Download het artikel - Koninklijke Maatschap de Wilhelminapolder

akkerbouw
R E P O RTA G E
Vincent Coolbergen is al
helemaal gewend aan zijn
functie als directeur van de
Koninklijke Maatschap de
Wilhelminapolder. Hij wil
zich nog meer puur op de
akkerbouw richten.
A18
Een medewerker van Koninklijke Maatschap de Wilhelminapolder prepareert de combine voor de oogst.
Focus op wortels van
de Wilhelminapolder
V
AN productmanager granen bij
Limagrain naar directeur van een
van de grootste akkerbouwbedrijven van Nederland. Dat is een
flinke omschakeling. Toch voelt Vincent
Coolbergen zich als een vis in het water
op de ruim 1.800 hectare van de Koninklijke Maatschap de Wilhelminapolder
(KMWP) op het Zeeuwse Zuid-Beveland.
Hij ging op 1 december 2013 aan de slag
op het bedrijf.
Het verschil met een gemiddeld akkerbouwbedrijf is niet zo groot. Het is een
kwestie van de komma verzetten”, zegt
Coolbergen. “Zo zijn we dit jaar begonnen met de teelt van tweedejaars plantuien. Eerst op 8 hectare. Als de teelt aan
de verwachtingen voldoet, overwegen
we volgend jaar 50 hectare te planten.”
Trots laat hij zijn nieuwe verantwoordelijkheid zien. Op kantoor ligt het omvangrijke bouwplan op twee vellen
Vincent Coolbergen
bekijkt de maatsortering van de
pootaardappelen.
Hiervoor liggen
alle pootgoedrassen uitgestald, het
resultaat van de
proefrooiing. FO T O ’ S:
PET E R R O E K
A1-papier. Daarna volgt een autorit langs
de percelen.
Het samenstellen van een bouwplan
gaat op zo’n groot bedrijf niet anders
dan op een akkerbouwbedrijf van gemiddelde omvang. Er is wat meer variatie,
van lichte tot heel zware klei. Dat vraagt
om maatwerk. “Het bouwplan wil ik
meer aan de grondsoort aanpassen om
er het maximale uit te halen. Met een
betere spreiding van gewassen wil ik risiBOERDERIJ 99 — no. 44 (29 juli 2014)
PROFIEL
Naam: Vincent Coolbergen (37).
Plaats: Wilhelminadorp
(Zld.).
Bedrijf: Coolber-
gen is directeur
van de Koninklijke Maatschap
de Wilhelminapolder. Het areaal akkerbouw is 1.320 hectare. Het grootste gewas is suikerbieten (235 hectare), gevolgd door luzerne (220 hectare), wintertarwe (215
hectare), zomertarwe (116
hectare) en consumptieaardappelen (110 hectare). Verder
worden er bloembollen, cichorei, erwten, gras, graszaad, pootaardappelen en
uien (plant en zaai) geteeld.
De grondsoort varieert van
lichte tot heel zware klei.
co’s inperken”, legt Coolbergen uit.
Coolbergen investeerde vele zaterdagen in het leren kennen van de polder, hij
voelde zich er snel thuis. Hoe groot het
bedrijf ook is, hij wil graag uitbreiden en
zich nog sterker op akkerbouw concentreren. “Op die manier kunnen we nog
concurrerender zijn”, legt hij uit. “Maar
De suikerbiet is met 235 hectare het
grootste gewas van de Wilhelminapolder,
vanwege het goede rendement.
BOERDERIJ 99 — no. 44 (29 juli 2014)
uitbreiden is een trend, dus dat betekent
dat het lastig is.”
Acht locaties
Op acht locaties staan boerderijen en
schuren die allemaal bij het bedrijf horen.
Coolbergen kent de geschiedenis en vertelt over zijn plannen, zoals een schuur
die moet worden vervangen. “Integreren
was voor mij geen probleem. Wat hielp is
dat ik in het diepe werd gegooid, dan is
het zwemmen of verzuipen. En ach, al
zwemmende kom je er wel.”
De omvang van dit voor Nederlandse
begrippen enorme bedrijf heeft voordelen. “Dit jaar hebben we structuurproblemen. Maar met een groot areaal kun je
meer improviseren: op een slecht perceel
staat nu zomertarwe, en uien zaaiden we
in een perceel voor wintertarwe.”
Maximaal suikerbieten telen is de filosofie van de Wilhelminapolder. De laatste jaren is nog quotum bijgekocht, omdat het een zeer rendabel gewas is.
Natuur en vergroeningseisen
De stukken natuurgebied komen goed
van pas bij de vergroeningseisen. “Dat zit
wel goed. Zeker met de pakweg 200 hectare luzerne die we telen”, zegt Coolbergen. In de natuur en rondom akkerbouwpercelen liggen wandel- en fietspaden.
“Zo betrekken we de mensen in de omgeving bij de polder. Als wij ’s nachts bijvoorbeeld moeten doorrijden om de
oogst binnen te halen, doet niemand
daar moeilijk over.”
Toen Coolbergen aan de slag ging →
A19
akkerbouw
Coolbergen (rechts) overlegt met medewerkers. Hij maakt afspraken met hen en gaat ervan uit dat die worden nagekomen.
A20
op de Wilhelminapolder, was zijn voorganger Jan Paul van Hoven er nog om
het werk over te dragen. Coolbergen: “De
overgang verliep verbazingwekkend natuurlijk. Dit is ook echt een jongensdroom.
Velen hebben al gezegd: ik wil zo met je
ruilen. Geen denken aan!”
Helemaal zonder slag of stoot verliep
de inwerkperiode niet. “December was
relaxed, maar januari kwam met vraagstukken waar ik me in moest verdiepen.
Mensen gingen aan me trekken, maar ik
kon het antwoord nog niet geven. Dat
vrat energie, het pakte me wel even aan.”
Op de rails
Na januari had Coolbergen de boel op de
rails. Voor de werknemers was het ook
wennen: hoe gaat het werken met een
De Smart Float-pootcombinatie van Miedema is een innovatieve machine. Deze staat
op stal tot het volgende pootseizoen.
nieuwe directeur? “Ik loop niet iedereen
de hele dag achterna”, zegt Coolbergen
stellig. “Ik maak afspraken en ga ervan
uit dat die worden nagekomen. Dat is een
comfortabele manier van werken.”
Coolbergen is vriendelijk en makkelijk
in de omgang, maar heeft ook een zakelijke kant. “Ik zeg makkelijk nee. Zo vind
ik dat we niet te veel leveranciers en afnemers op het erf moeten hebben. Zonder afspraak begin ik niet aan een gesprek.
Dat is geen arrogantie, mijn tijd is gewoon
te kostbaar. Daarom moet het aantal
rondleidingen ook omlaag.”
De KNMWP is een gezond bedrijf in
alle opzichten, vertelt de directeur. “Alle
ingrediënten om het bedrijf verder door
te ontwikkelen zijn er. Waar mogelijk wil
Coolbergen efficiënter werken, zoals met
de nieuwe Smart Float-pootcombinatie
van Miedema. In één werkgang stikstof
strooien, frezen, fosfaat toedienen, poten
én aanaarden. “Redelijk innovatief. Het
levert een brandstofbesparing op en het
is duurzaam.”
Op de vraag of Coolbergen zich meer
boer vindt dan directeur, antwoordt hij:
“Een boer zit ook op de trekker. Mijn primaire taak is het uitzetten van de grote
lijnen van de maatschap, en het leiden
van het bedrijf. Maar een paar uurtjes
bijspringen als het echt nodig is; het zal
er misschien best eens van komen.”
Petra Vos
Verantwoording afleggen
aan de maten
Koninklijke Maatschap de Wilhelminapolder is gestart in 1809. Na de inpoldering is de grond gekocht door Rotterdamse kooplieden om Goes te verbinden met de Oosterschelde. Het bedrijf heeft nu nog steeds 390 eigenaren,
ofwel aandeelhouders, ook wel: maten. Zij bemoeien zich niet met de
bedrijfsvoering.
De bedrijfsvoering is in handen van
directeur Vincent Coolbergen, in samenwerking met een bedrijfsleider en
18 medewerkers. Coolbergen moet
zich aan de maten verantwoorden. Dat
gebeurt via het College van Gedelegeerden, een afvaardiging van de aandeelhouders. De maatschap heeft
1.800 hectare in eigendom, waarvan
ruim 1.300 hectare akkerbouw.
Naast zijn eigen akkerbouwbedrijf
heeft Coolbergen diverse functies in
de sector bekleed, waaronder productmanager akkerbouw bij Limagrain
en hoofdvertegenwoordiger bij CZAV.
Hij nam zijn akkerbouwbedrijf (30 hectare) van een oom over. Het werk
wordt al een tijdje door een buurman
gedaan, omdat het te veel werd. Coolbergen: “Forceren is niet goed. En als
je iets doet, moet je het goed doen.”
BOERDERIJ 99 — no. 44 (29 juli 2014)

Download Report