Dubbelklik op de afbeelding voor het hele artikel in pdf

I wen t scrie Lourant .7 ok toDer
'NIEUWE SCHOOL VIERT VIJFTIGJARIG BESTAAN
Stokkum en school zijn één
MARKELO - De Markelose
buurtschap Stokkum viert
feest. De 'nieuwe' school,
niet alleen een plek van leren, maar van oudsher ook
het middelpunt van het
buurtschapsleven, bestaat
een halve eeuw. Reden genoeg om daarvoor morgen
en overmorgen de bloemetjes buiten te zetten, ook
voor de oud-leerlingen.
De 'nieuwe' school verrees in een
tumultueuze tijd. In 1938/39 werden de plannen, ondanks de oorlogsdreiging, ter hand genomen.
De oude tweeklassige school van
1834 voldeed absoluut niet meer
aan de eisen. Er moest iets gebeuren. De bouw van de nieuwe
school, schuin tegenover de oude,
werd in 1940 gestart, maar de oorlog drukte er al meteen een stempel op: de bouw lag drie maanden
stil. Daarna werd het karwei zo
voortvarend opnieuw ter hand genomen dat de drieklassige school
al op 14 augustus in gebruik genomen kon worden. Dat gebeurde op
officiële, maar niet feestelijke wijze. Daar was door de oorlog geen
reden voor. Wel was er voor bloemen in de school gezorgd en de
nationale driekleur wapperde
trots ondanks de Duitse overheersing.
Ondanks het feit dat de kinderen
gewoon naar school gingen, werd
de oorlog terdege gevoeld. Uit het
verslag van een oudermiddag op
11 december 1943: „...spreker zeide, dat ook de oorlog zijn invloed
deed gelden in de school. Schoolbehoeften- haast niet meer te krijgen." En: „...als het door de kinderen meegebrachte geld (87 gulden), de suiker (69,5 ons) en de
bonnen niet genoeg waren, dan
ging het feest van de Sint in Stokkum niet door."
Dit waren echter problemen van
de volwassenen:. De --kinderen
merkten niet zoveel van deze zorgen. Hendrik Pinkert (55), die tot
de eerste leerlingen-generatie van
de nieuwe school behoorde: „Ik
kan me niet herinneren dat er tekorten waren. We kregen misschien niet zo gauw een nieuwe
houten pennehouder als we die
van ons weer eens tot een stompje
hadden afgeknauwd, maar verder... Maar wij waren het natuurlijk toch al niet zo royaal gewend
als tegenwoordig de jeugd."
Wat hij nog wel weet, is dat de
de leerlingen van meester Ten Hove bij Dollekamp zijn geweest."
Meester Quee had ondanks zijn
korte tijd in Stokkum, officieel
van 1938 tot en met 1945, een stevige indruk achtergelaten bij de kinderen. Met name door zijn wijze
van lesgeven. „Mijn eerste aardrijkskundeles weet ik nog precies. De meester legde het schoolbord plat op de banken en wij
moesten er met z'n alleen omheen
staan. Op het bord tekende hij de
driehoek Stokkummerweg-Goorseweg-Twikkelerweg en alle verbindingswegen die er tussen lagen.
Dat was onze eerste kennismaking
met aardrijkskunde." Ook voor
het leren kennen van afstanden
had de meester zo zijn methode.
Hij had een honderd meter lang
lint dat hij buiten uitspreide. Pinkelt: „Van•het hek van de school
tot aan het huis van Eertink was
het precies een kilometer." Meester Quee nu: „Als kind heb je toch
geen besef van afstanden tot je het
letterlijk wordt getoond. Als je
daarom een kind bij het begin en
een kind aan het einde van het lint
zette, konden zij zich tenminste
werkelijk iets voorstellen bij honderd meter."
Taal
Een foto van klas 3/4 uit het oorlogsjaar 1944, zij die nu nog In Stokkum wonen, voor de school uiteraard. Van links
naar rechts, gehurkt de dames: Gerda Hargeerds-Hargeerds, Dina Krabbenbos-Roeterdink, Dineke VeltkampMeengs, Hendrika Runneboom-Kooymans, Dika Vonkeman-Knopers.
Staand, de heren: Johan Beid, Jan Willem Meengs, Herman Huisken, Jan Maas, Johan Klein Bleumink, Jan Hendrik
Schottink, Hendrik Jan Hesselink, Mannus Daggert, Hendrik Pinkert en meester H.H. Quee.
kinderen bij luchtaanvallen onder
de schoolbanken moesten kruipen. „Of dat veel geholpen zou
hebben, betwijfel ik. Maar goed,
we deden tenminste iets." De nieuwe school zoals hij hem leerde
kennen, kan hij zich nog goed herinneren. „Er was een parketvloer
en wij moesten pantoffels aan. Ik
weet nog dat ik van die hoge bruine had met gespen erop. En boven
de deuren van de drie klassen
stonden spreuken geschreven. Op
de deur van klas 1/2 stond: 'Was je
handen, poets je tanden', op die
van klas 3/4 was geschilderd: 'Met
de hoed in de hand, kom je door
het ganse land', en op de deur van
klas 5/6/7 stond: 'Plicht door recht
en recht door plicht.' Die teksten
zijn nu verdwenen bij latere schilderbeurten. Of ik ze mis? Ach nee,
maar het valt wel op dat ze er niet
meer zijn."
Toch had de oorlog best effect op
sommige kinderen. Bijvoorbeeld
op Dina Krabbenbos-Roeterdink.
„Mijn vader werd in de oorlog opgepakt en zat zes weken in een
kamp. Ik herinner me nog goed
dat meester Quee op een morgen
tegen me zei: 'Dina, daar loopt je
vader.' Ik als de weerlicht uit de
banken en naar buiten. Hij had
voor mij een prachtige pennespons
met twee poesjes meegebracht. Dat
mijn vader daar zo ineens weer
was, ik zal het nooit vergeten."
Ontruiming
De kinderen konden maar een
paar jaar zonder problemen naar
school. In september 1944, direct
na Dolle Dinsdag, was het afgelopen. De school moest op bevel van
de bezetter plotseling binnen een
dag worden ontruimd. De ontruiming moest in zo'n sneltreinvaart
gebeuren dat alle leerlingen moesten meewerken. Meester Quee, gepensioneerd en in Goor wonend:
„We gaven de kinderen boeken en
andere spullen mee naar huis. Dat
was de enige mogelijkheid om de
school op zo'n korte termijn leeg te
krijgen. En leeg was hij toen we
klaar waren."
Het onderwijs moest doorgaan en
om die reden kregen de kinderen,
zoals staat in het ter gelegenheid
van het jubileum uitgegeven
boekje Basisschool-Stokkum, om
de dag les in het toenmalige café
Dollekamp. Hendrik Pinkert kan
zich dat evenals zijn nog in Stok- -kurn-wonende klasgenoten overigens _ niet herinneren. „Volgens
• mij zou ik het wel geweten hebben
als wij daar les hadden gehad."
Meester Quee helpt. hem uit de
droom: „Na de ontruiming ben ik
naar Goor gegaan, maar aangezien
het voor mij als werkloos onderwijzer niet veilig was om daar zo
rond te lopen, gezien de tewerkstelling van Nederlanders in
Duitsland, ben ik snel naar mijn
toenmalige verloofde in Heerenveen vertrokken. De meester was
dus gevlogen en ik denk dat alleen
Na de oorlog kwam er rust. De
school werd weer gewoon school
en gemeenschapscentrum, dat
laatste zeker toen de buurtschapsruimte 't Gebouwtje eraan vast
werd gebouwd. Toch is er over de
naoorlogse jaren ook voldoende te
vertellen, zo blijkt uit het jubileumboekje. Wat te denken van de
moestuinen waar ouders en kinderen druk mee waren, de schaatsdiploma's, de spelletjes die er door de
jaren heen werden gespeeld,
schoolreisjes, En de eerste en enige
buitenlandse leerling die de school
tot nu toe heeft gekend: Ismaël
Balcik. Hij kwam in 1972 op school
na in Turkije al op school te zijn.
geweest. Ondanks het feit dat hij
geen woord Nederlands sprak, was
het contact zeker met de buurt-schapsjorigens prima, dankzij het
voetballen, de internationale taal
van de benen, zoals Balcik het stelt
in het jiibileuniboekje.
Zaterdagavond -zal in de tent de
geschiedenis aan de hand van een
revue door kinderen van groep 8
en ouders in een uurtje ten tonele
worden gevoerd.
Eén ding geldt echter nu evenzeer
als toen. Meester Quee: „Heel de
buurtschap was en is rond de
school één gezin. Men kon en ik
denk nog kan, blindelings op elkaar vertrouwen."
Feesttent
te klein
MARKELO - De feesttent van
dertig bij negen meter die de
openbare basisschool Stokkum
in het komend weekend voor
de feestgangers bij de school
wilde plaatsen bleek te klein
voor de toeloop. De tent was berekend op zo'n vierhonderd
personen, terwijl alleen voor de
reünie zich al ruim 660 bezoekers hebben gemeld. Om die reden komt er nu een tent van
veertig bij twaalf meter waarin
naar schatting negenhonderd
mensen terecht kunnen.
De festiviteiten rond het
schooljubileum beginnen overigens vandaag al. Het poppentheater De Trekwagen kwam
een voorstelling verzorgen. 's
Morgens werden er samen met
de kinderen poppen gemaakt,
die 's middags bij een voorstelling voor alle schoolkinderen
werden gebruikt. Morgen
wordt het jeugdfeest voortgezet
met een speur- en spelmorgen
die wordt afgesloten met een
gezamenlijke lunch.
Zaterdag begint om twee uur 's
middags de reunie van oudleerlingen. Dan. is ook een expositie van oude foto's en leermiddelen ingericht in het gemeenschapsonderkomen 't Gebouwtje bij de school. In de
feesttent is er muziek en dans. 's
Avonds om acht uur is het feest
voor de hele buurtschap. Een
revue over vijftig jaar basisschool met aansluitend dansen.
Voor deze avondactiviteiten
wordt om de kosten te dekken
een entree van 12,50 gulden per
persoon gerekend. In dat bedrag zitten overigens ook het
jubileumboekje en vier consumptiebonnen.
De tentoonstelling in 't Gebouwtje is de daarop volgende
maandag- en dinsdagavond
toegankelijk voor alle belangstellenden, die dan tevens het
jubileumboekje kunnen kopen.
Dat boekje is in een oplage van
1200 exemplaren gedrukt.

Download Report