Misleiding tijdens controle kledingfabrieken Bangladesh Media hebben ons de laatste maanden verteld dat er te veel wordt verdiend aan de kleding die wordt geproduceerd in Bangladesh. De lonen die worden betaald zijn te laag en de omstandigheden waarin de arbeiders moeten werken zijn erbarmelijk. De arbeiders werken in een onveilige omgeving. Het is niet voor het eerst dat fabrieken doodleuk instorten, omdat de bouwer niet over de benodigde vergunningen beschikt. Tevens is uit onderzoeken gebleken dat in die beruchte fabrieken ook de veiligheid niet deugt en er geen enkele aandacht bestaat voor brandpreventie. Een schrijnende kwestie dus. Knowtname in Bangladesh Gelukkig is ons verteld dat de controles in Bangladesh momenteel in volle gang zijn. Dat is mooi, want dan zijn we in ieder geval van ons schuldgevoel af. In alle discutabele kledingfabrieken worden de plaatselijke producenten en hun leidinggevenden gecontroleerd op hun werkwijze. Ook worden vanwege de enorme media-aandacht de betreffende werkplaatsen veiliger gemaakt en krijgt de brandpreventie ongetwijfeld een prioriteitsstatus. Een nobel streven. Dat klinkt goed. Maar in hoeverre wordt zoiets nageleefd? Is het überhaupt wel te controleren? Voor de gek gehouden waar je bij staat De praktijk blijkt weerbarstiger. Kledingfabrikant Knowtname uit Rotterdam moest onlangs voor zaken naar Bangladesh en besloot een kijkje nemen op de 'plek des onheils'. Na aankomst bleek al gauw dat vele goede voornemens gebaseerd zijn op leugens en verkeerde voorlichting. "Inderdaad, soms tref je daar fabrieken die voldoen aan de normen die zijn gesteld. Arbeiders lijken nu te werken in betere omstandigheden en de gebouwen waarin men werkt - in hoeverre dat voor een leek te zien is - zien er pico bello uit. Je verwacht dan ook dat de door jou bestelde kleding wordt geproduceerd in de fabriek waar je je bevindt. Maar jouw bestelling gaat via de achterdeur direct weer naar buiten en wordt gewoon in een andere fabriek gefabriceerd. Wéér in zo'n gammele fabriek onder de slechtst mogelijke omstandigheden." De kern van het verhaal is, dat je er met je neus bovenop staat en gewoon voor de gek wordt gehouden. Op deze manier valt nauwelijks te controleren of de arbeidsomstandigheden voldoen aan een bepaalde norm. De berichtgevingen in de Nederlandse media dat controles op de kledingfabrieken in Bangladesh worden opgevoerd, zouden heus wel kunnen kloppen. Echter, met een paar handige trucs wordt de opgelegde regelgeving omzeild en gebeurt alles weer op de ouderwetse, schandalige en soms mensonterende manier.