NB03 2015 paardenkracht.indd

Paardenkracht
Soms heb je bij DOB paardenkracht nodig…
Om onverwachte situaties bij een ontheming op te lossen bijvoorbeeld. Of om jongeren een tweede kans te geven
als een staptocht “niet marcheert”.
En gelukkig hebben we dat ook in huis, die paardenkracht. Wel ja, niet echt in huis, en zelfs niet dichtbij huis, maar
wel “weg van huis”... En wil het daar nu net over gaan bij ont-heming.
Mensen die ons al kennen van in het “oikotentijdperk” kennen ongetwijfeld Christel, rots in de branding, rustige
vastheid, spontane vrolijkheid en altijd bereid om in een nieuw (Oikoten-)avontuur te springen.
Christel begeleidde al zeker 5 tochten voor ons en beproefde al zowat alle ongebruikelijke formules. Zoals daar zijn
: begeleidster met jongen, koppel met meisjes, koppel met jongen en meisje (ook wel dubbel gemengd genoemd)
en als kers op de taart een paardentocht door Frankrijk met 2 meiden en 4 paarden. De tochten, al dan niet met
levensgezel Herman, brachten haar zelfs tot op de hoogste toppen van de Pyreneeën langs de GR 10. Uiteindelijk is
ze daar in de buurt ook blijven hangen. Nu runt Christel in Frankrijk Domaine Raulet, een ranch met een twintigtal
paarden. Kortom, een begeleidster met paardenkracht.
Enkele maanden geleden zat ik in zo’n situatie waarin ik dacht : “hier is paardenkracht voor nodig.” Ik zat namelijk
met een “paardenkrachtige” meid, die vertrokken was op staptocht. Haar wil om haar leven een andere wending
te geven was groot, maar het stappen viel haar zeer zwaar. Ze sloeg zich tandenbijtend door de voorbereiding en
was vastbesloten haar staptocht tot een goed einde te brengen. Een foto van Christel’s paardentocht aan de muur
deed haar oogjes blinken, maar dat was op dat moment niet aan de orde en Layla vertrok op staptocht. 3 weken
later plots telefoon : de tocht loopt mank. Er is ook geen geloof dat het nog beter gaat lopen : veel telefoons en
enkele dagen later staan de dames terug thuis.
Dat zijn zo van die helse momenten in het leven van een projectverantwoordelijke maar nog meer natuurlijk voor
de jongere en zijn familie en voor de begeleidster. De teleurstelling is groot. Een project biedt veel hoop bij de
start maar als het dan niet loopt zoals
verwacht is de wanhoop en teleurstelling eens zo groot. Op zo’n moment, als
iedereen in zak en as zit, als alle hoop
vervlogen lijkt en een onzeker vervolgscenario wacht, ben je verdomd blij dat
je iemand als Christel kan bellen. Want
dan, dan heb je paardenkracht nodig!
Ik zag het niet zitten om Layla - die
er nog steeds het beste van wilde
maken, die nog steeds overtuigd was
dat ze haar leven een andere wending
wilde geven - de carroussel van de
crisishulpverlening in te sturen. Geen
vervolg bij Oikoten wil zeggen geen
voorziene plaats dus pakken wat je kan
krijgen : 2 dagen hier, 2 dagen daar...
eender waar er een plek vrij is. En ik
geloofde erin dat we nog niet aan het
einde waren, dat in deze situatie paardenkracht het verschil kon maken.
En dus : “Hallo Christel, lang geleden… Hoe is’t? Seg Christel, een vraagske… zou jij ‘t zien zitten om een project
te doen met een meisje? Euh, wanneer? Tja, zo snel mogelijk. En voor hoelang? Liefst 2 maanden. Hoe lang mag ik
erover nadenken? Euh, 1 nachtje? Ok, ik bel je morgenmiddag…”
Twee dagen later zit collega Ruth met Layla in het vliegtuig naar Carcassonne.
En een dikke maand later zit ik zelf in het vliegtuig naar Carcassonne om samen met Layla’s mama op achterbanbezoek te gaan. In Carcassonne worden we ontvangen door 2 stralende dames en we rijden samen verder naar
Raulet. Christel en Layla nemen ons mee naar de kudde wat hogerop in de weide. Het is een hele klim, maar eens
boven onder een zalig herfstzonnetje en met een prachtig uitzicht, is het genieten. Prachtig om zien hoe Layla
zich hier thuis voelt en hoe ze op haar gemak is bij de paarden. Djanga, Maybell, Luna, Lona, favoriet Nicolai, … :
iedereen wordt voorgesteld. Het is duidelijk dat Layla hier rust gevonden heeft en is kunnen openbloeien. Ze kan
het goed vinden met Christel en heeft echt talent met de paarden. Voor Christel is ze een welkome hulp bij het
trainen van de paarden, het begeleiden van wandelingen, het onderhoud van het domein,… Een positieve drive
komt naar boven en opent nieuwe perspectieven voor Layla.
Mama geniet met volle teugen van deze onverwachte uitstap en van haar stralende dochter. Een dagje later zit
ze zelf op een paard, voor het eerst sinds de kermis in haar kindertijd. Mama gilt, Layla giert, maar even later
zijn we vertrokken. Voor een tochtje te
paard met moeder en dochter, Nomad
de hond en ezel Zoë in ons kielzog. Na
een tijdje is iedereen wat meer op zijn
gemak en we maken een mooie wandeling. In de verte zien we de besneeuwde toppen van de Pyreneeën. Layla
daagt me uit voor een galopje… Ja, dat
zijn van die hemelse momenten in het
leven van een projectverantwoordelijke, en van ouders, en van jongeren…
Na afloop breng ik met Layla de
paarden terug naar de weide. We berijden ze zonder zadel. Layla neemt
de leiding. Ze is dit duidelijk gewend
en giert het uit als de grote, sterke
Nicolai niet wil stilstaan om mij te laten
opstappen.
Een meid met paardenkracht…

Download Report