Pater Harry JANISSEN SVD

Maandag 17 februari 2014 is in het Amphiaziekenhuis (locatie Molengracht) te Breda
Pater Harry JANISSEN SVD
op 84-jarige leeftijd overleden.
Op 22 februari hebben wij hem in een plechtige eucharistieviering herdacht in de kapel van
Woonzorgcentrum "Zuiderhout" te Teteringen, en hem daarna op het kerkhof van het
missiehuis te ruste gelegd.
Henricus Gulielmus Hubertus, zoon van Adrianus Janissen en Agnes Metsemakers, werd op
22 juni 1929 in Herten geboren en dezelfde dag gedoopt in de parochie van de H. Michael.
Zijn vader was landbouwer. Harry was de oudste in een gezin van acht kinderen (3 jongens en
5 meisjes).
In 2007 schrijft Harry in een brief: "Toen ik in 1943 aan pa en ma zei dat ik missionaris wilde
worden vonden ze dat geweldig. Maar er was geen geld om kostgeld te betalen. Pastoor en
familie hebben toen al die jaren tot aan het noviciaat kostgeld voor mij betaald. Daar ben ik nog
altijd zeer dankbaar voor."
Op 12 mei 1943 beschrijft de kapelaan van Herten Harry (die misdienaar was) als "een brave,
flinke en gewillige jongen."
De 16e september 1943 ging hij naar het missiehuis St. Willibrord in Uden. Op 8 september
1950 begon hij in het missiehuis St. Lambertus in Helvoirt zijn noviciaat. Op aanraden van dr.
Woltring (zenuwspecialist) heeft hij na het eerste jaar noviciaat zijn opleiding een jaar
uitgesteld. In die tijd gaf hij enkele lessen in onze missiehuizen van Overijse (België) tot
Kerstmis en daarna in St. Jan te Soesterberg.
In 1952 hervatte hij zijn noviciaat maar bleef in die jaren onder controle van dr. Woltring. De 8e
september 1953 legde hij de eerste geloften af. In 1954 begon hij zijn theologiestudie, eerst in
Helvoirt en vervolgens in Teteringen. Op 7 september 1957 legde hij de eeuwige geloften af en
2 februari 1958 werd hij tot priester gewijd.
De 11e juni 1958 werd hij benoemd voor de missie in Nieuw-Guinea. In 1958-1959 maakte hij
het pastorale jaar in München (Duitsland). In 1959-1960 studeerde hij Engels in Liverpool
(Engeland). Op 18 augustus 1960 vertrok hij naar Nieuw-Guinea. Zijn eerste standplaats was
Igom (bisdom Madang), vervolgens Annaberg. Over zijn werk daar vertelt hij in een brief van
december 1971 over de moeilijkheden die hij heeft met de leden van de "Churches of Christ":
"Ik heb moeten vaststellen dat de geest van samenwerking zeer zeker niet bij de Churches of
Christ in ons gebied is doorgedrongen." De mensen denken alleen maar aan de materiele
voordelen die er aan verbonden zouden kunnen zijn... Eenheid en samenwerking
terugbrengen in dit gebied zie ik als mijn eerste en voornaamste opgave voor deze komende
vijf jaren..." Hij deed dat o.a. door samen met de mensen veeteeltprojecten op te zetten. Voor
die projecten hoopte hij op financiële steun van familie en vrienden.
In 1965-1966 nam hij in Nemi (bij Rome) deel aan een cursus van een half jaar voor
theologische bijscholing en geestelijke vernieuwing.
In 1980 vroeg pater Gerrit van Uden SVD (die in Australië werkte voor Nederlandse
immigranten) hem om een jaar voor deze te zorgen, zodat hij op verlof kon gaan.
Na zijn terugkeer in 1984 ging Harrie werken in het bisdom Wewak. In 1988 moest hij een
heupoperatie ondergaan. In latere jaren moest hij nog driemaal aan zijn heup geopereerd
worden. Harrie schreef: "Ik kan er zeer goed mee leven." Hij werd benoemd tot deken van het
Sepik-gebied en lid van de benoemingscommissie van het bisdom. In 1991 werkte hij in
Angoram. In 2002 (na zijn hartoperatie) schrijft Harrie hoe blij hij was toen de chirurg hem
verzekerde dat hij weer terug kon naar PNG. "Als gepensioneerde pastoor zou ik ook in
Wewak willen blijven wonen. Het bevalt me hier erg goed." In 2002 schrijft hij aan pater provinciaal: "Kees, ik vind het fijn dat jullie altijd plaats voor ons zullen maken in de thuisprovincie en
ons bij jullie laten wonen..."
Hij dacht erover na wat zijn emeritaat nu werkelijk inhoudt: van de ene kant loslaten, van de
andere kant een nieuwe zinvolle invulling aan je leven geven. "Wat ik erover gelezen heb heeft
me echt geholpen..." "Ik houd van het leven!!!" (met drie uitroeptekens).
Hij is blij dat de Broeders Maristen, de Rosary Sisters en de Missiezusters Dienaressen van de
H. Geest hem vroegen een keer per week de eucharistie met hen te vieren. En ook dat de
plaatsvervangend pastoor van de kathedraal hem vroeg om op zondagen een van de drie
missen over te nemen. "Ik ben altijd een 'volksmissionaris' geweest.'
Ook was hij zeer vereerd met de uitnodiging van de bisschop om een week samen te zijn met
17 seminaristen die hun spiritueel jaar maakten op Kairiru. Hij gaf een meditatie over de H.
Geest en hielp mee met biecht horen.
Een medebroeder schreef hem: "The secret of retirement is: to keep mind and body active,
and be totally dedicated to God..." Harrie was blij dat hij een goede woning had en een
vervoermiddel dat hem in staat stelde op weekend-assistentie te gaan. "Medebroeders weten
dat ik altijd klaar sta om hen met vervoer te helpen. Op zijn kamer deed hij allerlei oefeningen
en had hij een home trainer. Regelmatig ging hij zwemmen in de nabije zee. Hij las regelmatig
tijdschriften (The Tablet, Herder Korrespondenz, The Furrow, Time Magazine, Bibel Heute,
enz.). Aan familie en vrienden schreef hij vele brieven. Hij keek weinig TV (wel nieuws en
sport) en hij luisterde naar de nieuwsberichten op de radio. "Ik geniet van het leven!"
Maar de jaren gingen tellen: Foto's wezen uit dat zijn linker bovenbeen was gebroken en dat
daardoor de prothese los zat. Voor behandeling daarvan en voor vergrote prostaat ging hij
naar Nederland, omdat men hem daaraan in PNG niet kon helpen.
19 november 2012 kwam hij in Nederland aan en ging naar Teteringen.
Vanwege een hersenbloeding op 7 februari 2014 werd hij naar het Amphiaziekenhuis in Breda
overgebracht waar hij enkele dagen later is overleden.
Terugkijkend op zijn leven zien wij hoe hij ondanks vele gezondheidsproblemen nooit de moed
opgaf en de missie van PNG trouw bleef. Een voorbeeld voor velen van ons.
Moge God nu zijn overgroot loon zijn!
Teteringen, 20 februari 2014
Ant.J.Verschuur SVD

Download Report