Co l u m n Murphy’s law ten door het auto-ongeluk gekregen eens zoveel meer slikken. Meneer Dek- dat hij nog steeds niet goed kon lopen. ker las de namen op: acenocoumarol, ‘Daar ben ik zo beroerd van, ik kan er lanoxin, mesalazine en nog een paar gewoon niet van eten,’ snikte mevrouw namen waarover hij zijn tong brak. Dekker. Ik had met haar te doen. We Ik keek op de baxterrol en zag boven- Soms zijn er van die dagen dat niet iets besloten de darmklachten even aan te aan de naam ‘mevrouw Joosten’ staan. fout gaat, maar alles. Op de ochtend dat kijken en maakten een afspraak voor Mevrouw Dekker had de medicijnen je door de wekker heen slaapt, is ook je over twee weken. van haar buurvrouw uit het ziekenhuis Anything that can go wrong, will go wrong band lek. En als je dan noodgedwongen Twee weken later vertelde mevrouw meegekregen. ‘Het lijkt wel alsof alles richting bushalte rent, zie je ook nog Dekker dat het nog steeds niet lekker fout gaat, wat is dat toch dokter,’ riep de bus voor je neus wegrijden. Iedereen ging. Ze voelde zich slap. Eigenlijk was meneer Dekker wanhopig. Tja, dacht ik kent deze dagen. En iedere arts kent he- ze sinds januari al aan het kwakkelen. terwijl ik mijn hand op zijn schouder laas ook zo’n patiënt: die man of vrouw Ze had geen energie, minder eetlust en legde, dat is Murphy’s law. ▪ aan wie je nog regelmatig terugdenkt was steeds zo zenuwachtig. Soms ging met een mengeling van schuldgevoel het weer even, maar ze kreeg steeds en medelijden. De patiënt met pech. een terugval. Het zat het echtpaar niet Siri Visser Siri Visser is waarnemend huisarts. lekker. Mij ook niet. Ik besloot verder Deze zomer leerde ik mijn pechpatiënt onderzoek in te zetten. Een week later kennen, de 82-jarige mevrouw Dekker. bespraken we de uitslagen. De longfoto, Mevrouw Dekker was een zachtaardige, het bloedonderzoek en de echo van de nerveuze vrouw die altijd samen met buik lieten behoudens galstenen geen haar man op het spreekuur kwam. bijzonderheden zien. Het echtpaar was Wanneer ze een afspraak hadden, zaten opgelucht. Ze hadden ook goed nieuws ze altijd ruim een kwartier van tevoren gehad over de kleinzoons. Mevrouw in de wachtkamer. Zij met haar grijze Dekker voelde zich eindelijk een stuk permanentje, haar handen stevig om beter. Ze hoopte een tijd bij dokters uit haar handtas en een mondhoek die zo de buurt te blijven. nu en dan zenuwachtig omhoogschoot. En hij met een Franse baret op zijn Helaas, die wens kwam niet uit. Een hoofd en zijn blik op oneindig. Ik zou week later moest ik op huisbezoek om- willen dat ik er een foto van had. dat het niet goed ging met mevrouw. De eerste keer kwam mevrouw buik en was kotsmisselijk. Het echtpaar wege pijn in de onderbuik. Ik spiekte was duidelijk aangeslagen door deze in haar dossier en zag dat ze begin dit wending. Ik vond het ook welletjes. We jaar enkele keren een urineweginfec- besloten een spoedafspraak bij de MDL- tie had gehad. Verder had ze diabetes, arts te maken. Deze maakte een co- galstenen en angstklachten. Ze ver- lonscopie. Mevrouw Dekker kon daarna telde dat haar kleinzoons onlangs een direct door naar de operatietafel. Ze had auto-ongeluk hadden gehad en dat ze een obstruerende dikkedarmtumor met zich veel zorgen om hen maakte. Haar uitzaaiingen in de hele buik. Het zag echtgenoot knikte medelevend. Meneer er niet goed uit. Ze kreeg een stoma en Dekker vertelde dat hij net een ziekte- hoorde dat ze waarschijnlijk nog maar periode achter de rug had. Het echtpaar enkele maanden te leven had. Ook ik hoopte dat er een snelle oplossing voor was aangedaan door deze uitslag, had de klacht van mevrouw was, ze waren ik haar niet eerder moeten doorsturen? wel toe aan een beetje rust en tijd voor Na het ontslag uit het ziekenhuis elkaar. Ze hadden het nog zo gezellig ging ik bij het echtpaar langs. Mevrouw samen. Dekker was blij dat ze weer thuis was. Mevrouw Dekker had een urine- 46 Zij had koliekpijnen rechts boven in de Dekker bij mij op het spreekuur van- In het ziekenhuis had ze geen oog weginfectie waarvoor ze een antibioti- dicht gedaan vanwege het rumoer op cakuur kreeg. Na een week zag ik haar zaal. Het verzorgen van de stoma was terug. Het ging weer beter, alleen had wel even wennen, dat ding lekte soms. ze zo'n last van haar darmen. Daarbij Verder vroeg ze of ik even naar haar had één kleinzoon dusdanige rugklach- medicijnen kon kijken, ze moest er op- huisarts & wetenschap 5 7 ( 1) j a n u a r i 2 0 1 4
© Copyright 2024 ExpyDoc
