Verhaal achter het beeld – Katia - Erfgoed Zuid-West

 Erfgoeddag 2015
Jouw erfstuk in de picture - het verhaal achter het beeld
"Toen ik de oproep zag om gezicht te worden van Erfgoeddag met een eigen erfstuk dacht ik meteen aan de pop van mijn moeder, Lieveke." "Mijn mama is geboren in Maria's Voorzienigheid in de Loofstraat in Kortrijk in 1945. Ze was een prematuurtje van amper 1,5 kg. In die tijd waren er geen couveuses in Kortrijk, dus werd ze meegestuurd naar huis. Daarnaast had ze ook nog eens melkintolerantie, waardoor ze eigenlijk weinig overlevingskans had. Mijn grootmoeder deed alles om haar baby te redden en voedde haar met groentenpapjes. De volharding van mijn oma werkte, want het onooglijk kleine "zevenmaandertje" groeide op." "Toen mijn mama's tweede verjaardag naderde, wilde mijn grootmoeder een uitzonderlijk cadeau voor haar kopen. Mijn oma was helemaal weg van de grootste, en dus ook de duurste Schilkrötpop die in de etalage van Au Bon Marché stond -­‐ Deckmyntjes in de volksmond. Het gezin woonde in die tijd boven het kruidenierswinkeltje van mijn overgrootmoeder in de Wijngaardstraat. De speelgoedwinkel lag op de hoek van de straat en mijn oma kwam dagelijks de etalage voorbij. Mijn grootvader drong aan op een kleinere pop, maar mijn oma was vastberaden om haar dochter de grootste pop van de winkel cadeau te geven. Ze mobiliseerde de hele familie: grootouders, oudtantes... Iedereen betaalde mee voor het verjaardagsgeschenk." "De pop is 64 cm groot en mijn moeders neus kwam amper boven haar hoofd uit. Ze zeulde de pop overal mee en heette ze later 'Lieveke'." "Eind de jaren '50, begin '60, is de pop terug naar de winkel gegaan om de elastieken van armen en benen te vernieuwen. De kostprijs van deze herstelling is altijd op de rug blijven staan in potlood: 522 bfr. Voor die tijd was dat een heel bedrag, maar de pop was ter herstelling terug gestuurd naar de fabriek van herkomst in Duitsland." "Ik heb Lieveke altijd gekend, ze is dan ook 23 jaar ouder dan mij. Als kind vond ik ze lelijk, Ik speelde liever met mijn eigen zachte vinylpoppen. Toen ik een jaar of 10 was en mijn grootmoeder mij vertelde hoeveel (sentimentele) waarde haar dochters pop voor haar had, ben ik Lieveke met andere ogen gaan bekijken. Toen ik trouwde, heb ik ze dan ook meegenomen naar mijn eigen huis. Nu wacht ze om ooit mee te verhuizen met mijn eigen dochter." Katia D. -­‐ Bavikhove