E
logo está o dispositivo anímico que fai que unha persoa se vaia, in-
38 ////
“UN NON PODE PENSAR, SE NON É
ILUSO, QUE VAIA A DECLINAR A FORZA
DAS RELIXIÓNS. NON VAI DECLINAR”
“Só non entendendo que vivimos nun
mundo finito, non se entenderá que
a xente se mova dun sitio a outro.
Estamos conectados para o bo e
para o malo”
cluíndo aos nosos mozos, fillos de clases medias con dúas opcións:
protestar nas prazas ou marchar. Os que atopáronse con capacidade, valor e aptitude foron a países europeos onde non llo poñen
fácil a ninguén. A selección migratoria é unha selección de xente.
Os máis pobres non son nunca os que marchan, de ningún país nin
tampouco deste. Para marchar hai que ter recursos, redes e valor.
En que se diferencia a emigración española de agora coa
de hai 50 anos?
Aínda que hai xente que hoxe tamén vive situacións de forte necesidade, é distinto. É unha situación de necesidade de autonomía,
de dignidade e de desenvolvemento persoal, pero non de carencia básica. Na situación de pobreza extrema non tes recursos para
cruzar fronteiras.
Emigrar é bo?
A mobilidade é boa, outra cousa é que sexa forzosa. Pero que a
xente se vaia uns anos fóra é bo, se non a curto prazo, a medio.
Apréndense moitas cousas, sobre todo nun país onde as universidades están en cada cidade. Antes estudabas a 600 quilómetros
do fogar e agora vas comer a casa. Vas a unha colexio universi-
tario, non á universidade cosmopolita, non medras na autonomía
persoal. Aínda que non todas as saídas do país son emigración en
sentido técnico. Irse a estudar fora non é emigrar sendo certo que
pode rematar nunha emigración duradeira.
Cando se pode dicir, entón, que emigramos?
Un dos criterios é a familia, e outro, que a estadía sexa superior a
dous anos. Na miña opinión, o que non supere esa temporalidade
enténdoo como mobilidade. Pero cando empezas a levantar a
túa carreira e os fillos van ao colexio no país de acolleita, iso é
outra cousa.
Tras anos estudando a condición humana, coida que o que
nos asemella é máis que o que nos separa, ou hai diferenzas dificilmente salvables?
É moito máis o que nos une, a economía internacional que chámase capitalismo, a crise ecolóxica que é global e non entende
de fronteiras estatais. Só non entendendo que vivimos nun mundo
finito, non se entenderá que a xente se mova dun sitio a outro.
Estamos conectados para o bo e para o malo.
40 ////
reportaxe
A Galicia
non católica
O traballo da USC que recolle o libro
“Mareas de Pluralismo. Minorías relixiosas
en Galicia”, coloca no mapa 247
lugares de culto fóra da Igrexa de
Roma. Hai 20 anos, tiñamos 17.
Por Esther Garrido
Mezuzá xudeu en
Ribadavia, nunha
antiga sinagoga
hoxe sede da ONG
Templarios do
Mundo
//// 41
A espiritualidade galega
Trala comprobación de 356 referencias a provincia da
Coruña concentra case a metade das igrexas e grupos
minoritarios, seguida de Pontevedra. Lugo e Ourense non
reúnen tanta pluralidade de confesións, teñen menos lugares de culto pero cun maior número de membros, especialmente nas congregacións evanxélicas. Antonio
Izquierdo explica que, “nun primeiro mapa vimos que o
86% dos que din ser crentes son católicos e o 6% dos que
din practicar ou ter algunha crenza relixiosa son doutras
confesións, seguidos de laicos e agnósticos. Pero en xente
con estudos universitarios ese 6% convértese en 30%, e se
son menores de 30 anos, chega ao 42%. O que indica por
onde vai o discurso: os mozos son máis plurais e teñen máis
información pero son menos intensos nas súas crenzas”.
Comunidades Islámicas
17
Adventistas
10
75
Testemuñas de Xehová
Igrexas Evanxélicas
115
Centros Budistas
13
As maioritarias entre as minoritarias cales son? Os templos evanxélicos, que suman
150; seguidos de Testemuñas de Xehová, con 50 lugares de culto; e de lonxe adventistas, mormóns, musulmáns e colectivos xudeu e budista. Moitas estaban na casa,
pero adormecidas: emigración, inmigración e unha Transición que abriu as portas á
relaxación en todas as ordes da vida, obraron as mudanzas que corroboran que no
mundo afunden as illas monocromas.
O pasado día 5 de maio, un salón de actos ateigado no reitorado da UDC acollía a
presentación deste completo traballo feito polo Equipo de Investigación de Socioloxía das Migracións Internacionais (ESOMI) e sabiamente coordinado por Antonio
Izquierdo, a quen entrevistamos nas anteriores páxinas. O estudo foi un encargo
do “Goberno Zapatero” coordinado pola Fundación Pluralismo e Convivencia do
Ministerio de Xustiza. Realizouse en todas as Comunidades Autónomas de España e,
malia que non está rematado en cada unha delas, sí na maioría. Galicia entre elas.
“Fíxose cun criterio rigorosamente laico, de rigorosa neutralidade e cunha ausencia
completa de atrancos”, asegura Izquierdo.
Máis do que semella
Tras o inevitable labor de campo, de recollida de datos e procesado de cifras, os investigadores decatáronse de que o censo que
manexaba Xustiza en canto a centros de culto galegos estaba
subestimado. “Baseámonos en lugares de culto como unidade de
medida, pero non todas as comunidades dispoñen de local nin
estaban avaliadas por asembleas ou estruturas federativas. Pero
aínda así levan a cabo as súas xuntanzas relixiosas, polo que tamén deben ser consideradas cuantitativamente”, explican os sociólogos galegos. “Salvado o escollo estudámolas de dous xeitos:
mediante o coñecemento científico, contando lugares de culto
activos, inactivos, fregueses, organización, cúpula e xerarquía; e
recollendo a historia de como xurdiron ou rexurdiron. Había que
darlles voz para establecer relacións entre eles e a administración”. Feito está.
42 ////
Reportaxe
El inexplicable
caso de
la vacuna
contra el
meningococo B
//// 43
Cambio de postura postelectoral
La Fundación Irene
Megías ya ha recogido más de 90.000
firmas en www.
change.org para
pedir al Ministerio
que se implique
en la erradicación
de esta grave
enfermedad
Ante la gravedad de la situación en Galicia, el anuncio del ministro Alonso obligó al Gobierno gallego a desmarcarse de su propio partido anunciando la posibilidad de administrar la
vacuna en esta comunidad mediante un programa piloto. Así lo anunciaba el presidente de la
Xunta en plena campaña electoral, calmando los ánimos –pero no la prisa– de quienes pedían
disponer de la vacuna cuanto antes. Tan solo un día después de las elecciones, el lunes 25
de mayo, Núñez Feijóo se reunía en Madrid con el ministro de Sanidad para insistir en
la necesidad de tener esta vacuna disponible y el jueves 28 de mayo –y ya con esta revista
en imprenta– el presidente gallego “celebraba” que el Gobierno atendiese “la demanda de
Galica y autorizase la venta en las farmacias españolas de la vacuna contra el meningococo
B”, primer paso necesario para poder implementar cualquier programa piloto de vacunación.
Este radical cambio de postura en tan solo unos días vendría motivado, según algunos,
por el batacazo electoral y la necesidad de escuchar las demandas de la ciudadanía, mientras que otros quieren ver en él una muestra del músculo político del presidente gallego en
Madrid y en el propio Partido Popular. Lo que nadie se explica es por qué no se autorizó la
vacuna en estos dos años y medio –habiendo informes positivos de asociaciones científicas,
recomendaciones médicas y clamor popular– y por qué se hace ahora a petición de un
presidente autonómico.
En cualquier caso, todos esperan ahora que ambos Gobiernos, estatal y autonómico, cumplan sus promesas “agilizando al máximo los trámites” para poder tener cuanto antes la vacuna
y frenar las gravísimas consecuencias de esta enfermedad.
En enero de 2013 la Agencia Europea del
Medicamento autorizaba la vacuna contra
el meningococo B, enfermedad endémica
en Galicia y una de las más graves. Pero
dos años y medio después la vacuna
no ha llegado a la población, sin que
haya una explicación consistente.
La Agencia Europea del Medicamento autorizaba la vacuna contra la meningitis B en enero
de 2013. Desde entonces la vacuna está disponible en farmacias en Alemania, Francia,
Portugal, República Checa, Italia, Reino Unido, Irlanda, Grecia, Austria, Polonia y Hungría,
así como en países fuera de la UE como Australia, Canadá y Brasil; y recientemente era
aprobada por la exigente FDA en EE. UU. Además, en muchos de estos países también se ha
aprobado su inclusión en los programas nacionales o regionales de inmunización.
Sin embargo la AEMPS (Agencia Española de Medicamentos y Productos Sanitarios), perteneciente al Ministerio de Sanidad, decidía restringir su uso al ámbito hospitalario y solo para
pacientes inmunodeprimidos o brotes de riesgo, impidiendo su comercialización y venta en
farmacias y destrozando la esperanza de quienes veían en ella el fin de un terrible drama
para cientos de familias.
Un reportaje de Teresa Rocamonde
El meningococo B es la bacteria que provoca 8 de cada 10 casos de meningitis y sepsis bacterianas por meningococo en España, uno de los países más afectados de Europa con 1,5
casos por cien mil habitantes. Y dentro de España, Galicia es la tercera comunidad en casos
(1,85 por cien mil habitantes), lo que significa que la sufren anualmente entre 55 y 60 personas. Son datos de la Fundación Irene Megías, la única organización sin ánimo de lucro, formada por pacientes y familiares, que lucha en España por la erradicación de la meningitis.
La muerte el pasado 22 de mayo de otra gallega por meningitis agravaba aun más la insistencia
del Ministerio de Sanidad de restringir la vacuna al ámbito hospitalario y solo para casos excepcionales. Así lo había vuelto a anunciar tan solo unas horas antes el ministro Alonso, contra todas las
recomendaciones de asociaciones médicas y farmacéuticas, así como pediatras y padres que
desde hace meses reclaman su inclusión en el calendario o, como mínimo, que esté disponible
en las farmacias españolas.
Victoria, una gallega
que a los 4 años perdió sus piernas a causa
de la enfermedad, fue
una de las caras de la
campaña “Protege su
futuro” del Día Mundial
de la Meningitis 2014 .
Foto: Anne Geddes
Cristina Regojo, directora regional para Galicia de esta Fundación, explica que el 80 % de
estos afectados son menores de 5 años y adolescentes entre 15 y 24, y que el 10% fallece
a consecuencia de la enfermedad, mientras que casi un 30% de los supervivientes sufre
graves secuelas de por vida, como sordera, amputaciones, déficit cognitivos, etc. Cristina,
que además es médico, recuerda que la vacunación contra el meningococo C redujo “a
la minima expresión” los casos de meningitis producidos por estas bacterias, por lo que no
se explica la restricción de la una vacuna que, además, el Comité Asesor de Vacunas de
la Asociación Española de Pediatría ha recomendado “incluir en los calendarios” de todas
las comunidades autónomas. “La vacuna es recomendable y debería estar disponible libremente para la administración a todos los niños a partir de los dos meses de edad, tal y como
ocurre en el resto de Europa”, asegura el citado comité.
opinión
44 ////
El 28 de mayo el
presidente gallego
celebraba el
cambio de postura
del Gobierno para
autorizar la venta
de la vacuna
en farmacias
El 10% de los pacientes fallece a
consecuencia de la enfermedad y
casi un 30 % de los supervivientes
sufre graves secuelas de por vida,
como sordera, amputaciones, etc.
La nueva Agenda
Europea de Migración
El 19 de abril centenares de personas perdieron
la vida en aguas del Mediterráneo tratando de
alcanzar Europa. La dimensión de la tragedia y
la necesidad de abordar con soluciones a uno
de los desafíos más preocupantes a los que se
enfrenta Europa han llevado a la Comisión Europea a presentar el nuevo programa para la
gestión común de los flujos migratorios, que se
apoya en cuatro pilares: reducir los incentivos
que favorecen la migración irregular, salvar vidas
y proteger las fronteras exteriores, una política
de asilo común reforzada y una nueva política
en materia de migración legal. Para llevarlo a
cabo la Comisión ha acordado triplicar los fondos de las operaciones de vigilancia de fronteras de Frontex (Tritón y Poseidón) en 2015 y 2016,
pudiendo así cumplir su doble papel de proteger
las fronteras de los Estados Miembros expuestos a
presión migratoria, al mismo tiempo que realiza
tareas de salvamento.
Tráfico de vacunas
para bolsillos saneados
La decisión del Ministerio han abocado a los padres gallegos a
continuar peregrinando a Portugal en busca de la vacuna, y pone
a los pediatras gallegos en la tesitura “de tener que administrar
un medicamento cuyas garantías desconocen”, como denuncia
la Asociación Galega de Pediatría de Atención Primaria. Los pediatras recomiendan poner la vacuna pero la mayoría se niega
a hacerlo con las que traen los padres de Portugal al no poder
“garantizar las condiciones en que llegan”, tal como indica el Dr.
Alejando Pérez Muñuzuri, pediatra en La Rosaleda y profesor de
Pediatría de la USC, quien alerta de que una vacuna degradada
“en el mejor de los casos no sirve para nada” pero en el peor “puede provocar una reacción adversa grave”. A ello se suma que esa
vacuna “está autorizada por Portugal, pero no aquí” por lo que en
caso de problemas “¿quién responde?”.
Lo que sí ha constatado este especialista, partidario “al cien por
cien” de la vacunación, es que hay farmacias en la frontera portuguesa que ya ofrecen el servicio completo para “adquirirla y ponerla allí”, una opción que encarece aun más la vacuna y deja en
entredicho lo que muchos expertos consideran la única disculpa
para no facilitar su compra en España: impedir desigualdades por
razón económica. Una justificación absurda puesto que existen vacunas opcionales, como la del rotavirus, que corren a cuenta de
las economías familiares.
Esta revista ha tratado de conocer las razones del Ministerio de
Sanidad para no comercializar la vacuna así como su valoración
sobre el anuncio de la Xunta de llevar a cabo un plan piloto, pero
al cierre de esta edición no había “respuesta oficial” a estas cuestiones, agrandado esa duda sobre el verdadero motivo para impedir que un medicamento autorizado por la Agencia Europea y
suministrado en gran parte de Europa –y en muchos otros países
del mundo– no esté disponible en España dos años y medio de su
autorización.
//// 45
En línea con el tercer pilar de la nueva política
migratoria, la Comisión pondrá en marcha un
sistema temporal de cuotas para distribuir entre
los Estados miembros a los demandantes de asilo
que ya están en la UE y que claramente necesiten protección internacional, es decir, quedarán
sujetos a retorno rápido aquellas personas que
huyan de su país de origen por motivo distinto
al de persecución. Y un mecanismo de reasentamiento para absorber a 20.000 refugiados de
terceros estados. Se definirá un cálculo de redistribución basado en criterios tales como el PIB, la
tasa de desempleo y el número de demandantes de asilo y refugiados reasentados con anterioridad en un estado de la Unión. Esta medida
evitará que el país en donde desembarcan los
migrantes asuma sus peticiones de asilo, un peso
que hasta ahora recaía mayoritariamente en Italia. Para proporcionar agilidad, seguridad y las
garantías debidas, la Oficina Europea de Apoyo
al Asilo (OEAA), Europol y Frontex trabajarán sobre el terreno con los Estados miembros fronterizos para poder rápidamente identificar, registrar
y tomar las huellas de los migrantes que llegan.
Uno de los puntos más controvertidos es la puesta en marcha de una operación naval dirigida
a dejar inoperativas las embarcaciones que utilizan las redes de traficantes, que han hecho de
Libia su centro de negocio. No obstante, la falta
de un gobierno de unidad en Libia con el que
cooperar y la necesidad de contar con el aval
de la ONU, hacen que esta iniciativa esté todavía en fase de diseño. Por otra parte, la Unión Europea reforzará su cooperación con los países de
tránsito, empezando por Níger y Mali, al mismo
tiempo que prevé revisar el Sistema Europeo de
Asilo Común.
Sin embargo, todavía quedan muchos flecos
sueltos, desde atender a las demandas de los Estados miembros reclamando mayor equidad en
el reparto de las cuotas de asilo establecidas por
la Unión Europea, hasta conocer si Reino Unido e
Irlanda optan por unirse a las medidas de la nueva agenda. Resulta imprescindible que la Unión
Europa siga concretando las líneas generales sobre las que se erige la nueva política migratoria
para evitar que el descenso de la presión mediática posponga la ejecución de las medidas, habida cuenta de que las solución real a este problema provendría de aliviar la pobreza; frenar el
avance del Estado Islámico en Siria, Libia e Irak;
y poner fin a los numerosos conflictos en el África
subsahariana.
Victoria
Domínguez
Varela
Equipo da
Fundación
Galicia Europa
Al carecer Libia
de un gobierno
de unidad,
la puesta en
marcha de una
operación naval
para dejar
inoperativas las
embarcaciones
de traficantes
está todavía en
fase de diseño
46 ////
reportaxe
A
empresa
súmase
ás Letras
Galegas
Feiraco e Vegalsa-Eroski
sumáronse este ano á
conmemoración das
Letras Galegas con varias
iniciativas apoiadas pola
Consellería de Cultura,
Educación e Ordenación
Universitaria. Edicións especiais
de envases de leite e de bolsas
da compra e un concurso de
relatos contribuíron a expandir
a figura de Filgueira Valverde.
Por Teresa Rocamonde
Encadrado nas súas accións de responsabilidade social corporativa, as empresas Feiraco e Vegalsa-Eroski puxeron en marcha a
finais do pasado mes, con motivo da conmemoración das Letras
Galegas, varias accións de apoio á lingua e ao homenaxeado
deste ano: Xosé F. Filgueira Valverde.
Unha edición especial dos
envases de leite e o concurso
de relatos foron as propostas
de Feiraco para colaborar
no programa institucional das
Letras Galegas 2015
//// 47
As Letras Galegas na bolsa da compra
Tamén a compañía galega de distribución alimentaria Vegalsa-Eroski colaborou un ano máis coa Consellería de Cultura, Educación e Ordenación Universitaria para conmemorar o Día das
Letras Galegas. No marco desta colaboración, a figura do polígrafo
pontevedrés chegou a todos os establecementos que integran a súa
rede comercial.
Un acto simbólico de pegada de carteis no supermercado compostelán Eroski Center da Choupana serviu para presentar a iniciativa
por parte do secretario xeral de Política Lingüística, Valentín García, e mais o director xeral de Vegalsa-Eroski, Joaquín González.
Non faltaron o presidente da Fundación Filgueira Valverde, José F.
Filgueira Iglesias; o presidente da Real Academia Galega, Xesús
Alonso Montero, varios membros do equipo directivo da compañía e representantes de asociacións veciñais, de amas de casa e de
consumidores.
Valentín García recoñeceu a Vegalsa-Eroski como “un dos grandes
aliados que ten o galego no ámbito económico de Galicia” e todo
un “exemplo empresarial na aposta polo idioma como valor dinamizador do seu negocio, tanto na etiquetaxe como na atención ao
cliente”. A iso únese o apoio explícito ás letras galegas con accións
coma esta que permitiu que o 17 de maio “entrase nos fogares galegos en algo tan sutil e tan básico como é a cesta da compra”, dixo
o secretario xeral.
Carteis, bolsas e concerto
“No bico un cantar”
Ao máis dun millón de bolsas de edición especial –con fragmentos
do II Adral de Filgueira Valverde e un retrato de Antón Pulido–,
sumáronse mil carteis conmemorativos ilustrados coa lámina “O vello
profesor”, que integra a mostra coa que o CEP Salustiano Rey
Vegalsa editou mil carteis
ilustrados coa lámina “O vello
profesor”, do traballo co que o
CEP Salustiano Rey Eiras da Pobra
do Caramiñal gañou o ConcursoExposición Letras Galegas 2015
da Xunta de Galicia
Eiras da Pobra do Caramiñal gañou o Concurso-Exposición Letras
Galegas 2015 convocado pola Xunta de Galicia.
Pero a compañía galega de distribución alimentaria e a Secretaría
Xeral de Cultura tamén colaboraron noutra iniciativa conmemorativa das Letras Galegas 2015, xunto co Consello da Cultura
Galega: a terceira edición de “No bico un cantar”, que ten como
finalidade que os e as estudantes de conservatorios e centros oficiais
de música de Galicia se familiaricen coa obra dun persoeiro insigne
a través da música. A figura escollida para esta edición é a de Ramón
Cabanillas, un dos poetas máis relevantes da literatura galega, ao que
se lle renderá tributo o 5 de xuño en Cambados, a súa vila natal.
Con iniciativas coma esta, Vegalsa-Eroski é tamén un exemplo no
compromiso e na promoción do uso do galego desde a responsabilidade social corporativa dunha empresa radicada en Galicia que
incorpora e fomenta diferentes actuacións a prol do desenvolvemento cultural e lingüístico da nosa comunidade entre as súas liñas
de traballo prioritarias.
A compañía galega de distribución alimentaria puxo en marcha
unha nova campaña que levou ata os fogares galegos, a través
dunha edición especial de máis de un millón de bolsas da compra,
textos dos famosos Adrais e un retrato do polígrafo pontevedrés
feito por Antón Pulido. Pola súa banda, Feiraco sacou unha edición
especial de envases de leite e realizou un concurso de microrrelatos breves en galego.
Ambas as dúas iniciativas contaron co apoio da Consellería de
Cultura, Educación e Ordenación Universitaria, cuxo responsable
recordou que a Xunta de Galicia “está a elaborar un Plan de dinamización da lingua no tecido económico” en colaboración con
entidades públicas e co empresariado para “potenciar e coordinar as accións de galeguización empresarial e a promoción social
do galego”. Neste marco encádranse estas accións a prol da lingua presentadas co gallo das Letras Galegas.
O conselleiro Román Rodríguez destacou na presentación da campaña de Feiraco na Cidade da Cultura, a guía común que sem-
Feiraco levou aos fogares de
Galicia “O mellor de Filgueira
Valverde” nunha edición
especial de envases de leite
opinión
48 ////
Presentación da iniciativa
de Feiraco co gallo das
Letras Galegas no Museo de
Pontevedra, do que o autor
homenaxeado, Filgueira
Valverde, foi director moitos anos
pre seguiron Feiraco e Filgueira Valverde: Galicia. Cada un no seu
campo traballaron sempre comprometidos co desenvolvemento
cultural, económico e social do país. O titular de Cultura e Educación e mais o presidente de Feiraco, José Montes, estiveron acompañados polos presidentes da Fundación Filgueira Valverde e da
Real Academia Galega (RAG), José Fernando Filgueira e Xesús
Alonso Montero, respectivamente. Ao acto tamén asistiron os secretarios xerais de Cultura e de Política Lingüística, Anxo Lorenzo e
Valentín García.
A partir dun texto de Filgueira
Valverde, Feiraco propuxo un
concurso de microrrelatos en
galego que chegou este ano á
súa cuarta edición
Foi o responsable de Política Lingüística quen na presentación do
certame no Museo de Pontevedra –do que Filgueira Valverde foi
director durante moitos anos–, destacou a “aposta decidida de
Feiraco coa lingua e coa cultura propias”, unha aposta nacida “da
responsabilidade e do compromiso social con Galicia” que hoxe
lles serve de exemplo ás empresas ou entidades que queren “sumarse á promoción do uso do idioma como un activo empresarial
e un valor engadido”.
O presidente de Feiraco insistiu tamén nesta colaboración “desde
fai xa varios anos” coa Consellería de Cultura para facer do Día
das Letras Galegas “un referente de todos os galegos”. Montes subliñou que a lingua galega “é a lingua nai da cooperativa, a que
os socios de Feiraco aprenderon dos seus pais e legaron aos seus
fillos”, de aí o lema escollido para conmemorar esta data, “Sempre
coas letras galegas”, e o que identifica a cooperativa, “Alimentando un xeito de ser”, que reflicten unha forma de ser e de sentir o
“compromiso coas institucións e coas letras galegas”.
Envase especial e
certame de microrrelatos
Nesta ocasión Feiraco puxo en marcha para sumarse á programación institucional das Letras Galegas 2015 unha iniciativa que levou
“O mellor de Filgueira Valverde” aos fogares galegos a través dun
envase especial conmemorativo. A cooperativa agrogandeira fixo
unha edición especial de un millón de envases de leite ilustrados
cunha caricatura do autor pontevedrés cedida pola Fundación
Filgueira Valverde e un código QR que permitía descargar en formato dixital o artigo “O galego verdadeiro”, pertencente á obra II
Adral.
Paralelamente, puxo en marcha a IV edición do seu certame de
microrrelatos en galego na rede social Facebook, para o que
propuxo como texto de partida un breve escrito do autor home-
naxeado: “Esgotados, detivéronse a descansar na ribeira do río.
De súpeto…”. Feiraco pedía que cada un sacara “o escritor que
leva dentro” e continuara o relato cun texto orixinal e inédito de,
como máximo, 500 caracteres. Os catro microrrelatos máis votados
levaron cadansúa colección da Enciclopedia Galega Universal e
os tres seguintes, cadanseu lote especial Letras Galegas de Feiraco,
composto por produtos alimentarios e culturais.
Promover a lingua propia
desde a responsabilidade social
Feiraco destaca desde a súa fundación, hai xa 45 anos, polo seu
compromiso empresarial, tanto nos valores e métodos de traballo
dirixidos a vertebrar o tecido social e ao desenvolvemento económico, como noutras actividades con proxección social que a cooperativa agrogandeira leva posto en marcha ao longo a da súa
historia.
Exemplos da súa aposta pola identidade patrimonial, cultural e
tradicional son as campañas con motivo de diversas efemérides
anuais, como poden ser as Letras Galegas, o entroido ou as celebradas en colaboración co ámbito educativo para achegarlles a
realidade dos procesos produtivos a escolares de toda Galicia.
Tralas eleccións do 7 de maio, o conservador
David Cameron outea no horizonte a consulta o
ano 2017 sobre a eventual retirada do Reino Unido da Unión Europea. O “Brexit” (contracción de
British e exit, saída) vai depender, en boa medida, da súa aposta na consulta e esta dependerá do resultado das negociacións iniciadas coa
Comisión para lograr novas concesións na modalidade de participación no proxecto europeo.
Cómpre ter en conta que esa singularidade británica non é nova; de facto, Londres, como é
ben sabido, nin participa no euro ni no espazo
Schengen. Agora tamén ambiciona quedar fora
da Convención europea de dereitos humanos,
entre outros. Se esa negociación sae “ben”,
colmando ata as expectativas do UKIP (United
Kingdom Independence Party), podería mesmo
acontecer que o referendo non chegara a se
celebrar. En todo caso, Cameron aspira a unha
consulta na que, como moito, teña que defender
o si ao mantemento na UE. Segundo o Financial
Times, ata catro sondaxes realizadas en abril daban confortables maiorías a favor do mantemento na UE.
A UE quere que o Reino Unido permaneza arrimado ao continente. A chanceler Ánxela Merkel non se imaxina unha Unión sen os británicos.
Pola súa banda, Jean-Claude Juncker, actual
presidente da Comisión, considerado en Londres
un teimudo e perigoso federalista, aposta por un
“acordo honorable” entre ambas as dúas partes
//// 49
Brexit
que reflicta a sensibilidade comunitaria coas preocupacións británicas. François Hollande invoca
o respecto das regras, pero aceptará o que se
acorde para satisfacer as aspiracións do 10 de
Downing Street.
Así pois, todo parece indicar que en poucos
meses asistiremos a unha nova volta de rosca
desa singular maneira británica de estar en Europa, isto é, con un pe dentro e outro fóra. Iso
afectará, entre outros, ao denominado “turismo
social”, é dicir, a fixación de límites ao acceso
de cidadáns da UE aos servizos sociais británicos
–imaxinamos que operará reciprocamente- ou
un maior condicionamento da lexislación europea e o seu afán regulamentario por parte do
Parlamento británico, vellas obsesións que gozan
de amplo predicamento. Neste contexto cabe
inserir as diatribas de Cameron contra a inmigración (sobre todo da Europa oriental), cada día
máis próximas ás posicións xenófobas do UKIP.
Ese inminente fortalecemento do poder do Reino
Unido fronte a Bruxelas tería o seu contrapunto
paradoxal na satisfacción das promesas feitas
aos escoceses: unha maior autonomía fiscal e o
goberno máis descentralizado do mundo, dixo
Cameron. É máis: o perigo, desmentido por tantos pero non necesariamente descartable de
todo, da saída de Escocia do Reino Unido –escenario alentado polo esmagador trunfo de Nicola
Sturgeon- e, quizais, do País de Gales, reduciría
a Londres a unha especie de “pequena Inglaterra”. Iso si, moi british. Pois que lles preste, non?
Xulio Ríos
Director do
Instituto Galego
de Análise e
Documentación
Internacional
(IGADI)
En poucos
meses
asistiremos a
unha nova volta
de rosca desa
singular maneira
británica de
estar en Europa,
isto é, con un
pe dentro e
outro fóra
50 ////
reportaxe
Cada día
son máis
//// 51
Lugo, líder
“Os consumidores galegos temos
que saber mercar e saber comer,
reeducar o padal e recuperar os
sabores. Coa produción ecolóxica,
o alimento sabe ao que ten que
saber”. O chef do restaurante coruñés
BioBania non o dubidou: na súa carta
predominan os alimentos certificados
polo CRAEGA que, ano tras ano, ven
aumentar a súa lista de produtores.
Por Esther Garrido
A produción acuícola ecolóxica está presente en Coruña e Pontevedra. “As provincias costeiras son as que, loxicamente, teñen
maior número de inscritos nos rexistros de acuicultura” –explica
Javier García Lozano, Secretario do C.R.A.E.GA – “parques de cultivo mariño, bateas de mexilón, e unha planta de troita arcoiris. Na
Coruña tamén hai dous recolledores de algas dos catro que hai en
toda Galicia”.
A produción vexetal ten maior presencia na provincia de Lugo, con
117 operadores, por 100 de Pontevedra. E respecto da produción animal, a de Lugo, con 101 explotacións, tamén está
moi lonxe do resto. Finalmente, as cifras de elaboración e
comercialización recollen que Lugo volve ser a primeira
por número de operadores con 50, o cal coloca a esta provincia na cabeceira do sector.
Empresas por tipo de produción
Datos de operadores ano 2014
42
4
16
3
130
185
323
Acuicultura
Rec. algas
Comercializador
Exportador/
importador
Eladoradores
Prod. animal
Prod. vexetal
Totais
Mario Franceschini Cotelo rexenta un dos escasísimos restaurantes galegos que o
poden asegurar: un convenio colaborador co Consello Regulador de Agricultura
Ecolóxica garante unha carta 100% con esta orixe. Por iso compartía protagonismo
o 7 de maio co presidente do Consello Regulador, José Antonio Fernández, que citaba aos medios para dar a coñecer os datos do sector. Esta elección non é tanto
unha cuestión de estratexia gastronómica –que tamén– como un “xeito de vida, de
producir e de preparar os alimentos que está asentado e que seguirá medrando”,
asegurou Mario. Tamén quixo diferenciar o que é un alimento de proximidade dun
biolóxico, dous conceptos que non son semellantes aínda que boa parte dos alimentos frescos ecolóxicos adoiten ser de proximidade. O alimento ecolóxico ten
que ter o selo do CRAEGA ou o ecolóxico da UE (o da folla verde), eles garanten a
trazabilidade do proceso. “Ao mellor é difícil chegar a ter nas nosas casas unha despensa totalmente orgánica” –recoñeceu o dono de BioBania–, “pero sí que podemos ir introducindo cousas se aproveitamos os produtos de tempada, cando todo é
mais barato porque hai mais produción”.
Tanto no número de operadores, superficie e volume de produto, a produción
certificada polo Consello con sede en Monforte de Lemos non deixa de medrar,
seguindo unha tendencia á alza: mercar, aínda que de xeito esporádico, alimentos cultivados e recollidos e animais criados como se facía ata hai varias décadas.
Malia as baixas puntuais –porque non todos os proxectos saen ben– a evolución de
produtores e distribuidores destes alimentos en Galicia vai medrando. Javier García
Lozano, o secretario do CRAEGA, explica que en 2014 o CRAEGA viviu un crecemento do 20% no volume de vendas. En valor monetario: 5,3 millóns de euros.
A Coruña
Lugo
Ourense
Pontevedra
Totais
140
268
110
185
703
Un alimento de proximidade non
é o mesmo que biolóxico: ten
que ter o selo do CRAEGA ou o
ecolóxico da U.E, eles garanten
a trazabilidade do proceso
Que é o que máis se produce
Se atendemos ao volume de negocio levan a palma os produtos lácteos, pensos e alimentación animal, carne e derivados,
conservas de peixe, outros elaborados, ovos e derivados e produtos de recolleita silvestre. Por esa orde. Tamén viviuse un crecemento importante de hectáreas dende 1997, no que se parte de 13,35 en toda Galicia. 10 anos despois, superábanse as
10.000, un crecemento espectacular no que se inscriben todo
tipo de producións. Para o ano 2014 a superficie acada xa as
15.233 hectáreas cun incremento do 50% nos últimos sete anos.
E no primeiro cuadrimestre do que levamos de ano, subiu ata
as 16.236,75: un crecemento dun 6,6% en catro meses. “Esto é
debido, en parte, ás novas axudas para a agricultura ecolóxica
que puxo en marcha a Consellería do Medio Rural no mes de
marzo deste ano”, aclarou José Antonio Fernández. Un sector
que é xerme de novas ideas que tiran adiante, como o caso de
Ecocelta, peme de Ponteareas que fabrica aboamentos e substratos ecolóxicos e que tamén recicla restos orgánicos a través
da compostaxe e con lombrigas. Porque a produción susbtentable non é unha volta atrás, só outro xeito de facer as cousas.
52 ////
nomes propios
ENRIQUE
JOAQUÍN
FERNÁNDEZ GIMENO
CAPDEPONT
IT SERVICES
CONTRACTING
DIRECTOR DE HAYS
Enrique reforza o equipo de
expertos das distintas areas
de especialización de Hays
en España, a filial da multinacional británica de selección
de profesionais. Licenciado
en Económicas e Administración de Empresas e Máster
Executivo en Ventas e Mercadotecnia, conta cunha dilatada experiencia internacional
en multinacionais de servizos
B2B orientadas ao mercado
de empresas que buscan
consultoría profesional. A súa
traxectoria laboral levouno a
traballar en diversos departamentos de empresas como
Atento, Telefónica, DTG Grupo
Teletech, Grupo Adecco e Experis ManpowerGroup. Todas
as semanas 250.000 persoas
entran en hays.com en busca
de oportunidades. O ano
pasado incorporaron unhas
320.000 persoas en postos de
33 países.
DIRECTOR DE
NEGOCIO
INTERNACIONAL DE
ARTAI
A empresa viguesa xa é
un dos maiores brokers de
seguros independentes de
España, con oficinas propias
en Arxentina e Marrocos. En
palabras de Jaime Borrás,
Presidente do Grupo, tras a
chegada deste economista
que traballou antes en firmas
como March JLT E ou EOS
RISQ, “estamos seguros de
que a experiencia que achega será crave para os proxectos de internacionalización
dos nosos clientes. Con este
nomeamento continuamos
incorporando talento ao equipo”. Artai fundouse en 1993
por un grupo de profesionais
do sector da mediación.
En España ten delegacións
na Coruña, Cádiz, Valencia
e Madrid, pertencendo á
rede de axentes de seguros
Brokers Link.
PEDRO DE
CHURRUCA
ANTONIO
MAROÑO
ERNESTO DE
GREGORIO
CONSELLEIRO DE JLL
ESPAÑA
DECANO DOS
ARQUITECTOS
GALEGOS
NOVO AVOGADO
EN AUREN VIGO
Deixa o seu posto executivo
para realizar un cometido
máis institucional, centrado
na relación co cliente desta
consultora inmobiliaria de oficinas, valoracións, industrial,
retail, residencial e arquitectura. De Churruca inicia
unha nova etapa dentro da
compañía na que leva dende
1988 e na cal achegou a súa
visión do mercado en diferentes departamentos, destacando as áreas de Axencia e de
Investimento. Segundo dixo,
“é un privilexio seguir colaborando ao crecemento dunha
firma do prestixio de JLL, que
ten sido a miña casa e vin
crecer incesantemente”. O
sector inmobiliario en España
está en plena reactivación e
hai un aumento da demanda
de asesorar tanto aos clientes
locais coma a investidores
internacionais.
Así o decidiron o 12 de maio
os profesionais convocados
á votación para renovar o
goberno do COAG, o Colexio
de Arquitectos galego. Maroño
competía con outros tres
aspirantes pero conseguiu a
maioría con 441 votos, polo que el
e o seu equipo estarán no posto
ata maio de 2019. Arquitecto pola
ETSA da Coruña, Maroño traballou
primeiro colaborando con diversos
profesionais da arquitectura
e enxeñaría e, tralo título, no
exercicio libre da profesión.
Tras uns anos independente,
traballou para a Administración
autonómica e foi o arquitecto
do organismo que financia e
executa a Fundación Cidade
da Cultura de Galicia. Cando
chegou ao decanato do COAG
en 2013 propuxo un programa
de estabilización económica e
un proceso de reestruturación
de persoal, desendebedando o
Colexio en máis de 700.000 €.
A incorporación fai que a oficina
de Auren Vigo conte con 25
profesionais expertos nos servizos
multidisciplinares dunha firma
que hoxe emprega a case 700
persoas nas 15 oficinas de España,
e máis de 1.500 en todo o mundo
nas outras 36 permanentes no
estranxeiro. Ernesto chega xunto
con Marcos Vázquez en calidade
de avogados asociados e son
expertos en dereito mercantil e
civil, dereito penal de empresa,
dereito administrativo e dereito
laboral. Ernesto de Gregorio,
licenciado pola Universidade
de Salamanca, leva varios
anos traballando en dereito
administrativo e mercantil e civil.
E Marcos Vázquez, pola súa
banda, licenciouse en Dereito
pola Universidade Complutense
de Madrid, desenvolvendo a súa
actividade en casos de dereito
laboral e da Seguridade Social,
así como tamén en dereito
administrativo.
//// 53
FRANCISCO
RODRÍGUEZ
CANO
DIRECTOR DE CANLE
DE FUJITSU ESPAÑA
A nipona reorganiza a súa
estrutura de canle confiando
no coñecemento do
mercado tecnolóxico deste
profesional como parte da
estratexia de crecemento
local e internacional. Francisco
Rodríguez iniciou a súa
carreira en Fujitsu en 1999
como Técnico Comercial
na área OEM do mercado
de impresoras e escáneres.
Despois, foi xerente comercial
do negocio OEM deste mesmo
segmento, desenvolvendo
tamén o seu traballo en
solucións biométricas. E en 2011
pasou a director comercial
da área de IP ata o seu novo
posto, que vén de estrear
en maio. Fijitsu é a terceira
empresa mundial do sector das
tecnoloxías da información e
número un en Xapón. Os seus
case 175.000 empregados dan
soporte a clientes de 70 países
e leva 42 anos de presenza en
España.
BERNARDO
CRESPO
ANTONIO
MENÉNDEZ
DIXITAL
TRANSFORMATION
LEADER EN
DIVISADERO
DIRECTOR XERAL
COMERCIAL E DE
MERCADOTECNIA
DE ADEGAS VEGA
SICILIA
Unha das consultoras líderes
en Europa en Intelixencia e
Analítica Dixital, con oficinas
en Madrid, Barcelona, Xixón
e Bos Aires, incorpora a este
home de longa traxectoria en
mercadotecnia en banca e
que viviu en primeira persoa
a transformación dixital de
BBVA nos últimos 4 anos. É
membro da Xunta Directiva
da Asociación Nacional de
Gamification (ANAGAM) e foi
o responsable do lanzamento dunha das experiencias
pioneiras en Gamification en
España, BBVA game, un caso
de estudo de prestixiosas
consultoras como Forrester ou
Gartner e galardoada polos
Bank Innovation Awards 2013
e por Gamification Awards
2013 en San Francisco.
Bernardo tamén é conferenciante e profesor habitual en
diferentes foros e escolas de
negocio.
A compañía que integra as
adegas Vega Sicilia e Alión
(ambas na Ribeira do Duero),
Pintia (Toro), Tokaj Oremus
(Hungría) e RothschildVega Sicilia (Rioxa Alavesa);
conta dende maio con este
licenciado en Administración
e Dirección de Empresas
pola Autónoma de Madrid,
postgrao na Universidade de
Berkeley (California) e é PDD
polo IESE de Navarra. Iniciou
a súa carreira profesional en
Paramount Pictures e L´Oreal;
traballou en Pepsi entre 2004
e 2007 e volveu a Paramount
ata 2015. Membro da Academia de Cine e das Artes
Audiovisuais, socio-fundador
do estudo de cine Donkey
Entertainment, profesor no IE
Negocio School e na Universidade de Oviedo, foi elixido
modelo de executivo hispano
pola revista Hispanic Executive (outubro de 2014).
noticias de empresa
54 ////
Apadriñamento de
empresas
As novas empresas que entren na Tecnópole e as súas introdutoras terán un desconto na súa factura o primeiro mes
As empresas de Parque Tecnolóxico de Galicia-Tecnópole que actúen como introdutoras de novas empresas no recinto obterán un
desconto nas súas facturas de servizos equivalente á metade do
importe que a nova inquilina desembolse en concepto de custos
fixos (aluguer, Internet, telefonía, etc) durante o seu primeiro mes
de estancia, co que se pretende dinamizar a instalación de novas
iniciativas de negocio baseadas na innovación e a tecnoloxía neste recinto, situado no concello ourensán de San Cibrao das Viñas.
Ademais, como parte do incentivo deseñado para este fin, as novas empresas que entren baixo esta fórmula obterán tamén un desconto do 50% na súa primeira factura de servizos, rebaixa que será
aplicable en calquera das modalidades de acollida que a Tecnópole ofrece para empresas, dende a incubación de iniciativas emprendedoras ata a ocupación dunha parcela propia, pasando polas oficinas en réxime de aluguer e a domiciliación virtual. Por outra
banda, dende maio as empresas xa instaladas no parque beneficiaranse de melloras no seu acceso aos servizos ofrecidos pola entidade e dunha optimización das condicións para emprendedores.
//// 55
O primeiro Centro Nacional de Formación de
Referencia en Materia de Rehabilitación que
existe en España estase a construír na antiga
fábrica de curtidos de Pontepedriña de Arriba
Dende maio as empresas xa instaladas na Tecnópole
beneficiaranse de melloras no seu acceso aos servizos
ofrecidos pola entidade
Pioneiros en
rehabilitación
Once empresas optan a rematar en Santiago
o primeiro Centro Nacional de Formación
en Rehabilitación que existirá en España
Concebido como un espazo para a formación especializada e a
reciclaxe de traballadores e empresas da construción no eido da
rehabilitación, o Centro Nacional de Formación de Referencia en
Materia de Rehabilitación que se está a construír na antiga fábrica
Reunión en
Galicia
A xunta directiva da Asociación
Española de Soldadura e Tecnoloxías de Unión (Cesol) –na que
figuran representantes de empresas como Repsol, Airliquide,
Vossloh España, Oerlikon, Felguera Calderería de España ou
Equipos Nucleares– reuniuse o
pasado 26 de maio no Centro de
Aplicacións Láser de Aimen no
Porriño, na que foi a súa primeira xuntanza en Galicia. O centro
tecnolóxico galego é membro
de Cesol dende 2004, onde participa activamente como integrante da súa xunta directiva
en calidade de vogal en Galicia
e como representante do seu
sector. A colaboración con esta
entidade céntrase fundamentalmente no eido formativo, xa que
é o único centro homologado
pola asociación nesta comunidade autónoma.
de Curtidos de Pontepedriña de Arriba, en Santiago de Compostela, está considerado polos especialistas como unha ferramenta
extraordinaria para o desenvolvemento de políticas activas de formación e emprego neste sector. Rematado o proceso de construción de novas edificacións destinadas a obradoiros, agora iníciase
o proceso de execución da segunda fase das obras das instalacións que se destinarán a aulas, oficinas, salón de actos, despachos de profesores e arquivo. O prazo de execución das obras do
centro, que está promovido pola Fundación Laboral da Construción en colaboración co Consorcio de Santiago, estímase en oito
meses para que poida estar plenamente operativo durante 2016.
O proxecto, que conta co apoio do Concello compostelán e da
Xunta, foi elaborado pola Oficina Técnica do Consorcio, que tamén se encargará da dirección da obra.
Nova etapa
Novo centro de distribución
Con máis dunha década de experiencia no ámbito do ‘marketing online’ e o ‘e-commerce’, a
compañía galega Redegal presentou o pasado 12 de maio as súas novas instalacións en Ourense, coas que pretende responder ao crecemento que vén experimentando a nivel nacional e
internacional nos últimos anos. Durante un acto que estivo presidido polo titular da Xunta, Alberto
Núñez Feijóo, o CEO desta compañía, Jorge Vázquez, anunciou a apertura inminente dunha
nova sede en Colombia, e expresou o seu desexo de poder facelo tamén antes de fin de ano en
Chile e en Perú. Esta empresa galega, que ten máis de 50 empregados en todo o mundo, prevé
a cadar este ano un volume de crecemento do 80% respecto a 2014.
Coa asistencia de máis de 250 persoas entre autoridades, clientes, arquitectos, decoradores e diferentes profesionais do sector, Cupa Stone, compañía galega que extrae e distribúe ata 500 referencias en pedra natural, inaugurou o pasado 20 de maio en Padrón un centro de distribución desta
materia prima que aspira a converterse no máis importante de Galicia e no que investiu un millón
de euros. Esta empresa, que exporta a máis de 60 países, pretende con estas novas instalacións reforzar o seu posicionamento como referente no sector, ofrecendo a maior gama de pedra natural
do mercado e creando un espazo orientado ao profesional, no que non só poidan coñecer os seus
produtos, senón tamén recibir formación sobre novas técnicas e procesos de instalación da pedra
natural.
O equipo de Redegal pousa
co presidente da Xunta e coa
embaixadora de México no
acto de inauguración da nova
sede da compañía en Ourense
Máis de 250 persoas asistiron á inauguración do
novo centro de distribución de pedra natural,
que se celebrou en Padrón o pasado 20 de maio.
Cooperativismo
A Fundación CEL-Iniciativas por
Lugo acolleu na penúltima semana de maio o taller ‘Formación cooperativa para persoas
que queren emprender’, unha
iniciativa cuxa primeira sesión
de traballo tivo lugar o pasado
19 de maio nas instalacións do
viveiro de empresas desta entidade. Organizada pola Unión
Galega de Cooperativas de
Traballo Asociado (Ugacota),
esta acción formativa busca
dar a coñecer as características, particularidades e vantaxes
da creación de empresas baixo
o modelo cooperativo a emprendedores interesados neste
tipo de negocios. Os proxectos
que poidesen xurdir no desenvolvemento deste curso teñen
acceso preferente ao viveiro
de empresas e aos recursos de
apoio ao empredemento da
Fundación CEL.
mesa e mantel
//// 57
PEMENTOS RECHEOS DE CLARAS DE OVO
E VERDURAS
QUE LEVAN
1 cunca de claras de ovo, 1 cunca de champiñóns brancos, 1 cebola
pequeña, 3 cuncas de espinacas, 5 pementos morróns, 2 culleradas
sopeiras de aceite de oliva, 1 culleriña de herbas (alfábega, tomiño,
romeiro, maiorana e ourego), sal e pementa.
COMO SE FAN
Corta a cebola en cadros pequenos. Rebanda os fungos e pica a espinaca. Corta a parte superior dos pementos e limpa moi ben o interior. Verniza o exterior con aceite de oliva. Engade aceite a unha tixola
e bota a cebola, unha vez transparente incorpora fungos e espinacas.
Cociña 5 minutos. Feita a mestura, colócaa nunha cunca e verte as
claras de ovo. Engade sal, pementa e a mestura de especies. Bate
moi ben. Coloca os pementos nunha bandexa para forno previamente engraxada. Verte a mestura de claras dentro os pementos e enfórnaos por 30 minutos a 180 graos.
SPAGHETTIS CON ESPÁRRAGOS
e XAMÓN Á CREMA
QUE LEVA
500 gramos de spaghettis, 500 gr de espárragos frescos, 3 culleradas
de manteiga, 200 gr de xamón de pavo cortado en tiras, 3 cuncas de
crema, 3 culleradas de queixo relado, pementa negra e sal.
COMO SE FAN
Poñemos a ferver unha cazola con 5 litros de auga. Cortamos as puntas dos espárragos, o extremo a 5 cm e dividimos en dous. Botamos sal
á auga, engadimos as puntas e fervemos ata que estean cocidas pero
crocantes, dun verde vivo. Sacamos e deixamos arrefriar. Cocemos a
pasta na mesma auga dos espárragos, mentres, derretemos a manteiga nunha tixola e engadimos o pavo ata que a manteiga empece
a dourar. Botamos a crema e poñemos a ferver de novo. Botamos un
chisco de pementa recén moída, engadimos á crema as puntas e
mesturamos, a crema debe estar espesa. Vertemos a pasta, o mollo e
o queixo, remexemos e probamos sal e pementa antes de servir.
PASTELIÑOS DE LAVA DE CHOCOLATE
QUE LEVA
250 gr de chocolate semi-amargo, 10 culleradas de manteiga, 1/2 cunca de fariña, 1 1/2 cuncas de azucre glass, 3 ovos, 3 xemas de ovo, 1
culleriña de extracto de vainilla, 2 culleradas de Licor 43 ou Frangelico.
COMO SE FAN
Prequece o forno a 220 graos. Engraxa 6 moldes pequenos de souffle
con manteiga. Derretemos a manteiga e o chocolate no microondas
ou a baño María (remexendo cada 30 segundos para evitar que queime). Cando o chocolate e manteiga estean derretidos, engade fariña
e o azucre. Remexe ben. Despois bota os ovos e as xemas, e remexe.
Engade o licor e o extracto de vainilla. Remexe de novo. Divide a mestura entre os 6 moldes engraxados e mete ao forno por 14 minutos.
Os bordos deben estar cocidos pero o centro, suave. Pasa un coitelo
arredor do molde para sacalos e dálles a volta sobre os pratos, que se
decoran con azucre glass. Servir con xeado (opcional).
58 ////
opinión
Nordés
luz pozo
garza
académica da rag
Never More
A Chuchi e a Cristina
*
***
Deixounos no silencio
No momento máis íntimo
A filla. a única gloria compartida.
Cristina ...
estaba lonxe...
Entraba o Día das Letras Galegas
onde ela tiña un lugar reservado
despois de tanto amor á súa Terrra...
Escribía con paixón da súa cidade
das súas xentes
da inxusta sociedade en que vivía
Quixo arranxar o mundo
e as súas leis
facer un paradiso
dun inverno confuso e insalvable
daquela sociedade conformista
e transformalo todo
noutras mil e unha noites
da pura transparencia
esclarecida...
**
E recollía enigmas
e soidades
nas páxinas alerta
da memoria diaria da cidade
que amaba
E todos coñecían seu estilo
de admirar as escuras golondrinas
no parque de Castrelos
no mirador da Guía
ou nas praias do Vao...
A súa voz implacable
nos libros e en directo
poñía resonancias
nas fisuras do tempo
que un astro persoal afianzaba
en liñas de esperanza
e de futuro...
nunha distancia
que se resolve en bágoas
en quebranto...
e o corazón de entrambas.
nai e filla.
entraba día a día
na infinita saudade do silencio
saudades que os poemas encubrían
en dramáticas sombras
e ausencias develadas...
Decidiu redactar un testamento
poético. unha lámpada insomne.
un universo intenso. apaixonado.
libérrimo.
un verso roto pero acrisolado :
****
Ti sabes. miña filla:
“que as nais nunca morren
nin se esquecen nunca
se deixan na terra algún fillo bo...”
legaba o corazón á súa filla
entrambas desoladas
ambas feridas
nesa patria de Amor que permanece:
nunca máis añorar
xa estou na Gloria
E tí es a miña Gloria
estamos xuntas
e nunca máis penar
nunca máis
nunca máis
Cristina
filla miña
nunca
máis
Never more...
Luz Pozo Garza
20. Maio-2015

Catalogo Certame Novos Ar 1-42

“Nuestra vocación es estar a la vanguardia en los

QUE SE LE PRESENTE SERÁ: 649446921 (JOSE ANTONIO

frases y aforismos jurídicos en latin - Revista Pensamiento Penal

IV. ADMINISTRACIÓN DE JUSTICIA - Sede Electrónica del Boletin

18/2015 9/04/2015 - Sección Sindical UGT SAICA

CURSOS INFORMATICA outubro - decembro 2014 - Concello de

programa a coruña gal- cast

Antonio Macho Senra, elegido nuevo presidente de Unión

Gregorio Ferro - Concello de Boqueixón

BETANZOS ea súa comarca