Je moet je eigen pad gaan kiezen

01 oktober 2014 , pag. 30
Lars Horring: ,,Ik ben de opleiding dankbaar dat ik vrij was om school en
studie te combineren.’’ FOTO RUDIE OTTENS
‘Je moet je eigen
pad gaan kiezen’
Wielrenner Lars
Horring behaalde
twee maanden
geleden zijn diploma Fysiotherapie aan de Hanzehogeschool in
Groningen. De
26-jarige inwoner
van Valthe is inmiddels werkzaam als fysiotherapeut. En dat
maatschappelijke
leven bevalt hem
wel.
MARTIN CUSIEL
‘I
k heb eerst de ALO gedaan. Dat was superleuk,
maar na een jaar kwam ik
erachter dat het niks voor
mij was. Fysiotherapie sprak me
altijd al aan, dus heb ik uiteindelijk daarvoor gekozen. En dat is
me goed bevallen.’’ Zo goed dat de
praktijk waar hij zijn tweede stage
afwerkte hem meteen een contract onder de neus duwde. Zodoende is Horring werkzaam in
Exloo bij Ouwendijk Fysiotherapie.
,,Het maatschappelijke leven
bevalt me goed. Het is nog steeds
wel druk, maar niet zoals tijdens
mijn studie. Toen was het af en
toe hectisch’’, blikt de Drent terug
op de studie Fysiotherapie die hij
volgde. Niets ging vanzelf in deze
tijd waar boeken en fietsen zich in
rap tempo afwisselde.
,,Ik heb best veel moeite moeten doen om een studie te volgen
naast een tijdrovende sport als
wielrennen. Door de ene keer iets
meer energie in studeren te steken en de andere keer in sport is
het me gelukt.’’ In het eerste jaar
van de opleiding zaten er nog
twee wielrenners bij Horring in
de klas. Zij konden het niet combineren en namen afscheid van
het wielrennen.
Vanuit de Hanzehogeschool
werd Horring vanaf minuut één
op het hart gedrukt dat het geen
makkie ging worden. De manier
waarop de school omging met
een sporttalent als student was
volgens hem erg fijn. ,,Ik ben de
opleiding dankbaar dat ik vrij was
om school en studie te combineren. Wielrennen kon ik goed om
mijn studie heen plannen. Bij een
duursport moet je vier tot vijf uur
aan één stuk trainen. Dat heeft
veel discipline gevergd. Zo was ik
‘s ochtends als het nog donker
was soms al aan het fietsen. Dat
zal ik nu niet zo snel meer doen.
Ik zag progressie in het fietsen en
had er veel plezier in. Ik denk dat
ik het daarom goed kon combineren.’’
Het gevoel dat sporten niet het
belangrijkste in het leven is,
kwam de afgelopen maanden bij
de fysiotherapeut steeds meer
naar boven. Of zoals hij zelf zegt:
het is gekanteld. ,,Aan het begin
van dit jaar was ik nog gemotiveerd om een heel goed seizoen
neer te zetten. De afgelopen
maanden is dat anders en had ik
soms zoiets van: moet ik weer
naar een wedstrijd toe.’’
Dus richt Horring zijn pijlen nu
op het maatschappelijke leven.
Een studie volgen en afronden, is
volgens hem iets wat iedere sporter op zijn minst moet overwegen. ,,Als ik om me heen kijk, zijn
er zoveel sporters die niet hebben
gestudeerd. Puur omdat ze er
nooit aan hebben gedacht. Op je
achttiende of twintigste is alles
zorgeloos en kijk je niet verder.
Dat is stom. Verreweg de meeste
renners breken niet door en dan
zit je zonder studie. Zij schrikken
wakker rond hun vijfentwintigste
en moet dan nog een keer iets
doen. Als je echt talent hebt, kom
je er wel. Soms moet je je focussen
op sport, dan weer op studie. Je
moet je eigen pad kiezen.’’

Download Report