Vliegvisvakantie in Bretagne

Vliegvisvakantie in Bretagne
Foto’s en tekst François Stuckens
Het lijkt maar niets, luieren op het strand, zand zon en zee en toch is het perfect
combineerbaar. Vliegvissen aan zee wordt steeds populairder en dit heeft waarschijnlijk
alles te maken met het toenemende aantal vliegvissers en daar mee gepaard gaande
visdruk op onze rivieren.
Bij het maken van onze vakantieplannen voor een verblijf van twee weken wees onze neus
richting Bretagne. Vorig jaar waren we in noord Bretagne, nu wordt het zuid Bretagne.
De streek van de Morbihan, schiereiland Quiberon ligt op ongeveer 850 km en is op één
reisdag te bereiken.
Er zijn daar nogal wat vissoorten met de vlieg te bevissen zijn, zoals zeebaars, harder, geep,
Fint enz. Dus keuze te over om je vliegviskoorts te bestrijden.
Ook culinair is Bretagne natuurlijk een aanrader. Voor de liefhebber van vis en schaaldieren is
dit de “Place to be” om maar te zwijgen van een lekkere “crêpe Breton”.
Eind augustus begin september is voor ons de ideale periode om hier naartoe te trekken.
Einde verlofperiode van de fransen, lekker rustig en in veel gevallen nog een prachtige
nazomer. Alhoewel deze regio nu niet echt de plaats is waar je een goedweer garantie mag
verwachten.
In deze periode is het ook geen probleem om een onderkomen te vinden. Er is voor elk wat
wils en in alle vormen, van camping tot en met luxe hotels.
De kust is op de meeste plaatsen in Bretagne erg grillig. Rotsen, steile kliffen en zandstranden
wisselen elkaar af en maken het landschap ook weer zo uniek.
De rotsachtige zeebodem krioelt van onderwaterleven, met een overvloed aan schelpdieren,
kreeftachtigen en waar het om ons te doen is vissen natuurlijk.
Veel kleine vissen en krabbetjes vinden dekking tussen de rotsen en de daar aanwezige
blaaswieren en dat betekent prooi voor de grotere vissoorten zoals zeebaars die hierop azen.
Harders vinden dan weer hun voedsel door wat rond te scharrelen tussen stenen en wieren
naar alles wat enigzins eetbaar is.
De eerste dag maak ik een flinke wandeling langs strand en rotskust. Bij laag water is dit de
ideale manier om potentiele stekken te ontdekken, maar nog belangrijker is om de
bodemstruktuur te kennen en goed in je geheugen te prenten.
De bodemstruktuur is erg belangrijk bij zeevisstekken met een groot getijdeverschil zoals hier
in Bretagne. Het zou niet de eerste visser zijn die hier bij opkomend water zijn stek al
zwemmend moet verlaten.
Niet alle stekken zijn hotspots en waterkennis is net zoals op de rivier erg belangrijk om
succes te boeken. Bepaalde stekken zijn interessanter bij opkomend tij terwijl andere dan
weer beter kunnen bevist worden bij afgaand tij. De wind is een zeer belangrijke factor bij het
vliegvissen op zee, zodat je best voordien een aantal stekken uitzoekt met
uitwijkmogelijkheden indien de wind op een bepaalde stek het werpen onmogelijk maakt
Mijn eerste visdag heb ik gericht op zeebaars gevist. Drie uurtjes vissen bij afgaand tij vanaf
een vooruitspringende rotspunt die gelegen was op een klein eilandje, wat enkel bij laag water
bereikbaar is levert aan de Clouser Minnow slechts twee aanbeten op waarvan ik eentje kan
verzilveren met een ondermaats zeebaarsje.
Het nog vrij warme zeewater
laat me toe om nog in een licht
Goretex pak te vissen, waarbij
het gebruik van warme
onderkleding overbodig is. Het
zou zelfs kunnen in zwembroek,
maar op de rotsen heb je best
stevig schoeisel aan je voeten!
De dag nadien ga ik naar
dezelfde visstek, maar de wind
heeft een tandje bijgestoken en
is iets meer naar het westen
gedraaid, waardoor ik verplicht
ben een andere stek te zoeken,
iets meer beschut achter het
eilandje, zodat ik met een linkse
zijwind kan werpen. Langzaam waad ik door het ondiepe water om een geschikte visplaats te
bereiken. Reeds bij de eerste worpen zie ik wat beweging aan het oppervlak binnen
werpbereik. Enkele felle tikken op mijn hengeltop leveren me echter geen vis op!
Ik vermoed dat het gepen zijn en besluit een kleinere vlieg aan te binden. Mijn besluit komt
waarschijnlijk te laat want er is geen spoor van vis meer te bespeuren. De gepen zijn net zo
snel verdwenen als ze gekomen zijn. Na nog wat aanmodderen met andere vliegen hou ik de
zaak voor bekeken. Geen vis vandaag maar weer een ervaring rijker. Experimenteren is bij
deze visserij zeker aan de orde, en doorzettingsvermogen is het sleutelwoord tot succes!
Niet voor niets worden zeebaarzen, zeeforellen en harders vaak de vis van duizend worpen
genoemd, maar de uitdaging deze prachtige sportvissen aan de vliegenhengel te vangen maakt
het voor mij net zo boeiend, maar dit moet natuurlijk ieder voor zich uitmaken.
De dag nadien staat er op de westkust van Quiberon zo’n sterke westenwind dat het
onmogelijk is daar te vissen. Op zoek naar alternatieve stekken beland ik in het plaatsje
Locmariaquer. Hier wordt het oceaanwater bij vloed door een nauwe doorgang in de golf van
Morbihan geperst. Het lijkt mij een ideale plek, waar door de sterke stroming kleine visjes in
moeilijkheden komen en ten prooi kunnen vallen aan azende zeebaarzen. Hoewel de wind ook
hier fel te keer gaat tuig ik mijn vliegenhengel op met een snelzinkende DI 7 lijn. Aan de punt
van mijn 0,26 mm leader bind ik met een lusknoop een forse Clouser Minnow.
Door de felle wind is deze kombinatie hier ook maar net te gooien en een beschermbril is voor
deze visserij een absolute must.
Dat de zeebaars zich in dit woelige, door wind en stroming opgezweepte water, best tuis voelt
wordt al na een tiental minuten bevestigd met een forse aanbeet. Hangen.. of toch niet! Ik mis
de vis maar het is alvast een gunstig voorteken. Ik hoef dan ook niet lang te wachten op de
volgende aanbeet. Dit keer is het goed hangen en de zeebaars probeert van de krachtige
stroming gebruik te maken om zijn vrijheid te herwinnen. De hengel buigt zich een paar keren
diep maar al vlug vermindert de druk en geeft de vis zich gewonnen, zodat ik even later een
mooie zilveren vis van 37 cm in de hand heb.
Mooie sterke vissen zijn het
die zeebaarzen en sport is dan
ook verzekerd, het is echter
opletten geblazen indien je
besluit deze vissen met de
hand te landen. De stralen van
de rugvin zijn vlijmscherp en
prikken als naalden door je
huid. Ook op de uiteinden van
de kieuwdeksels staan deze
vlijmscherpe punten zodat het
onthaken eveneens met de
nodige voorzichtigheid moet
gebeuren.
De vloed loopt ondertussen
naar zijn einde toe, waardoor
de stroming beduidend
minder geworden is. De baarzen lijken verdwenen en alle verdere pogingen blijven visloos en
ik besluit de rest van de dag samen met Elvira andere leuke dingen te doen zoals fietsen b.v.
Op Quiberon en omgeving is het leuk fietsen. Door de duinen lopen talrijke fiets en
wandelpaden die gescheiden zijn van het drukke verkeer op de hoofdstraten. Op deze manier
kom je ook langs de “Côte Sauvage” waar je tussen de stijle rotskust kleine mooie
zandstrandjes kan ontdekken. Hier kan je dan in alle rust genieten van een heerlijk partijtje
zwemmen.
Onderweg kan je ook nog even verpozen op een terrasje en genieten van en lekkere “Crêpe
Breton” al dan niet met een lokale Cider en indien je nog niet voldaan bent kan je s’avonds in
een van de talrijke haventjes nog een restaurantje zoeken en genieten van geneugten die de
zee te bieden heeft, zoals kreeft, krab, langoustinen, vis en allerlei schelpdieren.
Wie niet echt een restaurantganger is maar toch wil genieten van al dit lekkers hoeft niet te
treuren, want in de talrijke viswinkels aan de havens kan je al deze produkten dagvers kopen
aan een prijs die slechts een fractie is van een restaurantbezoek. En geef toe dat een lekkere
portie langoustinen met een glaasje witte wijn vanop je camping of weekendhuisje met zicht
op zee je vakantiegevoel een boost geeft. Vliegvissen en daarbij van dit alles kunnen genieten
lijkt mij een geslaagde combinatie.
Leven zoals god in Frankrijk moet misschien
hier toch ergens uitgevonden zijn.
Het zonnetje is de volgende ochtend weer van
de partij en de felle wind van gisteren is
afgezwakt tot een matig briesje. Na ons ontbijt
waarvan we samen in het ochtendzonnetje
hebben genoten maken we een fietstochtje door
de duinen in afwachting dat het getijde gunstig
is om te vissen. Omstreeks 10 uur heb ik weer
postgevat aan het water met de hoop vandaag
nog een mooie zeebaars te strikken. Het draait
echter anders uit, want na ca. 1 ½ uur
vruchteloos vissen en een strook van om en bij de kilometer afgevist te hebben besluit ik
langzaam terug te keren. Het tij is ondertussen bijna helemaal af en vanop de zandstrook
lopen hier en daar heel kleine beekjes zeewater van hoger gelegen plassen naar beneden.
Het is zeer zonnig en met mijn polaroid bril zie ik op de plaats waar één van deze
uitstroompjes in zee komt een ganse school flinke vissen door elkaar zwemmen. Harders!
Het water is slechts kniediep, en af en toe gaan ze ook naar de bodem waar blijkbaar wat te
happen is. Dit laat vermoeden dat ze aan’t azen zijn, maar wat? Ik zie in elk geval niets in het
glasheldere water, maar iets eetbaars moet er wel degelijk zijn dat deze vissen naar de oever
lokt.
Snel knip ik van de nog gemonteerde hengel de zeebaarsvlieg af, kort de leader wat in en
monteer een punt van 0,18 mm fluocarbon met daarop een groene vlieg.Groene marabou rond
een haak, die niets anders moet voorstellen dan een pluk zeewier. De vissen zitten op amper 1
à 2 meter uit de waterlijn, en ik stel mij op een meter of zes hier vandaan. Korte worpjes,
waarbij een gedeelte van de vliegenlijn zelfs op het strand ligt. Wat ik ook probeer, succes
blijft uit, en het lijkt er zelfs op dat de harders allergisch zijn voor mijn groen misbaksel!
Ik ontdek op het strand ondertussen zeer kleine, op doorschijnende kreeftjes lijkende beestjes.
Strandvlooien misschien die af en toe door het water meegenomen worden en in zee spoelen.
Na wat gescharrel in mijn vliegendoos ontdek ik nog een klein vlookreeftje van hazeoor
gebonden met een rode spot van Zeehonddubbing in het midden van de haak. Dit lijkt mij de
meest geschikte immitatie die ik direkt ter beschikking heb.
Hiermee wil ik nog een laatste kans
wagen om deze moeilijk te vangen vissen
te verleiden.
Vijf enerverende minuten verstrijken,
waarbij de vlieg keer op keer tussen de
azende vissen voorbij komt, en plots
gebeurt het dan, de beetverklikker hapert
even, trekt opzij, waarbij ik snel de haak
zet met een beheerste aanslag om te
voorkomen dat ik mijn 0,18 mm
leaderpunt in de vernieling help. De
reaktie van de vis is buiten alle
verwachtingen, de losse vliegenlijn schiet
door mijn vingers en even later giert de
slip van mijn reel. Vijftien à twintig meter vliegenlijn worden in één lange run genomen
terwijl de vluchtende vis nog enkele soortgenoten in zijn kielzoch heeft. De harder gaat er als
een speer vandoor en is de eerste minuut echt niet te stoppen! De kleinste hapering van mijn
slip zou in dit stadium van de dril nefast zijn voor mijn leaderpuntje. Nog enkele flinke runs
volgen en na enkele minuten voel ik de vis verzwakken, en de vis laat zich nu gemakkelijk
“beachen”.Mooie vis, 43 cm met mijn vlokreeft mooi in de hoek van zijn ruwe bek. Bij het
onthaken is het net zoals bij de zeebaars opletten geblazen voor de scherpe stekels van de
rugvin.
Zie je het zeevissen niet meer zo zitten en wil je het graag op rivier proberen? Geen nood!
Enkele riviertjes herbergen
een mooi bestand aan forel
en.. zelfs zalm.
Bij een bezoek aan het
zalmobservatieproject
“L’Odyssaume” op het
riviertje “Scorff” in PontScorff toont een fransman mij
een pool net voor het
telstation, waar ik een zalm
zie liggen die naar schatting
best met de 1meter grens kan
flirten! Hij ligt te wachten op
meer water om zijn tocht
stroomopwaards verder te
kunnen zetten. Een bezoek
met rondleiding leert ons dat
er hier elk jaar tussen 400 en
700 zalmen optrekken om te paaien. De tentoonstelling was verder zeer intressant met film en
uitleg over het hele zalmprojekt, alleen spijtig dat de hoofdverantwoordelijke die blijkbaar
ook ter plaatse zalmvliegen bond net die dag met verlof was!
Bij navraag aan de dame die de rondleiding verzorgt blijkt het ook geen probleem te zijn om
vergunningen te kopen voor de Scorff, waar naast zalm ook nog een mooi bestand van forel
aanwezig is. Het systeem funktioneert met dagkaarten maar meer weet ze mij niet te vertellen.
Zo zie je maar dat hier zeer veel diverse mogelijkheden zijn om je vliegvisvakantie gevarieerd
en intressant te maken.
Mij zullen ze er zeker nog terugzien en wie weet lopen we mekaar daar volgend jaar wel eens
tegen het lijf!
Beste zeebaarsvlieg
Clouser Minnow

Download Report