Cirkel in, tip-in, goal, vrijwel op bestelling

Interview - Kim Lammers, hockeyster
Cirkel in, tip-in, goal, vrijwel op bestelling
worstelde dit seizoen met een
kuitblessure. Na diverse
revalidaties kent Lammers haar
lichaam als geen ander. 'Ik ben
dankbaar dat ik het fysiek nog
aankan. Maar ik ben nog altijd
stronteigenwijs, ik wil geen training
missen.
Kim Lammers (rechts) en Eva de
Goede protesteren bij scheidsrechter
Lin Miao uit China tijdens Nederland Zuid-Korea.
Foto Klaas Jan van der Weij
Kim Lammers (33) neemt na het
WK afscheid van het Nederlands
team. Nu nog zaterdag scoren in
de finale. Door
ROBÈRT MISSET
Ze scoort fraai met een boogbal
tegen Nieuw-Zeeland en
zaterdagavond op zijn 'Lammers'
tegen Australië, als de spits die
altijd op de juiste plek staat voor de
tip-in, haar specialiteit. 'Ik heb een
prima techniek, maar ik ben geen
Naomi van As. Ik ben niet zo snel
als Eva de Goede. Ik kan iets dat
anderen niet kunnen: goals maken.
Dat is mijn talent. En ik heb het
vermogen om met tegenslagen om
te gaan.
Na zeges op Australië (2-0) en
Zuid-Korea (3-0) kan Lammers
haar 200ste en laatste interland
spelen in de finale van het WK in
Den Haag. Hoewel ze het voor zich
wilde houden, werd zaterdag
bekend dat de 33-jarige spits per 1
augustus een leidende functie krijgt
bij de stichting Ronald McDonald
Kinderfonds.
Lammers blijft nog wel een seizoen
hockeyen voor Laren. 'Ik wil er pas
na het WK over praten', zegt ze. 'Ik
heb de laatste jaren na elk toernooi
gezegd dat ik zou stoppen. Nu ben
ik bewust niet aan het aftellen.'
Ze moest wederom een
knieoperatie ondergaan en
© de Volkskrant
'Dan denk ik: ach een pijntje, het
kan wel. Nu weet ik dat ik beter kan
uitstappen als het niet gaat. Toch
heb ik nooit het idee gehad dat mijn
WK in gevaar kwam. Voor mij is
vorm ook relatief. Ik scoor, dat is
mijn kwaliteit.'
Bij bondscoach Max Caldas heeft
Lammers nooit ter discussie
gestaan. Bijna liefdevol omschrijft
hij zijn routinier als 'een fenomeen
in de cirkel', die vanuit het niets een
wedstrijd kan beslissen. Die
erkenning heeft zij moeten
afdwingen. Ze onderscheidt zich
niet met haar elegantie, ze is niet
de sierlijke aanvalster, die vier
tegenstanders omspeelt.
Lammers zwoegt en ploetert, ze
vecht voor elke meter. Maandag
tegen Zuid-Korea is ze de
vrouwelijke variant op voetballer
Dirk Kuijt, ook zo'n stoere arbeider,
die voor elk team onmisbaar is en
zelfs als rechtsback een duel wint.
En de spits bezit de gave van het
'Torinstinkt'. Cirkel in, tip-in, goal.
Oneindig veel doelpunten voor
Laren en 121 treffers in 198
interlands. Je kunt de goals bijna
bestellen bij de aanvalster met
rugnummer 23.
Ze knipt haar carrière in tweeën,
voor en na de gescheurde
kruisband in 2007. En ze benoemt
het cruciale omslagpunt, de Kim
Lammers die bij een vrouw de
liefde van haar leven vond en een
dubbele metamorfose onderging.
'Ik ben nogal wat kilo's kwijtgeraakt.
Eerst kwam de fysieke
transformatie, daarna de
zelfacceptatie dat ik uit de kast
dinsdag 10 juni 2014
kwam. Achteraf denk ik dat ik niet
zo blij was met mezelf. Ik zat niet
lekker in mijn vel. Onbewust heb ik
er meer mee geworsteld dan ik
aanvankelijk dacht.
'Ik denk niet in stereotiepen als
hetero's en lesbiennes. Ik werd
simpelweg verliefd op een vrouw
en daar ben ik een gelukkig mens
door geworden. Ik heb ook leuke
vriendjes gehad, waarmee ik nog
steeds contact heb. Maar
uiteindelijk werkte het niet. Ik kan
het moeilijk in woorden vatten.
Uiteindelijk accepteerde ik dat ik
niet op mannen, maar op vrouwen
viel.
'Het heeft misschien lang geduurd,
maar ik was op school al een
laatbloeier. Het voelde als een
bevrijding. En natuurlijk was er in
het begin ook de reflex van: wat
zouden mijn ouders daarvan
vinden? Het is een stap om het ze
te vertellen. Nou pap en mam: hier
is ze, de liefde van mijn leven. En
dan blijkt dat je omgeving er geen
punt van maakt.'
Voor haar studie pedagogiek
volgde Lammers diverse
persoonlijkheidstrainingen. 'Ik ben
opgeleid voor de hulpverlening, dan
is het belangrijk om te weten hoe je
zelf in elkaar zit. Mijn studie was in
feite een grote zelfreflectie.'
Ook een sportpsycholoog bood
Lammers nieuwe inzichten. 'Ik
leerde dat ik niet afhankelijk moest
zijn van een coach. Ik ontwikkelde
een positiever zelfbeeld, want ik
had vaak gehoord dat ik lomp en
log was. Ik was ook lompsterk, niet
aan de kant te krijgen. Toch hou ik
nu meer van mijn lichaam dan toen
ik het gevecht met mijn gewicht
aanging. Misschien is er ook
letterlijk iets van me afgevallen.'
Het waren tevens de lessen van
twee hiaten in haar loopbaan.
Lammers speelt in Den Haag haar
vierde WK, maar ze werd niet
geselecteerd voor de Spelen van
Pagina 11 (1)
Athene (2004) en Peking (2008).
Ze proefde de twijfels bij haar
naamgenoot en toenmalig
bondscoach Marc Lammers. 'Ik ben
nooit het gesprek met hem
aangegaan. Ik was te gevoelig voor
het schouderklopje, dat ik niet van
hem kreeg. Ik kreeg weinig
aandacht van hem.
'Marc zei: je moet afvallen, je moet
sneller worden, ik moest van alles.
De focus lag op de dingen waarin ik
niet zo goed was. Het heeft bij niet
altijd gewerkt. In 2008 voelde ik de
tijdsdruk om bijtijds te herstellen
van die kruisbandoperatie. Ik had
niet de status van een Naomi van
As, die desnoods kon wachten tot
de laatste dag om aan te sluiten.
'Ik vind dat ik in die fase nul
vertrouwen heb gekregen van
Lammers. Ook voor dit WK had ik
een blessure en Max Caldas heeft
me geregeld gebeld om te vragen
hoe het met me ging. Dat stukje in
de revalidatie heb ik bij Marc
gemist. Ik verwijt hem niets. Ik had
het hem toen al moeten zeggen en
niet pas twee jaar later.'
Ze ontmoette haar latere
echtgenote Sanne Dufrenne in het
jaar waarin haar knie in puin lag. 'Ik
was er heilig van overtuigd dat ik
de Spelen van Peking zou halen.
Nadat ik afviel, was ik even klaar
met hockey. Nu zeg ik: Sanne was
mijn gouden medaille.'
In 2012 werd Lammers met het
Nederlandse team olympisch
kampioen, het voelde als
gerechtigheid. Al na het
openingsduel met België barstte
Lammers in tranen uit. 'Ik had de
Spelen van 2004 en 2008 moeten
missen en dan sta je er eindelijk. Ik
besefte dat ik mijn droom had
gerealiseerd.
karakter. Na een nederlaag komt
de stoom uit haar oren. Als ze los
gaat, kent ze geen remmingen. 'Af
en toe knalt het bij mij, zo ben ik nu
eenmaal.'
Met haar tweelingbroer Rogier
maakte ze overal een wedstrijd
van. 'Rijbewijs halen, school
afronden, noem maar op. Hij had
die competitie nodig om wat beter
zijn best te doen. En Rogier kon mij
juist een beetje afremmen. Zei hij:
'Kim, maak je niet zo druk'. Tot op
de dag van vandaag is die
wisselwerking gebleven.'
Afscheid nemen met de wereldtitel
is niet vanzelfsprekend, zegt
Lammers. De teamspirit is
allesbepalend. 'Op het WK in
Argentinië in 2010 was de
dynamiek in het team anders dan
nu. Ik wil niet spreken van
groepjesvorming, maar Caldas
heeft veel energie gestoken in de
teambuilding. Op het EK was dat
vorig jaar weggeëbd. Je ziet hoe
belangrijk het is. We zijn nu ook
mentaal frisser dan in 2013.'
Met klaroengeschal hoeft ze niet te
worden uitgeluid. 'Ik kreeg als
meisje na de
districtkampioenschappen een
videoband van Teun de Nooijer.
Teun vertelde dat het zijn droom
was om te scoren in een WK-finale.
Hij maakte in 1998 in Utrecht de
golden goal in de finale. Natuurlijk
zou het fantastisch zijn om in mijn
200ste interland hetzelfde te doen
als Teun. Maar ik zal net zo
gelukkig zijn als ik geen zichtbare
bijdrage heb geleverd. Het maakt
de wereldtitel niet minder mooi.'
'Ik werd dat jaar bovendien
genomineerd voor de verkiezing
van beste speelster van de wereld.
Ik werd niet verkozen, maar de
ultieme overwinning was om zover
te komen. Ik was fit en scherp, alles
wat ik aanraakte werd een goal.'
Het impulsieve in het spel van
Lammers weerspiegelt zich in haar
© de Volkskrant
dinsdag 10 juni 2014
Pagina 11 (2)

Download Report