Latijnse Oud Katholieke Kerk van Vlaanderen

Latijnse Oud Katholieke Kerk van Vlaanderen
© 2006 – 2009
Onafhankelijke Apostolische Kerk Gemeenschap, buiten de Unie van Utrecht,
met vertegenwoordiging in Frankrijk
Mgr. Philippe Laurent De Coster, D.D., Aartsbisschop
Bemerkingen van eenen godgeleerde over de bul van Pius IX
betreffende
De Ontvangenis der H. Maagd
(1855)
Algemene Inlichtingen
De Latijnse Oud Katholieke Kerk van Vlaanderen heeft tot taak het werk van haar Heer
Jezus Christus in de wereld te bevorderen, en Zijn kudde te weiden.
Wij hebben de vaste overtuiging, dat de Heer Jezus levend in Zijn Kerk is, die ons altijd
nabij is. Volgens onze “Kerk en Orde”, winnen wij in levenskracht naarmate onze leden,
niet langer een Christus herdenken die ruim tweeduizend jaren geleden leefde, maar een
Verrezen Christus die met ons is ook ‘nu’, zoals men in God’s Woord lezen, ‘gisteren,
vandaag, en morgen’, de machtige spirituele Tegenwoordigheid in Zijn Kerk, de
vergadering van gelovigen, in de wereld, en in ieder van ons die in Hem gelooft. Hij leidt
en ondersteunt Zijn Kerk. “Zie, Ik ben met U alle dagen tot de voleinding der tijden.”.
“Eer Abraham was, ben Ik”.
De Latijnse Oud Katholieke Kerk is een onafhankelijk en autonoom lichaam, en is niet
‘Rooms-katholiek’, hoewel wij
hun Tridentijnse liturgische boeken, en huidige
gebruiken. Het is onze clerus niet toegestaan zich als Rooms-katholiek bij de gelovigen en
anderen voor te stellen, want dat zijn wij niet. Wij zijn gewoon “katholiek” zoals de eerste
kristenen werden genoemd, om zich van de gnostische bewegingen te distantiëren. De
“Katholieke Kerk” was de grootste christelijke beweging van de eerste eeuw na Christus.
Haar Apostolische Opvolging ontleent zij aan de Nederlandse Oudkatholieke Kerk te
Utrecht, en haar ontstaan heeft zij gedeeltelijk te danken aan een reorganisatie in 1915-16
van de Oudkatholieke Kerk in England. Wij hebben ook onze Apostolische opvolging te
danken aan Aartsbisschop Jozef René Vilatte, geboren 24 januari 1854, en overleden te
Versailles, l juli 1929. We hebben ze ook te danken aan Mgr. Dom Carlos Duarta Da
Costa (1888-1961), Brazilië, in 1945 uit de Rooms Katholieke Kerk getreden, en zijn
episcopaat onafhankelijk verder gezet.
De Oud Rooms Katholieke Apostolische Opvolging
van Utrecht.
De afscheiding van de Oudkatholieke Kerken heeft zich na die van het Oosten en van de
Reformatie voltrokken. Naar geaardheid ligt zij het dichtste bij de breuk met het oosten,
omdat de verwantschap in leer, kerkorde en liturgie met de Rooms Katholieke Kerk
bewaard is gebleven. Het allereerste begin van deze gemeenschappen ligt in Nederland,
waar sinds de doorbraak van de Reformatie de Utrechtse kerkprovincie aan de zorg van de
Apostolische Vicarissen werd toevertrouwd. Daardoor kon de vraag rijzen, omtrent het al
of niet voortbestaan van de in 1559 opgerichte kapittels, hetgeen kerkrechterlijk werd
bevestigd door het bisdom Haarlem, doch aan de zijde van het Vaticaan in twijfel werd
getrokken. Toen er moeilijkheden rezen tegen de Apostolische Vicaris Petrus Codde, die
van Jansenistische tendensen werd verdacht, en dit uitliep op een schorsing van Codde,
rees er waarschijnlijk terecht verzet tegen deze beslissing en tegen de benoeming van een
opvolger. Onder inspiratie van de Leuvense Jurist Van Espen meende het in 1633 nieuw
opgerichte kapittel van Utrecht over te mogen gaan, tot de keuze van een opvolger van
Petrus Codde en koos in 1723 Cornelis van Steenhoven, welke vervolgens geldig tot
Bisschop werd gewijd. Hierbij ging het dus om de vraag, of het kapittel al of niet bevoegd
was, en dit hing uiteindelijk af, van de vraag of dit kapittel de wettelijke opvolger van het
vroegere was. Zo kwam het tot een breuk, die de " Rooms Katholieke Kerk der Oud
Bisschoppelijke Cleresie" in het leven riep. Onder invloed van het Jansenisme verstijfde
het verzet tegen Rome, en de breuk zette zich zo voort tot heden.
Toch heeft de Rooms Katholieke Kerk steeds de geldigheid van wijdingen en sacramenten
bevestigd, getuige daarvan volgende aanhalingen, enerzijds lezen we in de eerste editie
van " The Catholic Encyclopaedic Dictonary" ( Katholiek Theologisch Woordenboek),
pagina 373: " Their orders and sacraments are valid" ( Hun wijdingen en sacramenten zijn
geldig.), waar het handelt over de Oud Katholieke apostolische opvolging van Utrecht.
In het " Kerkelijk woordenboek" geschreven door M.C. Nieuwbarn O.P., S. Theol. Lect in
1910 uitgegeven te Tilburg, met toestemming van de moederkerk (Imprimatur: J. Pompen,
Vic. Gen. Busc. 1 nov 1909) lezen we op pagina 159 bij geldige wijdingen:" De wijdingen
van alle, ook Schismatieke bisschoppen zijn geldig, wanneer zij door de daartoe bevoegde
personen en volgens de canonieke wijs zijn toegediend. Vandaar zijn geldig gewijd de
priesters der Grieksche, Holl.- Jansenist. en Oud Katholieke Kerken. ( Het H. Sakrament
des Altaars is aldaar tegenwoordig.)
We vermelden hier onder een lijn van de apostolische opvolging langs Utrecht, voor meer
informatie lees het werk: “Les successions Apostoliques de Mgr. Philippe-Laurent De
Coster.”
Zijne Eminentie Kardinaal Antonio Barberini, hij werd op 30 augustus 1627 benoemd tot:
Groot Prior van de Ridders van Malta en Kardinaal van de H. Roomse Kerk. In 1628 werd
hij legaat te Avignon. In 1655 werd hij tot bisschop geconsacreerd door Mgr. Scannarolo,
geassisteerd door Mgr. Bottini en Mgr. Laurenzio Gravotti de Vintimila. Op 22 december
1667 werd hij aartsbisschop van Reims. Op 12 november 1668 consacreerde hij, met recht
van opvolging: Mgr. Le Tellier.
Mgr Charles Maurice Le Tellier consacreerde in de kerk Des Cordieliers te Pontoise op 21
september 1670:
Mgr. Jacques Benigne Bossuet, welke in 1693 te Parijs, Kerk van de Chartreuse
consacreerde:
Mgr. Jacques Goyon de Matignon, op Quinquagesima 12 februari 1719 consacreerde hij te
Parijs:
Mgr. Dominique Marie Varlet, welke op 17 october 1739 consacreerde:
Mgr. Pierre jean Maindaarts, Aartsbisschop van de Oud Katholieken van Utrecht, welke
op 11 juli 1745 consacreerde:
Mgr. Jean van Stiphout, welke op 7 februari 1768 consacreerde:
Mgr. Walter Michel van Nieuwenhuizen, welke op 21 juni 1778 consacreerde:
Mgr. Adrien Broeckman, welke op 5 juli 1797 consacreerde:
Mgr. Jean Jacques van Rhijn, welke conscreerde op 7 november 1805:
Mgr. Gilbert Cornelius De Jong, die op 24 april 1814 consacreerde:
Mgr. Willibrordus van Os, welke consacreerde op 12 april 1819:
Mgr. Jean Bon, welke consacreerde 13 november 1825:
Mgr. Jean van Santen, die op 17 juli 1853 consacreerde:
Mgr. Hermanus Heykamp, die consacreerde op 11 augustus 1873:
Mgr. Gaspard Jean Rinkel, die op 11 mei 1892 consacreerde:
Mgr. Gerard Gul, Aartsbisschop van Utrecht. Geassisteerd door Mgr. Van Thiel, Mgr P.
Spit en Mgr. J. Demmel consacreerde hij op 28 april 1908 te Utrecht, St. Gertrude
kathedraal:
Mgr. Arnold- Harris Mathew, Aartsbisschop van de Oud Rooms Katholieke Kerk te
Engeland, deze consacreerde op 29 juni 1913:
Mgr. Francis E. Landas Berghe de Rache, Prins van Oostenrijk, als aartsbisschop van de
Oud katholieke kerk van de Verenigde Staten van Amerika, op 4 oktober 1916
consacreerde deze:
Mgr. Henry-Carmel Carfora, die op 10 februari 1924 consacreerde:
Mgr. Edwin-Wallace Hunter, welke consacreerde op 24 maart 1929:
Mgr. Wallace Ortega-Maxey, deze consacreerde op 6 Juni 1946:
Mgr. Hugues-George de Wilmott-Newman, die op 27 mei 1950 consacreerde:
Mgr. Harold-Percival Nicholson, die op 14 april 1952 consacreerde
Mgr. Philip Charles Stuart Singer, die op 14 november 1954 consacreerde:
Mgr. Charles E. Brearley, die op 14 mei 1968 consacreerde:
Mgr. Andre Barbeau, die op 31 juli 1973 consacreerde:
Mgr. Joseph Paul Ferdinand Dupuis (Victor Solis II), welke op 6 november 1973 sub
conditione consacreerde:
Mgr. Roger Caro, (Pierre Phoebus, ook gekend als Stephanos), welke op 7 juni 1974,
geassisteerd door zijn bisschoppen consacreerde:
Mgr. Philippe Laurent De Coster ( Philippus - Laurentius).
De Rooms Katholieke Apostolische Opvolging van Brazilië
Kardinaal Scipion Rebiba, kardinaal van de H. Roomse Kerk, consacreerde op 12 maart
1566:
Mgr. Santorio, die op 7 september 1586 consacreerde:
Mgr. Bernerio, die op 4 april 1604 consacreerde:
Mgr. Savitale, Aartsbisschop van Bari, Italië, die op 2 mei 1621 consacreerde:
Mgr. Ludovosi, die op 12 juni 1622 consacreerde:
Mgr. Caetani, die op 7 october 1630 consacreerde:
Mgr. Carpegna, die op 2 mei 1666 consacreerde:
Mgr. Altieri, die op 3 februari 1675 consacreerde:
Z.H. Benedictus XIII, toekomstige paus van 1724 tot 1730, die op 16 juli 1723
consacreerde:
Z.H. Benedictus XIV, toekomstige paus van 1740 tot 1758, die op 19 maart 1743
consacreerde:
Z.H. Clement XIII, toekomstige paus van 1758 tot 1769, die op 15 april 1767
consacreerde:
Mgr. Giraud, die op 23 februari 1777 consacreerde:
Mgr. Mattei, die op 12 september 1819 consacreerde:
Mgr. Galeffi, die op 8 december 1822 consacreerde:
Mgr. Fransoni, die op 8 juni 1851 consacreerde:
Mgr. Sacconi die op 30 juni 1872 consacreerde:
Mgr. E. Howard, die op 8 december 1882 consacreerde, geassisteerd door Mgr. Alex
Sanminiatelli en Mgr. Guilio Lenti:
Kardinaal Mariano Rampolla del Tindaro (1843-1913), kardinaal van de H. Roomse kerk,
die op 26 okt. 1890 consacreerde:
Kardinaal Joachim Arcoverde de Albuquerque Calvalcanti (1850-1930), kardinaal van de
H. Roomse Kerk, die op 4 juni 1911 consacreerde:
Kardinaal Dom Sebastio Leme Da Silveira Cintra (1882-1942), kardinaal van de H.
Roomse Kerk, die op 8 december 1924 consacreerde:
Mgr Dom Carlos Duarta Da Costa (1888-1961), Bisschop van Botacuta, Aartsbisschop
van Espirito Santo ( tegenwoordig Vitoria), hij gaf op 29 september 1937 zijn ontslag aan
Z.H. Paus Pius XI, en werd daarna titulair bisschop van Maura, met de goedkeuring van
Rome behield hij het recht de titel van Bisschop te voeren, en zijn ambt uit te oefenen. (
Circulair van 6 juni 1945)
Volgend op het uitvoeren van onwettige wijdingen ( zonder toestemming van Rome) werd
hij geëxcommuniceerd op 5 juli 1945.
( Can. 1382, episcopus qui sine pontifico mandato aliquem consecrat in episcopum,
itemque ab eo consecrationem recipit, in excommunicationem latae sententiae sedi
Apostolicae reservatam incurrunt.)
Op 15 augustus 1945 consacreerde hij:
Mgr. Dom Salamon Barbosa Ferraz (1880-1969), welke op 8 december 1959 zijn eed van
trouw gaf aan Z.H. Paus Johannes XXIII, en door deze werd ontvangen in audiëntie op 25
maart 1960, op 10 mei 1963 ontving hij de titel van Bisschop van Eleuthera (Hij werd
aangenomen in de RKK zonder herwijding).
Vooraleer hij overging naar de Moederkerk consacreerde hij op 29 juni 1951:
Mgr. Dom Manoel Ceia Laranjeira, die op 15 augustus 1965 consacreerde:
Mgr. Dom Benedito Pereira Lima, die op 1 augustus 1966 consacreerde:
Mgr. Dom José Marcolino Machado, die op 2 december 1967 consacreerde:
Mgr. Dom Oscar Osvaldo Cairoli Y Fernandez, die op 29 april 1973, geassisteerd door
Mgr. Alessandro E. Geist, consacreerde:
Mgr. Michel Staffiero, die op 29 juli 1975 consacreerde:
Mgr. Roger Caro (alias Pierre Phoebus en later Stephanos voor oecumenische redenen met
Orthodoxen), die op 30 juni 1979, geassisteerd door Mgr. Jean-Paul Charlet, Mgr. Maurice
Auberger en andere bisschoppen op de Synode tegenwoordig, consacreerde (sub
conditione, hetgeen betekent herwijding):
Mgr. Philippe Laurent De Coster, toen titulaire Bisschop van Bethlehem.
Nu, Latijnse Oud Katholieke Bisschop Emeritus, titulaire Aartsbisschop van Thagaste, en
Seculier Oblaat van de Heilige Benedictus, Sint Pietersabdij Steenbrugge/Brugge.
De Roomse Apostolische Opvolging van Brazilië
(Sub Conditione)
21. Mgr. Dom Carlos DUARTE DA COSTA (1888 – 1961) consacreerde op 3 mei 1948
Mgr. Dom Luis Fernando Castillo-Méndez, bijzonder goed bekend in USA en Canada.
Sedert 1967 benoemd als Wereld Patriarch van de Nationale Apostolisch Katholieke
Kerken, en president van de Apostolische Katholieke Kerk van Brazilië en Raad van
Bisschoppen (ICAB).
22. Mgr. Dom Luis Fernando Castillo-Méndez consacreerde, geassisteerd door de
bisschoppen
Melquiades Rosa Garcia en Bartolomeu Sabastio Vilela, in de
Kathedraal van de Miraculeuze Medaille in Brazilië, op 30 januari 1985, Mgr. Ernest
Forest Barber, Bisschop van Santo Domingo van de Apostolische Katholieke Kerk van
Brazilië.
23. Gemandateerd door Mgr. Dom Luis Fernando Castillo-Méndez, Mgr. Ernest Forest
Barber, geassisteerd door de bisschoppen Emile Rodriguez Fairfield en Paul-Christan
G.W. Schultz op 14 juni 1987, Mgr. Bertil Alexander Persson, toen Primaat van de
Universele Apostolische Episcopale Kerk (the Apostolic Episcopal Church
Worldwide).
24. Mgr. Bertil Alexander Persson consacreerde, geassisteerd door de bisschoppen
George W. Boyer en Hans-Diether Sauerland (nieuwe bisschop geconsacreerd vroeger
op dezelfde dag), met andere bisschoppen als getuigen, Mgr. Philippe Laurent De
Coster, Aartsbisschop van de Latijnse Oud Katholieke Kerk van Vlaanderen (buiten
Rome) en Mgr. Walter M.C. Walgraeve ( voor zijn eigen geloofsgemeenschap).
De apostolische opvolging van Antiochië langs Jozef,
René Vilatte
Mar Paul Athanasius, geconsacreerd door Ignatius-Petrus III in 1877, consacreerde,
geassisteerd door Mgr. Paul Evanus en Mgr. G. Gregorius op 29 januari 1889:
Mar Julius François Xavier Alvarez,, aartsbisschop van Ceylan, deze consacreerde op 29
mei 1892, geassisteerd door Mar Paul Athanasius en Mar Gregorius:
Mgr. Joseph René Vilatte, aartsbisschop van de Oud Katholieke Kerk van Noord Amerika,
welke consacreerde op 6 mei 1900 te Plaisance, Italie:
Mgr. Paul Miraglio Gulotti, bisschop van de oud katholieke kerk van Italie, welke op 4
december 1904 consacreerde:
Mgr. Jules Houssaye, ( Abbé Julio), patriarch van de Gallicaanse Katholieke Kerk, welke
op 21 juni 1911 consacreerde:
Mgr. Louis François Giraud, Patriarch van de Franse Gallicaanse Katholieke Kerk, welke
consacreerde op 21 juli 1913:
Mgr. Jean Bricaud, die op 5 mei 1918 consacreerde:
Mgr. Victor Blanchard, ( Targelius), welke consacreerde op 7 januari 1945:
Mgr. Robert Menard, ( Eon II), welke op 10 juni 1946 consacreerde:
Mgr. Robert Ambelain, ( Robert-Johannes III), welke consacreerde op 31 mei 1959:
Mgr. Roger Deschamps, (Jean Rudiger), welke op 1 juni 1963 consacreerde:
Mgr. Armand Toussaint, (Raymond Panagion), welke consacreerde op 10 juni 1972:
Mgr. Roger Caro, ( Pierre Phoebus, ook gekend als Stephanos), die geassisteerd door Mgr.
Jean-Paul Charlet ( Jethro), Mgr. Maurice Auberger ( Theophoreonai), Mgr. Etienne
Negrel ( Nr' Palinga Dhara) en Mgr. Robert Raguin ( Erebus) consacreerde op 7 juni 1974:
Mgr. Philippe Laurent De Coster ( Philippus-Laurentius)
Ons streven is er op gericht de Tridentijnse overgeleverde sacramentele vorm van de
eredienst, met zijn statige ritus, zijn diepe mystiek en zijn blijvend getuigenis van de
werkelijkheid der sacramentele genade, nauwkeurig na te leven in ‘Woord en Dienst’.
Orde en Tucht in de Latijnse Oud Katholieke Kerk
van Vlaanderen
Wij geloven en belijden één katholieke en apostolische kerk, welke is een heilige
vergadering van ware gelovigen in Jezus Christus, die in Hem hun zaligheid verwachten,
gewassen door zijn bloed, geheiligd en verzegeld door de Heilige Geest.
Wij geloven, omdat deze heilige vergadering, een verzameling is van hen die zalig
worden, zich moeten onderwerpen aan haar onderwijs en tucht, buigende onder het juk
van Jezus Christus tot geestelijke groei van God’s Volk.
Wij geloven, dat men met goede voorzichtigheid uit het Woord van God en de
Kerkvaders, behoort te onderscheiden, welke de ware kerk is; aangezien dat alle sekten en
menselijke initiatieven, die heden ten dage de wereld overspoelt, durven zich met de naam
“kerk” bedekken. Wij spreken hier niet van het gezelschap dubbelhartige, welke in de kerk
onder de ware gelovigen in Jezus Christus zijn vermengd, en intussen van de kerk niet
zijn, hoewel zij naar het lichaam in haar zijn. Toch, zeggen wij, dat men het lichaam en de
gemeenschap van de ware kerk onderscheiden zal van alle sekten, welke zeggen dat zij de
kerk zijn.
De merktekenen, om de ware kerk van de sekten te onderscheiden, zijn deze: de prediking
van het zuivere onderricht van het Evangelie; en de ware en traditionele bediening van de
heilige Sacramenten, gelijk ze Christus ingesteld heeft en door de Katholieke Kerk en de
Concilies verder tot ontplooiing gebracht, bij name de Concilie van Trente.
Wij geloven dat de ware Kerk van Jezus Christus moet zijn naar de geestelijke richtlijnen,
die onze Heer heeft geleerd in zijn Woord; namelijk dat er bedienaars of herders moeten
zijn om Gods Woord te prediken en de zeven Sacramenten te bedienen. De bedienaars van
“Woord en Sacrament” zijn de geldig gewijde bisschoppen, priesters en diakenen volgens
hun graad en verantwoordelijkheid in de kerkgemeenschap. Samen onderhouden ze het
ware geloof, en te maken dat de christelijke leer haar loop heeft, dat ook de overtreders
van onze Oudkatholieke traditie in de toom worden gehouden, en zelfs van onze
gemeenschap uitgesloten. Zodoende zullen alle dingen in de kerk wel en ordelijk volgens
onze traditie toegaan, wanneer dergelijke personen verkoren worden, die getrouw zijn, en
naar de traditionele regel hun ambt uitoefenen.
Daarom verwerpen wij alle menselijke vonden, en alle aanzetten die men zouden willen
invoeren, om zogezegd God en de mens beter te dienen, en door deze de consciënties van
het gelovige volk te binden en te dwingen, in wat manier het mogen zijn.
Zo nemen we dan alleen aan, datgene dienstig en in de kerk altijd uitgeoefend is, zoals
uitdrukkelijk voorgeschreven in de Katholieke Catechismus, Wetboek en liturgische
boeken om eendrachtigheid en enigheid te voeden en te bewaren, en alles te onderhouden
in de gehoorzaamheid God’s, waartoe geëist wordt de uitsluiting, die daar geschiedt naar
het Woord van God, en datgene daaraan hangt.
Zeer belangrijk:
In onze Latijnse Oudkatholieke kerkgemeenschappen worden de sacramenten van het
doopsel, vormsel en huwelijk bediend enkel en alleen aan eigen leden en gelovigen. Onze
sacramenten zijn onbetwistbaar geldig. De bediening is altijd kosteloos. Wij doen niet aan
proselitisme.

Download Report