■■ Annemiek Schrijver in Bakkie troost ‘Ik ben ongeneeslijk religieus’ In het nieuwe programma Bakkie troost praat Annemiek Schrijver (49) met mensen die een geliefde verloren over wat hen troost. Een warm gesprek met de presentatrice over nabijheid, liefde, troost en God. Tekst: Deborah Ligtenberg Foto’s: Hollandse hoogte L aten we maar niet op mijn werk afspreken, want daar is het erg druk, had ze gemaild. Dat in het afgesproken restaurant heel zakelijk Nederland lijkt te zijn neergestreken, is dan ook even schrikken. Presentatrice Annemiek Schrijver is namelijk niet zo van de mensenmassa’s. Wél van het goede gesprek. Dat blijkt al snel als ze tijdens het interview meteen de diepte zoekt. Alsof al die mensen aan de naastgelegen tafeltjes er niet zijn. “Ik vind het moeilijk om het nergens over te hebben”, zegt ze. “Alle vragen die ik stel zijn geen gelegenheidsvragen, ook buiten de camera. Wat kom je hier op deze aarde doen? Waar gaat jouw ziel van zingen? Dat zijn vragen die op het puntje van mijn tong liggen.” Mooie vraag. Waar gaat jouw ziel van zingen? “Van nabijheid. In Het vermoeden kiezen mijn gasten altijd een dierbare tekst. Als ik zelf zou moeten kiezen, koos ik het fragment waarin Jezus tegen discipelen zegt: ‘Kun je niet één uur 6 NCRV-GIDS met mij waken?’ In dat met elkaar waken kun je nabijheid ervaren. Dat kan op een hoger niveau, maar ook in het dagelijks leven of in de liefde. Het kan ook je vak worden. Ik probeer in mijn interviews nabijheid te betrachten. In veel gevallen pakt dat heel goed uit.” Wat brengt het als het je lukt om die nabijheid te scheppen? “Vertrouwen. Mensen voelen zich gezien. Ik denk dat het een eerste levensbehoefte is om gezien te worden. We zijn in een maatschappij terechtgekomen waar je olympisch goud moet verdienen om erbij te horen. Waar je jong, mooi, strak, functioneel en weet ik veel wat moet zijn. Het is een ontzettend voorwaardelijke cultuur. Ik vind het fijn als ik mensen kan laten voelen dat ze er mogen zijn, gewoon omdat zij het zijn. Niet om wat ze hebben gepresteerd.” Zo word je zelf ook graag benaderd. “Ja. We worden vaak goed in iets waar we zelf behoefte aan hebben. Zo zou ik het ook zo mooi vinden als we elkaar zegenen. Daarom vraag ik in Het vermoeden aan elke gast of hij een zegen wil uitspreken. Ik zal toch niet de enige gek zijn die daar naar verlangt, dat zal die ander ook wel hebben, denk ik dan. Het is een behoefte om in je bestaansrecht te worden bevestigd. Dat hoeven niet altijd mooie woorden te zijn, je kunt je ook gezegend voelen door intens oogcontact met een kind. Of een arm om je heen. Kun je één uur met mij waken om niks? Gewoon er zijn.” Bij welke gast in Het vermoeden voelde jij die nabijheid heel sterk? “Bij de eerste president van Suriname, Johan Ferrier. Hij was 93 en zat tegenover mij te stralen. Toen ik vroeg of hij > ‘Het is een behoefte gezegend te worden, in je bestaansrecht te worden bevestigd’ PASPOORT Naam: Annemiek Schrijver Geboren: 21 oktober 1964 in Arnhem Privé: woont met haar kat ‘ergens in ’t Gooi’ Carrière: Annemiek kwam na haar conservatorium-opleiding, via het presenteren van muziekprogramma’s voor Radio 4, talloze documentaires voor Radio 1 en praatprogramma’s bij Radio 5, bij de omroep terecht. Ze presenteerde onder meer Copyright mens, Alziend oog, IKON live en tegenwoordig Het vermoeden, De nachtzoen en Bakkie troost. Voor de radio maakt ze onder andere OBA-live, de Vermoeden-viering en Musica religiosa. Ook schreef ze diverse boeken, waaronder Rachab, Ik geloof het wel en Verlicht en verlost. Ze is columniste voor het tijdschrift Het Vermoeden. NCRV-GIDS 7 Wat maakt hij goed? “Dat hij mij zag.” Ben je te weinig gezien? “Ik denk dat iedereen wel eens over het hoofd gezien is. Ik heb er geen dramatisch verhaal achter, maar als kind had ik behoefte aan dingen die totáál niet gehonoreerd werden. Zoals goede muziek in plaats van gym.” Gym? “Ik groeide op in een vrijgemaakt gereformeerd gezin en beleefde een verschrikkelijk spartaanse schoolperiode. Afschuwelijk. Gym stond in hoog aanzien, maar over muziek leerden we weinig. Dat vond ik jammer. Niet dat ik die achtergrond vervelend vind. Ik ben juist blij met de bagage, de bijbelkennis, die ik heb meegekregen, want ik ben ongeneeslijk religieus. Ik heb liever een volle rugzak waar ik wat uit kan gooien, dan een lege rugzak.” ‘Door poëzie, maar ook door muziek en kunst in het algemeen, kun je heel dicht bij het mysterie van het leven komen’ veel liefde heeft gekend in zijn leven, antwoordde hij: ‘De manier waarop jij mij nu aankijkt, tot de dag van vandaag.’ Dat vond ik zo mooi, dat ik bijna het gevoel had dat tijd er niet toe deed. Alsof ik een klein meisje was. Alsof hij mij als klein meisje zegende. Alsof hij iets goedmaakte ook.” 8 NCRV-GIDS Je maakt in je werk vaak gebruik van gedichten. In Het vermoeden vraag je mensen om een tekst en op je eigen website, annemiekschrijver.nl, schrijf je stukjes naar aanleiding van gedichten. Wat raakt jou zo in poëzie? “Door poëzie, maar ook door muziek en kunst in het algemeen, kun je heel dicht bij het mysterie komen. Het mysterie van het leven. Poëzie kan diep tot je doordringen en je ontroeren. Dat je je hoofdkantoor verlaat en de lift naar beneden neemt naar je hart. Dat je het niet verstandelijk hoeft te begrijpen, maar dat je het kunt ervaren.” Weet jij die lift makkelijk te vinden? Hard lachend: “Héél makkelijk! Ik vind het juist moeilijk om de lift weer naar boven te nemen.” Je presenteert drie televisieprogramma’s en doet ook nog radio. Is er genoeg stilte om naar je hart te gaan? “Ja. Ik ben een solist. Ik heb enorm veel stilte nodig. Ik ben niet voor niets een jaar geleden gevlucht uit Amsterdam, waar ik véél te lang heb gewoond. Ik ben niet zo’n feestbeest. Ik laad pas op als ik alleen ben.” Dit jaar word je vijftig. Hoe vind je dat? “Je zou kunnen zeggen: je wordt oud, je raakt in de overgang, je vruchtbaarheid verdwijnt, dus ben je niet meer aantrekkelijk. Maar zo zie ik dat niet. Ik voel die overgang als een functie die niet meer vervuld hoeft te worden, waardoor er ruimte komt voor wijsheid. Ik vind vijftig worden een opluchting. Ik hoef me niet meer zo te bewijzen. Ik zie meer de humor van alles in. Er valt ontzettend veel te lachen.” Je maakt nogal serieuze programma’s. Valt daar wel eens wat te lachen? “Ja joh. We zijn nu aan het draaien voor Bakkie troost. Presentator Arjan Lock van de EO en ik praten op begraafplaatsen met mensen die een dierbare hebben verloren over wat hen troost. Dat zijn heel serieuze gesprekken die gelukkig soms ook heel luchtig uitpakken. Laatst interviewde ik een meisje dat haar grootvader pas had begraven. We stonden bij zijn graf en ze vertelde dat hij er ontzettend van hield om er mooi uit te zien. Toen hij voelde dat hij ging sterven, zei hij tegen zijn vrouw: ‘Pak dat grijze pak, want Jezus komt en ik wil er mooi uitzien voor hem.’ Dat vind ik heerlijk.” Wat troost jou? “Dat God aanwezig is in een echte ontmoeting. Veel gasten in Het vermoeden halen Martin Buber aan die het heeft over een tussenpersoon. Dat vind ik mooi. Als jij en ik samen een gesprek hebben, ontstaat er tussen ons een ruimte die er zonder ons tweeën niet is. We creëren een soort van nieuw schepsel. Ik denk dat God dat ziet en ziet dat het goed is. Het stroomt, het is liefde. Dat is ook zo fijn aan ouder worden, ik heb ontdekt dat liefde vele gezichten heeft en niet is voorbehouden aan één persoon. Het troost mij dat ik het gezicht van de ware liefde leer kennen.” [Bakkie Troost | zaterdag | Nederland 2 | EO/IKON | 17.35] [Het vermoeden | zondag | Nederland 2 | IKON | 11.30]
© Copyright 2024 ExpyDoc
