Loondoorbetalingsplicht: kaders voor beoordeling Robert Knegt UvA / Hugo Sinzheimer Instituut Een stevige plicht, hoe te verantwoorden? • Laat maar stevig: in tien jaar tijd van 0 naar 2/6, naar 52, naar 104(+) weken • Focus op effecten, maar ook andere kaders van beoordeling • Moreel: aanvankelijk kwam overheid (recht) niet binnen de poort, maar wel morele (werkgevers)plichten • Moreel is parallel beoordelingskader (2) Juridisch • Recht constitutief door sanctioneren van model / verantwoordelijkheidsverdeling • Modellen: (a) dienstverband (b) contract (verhuur) (c) zelfstandige (d) dwangarbeid • Arbeidsovereenkomst: moeizaam a + b • Contract sluit ook uit ! • Ambiguïteit transactie / verhouding (3) Politiek Doeleinden: • Volumebeleid (jaren ‘80) • Activerend arbeidsmarktbeleid (WRR ‘87) • (Invloed terugpakken van sociale partners) Middelen: • Prikkels / premiedifferentiatie (TWVA ‘89): bonus/malus (1992), 2/6 weken (1994) • Privatisering van het ziekterisico: 52 weken (1996), 104+ (2004) Duur vd wettelijke doorbetalingsplicht: een vergelijking tussen 29 landen (4) Beleidstheorie • Ondernemingen zijn verantwoordelijk voor preventie en reductie verzuim; financiële prikkels zullen hen daar meer bewust van maken -> volumereductie; • Nauwere koppeling tussen individuele schadekans en aandeel in de lasten (‘de ultieme premiedifferentiatie’) • Andere wijze van organiseren (privatisering) -> betere bescherming tegen lagere prijs. (6) Werkgeversplicht ter discussie • Malus: specifieke, geïndividualiseerde premieverhoging (‘boete’) meer vatbaar voor morele argumentatie, ldb-plicht is generiek en stuit op minder bezwaren; • Beide sluiten aan op institutionele visie van wederkerige betrekking (<-> contractuele) • Bezwaren o.b.v. contractuele grenzen (geen arbeid, wel loon??; oorzaken buiten werksfeer, kan ‘t niet beïnvloeden dus niet aansprakelijk) (7)