Als de buren niet thuis geven Als de buren n niet thuis geven

© Copyright 2013 Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad.
Het auteursrecht, ook ten aanzien van artikel 15 AW, wordt
uitdrukkelijk voorbehouden. Zaterdag, 18 januari 2014
SAMEN VOOR ELKAAR Help-project Landgraaf zoekt naast vrijwilligers ook mensen die om hulp vragen
Als de buren niet
n thuis geven
Achttien ‘matches’ kent Landgraaf momenteel met het
voor Nederland Doet heeft inmiddels nog enkele vrijwilli-
project Samen voor Elkaar. Achttien mensen die hulp vra- gers extra opgeleverd. „Dat moeten er nog meer worden.”
gen voor alledaagse zaken en achttien mensen die bereid
zijn die hulp te geven. De televisieactie van Geer en Goor
A
ls ze het haar buren zou vragen,
dan zouden ze vast en zeker ja
zeggen. Om haar een keer te
hulp te schieten. „Absoluut,
geen misverstand over mogelijk.” Maar ze
kan hen er toch niet structureel mee belasten, om haar een paar keer per week te helpen met boodschappen doen, met klusjes
en zo nu en dan een praatje. En dus kwam
Samen Voor Elkaar voor Thea Mulders en
haar Hub als geroepen. Het hulpproject is
een samenwerking tussen de gemeente
Landgraaf, welzijnsinstelling Welsun, zorggroep Meander en Heemwonen. Ze hebben een ‘talentenbank’ in het leven geroepen van mensen die bereid zijn anderen te
helpen. En ze hebben een register opge-
steld van mensen die geholpen willen worden. Die beide zijn - eenvoudig als wat aan elkaar gekoppeld. Vroeger was burenhulp heel gewoon, zegt Gerard Mol van
welzijnsinstelling Welsun, die samen met
de gemeente Landgraaf het initiatief heeft
genomen voor Samen voor Elkaar. „Je kende je buren en als die ziek waren, dan nam
je ook de boodschappen voor hen mee.
Maar mensen kennen elkaar alleen nog
van gezicht en vinden het eerlijk gezegd
ook vaak moeilijk om iemand om hulp te
vragen. Het gekke is dat als je iemand rechtstreeks vraagt, hij wel degelijk bereid is je
te helpen”, zegt Mol.
„Je merkt ook bij de keukentafelgesprekken
die wij voeren in het kader van de Wet op
door Jos van den Camp foto’s Bas Quaedvlieg
de maatschappelijke ondersteuning dat er
heel veel vragen om hulp bestaan”, zegt Gaby van der Oord namens de gemeente
Landgraaf.
Samen voor Elkaar (met de slogan ‘beetje
van mezelf, beetje van de buurt en een
beetje van vroeger’) ging van start in Nieuwenhagen en werd in 2013 ook geïntroduceerd op ’t Eikske. De organisatie kan ingeschakeld worden als die hulp nodig is. Niet
voor het minste of geringste trouwens.
Want in eerste instantie probeer je het zelf
op te lossen. Maar in principe kan Samen
voor Elkaar vrijwilligers leveren voor het
halen van boodschappen, het leveren van
vervoer om ergens naar toe te gaan, een
klusje te doen in huis of in de tuin, het ge-
ven van gezelligheid of het simpelweg tonen van een luisterend oor. Of het uitlaten
van de hond, zoals Jessica Hendriks, zelf bewoonster van een begeleide woongroep
van Radar, doet bij een mevrouw die zelf
aan MS lijdt. „Ik verheug me er echt op”,
zegt Jessica daarover.
Inmiddels telt de dienst achttien helpers,
van wie de meesten overigens een hogere
leeftijd helpen. „Maar ook veertigers en vijftigers melden zich gelukkig”, zegt Van der
Oord. „Het klinkt misschien gek, maar we
rollen het project verder uit over Landgraaf
om ook de vraag naar zorg te promoten.”
Meer info via 045-5323636 of stuur een mail
naar [email protected]
Wie: Marlene Mertens (voor)
Krijgt hulp van: Fien Konsten
Met: administratieve ondersteuning
Wie: Thea en Hub Mulders (voor en midden)
Krijgen hulp van: Frans Plum
Met: klusjes in en om het huis en sociaal contact
Wie: Jo Janssen (voor) en Mia Haan (midden)
Krijgen hulp van: Harry van Weersch
Met: sneeuwruimen, mantelzorg en klusjes
F
rans Plum weet wat zorgen is. De 70-jarige gepensioneerd broodbezorger uit Nieuwenhagen zette
zijn bakkersauto enkele jaren geleden na 44 jaar
aan de kant toen zijn vrouw ernstig ziek bleek. Al
die jaren had hij gereden voor bakkerij Heijnen uit Waubach en later voor Förster en ’t Anker. Hij verzorgde zijn
zieke vrouw tot haar dood. Van vroeg tot laat. Kookte het
eten, deed de was, ontving het bezoek en voorzag ze van
een kopje koffie. Een enkele keer kneep hij er even tussenuit en kwam hij oud-klanten tegen die hem misten. Hij
was er trots op dat er nooit een thuishulp of verpleegster
voor de hulp aan zijn vrouw te pas was gekomen. Tegenwoordig houdt hij zijn buurvrouw in de gaten. En hij ontfermt zich over Hub (78) en Thea (74) Mulders, even verderop in dezelfde straat. Hub heeft een hersentumor gehad en Thea kampt met hartproblemen. Frans zet er het
vuil, papier en het plastic buiten. Maar hij helpt ze vooral
ook met dagelijkse klusjes. En met een luisterend oor.
F
arry van Weersch weet niet beter ‘dan dat je vroeger om je heen keek of je iemand kon helpen’.
Het zal wel met zijn afkomst te maken hebben.
„Ik ben geboren en getogen in Nyswiller. Daar
was het de normaalste zaak van de wereld dat je de handen uit de mouwen stak om anderen te helpen.’’ Harry
ging een paar jaar geleden na 47 jaar werken in de bouw
met vervroegd pensioen. Zestig jaar was hij toen. Maar stilzitten wilde hij niet. Kan hij trouwens ook niet. Hij is anderhalf jaar lang mantelzorger geweest. En toen vroeg Els
Buijsen van Welsun hem voor de vrijwilligerspool. „Nu
was ik oudjes de rug en wandel ik met de hond.” En hij
houdt de 88-jarige Jo Janssen in de gaten. Ook Mia Haan
(80) kan altijd op hem terugvallen. Ook deze winter weer,
als de eerste sneeuw gaat vallen. Als bij Harry dan op een
onchristelijk tijdstip de telefoon gaat, weet hij dat Mia een
vers pak sneeuw op haar stoep heeft gezien: „Harry kom je
scheppen? Dan maak ik een kopje koffie.”
ien Konsten maak je natuurlijk niets wijs over het
voeren van een financiële administratie. Haar hele
werkzame leven lang werkte de nu 66-jarige Rimburgse bij de sociale dienst van de toenmalige gemeente Eygelshoven en later bij de gemeente Kerkrade.
Nu ze gepensioneerd is, doet ze niets liever dan anderen
helpen bij het op orde brengen van de administratie.
„Noem het hobby.’’ De 73-jarige Marlene Mertens uit Nieuwenhagen is een van de veertig mensen die ze helpt. Marlene gaf Fien een hele la vol met enveloppen. Zo van zoek
het maar uit. Het bekende verhaal van door de bomen het
bos niet meer zien. Er viel een last van Marlene af toen
Fien het allemaal in een goede volgorde in klappers had gestopt. Blij dat ze eindelijk het overzicht had en dat ze wist
of ze nou wel of niet een goede brandverzekering had.
Bij Marlene is Fien meestal één keer per maand. Dat is voldoende. Maar soms komt ze een keertje vaker. Maar dan
voor een kopje koffie. „Ook het sociale is belangrijk.”
H

Download Report