81E JAARGANG • nummer 1 • januari-februari 2014 • tweemaandelijks

81e jaargang • nummer 1 • januari-februari 2014 • tweemaandelijks
“Echo uit Afrika en andere werelddelen”
is een tweemaandelijks Missietijdschrift
uitgegeven door de
Missiezusters van St. Petrus Claver
Bouillonstraat 4 • 6211 LH Maastricht
Voor België
Telefoon 043-3212158
Adres als hierboven
ING Bank: NL47 INGB 0001 0415 36
Postrekening:
Abonnement € 10,BE33 0000 9608 3146
Steunabonnement € 13,BIC: BPOTBEB1XXX
E-mail: [email protected]
ANBI instelling
Web-site: stpetrusclaver.nl
Bij de voorpagina:
Hoopvol het nieuwe jaar
tegemoet.
Foto: Serafino Lia, Kenya
Bij de achterpagina:
Een tabernakel uit Papua Nieuw
Guinea, met een grote schelp als
Godslamp.
Foto: Mendi Letteza
PAUSELIJKE MAANDINTENTIES VAN HET APOSTOLAAT VAN HET GEBED
Februari:
Algemeen:
Respect voor de wijsheid van ouderen.
Dat de wijsheid en ervaring van ouderen
wordt gerespecteerd in de Kerk en de
maatschappij.
Maart:
Algemeen:
Rechten en waardigheid van de vrouw.
Dat in alle culturen de rechten en waardigheid van de vrouw gerespecteerd
worden.
Missie:
Samenwerking voor de evangelisatie.
Dat de priesters, religieuzen en leken
onbaatzuchtig samenwerken voor de
evangelisatie.
Missie:
Roepingen voor de evangelieverkondiging.
Dat vele jongeren de uitnodiging van de
Heer aannemen om hun leven te wijden
aan de verkondiging van het Evangelie.
Ons klooster te St.Paul, U.S.A.
Er zijn niet zoveel roepingen voor het
geestelijk leven vandaag de dag maar
toch zijn er nog altijd jongeren die de
roepstem van Jezus horen.
En wat een vreugde en blijheid als er
inderdaad mensen intreden in jouw
gemeenschap. Je zou het kunnen
vergelijken met de vreugde van de
geboorte van een kind in een gezin.
Momenteel kan onze communiteit in
St. Paul, U.S.A, zich verheugen over
maar liefst 5 novicen.
Graag vragen wij uw gebed voor deze
jonge vrouwen die in de voetsporen van onze Zalige Stichteres Maria Theresia Ledóchowska
hun eerste stappen aan het zetten zijn.
Missiezusters van St. Petrus Claver
Mijn Vriend
Het is nu alweer drie jaar geleden dat we
hier in Thailand aankwamen.
Graag zou ik met u mijn ervaringen willen delen van deze beginjaren van onze
nieuwe missie.
Ik betrap mezelf erop dat ik vaak spreek
over de beperkingen, de moeilijkheden en
sociale problemen. Ik vergeet misschien
deze missie vanuit een hoger standpunt
te beschouwen, vanuit een bredere blik
die alleen God kan geven.
Vandaar dat ik mij kwetsbaar voel bij mijn
poging mijn ervaringen met U te delen.
Hoe vaak wordt de missionaris niet deze
vraag gesteld en houdt hijzelf ook niet
op om de zingeving van zijn missie te
overwegen. Hierbij blijft hij of zij echter
vanuit de grond van zijn hart geloven dat
het Jezus is geweest die hem of haar heeft
gezonden.
Hoewel, dit zijn geen theologische weerspiegelingen, ook al zijn deze noodzakelijk
om de eigen aanwezigheid te motiveren,
maar het zijn de talrijke dagelijkse ontmoetingen met de gewone mensen, die
de stimulans vormen.
Thailand: land van de glimlach, van het
feest, van het simpele welkom, helder als
een glas water.
Thailand betekent letterlijk het land van
degenen die vrij zijn, want het is nooit
gekoloniseerd geweest.
Het Thaise volk is juist trots dat het gevrijwaard is gebleven van vreemde invloeden,
het is trots op zijn oude culturele
en religieuze traditie en voelt een
zeer grote toewijding, gemengd
met dankbaarheid ten opzichte van
zijn soevereine vorsten die het land
tot op de dag van vandaag hebben
geleid. Ook de Thaise katholieke
kerk, hoewel fors in de minderheid
(slechts 0,4% van de bevolking is
katholiek) schijnt goed ingevoegd
te zijn in het sociale netwerk. Men
erkent alom de grote verdienste
van de R.K. Kerk betreffende haar
scholen, opleidingsinstituten en
gezondheidszorg en haar oproep tot
solidariteit met minderbedeelden.
Wij, zusters Xaverianen, hebben een communiteit in een klein dorp in het noorden
van Thailand, waar op dit ogenblik slechts
drie christenen wonen plus enkele sympathisanten.
Wij reizen dikwijls naar de dorpen die verspreid in de bergen liggen en die worden
bevolkt door mensen met diverse culturele
Vervolgens: waarom naar Thailand
gaan?
1
achtergronden, aan de rand van de Thaise
samenleving.
Wij zijn ook aanwezig in de wijde omgeving
van Bangkok.
Op elk van deze locaties, waarin wij samenwerken met de missionarissen, zijn
lokale inlandse priesters en zusters zo
goed als afwezig.
Ons apostolaat in het noorden vraagt telkens weer investering in heel veel tijd en
vertrouwen in de dagelijkse betrekkingen
met de mensen.
Wij zijn werkzaam in de sectoren van de
catechese, het maatschappelijke- en het
gezondheidswerk.
Wij streven er steeds naar om aan te sluiten bij de reeds bestaande structuren,
daarbij proberend zoveel als mogelijk, de
allerarmsten te helpen .
Dikwijls wordt ik getroffen door de ongekunstelde dankbaarheid van deze eenvoudige mensen en van de kinderen.
Graag wil ik jullie deelgenoot maken van
mijn ervaring met Mei.
Zij is een van onze buren en volgt sinds
een jaar de godsdienstcursus als voorbereiding op het H.Doopsel, gestart door
onze medezuster Theresa.
Enige jaren geleden is Mei getroffen door
een herseninfarct die het grootste gedeelte
van haar hersenfuncties heeft beschadigd,
Foto: Sergio Pessolano
2
waardoor zij zo goed als verlamd is geraakt
en niet meer kan spreken. Door haar thuis
te bezoeken en samen met haar te bidden
hebben wij ontdekt dat zij schriftelijk contact kon leggen.
Ter gelegenheid van de inzegening van
haar woning heeft zij geschreven: “Vanuit
het hart van Mei. Ik koester de Heer altijd
in mijn hart, dank zij de liefde van God, die
mijn Vader is. Mei vraagt aan de Heer om
haar haar hele leven dicht bij Zich in de
buurt te houden en dat zij voor altijd zijn
dochter mag zijn. Ik dank de zusters die de
Heer Jezus in mijn huis gebracht hebben,
en daardoor ben ik heel gelukkig.”
Een Thais spreekwoord luidt: “De vrienden die komen om met jou te eten en te
drinken zijn er velen, maar het is moeilijk
om iemand te vinden die bij jou is in het
lijden.”
Men hoeft niet in Azië te zijn om te ontdekken hoezeer de behoefte aan hoop in ons
is geworteld, maar hier heb ik als het ware
met de hand de diepte van dit verlangen
kunnen aanraken. Want het lijden wordt
hier beschouwd als een gevolg van het
gedane kwaad en op het ogenblik dat men
het moeilijk heeft, is de eenzaamheid van
de enkeling het meest bijtend.
1) In het dagelijks gebruik bedoelt men er vaak mee
dat alles wat we doen, denken of zeggen weer bij ons
zelf terugkomt. Karma gaat dan over zowel de daad als
over het gevolg dat uit die daad voortkomt. Karma en
zijn gevolg worden gezien als een natuurlijk principe,
een wet van "actie en reactie". Een goede daad heeft
van nature goede gevolgen, slechte daden hebben van
nature slechte gevolgen. (Bron: Wikipedia)
3
Het is de wet van de Karma1, die niet de
vergeving van de Vader ten opzichte van
zijn kinderen kent.
Zij laat ons met de gedachte dat de mens,
geheel op zichzelf is teruggeworpen en zelf
de consequenties draagt van het begane
kwaad.
De ontdekking van een Vriend die het
kwaad van de mensheid op zich heeft
genomen, daarvoor de prijs betalend,
en die eigenlijk door het lijden heen zich
naast eenieder plaatst en die niemand in
de steek laat of beschuldigt maar aan een
ieder nieuwe hoop geeft: ziedaar, deze
ontdekking is daadwerkelijk voor iedereen
de Blijde Boodschap, onverwacht en stilletjes verhoopt.
Ook ik hoop altijd door deze aankondiging
van Jezus Christus geïnspireerd te blijven.
Ik hoop mij altijd te laten verwonderen
door Hem in het gelaat te zien van degene
die Hem ontvangt en die tot het diepste
van zijn ziel is geroerd doordat hij Hem
heeft ontdekt.
Het is deze ongekende vreugde die bevrijdt en die niets en niemand ons kan
ontnemen.
Zr. Antonella Del Grosso
Missionarissen van Maria
Thailand
Bij je dood houd je enkel vast
wat je ooit gegeven hebt.
Gezegde uit India
Afrika, Burkina Faso: Getuigenis van de bisschop van Tenkodogo:
“Er is altijd de bijdrage van de weduwe, die hoop geeft”
Tenkodogo. Zijne Excellentie Mgr.
Prosper Kontiebo, een pater Camilliaan
uit dit land, is sinds 11 februari 2012 de
bisschop van het nieuwe bisdom Tenkodogo, in het zuiden van Ouagadougou.
Hij is de vierde bisschop in de 400 jaar
geschiedenis van de orde, gesticht door
Sint-Camillus; hij kwam hier aan op
12 oktober 1966 met drie jonge volgelingen. Dit is zijn getuigenis, die aan Fides
gezonden werd door de Camilliaanse
priester Felice Ruffini: “Het was de week
van de tweeëndertigste zondag van 2012.
In mijn hoofd kon ik nog het Evangelie
horen, waarop ik commentaar gegeven
had: Jezus zat op de grond tegenover de
schatkamer en zag hoe de menigte geld
in de schatkamer achterliet. Veel rijke
mensen gaven grote sommen. Een arme
weduwe kwam ook en gaf twee muntjes
die een paar centen waard waren (naar
Mk12: 41-44). Volgens Jezus had de weduwe het meest gegeven. Welnu, wat
wilt u dat ik zeg? Jezus had gelijk, zoals
gewoonlijk.”
Na deze overdenking voegt de bisschop
deze getuigenis van zijn leven toe: “Na
mijn benoeming tot bisschop ging ik op
bezoek bij mijn bejaarde grootmoeder,
die woont in een dorp in Burkina Faso.
Ik gaf haar een gedetailleerd verslag van
de lange en plechtige vieringen waarmee
ik tot herder benoemd werd van een
christelijke gemeenschap in het zuiden
van het land en de bijbehorende festiviteiten waarbij enkele dagen lang duizenden mensen betrokken waren. Toen
zij gedurende dit gesprek gehoord had
dat ik binnenkort naar Rome zou gaan om
de paus te ontmoeten in de Sint-Pieter,
stond ze op en nam 250 CFA franken uit
een doos, gelijk aan 38 eurocenten, hetgeen net genoeg is voor een sobere, maar
toereikende maaltijd, en terwijl ze mij het
geld in de hand gaf, zei ze me: Dit is niet
voor jou, maar als je in de Sint-Pieter bent, leg
dit dan in de doos aan de voeten van de paus, het
is voor de paus”.
Pater Ruffini besluit met: “Dit is een
verhaal van een Kerk in onze dagen, weliswaar gekweld, maar altijd verlicht door
het grote licht van hoop.”
Agenzia Fides
Het gezicht van de mens
herken je bij licht,
zijn karakter bij donker.
Laotse
4
missionarissen danken
De hartelijke groeten en zegeningen van
onze communiteit van de zusters ‘Evangelizing Sisters of Mary’. Wij wensen jullie
een genaderijk 2014.
Wij schrijven deze brief om onze dankbaarheid te tonen voor uw edelmoedigheid
ten opzichte van onze communiteit. Wij
hebben uw gift van e 8.700,- ontvangen
voor de aanschaf van een waterpomp die
werkt op zonne-energie voor ons nieuwe
klooster.
Moge God het jullie honderdvoudig vergoeden.
Wij zijn diep onder de indruk van het feit
dat jullie en jullie weldoeners andere mensen helpen en jullie goed met hen delen,
zonder hen persoonlijk te kennen. Wij
zien dat jullie werkelijk Gods liefde tonen
aan een ieder in nood, ongeacht hun ras,
nationaliteit of afstanden.
Wees verzekerd van ons gebed voor u allen. Geef alstublieft onze hartelijke groeten
over aan al uw leden en vrienden.
In Christus, Zr. Jacinta Nmugisha
Evangelizing Sisters of Mary,
Rumbek, Zuid Soedan
5
DANKBAAR VOOR
MARIAGROT
Het verheugt me zeer u te kunnen vertellen dat we begonnen zijn met de bouw
van een grot van Onze-Lieve-Vrouw in de
St. George parochie te Kothamangalam in
het zuiden van India. Pastoor Maniyangat
zegende en legde de eerste steen voor
dit werk. Het werk is nu in volle gang. De
lokale mensen zijn heel blij en hebben
bijgedragen wat ze konden. Ik hoop dit project binnenkort te voltooien. Mijn oprechte
dank voor uw genereuze bijdrage voor het
werk aan dit project. Moge God u en al uw
weldoeners zegenen. Ik en anderen bidden
dagelijks voor u. Wees zo vriendelijk te
bidden voor mij.
Pastoor Antony Raj,
Kothamangalam, India
DRINKWATER
We zijn zeer verheugd om de ontvangst
van het bedrag voor de voorziening van
veilig drinkwater voor de basisschool in
Bharathiyar Nagar, in de Indiase deelstaat
Tamil Nadu. De leerlingen, het personeel
en andere mensen in Bharathiyar Nagar
zijn zeer blij uw edelmoedige bijdrage
ontvangen te hebben.Wij allen bidden
voor uw nobel werk en
waarderen uw initiatieven
voor de leerlingen en hun
ontwikkeling. We zullen
het voltooiingverslag met
foto’s aan u toesturen zodra het werk gereed is.
Zr. Kulandai Therese
FSAG,
Sint-Antonius
basisschool
Bharathiyar Nagar,
India
6
Jongeren & missie
Lepra – een heuse leke-missionaris
1903
Geboorte van Raoul Follereau
Raoul Follereau wordt geboren in 1903
in het Franse Nevers. In 1925 trouwt
hij met Madeleine Boudou, die hem
steunt in zijn ideaal en trouw zal blijven
tot aan zijn dood.
1935
Raoul Follereau neemt het woord
De Fransman Raoul Follereau is journalist, filosoof, advocaat en schrijver.
Tijdens een reis door Noord-Afrika
staat hij voor het eerst oog in oog met
melaatsen. Arme, bange, zieke mensen,
uitgestoten door hun gemeenschap. De
ontmoeting tekent hem voor het leven.
Meer nog: hij wordt dé spreekbuis voor
alle leprapatiënten.
Oprichting Adzopé
Eén van zijn eerste acties is de inzameling van geld voor de oprichting van
Adzopé aan de Ivoorkust. Het is één
van de eerste dorpen waar lepra niet
langer als vloek wordt beschouwd.
1954
Werelddag voor de Melaatsen
In 1954 roept Raoul Follereau de eerste
Werelddag voor de Melaatsen in het
leven. Tot op vandaag vindt die elke
laatste zondag van januari plaats. En
hij wordt in meer dan 150 landen gevierd, waaronder uiteraard België en
Nederland.
7
1977
Overlijden
Raoul Follereau overlijdt op 6 december 1977, in Parijs. En dit als gevolg van
inwendige bloedingen. De Werelddag
voor Melaatsen én zijn talrijke citaten
over egoïsme en altruïsme leven na
hem voort.
Enkele van zijn uitspraken:
• De enige waarheid is elkaar beminnen.
• Zeg niet ‘ik’ voor uzelf en ‘zij’ voor de
anderen; zeg ‘wij’.
• Wie alleen zegt: ik, ik, ik, dat zijn de
echte moordenaars.
• Leven is helpen leven. Men moet geluk scheppen om gelukkig te zijn!
• Een hart dat gesloten blijft voor de
ellende is zelf ellendig.
op korte golf
Builenpest in
Madagaskar
Antandrohomby
Er dreigt een ware Bubonic-plaag in Madagascar te
ontstaan. Deze zogenaamde builenpest heeft vanaf
september tot december
al 42 doden veroorzaakt
van 84 besmettingen in
vier districten van het land.
Deze ziekte, beter bekent
als de Zwarte Dood die
veroorzaakt wordt door de
bacterie Yersinia pestis
kan primair overgedragen
worden op de mens door
een beet van vlooien die
weer contact hebben gehad
met ratten die met de bacil
besmet zijn. Anders dan
in de Middeleeuwen is de
ziekte heden ten dage goed
behandelbaar met medicijnen. Alleen als er een
epidemie is en de ziekte
in drie dagen al dodelijk
kan zijn, is het moeilijk de
gevallen te identificeren en
te behandelen.
Al twee tot acht dagen na
de besmetting opgelopen
te hebben, kan de patiënt
hoge koorts ontwikkelen en
opgezwollen lymfeklieren
krijgen, met bloedvergiftiging tot gevolg waaraan
de helft binnen korte tijd
sterft.
Elk jaar wordt Madagascar
getroffen door de pest,
meestal vanaf oktober
tot maart met tussen de
300 à 600 besmettingen.
Men neemt aan dat de pest
in 1898 voor het eerst in
Madagascar gearriveerd is,
door besmette ratten die
op schepen vanuit India
het land binnenkwamen.
Dankzij vele vaccinaties,
verbeterde hygiëne en insecticiden was de ziekte
in de jaren vijftig onder
controle. Maar sinds 1989
neemt het aantal besmettingen en slachtoffers elk
jaar toe.
De Wereld Gezondheid Organisatie WHO maakt zich
zorgen en constateert een
endemie in vele delen van
Afrika, vooral ook in Congo,
Madagaskar, Mozambique,
Oeganda en Tanzania.
Agenzia Fides
Gevlucht in de
kathedraal van Juba
Juba
Ongeveer 5.000 mensen
hebben hun toevlucht genomen tot de kathedraal
van Juba, de hoofdstad
van Soedan. Het land is
al dagen in de greep van
gewelddadigheden tussen
verschillende fracties van
het leger die of wel trouw
zijn aan de President Salva
Kiir of aan de vorige VicePresident Riek Machar. De
meesten vluchtelingen slapen buiten in de open lucht
rondom de kathedraal, ook
kinderen.
De enorme hoeveelheid
mensen op een kleine oppervlakte bijeen vormen
een gevaar voor de gezondheid.
Er is een grote kans op een
cholera uitbraak volgens
de hulpbisschop van Juba,
Mgr. Santo Loku Pio Doggale.
Intussen zitten er in de
kampen van de UN in Zuid
Soedan al meer dan 35.000
mensen.
Agenzia Fides
Honger is het grootste
gevaar voor de Syriërs.
Mareil Marly
Onder de vele organisaties
die zich inzetten voor Syrië
zijn ook de Pauselijke Missie Werken actief in het
helpen van de slachtoffers.
Priester Andrzej Halemba,
hoofd van de ACS voor
het Midden Oosten, verbergt zijn verontrusting
niet en zegt: Het is niet
gemakkelijk om in Syrië of
in de buurlanden hulp te
organiseren voor de vluchtelingen. Vele gebieden
zijn ontoegankelijk. 11.000
kinderen zijn al gedood
door scherpschutters of
executies en martelingen.
Sinds het begin van het
conflict in Syrië, hebben
we alle kerkelijke instanties
er bij betrokken om fondsen te werven voor de getroffen bevolking. Volgens
8
Halemba is momenteel
honger de grootste angst
van de Syriërs. 80% van hen
maken zich zorgen of ze
wel genoeg te eten zullen
hebben. Een ding is zeker:
zonder hulp van buiten
zullen deze mensen het
niet overleven. Men gaat
er vanuit dat 75% van de 22
miljoen Syriërs hulp nodig
zal hebben in 2014.
Agenzia Fides
‘Sternsingers’ 2014
Aken
Voor de 56ste keer werd
in Duitsland rond 6 januari, vanouds de datum
voor Driekoningen, door
de zgn. ‘Sternsingers’ geld
ingezameld met kerstiedjes
zingen langs de deuren. Zo
ongeveer een half miljoen
kinderen van katholieke parochies in Duitsland hebben geld opgehaald voor
andere kinderen van hun
leeftijd die ergens anders
op onze wereld lijden.
Tevens laten zij de jaarlijkse huis-zegen achter bij de
mensen C+M+B (Christus
mansionem benedicat;
Christus zegene dit huis)
waarvan de beginletters
tevens verwijzen naar de
namen van de Drie Koningen; Caspar, Melchior en
Balthasar.
Het moto van dit jaar was;
‘een zegen zijn voor de
vluchtelingen-kinderen in
9
Malawi en andere landen’
(enkele van die andere landen zijn o.a. Syrië, Congo,
Sierra Leone en Sri Lanka.
46 % van de 45,2 miljoen
mensen die hun land ontvluchten, zijn kinderen.
Malawi was gekozen als
voorbeeldland omdat dat
daar onderwijs en rehabilitatie programma’s zijn
ontwikkeld voor de getraumatiseerde kinderen in
het vluchtelingenkamp te
Dzaleka waar 17.000 mensen zitten.
50% procent van de bevolking in Papua Nieuw Guinea
kan niet lezen en schrijven.
Er zijn niet genoeg scholen
voor de kinderen en er is
ook weinig werkgelegenheid. Zr. Marie Benedicta
Sim SND, onderwijst nu al
drie jaar de Creoolse taal
en Bijbelkennis aan zowel
jongeren als volwassenen
in de parochie te Banz. Zij
vormde vijf jeugdgroepen.
‘Vele jongeren lopen hier
maar rond zonder iets te
doen.’ Aldus de zuster,
Het fenomeen van de Sterre Zangertjes is uitgegroeid
tot het grootste caritatieve
initiatief in de wereld die
het toestaat om kinderen
andere kinderen die in
nood zijn, te helpen.
‘het is erg moeilijk om je
dromen als jongere waar te
maken als je niet kunt lezen
of schrijven.’ Velen zijn
ook besmet met het HIV
virus en daarom is goede
voorlichting ook belangrijk.
De zuster was een van de
spreekters tijdens het 11de
Jaarlijkse Internationale
AIDS Congres in Azie Pacifiek (ICAAP).
Agenzia Fides
Een religieuze in dienst
van de analfabeten (of
ongeletterden)
Port Moresby
Agenzia Fides
MARIA THERESIA LEDÓCHOWSKA
De 150 jaar vanaf de geboorte van de Zalige
Maria Theresia Ledóchowska (1863-2013)
Vorig jaar 29 april 2013 was het de 150e verjaardag van de geboorte van onze stichteres, de zalige
Moeder Maria Theresia Ledóchowska. Ter gelegenheid hiervan zou ik haar scherpzinnige onderrichting en het voorbeeld van haar grote deugden willen
ophalen. Deze bladzijden en degene, die tijdens het
komende jaar volgen, willen een eerbetoon zijn aan
onze dierbare lezers en lezeressen.
In 1915 omgeven door haar assistentes.
De moeilijke jaren van de eerste
wereldoorlog.
Maria Theresia Ledóchowska vertrok op
9 Juli 1914 met haar trouwe secretaresse,
zuster Mélanie von Ernst, uit Rome om het
vierde speciale congres van de congregatie
in Salzburg te programmeren en bijeen te
roepen. Bovendien om missieconferenties
te organiseren met als doel de missionaire ijver van de talrijke medewerkers te
versterken. Het uitbreken van de Eerste
Wereldoorlog verraste haar terwijl ze op
deel 12
het punt stond vanuit Oostenrijk een
reis te ondernemen door de landen van
Noord-Europa. De kennelijk onvoorziene
gebeurtenis moet haar, die geboren en
getogen was in een Oostenrijk waaraan
elke oorlog of revolutie vreemd was, zeker
ontredderd hebben.
Een steeds moeilijkere
situatie
Ze probeerde naar Rome
terug te keren, maar de
Italiaanse grens was al gesloten. Het krantennieuws
over de oorlog leek niet
erg verontrustend en de
eerste tijd functioneerde
de post zoals in vredestijd.
Haar broer Vladimir, Jezuïet,
stelde haar gerust, verzekerend dat de oorlog slechts
enkele maanden zou duren,
dat alles zich snel zou normaliseren en dat zij dan naar
Rome zou kunnen terugkeren. Maar zo was
het niet: de ene na de andere staat raakte
in het conflict betrokken en de algemene
politieke situatie werd steeds moeilijker.
De medezusters van het Instituut met een
Oostenrijkse en Duitse nationaliteit, die in
Rome gebleven waren, vertrokken uit de
stad op 7 mei 1915, enige uren nadat zij
verordend waren Italië te verlaten. Alleen
de zusters met de Italiaanse nationaliteit
en de Poolse zusters met een Russisch
burgerschap konden in Rome blijven. De
oorlog maakte de contacten steeds ongewisser en gevaarlijker. De post werd streng
10
gecontroleerd, de contacten met de gemeenschap in Rome werden onderbroken
en het schaarse nieuws kwam clandestien
over, dank zij de ballingschap van Vladimir in Zwitserland. De correspondentie
met de missionarissen, die ondanks alles
behoorlijk uitgebreid was, kwam met veel
vertraging aan en de brieven konden dus
slechts met evenzoveel vertraging gepubliceerd worden. Voor de stichteres, gewend
aan een geordend en veilig leven, waarin
alles verliep volgens de wet der stiptheid,
was het zeker niet gemakkelijk traagheid,
vertraging, uitstel te accepteren.
was vooruitziend en ook bezorgd om gevaren te
voorkomen, zo goed dat wanneer zij kwamen, ze
haar altijd voorbereid of berustend vonden, doch
steeds moedig. Niemand hoorde haar zich ooit beklagen. Zodra het haar mogelijk was, trok ze zich
terug in gebed om het kwaad te keren. Heel droevig
nieuws, dat insloeg als de bliksem, verwondde haar
diep, maar ze wist zichzelf meester te blijven en haar
kalmte te bewaren. Ze vernam de dood van Paus
Pius X , een grote vriend van de congregatie, met
een onwankelbaar geloof, en was er zoals ze zei zeker
van nu een grote voorspreker bij de "Goddelijke
barmhartigheid " te hebben.
Ze werd ook erg geraakt door het verdwijnen van mensen die nauw met de
congregatie verbonden waren en die zij
beschouwde als geestelijke dochters of
vurige medewerksters.
Als 48-jarige al versleten door het werk en met een
kwetsbare gezondheid.
"Willen is kunnen"
Ondanks alle kruisen was Maria Theresia
steeds "de sterke vrouw" uit de H.Schrift:
zij liet zich nooit terneer slaan; integendeel zij moedigde haar dochters steeds
aan met te zeggen "willen is kunnen". Zij
was ervan overtuigd dat de door de oorlog
veroorzaakte moeilijkheden geen rechtvaardiging moesten vormen om het werk
voor de missie op te schorten. In de Echo
van 1915 schreef ze : "Laten we werken alsof
deze verschrikkelijke oorlog nog lang moet duren
en alsof het ons niet meer toegestaan is in gunstige
omstandigheden te werken. Deze gedachte zal ons
sterken, terwijl het werkeloos blijven, onszelf beklagen en zuchten naar vrede ons zal verzwakken.
Laten we door woord en geschrift onze propaganda
verdubbelen ! Dat is onze plicht en het zekere middel om steun voor de missies te vinden!"
(Wordt vervolgd)
Vooruitziend maar ook zorgzaam
Zuster Mélanie von Ernst constateert in
een van haar geschriften : "Maria Theresia
11
Zr. Maria Paola Wojak SSPC
Een Licht schijnt na de lange,
moeilijke nacht
In 2001 vierde het West-Afrikaanse
land Benin, voorheen het koninkrijk
Dahomey, de 150-ste verjaardag van de
evangelisatie. Voordat het licht van de
evangelisatie in het land scheen, leed
de regio onder een moeilijke en lange
nacht van brutale oorlogen, sociale onrust, slavernij en menselijke offers.
De naam Dahomey betekent: "In het hart
van de slang", een verwijzing naar het
symbool van de slang dat gebruikt wordt
in het Afrikaanse geloofssysteem dat
bekend staat als voodoo, dat in dit land
ontstaan is. De havenstad Ouidah was
het centrum van de voodoo-praktijken en
in 1472 was het tevens een belangrijke
doorvoerhaven van de trans-Atlantische
slavenhandel nadat de toenmalige koning
een handelsovereenkomst getekend had
met Portugese handelaren om slaven te
leveren in ruil voor goederen. Bijna 300
jaren lang was de slavenhandel een belangrijke onderneming voor de koningen,
die hun welvaart en macht opleverde, maar
uiteindelijk verzwakte het de samenleving,
die bijna vernietigd werd. De 125 km lange
kustlijn van het koninkrijk werd onder de
slavenhandelaren bekend als de slavenkust. Men schat dat op het hoogtepunt
van de slavenhandel tot 20.000 mensen
per jaar via de slavenmarkt van Ouidah
naar wachtende slavenschepen in de baai
gebracht werden. Langs de route die de
slaven moesten lopen, en die thans nog
steeds gelopen kan worden, stond een
boom waar de slaven drie keer omheen
moesten lopen om afscheid te nemen van
hun thuisland voordat ze door een hek
gingen, waarna geen terugkeer mogelijk
Monument van de boom “Tree of Forgetfulness”, waar
de slaven gedwongen werden een Voodoo ceremonie
te houden en zo hun alles te laten vergeten van hun
land van herkomt voordat ze de oceaan overtrokken
als slaven.
was. Enkelen van de gevangen slaven werden echter afgezonderd voor een jaarlijks
ritueel, een protocol van het koninklijk
hof, dat voorschreef dat een gedeelte van
de gevangenen opgeofferd moest worden
door onthoofding.
De haven van Ouidah was ook de plaats
waar twee missiepriesters aan land kwamen in 1861. Zij waren leden van de Sociëteit voor Afrikaanse Missies (S.M.A.),
een missionarissenorde die kort tevoren
opdracht gekregen had van de Congregatie voor de Verbreiding van het Geloof
(Propaganda Fide) om het westen van
Afrika te evangeliseren. Zij kwamen aan
op 18 april 1861, en drie dagen later, op
een zondag, vierden zij hun eerste openbare heilige mis. Vanaf dit nederig begin
vingen de priesters van de S.M.A. aan met
de evangelisatie van de regio. Zij werden
bij hun werk geassisteerd door de Zusters
van Onze Lieve Vrouw van de apostelen
(O.L.A.), een religieuze orde die gesticht
was door een priester van de S.M.A.
12
De priesters van de S.M.A. en de zusters
van de O.L.A. waren niet de eerste missionarissen die hier voet aan land zetten:
hun eerste H. Mis werd gelezen in de afgedankte kapel van een oud Portugees fort.
Een aantal mislukte pogingen een missiepost op te richten waren ondernomen
vanaf het einde van de 15-de eeuw. In 1515
werden enkele priesters, die de moeilijke
reis en de tropische ziekten lang genoeg
overleefd hadden om een missiepost op
te richten, uitgenodigd om enkele prominente mannen, onder wie de zoon van de
koning, te dopen,
maar Portugal was
niet in staat de missie te ondersteunen. Maar onder
de leiding van de
Congregatie van de
Verbreiding van het
Geloof werd begonnen met een verse
en ondersteunbare
missie met missionarissen uit verscheidene landen.
Heden is Afrika een
van de gebieden
waar het geloof het
snelst groeit, en
deze missielanden zenden thans hun eigen
priesters en religieuzen als missionaris
naar het buitenland.
De zusters van de O.L.A. zijn vooral behulpzaam geweest m.b.t. gezondheidszorg,
onderwijs en de hulp aan vrouwen. Veel
van de hoger opgeleide mensen van dit
land hebben geprofiteerd van een katholieke scholing, maar veel werk moet nog
gedaan worden: minder dan 53% van de
mannen in Benin zijn geletterd en minder dan 24% van de vrouwen kan lezen
13
en schrijven. Het onderwijs is in Benin
gratis en verplicht voor de eerste zeven
jaren, en de meeste ouders doen vrijwillig opofferingen om hun kinderen naar
school te sturen, omdat zij weten dat het
onderwijs de manier is om hun levens te
verbeteren. Maar zij kunnen de uniformen
en schoolspullen niet betalen. Bijna 8%
van de kinderen op het platteland hebben
niet de kans gehad om naar een school te
gaan. Hun gezinnen zijn gedwongen hen
te verhuren als arbeider op een plantage
of als huisknecht om het gezinsinkomen
aan te vullen. De gezondheidszorg is een
ander gebied waarop de zusters dienen. In
veel delen van het land heeft slechts 12%
van de bevolking toegang tot verbeterde
sanitaire voorzieningen en bijna de helft
van de kinderen onder de vijf jaar hebben
last van ondervoeding. Diensten die de
katholieke Kerk levert, helpen het gat te
dichten.
Toeristen die heden door Ouisah lopen,
kunnen een monument zien dat herinnert aan het euvel van de slavenhandel.
Ertegenover staat een ander
monument ter herdenking
van de eerste missionarissen die 150 jaar geleden de
bevrijdende Boodschap van
Christus hierheen brachten.
Een begraafplaats, die vlakbij ligt, bevat de graven van
bijna 80 missionarissen van
de S.M.A. en de O.L.A., die in
Benin gestorven zijn terwijl
ze de Kerk dienden. Velen
van hen stierven jong; als
twintigers of dertigers, aan
tropische ziekten, nadat zij
slechts een tot vijf jaren in
het land waren. Hun levens
waren een geschiedenis van
toewijding, leed, grootsheid,
misère en geloof.
Hun werk en opofferingen
hebben veel opgeleverd:
27% van de bevolking van
Benin is katholiek, en er zijn
zes religieuze vrouwenordes
en twee mannenordes met
uitsluitend inlanders als lid.
De leden van deze ordes dienen zowel in
als buiten Benin. Tijdens de H. mis ter
viering van de 150-ste verjaardag van de
evangelisatie werden vier mannen uit dit
land tot priester gewijd en als missionarissen naar het buitenland gestuurd.
Toen de eerste priesters van de S.M.A. aankwamen, droegen zij de gehele westkust
van Afrika op aan de Heilige Maagd. Een
onbekende dichter schreef de volgende
woorden om uiting te geven aan de gedachten van de mensen toen zij hoorden
van hun geestelijke Moeder die tevens de
Moeder was van Gods zoon:
O liefhebbende Moeder, de nacht was moeilijk
en lang,
Moeilijk en lang was de sluimering van Uw
kinderen,
U bent de Koningin van de wereld der zielen,
Zielen die de Heer beminnen,
Allemaal rood geworden door het bloed van het
Lam,
De Nacht was moeilijk en lang.
Samengesteld door G. Lam
14
noden•aanvragen
EEN RADIO
Wij richten ons heden tot u voor het presenteren van het Project "Radio Solidaridad"
ten bate van de landelijke bevolking van
Santiago del Estero, een heel arme streek
in de steppe
van Argentinië.
Ons land maakt
een ernstige
crisis van ethische, menselijke
en christelijke
waarden door,
die de vrucht
is van politieke
ideologie gebaseerd op de verheerlijking van
een overdreven
nationalisme. Te
midden van zoveel verwarring
achten wij het
15
hoopgevend dat
Radio Solidaridad zijn uitzending voort kan
zetten om voor
de plaatselijke
bevolking een
instrument van
vrede, vorming
en evangelisatie te zijn. Aan
het einde van de
oprichtingsperiode is de Radio
op uitdrukkelijk
verzoek van de
bisschop toevertrouwd aan de
religieuzen, Dochters van de H. Paulus, die
met veel inzet, maar ook met veel vreugde
en in een geest van dienstbaarheid, de
directie op zich genomen hebben. Dag na
dag biedt de Radio aan de luisteraars het
Woord van God en culturele programma's.
Ze geeft stem aan de plattelandsbewoners
die berichten en informatie aan veraf wonende families willen meedelen; verblijdt
de gezinnen met muziek en verhalen die
de menselijke, christelijke en autochtone
waarden onderstrepen en biedt aan jongeren en kinderen passende catechese.
Het merendeel van de bevolking leeft in
een toestand van langdurige armoede die
al sinds vele jaren op hen drukt, doordat
zij door de nationale regeringen behandeld wordt als een verlaten en marginale
regio. Ook de radio leeft daarom in een
economisch heel kritieke situatie, want
in dit stadje zijn er geen "toegankelijke"
bronnen die het mogelijk maken antwoord
te geven op de voortdurende eisen van
het technische en functionele onderhoud
van de Radio. Bovendien is reclame niet
toegestaan omdat het gaat om een Radio
van de Kerk en dit is de reden waarom de
zusters het hoofd moeten bieden aan een
heel precaire situatie. Geconfronteerd met
deze realiteit, en met de wens de hoop
van de bevolking van Santiago del Estero
te blijven steunen en onderhouden, hebben wij moed gevat en besloten u onze
nederige smeekbede voor te leggen. Wij
danken u oprecht voor de aandacht die
u aan ons plan wilt schenken en wachten
met vertrouwen uw beoordeling en beslissing af. Met dankbaarheid en gebed.
Sr. Ana Maria Killing
Provinciaal Overste
‘Hijas de San Pablo’
Buenos Aires - Argentinië
16
gunsten
Verkregen gunsten op voorspraak van de
Zalige Maria Theresia Ledóchowska,
Stichteres van de Congregatie van de
Missiezusters van st. Petrus Claver.
Iedere maand bidden wij, Missiezusters van St. Petrus
Claver, de noveen tot de Zalige Maria Theresia
Ledóchowska. Met het vertrouwen dat wij als geestelijke
dochters in haar hebben, leggen wij haar alle intenties
voor van de personen die ons daarom hebben gevraagd.
U kunt uw gebedsintenties bij ons opgeven en
zich bij ons gebed aansluiten. Het noveengebed
sturen wij op verzoek toe. Wij beginnen de noveen iedere
28ste van de maand tot de 6de van de daarop volgende
maand.
Uit dank, voor de arme hongerlijdende kinderen
en volwassenen,
€ 20,-. N.N.
Uit dankbaarheid,
€ 10,-. P.T. en A.T-D.
bidden
voor onze overledenen
Eerw. Zuster H.J.M. van Nies,
WARMENHUIZEN
Mvr. Huijbregts,
BEEK EN DONK
Mvr. M.J.C. ten Westenend,
BERGHEM
Dhr. A.P. van den Branden,
CLINGE
Mvr. A. van Asseldonk,
DINTHER
Mvr. G. Hollands,
KERKRADE
Dhr.H.G. Evering,
LOSSER
Dhr. van Hoorn,
MAASTRICHT
Dhr. A. M. Russens,
REUVER
Mvr. Hartmans-Ramakers,
ST.GEERTRUID
Dhr. F.J.M. Engel,
ULFT
Heer, voltooi aan onze overledenen het werk van de verlossing.
U kunt, ook over uw dood heen, de missionaire kerk en
de armsten helpen door ze in uw testament op te nemen.
Emanuel:
Gods
aanwezigheid onder
de mensen,
waar ook
ter wereld.
Tabenakel uit
Papua Nieuw
Guinea

Download Report