Eva

eva in beeld
Tekst: INGE-MIRJAM BOSVELD Beeld: INGE KOOIMAN Visagie: THAMAR OOSTEROM
M.m.v Shoeby Voorschoten
Ze moesten mij
hebben!
eva in beeld
Joke (33): “Het begon met gewone plagerijtjes, maar ik was een goed slachtoffer. Ik liet over me heenlopen. Thuis was
ik mezelf: vrolijk, spontaan en een prater.
Maar op school was ik timide, rustig en
serieus. Vanaf groep 6 werd het pesten
echt een ding. De kinderen werden
groter en het werd gemener. Uitlachen
en roddelen, zo dat ik het net wél kon
horen. Ik was dik en lelijk. Dat zorgde
ervoor dat ik erg met mijn lichaam bezig
was. Ik had een groot minderwaardigheidscomplex.
En ik geloofde, terwijl de meesten
niet geloofden. Thuis luisterde ik veel
naar christelijke muziek en ik had een
Ronduit-agenda.
De eerste drie jaar van de middelbare
school waren voor mij echt een bange
tijd. Ik ging altijd met angst naar school.
En onderweg naar huis kon er ook van
alles gebeuren. Ze hitsten jongens tegen
me op die me achtervolgden en uitscholden.
Op een gegeven moment liep ik nadat de
pauze was afgelopen richting de klas. Ik
was bang voor wat ze nu weer zouden zeggen, want ik was altijd de klos.
Plotseling zong een lied van Johan de
Heer door mijn hoofd: ‘Vrees niet, houd
goede moed!’ Er overviel mij op dat moment zo’n rust. God was bij me en
ik hoefde niet bang te zijn! Door dit oude
lied heb ik God echt ontmoet in het verdriet en de storm van het pesten. Daarna
hield het pesten niet op, maar bij mij was
er minder angst.
Ik merk nog steeds dat als ik ergens kom
waar veel mensen zijn, ik tegen mezelf
moet zeggen dat ik me mag laten zien.
Maar God heeft het verdriet gebruikt om
me te maken tot wie ik ben.”
Omdat de liederen van Johannes de Heer
zo’n grote rol spelen in het leven van Joke
heeft ze een speciale cd uitgebracht met
nieuwe arrangementen. De Johannes de
Heer Studio Sessies van Joke Buis zijn deze
maand verschenen. Info: www.jokebuis.nl
Pesten treft in het diepste van je ziel. Je mag er niet zijn, is
de boodschap. Het kan zelfs zo diep binnendringen dat je
gaat geloven wat er gezegd wordt. “Leuke mensen worden
niet gepest, stomme mensen wel, ik word gepest, dus ik
ben stom. Het zal dan wel aan mij liggen.” Drie verhalen
van pest-overlevers.
‘Vrees niet,
houd goede
moed’
Joke Buis is op 18 oktober te gast in
Open Huis Weekend. 12.00-14.00 uur,
NPO radio 5.
58
eva 8
eva 8
59
eva in beeld
Judith (25): “Na de refo-basisschool kwam ik op een algemeen christelijke middelbare
school. Ik had niks meegekregen van popmuziek, kleding en make-up en was direct de
pispaal. Het pesten bestond uit schelden, buitensluiten, roddelen en ook een keer opsluiten.
Ik herinner me nog het kamp in de tweede klas. Ik werd door iedereen gepest. Na het zwemmen stond ik in een kleedhokje. Vervolgens begonnen ze allemaal te roepen: ‘Judith, waar
ben je?’ en ik werd uitgescholden. Ik heb me stilgehouden. Het was zo beklemmend. Ze
moesten me echt hebben.
Thuis voelde ik me niet gehoord. En er was ook weinig steun op school. De mentor in de
tweede klas moest lachen toen ik vertelde over roddels en de dingen waarmee ik gepest
werd. Als puber ben je al ontzettend onzeker en de mentor gaf me het gevoel dat ik me
aanstelde.
Resultaat was dat ik alles wegstopte. Het lag vast aan mij. Ik wás gewoon stom.
Ondertussen bleef ik wel proberen om niet meer stom te zijn door andere
kleding en make-up. Maar dat hielp niet. Mijn zelfbeeld was inmiddels
heel negatief. Ik beschadigde mezelf, zodat ik me op die pijn kon
richten. Het pesten stopte toen ik naar een beroepsopleiding ging.
Daar hoorde ik er helemaal bij. Maar in mijn hoofd was ik nog
steeds niet leuk, stom en gek. Maar ze vonden me echt grappig!
Ik kreeg zelfs uitnodigingen voor feestjes. Dat was zo
ingewikkeld. Voor de buitenwereld was ik een vrolijk,
zorgzaam mens, maar ondertussen wilde ik het liefste dood.
Op een gegeven moment liep ik vast en moest ik worden
opgenomen. Die opname heeft heel veel goed gedaan.
Ik leerde praten over mezelf. En serieus naar mezelf
luisteren. Het gaat nu beter met me, ik begin het
leven steeds leuker te vinden en heb weer
vertrouwen in mezelf en in de toekomst.”
‘Ik wás
gewoon
stom!’
60
eva 8
eva in beeld
‘Ik leerde af
om vriendinnen
te maken’
Louisa (40): “Ik had een zindelijkheidsprobleem als kleuter
en de juf vertelde luid aan de
kinderen in de klas als ik weer
in mijn broek had geplast. Als
4-jarige werd ik voor de klas op
een krant op mijn stoeltje gezet.
Een keer moest mijn zusje van 11
komen om me te ‘verschonen’.
De andere keren moest ik zelf de
verschoning in een andere klas
halen. Daarmee is het pesten
begonnen. De juf had het slechte
gedrag voorgedaan. Van het
stempel broekplasser kwam ik
niet meer af.
Vervolgens werd ik genegeerd,
mijn spullen werden verstopt en
als ze spulletjes van me leenden
werden die ‘schoon geblazen’
vanwege de luizen. Omdat ik
zwaarder was dan het gemiddelde kind werd ik uitgescholden
voor varken en natuurlijk voor
stinkerd. Ik leerde af om vriendinnen te maken.
De basis die ik van thuis had
meegekregen, was dat je niet
moest opvallen en op de achtergrond moest blijven. Je kop
moest het liefst onder het maaiveld blijven. Maar ik realiseerde
me niet dat ik juist daardoor
opviel.
Zeven jaar geleden ben ik in therapie gegaan. Ik leefde altijd met
wantrouwen en achterdocht.
En ik projecteerde mijn gedrag
op mijn kinderen. Ik was zelfs
bang voor hun klasgenoten. Kort
daarna ben ik ook teruggegaan
naar mijn oude school voor een
reünie. In het oude lokaal barstte
ik in tranen uit.
Het is keihard werken geweest
de afgelopen zeven jaar, maar ik
ben een ander persoon geworden. Ik moest de pijn onder ogen
zien en opnieuw doorleven. Het
verdriet moest eruit. Maar nu
mag ik mijn plek innemen. Ik
hoop nu anderen te helpen met
pijn uit het verleden en daarom
volg ik een opleiding bij Spectrum voor therapeut.”
eva 8
61

Download Report