Kerst column

Decemberstress
Wat is December toch altijd een rustgevende maand bij ons thuis. De kinderen blijven altijd zo
enorm ontspannen rond het Sinterklaas gebeuren en als we de goede Sint weer op de stoomboot
richting Spanje hebben gezet, fuiven wij nog even gezellig na tijdens de verjaardag van onze zoon
die op 8 december jarig is. De dag daarna mag hij dan trakteren in de klas (papa en mama
knutselen nog even gezellig traktaties in elkaar als 's avonds de visite weg is) en omdat we dan
nog niet genoeg gefeest hebben, houden we diezelfde week het kinderfeestje, als een soort after
party. Uitgerust van alle knusse festiviteiten, rollen we dan zo weer de kerstdagen in. Waarna je
ons echt kunt rollen. En opvegen. Want nee, december is alles behalve een rustgevende maand!
Terwijl we allemaal zo heen en weer aan het rennen zijn, is een beetje zelfspot, een scheutje ironie
en soms een toefje sarcasme wel op z'n plaats. Soms werkt dit heerlijk als een soort survival
techniek en zet het dingen weer in het juiste perspectief. Want laten we eerlijk zijn; de aanloop
naar kerst zou toch zeker niet moeten draaien om to do lijstjes en snibbige, overstresste moeders
die 's nachts in hun slaap koortsachtig boodschappenlijstjes aan het prevelen zijn? Ondanks deze
gedachte lijkt het toch makkelijker gezegd dan gedaan.
Er is één decembermaand die ik nooit meer zal vergeten. Zes jaar geleden, toen de goede Sint net
zijn hielen had gelicht, had ik bedacht om per direct een kerstboom in huis te halen. Ik was op dat
moment namelijk hoog zwanger en zou ieder moment kunnen bevallen. Ik, als controlfreak van het
eerste uur, had bedacht om de boom a.s.a.p. in huis te halen en deze in recordtijd op te tuigen,
zodat het kraambezoek er ook nog een beetje gezellig bij zou zitten. Maar zes jaar geleden was
het nog niet zo gebruikelijk om direct na Sinterklaas je boompje te kopen. En dat hebben we
gemerkt. Na heel wat research, vonden we eindelijk een winkel in Utrecht die al een paar bomen
had staan. Gelukkig stond er een boom bij waar ik mee kon leven en vrolijk liep ik met mijn man,
ons dochtertje en ons tijdelijke gezinslid terug naar de auto. Bij de auto aangekomen, kreeg ik last
van wat krampen. Voorweeën, was mijn eigen conclusie en ik maakte me er niet al te druk om.
Tegen de tijd dat we in Woerden aankwamen, hadden de schattige krampjes plaats gemaakt voor
minder gezellige weeën. Gelukkig kwamen ze maar af en toe; nog alle tijd om de boom mooi te
maken bedacht ik me. Dit resulteerde in een soort klucht, waarin ik zelf de hoofdrol vertolkte. De
weeën werden natuurlijk sterker, maar geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om de boom kaal
in de hoek te zetten! En al puffend en hijgend hing ik alle ballen in de boom. Soms kwam er een
wee op terwijl ik net iets wilde ophangen. Dan bleef ik stokstijf staan, pufte de pijn weg en hing ik
weer iets in de boom. Trots bekeek ik na afloop het resultaat. Wat er ook zou gebeuren en hoe
zwaar mijn bevalling misschien zou worden;ons huisje stond er knus bij! Terwijl ik van een afstand
onze prachtige boom aan het bewonderen was, zag ik de boom plots kantelen en vervolgens in
een soort slow motion, keihard op onze houten vloer storten. De bak met water waar hij in stond,
stortte zich leeg op de vloer en veroorzaakte een soort locale tsunami in onze huiskamer. Mijn man
was net even naar boven gegaan en kwam kijken wat er aan de hand was. Daar zag hij zijn hoog
zwangere vrouw staan met twee handen voor het gezicht en met de voetjes vol in het water, terwijl
er weer een wee werd weg gepuft. Zijn mond zakte open en ik realiseerde me hoe belachelijk de
situatie was. Hierdoor belande ik in een soort hysterische lachstuip, waar ik vervolgens niet meer
uit leek te komen totdat de volgende wee zich weer aandiende. Toen ik weer bij zinnen kwam,
besefte ik me dat het maar goed was dat onze dochter op dat moment een middagslaapje deed en
op het moment supreme niet onder de kerstboom stond. Het scheelt later toch weer een tripje naar
de psycholoog. Aangezien bijna alle kerstballen het loodje hadden gelegd en ikzelf te druk was met weeën
opvangen, leek een tweede optuig poging van de baan te zijn. Nadat we alle kapotte ballen
hadden verwijderd en de vloer weer gedweild was, vertrokken we dan toch maar richting
ziekenhuis. En die nacht beviel ik van een prachtig jongetje. En geen moment dacht ik meer aan
die kale boom die in ons huis stond. Want het ultieme kerstkado lag daar in mijn armen...
Mooie kerstdagen gewenst!
Maaike Sneekes Moeder van Julia en Rick

Download Report