Lierse Ziekenhuisbrief januari 2014 - H.

'Na tussenstops in Bakou
(Azerbeidzjan) en Calcutta (India)
kwamen we aan op de luchthaven
van het Filipijnse Cebu, de draaischijf voor de noodhulp aan het
getroffen gebied. Vanuit Cebu
vertrok de hulp naar het getroffen
eiland Leyte waar we 13 dagen
werkzaam waren.
Bij dergelijke rampsituaties is het
de betrachting van B-FAST zo snel
mogelijk een veldhospitaal op te
richten zodanig dat we onmiddellijk kunnen starten met het verlenen van eerste hulp. Het was er
een enorme ravage en het duurde
spijtig genoeg wegens logistieke
moeilijkheden een aantal dagen
vooraleer het veldhospitaal helemaal klaar was. Eens actief hielpen
we meer dan 200 personen per
dag, gaande van basiszorgen tot
kleine chirurgische ingrepen',
verduidelijkte Tinne Savelkoels.
'Voor zwaardere ingrepen was
transport naar een gespecialiseerde voorziening nodig. In het
B-FAST team zaten ook twee
ingenieurs die samen met het
logistieke team een water-
zuiveringsstation op poten zetten
zodanig dat 4000 liter water per
dag kan gezuiverd worden. Lokale
eenheden werden ook opgeleid
zodat zij met het waterzuiveringsstation konden werken eens we
vertrokken waren. Een Duitse NGO
heeft ons veldhospitaal
overgenomen en zij helpen nog
elke dag meer dan 160 mensen.'
Voor Tinne Savelkoels was het niet
haar eerste B-FAST missie. Ze ging
reeds in 2012 samen met B-FAST
noodhulp bieden in Brazzaville.
▪
Nr. 45 - Januari 2014 - Lierse Ziekenhuisbrief
Spoedteam neemt deel
aan grote rampoefening
een hart
voor zorg
Sprankelend
Nieuwjaar
2013
Een jaar is afgerond.
Traditioneel een moment om even terug te blikken.
Een jaar van inzet.
1200 heiligharters die weer het beste van zichzelf gaven in de zorg om mensen.
Elke dag opnieuw een luisterend oor, een zorgend gebaar, een warm hart.
Dikwijls genezing bieden, maar waar nodig ook troost wanneer genezing niet meer kon.
Een jaar van afscheid.
Terry, Manu, Francine,
Grote harten, moedige harten.
Eerbied en ontzag voor de manier waarop ze de strijd voerden.
Voor altijd in ons hart.
colofon
Deze nieuwsbrief wil informatie verstrekken en
communicatie bevorderen binnen en buiten het
H.-Hartziekenhuis.
Redactiecomité
Filip Ceulemans
Annik De Langh
Tom Feyt
Tom Michielsens
Anne-Mie Van den Bossche
Dirk Van der Auwermeulen
Kurt Vandepitte
Fotografie
Annik De Langh
Redactieadres
H.-Hartziekenhuis vzw
Mechelsestraat 24
2500 LIER
Tel. 03 491 20 60
Fax 03 491 20 19
www.hhzhlier.be
Verantwoordelijke uitgever
Anne-Mie Van den Bossche
Mechelsestraat 24
2500 LIER
Alle rechten voorbehouden.
De informatie is afkomstig van
bronnen welke wij als betrouwbaar beschouwen.
De inhoud van een artikel blijft
echter de verantwoordelijkheid
van de betrokken auteur.
Raadpleeg voor individuele
vragen of problemen uw arts.
Er kan derhalve geen
aansprakelijkheid worden opgeëist.
8 | een hart voor zorg
Twee mannen stichten een kleine
brand in de sporthal van
Heist-op-den-Berg. Hierbij ontstaat een schermutseling waarbij
enkele vaten met chemische stoffen worden omgestoten en enkele
mensen verwond worden ter
hoogte van de bezoekerstribune
van het voetbalterrein.
Althans, dit was het scenario van
een grootschalige rampoefening in
Heist-op-den-Berg. Op zaterdag
16 november 2013 oefende de
gemeente er samen met ondermeer het spoedgevallenteam van
het H.-Hartziekenhuis hun nooden interventieplan.
Naast de gemeentelijke diensten
en het ziekenhuis namen ook
brandweer, politie, medische hulpdiensten en een aantal sport-
verenigingen deel. Het scenario
was tot aan het begin voor iedere
deelnemer geheim gehouden. De
grootschalige rampoefening gaf
iedereen de gelegenheid om de
samenwerking verder af te stemmen. Maar liefst 150 figuranten
werkten mee. Van de verschillende
gewonden waren er enkele zeer
ernstig verwond. Er waren zelfs
mensen aangesteld om amok
te maken en de orde te verstoren.
"Tijdens deze oefening werd de
multidisciplinaire samenwerking,
communicatie en de organisatie
op het terrein getest. Het maakte
de oefening ook voor het
H.-Hartziekenhuis zeer zinvol",
aldus dr. Koen De Feyter, medisch
diensthoofd spoedgevallen.
▪
Een jaar van succes.
Een pijnkliniek voor pijn in al zijn facetten, fysiek maar ook psychisch.
Plannen voor een nieuwe polikliniek, met durf en oog voor nog betere zorg.
Nieuwe witte gangen met beelden van ons hart in Kingandu.
Een goed rapport van Vlaanderen voor onze heelkundige zorg.
De eerste computers on wheels, als steun voor zorg.
En nog duizend andere projecten, behartigd door evenveel mensen met een hart voor zorg.
Een jaar van spanning.
Spanning rond de goede afloop van een dak op een dak.
Spanning rond temperatuur in de keuken bij winterse koude.
Spanning rond water op spoed bij hevige regen.
Spanning rond de zoveelste besparingsronde, en een onzekere toekomst.
En gewoon een jaar waarin zoveel gebeurde dat de moeite waard was.
Met dank aan allen die het de moeite waard maken.
2014
Een jaar van? .... een verdere stap naar een boeiende toekomst.
1200 heiligharters die ongetwijfeld weer het beste van zichzelf zullen geven.
En onze wens: voor u allen een jaar van heel veel geluk!
dr. Anne-Mie Van den Bossche
algemeen directeur
een hart voor zorg | 1
Kerst en Nieuwjaar
in het H.-Hartziekenhuis
Kerstmis en Nieuwjaar zijn bij
uitstek feestdagen die mensen
graag in familiekring of met
vrienden vieren. Maar soms
lukt dat niet omdat iemand in
het ziekenhuis ligt. Het
H.-Hartziekenhuis probeert het
de opgenomen patiënten in
deze dagen zo aangenaam
mogelijk te maken. Door een
aangepast feestmenu te voorzien, maar op verschillende
diensten ook door de afdeling
in een kerstsfeer onder te
dompelen.
Kerstmis en Oudjaar/Nieuwjaar,
dat staat voor velen onder ons
gelijk met lekker tafelen met
familie of vrienden. Meer nog dan
op andere dagen snakken gehospitaliseerde patiënten er deze
dagen naar om thuis te zijn.
Spijtig genoeg lukt dat niet altijd.
Het H.-Hartziekenhuis wil het de
mensen die toch opgenomen zijn
dan ook zo aangenaam mogelijk
maken. En dat begint in de keuken van het ziekenhuis. "Op
kerstavond voorzien we een
aangepaste broodjesmaaltijd met
een kaasschotel", vertelt Hedwig
Van Oosterwijck, hoofd van de
voedingsdienst.
Op kerstdag ligt het hoogtepunt
uiteraard op het middagmaal. "De
patiënten krijgen dan een soep
(kreeftensoep), voorgerecht
(wildpaté met uienconfituur), een
2 | een hart voor zorg
hoofdgerecht (kalkoensteak met
appel, veenbessen en dennenappeltjes of kroketten en een dessert
(kerstgebak). Niet iedereen kan
hiervan meegenieten, bijvoorbeeld
omdat ze een dieet volgen. Maar
ook voor hen voorzien we iets
speciaals: het menu wordt aangepast aan de noden van de patiënt
op dat moment.
's Avonds krijgen de patiënten
rozijnenbrood of sandwiches, verse
fruitsla en een keuze uit verfijnde
belegsoorten", blikt Hedwig Van
Oosterwijck al vooruit naar kerstdag. Ook met Nieuwjaar voorziet
de keukenploeg een feestelijke
maaltijd. "Om alles tijdens deze
dagen in goede banen te leiden,
roepen we een extra kokkin op.
Het menu is ruimer dan op een
normale dag en bovendien zijn de
gerechten iets ingewikkelder dan
op een doorsnee dag", weet
Hedwig Van Oosterwijck.
De keuken van het ziekenhuis doet
op deze dagen niet alleen iets
extra voor de opgenomen patiënten. "Ook de zusters van onze
stichtende congregatie worden die
dag in de watten gelegd met een
speciaal feestmenu dat in overleg
met hen wordt opgesteld. En we
vergeten evenmin het personeel
dat tijdens deze feestdagen moet
werken. Voor hen voorzien we een
feestelijke broodmaaltijd ", voegt
Ilse Loodts, directrice huishoudelijk
departement er aan toe. De
pastorale dienst werkt een wenskaartje uit dat op Kerstdag bij het
ontbijt aan alle patiënten bezorgd
wordt. "Dat gebeurt trouwens ook
bij andere feestdagen", zegt Ilse
Loodts, die er op wijst dat
Kerstmis en Nieuwjaar op de
meeste diensten relatief rustige
dagen zijn omdat er minder geplande opnames zijn in die
periode.
Dat geldt niet voor de afdelingen
geriatrie. "De periode van november tot maart is de drukste periode op onze afdeling, met een
quasi volle bezetting", zegt hoofdverpleegkundige Ann Gryp. "Zowel
voor de opgenomen patiënten als
voor de verpleegkundigen van de
afdeling proberen we de sfeer
rond Kerstmis zo aangenaam
mogelijk te maken en plaatsen we
steeds een kerstboom en een
kerststalletje in de gang. Het is
prettiger in een meer feestelijke
dan in de alomgekende omgeving
te werken. Overigens zorgen we
elk seizoen voor een aangepaste
aankleding van de dienst. De
seizoenen moeten 'zichtbaar' zijn.
In de zomer plaatsten we bijvoorbeeld een strandtafereeltje."
Een dienst waar moeilijk op voorhand kan ingeschat worden wat er
met kerst en Nieuwjaar gedaan
wordt, is de afdeling palliatieve
zorg. "In het verleden hebben we
al kerstdagen met een echt feest
meegemaakt, terwijl het andere
jaren heel stil was. Alles hangt af
van de patiënten die op dat
moment op de dienst verblijven.
En dat kunnen we niet op voorhand inschatten", aldus hoofdverpleegkundige Dirk Van der
Auwermeulen. "We zorgen wel
steeds voor kerstversiering. Een
aantal verpleegkundigen en
vrijwilligers trekken er een dag
voor uit om dat voor te bereiden.
Soms zijn er ook patiënten die
hieraan meewerken. Enkele ver-
pleegkundigen en vrijwilligers trekken begin december een volledige dag uit om
aan bloemschikken te doen."
Dirk Van der Auwermeulen kijkt
met veel plezier terug naar de periode dat de dienst palliatieve zorg
tijdens de verbouwingsweken in
het voormalige moederhuis onderdak vond. "Dat was gelegen vlak
naast de gang waar de zusters
van de congregatie wonen. Op
kerstdag kwamen zij kerstliederen
zingend de afdeling binnen."
"We proberen een huiselijke sfeer
te creëren", zegt Suzy Van Hool
van het dagziekenhuis. "Dat doen
we uiteraard voor onze patiënten,
maar niet alleen voor hen. Ook
voor de verpleegkundigen, die
hier een hele dag zijn, is het leuk
om in de kerstsfeer ondergedompeld te worden. Zowel van de
patiënten als van het personeel
kregen we in het verleden al heel
leuke reacties. In de periode voor
een hart voor zorg | 3
Kerstmis is het overigens de beurt
aan Sinterklaas om in het dagziekenhuis aanwezig te zijn, met
twee juttezakken met daarop een
afbeelding van de Sint en Zwarte
Piet en met twee handpopjes van
Sint en Piet, gemaakt door het
kindje van een collega."
Ivan Wouters is hoofdverpleegkundige van de dienst voor revalidatie van chronische aandoeningen. Ook hier gaan kerst en
Nieuwjaar niet onopgemerkt
voorbij. "Net als enkele andere
gelegenheden trouwens: met
Halloween of het begin van het
schooljaar bijvoorbeeld proberen
we onze dienst ook in functie
daarvan aan te kleden. Met
Kerstmis kiezen we meestal voor
een versierde zithoek, terwijl in de
gang aangepast kerstmuziek voor
de nodige sfeer moet zorgen."
Een ietwat speciale afdeling is de
PAAZ (Psychiatrische Afdeling in
een Algemeen Ziekenhuis). "Wij
plaatsen een kerstboom die door
onze patiënten mee versierd
wordt", zegt hoofdverpleegkundige Elisabeth Segers. "De patiënten kiezen zelf - uiteraard met oog
voor de veiligheid - hoe ze de
boom aankleden. Het paradepaardje van de afdeling is waar-
schijnlijk toch wel de kerststal die
enkele jaren geleden door patiënten van de PAAZ werd gemaakt en
die ondertussen al enkele jaren in
de inkomhal van het ziekenhuis
staat. We vragen de ergotherapeut om in deze periode rond het
thema kerst te werken. Op kerstdag en Nieuwjaar houden we op
de afdeling een feestje met hapjes
en drankjes voor de patiënten.
Patiënten opgenomen op de
afdeling PAAZ zijn vaak mensen
die erg eenzaam zijn. Voor hen
zijn deze feestjes erg belangrijk",
besluit Elisabeth Segers.
▪
Aandacht voor de rug
Niet alleen aan de gezondheid
en het welzijn van de patiënten, maar ook aan de gezondheid en het welzijn van het
eigen personeel wordt in het
H.-Hartziekenhuis aandacht
besteed. Een problematiek die
daarbij prioritair aandacht
krijgt, is rugpreventie. En dat
niet alleen voor het verplegend
personeel, maar voor alle personeelsleden van het ziekenhuis.
Dieter Vanaeken, verantwoordelijke veiligheid gezondheid en milieu en Brigitte Reyntjens, zorgcoördinator, zetten meteen een
wijdverspreide misvatting recht.
"Wanneer we over rugpreventie
spreken, dan is dat niet uitsluitend
gericht op het verplegend personeel, maar ook op bijvoorbeeld de
keukenploeg en de schoonmaakploeg. Naargelang de dienst wordt
wel aangepaste ondersteuning
aangeboden. Met de werkgroep die
zich over dit probleem buigt, willen
we alle personeelsleden iets
aanreiken waardoor rugproblemen
kunnen voorkomen worden. We
leren hen eigenlijk op een correcte
manier heffen en tillen”, aldus
Brigitte Reyntjens.
“In feite mogen we niet meer
spreken van ‘tillen’”, pikt Dieter
4 | een hart voor zorg
Vanaeken hierop in. “In optimale
omstandigheden wordt 25 kilogram beschouwd als het maximale
tilgewicht. Maar baby's en kleine
kinderen buiten beschouwing
gelaten, is er geen enkele patiënt
die minder dan 25 kilogram
weegt. Daarom ook is het probleem van overbelasting van de
rug zo groot in de verpleging. Het
tillen proberen we zoveel te beperken door een combinatie van
hulpmiddelen en ergonomisch verantwoorde technieken. Daarom
spreken we vandaag ook eerder
over verplaatsingstechnieken dan
over tiltechnieken.”
Een mentaliteitsverandering dringt
zich dan ook op. “We merken dat
het er bij het personeel nog steeds
ingebakken zit dat er 'getild' moet
worden. Beetje bij beetje proberen
we de mentaliteit te veranderen.
Maar dat vraagt veel tijd”, weet
Brigitte Reyntjens. De werkgroep
waarvan Dieter Vanaeken en
Brigitte Reyntjens sinds 2011 de
coördinatoren zijn, probeert in die
gevallen waar tillen toch nodig is soms is dat immers onvermijdelijk
- te kijken welke hulpmiddelen er
nodig zijn op een bepaalde afdeling. “De volgende stap is dan de
mensen te motiveren om de
hulpmiddelen ook effectief te
gebruiken.”
Verpleegkundige op de “Return”
Een van de eerste acties van de
hernieuwde werkgroep was het
opnieuw activeren van de bestaande referentiepersonen. “We
hebben deze groep uitgebreid
zodat er medewerkers van het
verpleegkundig en huishoudelijk
departement in vertegenwoordigd
Onderste rij van links naar rechts: Cindy Van Gorp , Debby Van de Poel, Dieter Vanaeken
Bovenste rij van links naar rechts: Myriam Van Mensel , Lizette Peeters (in het grijs),
Mia Vannuffelen, Diane Bouwen (in het grijs), Karleen Machiels, Ann Vanderhulst,
Brigitte Reyntjens
zijn. Het nieuwe team heeft een
vierdaagse opleiding van IDEWE
(externe dienst voor preventie en
bescherming op het werk)
gevolgd. In de loop van 2011 en
2012 voorzagen we een opleiding
voor alle nieuwe medewerkers.
Daarna was het de beurt aan de
referentiepersonen om aan de slag
te gaan en zelf opleidingen te
geven. Tijdens dienstvergaderingen van het verplegend personeel
gaven ze een opleiding van twee
uur. Aan de hand van instructiekaarten met daarop foto’s met de
juiste technieken, konden de verpleegkundigen later terugkijken
hoe ze het juist moeten aanpakken. Voor de huishoudelijke diensten (voedings- en schoonmaakdienst) werd er een aangepaste
vorming op de werkvloer aangeboden door de referentiepersonen
uit het huishoudelijk departement.
Ook voor hen zijn er instructiekaarten met foto’s beschikbaar.”,
vertelt Dieter Vanaeken.
“De verpleegkundigen van de
klassieke verblijfsafdelingen volgden in 2013 workshops waarin we
vier situaties simuleerden: een
patiënt in en uit bed zetten, manipulaties in het bed, het gebruik
van hulpmiddelen en rugversterkende turnoefeningen in samen-
werking met Revalier. Tijdens de
workshop kreeg iedereen de
gelegenheid om alle technieken
goed in te oefenen onder begeleiding van de referentiepersonen.
Nog in 2013 gaven we een opleiding in het correct vervoeren van
patiënten voor de medewerkers
van het centraal patiëntenvervoer.
Deze mensen leggen heel wat
kilometers per dag af en vooral in
de bochten, bij het afremmen en
opnieuw opstarten, is er veel
rugbelasting”, aldus Brigitte
Reyntjens. Ook in het huishoudelijk departement werden tijdens
interactieve sessies rugsparende
oefeningen aangeleerd aan alle
medewerkers. Alles bij elkaar
werden in 2013 zo’n 560 personeelsleden opgeleid.
In 2014 komen de meer specifieke
afdelingen aanbod. “Ik denk daarbij aan spoedgevallen, het operatiekwartier en medische beeldvorming. Om de opleiding zo praktisch mogelijk te maken, hebben
we deze diensten gevraagd om
knelpunten te signaleren.
Op alle afdelingen hebben we een
inventaris opgemaakt van wat er
aanwezig is en waar er nog knelpunten zijn.”
Dieter Vanaeken: “De knelpunten
die gemeld worden, zijn vaak zeer
afdelingsspecifiek. Op één afdeling
kan dat een tekort aan materiaal
zijn, op een andere afdeling kan
het gaan om het correct toepassen
van de verplaatsingstechnieken in
een beperkte ruimte. We stelden
wel vast dat er op de meeste
afdelingen voldoende materiaal is.
Neem nu de hoog-laagbedden. Die
zijn er, maar ze moeten ook gebruikt worden.” “Het voornaamste
knelpunt zit tussen de oren: we
moeten de mensen motiveren om
op een rugvriendelijke manier te
werken. Sensibiliseren is zeer
belangrijk. We gaven de afdelingshoofden ook een opleiding in
motivatie: waarom is het belangrijk bepaalde verplaatsingstechnieken toe te passen? We merken
dat als een afdelingshoofd achter
de preventieve aanpak staat, er
ook effectief meer aandacht voor
is. Zij moeten de mensen van hun
dienst wijzen op de voordelen van
het gebruik van goede technieken”, vult Brigitte Reyntjens aan.
Rugvriendelijk werken in de
verpleging is alleen mogelijk indien
de beschikbare hulpmiddelen ook
effectief gebruikt worden. “Het
belang van elektrische hooglaagbedden valt niet te onderschatten. We beschikken over
passieve tilliften voor patiënten die
helemaal niet meer kunnen meewerken, en over actieve tilliften
voor hulpbehoevende patiënten die
wel zelf nog kunnen meewerken.
Glijzeilen, een soort nylonachtige
stof, zorgen voor minder weerstand wanneer men de patiënt
bijvoorbeeld iets hoger in bed wil
leggen. Een belangrijk nieuw
instrument is de zogenaamde
‘return’, een hulpmiddel dat te
vergelijken is met een steekkarretje. Het is heel mobiel, heeft een
kleine draaicirkel en is heel compact wat bijvoorbeeld een groot
voordeel is in een beperkte ruimte.
Het heeft geen batterijen en is
makkelijk in het gebruik. Ten slotte kan ik nog vermelden dat alle
gerenoveerde afdelingen worden
voorzien van inloopdouches en/of
hoog-laagbaden volgens de
noodzaak van de afdeling.”, besluit
Dieter Vanaeken.
▪
een hart voor zorg | 5
Dialyse in Herentals
krijgt nieuwe locatie
Het H.-Hartziekenhuis biedt op
drie locaties dialyse aan: in
Lier, Duffel en Herentals. De
voorbije jaren kende het moedercentrum in Lier een grondige opfrisbeurt, en in december 2012 opende de afdeling in
Duffel als nieuwe locatie. Als
derde kwam de CAD Herentals
(Collectieve Autodialyse) aan
de beurt. In augustus van dit
jaar verhuisde deze dienst naar
de nieuwbouw van het AZ
Herentals.
De dienst dialyse van het
H.-Hartziekenhuis is een zogenaamd voogdijcentrum, dat in juni
1976 een erkenning verwierf voor
de behandeling van chronische
nierinsufficiëntie. Het aantal voogdijcentra is bij wet beperkt. Een
voogdijcentrum mag wel een CAD
(Collectieve Autodialyse) opstarten
op een andere locatie. "Deze CAD's
werden oorspronkelijk enkel voorzien voor hemodialysepatiënten die
zelfstandig waren en slechts beperkt hulp en toezicht tijdens de
dialyse vereisten. Deze patiënten
waren initieel volledig zelfstandig
inzake mobiliteit en moesten wat
bloeddruk betreft perfect stabiel
blijven tijdens de behandeling",
vertelt dr. Alexander De Smet. "De
voorbije jaren is dat profiel, mee
omwille van de steeds ouder en
minder mobiel wordende dialysepatiënten, wel enigszins gewijzigd.
Bovendien werden de CAD's steeds
verder van het voogdijcentrum
ingeplant, vaak in de onmiddellijke
nabijheid van samenwerkende
ziekenhuizen."
Bij de start telde het voogdijcentrum zes patiënten. Door de snelle
groei van het aantal patiënten en
door het samenwerkingsakkoord
met het ziekenhuis van Herentals,
kwamen meer patiënten van de
regio Herentals in het voogdijcentrum in Lier terecht. Daarom werd
in 1987 een CAD in Herentals
opgericht. Deze CAD-afdeling
werd, na de nodige aanpassings6 | een hart voor zorg
werken, ondergebracht in een
apart huis, grenzend aan het bestaande ziekenhuis. Na de start
met twee patiënten kende ook
deze CAD een snelle groei, wat
uiteindelijk leidde tot vier behandelingsshiften. "Reeds in 2004 was
uitbreiding en modernisering van
deze CAD nodig en overlegden we
met het AZ Herentals over een
verhuis. Omwille van de nog geplande verbouwingswerken, vond
de CAD niet meteen onderdak in
het ziekenhuis. In afwachting van
het einde van de verbouwingen
van het ziekenhuis van Herentals
kozen we in 2004 voor een renovatie van de bestaande locatie
met uitbreiding naar acht dialyseposten om 32 patiënten in
Herentals te kunnen behandelen",
zegt dr. De Smet. "Overleg met
het AZ Herentals in 2012 toen dit
een nieuwe polikliniek wilde bouwen verbonden met het ziekenhuis, leidde tot de verhuizing van
de CAD naar de derde verdieping
van deze nieuwe polikliniek. De
verhuis vond in september van dit
jaar plaats. De patiënten komen er
terecht in een moderne en nieuwe
omgeving, waar bijvoorbeeld
naast de dialysezaal ook plaats is
voor een ruime keuken en een
ontvangstruimte. Bovendien hebben we door de uitbreiding van
het aantal dialyseposten van acht
naar twaalf kunnen anticiperen op
een mogelijke verdere groei in de
toekomst. Het materiaal en de
apparatuur, werden eveneens
grondig gemoderniseerd. Vooral
aan de productie van dialysewater
hebben we veel aandacht besteed.
Dat we binnen een korte tijdspanne de drie sites moderniseerden, heeft als bijkomend voordeel
dat we overal niet alleen moderne,
maar ook uniforme installaties
hebben."
In het H.-Hartziekenhuis, waar het
voogdijcentrum gevestigd is, voorzien de nefrologen tijdens alle dialysesessies een sluitende perma-
Schelstraete - verzorgt consulten
voor gehospitaliseerde en voor
ambulante patiënten en biedt een
dialysebehandeling dichter bij huis
aan", aldus dr. Alexander De
Smet.
nentie. "In de CAD's komt ook regelmatig een nefroloog, maar daar
dient de permanentie niet 100 %
te zijn. Binnen de taakverdeling
van de associatie nefrologie
nemen dr. Jacques Schelstraete
en dr. Alexander De Smet in
eerste instantie de permanentie in
Herentals voor hun rekening. Bij
de selectie van de patiënten die in
een CAD behandeld kunnen worden, is het belangrijk er rekening
mee te houden dat het moet gaan
Dialyseposten CAD Herentals
wachtlijst die er bestond, helemaal
wegwerken", vermoedt dr. De
Smet.
"Het betrekken van de nieuwbouw
zien we als de bestendiging van de
al goede samenwerking tussen
het AZ Herentals en het
H.-Hartziekenhuis. Getuige daarvan de wel zeer korte tijdspanne
waarbinnen de oprichting van de
nieuwe afdeling gerealiseerd werd.
Tussen de beslissing tot de bouw
van de nieuwbouw en de oplevering ervan verstreek amper één
jaar. Met deze vernieuwde CAD
bieden we de regio Herentals een
totaalpakket aan nefrologische
zorg: het nefrologisch team en in het bijzonder dr. Jacques
Met de ingebruikname van de CAD
Herentals komt er een einde aan
een periode waarin alle dialyseafdelingen verbouwd werden: Lier
in 2009-2010, Duffel in 2012 en
Herentals in 2013. "De verbouwingen werden zo opgevat dat alles in
dezelfde lijn is gerealiseerd.
Dezelfde apparaten, dezelfde technieken, dezelfde bedden en hetzelfde meubilair zorgen voor een
grote herkenbaarheid bij verpleegkundigen en patiënten. Het voogdijcentrum voorziet daarenboven
de opvang van meer kritische
patiënten, wat zich onder meer uit
in een goede bereikbaarheid met
bedden voor acuut zieke patiënten
en in een ruimte voor isolatie
wanneer dat vereist is. In de
CAD's heerst een meer huiselijke
sfeer", besluit dr. De Smet.
▪
Eetzaal CAD Herentals
om patiënten die stabiel blijven
tijdens de behandeling. Waar de
patiënten zich vroeger zelf aan de
dialyseapparatuur moesten aansluiten, zijn er momenteel in de
CAD's minstens twee verpleegkundigen aanwezig die de patiënten
begeleiden en opvolgen."
Verspreid over de drie sites behandelt het H.-Hartziekenhuis
jaarlijks gemiddeld zo'n 150
hemodialysepatiënten: 105 in Lier,
30 in Herentals en 15 in Duffel.
"Het totaal aantal dialysepatiënten
zal waarschijnlijk niet spectaculair
stijgen, maar we zien wel dat deze
patiënten door de evolutie van de
wetenschap langer stabiel blijven,
waardoor een lichte groei van het
aantal dialysepatiënten in de toekomst wel kan verwacht worden.
Niettemin kunnen we momenteel
door de grotere capaciteit van de
nieuwe CAD in Herentals de kleine
Een heiligharter
in de Filipijnen
Wist je dat Tinne Savelkoels, verpleegkundige intensieve zorgen,
deel uitmaakte van het B-FAST
team in de Filipijnen?
'Ik had reeds lang interesse om
deel uit te maken van B-FAST en
schreef me daarvoor ook een
aantal jaren geleden in via hun
website', vertelt Tinne Savelkoels.
'Ik werd door hen gecontacteerd,
er volgde een gesprek en kort
daarop nam ik bij hen deel aan de
BIC-Course (Basis Introductie
Cursus). Ik slaagde en maak nu
samen met enkele collega's uit
het H.-Hartziekenhuis zoals Mathijs
Aerts, Hans Ooms en Alexander
Meyers deel uit van het B-FAST
team dat opgeroepen kan worden
in geval van noodsituaties over
heel de wereld. Wanneer er een
B-FAST operatie start, ontvang je
een sms met de vraag om deel uit
te maken van het team.'
'Zo begon mijn B-FAST interventie
op zondagochtend 10 november ll.
wanneer ik een sms ontving':
vertelde Tinne. 'Mijn man en
kinderen stonden volledig achter
mij. Toen ik diezelfde middag nog
mijn collega's van de dienst
intensieve zorgen contacteerde, ik
stond immers de volgende weken
gewoon gepland op mijn dienst,
waren al mijn collega's onmiddellijk bereid om mijn diensten over
te nemen.
Dankzij mijn familie en mijn
collega's kon ik diezelfde avond
nog met 40 collega's in het vliegtuig stappen richting Filipijnen.'
een hart voor zorg | 7

Download Report