Kijk in - Het kan altijd erger

Over zwelgje, roze stipjes, ziekenhuizen en prikjes
3
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 3
03-06-14 11:23
Colofon
‘t Kan altijd erger. Over zwelgje, roze stipjes, ziekenhuizen en prikjes
Dit is een uitgave in eigen beheer
Copyright © 2014 Ella Occhi
Auteur: Ella Occhi
Druk: Publishers Services bv, Oss
ISBN 978-90-822014-0-6
Illustraties: Kim van der Heijden
Vormgeving binnenwerk: Monique Goossens
Vormgeving omslag: Frank Burghout
Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden
verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand,
elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of op enige andere
manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
4
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 4
03-06-14 11:23
Ella houdt van stipjes en van roze. Ze is verre familie van Zwelgje. Dan stort Ella’s roze stippen fort
in en komt Zwelgje uit haar grot.
Ella is 26 als ze een herseninfarct krijgt.
5
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 5
03-06-14 11:23
Herfst 2009 11
Zomer 2007 15
Hupsieflupsie 16
Winter 2007 19
Cowboy boots 20
Lente 2007 23
Lnte 2007
Stroboscoop 24
Flikkeringen 25
Dokter-X 29
Hairy Arm 30
Fam-google 33
Zomer 2007 35
Gamba’s 36
MRI 37
De Neurologe 38
Tompouce 40
Broekje aan 42
Empiricus 43
Wat je niet ziet bestaat niet 44
Lobby ultra sound 45
Blubber laarzen 46
Arbo-arts 48
Over-morgen 49
Nice to meet you 50
SMS appendix 51
Herfst 2007 55
Lianen 56
Potdicht 57
Fort 58
7
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 7
03-06-14 11:23
Winter 2007/2008 63
Wappie 64
Luchtkusjes 66
Leukedingendoen.nl 68
Second opinion 69
Man met lantaarn 70
Nonchalance 71
Auwe kiesjes 73
Kopie/save 74
Gatenkaas 75
Gatenkaas 76
Roesje 77
VIP 78
Prikzuster 79
Museumplein 81
Mooiste dag 81
Lente 2008 85
Engel 86
Graag tot zo!? 87
Tot zo!? 88
100 deuren 88
Three of a kind 91
Nightcalls 93
Pinky 94
Beroepsdeformatie 96
Frietjes op bed 99
24h 100
The show must go on 103
Zomer 2008 107
244 108
244-2 109
Kipkluiffies 111
Controle 113
Pilletjes 115
Pilletjes-2 116
Gele monsters 117
Stipje 119
8
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 8
03-06-14 11:23
Stipje-2 122
Etna 127
Herfst 2008 131
Winter 2008/2009 131
Hyperfocus 132
Appelsap 133
Ikhuhikhik 134
Destructivia 135
Achteraffer 136
De achteraffers 137
Vesuvius 139
Cum Laude 141
Lente 2009 143
Lente Blues 145
9
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 9
03-06-14 11:23
23
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 23
03-06-14 11:23
Stroboscoop
Tis disco
In m’n hoofdje
Van ’s ochtends vroeg
Tot ‘s avonds laat
In die disco drink ik theetjes
Eet wat fruitjes
En praat
Met doktoren, artsen, zusters
Broeders en receptielui
Disco in m’n hoofdje
Als flitsen in een onweersbui
24
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 24
03-06-14 11:23
Flikkeringen
Al drie dagen voel ik me weird, wazig, weg
van ‘t hier en nu.
Ik zie spikkels, flarden, zigzagtekens, sterretjes. Flikkeringen zal het woord zijn dat
ik ten minste 30 keer vertel aan tenminste
30 verschillende artsen (het is een zeer
ingewikkelde hiërarchie daar).
Naast de flikkeringen zijn er ook wat ontbrekende delen, bovenin, helemaal nu ik
net dat spulletje in mijn ogen heb gekregen
bij de oogarts.
Mijn eigen huisarts heeft me, na een soort
van ingrijpactie, doorverwezen naar een
oogarts. Nadat ik me drie dagen warrig en
weird voelde en de flikkeringen, sterretjes
en zigzagtekens niet voorbij gingen en
toch maar besloot op donderdag morgen
naar mijn arts te gaan, werd ik daar na tien
minuten aardig de deur uit gebonjourd. Het
was ook niet mijn arts, maar zijn (nieuwe)
compagnon Haringman. Haringman is de
eerste van alle artsen in mijn kutverhaal die
ik categoriseer als behorend tot het lijstje
‘incompetent’ (omdat ik zelf namelijk über
wijsheden in pacht heb). Er zullen er nog
een aantal volgen en zoals een echte wetenschapper betaamt, zal ik ook mijn best doen
de andere categorieën te onderzoeken en
in te vullen met geldige (valide) data (zie
bijlage I).
Mijn eigen arts dus, die ik al heb sinds mijn
8e of zoiets, een echte dorpsarts, met wiens
dochter ik op tekenles heb gezeten en die
een tweede leg heeft en jarenlang in Zuid
Afrika gewerkt heeft en daar alleen maar
te maken had met dood en verderf… die
vond mijn verhaal belangrijk genoeg om me
terug te bellen op vrijdagmiddag, lees acht
dagen later (!).
25
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 25
03-06-14 11:23
Moeder en ik rijden door de polder bij de
Beemster, ik zie slecht en voel me weird. We
doen wat we altijd doen als ik me weird en/
of vaker zwaar voel: we gaan shoppen. Mijn
moeder is daarin de allerbeste (pedagogisch
natuurlijk een en ander op aan te merken,
want de innerlijke leegheid werd ook nooit
opgevuld door jurkjes en smurkjes in alle vormen en maten, but me like shopping dus het
gebaar is goed).
M’n eigen huisarts spreekt me op broederlijke
wijze toe en zegt: ‘El, is niet zo goed dit. Ik wil
dat we stappen ondernemen als het maandag
niet over is. Dan verwijs ik je door naar een
oogarts (!?) en een neuroloog en opname ter
observatie, daar moet je wel rekening mee
houden…’
Sinds mijn eigen huisarts dat heeft gezegd
voel ik me voor het eerst in tien dagen
verslagen, serieus. Alsof er iets aan de hand
is. Omdat ik me weird voel en niet houd van
speculaties, overdrijvingen en aanmatigingen
(broerlief heeft hypochondrische trekken)
heb ik een ontdaan gezicht en richt me tot de
wereld beneden mij, want boven in ‘t gezichtsveld is het druk en chaotisch. Onderin is
het rustig, ik kan me een beetje verschuilen
achter mijn eigen sluimer. Moeder zit naast
me in de auto en vraagt of ze moet keren?
Moeten we terug? Zullen we nu (stand op pee,
typisch mijn kordate mams) keren, naar het
ziekenhuis en zeggen dat we klaar zijn voor
opname?
Mijn totaal ontdane houding onthoudt zich
van enige reactie en blijft kijken naar de
serene wereld beneden mij.
*
Het spulletje in mijn ogen zal dadelijk uitgewerkt zijn. Ik probeer Barn te bellen als ik
in de tram op de terugweg zit, maar dat lukt
niet omdat ik niks zie. Zoals het nog heel vaak
zal gebeuren, realiseer ik me dat onvoldoende
(of weiger me dat te realiseren) en op de tast
weet ik haar te bereiken.
‘Oh… zei die dat... hmhmhm… hmhmhm…
ja dat kan, dat doen ze altijd hoor.’ Het
gesprek stelt me gerust omdat Barn de enige
is in mijn directe omgeving die clean en
rationeel is. Zij is de vertaler van de medische
mannen en vrouwen van wie ik opeens afhankelijk ben. Ik, die evenals mijn moeder, hier
en daar über assertief ben, moet zich uit het
niets opeens opstellen als lulletje rozenwater.
Een afwachtende rol, de uitspraken van de
artsen zijn leidend. Wat ze tot nu toe (zestien
dagen) met elkaar gemeen hebben is dat ze
geen wezenlijke uitspraken doen maar wel mij
aanmanen rustig aan te doen.
Ik vertel Barn wat de oogarts heeft gezegd
en gedaan. Hij heeft me vooral aanmatigend
toegesproken. Ik zou een burn-out hebben,
en dat is ook heel logisch gezien het verhaal
van mijn ex (die met teelbalkanker). Hoe hij
dat nou weet is eigenlijk een raadsel, maar
hij was er in ieder geval binnen vijf minuten
achter. Toch echt een typisch geval van een
zeer doortastende man (niet verwonderlijk als
oogarts).
Ik krijg een spulletje in mijn oog gedruppeld
en de arts kijkt of mijn netvlies heeft losgelaten (in de hypothese van de burn-out zou
dat passen omdat ik excessief heb geleefd in
de maanden voor deze kutperiode… sporten,
drinken, weinig slaap en hard werken).
Dat is echter niet het geval. Ik moet diezelfde
week nog terugkomen voor een oogonderzoek waarbij ze meten of het iets in de
hersenen is (dit kan ik misschien veel gede-
26
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 26
03-06-14 11:24
27
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 27
03-06-14 11:24
tailleerder opschrijven met allerlei medische
hutsenfluts, maar het interesseert me geen
reet: het was een testje en het was slecht).
Drie dagen later neemt de doktersassistente
me aan de hand mee naar de oogarts. Dit is
niet goed, zegt ze me. Dokter moet ernaar
kijken. Dit is niet goed.
Op dat moment vraag ik me af of doktersassistenten niet een soort plicht hebben dat
soort dingen nooit te zeggen tegen hulpeloze
patiënten, omdat die na-tuur-lijk een beetje
bang worden van dat soort reacties. Professioneel/amateur onderscheid, arts/patiënt: zo
iets uit les één van je opleiding.
Niet dat het een bitch, stoephoer of iets
anders is, maar de onrust die ervan uit gaat is
vervelend, vooral omdat je daar op zo’n
moment alleen bent. Dat ligt overigens geheel
en al aan mij, aangezien ik een of andere
kenau-houding heb aangenomen dat ik alles
alleen wil doen en dat vooral mijn familie er
niet teveel bij betrokken mag zijn.
Goed, ‘wie blijft er dan over’ is op dit moment
een goeie vraag.
Ik vertel Barn over de oogarts en de uitslag
van het oog-netvlies-testje. De arts is veel
minder chit-chatterig dan een paar dagen ervoor. Resoluut zegt hij dat hij het fout had, dat
het in m’n hersenen zit. Dat hij oogarts is en
dat hij nu niks meer voor mij kan doen. Hij
verwijst me door met een spoedaanvraag naar
de neuroloog in my favorite streekziekenhuis
(NOT) en ik kan daar binnen tien dagen
geholpen worden (spoed is een relatief begrip
leer ik nu op inductieve wijze).
Barn belooft mee te gaan. Thnx Barnies, ik
hang op.
28
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 28
03-06-14 11:24
Dokter-X
Dokter 1 tot dokter 20
Rare gasten
Vreemde lui
Goh meid…
Ga maar zitten
Vast een burn-out
Wel erg op tijd…
Ben slechts 26
Nog geen 30, 40, 50 of 60+
Ik ben een sporter
En een bijter
En een vluchter…
Dus?
Tis niet goed?
Ik zie flitsen
Al 10 dagen
De hele dag
Oogmigraine
Netvliesschade
Iets neurologisch?
Witte vlag…
29
RUTGER_03JUN14_boek gusta blurb def dec 2013.indd 29
03-06-14 11:24

Download Report