Cirkel van Kleding - Modevakschool: Manders

Cirkel van Kleding
Het idee om mee te doen aan de cirkel van kleding
werd geprikkeld op het congres van de Branche
vereniging van Mode Ambachten.
Wat een leuk initiatief! Wat gebeurd er als ik een
mail rond stuur naar mijn cursisten? Zouden die het leuk vinden om ook deel te
nemen. Wie niet waagt wie niet wint en zo verstuurde Maria Manders van
Modevakschool Maria Manders-Berkers de uitnodigingsmail voor deelname. Lees
hieronder wat Maria ons laat weten:
“Je raad het al, de aanmeldingen kwamen binnen, we begonnen met een groep
van 10 personen. Ik heb mijn atelier op vrijdagavond en zaterdagochtend
beschikbaar gesteld voor belangstellenden."
Zie hieronder de foto’s en verhalen wat deze cursisten bewoog om hieraan deel
te nemen, in totaal 12 werkstukken
In verband met privacy zijn de namen van de deelnemers weggelaten.
Foto’s van de werkstukken
1
Title :
THE GIRL WITH THE SHOES
Een gewoon roze jogging broek van een kind
Een roze T-Shirt
Dat was mijn keuze:
Ik kijk ernaar en dacht “ Wat kan ik hier mij, het is super saai “
Het volgende was wachter op inspiratie.
Plotseling heb ik de helft van de broek pijp afgeknipt en afgewerkt met een mooi
stof die ik had.
En nu was het een vrolijke zomerse broek geworden
Andere stof met grote tulpen zag ik in mijn voorraad liggen.
De inspiratie hier was dat Tulpen typisch Nederlands zijn.
De tulpen heb ik uitgeknipt en applicaties van gemaakt.
Ik heb er een tijdje meegespeeld en ineens heb ik ze geplast om de hals zo dat
ze buiten in de wind zouden gaan wapperen.
Van een afgeknipt regenboog paraplu had ik het idee om dat achter op de
schouders te plasten waardoor in
In de wind een kleurrijke beweging ontstaat en tevens als bescherming dient.
Finishing Touch:
Aan elkaar maken
Tulpen op de zakken
BABY SCHOENTJES ERIN
2
Het knopen T-shirt
Hallo, ik ben al jaren met kleding maken bezig.
Maria Manders, de lerares van Atelier Manders speelde het
project “De Cirkel van Kleding” naar al haar cursisten door.
Met 9 andere cursisten heb ik mij op de opdracht gestort, het
up-cyclen van kledingstukken.
Een jaar geleden heb ik uit stukjes oude tricot van zelf
gemaakte en gekochte kledingstukken de panden van een
Crazy Quilt vest
gecreëerd.
De kleurencirkel
heb ik hierbij als
leidraad
gebruikt.
De opbouw van de panden past
goed in de opdracht “het up-cyclen
van kledingstukken”. Daarom ben
ik in die lijn verder gaan werken.
Ik heb stroken stof gebruikt en
deze volume gegeven door de
stroken te knopen. Door deze
stroken stof, op kleur, aan elkaar te
naaien ontstaat een spiraal van
textiel. Een rood T-shirt werd de
basis waarop ik de spiraal van textiel genaaid heb. En natuurlijk kan de
Brabantse vlag niet ontbreken op deze Brabantse bijdrage.
De spiraal van textiel
De Brabantse vlag
3
Ik kwam op het idee om restmateriaal te verwerken, omdat ik geen
naaimachine had heb ik besloten om de trui en het rokje met ijzerdraad aan
elkaar gemaakt.
4
Levensweg
De meeste pasgeboren baby’s lijken op elkaar alleen de makers en de experts
(ouders/ verzorgers) zullen ze uit een menigte kunnen onderscheiden.
Naarmate de baby’s ouder worden krijgen ze steeds meer een eigen identiteit
door het ontwikkelen van een karakter en een steeds meer uniek uiterlijk wat
verkregen wordt door groei en gebeurtenissen (denk aan een heftige valpartij
wat een blijvend litteken achter laat).
Je zou dus kunnen stellen dat hoe ouder we worden, hoe unieker we worden.
Ons lichaam verandert door veroudering, maar ook door gebeurtenissen zowel
fysiek als mentaal.
Voor dit kunstwerk heb ik een oude rok en een oude top gebruikt.
Wat ik hiermee wilde laten zien is: iets wat ouder is hoeft niet per definitie
versleten te zijn. Als je het op de juiste wijze behandeld en verwerkt is er iets
prachtigs van te maken.
In mijn beleving geldt voor zowel mens als kledingstuk:
Het is maar net hoe je het bekijkt en hoe je er mee omgaat.
5
Ik ben dit project in gegaan met het idee om een jumpsuit te maken.
Nadat ik de materialen had gekozen, heb ik me verder volledig laten leiden door
de twee blouses en de witte legging die ik tot mijn beschikking had. Uiteindelijk
is het meer een overal geworden dan een jumpsuit, maar dat is de aard van een
experiment: je weet van te voren niet waar je uit komt.
Het is enorm bevrijdend om niet na te hoeven denken over pasvorm en
draagbaarheid van een project. Gewoon aan de slag gaan, knippen, spelden en
stikken. Tegelijkertijd is het soms ook moeilijk om te werken met materialen die
je niet echt mooi vindt. Dit project heeft me aan het denken gezet over de
mogelijkheden om met kledingstukken uit mijn kast iets nieuws te maken. Vaak
is de stijl van een kledingstuk eerder verouderd dan het materiaal versleten is.
Kortom: meedoen aan 'Cirkel van kleding' heeft mijn kijk op de wereld
veranderd. En was kunst daar niet voor bedoeld?
6
Ik heb meegedaan met het project 'cirkel van kleding' via mijn cursus aan
de modevakschool van Maria Manders-Berkers. Wij besloten hier met enkele
mensen van de woensdagavond-club dat het leuk zou zijn om ook wat creaties
bij te dragen. Toen het mijn beurt was om uit de toegezonden kledingstukken te
kiezen, waren er al wat 'topstukken' weg, maar de keuze was toch nog aardig.
Mijn oog viel meteen op een rood overslagtruitje met smogwerk. Ik ben nog niet
zo lang met de cursus bezig en heb deze techniek zelf nog niet geprobeerd. Wel
kom ik het natuurlijk veel tegen in de boekjes. Dit leek me dus een mooie kans
om er eens mee aan de slag te gaan. Na het truitje eens wat rondgedraaid te
hebben, bleek het ondersteboven eigenlijk al meteen op een jumpsuit te lijken.
En vaak moet je maar gewoon je eerste ingeving volgen. Alle ideeën die daarna
nog in me opkwamen, werden net zo snel weer verworpen en ik ben bij dit
eerste plan gebleven: een strepless jumpsuit met korte broek. Erg van deze tijd,
goed passend bij dit zomerse seizoen en iets wat ik waarschijnlijk nooit voor me
zelf gemaakt zou hebben!
De uitvoering was tenslotte niet zo heel moeilijk. Na een beetje stof te hebben
wegknipt kon het pakje vrij vlug in elkaar worden gezet. Met een wit hemd dat ik
ook nog uit de tas had gevist, heb ik nog een wit accent aangebracht in de vorm
van een een diagonale lijn en een bloemetje. En klaar was de rode jumpsuit.
Leuk project om te doen; nog veel leuker om de creaties van mijn medecursisten te bewonderen. Ik kan niet wachten om alle stukken straks eens te
komen bekijken in het museum.
Suzanne Smits-Walraven
7
Uit de selectie kleding die naar het atelier is gestuurd, heb ik twee
kledingstukken uitgezocht om van vorm te veranderen. Het project ‘de Cirkel van
Kleding’ draait om het feit dat een vrouw, volgens Brits onderzoek, gemiddeld
2.400 kledingstukken in haar leven draagt.
De kledingstukken die ik heb aangepast, heb ik gebaseerd uit twee verschillende
aspecten van het leven van een vrouw.
Bij het zien van het rood-wit gestreepte jurkje, wist ik het meteen; sport! Het
patroon van de stof en de manier deze viel, deed me direct denken aan een
voetbalshirt. Of het nu om aanmoedigen of het beoefenen van een sport gaat,
sport is voor zowel mannen als vrouwen een passie en een vorm van recreatie.
Ik denk daarbij ook vooral aan alle Nederlandse heldinnen, die al decennia lang
gouden medailles mee naar huis nemen, maar ook mijn klasgenootjes op de
basisschool, die al op jonge leeftijd korfbal, gymnastiek of judo beoefenden.
Sport is een belangrijk onderdeel in het leven van een vrouw en mag daarom
van mij ook zeker niet ontbreken in de cirkel van kleding.
Van het lijfje van de jurk, heb ik stroken geknipt en deze aan de achterkant van
het nieuw ontstane rokje toegevoegd, alsof er een voetbalshirt om het middel is
geknoopt. Om het af te maken, heb ik het rokje een rugnummer gegeven.
Vrouwelijk, maar toch sportief!
8
Het tweede kledingstuk was een lila-grijze coltrui. “Een echte sloebertrui,”
dacht ik, want alle stof hing heel treurig naar beneden. Graag wilde ik deze
treurige oude trui weer wat vlotter maken en wat meer laten opvallen. Zoals dat
vaak ook gebeurd in ‘makeover’ rubrieken van tijdschriften en
televisieprogramma’s. Hierin krijgt de dame in kwestie een nieuwe garderobe,
een nieuw kapsel of zelfs een nieuw paar borsten aangemeten. Persoonlijk houd
ik het liever natuurlijk. Accentueer de schoonheid die er al is, zonder al te veel
fratsen toe te voegen. Hetzelfde heb ik met deze trui gedaan. Het sterke punt
van deze trui was de soepelvallende stof. Daarom heb ik de mouwen uit de trui
verwijderd, waarvan ik repen heb geknipt, vervolgens gevlochten en vanuit de
hals naar één schouder gedrapeerd. Ongevlochten repen stof vallen vanaf
dezelfde schouder naar beneden. De stof op de rug heb ik samengeknoopt, zodat
de huid van de schouders zichtbaar zijn tijdens het dragen. Zo is de arme
sloebertrui toch ineens een stuk pittiger geworden.
9
Een project voor het
Kröller Müller museum,
Een cirkel van kleding…
Wat ga ik toch doen en wat
heb ik gekregen?
Een broek en een bloesje,
mooi rood en bond
De pijpen eraf en kort
in het romp..
De stoffen aan elkaar..
een touw voor de sier
Een rokje dat in de wind waait
en een shirtje vol plezier
Dus daar hangt die dan aan
de lijn en ik mag trots zijn
de eigenaar te zijn.
10
Bij dit kledingstuk ben ik geïnspireerd door de kleuren van de short. Ook
zag ik in de short een mooi kledingstuk voor mijn dochter, dit zijn ook de kleuren
die haar goed passen.
De monokini is gemaakt van een jongenszwemshort. De zakken heb ik gebruikt
als bovenstuk van de monokini. Het broekje en tussenstuk (op de buik) heb ik
afgebiesd met een reep stof van een wit T-shirt.
De overige onderdelen van de short heb ik gebruikt om het bovenstuk passend
te maken. De sluiting van de monokini op de rug en om de hals heb ik gemaakt
van het witte T-shirt, door repen te vlechten. Met een reepje lint dat ik nog
hadliggen, maakte ik het af bij de buste en op de buik.
11
Bij dit paarse setje met de witte broek werd ik geïnspireerd door de
combinatie van kledingstukken die nog voor handen waren. Een surf zwemshort
en een blouse. Ook mijn dochter was daar een inspiratie in, qua kleuren en style
van kleding.
Ik heb de short afgeknipt en van de broek een rok gemaakt, van de blouse heb
ik een stukje afgeknipt aan de onderzijde. Die reep hen ik bevestigd, gerimpeld
aan de onderzijde van de rok.
Het O’Neill logo heb ik uit de broekspijp geknipt en op een stuk wit T-shirt
bevestigd. Van dat witte T-shirt heb ik een top gemaakt.
Daarna schouderbandjes van de pijp van de short. De blouse heb ik gerimpeld in
het rokje, daardoor is het één geheel geworden, een jurkje. De mouwen heb ik
iets ingekort en daaraan manchet gemaakt van stof
van de short. Aan die manchet heb ik de overgebleven stof van de short
bevestigd, zodat het lijkt alsof er twee linten aan de manchet zitten. Deze
kunnen op verschillende manieren om de arm gestrikt worden.
12
Ik had nog niet meteen het WOW idee bij deze broek. Ik heb een tijdje
geworsteld met wat ga ik hiermee doen?
Uiteindelijk heb ik besloten om oude handwerktechnieken toe te passen zoals
macramé en weven. Van de pantalon heb ik eerst een rok gemaakt en
daaroverheen macramé wat op verschillende plaatsen is vastgezet. Dit was
noodzakelijk vanwege het touw dat van kunststof is gemaakt en verschillende
diktes heeft. Niet elk touw was even soepel. Een voordeel van dit touw is dat het
niet zwaarder wordt als het regent.
Verder hen ik de zoom afgewerkt met een rand en een ceintuur geweven. De
gesp heb ik een blauwe kleur gegeven, het is niet helemaal de goede kleur.
Verder heb ik op de achterzak de van Brabantse vlag, 24 blokken in rood en wit
als extra accent toegevoegd.

Download Report