juli 2014
jaargang 20 nr. 4
verantw. uitg.: Koen Persyn, Reibroekstraat 85, Hansbeke
P007618-Afgiftekantoor 9850 Nevele
Naar aanleiding van tien jaar ’t Verzetje,
hebben we deze Vlakaf ons hoofdartikel
aan hen gewijd. Ondertussen is de kermis al
terug voorbij en, geef toe, er was voor
iedereen wel iets te beleven.
Horen, zien en scHrijven
groot deel van hun vrije tijd in deze
voorbereiding. Zowel bij jong als bij oud kan
dat heel veel zijn, kijk bijvoorbeeld maar
naar de tentoonstelling en het boek van
Oud-Hansbeke.
Verschillende verenigingen sluiten zich elk
jaar weer aan bij het kermisprogramma om
activiteiten te organiseren. Dit jaar is daar
Art of Tiest bijgekomen.
Inspiratie zoeken, plannen, alles uitwerken,
een lang weekend permanentie: een
beperkte groep dorpsgenoten zorgt elk jaar
weer voor jullie amusement. Ze doen dit
geheel belangeloos, zonder er een frank
–sorry, euro- aan te verdienen. Zonder zelf
in de belangstelling te willen staan. Hun
enige beloning is het welslagen van hun
activiteit.
Het valt hierbij telkens weer op hoe goed
voorbereid dit alles is. Sommige
dorpsgenoten steken een heel jaar een
In wat een fantastisch
dorp leven wij toch. Met
dank aan alle vrijwilligers!
VLAKaf!
1
juli 2014
tien jaar in ‘t verzet
VLAKaf!
2
juli 2014
tien jaar in ‘t verzet
er was eens
ondertussen
Zo’n dertien jaar geleden ging het Feestcomité
‘Stillekens Aan’ van Hansbeke ter ziele. Onderlinge
strubbelingen waren er te veel aan, zei men.
Wellicht was men een beetje moe. Elk jaar weer
kermissen organiseren, kruipt nu eenmaal niet in
de koude kleren. Voor een korte periode werd de
fakkel overgenomen door Meerrebokse, maar die
ploeg was te klein om echt als feestcomité te
fungeren.
Tien jaar lang werden activiteiten voorbereid en
georganiseerd. De jaarlijkse kermis eind juni is
natuurlijk een hoogtepunt (je vond het programma
voor dit jaar op onze website). Sinds 2007 is er ook
de fel gesmaakte nieuwjaarsdrink. Oorspronkelijk
ging die nog door op het kerkplein, maar om iets
minder afhankelijk te zijn van het weer, vullen ze
nu op de eerste zaterdag van het jaar de
gemeentezaal (voor de Hansbekenaren: de turnzaal van de jongensschool).
Even vreesden de Hansbekenaren dat ze naar de
dorpen in de buurt gingen moeten om zat naar
huis te komen (van op de draaimolens natuurlijk).
Gelukkig vonden enkele mensen elkaar. Marleen
Huys, (op vraag van Marc Beirnaert), riep een
ploeg samen met onder andere Pol Ghyssels, Sofie
D'hondt, Jo De Muer, Jurgen De Muyter, Yves
Dedapper, Marnix Versluys. Ze kenden elkaar van
Het Meerreboksecomité en vzw Piket en konden
dus snel iets opstarten. Later kwamen daar nog
Etienne (Stefaan) Martens, Eveline Van De
Woestijne, Willy Graveel en Veronique Dauwe bij.
In oktober sponsoren ze de scholenveldloop. De
rest van het jaar kruipt in de voorbereiding en ook
dat is niet echt stilzitten!
Als we hen vragen naar de hoogtepunten van die
afgelopen jaren, zijn ze unaniem. De optredens
van Amazing Flowers en het steeds groeiende
kindereiland! De bestuursleden van het Verzetje
zijn er zelfs van overtuigd dat ze mee aan de basis
liggen van het huidige succes van de Amazing
Flowers. Al zijn ze daar nu zelf het slachtoffer van
want de covergroep is helaas te duur geworden
om nog te programmeren op de Hansbeekse
kermis. Daarnaast is ook de jaarlijks terugkerende
schietspoelenworp een niet stuk te krijgen
gewoonte. Voor vele kinderen is dit het
hoogtepunt van het kermisweekend.
Samen gingen ze in het verzet tegen het
stopzetten van de kermistraditie in ons dorp.
Hun eerste kermis, 2005, was meteen een
voltreffer. Met de overgedragen kas van
Meerrebokse slaagden ze er in om de Green
Onions te strikken ter vervanging van de Shakers
die op het laatste moment afzegden. Het weer viel
enorm mee en dat helpt
ook natuurlijk.
Sinds Bram Van Renterghem furore maakt als
jeugdwielrenner heeft de traditionele wieler-
Meteen
waren
ze
gelanceerd. De ploeg
bestaat ondertussen uit
negen vaste bestuursleden, maar tijdens de
activiteiten kunnen ze
rekenen op nog dertig
tot veertig losse helpers.
Die komen zich zelf
aanbieden en dat is natuurlijk heel aangenaam.
VLAKaf!
3
juli 2014
tien jaar in ‘t verzet
show me the money
wedstrijd op de junikermis ook veel aan prestige
gewonnen. Hansbeke is altijd al wat zot geweest
van de koers, maar met een lokaal idool komen de
mensen toch nog iets vlotter uit hun kot. Het is
geen toeval dat de wedstrijd telkens georganiseerd
wordt voor de categorie waar Bram in rijdt. Zeker
zijn overwinning van vorig jaar is memorabel.
Want koken kost geld... en een kermis organiseren
ook. We polsen naar het jaarbudget. Maar liefst
7.000 euro gaat er jaarlijks door de handen van
penningmeester Marnix Versluys. Het geld komt
voor een deel van de gemeente (een jaarlijkse
subsidie van iets minder dan 5.000 euro), de rest
moeten ze zelf bijeenschrapen. Aan sponsoring
wordt al gauw 2.000 euro opgehaald. Verder is er
de barbecue en de bar tijdens het kermisweekend,
aan democratische prijzen. Het Verzetje biedt
namelijk nog altijd hun normale consumpties aan
voor anderhalve euro. Waar kan je daar vandaag
de dag nog een pint voor kopen?
Op zich heeft het Verzetje nog het meeste
voldoening aan het op de been krijgen van meer
en meer mensen in Hansbeke op deze activiteiten.
Niet alleen de geboren en getogen Hansbekenaars
maar ook de nieuwe inwoners vinden tijdens hun
activiteiten meer en meer de weg naar ons dorp.
Dieptepunten zijn er ook geweest. Maar die
hebben steevast met het weer te maken. Als
feestcomité ben je natuurlijk ongelooflijk
afhankelijk van het weer en dat durft in onze
contreien wel eens wispelturig zijn. Een barbecue
in de regen, een uitgeregende zondagnamiddag, ...
het is niet alleen slecht voor de ambiance, maar
ook voor de inkomsten. Ooit hebben ze ook eens
een klimmuur en een boksring gehuurd en heeft
het de hele namiddag geregend.
Al het geld vloeit terug naar de Hansbekenaren.
Toch naar zij die aanwezig zijn op de kermis. De
eerder al vernoemde schietspoelenworp, gratis
optredens, kindergrime, de wielerwedstrijd en
natuurlijk de nieuwjaarsreceptie gaan met het
merendeel van het geld lopen.
Een succesvolle kermis trekt natuurlijk ook andere
verenigingen aan die van de gelegenheid (veel volk
in 't dorp) gebruik maken om ook iets te
organiseren. Op die manier krijg je een zich
versterkende samenwerking. Zo is er traditioneel
de tentoonstelling van Oud Hansbeke in juni. Maar
ook Atletiekclub Blauw-Wit, de Landelijke Gilde en
sinds vorig jaar vzw Art of Tiest hangen er hun
karretje aan, naast enkele café's natuurlijk.
In oktober is er dan de jaarlijkse tentoonstelling
van Klik en natuurlijk de Zjaloezigen Zjeraar die
Vlakaf al meer dan tien jaar uitreikt die
zondagochtend. Doordat de zaal dan bezet is,
organiseert 't Verzetje zelf geen activiteit tijdens
de schietspoelekermis. Wel sponsoren ze de
trofeeën van de scholenveldloop.
VLAKaf!
4
juli 2014
tien jaar in ‘t verzet
Meerrebokse
Al tijdens de laatste jaren van ‘Stillekes Aan’, werd
tijdens de kermis een schapen- en geitenkeuring
georganiseerd, meestal op het wegje (ten
noorden) langs de kerk.
Vooral Marc Beirnaert en Patrik Schelstraete
waren hierbij de drijvende krachten.
Gedurende een zekere tijd was dat ook de enige
activiteit die georganiseered werd op
kermiszondag.
Uiteindelijk gaven ze de fakkel door aan ‘t Verzetje.
jubileumjaar
Uitzonderlijk komt er dit jaar een activiteit bij. De
gemeente
organiseert
elk
jaar
een
zomerevenement in één van de deelgemeenten.
Dit jaar is Hansbeke aan de beurt, toevallig net als
't Verzetje 10 jaar bestaat. Op 10 augustus zijn er
een hele dag optredens. Samen met de scouts
organiseert 't Verzetje de bar. En voor wat hoort
wat want de inkomsten van het feest mogen het
Verzetje en de Scouts onder elkaar verdelen.
vzw Piket
Meer dan tien jaar werden door vzw Piket twee
grote tenten verhuurd aan verenigingen hier in de
buurt
Tijdens de junikermis is er voor het tienjarig
bestaan gratis aperitief op de barbecue en op
zondagnamiddag een gratis ballonwedstrijd op het
kindereiland. En nu maar hopen dat mensen die
het kaartje vinden, het terug bezorgen. Tijdens ons
gesprek besluiten we om de prijsuitreiking te doen
op de viering van onze Zjaloezigen Zjeraar...
De tenten waren afkomstig van scouts en chiro en
werden eerst een tijd door de jeugdraad verhuurd.
vzw Piket nam dit over (met onder meer Marc en jawel- ook Monique Beirnaert als actieve leden).
Ze verhuurden de tenten en trokken er met een
groep vrijwilligers op uit om die tenten ook recht te
zetten.
Bij het stoppen van Piket kwamen de tenten
opnieuw bij de chiro (Landegem nu) en onze scouts
terecht (o.a. voor de oerwoudfuif).
VLAKaf!
5
juli 2014
tien jaar in ‘t verzet
Wist je datjes
Elk jaar weer zien ze de nieuwe Hansbekenaren
buiten komen.
De medewerking met de overheid en politie
(afzetten van de dorpsstraat, organisatie
wielerwedstrijd) is steeds geslaagd.
De ploeg is zeer divers, zowel naar leeftijd als naar
achtergrond.
Elk jaar krijgen Hansbeekse muziekgroepen kans
om zich te tonen tijdens de kermis, voor sommigen
is het zelfs hun eerste officiële optreden.
Sinds 2010 is de junikermis uitgebreid van twee
naar drie dagen met de jogging op vrijdagavond.
Een vaste stelregel is: geen politiek gedoe, alles
onafhankelijk.
Het Verzetje is er zich van bewust dat ze niet echt
iets specifiek organiseren voor de senioren. Het
gebrek aan zalen in Hansbeke, ligt hier zeker mee
aan de grondslag. Ter vervanging van de
seniorennamiddag, die vroeger doorging in het
Schuttershof, denken ze eraan om eventueel een
kermiskaarting te organiseren. Maar het is
voorlopig bij gedachten gebleven.
Zware vernieuwing moeten we in het
kermisprogramma van het Verzetje niet
verwachten. Ze voelen aan dat de huidige formule
wordt geapprecieerd en bovendien zijn nieuwe
activiteiten duur en vragen ze vaak veel extra
inspanning. Het is ook niet evident om nog iets
nieuws te bedenken als het activiteitengamma al
zo uitgebreid is.
Ook een feestcomité gaat gebukt onder de
bureaucratie …? Ook bij hen draait de papiermolen
flink rond voor het aanvragen van al hun
activiteiten, in veelvoud, en zestien weken op
voorhand ...
Het succes van kermiszondag is ondertussen zo
groot dat er meer en meer Hansbekenaren op
maandag verlof nemen om te 'bekomen'!
VLAKaf!
6
juli 2014
nieuWs vanuit de scHool
Eind juni trokken heel wat
kinderen de schoolpoort
dicht om te genieten van een
welverdiende vakantie. De
leerlingen van het zesde
leerjaar zijn klaar om de overstap naar het
secundair te maken en verlieten voor het laatst
onze school als leerling. Op vrijdag 27 juni namen
we ook definitief afscheid van meester joris,
jarenlang de gymleerkracht op onze school.
Het moment om meester Joris eens in de
bloemetjes te zetten…
terecht gekomen. Ik heb nooit gesolliciteerd voor
deze job. Tenslotte woon ik zo’n 30 km
hiervandaan. Ik was wel aanvaard als gymleerkracht in Ertvelde en Sleidinge. In die tijd
waren heel wat kleinere schooltjes aan het fuseren
tot grotere entiteiten. Maar per 1 september 1979,
de dag waarop ik moest starten, was de fusie nog
niet rond. Toen heeft men mij Hansbeke als
alternatief aangeboden. Omdat ik nogal graag het
zekere voor het onzekere neem, heb ik de job hier
aanvaard.
Vanwaar jouw interesse voor het onderwijzersvak?
Als onderwijzer had ik in die tijd geen zin om aan
de slag te gaan. Nu kijk ik daar wel enigszins anders
tegenaan. Mijn grote interesse lag toen in de sport
en wel in de zin van zelf sport beoefenen. Ik wilde
die interesse voor en de heilzame beleving van
sport aan jongeren doorgeven. Vandaar mijn
keuze.
Meester Joris, kan je jezelf even kort voorstellen?
Ik ben Joris Verdegem, geboren en getogen in
Kluizen, toen een deelgemeente van Ertvelde, nu
al sedert geruime tijd opgegaan in Groot-Evergem.
Daar heb ik ook mijn lagere school gelopen. In die
tijd viel lichamelijke opvoeding ons maar te beurt
bij mooi weer en volgens de goesting van de
onderwijzer, dus zelden.
Na mijn lagere schooltijd heb ik de moderne
humaniora afgewerkt in Oostakker en uiteindelijk
ben ik afgestudeerd als regent lichamelijke
opvoeding aan de Rijksnormaalschool te Gent.
Na een paar maand stempelen, werd ik
opgeroepen voor het leger: acht maanden Soest,
Duitsland. Eens ‘afgezwaaid’ kon ik gedurende het
daaropvolgende schooljaar heel wat - meestal
kortstondige - interims doen aan de stad Gent.
Wat is voor jou een goede (gym)leerkracht? Welke
eigenschappen moet je hiervoor hebben?
Een gymleerkracht moet zijn liefde voor de sport
kunnen overzetten naar de kinderen. Hij moet ze
kunnen enthousiast maken om te sporten en in de
lagere school de kiem leggen voor een leven lang
sport beoefenen. Daarom moet het aanbod ook
heel breed zijn zodat elk kind ergens zijn gading
kan vinden. Een gymleerkracht die er in lukt om
Je bent geen echte Hansbekenaar. Hoe
ben je in Hansbeke terecht gekomen?
Voor ik hier kwam werken, wist ik van
het bestaan van Hansbeke niet eens
af. Ik vond het wel meteen een
prachtig dorp. De accommodatie
waarin ik moest functioneren was heel
wat minder prachtig. Maar ja, het was
dan ook voor het eerst dat de
integrale lichamelijke opvoeding in
handen van een daartoe opgeleide
persoon werd gelegd. En zoals zo
dikwijls in het onderwijs, worden er
nieuwe functies gecreëerd zonder dat
daar de nodige financiële middelen
worden bij geleverd.
Eigenlijk ben ik per toeval in Hansbeke
VLAKaf!
7
juli 2014
nieuWs vanuit de scHool
een kind, bij het verlaten van de lagere school, de
rotsvaste overtuiging mee te geven dat sporten in
het leven een must is, slaagde in zijn opdracht.
Kan je tot slot nog één (of enkele) leuke anekdotes
meegeven over je job?
Wat mij altijd zal bijblijven is het “groot accident”
dat ooit is gebeurd tijdens een van mijn lessen in
Hansbeke. Tijdens een tikspel struikelde één van
de leerlingen - ik weet de naam niet meer van het
onfortuinlijke gastje - en kwam met zijn knie tussen
twee steunpaaltjes van de gemeentezaal terecht.
Die knie zat muurvast. Vlug een leerling naar het
bureau van meester Freddy, toenmalig directeur,
gestuurd die al snel ter plaatse was. Olie
gebruiken, zei die. Toen spurtte meester Freddy
naar de overkant van de straat om bij de
plaatselijke fietsenmaker een pulletje fietsolie te
halen. Nadat het pulletje olie volledig
leeggespoten was op de knie van de ondertussen
met hevige krampen kampende jongeman, was er
nog steeds voor geen millimeter beweging in te
krijgen. Dan maar de dokter, de verantwoordelijke
voor de gemeentelijke infrastructuur en de
brandweer gebeld. In de kortste keren stonden alle
instanties daar, maar voor de jongen moet het een
eeuwigheid geduurd hebben. En nog was hij uit zijn
lijden niet verlost. Een brandweerman stelde voor
om één van de palen af te zagen waarop een lid
van de technische dienst heftig repliceerde dat dit
de stabiliteit van het gebouw zou in gevaar
brengen. Ondertussen was de dokter geduldig
bezig geweest met de knie beetje bij beetje los te
werken en voor de twee mannen hun discussie
hadden beëindigd was de jongen bevrijd.
Sedertdien staat er rond de twee paaltjes een
houten beschermkastje!
Hoe ziet een doorsnee werkdag eruit voor een
ervaren gymleerkracht?
Hier voel ik het addertje onder het gras al zitten. Je
wilt mij me in alle bochten zien wringen om de
perceptie van de niets uitrichtende gymleerkracht
te ontkrachten. Dat zal dus nooit lukken.
In mijn specifiek geval is het wel zo dat ik veel
verplaatsingen moet doen tussen de 3 (vroeger 4)
scholen waar ik tewerkgesteld ben. Dit betekent
dat mijn opdracht heel versnipperd is en in steeds
wisselende situaties verloopt.
Welke veranderingen zag je in het
onderwijslandschap gedurende jouw loopbaan?
Als ik mij beperk tot mijn vakgebied, zie ik dat er in
de loop van de 35 jaar dat ik les geef weinig
veranderd is. De 2 uur lichamelijke opvoeding per
klas van toen zijn 2 uur gebleven. Ondanks de
constante eis om meer lichamelijke opvoeding op
school. Ondertussen is er wel het kleuterturnen
bijgekomen, wat natuurlijk positief is. Daarnaast
beschikt de school over een aantal optionele uren
die ze naar eigen goeddunken kan inrichten als LOuren, maar dat gebeurt zelden.
Hoe zal je jouw dagen vullen nu de schoolpoort
voor jou dicht gaat?
Ik hoop dat die schoolpoort nog op een kiertje
blijft staan zodat ik soms nog eens kan
binnenglippen. Voor de rest zie ik de toekomst vol
vertrouwen tegemoet. Ik zal genieten van mijn
volkomen vrijheid. Ik heb nog veel boeken te
lezen, natuurlijk wil ik regelmatig nog wat sporten
en ik heb nu een kleinzoon en de tweede komt er
ook aan. Dus… de dagen zullen goed gevuld zijn.
Wij wensen meester Joris alvast een fijne vakantie
- eigenlijk blijft hij in dienst tot 31 augustus – en
een mooi en verdiend pensioen toe.
Vanaf 1 september staan wij in ieder geval
opnieuw klaar om de kinderen een nieuw
schooljaar te begeleiden in hun ontwikkeling en
groei naar volwassenheid.
Hoe beleef je de laatste schooldagen, nu 27 juni
snel dichterbij komt?
Het is allemaal nog een beetje onwezenlijk. Ik kan
het moeilijk vatten dat mijn onderwijsloopbaan nu
ten einde is. Het voelt niet anders aan dan de
vorige eindes van het schooljaar. Ik denk dat het
op 1 september pas echt zal doordringen dat er
voor mij geen nieuw schooljaar meer komt.
VLAKaf!
Interesse? Vanaf 18 augustus is de school opnieuw
open. Kom gerust eens langs of maak telefonisch
een afspraak (0479 34 25 90).
Jan Sierens
8
juli 2014
lut van den berge en raf Walgraeve
ontroerend goed
Als Hansbekenaren fier zijn op hun dorp en er zich thuis voelen, dan heeft dat veel te maken met de talrijke
authentieke woningen en charmante hoevetjes. Het is dan ook met plezier dat we verschillende van onze
dorpsgenoten en inwijkelingen heel wat energie (en meestal ook wel wat geld) zien steken in het
opkalefateren ervan. Vaak hebben de woningen door de jaren heen wat van hun charme en comfort verloren
en is een wissel van eigenaar de aanleiding om ze eens een flinke beurt te geven. Als dat dan met stijl en
respect voor de oorspronkelijke woning en de ruimere dorpsomgeving gebeurt, dan kunnen we dat alleen
maar toejuichen. Meer zelfs, in deze rubriek zetten we een aantal opmerkelijke bouwwerken in de kijker,
bieden we je een kijkje achter de gevel en laten we vooral de bouwheren aan het woord over hun ervaring
en of die baksteen in hun maag nu definitief is verteerd …
Hansbeeks erfgoed
achterliggende schuur werden al enige tijd
geleden gerestaureerd. Raf en Lut kochten de
hoeve namelijk al meer dan 35 jaar geleden. De
restauratie nam in totaal meer dan tien jaar in
beslag en hebben ze dus al enige tijd achter zich.
Toch vonden we het meer dan de moeite waard
om jullie de hoeve wat beter te laten leren
kennen. De meesten onder ons rijden er namelijk
dagelijks voorbij. We mogen de hoeve zeker een
stuk van ons Hansbeeks erfgoed noemen, dat mee
de zuidelijke ‘poort’ naar ons dorp vormt. Ze
dateert van het einde van de 17de eeuw en werd
overigens ook al eerder beschreven door Albert
Martens zaliger. Dit omdat de hoeve een zeer
lange periode door zijn familie werd bewoond.
Maar dit is verleden tijd. Raf en Lut zijn nu de
trotse eigenaars. Dus gingen we op een koele
zomeravond langs voor een ‘historische’ babbel.
Net zoals in het vorige nummer, gaat deze rubriek
over de locatie waar onze tweemaandelijkse
wijkdrink doorging ter gelegenheid van ons
twintigjarig bestaan. Deze keer nodigden we de
inwoners van de Rowijk uit op de prachtige
hofstede van Raf Walgraeve en Lut Van den Berge
in de Nevelestraat 38. Het woonhuis met
van een u naar een l
Meteen merken we op dat Raf erg gepassioneerd
is door het verleden. Archeologie is zijn passie
maar zijn interesse gaat ook uit naar de verklaring
van familienamen. Wanneer we ons voorstellen,
duikt hij al meteen in de boeken om ons meer te
vertellen over de achtergrond van onze
familienaam. Ook over de historiek van hun hoeve
weet hij ons veel te vertellen. Meteen haalt hij een
kopie boven van het artikel dat Albert Martens in
1971 schreef voor zijn familietijdschrift. Daarin
noemde hij de hofstede ‘Hof Den Meren’, al wijst
Raf er ons op dat ‘de Meren’ eigenlijk een partij
land was op de hoek van de Kapellenstraat en de
Nevelestraat (woning tandarts Hugo Schaeck). Het
erf werd de eerste keer vermeld in een geografisch
VLAKaf!
9
juli 2014
ontroerend goed
helemaal op het einde van de late middeleeuwen
dateert. In die tijd was een omwalling immers
noodzakelijk om zich te beschermen tegen
indringers. Uiteraard ligt Raf zijn interesse voor
geschiedenis en archeologie mee aan de basis van
de manier waarop hij en zijn echtgenote de
renovatie van hun hofstede hebben aangepakt.
Het woonhuis van driehonderd jaar oud was
natuurlijk niet aan zijn eerste verbouwing toe.
Hierdoor waren heel wat authentieke elementen
reeds verwijderd of verplaatst. Dit zette Lut en Raf
er toe aan om de woning niet alleen op te
kalefateren. Ze brachten bovendien heel wat
elementen terug in hun oorspronkelijke staat. En
dat moet je niet doen voor het gemak of omdat
het snel zou vooruit gaan ... Zeker wanneer de
woning drie schouwen heeft, drie kelders en drie
vouten telt, … al verschillende keren werd
verbouwd en uitgebreid.
Verschillende deuren werden terug op hun
originele plaats gehangen, eiken balken werden
werk dat dateert van het jaar 1700. Daarin staat
beschreven dat de hoeve bestond uit vier
gebouwen. Het huidige woonhuis, dat met de
zijgevel naar de Nevelstraat is gesitueerd, en de
schuur met stallingen achteraan zijn de twee nog
bestaande gebouwen. Een derde gebouw bevond
zich vóór het woonhuis en stond tevens met de
zijgevel naar de Nevelestraat gesitueerd. Dit was
een wagenhuis. Dit gebouw overleefde de tand des
tijds niet. Hetzelfde geldt voor de ovenbuur of
bakhuis, waarmee vroeger voor het dagelijks
brood van de hoeve werd voorzien. Ook dit
gebouw was reeds gesloopt. Raf vond wel nog
restanten terug van defundering. Van de
oorspronkelijk U-vormige hoeve, schiet dus nog
enkel een L-vormig gedeelte over. Ruim voldoende
om Lut en Raf jarenlang verbouwplezier te gunnen
…
Met een hart voor het verleden
De hoeve is nooit omwald, maar wellicht altijd
omhaagd geweest. Ook dit geeft aan dat ze van
VLAKaf!
10
juli 2014
ontroerend goed
vuurstenen opgetrokken mini-oventje werd
vroeger gebouwd om het eten warm te houden. Er
werden kolen of houtskool van het grotere
haardvuur overgeschept in het komfoor, waarop
dan de potten en schalen met bereide gerechten
werden geplaatst. De aanwezigheid van een
komfoor in een hoeve was courant (je vindt dit
momenteel vaak nog terug in kastelen) maar
weinige zijn er bewaard op hoeven. Los van de
bestaande geschriften, bevindt zich ook de meest
historische tijdsaanduiding in de leefruimte. Bij het
weghalen van het valse plafond, stootten ze
immers op een eiken balk met het jaar 1760 in
gegrift. Deze datum verwijst naar een restauratie
van de hoeve.
van leef- naar werkruimte
Raf heeft veel zelf gedaan. Maar hij kreeg
uiteraard ook heel wat hulp. Zijn buurman Casimir
Onderbeke verdient zeker een speciale
vermelding. Hij onderkapte o.a. alle muren van de
woning …
De leefruimte van Lut en Raf bevindt zich aan de
rechterzijde van het woonhuis. Aan de linkerzijde
hebben ze een bureel ingericht. In dit gedeelte
hebben ze tevens een muur gesloopt. Iets wat ze
nergens anders in hun woning hebben willen doen.
De linkervleugel van het woonhuis was dan ook
niet meteen praktisch ingedeeld. Daar bevond zich
een toilet en het braskot waar de biggen werden
groot gebracht, een klein hok met de waterpomp,
… Wellicht was dit vroeger het gedeelte waar de
knechten verbleven. Ook daar is namelijk een zeer
mooie open haard voorzien, een kelder en dus ook
een voute die wellicht als slaapvertrek werd
gebruikt. Maar nu kregen deze
ruimtes een totaal andere
bestemming en vormen ze
een stijlvolle werkruimte. De
vroegere leefruimte van het
werkvolk is m.a.w. de
werkruimte van de baas
geworden.
terug zichtbaar gemaakt via het weghalen van
valse plafonds, pleisterwerk werd weggekapt, …
Maar tegelijkertijd werd de woning natuurlijk ook
aangepast aan de moderne leefstandaarden. In de
leefruimte is dit resultaat zeer goed te
bewonderen. Daar vonden ze vijfendertig jaar
geleden een Vlaamse schouw terug (zie foto).
Zonde als je ziet welke schouw
eronder was verstopt en nu terug in
haar oorspronkelijke glorie te
bewonderen is. Uiteraard werd de
schouw, waar men zich vroeger
verwarmde, kookte, de was
droogde, … , bovenaan dicht
gemaakt. In de schouw bevindt zich
een komfoor (zie foto). Dit in
VLAKaf!
Nadat het volledige woonhuis
11
juli 2014
ontroerend goed
omwald door meidoorn en hulst
Vóór de schuur bevindt zich nu een waterpartij
met een aantal vissen … als die ondertussen nog
niet zijn opgepeuzeld door een reiger. Op die
plaats bevond zich vroeger de mesthoop.
Van het vroegere wagenhuis is dus niks meer te
bespeuren. De ruimte maakt deel uit van de
prachtige boomgaard die het grootste gedeelte
van de uitgestrekte tuin inpalmt. Raf vertoeft er
graag, o.a. om zijn fruit te plukken … en om het in
de kersentijd te beschermen tegen de hongerige
vogels. De volledige hofstede is afgezoomd met
een prachtige hulst- en meidoornhaag. Geen
toevallige keuze. Heel wat boerderijen werden
vroeger voorzien van zo een haag omdat deze bijna
ondoordringbaar is voor het vee omwille van de
sterke takken en scherpe doornen.
Verder is Raf een geëngageerde Hansbekenaar te
noemen die begaan is met ons dorp en de historiek
ervan. Al beseft hij dat hij zelf geen Hansbeekse
roots heeft. Hij vermoedt dat zijn verre
voorouders misschien uit de buurt van
Raversijde, nabij Oostende, komen. Dit
dorpje werd in 1357 namelijk voor het
eerst vernoemd in een geschreven
document en werd ‘Walravens Hide’
genoemd. De vertaling hiervan leidt ons
tot ‘de landingsplaats van een zekere
Walraf’ … Wie die ‘Walraf’ dan wel mag
geweest zijn, is onduidelijk … Mogelijks de
aanvoerder van een Germaanse stam die
zich daar via de zee kwam vestigen. Enige
zekerheid die we hebben is dat Lut en Raf
van respectievelijk Vosselare en Petegem
a/d Leie afkomstig zijn, … wat ervoor
gebeurde is geschiedenis, maar daarom
dus niet minder boeiend!
was gerenoveerd, was de schuur aan de beurt, die
zich achteraan op het erf bevindt. Wellicht was het
al de zoveelste renovatie sinds het optrekken van
het gebouw op het einde van de 17de eeuw.
Schuren vlogen namelijk regelmatig eens in brand
door de spontane ontbranding van opgeslagen
hooi dat nog niet volledig droog was. Dertig jaar
geleden was ze in een eerder erbarmelijke staat.
Het centrale gedeelte, dat nu dienst doet als
garage, stond zelfs bijna op instorten. De
draagbalk was zo goed als volledig uitgevreten
door de ratten. Bij het verwijderen van de balk,
vond Raf tientallen kilo’s rattenuitwerpselen …
Ondertussen is de schuur volledig hersteld en in
gebruik als polyvalente opslagruimte. Ook in dit
gebouw vonden Raf en Lut tijdsaanduidingen
terug en zelfs de naam van de schrijnwerker die de
schuur wellicht in 1883 herstelde: een zekere De
Wulf, blijkbaar een bekende Hansbeekse
schrijnwerkersfamilie tijdens die periode.
VLAKaf!
12
juli 2014
de gouden scHietsPoel 2020
lisa en justine
Vlakaf is van plan in 2020 een Gouden Schietspoel
uit te reiken aan een sportieveling (M/V) die
internationaal doorbreekt. Olympisch goud of een
wereldtitel zijn geen voorwaarde, maar kunnen
natuurlijk helpen bij de selectie. Alle disciplines
komen in aanmerking: atletiek, wielrennen,
voetbal, basket, biljarten, zwemmen… zelfs
vogelpik. Talentvolle jongeren kunnen zich warm
lopen. Wij interviewen ondertussen actieve en nietmeer actieve Hansbeekse kampioenen als mentale
voorbereiding.
damesvolleybalploeg Avanti Aalter. Rond hun
tiende verjaardag vonden ze de weg naar deze
volleybalclub.
de schuld van papa
Papa Koen speelt al geruime tijd recreatief
volleybal. De Gezinsbond organiseert iedere
vrijdagavond een volleybalwedstrijd in de Nevelse
Sporthal. Om voldoende nieuw bloed te hebben,
had hij het idee om z’n dochters de basis te leren
zodat ze konden aansluiten op vrijdagavond. Zo
ging dat met de oudste dochter Hannelore. En zo
dacht hij dit plan ook te kunnen uitvoeren bij zijn
tweeling, Justine en Lisa. Hij wou hen op jonge
leeftijd al balvaardiger maken zodat ze eventueel
konden aansluiten bij de recreatieve ploeg van de
Gezinsbond. Via een kennis van de gezinsbondploeg, hoorde Koen dat er een damesvolleybalploeg was in Aalter. Veel uitleg moet er
niet gegeven worden. In 2007 sloten Lisa en Justine
zich aan bij Avanti Aalter. We zijn nu bijna zeven
jaar verder en van het opzet van papa is er eigenlijk
niet veel meer in huis gekomen. De dochters
hebben hun draai gevonden in hun club, en
volleyballen met de papa op vrijdagavond zit er
niet meer in. Al beloofden ze mee te gaan naar de
laatste volleybalavond van het seizoen van papa.
Natuurlijk niet zonder hun voorwaarde: het net
moest juist hangen!
In de voor de jeugd misschien wel mooiste periode
van het jaar -de dagen tussen het einde van de
examens en het oudercontact- zijn we op bezoek
bij de sympathiekste sportieve tweeling van
Hansbeke, Lisa en Justine Van de Velde.
Deze jongedames spelen nu zes jaar bij
loopbaan
Op hun tiende startten Justine en Lisa bij de
‘volleybalschool’ van Avanti Aalter. Dit is de
afdeling waarbij de basis van de sport wordt
"Zijn dattedie van
anderlecht dase geirn
ziet?"
Lisa & Justine
VLAKaf!
13
juli 2014
de gouden scHietsPoel 2020
aangeleerd.
Ze
gingen al snel over
naar
de
preminiemen. Daar
speelden ze vooral
kleine tornooitjes.
Na de preminiemen volgden de
miniemen, cadetten, de scholieren,
de junioren en dan
de senioren.
ontmoeten de volleybalsters vaak VDK Gent en dat
blijkt een te harde noot om te kraken.
Op dinsdag- en vrijdagavond zal je de zussen niet
thuis vinden. Dan is er training. Op dinsdag wordt
de vorige match geëvalueerd.
Vanaf de miniemen wordt er
competitie
gespeeld. Bij Avanti
is er geen juniorenploeg. Daarom spelen Lisa en
Justine sinds augustus 2013 bij de senioren. Klinkt
oud voor zo’n jonge dames.
Justine
Momenteel zijn er drie seniorenploegen. Een Aploeg, die in eerste divisie speelt. Een B-ploeg die
uitkomt in tweede provinciale. En in derde
provinciale speelt de C-ploeg. Lisa en Justine
spelen, naast nog twaalf andere dames, in de Bploeg. Matchen worden gespeeld in het weekend
tegen ploegen uit bijvoorbeeld Grembergen,
Lokeren, Aalst… Volgend seizoen zal er meer tegen
ploegen uit de omgeving gespeeld worden, onder
andere Zomergem, Gent, Drongen, … Dit seizoen
werden ze achtste in
een reeks van twaalf
ploegen. Er is dus nog
progressie
mogelijk,
maar ze spelen met een
jonge ploeg. Dit kan
terecht als verzachtende
omstandigheid
ingeroepen worden.
Verder zijn er conditietrainingen, wordt er gewerkt
aan zwakke punten en wordt er getraind in functie
van de volgende wedstrijd. Hun trainer, Bart Van
Leeuwen, stapt over naar een A-ploeg in Ertvelde.
Daardoor hebben de dames volgend seizoen een
nieuwe trainer. “Er was een goede klik tussen
de ploeg en de trainer, dus we vinden het toch
wel jammer dat Bart weggaat”, zegt Justine.
Michel Van Severen neemt over en als we het
zo horen, wil hij er volledig voor gaan. Zijn
programma: aquagym, een volledige planning
voor de voorbereiding in augustus, fitnessplan
(goedgekeurd door de coach van de nationale
damesploeg), tactische bespreking,…
Dit seizoen hadden de dames weinig last van
blessures. “Blessures aan de vingers word je
gewoon”, zegt Lisa, “Het zijn vooral andere
kwetsuren
die
lastig
kunnen
zijn:
peesontstekingen, spierscheuren, verrekkingen…”.
Naast
de
competitiewedstrijden, zijn
er
ook
bekerwedstrijden.
Dit
gaat
meestal vrij goed tot
ongeveer de kwart- of
halve
finale.
Daar
VLAKaf!
14
juli 2014
de gouden scHietsPoel 2020
entourage
Lisa
Justine en Lisa voelen zich goed
bij Avanti Aalter. Financiële
verdiensten zijn er niet, maar
ze spelen voor eer en glorie!
Voor matchen van de A-ploeg
is er drie euro inkomgeld. Dit is
een verplichting vanuit de
volleybalbond, laat papa Koen
weten.
Papa Koen en mama Marijke
Panhuysen zijn natuurlijk
supporters op de eerste rij.
Daarnaast zijn ze ook chauffeur
voor de uitwedstrijden.
De ploeg zorgt voor broek en
shirt. Dit jaar kregen Lisa en Justine ook een
trainingsvest en een sporttas. Schoenen en
kniebeschermers zijn voor eigen rekening.
Begin augustus gaat de ploeg supporteren voor de
Yellow Tigers in Leuven.
Justine durft toch een kleine droom uitspreken:
“Voor de Yellow Tigers spelen, moet natuurlijk wel
een hele eer zijn!”
en daarbuiten
Naast volleybal hebben de dames weinig andere
hobby’s. “Het wordt ook deels verwacht van de
ploeg dat volleybal op de eerste plaats komt”, zegt
Justine.
Tot slot nog dit. We kregen te horen dat Lisa al
graag eens met de haardot de bal over het net
probeert te krijgen. Al dan niet met succes. En
Justine wil enkel met de ‘mooie’ bal op de foto!
Beide meisjes lopen school in Aalter. Lisa volgt
Economie-Moderne Talen, Justine Latijn-Moderne
Talen. Studie en sport lopen elkaar momenteel nog
niet voor de voeten. Al weet papa dat hogere
studies en intensieve ploegsport niet altijd
makkelijk te combineren zijn.
We bedanken Lisa en Justine voor de toffe babbel.
En als ze als receptie-hoek bij de Yellow Tigers
geraken, hopen we op een exclusief interview.
Info
Damesvolleybalclub
www.avantiaalter.be
toekomst
Uitsmijter
Bijleren is voor beide dames het belangrijkste. In
welke reeks dit dan is, maakt niet zoveel uit. Al is
het natuurlijk mooi om naar de A-ploeg te
evolueren.
Aalter:
Papa Koen laat weten dat geïnteresseerden steeds
welkom zijn op de recreatieve volleybalwedstrijden
van de Gezinsbond op vrijdagavond in de sporthal
te Nevele. Het nieuwe seizoen start de tweede
vrijdag van september.
Op nationaal niveau volgen Lisa en Justine vooral
Roeselare, de Yellow Tigers (nationale
damesploeg) en de Red Dragons (nationale
mannenploeg).
VLAKaf!
Avanti
15
juli 2014
Wat betekent Mijn straatnaaM?
Per wijk willen we een poging doen om de
straatnamen te verklaren. We vonden op
verschillende
plaatsen
informatie.
In
Meetjeslandse toponiemen tot 1600, deel
Hansbeke, uitgegeven door de stichting Achiel de
Vos, geschreven door Jan Luyssaert (1995). Op de
kaart van Joost De Deken senior uit 1700 en de
Popp-kaart (1864). Verder in meerdere publicaties
van Oud-Hansbeke en Albert Martens. En
natuurlijk via de mondelinge overlevering…
Boerestraat en Driesstraat) en loopt door de vallei
van de beek naar Ro. Door het aanleggen van de
oprit van de E40 en de rechte verbinding richting
Hansbekedorp, is het laatste deel van de
Dalestraat wat minder zichtbaar. De Dalestraat liep
dus tot aan de kasseien van de Rostraat. Dale is de
naam van het lager gelegen gebied waar de beek
door loopt. Een niveauverschil van ongeveer twee
meter wordt al snel een dal genoemd in ons vlakke
landschap.
Tussen de Dalestraat en de vroegere Laagstraat
liep een voetweg, het daelewegelken, langs de
oostkant van de gracht tegenover Dalestraat 6
naar Boerestraat 5. Het was een verkortingsweg
om vanuit het gehucht Dale recht naar de
dorpskom te stappen.
Aan de overkant van de Dalestraat loopt nog een
weg naar het zuiden, langs het bedrijf Peltyn, met
vrij vlug een tweesprong. Beide wegen werden
afgesloten door de aanleg van de E40. Het ene deel
dalestraat
De wijk Reibroek ligt ten westen van de Grote
Beek, de wijk ro grotendeels ten oosten. Er zijn
twee verbindingswegen tussen beide wijken. Over
de noordelijke verbinding die nu Boerestraat heet,
maar vroeger Laarstraat of Laagstraat, schreven
we in vorig nummer. De zuidelijke verbinding is de
Dalestraat. Ze vertrekt aan de vierweegsche (met
VLAKaf!
16
juli 2014
Wat betekent Mijn straatnaaM?
takte aan op de kasseiweg van Nevele-Veldeken.
Hier was de westelijke verbinding van Hansbeke
naar Nevele, waar vooral de bewoners van
Reibroek gebruik van maakten. Het deel dat naar
de Krommestraat ten zuiden van de E40 liep, is het
spinstraatje. Hier zit wellicht spint of spent achter,
een bepaalde graanmaat om een betaling uit te
voeren. Misschien liep het straatje langs landerijen
die met een dergelijke rente belast waren. In de
buurt lag ook de straete van nevel naer den
damput. Misschien was dit de naam van de meest
zuidelijke weg vanaf de tweesprong? In de
buurtatlas is de benaming damputstraat
opgenomen, als naam voor het Spinstraatje. De
Damput is op de kaart van Joost De Deken een vrij
uitgestrekt gebied in het zuidwesten van
Hansbeke, waar de bossen van de Drijvelden een
onderdeel van zijn. De Damput zelf was een grote
waterpartij aan het Spinstraatje om bij noodweer
water op te vangen, vlas te roten enz. Aan de
Krommestraat lag de Pasput, aan de Drijvelden de
Leemput. Een gegraven grachtenstelsel op de
perceelgrenzen zorgde voor afwatering van heel
het gebied naar de Grote Beek. Veel van die grote
putten zijn drastisch verkleind of helemaal
opgevuld.
We mogen ons niet vergissen: de E40 werd
aangelegd in het grensgebied van Hansbeke en
Nevele maar wel voor negentig procent op (oud-)
Nevels grondgebied. Alleen ten oosten van de brug
naar Nevele-Veldeken lag een driehoekig stukje
Hansbeeks grondgebied ten zuiden van de
autostrade met welgeteld twee Hansbeekse
woningen. Eén van de twee op het kruispunt van
Krommestraat en Spinstraat was het meest
zuidelijke huis van Hansbeke. Het is ondertussen
verdwenen. Het andere langs de Spinstraat kreeg
pas tientallen jaren na de andere huizen een
aansluiting op het elektriciteitsnet. Het is
herbouwd en de Spinstraat werd de oprit van
Veldeken nr. 38. De beide straten vanaf de
tweesprong achter het bedrijf van Peltyn werden
afgesloten door de E40. De (oud-Nevelse) huizen
ten noorden van de autostrade kregen een uitweg
via de oprit naar Brugge/afrit vanuit Gent én een
VLAKaf!
huisnummer in de Dalestraat (13, 14, 14A en 15).
Met de fiets kunnen ze reglementair gebruik
maken van een deel van het op- en
afrittencomplex, misschien wel enig in
Vlaanderen?! Het dateert alleszins uit een tijd dat
het Agentschap Wegen en Verkeer nog enige
clementie had voor Hansbeke.
nevelestraat
De weg vanuit het dorp naar het zuiden draagt de
naam Nevelestraat. Dat lijkt logisch maar er
kwamen ook andere namen voor om het eerste
stuk van aan de spoorweg te benoemen. Het
belangrijkste kruispunt tussen de noord-zuid weg
door Hansbeke (de rijksweg) en de oost-west
verbinding (Brugse heirweg) was de vierweegsche.
Er waren dus twee Vierweegschen, één aan de
Dalestraat-Boerestraat-Driesstraat en één aan de
huidige Kapellenstraat. Deze belangrijkste oostwestverbinding van Lotenhulle naar Landegem
(dus van Reibroek naar Zande) wordt binnen
afzienbare tijd wellicht geknipt door de aan te
leggen rondweg.
De weg van aan de dorpskom tot aan de
Vierweegsche liep vóór de aanleg van de spoorweg
door het zuidelijk deel van de Kerkakker. Aan de
westzijde lagen de Tien Gemeten, aan de oostzijde
de Vijf Gemeten. Dit deel van de huidige
Nevelsestraat droeg om die reden een tijd lang de
naam vijf gemeten straete. Een gemet was een
oppervlaktemaat om de grootte van een perceel
land of meers aan te duiden.
Tussen de twee wereldoorlogen kwamen er een
paar nieuwe huizen, maar de lintbebouwing werd
maar een feit in de jaren zestig van de vorige eeuw.
Deze uitbreiding was een onderdeel van dorpzuid. Bij de herindeling van de straten na 1960
werd gekozen voor nevelestraat en dit
straatnaambordje kwam ook langs de
rechtgetrokken
gewestweg
naar
de
autostradebrug.
17
juli 2014
Wat betekent Mijn straatnaaM?
tien gemeten
De jongste straatnaam van Hansbeke voor
de verkaveling tussen de Nevelestraat,
Molenstraat en Reibroekstraat greep terug
naar het oude toponiem tien gemeten, als
oppervlaktemaat. De bestaande voetweg nr.
62, de Molenweg, werd behouden, maar
verloor zijn rechte lijn. Aan de Molenstraat
stond Verplaetses molen.
rostraat
De gewestweg van Hansbeke-Veer naar
Nazareth (vroeger rijksweg 437) heeft een
zeer kronkelend verloop dat alsmaar rechter
getrokken werd en wordt (!) Op de wijk Ro is
dat zeer duidelijk. Maar eerst iets over de
naam ro. Het is een letter uit het Grieks
alfabet. We weten dat chi (χ) en ro (ρ) de
eerste twee letters zijn van ‘Christus’ in het
Grieks. We vertelden al dat de Romeyewyck
tussen dorp en Warandestraat niets met
Romeinen te maken heeft. Waren er dan
ooit Grieken in Hansbeke? Misschien wel…
Op de kaart van Joost De Deken ligt centraal
op de Rokouter de Gricxacker. Jan Luyssaert
verklaart dit als een verwijzing naar een
individuele ontginner De Griek. Misschien
een middeleeuwse immigrant? De naam Ro,
vroeger meestal als Rho geschreven, heeft Nevelestraat vanuit de kerktoren rond 1975, mét bomen…
natuurlijk niets met het Griekse alfabet te
Overwaele (Rostraat 1) en Het Rattenkasteel of
maken. Ro en Rode komt voor in veel
Maldegemsgoed (Rostraat 2) naar het zuiden om
gemeentenamen. Denk maar aan Gontrode, St.na een paar honderd meter met een bocht naar
Genesius-Rode enz. De zuidelijke wijk van
links aan te takken op de Palestraat. Bij het
Zomergem is trouwens Zomergem-Ro, een
kasseien van de rijksweg in de tweede helft van de
merkwaardige parallel met Hansbeke. Een rode, uit
19de eeuw werd het ontbrekende stuk
het Germaanse rautha, is een plaats waar gerooid
rechtgetrokken. Hierlangs ontstond naar Vlaamse
werd. Ro(de) dateert uit de tijd van de
gewoonte lintbebouwing (nr. 13 aan de oostzijde
middeleeuwse ontginningen, toen bos en heide op
tot nr. 32 aan de westzijde). De eerste verbinding
grote schaal in cultuurland werden omgezet. Ook
naar Nevele draaide aan nr. 27 (vroeger herberg
het toponiem Kapt in de omgeving, richting Zande,
De Wandeling daarna café In Rho) aan het pleintje
wijst op kappen of rooien van bos.
met boom linksaf en verder naar het zuiden. Via
Wulfhoek en Steenputstraat bereikten de
De verbinding met Nevele liep van aan de
inwoners van Zande en Dorp langs deze oostelijke
Vierweegsche tussen de omwalde hoeve
verbinding Nevele. Een bewijs hiervan vinden we
VLAKaf!
18
juli 2014
Wat betekent Mijn straatnaaM?
in het feit dat dit de rijweg van nevele naar
Hansbeke heette. Het Middelnederlandse
ridewech betekent ‘rijweg, wagenweg’, d.i. een
weg waarover met paard en wagen gereden kan
worden. Nu loopt deze weg door de Congo zoals
het in de volksmond heet, d.w.z. door afgelegen
gebied, dood op de E40. Een oostelijke landweg
tussen nrs. 27 en 29 is het stovers straetje,
genoemd naar iemand die (De) Stover heette, een
beroepsnaam voor een bad- of stoofhouder.
Om de gekasseide gewestweg van Hansbeke naar
Nevele aan te leggen, werd gekozen voor een
slingerende verbinding die gebruik maakte van
onderdelen van de oude westelijke en oostelijke
verbindingen. Door de aanleg van de E40, de brug,
het op- en afrittencomplex en de rechttrekkingen,
verdween een deel van de oude kasseiweg.
Dit artikel plaatsten we op onze website met
uitgebreide bronvermelding.
Wie correcties of aanvullingen bij de inhoud heeft,
mag steeds het redactieadres contacteren.
correctie vorig artikel
Een inwoner van de Karmenhoekstraat merkt op
dat de gemeente Aalter cromekestraat met één m
spelt. Wij schreven er verkeerdelijk twee! De
verkleinde waterpartij is de Pasput want de
Damput lag meer naar het zuidoosten. Verder
meldt hij dat de gekasseide afslag van de
Boerestraat naast Drijvelden ook leendreve of
leenstraatje als naam had.
In de Atlas van de Buurtwegen wordt het
noordelijk deel van de Kippendonkstraat, vanaf
het driehoekig pleintje met bomen tot de grens
met Bellem, Molenstraat genoemd. Het
Meulenstraetje liep dus vanaf de dorpsmolen tot
aan de Bellembeek en was de voornaamste
verbinding van Hansbekedorp naar Bellem.
Ten westen van de gekasseide Rostraat zijn nog
een paar voetwegen maar niet alle zijn
toegankelijk. De hoeve nr. 34 ligt aan een kruispunt
met een noordwestelijke voetweg, parallel aan de
Rostraat (de voetweg naar nevel) en het
verdwenen Moenswegelken in zuidwestelijke
richting, eveneens parallel aan de Rostraat.
Wellicht verwees dit naar een eigenaar van een
boerderij in de directe omgeving (nr. 34 of 36?). De
rokouterweg is nog toegankelijk en loopt van de
Rostraat langs huisnummer 38 naar het noorden.
Eigenlijk mondt die uit in de vroegere
Laarstraat/Laagstraat. De beste aansluiting gaat nu
terug naar de Rostraat, naast nr. 10. Dit is de
kouterweg. Een laatste voetweg loopt over het erf
Rostraat 42 om achter nr. 38 aan te sluiten op de
Rokouterweg. De naam is het Maenhoutswegelken, naar een vroegere eigenaar.
de volgende vlakaf verschijnt
het tweede weekend van september.
De zuidelijke grens van Hansbeke met Nevele en
Landegem wordt gevormd door het Spinstraatje,
de Grote Beek, de oude rijksweg en de Kozijnbeek
die aanvankelijk afwaterde naar de Grote Beek,
maar later ook naar het nieuwe Schipdonkkanaal.
Het is een mooi, open landschap met wel het
storende geluid van de E40. Hopelijk wordt dat niet
erger…
VLAKaf!
Alle artikels, verslagen, agenda’s
en andere bijdragen moeten tegen ten
laatste 20 augustus aan de redactie
worden bezorgd. 19
juli 2014
sterrenstof
Hoog tijd voor vakantie!
Hét moment om ons te herverbinden met de
natuur. Ons laten inspireren door de rust, de
schoonheid, de eenvoud van een vroege ochtend.
We doen het allemaal veel te weinig. Misschien
een opgave, maar het loont zeker de moeite denk
ik dan. Terwijl de hagelbollen van weleer allang
gesmolten zijn, is het de hoogste tijd om even in de
glazen bol te kijken wat de maanden juli en
augustus in petto hebben voor wat betreft
sterrenstof. Vorig jaar, in Vlakaf jaargang 19 nr. 4,
nam ik jullie mee op reis naar de zomerdriehoek en
de prachtige dubbelster Albireo in het
sterrenbeeld van de Zwaan. Voor de
curieuzeneuzen, deze methode is nog steeds
geldig en eventueel een leuke bezigheid tijdens
een warme zomeravond. Om een heldere
sterrennacht te observeren tijdens de grijze
nachten, heb je eigenlijk niet zo heel veel nodig.
Het is handig om je te voorzien van een ligzetel
(richt je grote teen naar het zuiden), een warme
trui, een fleece dekentje, een gezellige babbel met
vrienden en eventueel een verrekijker (10x50) die
je gekregen hebt als kerstgeschenk. Voor de
geïnteresseerden is er een handig boek met heel
veel praktische tips om op een eenvoudige manier
de zomersterrenbeelden te vinden. Het boek bevat
evenzeer een verstaanbare uitleg over de
verschillende soorten telescopen, voorzien van
duidelijke foto’s. We hebben het hier over
“Ontdek de sterrenhemel “ van Edward P. de Groot
en is te vinden in de bibliotheek van Landegem. In
deze editie van Vlakaf houden we het bij een
opsomming van gebeurtenissen die je ook te zien
zult krijgen in onze naburige landen.
• Tijdens het derde weekend is er ‘s avonds nog
geen maan te zien. Een uitgelezen tijdstip om de
zomerdriehoek te zoeken. Richt je neus omhoog
en naar het oosten tijdens het vallen van de avond.
De eerste drie sterren die je te zien krijgt, verbind
je als een driehoek en… dat is hem. Deze driehoek
zal in de tijd verder doorschuiven naar het westen.
• Tijdens de laatste twee weken is er in de vroege
uurtjes regelmatig een overtocht te zien van het
ISS. Best even nagaan op www.heavensabove.com voor het juiste tijdstip en de juiste
windrichting.
voor de maand augustus
• Op 3 augustus om 22.00 uur zal de halve maan
zich bevinden tussen twee planeten nl. Saturnus
en Mars in zuidwestelijke richting. Links heb je de
geringde planeet. Die kan je het best zien met een
verrekijker, een telescoop of een telelens van
250mm.
voor de maand juli
• Tijdens het tweede weekend hebben we een
volle maanstand in de late avond in het ZO.
Misschien een ideaal moment om de maankraters
te zoeken beschreven in de vorige Vlakaf.
VLAKaf!
20
juli 2014
de Heren van nevele
gemeenteraad 27 mei
Bij de bespreking van wijzigingen aan de
rechtspositieregeling van het personeel vraagt
John Caron (NN) hoe het zit met de wijzigingen aan
de hospitalisatieverzekering. In de gemeenteraad
van april werd dit punt verdaagd en nu komt het
niet voor bij de te bespreken punten. Gunnar
Claeys (CD&V), bevoegde schepen, had in april
meegedeeld dat dit een besparing van 35.000 euro
per jaar zou opleveren voor de gemeente. Raadslid
Caron vraagt hoe de besparing in de
personeelskost zal gerealiseerd worden. Na enig
aandringen deelt schepen Claeys mee dat de
hospitalisatieverzekering behouden blijft in de
bestaande vorm; besparingen zijn nodig maar
zullen niet gebeuren door het doorvoeren van de
in april voorgestelde wijzigingen aan de
hospitalisatieverzekering. John Caron dringt aan
om te weten of er werkelijk 35.000 euro zal
bespaard worden in de personeelskost. Luk De
Gheest, sp.a-raadslid, noemt dit een domme vraag.
Open VLD-raadslid Sofie D’hondt merkt op dat een
dergelijke opmerking niet kan. De oppositie heeft
het recht te weten wat de intenties zijn van de
bestuursmeerderheid inzake personeel en de
hospitalisatieverzekering. Schepen Claeys deelt
mee dat in juni een bijeenkomst met de
vakbonden vastgelegd is waar zal nagegaan
worden hoe kan bespaard worden.
De raad is voltallig aanwezig en
begint gewoontegetrouw met het
bekrachtigen
van
tijdelijke
politieverordeningen.
Hierna
worden de rekeningen van de zes kerkfabrieken
goedgekeurd. Sofie D’hondt (NN) informeert naar
de faciliteiten voor het gebruik van de
parochiezalen, waarop burgemeester Johan
Cornelis (CD&V) repliceert dat dit losstaat van de
kerkfabrieken. John Caron (NN) vraagt naar de
volgende bijeenkomst van de werkgroep
‘toekomst kerken’ want hij meent te weten dat er
binnenkort veranderingen in de bediening van de
eredienst zullen gebeuren in de dekenij
Zomergem. Hij roept het bestuur op dringend een
visie te ontwikkelen om aan de werkgroep voor te
leggen. Burgemeester Cornelis zegt dat de situatie
op de voet gevolgd wordt maar dat de eigenaar
van de gebouwen de sleutel in handen heeft. Toch
ziet John Caron een link met de gemeentelijke
werkgroep
die
het
patrimonium
zal
inventariseren. Freddy Bertin (N-VA) stelt dat zijn
fractie niet zal toelaten dat de bijeenkomst van de
werkgroep ‘toekomst kerken’ sine die (d.i.
eindeloos) zal worden uitgesteld.
Het volgende punt is een aanpassing van de
algemene gemeentelijke belasting omdat de
financiële dienst een fout ontdekte in het
gemeenteraadsbesluit van 26 november jl.: de
aanslagvoet per jaar voor alleenstaanden werd
verkeerdelijk vastgesteld op 25 euro i.p.v. 37 euro.
Filip Vervaeke (NN) merkt op dat de
terugwerkende kracht tot 1 januari 2013 enkel kan
binnen dat kalenderjaar, waarop schepen van
financiën Nele Clarebout (N-VA) meedeelt dat de
formulieren reeds verstuurd zijn naar de
betrokkenen. Hierop stelt voorzitter Hilde
Langeraert (sp.a) voor het punt te verdagen om
het verder te onderzoeken. Het vervangen van het
woord ‘kalenderdag’ door ‘werkdag’ in het
belastingreglement op de leegstand van
gebouwen en woningen (raad van 30 december jl.)
levert minder problemen op.
VLAKaf!
In de gemeenteraad van april werd in het kader
van flankerend onderwijsbeleid 7,50 euro per
leerling in het eerste tot en met vijfde leerjaar van
de Nevelse scholen goedgekeurd als bijdrage in de
zwemvervoerskosten. Het was de bedoeling 17,50
euro per leerling per zwembeurt toe te kennen.
Bevoegde schepen Ann Lambrecht (CD&V) deelt
mee dat zij de fout gezien had maar niets durfde
op te merken in de gemeenteraadszitting. John
Caron stelt dat een dergelijke tussenkomst niet kan
voor leerlingen van het gemeenschapsonderwijs
aangezien zij genieten van vervoer dat
georganiseerd wordt door de Vlaamse overheid,
dat bijgevolg reeds gesubsidieerd is. Schepen
Lambrecht merkt op dat het zwemvervoer
doorgerekend wordt aan de ouders en schepen Jan
21
juli 2014
de Heren van nevele
Pauwels (N-VA) stelt dat het niet uitmaakt of het
vervoer al dan niet georganiseerd wordt door de
Vlaamse overheid. De enige maatstaf mag het al
dan niet doorrekenen van (een deel van) de kost
aan de ouders zijn. John Caron zegt de regelgeving
te zullen nakijken, voorzitter Langeraert treedt
hem bij.
Aan het einde van de openbare zitting legt Joke
Mertens, momenteel OCMW-secretaris de eed af
als gemeentesecretaris. Zij zal de beide ambten
combineren vanaf 1 juni. Voorzitter Langeraert
nodigt haar uit een glas te drinken na de
gemeenteraad. Mevrouw Mertens deelt mee dat
zij de lokale economie wil ondersteunen en al iets
geregeld heeft in “De Kastelein” waarop alle
aanwezigen uitgenodigd worden.
Er wordt beslist een overeenkomst af te sluiten
met de provincie voor de aanstelling van een
informatieveiligheidsconsulent. John Caron merkt
op dat 7.600 euro per jaar betaald wordt voor het
uitbesteden van ICT-beveiliging. NN is niet wild van
uitbestedingen en meent dat sommige dingen
kunnen met eigen personeel. Schepen Mia Pynaert
(sp.a) zegt dat daarvoor goede mensen nodig zijn.
Schepen Pauwels deelt mee dat gekwalificeerd
personeel vinden moeilijk is en dat door de
overeenkomst regelmatig iemand zal langskomen,
die voor het oplossen van de problemen waarvoor
hij zich gesteld ziet, kan terugvallen op collega’s die
met dezelfde materie bezig zijn. Raadslid Roger
Boone (CD&V) deelt mee dat dezelfde prestatie
met eigen personeel duurder zou uitvallen voor de
gemeente.
John Caron vraagt in een toegevoegd agendapunt
de geluids- en steminstallatie in de raadszaal te
herstellen. Schepen Marleen Vanlerberghe (CD&V)
deelt mee dat het college de intentie heeft de
installatie te vervangen maar er blijkt dat te weinig
gebudgetteerd is.
Schepen Clarebout deelt mee dat de werkgroep
financiën samenkomt op 24 juni.
In de varia verneemt Filip Vervaeke (NN) dat de
communicanten van de gemeenteschool niet
vermeld werden in het parochieblad omdat de
gemeente de namen niet had vrijgegeven.
Burgemeester Cornelis meldt hem dat de
werkgroep begraafplaatsen de dag volgend op de
gemeenteraad samenkomt. Raadslid Vervaeke
stelt verder dat de meerderheid een loopje neemt
met de raadsleden als blijkt dat de
tennisvereniging de dag volgend op de
gemeenteraadsbeslissing tot goedkeuring van de
verlichtingssubsidie, de uitnodiging verstuurt voor
de inhuldiging van die verlichting. Daaruit blijkt dat
de werken reeds uitgevoerd waren vooraleer de
subsidie formeel werd toegekend. Schepen
Lambrecht zegt dat de vereniging op eigen houtje
gehandeld heeft en schepen Pynaert voegt toe dat
de club een risico genomen heeft. John Caron
vraagt om meer respect te hebben voor de
gemeenteraad. Schepen Lambrecht zal in het
vervolg meedelen dat de subsidie eerst moet
goedgekeurd worden en dat de werken pas daarna
mogen starten. Raadslid Caron merkt verder op
dat niettegenstaande het feit dat de verlichtingsinstallatie gesubsidieerd is, de tennisvereniging
Voor het bijwonen van de jaarvergadering van
Veneco² en de algemene vergadering van IVM
wordt Freddy Bertin (N-VA) aangeduid als
effectieve vertegenwoordiger en Anny De Roo (NVA) als plaatsvervanger. Anny De Roo wordt
vervolgens aangeduid als effectief vertegenwoordiger van de gemeente voor de jaarvergadering van IMVW en Imewo, Jan Pauwels als
plaatsvervanger voor IMVW en Dimitri Beyens (NVA) als plaatsvervanger voor Imewo. John Caron
vraagt om op de algemene vergadering van
Veneco² het gebrekkig onderhoud van de
straatbeplanting in het lokaal bedrijventerrein Ter
Mote ter sprake te brengen. De bedrijven betalen
voor een deskundig onderhoud, maar totnogtoe
wordt slechts vier keer per jaar langsgekomen, wat
echt te weinig is waardoor het bedrijventerrein er
soms verwaarloosd bij ligt. De lokale economie
moet de service krijgen waar ze recht op heeft.
VLAKaf!
22
juli 2014
de Heren van nevele
Wedstrijd
Wie ben ik uit H.?
Een gekende Hansbekenaar herkennen met soms
dubbelzinnige informatie, wie kan dit het vlugst?
oPgave 6 / oPlossing
toch een kostprijs van 5 euro/uur doorrekent aan
haar leden, wat niet sociaal is. Ann Lambrecht
repliceert dat de gemeente zich niet kan bemoeien
met het financieel beleid van een vereniging.
Het mysterie is opgelost na twee tips… Anny
Schelstraete kent haar buren en volgt ongetwijfeld
de verdere carrière van haar Hansbeekse oudleerlingen. Ook Greet Conix was onmiddellijk bij de
pinken en daar zal Femma wel voor iets tussen
zitten. Een derde tip over vrouwen in beweging of
zo iets, is dus niet meer nodig. Linda Keirse werd
(figuurlijk natuurlijk!) ontbloot. Linda werkt nu in
de kraamzorg en tevoren lange tijd met bejaarden.
Ze woont op Zande en kan aan zelfverbranding
doen in de kapel van Sint-Antonius. Echtgenoot
Eddy rijdt met een camionette waarop de
koffiebonen nu ‘relax’ geworden zijn. Zoon Dieter
is leraar wiskunde in het Eeklose college O.-L.Vrouw ten Doorn en dochter Jolien zit in de
eindfase van de architectuuropleiding.
John Caron merkt op dat er nog steeds geen
verslag is van de raadscommissie over de
aanpassing van het huishoudelijk reglement en
vraagt zich af hoe dit in orde zal komen nu de
gemeentesecretaris die op de vergadering notities
genomen heeft, zeer binnenkort op rust gaat. Hilde
Langeraert belooft dit op te volgen.
Over de stand van zaken in verband met
windmolens op het grondgebied van de gemeente
zegt schepen Pynaert dat het openbaar onderzoek
loopt tot 23 juni en dat het college voor het einde
van die termijn advies zal geven.
Raadslid Eric Van Huffel (NN) vraagt de dringende
herstelwerken uit te voeren aan de
landbouwwegen uit te voeren in de periode
waarin deze wegen minder intensief gebruikt
worden door de landbouwers.
De omschrijvingen vrij interpreteren leidt tot een
oplossing, een andere weg is er helaas niet…
Probeer het maar uit met de volgende opgave!
Open VD-raadslid Sofie D’hondt vraagt of de
parkeermogelijkheden in de Melkerijstraat reeds
onderzocht werden in functie van de veiligheid en
toegankelijkheid van hulpverleningsdiensten zoals
reeds vroeger gevraagd. Er blijkt dat schepen
Clarebout een andere plaats in gedachten had dan
deze bedoeld door het raadslid.
Tot slot vraagt raadslid Caron dat de raadsleden
respectvol met elkaar omgaan. Hij vindt het niet
kunnen dat een raadslid van de meerderheid op
een sociaal netwerk uithaalt naar de N-VA als
partij. Burgemeester Cornelis zegt dat dit kadert in
de privésfeer. Voorzitter Langeraert stelt dat de
raad daar niets kan aan doen en schepen Pynaert
meent dat dit geen onderwerp is voor de openbare
zitting en dat er een grondwettelijk recht van vrije
meningsuiting geldt. John Caron blijft bij zijn
stelling dat dit niet kan onder coalitiepartners,
waarop Mia Pynaert zegt “dat is uw zorg niet”.
VLAKaf!
oPgave 7 / tiP 1
“Ik houd van ronde dingen. Een voetbal zie ik graag
door de lucht gaan, met het WK kom ik dus aan
mijn trekken. Gehaktballen daar droom ik van,
alhoewel vroeger meer dan tegenwoordig. En
oliebollen op de kermis zie ik graag, als ze er maar
niet te veel suiker opgooien want dat maakt alles
wit.”
23
juli 2014
Personalia
getrouwd
verhuisd
graaf gaspard de bousies-borluut
met claire speeckaert, op 10 mei
graaf arthus de bousies-borluut
met aurelie d’ andrimont, op 23 mei
eric bockaert en annie van ooteghem
van Zandestraat 24 naar Landegemdorp
29 bus 0001 sinds 22 februari
carlos de vreese van Rostraat 47 naar
Molenstraat 19, 9880 – Aalter sinds 1
50 jaar getrouwd
april
Pieter brusselman en Hilde langeraert van
Karmenhoekstraat 7A naar Rostraat 8
Mariette saelens-germentier van SintTruidensesteenweg 235, 3350 – Linter (Orsmaal)
naar WZC De Vesten, Vestendreef 1, 3440 Zoutleeuw
julien de baets en Paula cannoot, Voordestraat
17, op 23 mei
gestorven
geboren
oktaaf Willems, weduwnaar van
Paula Vrient, Reibroekstraat 35,
° Hansbeke 29 juli 1923, † Gent 7
mei
andré de vriese, echtgenoot van
Carine De Cocker, Palestraat 24, ° Feuquieres (Fr.)
15 november 1933, † Hansbeke 24 mei
julien van der linde, zoon van
Timmy en Griet Camman,
Borluutlaan 18, op 8 april
Huldiging
Oud-Hansbekenaar angèle Holderick (° 2
augustus 1922), weduwe van Fernand De
Craene, werd gehuldigd omdat ze 20 jaar
in het WZC Ter Leenen in Nevele
verblijft.
Het is de eerste keer dat een bewoner er zo lang
verblijft.
nieuwe inwoners
tom van lierde en greet
roosbeek van
Luchterenkerkweg,
Drongen naar Begijnhoflaan
19, sinds 15 maart
eline berth, Karmenhoekstraat 18
sam spegelaere van Kapellenstraat 38 en nikki
van ingelgem uit Baasrode, Reibroekstraat 23
VLAKaf!
Vlakaf is natuurlijk gedrukt op
gerecycleerd en chloorvrij gebleekt
papier. Dit gebeurt in de
werkplaats voor aangepaste arbeid
24
juli 2014
ansbeekse gedacHten
dirk kerkHove
Vulle moane
’t schun licht
Wilde drumen
mijn bustels uitgewassen
Veugels die nie keuen sloapen
mee woorden en kleuren
Veel te vroeg
hoe giestig en schune dat es
D’ieste zonnestroale
wolken gelijk krem fresje
Zwiet op mijn uufdkussen
vesse goeste elken dag
Roar lawijt in den hof
keunen vertellen
Wakker schieten
elke buum zijn groen
En tons nen oane
elke sekont een nief gedacht
De zomer es begost
De zomer es begost
kukekeleku
gelijk plantgoed op ’t land
’T ges schiet noar omhuge
Woarm avondwindje
Moaken ploatse
ziegezaggend
Verslenste bloesems
Een vleermuise
Nen botram mee wa kaffe
Tussen de bumen
De nuchtink keunen rieken
Een motte mee ne dikken buik
T’ gepiep van kattejoeng
Muggen ant dansen
Woarmer buiten dan binnen
een kissevlamme op de toafel
De winter overleefd
Dieste nachtergoale
Gekoer van duiven
boven de vijvre
De zomer es begost
een goed glas wijn
de zomer es begost
mier moet da nie zijn
VLAKaf!
25
juli 2014
de tacHtigers
roger seMaesse
Mensen van tachtig en meer hebben heel wat te vertellen over het leven. Ze beleefden hun jeugd tussen de twee
wereldoorlogen en werden volwassen toen de wereld in brand stond. Ze hebben hard moeten werken om er te komen
en iets meer luxe te verwerven dan hun ouders. Vandaag leven ze in een wereld waar de veilige bescherming van de
eigen cultuur lijkt weg te smelten, onomkeerbaar. Ze vertellen over een tijd zonder televisie, computer, gsm en internet.
Een tijd die voor de jeugd vandaag precies nooit bestaan heeft. Van hun verhaal willen we een blijvende getuigenis
maken.
Nu Vlakaf, tweede reeks, twintig jaar bestaat, bezoeken we inwoners van elke wijk die er al lang wonen. Hoe hebben
zij hun wijk weten veranderen…
dale aan de rand van ro
Exact twee jaar geleden waren we al eens te gast
in Dalestraat 6 voor echtgenote Simonne
Ghyselinck. Toen had Roger al aangekondigd dat
hij wel eens wou vertellen over het geslacht
Semaesse in het gehucht Dale. Omdat enkele
tachtigers van Ro niet boven het maaiveld durfden
komen en liever in de loopgraven bleven, was het
nu het uitgelezen moment.
Ik ben hier in dit huis geboren. We zitten hier
zowat tussen Reibroek en Ro. Vroeger sloten we
dichter aan bij Ro, maar door de nieuwe weg van
de autostradebrug naar Hansbekedorp, zijn we
wat afgesneden van Ro. Mijn vader René en
moeder Alice Bogaert hadden hier een
boerderij, maar vader werkte ook nog een tijd
in brouwerij Meiresonne te Gent. Ik werd
geboren op 8 april 1934, mijn jongere broer
Georges eind 1939 en daarna volgde mijn zus
Annie nog. We wonen hier allemaal samen en
maken bijna de helft van de Dalebevolking uit.
Georges was nog maar pas geboren als vader
gemobiliseerd werd voor het leger door de
nakende inval van de Duitsers. Tijdens de
aftocht is hij hier snel even binnen geweest om
zijn vrouw en twee kinderen te groeten. Daarna
vervoegde hij zijn eenheid in Bellem. Het
Belgisch leger deed hier een inval en plaatste
afweergeschut op het hof. Mijn grootvader
Charles Bogaert lag hier op sterven en we
konden toch bekomen dat ze het afweergeschut naar de overkant op de boerderij
van Strobbe overbrachten en hier de
legerkeuken. Grootvader stierf, vader was aan
het front, moeder stond alleen met haar twee
kleine kinderen in voor de boerderij. Ze had het
zo zwaar dat ze tijdens het melken van de
koeien in slaap viel en de melkemmer op de
grond lag.
Langs het Dalewegelken hiertegenover en de
voetweg naast René De Keyser trok ik naar
school. In het eerste leerjaar was ik de eerste
van de klas. Ja, ik leerde goed maar was ook
veel met de duiven bezig en met het bolderspel.
VLAKaf!
26
juli 2014
de tacHtigers
marinebasis in het noorden
van Nederland, om schietoefeningen te houden. Na
dertien maanden Lüdenscheid
volgden er nog drie maanden
Soest. Na anderhalf jaar was ik
terug een gewone burger en
mocht ik werk zoeken vanaf 1
april 1955.
Eerst werkte ik als chauffeur bij
de textielfirma ALGA in Gent.
Daar leerde ik Simonne
kennen, die in het magazijn
werkte. Na anderhalf jaar
vrijage trouwden we en
kwamen we in het huis van
mijn ouders (nu nummer 8)
wonen. Zij waren naar dit huis
met Frans dak verhuisd. Ik was alle dagen de baan
op in heel België om textiel te leveren voor
reclameverkoop in kleine winkels: textiel brengen
en ophalen. Als ik naar Limburg moest, deed ik
alles zelf en was ik eigenlijk vertegen-woordiger
van de firma: winkels zoeken, de rekeningen
maken, het geld meebrengen. Ik heb dikwijls met
250 of 300.000 BEF rondgereden in mijn
camionette, wat op het einde van de jaren ’50 toch
echt wel veel geld was. Dan overnachtte ik
jarenlang boven een café in Kuringen bij Hasselt.
Die mensen zijn daar onteigend voor de aanleg van
de Boudewijnsnelweg van Antwerpen naar Luik. Ze
bouwden een nieuw verblijf en ik was de eerste
die er overnachtte. Ik zag het aankomen dat veel
kleine winkels verdwenen en alles overgenomen
werd door grotere. Ik vreesde voor mijn toekomst
bij ALGA en zocht ander werk. Misschien iets te
vroeg want ik deed het heel graag. Bij Vynckier
in Gent vond ik werk op de verzendingsdienst waar
we producten zoals bedieningspanelen goed
geïsoleerd in speciale kisten moesten verpakken.
Ik heb er met Georges Van Parys, René en André
Cathoir en nog andere Hansbekenaren heel veel
klaar gemaakt voor Congo. Mijn rijbewijs C bracht
mee dat ik een zieke collega al eens naar huis
mocht brengen met de camionette of vis halen in
een goede winkel voor de Engelse baas van
Mijn ouders ware brave mensen, die niet achter
mijn veren zaten. We waren wel met een sterk
jaar. Hoofdonderwijzer Robert Van der Vennet zei
op het einde van de vierde graad dat hij nog nooit
zo een sterke groep gehad had. De laatste van de
klas haalde nog 75 procent. Ik had wel de
capaciteiten om verder te studeren, maar ik moest
als oudste thuis helpen op de boerderij.
legerdienst en werk op drie
plaatsen
Voor mijn legerdienst trok ik begin oktober 1953
eerst drie maanden naar Lombardsijde. Hier deed
ik een goed gelukte
test als chauffeur en
daar heb ik later veel
gebruik kunnen van
maken.
Eind
december moest ik
naar Lüdenscheid in
Duitsland. De eerste
keer dat ik verlof
kreeg om naar de
Dalestraat te komen
was op 14 april! We
gingen zes weken
lang op kamp naar
Den Helder, een
VLAKaf!
27
juli 2014
de tacHtigers
Vynckier, mijnheer White. Ik heb er zes jaar
gewerkt en toen ik veertig werd, stapte ik over
naar mijn laatste post, de Belgische Posterijen. Ik
reikte zes jaar uit in Gent en acht jaar in Drongen
om daarna nog zes jaar in Gent X aan het SintPietersstation vervoer te doen met de camion of
geldtransport. Maar nu met een gepantserde
wagen! (lacht hartelijk). Op zestig ging ik met
pensioen. Ondertussen waren onze kinderen
Marleen en Luc groot geworden. Ze trouwden met
Erwin Deolet en Sabine Mortier. Sinds het
interview met Simonne zijn we overgrootouders
geworden. Kleinzoon Jonas Deolet heeft samen
met Eva Walgraeve een zoon Daan die onlangs één
jaar werd en al kan lopen. Voor de Deolets
betekent dit een viergeslacht in mannelijke lijn:
Antoine, Erwin, Jonas en Daan.
overwinteren en in de lente naar hun
broedplaatsen in het noorden vliegen. Zij zingen
suskewiet onjuist en wij proberen hen juist te doen
fluiten. Roger verklankt de fouten en de juiste
toon, maar dat krijgt de reporter niet genoteerd!
De boomgaardvinken, die we Vlamingen noemen,
blijven hier en ze zingen juist. Vinken mogen niet
meer gevangen worden, we moeten ze dus zelf
kweken en ringen. Deze voormiddag zong Tornado
671 liedjes en ik werd tweede. Ik heb al veel prijzen
gekregen. Ik kreeg eens zeven weken na elkaar
hangers met bloemen. We wisten hier thuis niet
meer waar we ze moesten omhoog hangen.
Sommige jaren gaat het goed, soms slecht. Ik heb
een goede zangvogel gehad die ’s zondags 445
liedjes zong en op dinsdag dood lag.
Biljarten is een andere hobby die ik lang beoefend
heb. In café Oud Gemeentehuis bij Jozef Van de
Walle was er elke maand een wedstrijd. In 1968
speelde ik kampioen op de tapbiljart. We reden
ook naar omliggende gemeenten waar er
wedstrijden waren. Ofwel reden we met André
Brulée in zijn Triumph ofwel met mijn Citroën
Diane (3PK) waar zich vijf man kon inwringen.
Roger Claeys, André Mestdagh, Christ De Reu,
Marc en Luc De Groote waren Hansbeekse
biljarters die we op sleeptouw namen naar Bellem,
Aalter, Maria-Aalter, Oedelem, Ruiselede,
driemaal is scheepsrecht, ook
voor hobby’s
Ik heb niet gewacht tot mijn pensioen om me uit te
leven in mijn hobby’s. Als 14-jarige speelde ik al
met de vinken. Mijn eerste prijs was een papieren
roos die helemaal verregend was toen ik thuis
kwam! De volgende fase in de prijzen waren
plastieken bloemen en nu zijn het gelukkig
gegroeide bloemen. Er zijn ook meer prijzen:
vroeger 50 prijzen voor 100 deelnemers, nu 75. De
vinken zingen over het
algemeen ook meer liedjes.
Mijn Flupke zong eens 951
liedjes op een uur, het meeste
van België in het jaar 1978. Ik
kreeg er de ereprijs Jeanine
Ebo voor en het werd vermeld
in het ledenblad van de
Algemene Vinkeniersbond
(A.VI.BO) waar alle uitslagen
van alle wedstrijden van
België
komen.
Vroeger
oefenden we met cassettes
waarop het juiste liedje staat,
nu met CD’s. De Waalse
vinken zijn trekvogels die in
september of oktober naar
hier
komen
om
te
VLAKaf!
28
juli 2014
de tacHtigers
rust in ro
Kruiskerke, Merendree,… Ik heb nooit alcohol
gedronken en ben dus veel BOB geweest. Veel
wedstrijden heb ik gewonnen, maar ook klop
gekregen. Mijn laatste wedstrijd speelde ik in
Meigem. Er was een tornooi met 132 spelers, om 4
uur ’s morgens waren we nog met 16 over. De
organisatie had slechts acht prijzen voorzien. Ik
stelde mijn tegenstrever voor niet te spelen − want
ik wou naar huis − en de prijs in twee te doen. Hij
weigerde en wou spelen. Hij won, ik had één bal
over. Toen heb ik mijn keu op zolder gegooid, hij
ligt er nog!
Ik geniet van mijn moestuin, van het verzorgen van
mijn huis en hof. Met de auto rijden we eens naar
Desteldonk of Lochristi bij de familie van Simonne.
Vroeger was er één café op Ro, café In Rho bij Jules
De Boever. Een aantal jaren was er een wijkkermis
met een koers, een ringbolling tussen twee staken.
Een winkel was er niet, Simonne stak hier de
autostrade over om boodschappen te doen in de
kruidenierswinkel van thuisslachter Omer
Loontjens en Zulma Pruime Van Goethem of bij de
Unions en Henriette De Maegd op Reibroek. Ik heb
de autostrade weten aanleggen, het Spinstraatje
weten afsluiten. We leefden hier nog veel meer
met de natuur mee, in de Damput werd vlas
geroot, in de Leemput aan de Drijvelden gingen we
zwemmen, bij Firmin
Kersse, nu Gerritsen, lag
de Pasput langs de
Krommestraat
als
waterbekken. Veel van die
putten zijn dicht en nu
overstroomt het meer. En
als ze hier nu nog een
aantal windmolens aan
ons achterdeur gaan
zetten, is het hier minder
schoon wonen…
Wat ik altijd graag gedaan heb is bollen met de
platte bol. In het Meetjesland spelen ze met de
dikke bol. De scheiding ligt in feite tussen
Landegem en Merendree. Als kind deed ik al mee
aan wedstrijden voor jongeren. Als 12-jarige won
ik in de boltent aan het
voetballokaal van de
Waterhoens bij Evarist
Langeraert op Reibroek.
Op Ro was er een
boltent op het hof van
Antoine Carrette en een
baan in open lucht langs
de nieuwe kasseiweg.
André Verplaetse uit
café De Paele was een
goede speler. Als je die
als maat trok, won je
gegarandeerd.
We
hebben
eens
vier
wedstrijden gespeeld en
er drie gewonnen. Toen er in Hansbeke geen
bolbaan meer was, gingen we naar Zulte, Olsene,
Ruiselede en Drongen, vooral in café De Flonke.
Daar speelde ik het Belgisch kampioenschap in ’82’83 met meer dan honderd geselecteerde spelers
en ik won! Roger Van Wassenhove begon met de
Ware Vrienden in de Kippendonkstraat in open
lucht. Toen de winter op komst was, hebben alle
leden 500 frank uitgelegd om een boltent te
zetten. Toen Roger verhuisde, nam Eddy Union het
initiatief om de club een nieuwe locatie te geven
en nu zitten we nog verder in de Karmenhoek bij
Luc Vandewalle.
“Als 14-jarige speelde ik
al met de vinken. Mijn
eerste prijs was een
papieren roos die
helemaal verregend was
toen ik thuiskwam.”
VLAKaf!
Met een vleug humor
neemt Roger afscheid: veel
werk heb ik hier niet, de
spreeuwen plukken de
kersen, de kraaien kraken de noten maar het gras
afrijden en de hagen onderhouden, moet ik zelf
doen.
29
juli 2014
tante leens kookPunt
kaastaart Met rode vrucHten
bereidingswijze
Ingred
iënten
Bak een laagje cake of maal de petit-beurre
koekjes en meng met de boter.
Vul hiermee een springvorm en zet in de koelkast.
½ l pla
tt
½ l roo e kaas (kan
ook m
m
et yog
6 eiere
hurt)
n
16 bla
ad
350 g jes gelatine
bl
van 2
g
½ kg fr oemsuiker
uit + fr
uit om
te vers
ieren
Voor
de bo
dem
bakke
kan je
no
e
en me f petit-beur
ngen m
re koe en cake
kjes m
et bot
alen
er.
Klop de room half hard met een beetje suiker en
meng er er de platte kaas onder.
Klop de eierdooiers en de eiwitten apart met wat
suiker.
Plet het rood fruit en verwarm er de helft van, laat
de gelatine blaadjes weken in koud water en los ze
op in het fruit.
Meng nu alles samen met de rest van het geplet
fruit en giet in de springvorm , laat alles minstens
twee uur koelen voor je de taart ontvormt en
verder versiert met fruit en eventueel chocolade
krullen.
Smakelijk!
VLAKaf!
30
juli 2014
oud-redactie
nele union
Vlakaf bestaat 20 jaar. Tijd om enkele oudredactieleden aan het woord te laten. bescheiden (12 bladzijden) exemplaar in de bus bij
elke Hansbekenaar. We hadden zelfs al een
verspreidingsdienst!
Vlakaf: Kan je je kort even voorstellen?
nele: Ik ben Nele Union, geboren in 1966 en
dochter van Eddy Union en Anna Van de Walle. Ik
ben opgegroeid in Hansbeke, heb er bijna mijn
hele leven in de Reibroekstraat gewoond, wel op 5
verschillende huisnummers en in 3 verschillende
huizen.
Ik ben gehuwd met Koen Persyn (ja,
hoofdredacteur van deze krant!) en we hebben
één zoon: Kobe.
Vlakaf: Wat was jouw motivatie?
nele: Ik wou dat onze dorpsmentaliteit niet
verloren ging, en dacht dat Vlakaf daar kon toe
bijdragen. Koen en ik hebben namelijk 1,5 jaar in
Gent gewoond. We bleven er – zoals zovele
studenten- ‘plakken’. Maar die stadsmentaliteit lag
me niet. Mensen die elkaar voorbijlopen zonder
iets te zeggen, buren die elkaar niet kennen, in de
winkel met ‘madame’ aangesproken worden. Het
was allemaal te anoniem, te koud en te
onpersoonlijk. Ik miste mijn dorp, de snelle babbel
met de buren tussendoor, het klapke met de
leeftijdsgenoten in de winkel terwijl je aan het
aanschuiven bent, het simpelweg ‘goeiedag’
zeggen tegen elkaar -ook tegen mensen die je niet
kent. Kortom: ik miste de dorpsmentaliteit (en ja,
de roddel neem je er dan maar bij). Maar ik zag ook
mijn dorp veranderen: vele inwijkelingen die hier
enkel komen slapen, niet deelnemen aan het
dorpsleven en hun activiteiten vooral buiten het
dorp zoeken (de fitnessclub, de sportclub, …). Ik
dacht dat Vlakaf kon helpen om dat een beetje te
doorbreken. Door nieuwe inwoners voor te stellen
bijvoorbeeld. Of door de verenigingen die ons dorp
rijk is, aan het woord te laten komen. Zodat de
‘echte’ Hansbekenaar de ‘nieuwkomer’ beter kan
leren kennen en omgekeerd. Ik weet niet of we
daar echt in geslaagd zijn, maar ‘baat het niet, het
schaadt ook niet’.
Een tweede drijfveer was mijn drang om de
mensen objectief te informeren. Er was veel te
veel ‘van horen zeggen’ als er in het dorp over
ernstige zaken gepraat werd. Ik wou dat de
mensen juist geïnformeerd waren, vandaar dat we
over informatieve onderwerpen steeds mensen
vanuit verschillende invalshoeken aan het woord
lieten. Als wetenschapper streef ik naar juistheid
en objectiviteit, en heb dat steeds hard verdedigd
binnen de redactie. Vandaar dat er soms al eens
hard gediscussieerd werd in de redactieploeg,
want niet iedereen heeft dezelfde mening over
Vlakaf: Wanneer en door wie ben je bij de redactie
van Vlakaf terechtgekomen?
nele: De liefde voor Vlakaf kreeg ik mee van mijn
vader. Wij keken steeds uit naar het maandelijks
tijdschrift, in de jaren zeventig. Ik herinner me dat
ik de dialectstukjes niet kon lezen, en dat mijn
vader ze steeds voor mij voorlas. Mijn vader was
verknocht aan zijn dorp, en hij heeft dit duidelijk
doorgegeven in de opvoeding (want erfelijk kan dit
toch niet zijn hé?).
Wij vonden het dan ook jammer dat Vlakaf ermee
ophield- dat moet ergens in de jaren 80 geweest
zijn. En in de Vlakaf-loze periode kwam dit krantje
thuis nog vaak ter sprake ‘moest Vlakaf er nog
geweest zijn, ze zouden er wel over geschreven
hebben...’.
Toen er problemen waren met het Klooster in 1994
en de vzw ’t Klooster wat acties op het getouw
wou zetten om geld in het laadje te brengen, zodat
ze middelen hadden om het gebouw dat ze erfden,
te onderhouden, kwam dit zinnetje ook weer ter
sprake thuis. ‘En wat als we dit krantje nu eens
nieuw leven zouden inblazen’, zaten Koen en ik
luidop te denken. Het enthousiasme was er bij ons
beiden, het was kwestie van de mensen te vinden.
Koen en ik gingen aankloppen bij oudredactieleden Friet Verthriest, Frank Langeraert,
Monique Beirnaert en Guido Vander Vennet en
een paar weken later had de eerste
redactievergadering bij ons thuis plaats. Amper 2
maand later, in december 1994, lag het eerste,
VLAKaf!
31
juli 2014
oud-redactie
een onderwerp (gelukkig maar!) en dan stond ik
erop dat het ‘neutraal’ geformuleerd werd. Niet
steeds eenvoudig, we zijn namelijk ook geen
beroepsschrijvers hé, en af en toe ging het al eens
mis ….en kregen we ‘de volle lading’ van sommige
lezers. Vaak hadden ze het bij het rechte eind,
soms ook niet … vond ik. Maar dergelijke
lezersreacties vond ik, als ze constructief
geformuleerd werden, zeer verrijkend. Maar als ik
eerlijk ben, sommige reacties hebben me ook diep
gekwetst …
maand aan Vlakaf te werken! Dan reken ik nog de
cursussen avondonderwijs niet mee die ik voor
Vlakaf volgde: een cursus ‘photoshop’ om mooiere
foto’s in Vlakaf te krijgen. En een cursus
‘dreamweaver’ om de website zelf te maken, want
een website kopen, konden we ons niet
permitteren.
Mijn laatste wapenfeit voor Vlakaf was trouwens
het vernieuwen van de website vorig jaar, die ik
deze keer in ‘joomla’ gemaakt heb zodat de
redactieleden die zelf kunnen onderhouden.
‘Delegeren’ noemen ze dat tegenwoordig.
En nu ik eraan denk: naast schrijven en lay-outen,
heb ik ook de abonnementendienst op mij
genomen toen Monique Beirnaert ermee stopte:
alle straatnaamlijsten opnieuw intikken met hun
bewoners erbij ... Uren ben ik daaraan bezig
geweest! Gelukkig kon ik de fakkel na een paar
maanden aan Luc Vandewalle doorgeven.
Vlakaf: Welke artikels heb je zoal geschreven? Of
waar gingen je interesse naar uit?
nele: Ik herinner me het niet allemaal meer, ik heb
ten slotte van 1994 tot 2012 in de redactie
gezeten. Op 18 jaar gebeurt er heel wat hé. Ik
herinner me dat ik de reeks rond de kunstenaars
gedaan heb, samen met Melissa Anthuenis. Ik nam
ook heel vaak een stuk van het hoofdartikel voor
mijn rekening. Ik ben ook met de kookrubriek
begonnen, die dan door Marleen overgenomen is,
en heb ook een reeks gedaan over de boeren en
een reeks rond ‘weetjes over voeding’, deze laatste
twee omdat ik vond dat er te veel onjuistheden in
de reguliere media verspreid werden rond voeding
en het beroep van de landbouwer. Ook ‘Horen,
Zien en Schrijven’ was af en toe door mij
geschreven. Ik heb ook nog verenigingen
geïnterviewd, ben op de koffie geweest bij ‘geen
echte Hansbekenaren’, heb gemeenteraden
(sporadisch) verslagen, heel wat bindteksten
geschreven, en nog meer. Ik was als ‘schrijver’ vaak
‘invaller van dienst’: als een medewerker op het
allerlaatste moment moest afhaken, dan keerde ik
mijn agenda ondersteboven om toch nog het
interview te gaan doen, zodat de rubriek niet
onderbroken werd.
Toen Martin Sucaet overleden is (die heeft ook
úren aan Vlakaf gewerkt!!) heb ik de lay-out op mij
genomen. Na een tijdje ging ik minder schrijven, en
deed ik vooral de lay-out van de krant. Ik ben nogal
graag creatief bezig, en kon daar wel mijn avonden
mee vullen. En neem maar aan dat het
avondvullend was: ik zat soms zestig uur per
VLAKaf!
Vlakaf: Is er een anekdote die je kan vertellen?
nele: Ik heb wel meerdere leuke herinneringen
aan Vlakaf. Bijvoorbeeld toen ik Joe Van Rossem
interviewde: die man was gewoon in een laken
gehuld, en leek van de wereld niet te weten. Tot
hij, helemaal op het einde van het interview tegen
me zei dat hij wist dat ik toneel speelde bij de
plaatselijke toneelvereniging. Zo’n aardse reactie
had ik niet verwacht, na dit ‘zwevende’ interview …
Of de redactievergaderingen waar wij met maxicosi met Kobe erin, naar Friet trokken om te
vergaderen. Uren heeft dat manneke in zijn maxicosi de vergaderingen bijgewoond, en lachen dat
hij deed!
Ik herinner mij vooral vergaderingen waar veel
gelachen werd, ook wel geplaagd. Het was een
hechte club, waar hard gewerkt werd, maar ook
veel vriendschap heerste. En respect voor elkaars
meningen, ook al stonden die diametraal
tegenover elkaar.
Ik ben ook wel fier op een aantal zaken die we
verwezenlijkten met de redactie: de vrijheidsboom
heraanplanten, de molenstenen opgraven en
monument installeren, de verkiezingsdebatten die
we organiseerden … en bovenal het artikel rond de
32
juli 2014
oud-redactie
terugblik
infoMarkt Windakker
Hansbeke
Op 8 mei was er in de gemeentezaal een
doorlopende infomarkt die een ruime
belangstelling kende.
zonevreemde woningen. Verguisd door sommige
politici, maar schrijnend correcte informatie,
moesten de politici zelf op de informatievergadering die de gemeente organiseerde na het
verschijnen van ons artikel, toegeven.
Inrichter was Energielandschap van de provincie
Oost-Vlaanderen. De provincie ging tussen 22 april
en 13 mei de boer op om het provinciaal ruimtelijk
uitvoeringsplan voor windparken in de regio EekloMaldegem en langs de E40 toe te lichten op negen
plaatsen.
Vlakaf: Je bent geen redactielid meer. Waarom ben
je gestopt als redactielid?
nele: Kort en bondig: het werd te veel. Ik heb een
drukke job en ik had geen voldoening meer van
mijn Vlakaf-werk. Het was ‘inspanning’ geworden,
geen ontspanning meer. Ik had ook het gevoel dat
men het beschouwde als ‘mijn plicht’ om er steeds
maar dingen bij te nemen, de lay-out helemaal op
het einde nog op zijn kop te zetten omdat er nog
per sé een artikeltje bij moest. Zelfs binnen de
redactie zag men niet meer hoeveel tijd ik erin
stak, men was het ‘normaal’ gaan vinden dat ik
zoveel deed. Ik merkte dat ik er mij begon aan te
ergeren, en dan stop je er beter mee want dan is
het geen hobby meer.
Een tweede reden was ook dat ik vond dat er te
veel negatieve reacties kwamen op ons krantje in
ons dorp. Hoe we ook ons best deden om objectief
te zijn, er waren er steeds die vonden dat we
subjectief waren omdat ons artikel niet
overeenkwam met hun mening. Tja …we wilden
net die verzuring tegengaan …
Centraal in ‘t zaalke werd de locatie voor de
“Hansbeekse” windakker voorgesteld: ten
noorden en ten zuiden van de E40 in oostelijke
richting vanaf de op- en afrit. De precieze plaats
van de windturbines was nog niet aangeduid, hun
aantal was nog niet bepaald. Rondom rond in de
zaal waren stands van Rescoop, Vlaams
Energiebedrijf, EnerGent (om als bewoner
financieel mee te participeren), Eandis enz.
Projectontwikkelaar Electrabel ontvouwde nog
eens het lopende plan dat ook windturbines
voorziet in westelijke richting, zonder duidelijk te
vermelden dat dit afwijkt van het PRUP. Maar ja,
de bouwvergunning werd afgeleverd en de
milieuvergunning wordt nog in beraad gehouden
door de huidige milieuminister Joke Schauvlieghe…
Blijven volhouden, zeker?
Navraag leerde ons dat de mogelijkheid er was om
als actiegroep tegen de plaatsing van windmolens
een infostand te krijgen op de infomarkt. De
plaatselijke actiegroep BENE verkoos hier niet op
in te gaan maar zich te concentreren op het
verspreiden van een infofolder in de zone van de
Windakker en op het indienen van
bezwaarschriften.
Vlakaf: Wat vind je leuk aan Vlakaf? Wat kan
beter? Heb je tips?
nele: Het feit dat het er is, het feit dat het zijn
plaats veroverd heeft in het dorp, en dat naburige
dorpen er eigenlijk een beetje jaloers op zijn.
Mensen die uitkijken naar hun Vlakaf, die je bellen
omdat ‘Maria van twee straoten vuder em al
gistern had e, en ikke nie …’ Als redactie kan je toch
niets mooiers meemaken?
En ja, er kan altijd iets beter natuurlijk. Ik vind de
artikels vaak te lang, de lay-out ‘te ingenieurs’, met
te weinig ‘eye catchers’ , te weinig foto’s. Maar wie
ben ik om dat te zeggen, alsof ik het vroeger zoveel
beter deed?! Trouwens, met dit artikel bewijs ik
dat de beste stuurlui aan wal staan!
Vlakaf: Nele, hartelijk bedankt!
VLAKaf!
De infomarkt was een interessante formule om
informatie op te doen maar vermeed natuurlijk
tegelijk het risico van een pittig plenair debat
tussen voor- en tegenstanders van plaatsing van
windturbines in Hansbeke.
33
juli 2014
terugblik
MidzoMernacHt oP Hansbeke beacH
Volgens Wikipedia verwijst het midzomerfeest
naar de zomerzonnewende op 21 juni. En ja, dat er
dit jaar opnieuw gefeest is op de Sint-Paulusschool
op 21 juni ter gelegenheid van het zomerfeest, dat
mag je zeker zeggen. De klassieke vreugdevuren
van het midzomerfeest werden vervangen door
waterdansen door de Krokoklas en het vijfde. Het
volkse karakter werd onderstreept door het
optreden van het derde. Het bijbehorende eten en
drinken was voorzien door middel van het
oudercafé en de traditionele BBQ. En de talrijke
mogelijke activiteiten voor jong én oud zorgden
ervoor dat deze namiddag de Zweedse traditie, om
van midzomer een heus familiefeest te maken,
evenaarde. Kleurige bloemen en tropische kransen
knutselen, reuze-bellen blazen, heerlijke cocktails
brouwen, ... het waren stuk voor stuk workshops
die alle leerlingen van kleuters tot en met
bovenbouw konden bekoren. Met de
waterpistolen mikken trok misschien wat meer
jongens aan en rokjes maken wat meer meisjes.
Het springkasteel, de eendjes, en de zandbak
kregen misschien eerder de jongere kinderen over
de vloer. De iPads, het waterparcours en de
waterballon-vogelpiek misschien eerder de
oudere. Maar het aanbod was zo groot en divers
dat de namiddag sowieso te kort was om alles te
kunnen doen. Gelukkig hoefde de beach-kaart niet
volledig vol te zijn om toch van een ijsje te mogen
genieten! Er waren vele vrijwillige bezige bijen en
nòg meer bezoekers om van hun vlijtige inzet te
genieten. En de zon liet duidelijk voelen dat ze
paraat was om van deze langste dag van 2014 een
feest te maken.
Hansbeke Beach op Midzomernacht
Eén en al ambiance, wat had je gedacht!
Kleurige bloemen
Kleurige kransen
Kleurige rokken
Keurige dansen
Lekkere cocktails
Lekkere ijsjes
Lekkere drankjes
Leuke prijsjes
Tevreden kinderen
Tevreden ouders
Tevreden leerkrachten
Geheven schouders
Hansbeke Beach op Midzomernacht
Eén en al ambiance, wat had je verwacht?!
VLAKaf!
34
juli 2014
sPorHa
boogschieten
De verhuis van Hansbeke naar Landegem weegt
niet op de sportieve prestaties van Eric Bockaert!
Integendeel? Op 1 mei schoot hij zichzelf koning bij
de handbooggilde St.-Sebastiaangilde aan de
Dopershoek te Merendree. De maatschappij werd
gesticht in 1717 en ziet dus uit naar haar
driehonderdste verjaardag.
24 Schutters deden mee aan de schieting naar die
ene grote pluim op de staande wip. In de eerste
ronde schoot niemand raak, maar in de tweede
ronde was het bingo voor Eric. Iedereen kreeg nog
een kans in de derde ronde en Frederik Mits uit
Landegem slaagde er ook in . Er moest dus
afgekampt worden van man tot man. In de
twaalfde beurt mikte Eric terug raak, maar,
wonder
boven
wonder,
een
uiterst
geconcentreerde Frederik Mits deed het hem weer
na. Alles was dus te herbeginnen… Het bestuur
besloot eerst de geplande maaltijd te organiseren.
Een traiteur wacht immers niet…
fotozoektocht vlakaf 2014
Voor de sportievelingen onder de lezers stellen we
voor de fotozoektocht die we in Vlakaf mei
lanceerden zeker te doen. Je kan de informatie ook
terugvinden op onze website.
Na het eten en stijf van de zenuwen gingen beide
toppers terug de strijd aan. Ondertussen was de
wind gedraaid zodat er een tijd lang gezocht moest
worden naar de juiste baan voor de pijl. In de 34ste
beurt knalde Eric er terug boenk op en werd hij zo
tot koning gekroond. Een zenuwslopende
wedstrijd met een prachtresultaat!
Winnares van 2013 Nelly Martens sprak op de
Vlakafreceptie op de wijk Ro vol vuur over haar
deugddoende beleving van vorig jaar en daagt
iedereen uit haar voorbeeld te volgen. Ze maakte
er de redactie op attent dat op de
middenbladzijden bij de foto in het
midden bovenaan de letter D is
weggevallen. Dit is geen strikvraag,
ze heeft gewoon GELIJK!
Er kunnen ook nog andere
wijzigingen door omstandigheden
in het beeld van de foto gebeuren,
zoals hierbij als voorbeeld. Daar
kunnen we niet altijd aan doen…
Hansbeke, wees eens sportief deze
zomer en wandel of fiets!
VLAKaf!
35
juli 2014
verslag uit zuid-aMiraka
Ira Kerkhove is dezer dagen samen met een
vriendin op reis door Zuid-Amerika. Niet zomaar
een tripje, maar voor maar liefst acht maanden
trekt ze er rond. Om het thuisfront op de hoogte te
houden houdt ze een blog bij. Haar vader Dirk, onze
huisdichter, vat deze blog samen voor Vlakaf. De
komende maanden kunnen de Hansbekenaren dus
vanuit de zetel wegdromen van Zuid-Amerika.
Geniet!
strandbedje & hangmat met zicht op de oneindige
zee rondom ons.
Op San Cristobal bezoeken we het strand aan Brujo
Hill, dat één van de mooiste van Galapagos wordt
genoemd. We zien er voor de eerste keer enkele
zeeleeuwen chillen op het strand en Sally Lightfoot
krabben die zich een weg banen over de rotsen.
Na het bezoek aan het strand dropt de panga ons
met snorkelgerief aan een ander punt waar we een
uur lang tussen kleurrijke vissen (oa. Dory uit
Finding Nemo), zeesterren & zeeleeuwen mogen
flipperen. In tegenstelling tot op het strand zijn de
zeeleeuwen onder water échte speelvogels die om
je heen komen tuimelen en je met hun grote ogen
vragend aankijken. Een goddelijk leuke ervaring!
galapagos: the circle of life
13 mei 2014
Het was altijd al een droom om de Galapagos
Archipelago te kunnen bezoeken maar zo’n trip
vergt serieus wat organisatie en vooral een lading
centjes. Na veel wikken & wegen besluiten we dat
onze droom de grote hap uit
ons budget waard is. We
researchen er op los om te
weten te komen welke
eilanden we het liefste willen
bezoeken. Sommige eilanden
staan bekend voor de
veelheid aan vogels, anderen
dan weer om hun marine life
of zoogdieren zoals oa. de
Galapagos zeeleeuwen. Via de
lokale organisatie Shine Galapagos vinden we een
betaalbare last minute cruise die ons gedurende
zeven dagen langs verschillende eilanden zal
brengen.
In de namiddag wandelen we rond
Suarez Point waar we een veelheid
aan dieren kunnen spotten:
chillende zeeleeuwen, turende
marine iguana’s, een statige
Galapagos havik, broedende
albatrossen, rond duikelende nazca
boobies én huppelende blue
footed boobies.
Op het eiland Floreana bezoeken
we Post Office Bay waar we een oeroude
brievenbus terugvinden. Deze bus werd vroeger
gebruikt door scheepslui die weken tot maanden
aan een stuk op de zee zaten en die toch een brief
naar huis wilden sturen. Zij dropten hun brieven in
deze bus in de hoop dat iemand van één van de
andere schepen bij hen in de buurt woonde en de
brief kon gaan afgeven.Op dit moment wordt de
brievenbus enkel nog gebruikt door toeristen die
op hun beurt een kaartje willen achterlaten zodat
iemand anders het kan gaan bezorgen. Wij laten
een kaartje achter en nemen er twee Belgische
mee. Een alternatieve message in a bottle.
Op 25 april is het dan zover, we vliegen van Quito
naar het eiland San Cristobal waar ons cruiseschip
King Of The Sea op ons ligt te wachten. Bij
aankomst overvalt de vochtige hitte ons meteen,
maar die kan ons niet deren als we in het haventje
van San Cristobal al een guitige zeeleeuw in het
water zien spelen.
Onze kajuit is net als het schip zelf vrij klein en
bestaat uit een stapelbedje en een badkamer.
Boven op het schip kunnen we onze was ophangen
of relaxen in de schaduw, en vooraan op het dek
vinden we onze favoriete plek in de vorm van een
VLAKaf!
Onze allerlaatste stop van de cruise is op het kleine
vlakke eiland North Seymour dat ook het
paringseiland wordt genoemd omdat veel dieren
36
juli 2014
verslag uit zuid-aMiraka
zich daar komen voortplanten. We meren opnieuw
heel vroeg s’ochtends aan omdat we dan de kans
hebben om de frigate birds op hun mooist te zien.
De mannetjes hebben onder hun kin een rood
ballonnetje hangen dat ze enkel opblazen om
vrouwtjes te lokken tijdens het paringsproces. Ook
de blue footed boobies zijn volledig in
paringmodus wat zich uit in vreemde
fluitconcerten.
De volgende stop die we passeren, is nog een
tikkeltje uitdagender. Je kan er namelijk van een
brug springen om eronder te swingen. Geen
bungeejump dus, maar wel een sprong met vrije
val tot een kabel je als een aapje onder de brug
doet zwieren. Naomi is de grootste waaghals en
springt als eerste in het niets, waarna Ira als een
flinke kleine zus volgt. Ira heeft het gevoel dat ze
doodgaat, maar overleeft het alsnog Daarna
bezoeken we nog de Pailon Del Diablo, een knaller
van een waterval waar je achter kan kruipen.
in the jungle, the mighty jungle…
21 mei 2014
En dan is het tijd voor iets helemaal anders:
JUNGLE FEVER! We trekken vanuit Baños naar de
Amazonestreek om er drie
dagen lang overrompeld te
worden door dierengeluiden
en de mysteries van de ZuidAmerikaanse jungle.
De dag nadat we terugkeren
van het paradijselijk Galapagos
halen we in de luchthaven van
Quito een wel heel speciale
Belgische bezoeker op: Naomi
komt ons gedurende een
maand vergezellen in onze
verdere reis door Ecuador en de
overgang naar Colombia.
Vanuit Quito nemen we de bus
naar het zuidelijker gelegen
dorpje Baños dat door velen de
leukste Ecuadoriaanse stop wordt bevonden.
Baños is onwaarschijnlijk mooi gelegen, te midden
van beboste bergen, watervallen en de vulkaan
Tungurahua, en staat vooral bekend als speeltuin
voor al wie graag outdoor sporten doet zoals
mountainbiken, ziplining, canyoning enz… Wij
bezoeken er op onze eerste dag de bekende
boomhut Casa De Arbol waar de nostalgie naar je
kindertijd helemaal tot zijn recht komt als je op een
reuzachtige schommel on the edge of glory mag
schommelen. Geweldig tof!
Na de verfrissende avondduik
valt de duisternis en gaan we –
jawel, op datzelfde meer – op
jacht
naar
kaaimannen,
slangen en kikkers. Die
ontmoetingen zijn stuk voor
stuk beangstigend, net als de tarantula’s die zich
tijdens het avondmaal onder onze tafel en op het
plafond verschuilen. EITJE-BAH!
De jungle is een buitenwereldse plek waar er
andere regels gelden, zoveel is duidelijk. En wij
voelen ons bij momenten maar kleine wezentjes
die even op bezoek zijn in deze openbarende plek
die onze monden meermaals doen openvallen.
De jungle verwent ons nog met een kookavontuur
wanneer we samen met de lokale stam
yuccabrood leren maken, een zuivering ondergaan
door de plaatselijke sjamaan, een inzicht krijgen in
de vele medicinale planten in het regenwoud en
nachtelijke wandellingen doen waarbij de
dierengeluiden alles overheersen en de maan
waakzaam over ons schijnt.
De weg die meestal bergaf gaat, brengt ons voorbij
betoverend mooie landschappen en verschillende
punten waar je kan ziplinen langs watervallen of
van bruggen kan springen… Ira is al na tien
minuten verkocht voor een extra snelle zipline en
voor ze het goed en wel beseft zoeft ze als een
vogel over de rivier.
VLAKaf!
37
juli 2014
verslag uit zuid-aMiraka
ook ‘een Willy’ wordt genoemd) tjezen we over
landweggetjes naar het startpunt van de
wandeling. We wandelen over weilanden met
grazende koeien, belanden plots in een
dichtbegroeid jungle-achtig bos, steken wel zeven
keer de rivier over via gammele houten brugjes,
bewonderen druk bezette kolibrietjes die aan een
razende snelheid heen en weer vliegen, en vallen
achterover van de dromerige schoonheid die het
einde van de wandeling met zich meebrengt. Want
dé trekpleister van de Valle De Cocora zijn de
honderden metershoge wax palm trees die een
deel van het park omtoveren in een magische plek
waarin we ons verdwaalde kabouters wanen.
Met ons hart vol van deze onwerkelijke ervaring is
het tijd om aan een nieuw hoofdstuk te beginnen.
We pakken onze zak en vertrekken naar onze
laatste grensovergang om er Colombia binnen te
reizen. Wat gaat de tijd snel!
salsa, koffie & palmbomen. Hola colombia!
6 jun 2014
En dan staan we plots voor een legendarisch
moment: de eerste grensovergang voor Naomi en
de laatste voor Nele & Ira. Alles gaat vlot en voor
we het goed en wel beseffen rijden we Colombia
binnen. Hoera! We besluiten onze eerste
Colombiaanse nacht dichtbij de
grens door te brengen omdat
het al te laat is om verder te
reizen (in deze regio raadt men
af om s’nachts te rijden omdat
er vaak overvallen gebeuren).
Gelukkig heeft het grensstadje
Ipiales - in tegenstelling tot
andere
Zuid-Amerikaanse
grensstadjes – wél iets moois te
bieden: het Santuario De Las
Lajas, een magnifieke kerk die op een brug in een
vallei werd gebouwd en zo uit een Harry Potterfilm geplukt zou kunnen zijn.
Onze laatste dag in Salento
staat volledig in het teken van
de verslavend lekkere drank
waarvoor we naar hier
gekomen zijn: KOFFIE! We
gaan in de leer bij de kleinzoon
van Don Elias die één van de
oudste ambachtelijke finca’s of
koffieboerderijen uitbaat in
Salento. Samen doorlopen we
het hele proces van vrucht tot
geroosterde koffieboon tot overheerlijke verse
Colombiaanse koffie!
Na drie dagen ruilen we de sereniteit van de
koffievallei voor het bruisende stadsleven in het
culturele Medellin.
Tot tien jaar geleden stond deze stad bekend als
één van de gevaarlijkste plekken ter wereld en nu
is ze getransformeerd tot de modernste
Colombiaanse grootstad. Zo is het de enige stad
die een metrosysteem heeft, iets waar de Paisa’s
(de bevolking van Medellin en de Zona Cafetera)
ongelooflijk fier op zijn. De verhalen over de
drugsoorlog bezorgen ons verschillende keren
kippenvel en we voelen ons zeer dankbaar dat wij
onze jeugd wel in een veilige plek konden
doorbrengen. De transformatie die de stad
onderging, is onvoorstelbaar en we merken aan
verschillende zaken hoe hoopvol en positief de
Colombiaanse bevolking naar de toekomst kijkt.
Na twee dagen laten we de salsaritmes achter ons
en verplaatsen we ons naar het pittoreske dorpje
Salento dat midden in de bekende Zona Cafetera
ligt. We verblijven in het afgelegen hostel La
Serrana waar we, dankzij het initiatief van een
gezellige Finse backpackster, ons verblijf starten
met een meditatiesessie met zicht op de
uitgestrekte vallei. Een perfect begin van onze
ontdekkingsreis in de machtige koffiestreek van
Colombia. Op de eerste dag ontdekken de zusjes
Kerkhove de geweldig mooie omgeving te paard,
duiken ze in een ijskoude waterval en genieten ze
van de sereniteit in het hostel
In een met backpackers volgeladen jeep (die hier
VLAKaf!
38
juli 2014
verslag uit zuid-aMiraka
Iedereen heet ons welkom en behandelt ons met
de grootste zorg, want wij reizigers zijn voor hen
het beste bewijs dat Colombia niet langer een
onveilige plek is, maar des te meer een prachtig
land waar iedereen nu van kan genieten.
En genieten doen we onder andere van een
daguitstapje naar het nabijgelegen dorpje Guatapé
dat bekend staat om zijn kleurrijke straatjes en de
reusachtige steen – El Peñol de Guatapé – die je er
kan beklimmen voor een geweldig zicht op de
omgeving. Van bovenop de steen lijkt het alsof je
neerkijkt op een verdronken stad, omdat de hele
regio bestaat uit kleine eilandjes in een onder
water gelopen vallei. Maf
koraal om in te snorkelen, palmbomen, hangmatten en kokosnoten om uit te drinken.
Onze volgende stop in deze regio is het bergdorpje
Minca waar we een weekend lang een huisje huren
met Inge, een Belgische vriendin van Naomi en
tevens de schrijfster van de handige gids Colombia
Facil. Het is een gezellige bende: wij met ons
drietjes, Inge, haar Duitse man Franz, hun
überschattige baby Mia en hun vriendin Hannah.
We bezoeken samen één van de verschillende
watervallen en voor de rest is het vooral chillen,
bijpraten en genieten van hemels lekker
zelfgebakken brood met Nutella!
les caraïbes, c’est formidable!
En dan is het tijd om
één van de bekendste
nationale parken van
Colombia
te
bezoeken: Tayrona
National Park. In dit
park
grenst
de
mysterieuze jungle
aan
de
meest
pittoreske stranden.
We stappen twee uur
in het woud over
houten paadjes tussen grote rotsen naar het
strand Cabo San Juan waar we compleet bezweet
het frisse water induiken. Onderweg spotten we
verschillende salamanders en iguana’s maar
jammer genoeg geen aapjes.
We slapen er één nacht in een hangmat ,
zwemmen en snorkelen er in het heldere water,
klimmen op rotsen en nemen uiteindelijk de boot
terug naar het vissersdorp Taganga.
24 jun 2014
Het
vluchtennetwerk
in
Colombia is zeer uitgebreid
waardoor de prijzen van
binnenvluchten soms zeer
goed kunnen meevallen.
Hierdoor was de keuze tussen
de busrit (dertien uren) of de
tien euro duurdere vlucht (één
uur) van Medellin naar
Cartagena snel gemaakt. Bij het verlaten van het
vliegtuig overviel de zwoele hitte ons meteen…
Welkom aan de Caraïbische kust! Hoera!
Een korte taxirit richting het hostel bracht ons
doorheen de kleurrijke koloniale straten waar
opzwepende latino-ritmes de hele buurt van een
soundtrack voorzien en oudjes gezellig keuvelen
voor hun deur. Havana lijkt plots niet ver weg…
Op onze eerste dag gaan we op verkenning in de
oude stad die volledig ommuurd is en die een
wirwar van gezellige straatjes en pleinen herbergt.
De volgende dag vertrekken we ‘s ochtends vroeg
richting Playa Blanca, een paradijselijk strand dat
op het schiereiland Baru vlakbij Cartagena ligt. Dit
strand heeft alles wat je van een Caraïbisch strand
verwacht: parelwit zand, azuurblauw water met
VLAKaf!
Naomi’s laatste dag brengen we door in het
nabijgelegen Santa Marta, de oudste stad van
Zuid-Amerika. We shoppen erop los en drinken
nog een laatste cocktail in de rooftop pool van ons
hostel terwijl Stromae zingt dat het formidabel
was. Gelijk heeft hij.
39
juli 2014
taMtaM
vooruitblik
ver, verder, verst
kt niet versagen
guido tessely reageerde op de foto van
Vlakaf@Reibroek die alain de rouck op Facebook
zette. Guido is ex-Hansbekenaar uit Reibroekstraat
68.
Hij vroeg zich af of hij de verst wonende
Vlakaflezer in de wereld zou zijn. Guido woont en
werkt in Thailand. Misschien haalt hij het maar er
is concurrentie van edith van ooteghem in
Venezuela, die haar familie op dezelfde foto
herkende.
Bogotha-Hansbeke 8758 km,
Bangkok-Hansbeke 9312 km.
vlakaf goes international!
kinderen in de Mist
Auteur: Fons Vinck - Regie: Ingrid Roets
In een opvangcentrum voor kinderen heerst een
tirannieke sfeer. De uitbaters zijn uitermate
streng en behandelen de jonge bewoners op een
onmenselijke manier. De straffen die zij moeten
ondergaan zijn wreed en wraakroepend, en de
angst om verkeerde dingen te doen zit er bij de
kinderen dik in.
Jaren nadat ze het tehuis hebben verlaten,
besluiten zevenendertig kinderen (nu volwassen
mensen met een gezin) om klacht neer te leggen.
Er komt eindelijk een proces…
Hansbeke in knack
Hansbeke in knack
Spelen mee: Linde De Baets, Jochen De
Brabander, Joren De Brabander, Jacob De Neve,
Jens De Wulf, Ciska Dhaenens, Jelinka Dhondt,
Elmaze Jakupi, Emiel Lips, Kobe Persyn, Pauline
Sucaet, Hanne Verwaetermeulen, Emiel
Willems, Marie-Hélène Wittoek.
In de ‘Knack’ van 7 mei
2014 verscheen plots de
Sint-Philomenakapel van
Hansbeke. Het was Peter
Geirnaert die dit aan de
redactie liet weten. Het
weekblad stelde echter
de kapel niet in de kijker,
maar wel de diefstal uit
de offerblok van onze
kapel.
Speeldata: op vrijdag 12, zaterdag 13, vrijdag 19
en zaterdag 20 september 2014 telkens om
20.00 uur, en op zondag 15 september 2014
om 15.00 uur.Gemeentezaal, Hansbekedorp 35.
Reservaties: www.nietversagen.be of gsm 0474
61 27 10.
Inkom: volwassenen
7 euro; min 16
jarigen 5 euro.
Jan D’haenens van de
garage D’haenens kon de
dief min of meer op
heterdaad betrappen.
Journalist Stijn Tormans
schreef een portret
over Walter B. Volgens
de titel van het artikel,
de grootste kerkdief
sinds 1978.
Het volledige artikel is
te vinden op de website
van Vlakaf.
VLAKaf!
40
juli 2014
vooruitblik
Wandeling Pasar
Pasar (vroeger Vakantiegenoegens) Meetjesland
richt elke dinsdag in de vakantie een wandeling in.
dinsdag 19 augustus is Hansbeke aan de beurt.
Femma Hansbeke organiseert voor leden en nietleden
23 augustus: verrassingsreis naar leuven
Meer inlichtingen: stuur een mail naar
[email protected] of telefoneer naar
Greet Conix (0488 75 16 26).
De oude wandeling Ter Voorde van
Vakantiegenoegens, nu de Nieuwlandwandeling,
wordt met een variatie door het kasteelpark
gedaan.
Inschrijven en start om 19 uur in ’t Pestelijntje.
Deelnameprijs: 1,5 euro per persoon, 3 euro per
gezin, PASAR-leden gratis.
ZOMEREVENEMENT
Op zondag 10 augustus 2014 organiseert het
gemeentebestuur het vierde zomerevenement
voor alle inwoners in de tuin van het cultuurhuis,
Hansbekedorp 10 in Hansbeke. Dit gratis openluchtevenement belooft opnieuw
een feest voor jong en oud te zijn. "Tes een vriee
verassinghe woirda
de reize noir
toe goit..."
oPen MonuMentendag
Om 15.00 uur gaan we van start met Ellen Dufour
& band4kids. Zingen en swingen op bekende
liedjes of een bezoekje brengen aan de
kinderanimatie.
Op zondag 14 september is het terug open
Monumentendag.
Wij stellen vooral Hansbeke in de kijker: twee
huizen zijn te bezichtigen.
Om 16.30 uur verwelkomen we het bekendste
showbizzkoppel van Vlaanderen: Nicole en Hugo.
1° Café De Reisduif
2° Het "verkeerde huis" Begijnhoflaan 4.
Om 17.30 uur: Far West man Robby Longo komt u
verwennen met zijn warme stem en zijn
schitterende countrynummers.
Wij zijn op zoek naar foto's en verhalen van beide
huizen!
Graag bezorgen aan [email protected]
De hele namiddag en avond behoeden het
feestcomité ‘t Hansbeeks Verzetje en de Scouts en
Gidsen Nieuwland u van honger en dorst. Een niet
te missen familiehappening! Iedereen Welkom!
Er is een bewegwijzerde fietsroute, die ook het
andere opengestelde monument, de schuur van de
familie Leenesonne in Merendree, aandoet.
Onderweg kan men op Merendreedorp ook (leren)
bollen.
Onze gidsen staan ter jullie beschikking van 10:00
tot 12:00 en van 14:00 tot 18:00.
avondprogramma: Schlagershowband en Sam
Gooris. Bron: Gemeentelijk informatiemagazine juli 2014
VLAKaf!
Hugo Schaeck
41
juli 2014
lezersbrief
De Klaproos donderdag 20/2/2014
Tot slot kan de situatie niet beter verwoord
worden dan met de bevlogen woorden van Willem
Elsschot: “tussen droom en daad staan wetten in
de weg en praktische bezwaren”. Eens te meer
blijkt de werkelijkheid complexer dan de
wensdroom van velen.
Antwoord op lezersbrief Marc Van Doorselaer in
Vlakaf maart
Beste Marc,
Vooraf wil ik zeggen dat ikzelf deel uitmaak van de
vrijwilligers die het theaterprogramma in
Landegem mogelijk maken, maar dat ik enkel
spreek in persoonlijke naam, aangezien ik met de
groep vrijwilligers hierover niet overlegd heb.
Nochtans wil ik hierbij hun verdediging opnemen
tegen de aantijgingen die jij in je lezersbrief geuit
hebt.
Als er alsnog iemand een wettelijke uitweg kan
aandragen voor de praktische bezwaren, zou de
vrijwilligersgroep dit ongetwijfeld met grote
vreugde verwelkomen.
Walter Gorré
Ik wil hier ook niet ingaan op de grond van de zaak,
want die is veel te nauw verbonden met personen
en moet niet in een lezersbrief uitgeklaard
worden. Als je nog verder klaarheid zoekt kan je
beter eens contact opnemen met de voorzitter van
de Cultuurraad, die de ganse discussie vanop de
eerste rij meegemaakt heeft. Het ware trouwens
zeker nuttig geweest om dit te doen vooraleer je je
lezersbrief instuurde.
De “erkentelijkheid, waardering en respect” voor
het werk van Majo, zoals je in je brief schrijft, werd
op geen enkel ogenblik in vraag gesteld, noch door
de leden van de Cultuurraad, noch door de
politieke verantwoordelijken, noch door de
vrijwilligers
die
meewerken
aan
het
theaterprogramma. Insinuaties alsof dit wel het
geval zou zijn, stroken niet met de werkelijkheid en
laat ik dan ook volledig voor jouw rekening.
vlakaf@ro
De wijk ro verzamelde, naar aanleiding van de
twintigste verjaardag van Vlakaf, met ongeveer 50
personen op de hoeve van Raf Walgraeve en Lut
Van den Berge. Bij de start van de zomer hadden
we gehoopt op een stralende zon, maar deze gaf
niet thuis. Het werd een receptie met veel regen.
Dit had wel één voordeel: iedereen moest dicht
tegen elkaar onder een party-tentje staan. We
schonken rode en witte wijn, Koen verwelkomde
de genodigden en Frank gaf een historische
achtergrond over de wijk. Plots kregen we dan
toch iets beter weer waardoor de groepsfoto niet
in het water viel. Op zondag 31 augustus komen
we samen met de wijk ‘voorde’. Afspraak om 11
uur in de lokalen van de scouts (Doornbosstraat).
Postabonnees die familie hebben in de wijk
Voorde, sluiten maar aan.
Je vraagt je af of de groep die elke maand het
theaterprogramma verzorgt zo weinig aan elkaar
hangt en zo weinig solidariteit kent dat ze Majo
zomaar laten vertrekken. Niets is minder waar; je
kan er zeker van zijn dat de vrijwilligers aan de
beleidsmensen zeer kritische vragen hebben
gesteld over het ontstaan van de situatie en over
de mogelijkheden om tot een oplossing te komen.
Voor het geval je er nog zou aan twijfelen:
iedereen wilde Majo aan boord houden!
VLAKaf!
42
juli 2014
vlakaf@ro
VLAKaf!
43
juli 2014
vlakaf@ro
Redactieadres: Frank Langeraert, Karmenhoekstraat 7
Redactie: Alain Balcaen, Frank Langeraert, Koen Persyn, Bram Temmerman en Zjeraar
Werkten mee: Melissa Anthuenis, Ivan Huys, Dirk Kerkhove, Nele Union, Waut Van den
Abbeele, Marleen Van Ooteghem, Willy Quintyn, Els Arys, Luc Vandewalle en Friet Verthriest.
E-mailadres: [email protected]
Website: www.vlakaf.be
Oplage: 880 exemplaren (verschijnt tweemaandelijks)
VLAKaf!
44
juli 2014

jg. 20 - nr. 3 - mei 2014

2 MB - Vlakaf

Arnout-Jan van der Meer

Laseur, Edo 2

Sara Dudock 2M4B Vu Ha 2M4D Natascha Nielen

Download de haltelijst in PDF

Motie BGL-CPB-CDA-D66 - Masterplan Oldemarkt

Verslag Gemeenteberaad 13 juni 2014

Cello8ctet Amsterdam Oihana Aristizabal Puga, Claire Bleumer

ma ma ma ma ma ma ma di di di di di di di di wo wo wo wo wo wo