babbelaars - Zeerobben

Bouke ’s Babbel
!
Het “mokkeltje”
Omdat het bijna Valentijnsdag is, wil ik het eenmalig over de
liefde hebben. Die werd ons zaterdagavond gratis aangeboden. Mijn vrouw keek op televisie naar All You Need Is Love.
Ik keek op YouTube naar een Top 100 uit 1973. Op nummer
één stond Do You Love Me. Het werd gezongen door Sharif
Dean en ene Eveline. Dankzij Eveline gingen mijn gedachten
naar een love story met een verrassende ontknoping.
Ik had lang geleden te maken met een verslonsde relatie.
Mijn partner en ik deden steeds minder samen. Zij koos er
voor om alleen verder te gaan. Een kameraad dacht dat de
breuk tijdelijk was en zei: ‘Bouke seun, vroeg of laat komt ze
weer terug bij jou, al duurt het tien jaar.’
Ik was het wachten al na een maand zat en begon om mij
heen te kijken voor een nieuwe vaste partner. Diverse types
passeerden de revue: een oudere taart met een kanarie, een
vrouw met een huis vol blaffende honden, een vrouw met
een halve snor, een paardrijdster die ’s nachts begon te
hinniken en mij een nachtmerrie bezorgde. Het viel niet mee
om aan de juiste vrouw te komen.
Nu had ik buren waar ik het erg goed mee kon vinden. Mijn
buurvrouw had een jongere zus die ik nog interessanter vond
dan buurvrouw zelf. Ze was jammer genoeg getrouwd en had
een dochtertje van 4 jaar. Ik trof haar regelmatig bij de
buren. Haar man was er nooit bij. Ik haalde alles uit de kast
om leuk over te komen en soms zag ik bij haar een bijzonder
mooie, ontwapenende lach.
Zij en Eveline van YouTube hadden wel wat van elkaar. Zoals
Eveline danste - een beetje verend door de knieën - zo wipte
de Groningse ook met haar been.
Het eigenaardige was, als ik de jonge moeder in de stad
tegenkwam en haar groette keek ze me aan of ik een
vreemde was, terwijl het dochtertje me wel groette.
Het maakte dat ik steeds nieuwsgieriger werd naar deze
raadselachtige vrouw. Ze had iets onweerstaanbaars. Ik vond
alles aantrekkelijk, zelfs dat ze sliste en een beetje mank
liep. Ach, wat kan de fantasie met je op de loop gaan. Ergens
flakkerde bij mij een sprankje hoop: wie weet was haar man
wel een grote sukkel! Tegelijkertijd was er een ambivalent
gevoel. Ik had namelijk altijd twee dingen beweerd:
1) Zonder respect geen liefde. 2) Het uiterlijk komt op de
tweede plaats.
Ik kwam haar nog één keer tegen in de stad. Daarna leek ze
van de aardbodem verdwenen. Het enige wat buurvrouw
kwijt wilde was dat ze tijdelijk bij haar ouders woonde. Om
een zekere leegte op te vullen ging ik wat meer sporten. Ik
ging zelfs op een kano- en een tenniscursus.
Een half jaar later vertelde een tennisvriend dat hij een leuk
mokkeltje op het oog had. Ik vroeg naar enige persoonlijke
details en hij vertelde dat hij haar had haar ontmoet in het
Stadspark, waar hij hardliep en waar zij speelde met een
jonger zusje. Hij had geholpen om hun vlieger de lucht in te
krijgen en daarna hadden ze even leuk gekletst. Ze had hem
verteld dat ze de pest in had omdat haar zaterdagbaantje in
een winkel misschien zou stoppen. Ze was ongeveer 15 jaar.
Hij wist niet hoe ze heette, maar wel dat ze achter de
tabaksfabriek van Niemeyer woonde. Toevallig woonden daar
in de buurt ook de ouders van mijn buurvrouw.
Omdat hij 28 was vond ik 15 wel heel jong. Ik zei: ‘Man, jij
bent 28 jaar, dat meisje is nog een kind.’ Hij negeerde mijn
bezwaar en zei: ‘Ik denk dat ik haar een brief ga schrijven,
wat kan ik er het beste in zetten?’
‘In ieder geval niet hoe oud je bent,’ antwoordde ik, ‘als haar
vader jouw brief onder ogen krijgt kan hij je wel aangeven.’
‘Nee,’ zei hij, ‘ik wil zaterdag naar de winkel gaan en haar de
brief persoonlijk overhandigen, weet jij nog een pakkende
tekst of een leuk rijmpje?’
Omdat het gebeuren iets van een klucht had, leek iets grappigs mij het beste. In die zomer had je elke zondagmiddag
popconcerten in het Stadspark. Hij kon mooi tekenen en ik
adviseerde hem een leuke tekening te maken van swingende
negerinnen in hoelahoep jurkjes, met als tekst:
Zondagmiddag muziek in park –zet je boosheid even
opzij - neem een blijde lach - en je kleine zusje mee
als ze mag - kom als je kan - om 2 uur bij de
spoorwegovergang.
Als afzender kon hij vermelden: de jongen die hardliep en
jullie hielp met de vlieger.
Hij pakte een stukje papier en schreef daar enthousiast de
adviestekst op. Ik beloofde dat ik die zondag in de buurt van
het podium zou kijken of hij er was met zijn date. Als ze haar
ouders maar niet meenam…
Gelukkig was het die zondag redelijk mooi weer. Voor de
zekerheid nam ik een stukje grondzeil en wat lekkers mee.
Ze zaten heel genoeglijk naast elkaar, mijn tennisvriend én…
de zus van mijn buurvrouw. Zij was het mokkeltje! Door haar
jeugdige uitstraling kon ze wel voor 15 door gaan. Haar zusje
had ze meegenomen. Maar het was uiteraard niet haar zusje
maar haar dochtertje.
Haar man was alcohollist en had al lange tijd niet naar zijn
vrouw en dochtertje omgekeken. Vandaar dat ze er soms wat
bedrukt uitzag. Nu was ze heel ontspannen. Ze had het
briefje zo leuk gevonden, vooral de woorden “neem een
blijde lach en je zusje mee als ze mag”. De tekening en het
gedichtje hadden als perfecte eyeopener gewerkt. Het klikte
tussen de jongeman van 28 en de jonge moeder van 24.
Later kwam ik er achter dat ze bij mij teveel had opgekeken.
Stom, ik had me bij de buren niet zo moeten uitsloven, me
niet beter moeten voordoen dan ik was.
Zij scheidde van de alcohollist en trok al gauw bij de
tennisspeler in. Toch zou de nieuwe relatie maar kort stand
houden. De man van 28 voelde zich nog te jong voor een
gezinsleven waarin een klein kind centraal stond.
Tot overmaat van ramp sloot zij zich daarna aan bij een
obscure sekte die geloofde dat het einde der tijden nabij was.
Sindsdien kreeg ze een andere uitstraling. Haar lach was niet
meer dezelfde. De enkele keer dat ik haar nog tegenkwam
hupte ze ook niet meer met haar been.
Het einde der tijden kwam niet en enige jaren later werd de
sekte, die de boel belazerde, opgeheven.
Het zou best kunnen dat er tegenwoordig in Groningen weer
iemand rond hupt met een mooie lach. Misschien de dochter
wel. Ik klik nog een keer op YouTube om hetzelfde hupje en
dezelfde lach bij Eveline te beleven.

Download Report