A La ficudinia Crisci ‘nta la Sicilia, amata e cara, un fruttu ch’havi ‘na ducizza assai rara, ma l’ha tuccari cu tanta cura picchì spini nn’havi a miliuna. N’addevu m’addumanna: ma picchì la natura e fatta d’accussì? Un fruttu tantu bonu di manciari E’ chinu di spini ca nun si po’ tuccari! La ficudinia, ci rispunnu ju, la fici d’accussì Domini Diu, pì ‘nsignari a tutti li so genti ca li cosi belli nun su fatica di nenti. Lu fattu, poi, ca scigliu la Sicilia, lu fici di propositu pì nui, picchì stu fruttu è l’unicu, fra tanti, ca po’ rapprisintari st'abitanti. E’ fattu comu la genti siciliana, ca, all’apparenza, pari assai strana, ma s’arrinesci a junciri a lu so cori, lu vidi quantu amuri sapi dari. Vito Giarratano
© Copyright 2024 ExpyDoc