Handelsreiziger in melancholie

10 september 2014, pag. 28
interview gregory page
Handelsreiziger in melancholie
Gregory Page, de dromerige romanticus, keert op zijn nieuwe cd terug naar het
land van zijn voorouders, Ierland.
Gregory Page: ,,Ik ben mij pas de afgelopen jaren echt gaan verdiepen in mijn Ierse wortels’’.
FOTO MASEN LARSEN
.
PATRICK MEERSHOEK
M
uziek was overal aanwezig in huize Page.
Moeder Moyra maakte
in de jaren zestig, in Engeland, deel uit van de meidenband
The Beat-Chics en zong tijdens een
tournee door Spanje in het voorprogramma van The Beatles. ,,Ik was
toen al geboren’’, zegt Gregory Page.
,,Mijn moeder vertelt dat ik als peuter bij Paul McCartney op schoot heb
gezeten tijdens een bezoek aan de
arena voor het stierenvechten. De
overlevering wil dat hij zijn hand
voor mijn ogen hield toen het bloederig werd.’’
Na een tiental platen – lovend besproken, weinig verkocht – waarop
hij zijn diepe liefde betuigt voor de
jazz, blues en folk uit de jaren twintig, keert Page (51) op One way journey home terug naar het land van
zijn voorouders, Ierland. ,,De tijd was
rijp om deze plaat te maken’’, zegt
Page over de genomen afslag. ,,Ik
ben mij eerlijk gezegd pas de afgelopen jaren echt gaan verdiepen in
mijn Ierse wortels.’’
Het was zijn opa die de deur opende naar de traditionele Ierse muziek.
Dave Page, in 1987 overleden, genoot
binnen de Ierse gemeenschap een
reputatie als bespeler van de uilleann pipes, de Ierse doedelzak. ,,Hij
speelde op jonge leeftijd in kerken
en pubs in Dublin en later op muziekfestivals in heel Ierland. In de jaren zeventig is de hele familie naar
San Diego verhuisd, maar ook daar is
hij tot op hoge leeftijd blijven spelen.’’
De invloed van zijn grootvader
werd duidelijk toen Page op zoek
ging naar begeleiders voor One way
journey home. Een van de musici die
meteen medewerking toezegden
was Eric Rigler, eveneens meester op
de uilleann pipes en bekend van zijn
Het was zijn opa
die de deur opende
naar traditionele
Ierse muziek
muzikale omlijsting van de kippenvelmomenten in films als Titanic en
Braveheart. ,,Eric bleek grote bewondering voor mijn grootvader te hebben. Hij heeft Dave nog zien optreden. Hij is zelf ook een grootheid
trouwens. Hij doet fantastische dingen op de plaat.’’
Verantwoordelijk voor de opname
was singer-songwriter Jason Mraz,
een oude vriend van Page. ,,We hel-
pen elkaar met elkaars platen. In dit
geval ben ik bij Jason thuis nummers
gaan voorspelen. Hij zit in zijn stoel
een boek te lezen en wat te luisteren
en maakt af en toe een opmerking.
Heel ontspannen allemaal, zoals we
het vroeger deden. In dezelfde ontspannen sfeer hebben we de cd opgenomen.’’
De carrière van Mraz heeft inmiddels een hoge vlucht genomen, maar
daar zit Page niet mee. ,,Twee jaar geleden heeft hij me gevraagd het
voorprogramma te doen van een
concert in Londen. Vijftienduizend
man in de zaal, ik vond het een zenuwslopende ervaring, ook omdat
het zo lastig is om contact te leggen
met zoveel publiek. Een week later
stond ik in een café in de Achterhoek
te spelen voor honderd man, en ik
verkocht die avond nog meer cd’s
dan in Londen.’’
In Nederland heeft Page een
trouwe aanhang opgebouwd, mede
dankzij een special van het televisieprogramma Vrije geluiden van een
paar jaar geleden. Zijn optreden op
Take Root, zaterdag, is dan ook onderdeel van een serie van twintig optredens in het land. ,,Ik houd van Nederland’’, zegt de handelsreiziger in
melancholie. ,,De sfeer is hier ontspannen.’’ Zo ontspannen, vertelt de
zanger, dat hij later dit jaar naar Nederland komt om er een tijdje te
gaan wonen. ,,Ik heb een huis gevonden in Utrecht. Ik ben nu boven de
vijftig. Misschien wordt het tijd dat
ik mij ga settelen.’’
Naast zijn optreden op TakeRoot
geeft Gregory Page zaterdagmiddag om 16.45 uur ook een instore optreden in Plato, Groningen. Voor
meer informatie over TakeRoot, zie
www.takeroot.nl. In de vrijdagbijlage
van deze krant meer aandacht voor
TakeRoot, middels een interview met
Daniel Romano.

Download Report