HOT ROAD REVIEW
Jaargang 30 - december 2014
Clasina Jansen: ‘Ik wil graag winnen’
Officieel cluborgaan van “The Hague Road Runners”
4
Trainingsweekend opnieuw in Nunspeet 6
Kerstloop met snert en gebakken vis
www.hagueroadrunners.nl
16
2
HOT ROAD REVIEW
INHOUD
Van de redactie
Clubhuis
H
et laatste nummer van dit jaar alweer.
Dus ook met de laatste historische
special in dit lustrumjaar. Over onze
clubhuizen dit keer en daar valt veel over te
vertellen. Niet alleen over de historie, maar
ook over de actualiteit. We besteden er met
een groot interview met onze voorzitter
uitgebreid aandacht aan.
Wie zijn onze buren? De redactie maakt
de komende nummers een rondje langs
de velden en laat jullie nader met hen
kennismaken. We beginnen heel dichtbij:
de buurman in het houten huis met de
golfballen die buiten staan. Je loopt er jaren
langs zonder te weten wie er woont. In dit
nummer stellen we hem aan jullie voor.
Het is een kort bericht, maar niet minder
belangrijk. We hebben twee enthousiaste
Roadrunners bereid gevonden om een
(digitaal) archief van dertig jaar HRR op te
stellen. Met het maken van de historische
specials liep de redactie er tegen aan dat
materiaal slecht of helemaal niet te vinden
is. Daar gaan we verandering in brengen,
maar dat kan niet zonder jullie hulp.
Ja, en dan de goede voornemens van de
redactie/mediacommissie. Wat gaan we
doen in 2015?
We brengen de uitgave van dit blad terug
naar 3x per jaar en gaan meer gebruik
maken van de digitale nieuwsbrief. We
merken dat dit goed werkt en we kunnen
met de nieuwsbrief beter ingaan op de
actualiteit. In het eerstvolgende nummer
presenteren we een korte terugblik op
2014 in de vorm van een Jaaroverzicht.
Geen droge teksten, maar foto's met
wetenswaardigheden uit 2014. Daarnaast
hebben we een nieuwe algemene flyer
ontwikkeld. Er staat algemene informatie
over onze club op met een verwijzing naar
onze website voor meer informatie. De
flyer is beschikbaar in het Nederlands en
in het Engels. Mocht je een evenement op
je werk of privé hebben waar je aandacht
wilt vestigen op onze club, maak dan gerust
gebruik van deze flyer. Ze zijn er voor.
Voor nu: veel
leesplezier
en fijne
feestdagen!
Ondine Gort,
voorzitter
mediacommissie
4
10
Duivels Dilemma van
triatlonatleet
Trainingsweekend in herhaling
Meeuwen Makrelenloop
gaat al-tijd door
6
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Peesontstekingen en ander ongemak
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
Column: ’Life style change’ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9
Korte berichten . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11-13
Dannis van den Berg: ’Dansen is de beste cooling down!’ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 18
Uit de Algemene Ledenvergadering . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19
Geef de pen door: Max Blezer
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
20
30 jaar HRR: Clublocaties door de jaren heen . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Extra bijlage
14
Buurman
Arie Oosterveer
16
Meedoen met de
HRR-Kerstloop!
Colofon
HOT ROAD REVIEW is het clubblad van the Hague Road Runners en verschijnt vier keer per
jaar. Het blad verschijnt digitaal (via: www.hagueroadrunners.nl) en in beperkte oplage op
papier. Neem voor eigen bijdragen of ideeën voor het volgende clubblad vooraf contact op
met de redactie. Het staat de redactie vrij om teksten in te korten of niet te plaatsen.
Redactie
Fotografie cover Advertenties
Vormgeving en druk
Contactgegevens
Ondine Gort (voorzitter mediacommissie), Thea van der Geest
(eindredacteur), Marion van Griethuizen, Marjan Osendarp,
Sal Stam en Marjolein van der Donck (vaste redacteuren).
Gerard Wessel
Informatie over advertentietarieven is verkrijgbaar bij
Willem van Prooijen: [email protected]
Drukkerij Polstra, Voorburg
e-mail: [email protected]
website: www.hagueroadrunners.nl
Facebook: https://www.facebook.com/hrrdenhaag
Twitter: @hagueroadrunner
Google+: Hague Roadrunner
LinkedIn: The Hague Road Runners
3
Roel Gort
Willem van Prooijen
VOORWOORD VAN HET BESTUUR
Toon de Graauw
Carry Kremer
Izaak Luteijn
HOT ROAD REVIEW
Babyboomers
Het was een avond die – hoe zal ik het noemen – heel wat ‘jeugdige’ flexibiliteit van mijn reactievermogen vergde. Op maandag
27 oktober zat ik twee ALV-s op één avond voor. In de zes jaar dat ik voorzitter ben van de Hague Road Runners heb ik nog nooit
meegemaakt dat bijna 90 leden aanwezig waren.
D
e agenda’s van beide vergaderingen
gaven daar ook wel aanleiding voor. Het
ging over de statutenwijziging, vandaar twee
ALV's op een avond, de goedkeuring van de
begroting voor 2015 en de verkiezing van de
voorzitter. Wat dit laatste punt betreft viel
er wat te kiezen. Er waren twee kandidaten:
naast mij had Frans Perdijk zich verkiesbaar
gesteld. Dus een mooie gelegenheid voor onze
leden om beide kandidaten te wegen en dat in
de stemming tot uitdrukking te brengen. Net
na middernacht waren de stemmen geteld
en werd ik met overgrote meerderheid in de
voorzittersfunctie gekozen. Zowel voor mij als
alle andere bestuursleden was dit een blijk van
waardering voor ons werk.
De goedkeuring van de begroting 2015 verliep
goed, maar er waren toch een aantal kritische
opmerkingen richting bestuur. Enkele leden
vonden de toelichting op de begroting te
summier. De opbouw van sommige begrotingsposten was te globaal en men kon er
niet uit opmaken welke activiteiten hieronder
vielen. Ook vond men het begrote bedrag
voor de post Loopevenementen aan de lage
kant. Opnieuw werd gevraagd om een aparte
ledenadministrateur aan te wijzen. Het bestuur
heeft toegezegd bij een volgende begroting en
jaarrekening hier aandacht aan te besteden en
een uitgebreidere toelichting te geven. Tevens
werd duizend euro van het positieve resultaat
overgeheveld naar de post Loopevenementen.
Voor de verbouwing van kleedkamers, douches
en de uitbreiding werd opnieuw aandacht
gevraagd. Enkele leden uitten kritiek over het
gebrek aan informatie hierover. Het bestuur
is hierover door de redactie van de Hot Road
Review bevraagd en besteedt in dit nummer
uitgebreid aandacht aan de gang van zaken de
afgelopen jaren.
Het schrappen van de leeftijdgrens uit de statuten leidde tot opmerkingen over de leeftijd
van het huidige bestuur. Tja, alle bestuursleden
van de HRR zijn babyboomers die vele uren
aan het verenigingswerk besteden. Voor zover
wij een baan hebben kunnen wij onze werktijd
flexibel indelen. Kijken we naar de harde cijfers
van de bij de Atletiekunie aangesloten verenigingen, dan zien we dat de gemiddelde leeftijd
52 jaar is. Het oudste lid is 83 jaar, het jongste
lid 16 jaar. Er staan 1300 leden geregistreerd.
10% is jonger dan 36 jaar. De gemiddelde leeftijd van een bestuurslid wordt naar beneden
getrokken door 12 studentenverenigingen die
alleen jonge bestuurders hebben. In reactie op
een vraag vanuit de ALV om verjonging in het
bestuur te bewerkstelligen heeft het bestuur
gezegd dit niet te zullen doen. (Bondscoach
Hiddink heeft dit ook gehoord!) Het bestuur
streeft verjonging na door hier bij elke werving
voor activiteiten in de vereniging uitdrukkelijk
bij stil te staan. Natuurlijk moet er bij het besturen van de HRR rekening te worden gehou-
den met behoeften, wensen en belangen van
jongere generaties. Met het organisatiecomité
van de lustrumdag in september hebben we
daar ook invulling aan gegeven. Maar is het nu
zo dat dit ‘babyboomerbestuur’ maar op het
‘clubpluche’ blijft plakken en hun ‘ideeënvitaliteit’ verliest? Ongevraagd wordt dit vanuit de
wetenschap voor ons als actief lopend bestuur
beantwoord. Professor Eric Scherder, auteur
van het boek Laat je hersenen niet zitten zegt
dat bewegen goed is voor de fysieke en geestelijke vitaliteit. Ook van hardlopen blijven je
hersenen jong en blijven je lichaam en je brein
in conditie. Gelukkig zijn wij, bestuursleden
van de HRR, allen nog fanatieke hardlopers!
Toon de Graauw
Voorzitter
Het bestuur wenst jullie allen
fijne feestdagen en een sportief
2015 toe.
Op zondag 4 januari van
17.00 tot 19.00 uur
zijn jij en je partner welkom
op de nieuwjaarsreceptie in
het clubhuis.
4
ANDERE TAK VAN SPORT
HOT ROAD REVIEW
Duivels dilemma van triatlonatleet
Ze zwom tot haar veertiende, mountainbike-te met haar broers en ging hardlopen in IJsland. Toen die club ging trainen voor een
triatlon dacht Clasina Jansen: ik doe mee.
Foto: Gerard Wessel
C
lasina Jansen is vijfentwintig jaar en sinds
de zomer lid van de HRR. Haar vriendin
Hendrike Oosterhof (traint bij Peter Kempkes)
haalde haar over om te komen trailrunnen bij
de club aan de duinen. En nu zit ze bij ons. Een
moderne jonge sportvrouw op rode schoenen
met hoge hakken en met lang blond haar. Ze
kan niet goed kiezen, zegt ze van zichzelf, maar
haar ambities zijn torenhoog. ‘Ik wil graag
winnen.’
Triatlon is zwemmen, fietsen en lopen. Ben je
in al die sporten even goed?
Een hele triatlon is 3,8 kilometer zwemmen,
180 kilometer fietsen en een marathon hardlopen. Een hele noemen ze ook wel de Ironman.
Hardlopen is mijn sterkste discipline. Het leuke
is dat ik altijd eerst wordt ingehaald bij het
fietsen – daar ben ik ‘t slechts in – maar dat
maak ik weer goed met hardlopen.
Hoe en hoe vaak train je voor al die sporten?
Ik ben niet zo’n schematype. Ik train liever op
intensiteit, op hoe ik me voel. Ik sla natuurlijk
wel eens de Triathlon Bible van Joe Friel op
ter voorbereiding. Zelf train ik vijf keer in de
week. Minimaal een uur per training en soms
meer. Zomers schroef ik het schema op tot
drie keer lopen, twee keer fietsen en twee
keer zwemmen. Dan zwem ik in zee of een
recreatieplas. In de winter trek ik baantjes in
het zwembad. Ik loop per training gemiddeld
twaalf kilometer hard, fiets er vijftig en borstcrawl er drie.
Waarom kies je voor zo’n extreme sport?
Ik kreeg het van huis uit mee. Ik zwom tot mijn
veertiende. Mountainbike-te met mijn broers.
Ik kom uit Overijsel en dat is daar goed te
doen. Hardlopen startte ik tijdens mijn studie
in IJsland.
IJsland?
Ik wilde voor een langere tijd naar het
buitenland. Tijdens mijn stage woonde ik al
eens in Wales. Ik belandde in IJsland voor
mijn mastersopleiding Coastal and marine
management. In IJsland is het in de winter
‘Hardlopen is mijn sterkste
discipline’
de hele dag donker. Je moet bewegen anders
gaat je lichaam in slaapstand. Daar sloot ik
me aan bij een hardloopclub en hoe langer ik
er was hoe leuker ik hardlopen vond. En toen
zij zich inschreven voor een triatlon heb ik
meegedaan.
En eenmaal thuis?
Moest ik kiezen tussen hardlopen of triatlon.
In eerste instantie heb ik gekozen voor de
Residentie Triatlon Club in het Zuiderpark,
maar omdat bij de HRR aan trailrunning wordt
gedaan, ben ik nu ook lid van de HRR. Maar
ik vind het moeilijk mijn aandacht tussen die
twee verenigingen te verdelen. Ik kan slecht
kiezen.
Zwemmen, fietsen en hardlopen: ’Stel jezelf een doel’
En als je toch moet…?
Mijn ambitie is winnen. Ik zal nooit goed
worden als triatlonatleet, omdat ik geen
fietstalent heb. Winnen als hardloopster is
realistischer dan als triatlonatleet. Ik behaalde
de achtste plaats bij het Nationale Militaire
Kampioenschap. Ik: een blond meisje tussen
al die haantjes. Ik stel mezelf steeds nieuwe
HOT ROAD REVIEW
ANDERE TAK VAN SPORT
doelen qua afstanden en tijden. Ik zoek mijn
grenzen op en streef tijdens een wedstrijd naar
een podiumplek.
Dus wordt het hardlopen!
Misschien… ja. Want een ander groot nadeel
van triatlons is dat het ontzettend veel tijd
kost. Naast dat ik moet kiezen tussen hardlopen of triatlon, moet ik ook regelmatig kiezen
tussen borrelen op Het Plein met vrienden of
trainen. Dat vind ik ook moeilijk. Daarnaast
kost een triatlon veel geld. Je moet een
goede fiets hebben, die ook weer duur is in
onderhoud, een tri-suit (een pakje uit één stuk
waarin je kan zwemmen en fietsen) en een
loopoutfit. Plus een wet-suite en zwempakken
en als je aan cross-triatlons wil meedoen, ook
nog een mountainbike. Dus, ja… nee…
‘Ik train liever op hoe ik
me voel’
Deze zomer heb ik me gericht op de Olympische afstand van de triatlon. Dat is anderhalve
kilometer zwemmen, veertig fietsen en tien
lopen. Bij elkaar is dat iets meer dan een kwart
triatlon. Volgend jaar ga ik trainen voor een
halve. Mijn doel blijft voor mijn dertigste een
Ironman, maar trailrunnen vind ik het allerleukst. Dus ik twijfel.
En train op een van de moeilijkste wisselingen
in een triatlon: van fietsen naar hardlopen.
Je voeten zitten vastgeklikt aan je pedalen en
dan opeens moeten ze soepel afwikkelen bij
hardlopen. Dat is pijnlijk, maar door het een
paar keer te doen went het vanzelf. In het
algemeen kan ik zeggen: trek er tijd vooruit.
Veel tijd. Ik slaap veel. Eet voldoende groente
en fruit, maar doe verder geen bijzondere
dingen. Een wijntje op zijn tijd moet kunnen en
natuurlijk ga ik ook uit. Sporten moet wel een
hobby blijven!
Ik hoorde dat je ook in Italië bent geweest.
Wat heb je daar gedaan?
Samen met Hendrike ben ik net terug van de
Etna trailmarathon op Sicilië. Die marathonafstand was niet moeilijk, maar de ijle lucht en
de hoogtemeters maakten het wel zwaar. Ik
had veel te weinig kleren aan. Het was maar
twee graden bij de start. Die marathon was
een mooie afsluiter van het seizoen. Zo zie
je maar: ik ben er nog lang niet uit of ik wil
hardlopen of me blijf richten op de triatlon.
(tvdg)
‘Een fietstalent ben ik niet’
Boekbinderij Hudéjo/Van der Nat B.V.
Clasina Jansen
Je twijfel daargelaten: als je aan een triatlon
wilt meedoen wat zijn dan goede adviezen?
Je moet je trainingen rustig opbouwen, omdat
je zoveel disciplines hebt. Dat is één. Twee: stel
je een doel. Doe bijvoorbeeld eens mee aan
een 1/8ste triatlon (500 meter zwemmen, 20
kilometer fietsen en 5 kilometer hardlopen)
en kijk hoe het gaat. Ik kan je de 1/8ste Midzomeravond triatlon aanbevelen in het Recreatiegebied Vlietland bij Voorschoten. Een ander
advies is om je zwemtechnieken te leren van
een trainer. Dan kom je veel sneller vooruit.
Karel Roosstraat 8
2571 BH Den Haag
Telefoon: 070 - 361 43 43
Telefax: 070 - 360 79 51
5
6
HOT ROAD REVIEW
REPORTAGE
Trainingsweekend in herhaling
Verleden jaar is het trainingsweekend zo goed bevallen dat dit jaar wéér Villa Vennendal in Nunspeet is afgehuurd. En het wordt
nóg beter belooft de organisatie: ‘We leggen het accent expliciet op de trainingen.’
Trainingsweekend op 6, 7 en 8 februari in Villa Vennendal
V
oor het eerst dit jaar komen drie organisatoren van het trainingsweekend bij elkaar.
Hellen den Dulk, Janneke Langeveld en Louis
Kainde zitten in een hoek van het clubhuis. Het
is een chaos. Aan een tafel verderop viert een
groep twee verjaardagen. Drankjes vloeien
rijkelijk en bitterballen komen met dienbladen
tegelijk uit de keuken. De verlichting is gedimd,
de muziek staat luid… In die heksenketel
proberen de drie over zinnige zaken te praten.
Janneke: Het belangrijkste is om 6, 7 en 8
februari te reserveren in je agenda. Op die
datums is het jaarlijkse HRR-trainingsweekend
geboekt. De locatie: weer Villa Vennendal.
Hellen: Wij waren verleden jaar zo blij met
het hotel, en zij met ons, dat we er dit jaar
Een weekend hardlopen,
trailrunnen, mountainbiken,
fietsen en wandelen
wéér voor gaan. Het hotel biedt zoveel meer
comfort dan de groepsruimtes die we de jaren
daarvoor afhuurden. Nu heeft iedereen weer
een eigen douche en toilet op de kamer. Je kan
er fantastisch eten. Wel hebben we om nog
betere dinerkeuzes gevraagd. Het hotel staat in
een mooie omgeving en is perfect bereikbaar
met de auto én het openbaar vervoer - station
Nunspeet is nog geen twee minuten er
vandaan. Dus we gaan voor een re-run!’
Janneke: ‘Dat hotel beviel verleden jaar zo
goed dat we direct wisten: volgend jaar nog ‘n
keer. Iedereen was hartstikke enthousiast over
de accommodatie.’
Janneke deelt een checklist met trefwoorden
uit aan de andere twee. Als ze de punten een
voor een doorlopen vergeten ze niks. Op de
lijst staat:
Datum: 6, 7 en 8 februari. Check.
Hotel: Villa Vennendal, geboekt voor maximaal
100 man, laat Hellen weten.
Trainingen: hardlopen, trailrunning, mountainbiken, fietsen, wandelen.
Het is te donker in de hoek van het clubhuis
om te kunnen lezen wat er op de Excel lijst
staat. Hellen en Janneke schijnen bij met hun
mobiele telefoons.
Dit jaar biedt de organisatie hardlopen, trailrunnen, mountainbiken fietsen en wandelen
aan. Ze willen het accent van het weekend op
de trainingen leggen. Die bereiden ze serieus
voor. Zo is Willem van Prooijen benaderd en
hij neemt vooralsnog de trailruntrainingen
voor zijn rekening. Er zal mogelijk ook in
het donker gelopen worden dus moeten er
voldoende hoofdlampen zijn. Dat moet goed
gecommuniceerd worden met de deelnemers,
aldus Louis. Er wordt een extra aantekening
gemaakt. Check.
Janneke: ‘Naast het accent op de trainingen
willen we ook over goede (hard)loop- en
fietsroutes beschikken. We zijn in gesprek
met mensen die de omgeving van Nunspeet
en het hotel goed kennen.’ Guus, de man van
Janneke, zet jaarlijks routes uit voor zesdaagse
trektochten in de Ardennen en heeft ter
voorbereiding van het trainingsweekend al
een prachtige wandelroute rondom Nunspeet
uitgezocht. Check.
Er passeert alweer een dienblad met bitterballen. Als de snack ook aan de organisatoren
aangeboden wordt bedenkt niemand zich. Het
blijkt dé favoriete hap van Hellen. ‘Zo willen
we wel vaker vergaderen,’ lacht ze.
Verleden jaar hadden de organisatoren al
besloten om het trainingsweekend opnieuw
te regelen als het in hetzelfde hotel zou zijn.
De checklists en draaiboeken liggen immers
klaar. Het is de vierde keer dat Janneke het
trainingsweekend organiseert. Johannes van
Dam is er voor het eerst bij. Altijd goed vindt
HOT ROAD REVIEW
de organisatie: nieuw bloed, nieuwe ideeën!
Johannes zal het contact onderhouden
met de deelnemers nadat die zich
hebben ingeschreven. Hij maakt een
deelnemersoverzicht en houdt de
administratie bij. Maar eerst moet het
inschrijfformulier op de website geplaatst
worden. Dat wordt genoteerd achter
Inschrijving op de checklist.
Feest:.. ‘Daar hebben we het al over gehad’,
vertelt Hellen hard pratend om boven het
feestgedruis nog hoorbaar te zijn. ‘Louis en
ik organiseren de versiering in de zaal en
alle andere dingen die daarbij komen kijken.
De muziek is inmiddels geregeld. Het wordt
dezelfde DJ als vorig jaar. Uiteraard, iedereen
was toen ontzettend enthousiast.’
Na de brunch:... Zondagmiddag vertrekken de
meeste deelnemers naar huis, maar een deel
blijft achter voor een laatste zondagmiddagtraining. Louis: ‘Dat moeten we nog doorgeven
aan het hotel.’ Check.
De vergadering is bijna ten einde. De organisatoren willen er zo snel mogelijk doorheen,
voordat ze zichzelf niet meer kunnen horen.
Als laatste volgt wat als eerste moet worden
opgepakt: de promotie en publicaties. En daar
is dit artikel alvast een mooi voorbeeld van.
(tvdg)
Checklist voor
deelnemers
Trainingsweekend:
Van vrijdag 6 tot zondag 8 februari 2015.
Hotel:
Landgoedhotel Villa Vennendal, Vennenpad 5,
8072 PX Nunspeet. Het hotel biedt 2-persoonskamers met twee 1-persoons bedden, eigen
douche en toilet. Gratis gebruik van sauna en
binnenzwembad.
Arrangement:
Twee overnachtingen op basis van
2-persoonskamer.
Inchecken:
Vanaf vrijdag 6 februari 2015, 15.00 uur.
Uitchecken:
Voor zondag 8 februari 2015, 11.30 uur
(douchen daarna mogelijk).
Kosten:
€120,- per persoon, inclusief twee overnachtingen op basis van een tweepersoonskamer,
brunch op zaterdag en zondag. Zaterdagavond uitgebreid buffet van drie gangen
en feestavond (exclusief kosten huurfiets/
mountainbike).
Inschrijven:
Formulieren op hagueroadrunners.nl e-mailen
naar [email protected].
Informatie:
Kijk op hagueroadrunners.nl of vraag het de
organisatie: Louis Kainde en Johannes van Dam
(groep Jos de Graaf), Janneke Langeveld en
Hellen den Dulk (groep Marc Hornung).
REPORTAGE
7
8
SPORT EN DE NAALDEN VAN DANNIS
Peesontstekingen en ander ongemak
De club heeft een medisch team van masseurs en een fysiotherapeut. Ze duwen,
trekken en kneden zere spieren van geblesseerde hardlopers. Maar therapeut Dannis
van den Berg gaat verder: hij zet naalden in je lijf. Dry needling is zijn credo.
V
orige maand ging Marion van Griethuizen
naar de clubpraktijk van Dannis voor een
behandeling van een peesontsteking onder
haar voet. Na een half uur liep ze de praktijkkamer weer uit met een gebutste kuit. Wat
ging er mis? Een verslag.
Nu, een maand en een paar behandelingen
later, voel ik al het resultaat van de behandeling met Dry Needling. De brandende pijn in
mijn voeten is minder en binnenkort mag ik
starten met een paar minuten hardlopen.
Overigens ben ik niet de enige hardloper van
de club die wordt behandeld met Dry Needling. Afgelopen maandag kwam ik Ben van
Ockenburg op de (pijn)bank tegen. Hij heeft
een Frozen Shoulder en is hiervoor al een tijdje
in behandeling bij Dannis. Het gaat langzaam
maar zeker beter.
Goed om te weten dat Dry Needling al ruim
8 jaar door Dannis veel in de praktijk wordt
toegepast. Zelfs bij de New York Marathon
heeft hij deze naaldjes bij zich en gaat hij op
zoek naar triggerpoints. (mvg)
Frozen shoulder van Ben van Ockenburg
Marion: ‘Er ging niets mis natuurlijk! Na een
gesprek en onderzoek van mijn klachten
constateerde Dannis dat de pijn onderaan mijn
voet wordt veroorzaakt door triggerpoints in
mijn kuit. Triggerpoint zijn pijnlijke plekken in
een spier die naast de lokale drukpijn ook de
pijn op andere plaatsen in het lijf veroorzaken.
In dit geval mijn voet. Deze triggerpoint ontstaan vaak door bijvoorbeeld een verkeerde
beweging, een beschadiging van weefsel of
langdurige overbelasting zoals bij hardlopers.
Belangrijk voor het herstel van de peesontsteking in mijn voet is het uitschakelen van de
triggerpoints in mij kuit. Dannis past hiervoor
de behandelmethode Dry Needling toe.
Met een droge accupunctuurnaaldje worden
de triggerpoints in de spieren van mijn kuit
aangeprikt. Het prikje voel ik niet, maar wel als
de triggerpoint wordt aangeprikt. Mijn spieren
springen spontaan in een kramp. Gelukkig
duurt dit niet lang en kan ik zelf ook weer ontspannen. Maar het zal jullie niets verbazen dat
ik na afloop met een gebutste kuit naar buiten
loop en dit een paar uur heb nog gevoeld.
HOT ROAD REVIEW
HOT ROAD REVIEW
COLUMN
9
Life style change
Columnist Rutger H. Cornets de Groot (groep Marc Hornung en trailrunner)
T
ot vier jaar
geleden
rookte ik een
pakje per dag,
dronk een
fles wijn en/
of een paar
glazen whisky
per dag, at
elke dag vlees,
deed niets aan
lichaamsbeweging, sliep van
4 uur 's nachts
tot 12 uur 's middags, bezondigde me aan
drugs (af en toe) en woog 107 kilo.
Vanochtend wees de weegschaal 94 kilo aan.
Nog altijd een kilo of 10 boven mijn ideale
gewicht denk ik, maar het is zeker 20 jaar
geleden dat ik die cijfers voor het laatst tussen
mijn tenen zag. Het roken en de drugs heb ik
opgegeven, ik drink 1 à 2 dagen in de week,
ben nagenoeg vegetariër, lig meestal voor 2
uur in mijn bed en ik loop zo'n 45 km per week
achter de snelle jongens van de trailgroep aan.
Wat is er met me gebeurd? Is het de samenleving die dat gedrag uit de eerste alinea
niet langer tolereert en via allerlei subtiele
­indoctrinatie het gedrag uit de tweede aan
me opdringt? Heb ik met mijn 51 jaar zelf
­eindelijk de jaren des onderscheids bereikt en
leef ik nu naar de inzichten die dat oplevert?
Is het omdat die leeftijd me allerminst bevalt
en ik alsnog denk jonger te kunnen zijn dan ik
ben? Of komt het doordat een cardioloog me
vier jaar geleden wegens hartritmestoornissen met enige klem een life style change
adviseerde?
Allemaal waar. Maar het hardlopen zelf heeft
de doorslag gegeven: het ploegen door kou,
regen en wind, het lopen van afstanden die
ik vroeger op de fiets nog te ver vond, mee
kunnen met mensen die een onachterhaalbare
voorsprong op me hadden, mezelf voor de
spiegel tevoorschijn te zien komen achter
wegtrekkende lagen vet... Genoeg kortom om
de gezelligheid onderweg en daarbuiten, de
feedback van een peer group, de wedstrijden
en andere uitingen van socialiteit te kunnen
verdragen...
Dit is mijn zesde column voor de Hot Road
Review, en voorlopig even mijn laatste. Met
ingang van volgend nummer is deze plek dus
beschikbaar, meld je bij de redactie!
Zelf verdwijn ik achter de schermen, gewapend
met rood potlood. Zet hem op, mensen!
Uitdelen
n the
Leden va
unners
R
d
a
o
R
Hague
korting
%
0
1
d
j
i
t
l
krijgen a
kleding
n
e
n
e
n
op schoe
Nieuwe HRR-pamfletten (in Nederlands en
Engels) liggen binnenkort klaar om mee te
nemen en uit te delen. Je kan ze spoedig
vinden op de leesplank in de gang van het
clubhuis.
ZIER RUNNING, Dé hardloop speciaalzaak
Laan van Meerdervoort 632, 2564 AK Den Haag, TEL. 070-368 30 74
Rembrandtstraat 26, 2671 GE Naaldwijk, TEL. 0174-622744
www.zierrunning.nl
Mijn HRR is live
Houd zelf je gegevens bij
Mijn HRR is live. Leden kunnen nu
online hun eigen gegevens bijhouden en
updaten!
10
HOT ROAD REVIEW
EROPUIT
Dé cultloop van Scheveningen
De Meeuwen Makrelenloop gaat al-tijd door
Jaarlijks op een woensdagavond halverwege november tellen honderden Haagse lopers achter hun computer af tot half tien. Op
dat moment gaat de inschrijving voor de Meeuwen Makrelenloop open. Een loop van 10 Engelse mijl over het Scheveningse strand,
vaak door weer en wind. Na afloop ontvangen de deelnemers een makreel en kunnen zij in een warme loods napraten onder
het genot van een gebakken visje en een kop erwtensoep. Een succesformule: de Meeuwen Makrelenloop is zo populair dat het
maximum aantal inschrijvingen binnen een aantal uur is bereikt. Als je mee wilt doen, moet je er dus snel bij zijn. Ik ga bij één van
de organisatoren, Leon Rodenburg, op de avond van de inschrijving langs.
A
ls Leon de deur van zijn huis in Scheveningen opendoet, blijkt hij al de hele avond
bezig met hét moment. Het inschrijfformulier
staat klaar om klokslag half tien online te
worden gezet. Intussen plaatst hij met zichtbaar plezier af en toe een prikkelende tekst op
de website: 'Nog een uur… Ik hoop maar dat
mijn router het houdt!' Tussen de bedrijven
door vertelt hij over het ontstaan van de
Meeuwen Makrelenloop.
Van vriendengroep naar 500 deelnemers
De Meeuwen Makrelenloop ontstond ongeveer dertig jaar geleden. Een groep schaatsers,
onder wie leden van de ploeg van schaatsinternational Chris Meeuwisse, liep hard om aan
de conditie te werken. Om zichzelf een doel
te stellen, besloten zij één keer per jaar 10
Engelse mijl te lopen. Dit groepje vrienden en
bekenden bouwde de loop uit tot wat hij nu is.
Directeur van de Houtrusthallen en Meeuwen
Makrelen-organisator van het eerste uur Jan
Spek stelde de Houtrusthallen beschikbaar als
startlocatie. Na afbraak van de Houtrusthallen
werd de locatie verplaatst naar Scheveningen.
De neven van Chris Meeuwisse stellen
tegenwoordig de loods van Boeg open voor
de deelnemers. Bestuurslid Jan Bakker nam
vanuit zijn functie bij Jaczon voor iedereen een
makreel mee. 'En de gebakken vis en erwtensoep stammen uit de tijd dat we startten
vanuit de sleephelling in Scheveningen,' vertelt
Leon. 'Een van de medewerkers bakte daar
iedere vrijdag vis en was bereid dit ook voor
de Meeuwen Makrelenlopers te doen. Het was
zo koud en tochtig in die werkplaats dat een
van de vrouwen van de deelnemers besloot
erwtensoep te maken om wat op te warmen.'
Langzamerhand groeide de Meeuwen
Makrelenloop uit van loopje voor vrienden
en bekenden naar een loopevenement met
500 deelnemers. 'Dat is allemaal mond-totmondreclame geweest. We hebben nooit iets
aan promotie hoeven doen. De loop zit altijd
binnen no time vol.'
De Meeuwen Makrelenloop volgens
de groep van Frans Perdijk
'De Meeuwen Makrelenloop is gewoon dé
cultloop van Den Haag. Het is al een sport
op zich om je zo snel mogelijk in te schrijven. En dan die ene mail die je krijgt als je
één keer je mailadres niet goed invult: dat
je een enorme sukkel bent. Je loopt hem
om het stukje ploegen langs de Zandmotor.
En de gesealde makreel en borrel na afloop.
De Meeuwen Makrelenloop gaat altijd door
Er worden geen tijden geregistreerd bij de
Meeuwen Makrelenloop. 'Ons doel is om
gewoon lekker ontspannen bezig te zijn. Loop
je een record? Leuk! Wil je eerder omkeren?
Ga vooral je gang.' De Meeuwen Makrelenloop
loop je om de ervaring. Voor de gezellige sfeer
en de vis en de soep na afloop. En voor het
afzien. 'Soms klagen lopers over het weer. Het
was te mooi weer, zeggen ze dan. Iedereen
verwacht slecht weer, dat hoort er gewoon
bij. We hebben alles al gehad, maar meestal
is het gewoon takkeweer.' De meest extreme
Meeuwen Makrelenloop was tijdens een
zware storm, windkracht tien, met windstoten
en hagel. In 2010 viel er dertig centimeter
sneeuw. Alle loopwedstrijden werden afgelast.
Behalve de Meeuwen Makrelenloop. 'Ons
motto is: de Meeuwen Makrelenloop gaat
al-tijd door! Het stukje van de loods naar
het strand was even lastig, maar daarna was
het prachtig lopen over het strand. Het was
misschien wel de mooiste Meeuwen Makrelenloop van allemaal.'
De laatste minuut voor de start van de
inschrijvingen gaat inmiddels in. Leon probeert
het hoofd koel te houden. 'Het blijft toch
iedere keer weer spannend. Er zitten nu zo
veel mensen te wachten.' Om precies 21:30
zet Leon het formulier online. Binnen vijftien
seconden is de eerste inschrijving binnen.
Binnen twee minuten hebben de eerste
honderd deelnemers zich ingeschreven. 'Vanaf
de start van de inschrijving tot na de Meeuwen
Makrelenloop gaat al mijn privétijd op aan de
organisatie. Maar het geeft veel voldoening
om te zien dat de loop zo wordt gewaardeerd
en dat mensen gezellig blijven hangen na
afloop.' (mo)
De Meeuwen Makrelenloop volgens
de groep van Eric Kerklaan
'Je loopt de Meeuwen Makrelenloop om
de meligheid en onbezorgdheid van de
organisatie. Die beheerst de hele loop.
En de 'ongeveer afstand': hij kan altijd
korter en je weet ook zeker dat hij altijd
langer is dan die 16,1 kilometer die ervoor
staat. De meest legendarische ervaring
was die keer dat het vroor dat het kraakte
en iedereen al op zijn plaat was gegaan
voordat het strand bereikt was. En hij
eindigt altijd ergens in een kroeg.'
30 JAAR THE HAGUE ROAD RUNNERS
EXTRA BIJLAGE - EDITIE 4
HRR-voorzitter vestigt hoop op gemeente Wassenaar
Timmeren aan de toekomst
Uitbreiding van het clubgebouw, betere douches en meer parkeerruimte. HRR-voorzitter Toon de Graauw heeft er zijn handen vol
aan. Een gesprek over goede voornemens, de rol van de gemeente Wassenaar en over geld.
Een clubhuis is net als een gewoon huis: het is nooit af. En dus is de
verbouwing van het HRR-domein met grote regelmaat het gesprek van
de dag. Veel aandacht gaat uit naar de kleedkamers en doucheruimtes,
die wel een opknapbeurt kunnen gebruiken. ‘Ze zijn gedateerd’, zegt
clubvoorzitter Toon de Graauw,
‘daarover geen misverstanden,
maar hoe chique wil je het
hebben? Dat vraag ik me wel eens
af.’ Suggesties zoals op de laatste
Algemene Ledenvergadering dat
de verbouwing allang klaar had
moeten zijn, doet De Graauw af
als “onzin”. ‘We doen onze uiterste
best, en proberen met een resultaat
te komen dat zo gunstig mogelijk is
voor de vereniging.’
Dat resultaat laat nog even op zich
wachten. En De Graauw legt graag
uit hoe dat komt. ‘Het liefst zouden
we de verbouwing meenemen
in de voorgenomen uitbreiding
van het clubgebouw. Dat scheelt
namelijk flink in de kosten. Maar
uitbreiden doe je niet zomaar. We
zijn aangewezen op de gemeente
Wassenaar, want het gebouw staat op
Wassenaarse grond.’ En die gemeente
is heel kritisch op uitbreidingsplannen
vanwege het landelijk gebied, zo heeft
het bestuur moeten ervaren.
De Graauw vervolgt: ‘Bij de beoordeling van onze plannen baseert
de gemeente zich op oude gegevens. In het bestemmingsplan van de
gemeente worden afmetingen van het clubgebouw gebruikt die niet
meer kloppen. In 1984 is het gebouw al eens uitgebreid, door voetbalvereniging Postalia die hier toen zat. Maar de gemeente gebruikt
gegevens van voor die tijd. Ze gaat uit van een gebouw van ruwweg
400 vierkante meter, terwijl dat allang 500 is. Wij gebruiken uiteraard
die 500 wel en zouden er graag 75 vierkante meter bij willen hebben.
Maar de gemeente doet alsof haar neus bloedt en het rare is dat dit
juridisch gewoon kan. Wij als bestuur zijn het er volstrekt mee oneens
en laten het er ook niet bij zitten. Desnoods gaan we door tot aan de
Raad van State. Maar dan ben je wel zo een paar jaar verder.’
Wat betekent dat voor onze kleedkamers en douches?
‘We zullen naar een andere oplossing moeten zoeken: nieuwe kleed­
kamers en douches zonder uitbreiding. Dat kan wel, maar ook dan
willen we de kosten zo laag mogelijk houden. We kunnen subsidie
aanvragen bij de gemeente Den Haag. Als zo’n aanvraag wordt gehonoreerd, scheelt dat dertig procent van de kosten. Maar we zijn hier niet
1984 – 2014
Dit jaar bestaat The Hague Road Runners dertig jaar. In de
laatste extra bijlage is het tijd voor een beetje clubgeschiedenis. Waar was de HRR gehuisvest en wat is er allemaal
verbouwd, geschilderd en aangepast? Een gang langs een
tehuis, glazen gebouw en ‘n houten keet!
de enige sportvereniging die hun hand ophouden en die subsidiepot is
op een gegeven moment wel leeg. Dan moet je weer een jaar wachten
tot de volgende ronde.’
Kan het niet anders?
‘Nee. Dat heeft te maken met de eigendomsverhoudingen. Formeel zijn de douches en de kleedkamers eigendom van de gemeente Den Haag. Wij huren die - zoals
dat heet - om niet. Onder normale omstandigheden
zouden we jaarlijks 16.000 euro kwijt zijn aan huur,
maar nu betalen we niets. Het betekent wel dat wij
als vereniging verantwoordelijk zijn voor onderhoud
en verbetering. De gemeente zelf heeft geen plannen
om te investeren. Blijft over een renovatieplan en
daarvoor subsidie aan te vragen.’
En als we die verbouwing nou helemaal zelf betalen?
‘Dat gaat niet lukken. We hebben als vereniging
een ton aan liquide middelen. Als we er een flinke
verbouwing tegenaan gooien, zijn we dat geld in een
klap kwijt. Vergeet niet dat het om vier kleedkamers
en doucheruimtes gaat die helemaal moeten worden
gestript. Dat hakt er stevig in.’
Je kunt ook de contributie verhogen.
‘Dat is wel ter sprake geweest toen twee financiële
experts van de bouwcommissie een financieel overzicht hebben opgesteld over de bouwkosten. Mocht
de uitbreiding erdoor komen, dan gaat het lidmaatschap sowieso omhoog. Als we kiezen voor een
kleine uitbreiding kost dat al gauw 150.000 tot 180.000 euro. In
de duurste variant moet je rekening houden met een verhoging van het
clubgeld met een kleine 10 euro. Het is wel de Algemene Ledenvergadering die een voorstel voor uitbreiding moet goedkeuren en evenzeer
een eventuele contributieverhoging. Dat is geen gelopen race. De leden
betalen nu 125 euro maar, dat is toch ook geen megabedrag.’
De Graauw wijst erop dat er de afgelopen jaren al het nodige verspijkerd is aan het clubgebouw. Zo zijn vier jaar geleden de verwarmingsketels vernieuwd. ‘Wat je ook kunt zeggen over onze douches, ze zijn in
elk geval warm! Ook is er dubbelglas geplaatst. En bij de vrouwenkleedkamer zijn extra radiatoren neergezet omdat de verwarming daar het
meest tekortschoot. We zouden nu graag de hele verwarming willen
aanpakken, maar dat willen we doen met de verbouwing.’
‘Ook buiten de kleedkamers is het nodige gebeurd. Het was een zootje
toen we hier kwamen. De vorige huurders van voetbalvereniging
­Postalia hadden de boel flink laten versloffen. Het was echt oude meuk,
met schrootjes aan het plafond, een keuken uit het jaar nul en een
compleet verwilderd erf. Met heel veel enthousiaste hardwerkende
vrijwilligers hebben we als vereniging de boel flink op de schop
genomen. Het plafond hebben we eruit gesloopt en er zijn bijvoorbeeld
lichtkoepels voor in de plaats gekomen. En we hebben nu een prachtige
roestvrijstalen keuken die we dagelijks gebruiken! De bar is geheel
vernieuwd plus nog diverse andere zaken die eigenlijk nu als vanzelfsprekend worden gezien.’
Stel dat de uitbreiding van het clubgebouw erdoor komt. Wat krijgen
we dan?
‘Dat betekent ten eerste dat we een ruimte erbij krijgen ter grootte van
een klaslokaal. Die ruimte kunnen we dan bijvoorbeeld op dinsdag- en
EXTRA BIJLAGE
30 JAAR THE HAGUE ROAD RUNNERS
donderdagochtend gebruiken voor aerobic en verder voor vergaderingen, cursussen, oefeningen, spreekuren van de diëtist, dat soort zaken.
Het idee is dat we zo als hardloopvereniging meer doen dan alleen
rennen en zo aantrekkelijker worden. Ook krijgen we dan extra ruimte
voor de fysio en voor opslag. Daarnaast willen we het zaaltje aan het
begin van het clubgebouw, het zogeheten Bongaartszaaltje, bij de
douches betrekken. Er hangt een animatietekening in het clubhuis.’
Iets anders nu: de parkeerplaatsen. Hoe staat het daarmee?
‘We willen graag uitbreiden, maar ook daar heb je een lange adem
voor nodig. Op dit moment telt de vereniging ruim 50 parkeerplaatsen:
20 voor de deur aan het Groenendaal en 35 aan de andere kant bij de
golfvereniging. We zouden er graag 75 van maken. Concreet betekent
dit 35 plekken nieuwe plekken, zodat we onze auto’s niet meer in de
berm stallen. Maar het is lastig om dat voor elkaar te krijgen. Er is
gewoon te weinig ruimte en ook andere sportverenigingen hebben
zo hun wensen. Zo wil de schietvereniging een nieuw clubhuis en een
grote hal, de rugbyclub gaat ook voor een nieuw clubgebouw
en Golf Duinzicht voor uitbreiding van een
hole. Tegelijk hebben we te maken met de
gemeente Wassenaar, die spreekt van een
landelijk gebied en het open karakter zoveel
mogelijk wil handhaven. Ze gaat nu een studie
uitvoeren voor het hele gebied bij Groenendaal om de parkeerdruk en bouwaanvragen te
beoordelen.’
Dus dan heb je weer een wandelpad en verlichting nodig. Mijn motto is
daarom: kom zoveel mogelijk op de fiets.’
Is samen optrekken bij de uitbreidingsplannen ook een optie?
‘Ik denk dat het hier niet zal werken. Als hardloopvereniging zijn we
maar een kleine speler. Ik heb signalen dat we in die hoedanigheid juist
meer kans op succes hebben dan wanneer we het samen doen. Onze
voorgenomen uitbreiding is relatief bescheiden, andere sportverenigingen willen veel meer. De gemeente Wassenaar zit daar echt niet op te
wachten.’
Wanneer weten we of de uitbreiding door kan gaan?
‘We zullen nog even geduld moeten hebben. Volgend jaar mei weten
we of de gemeente Wassenaar instemt met onze bouwaanvraag.
En mocht de aanvraag worden afgewezen, dan gaan we een plan
verder uitwerken voor verbetering van de douches, al dan niet met
het Bongaartszaaltje.’ (sst)
Kunnen we als sportverenigingen niet beter
samen optrekken?
‘Dat kan nuttig zijn. Als je de krachten bundelt
kun je voor meer ecologische balans in een
gebied zorgen, door bijvoorbeeld een centrale
parkeerplaats aan te wijzen. Maar we willen
natuurlijk niet dat zo’n parkeerplaats te ver
van ons clubhuis staat. Stel dat de gemeente
ons verwijst naar de renbaan van Duindigt, dan
moeten we 400 meter lopen. Ik denk niet dat
veel mensen zich daar ‘s avonds veilig voelen.
Van niets naar iets
De geschiedenis van de HRR-huisvesting kent vele verhalen. Van houten keten, glazen
koepels en voetbalverenigingen. HRR-lid en ‘huisarchitect’ Jelle van der Veen beschrijft
de zwerftocht van de club.
Doorniksestraat
De eerste huisvesting van de vereniging na
het verzamelen van de loopgroepen op een
parkeerterrein in Kijkduin was aan de Doorniksestraat tegenover de Nieuwe Scheveningse
Bosjes. Dit was een leegstaande vleugel van
een verzorgingstehuis uit de 30’er jaren, dat
de club tijdelijk mocht gebruiken tot de nieuwbouw van een Joods verzorgingstehuis.
Het gebouw was een lage vleugel van +/- 750
m2 met een gang met aan weerskanten grote
en kleine eenpersoons patiëntenkamers en
een serre. Het hoofdgebouw was al gesloopt.
Door vrijwilligers is het gebouw geschikt
gemaakt voor de vereniging met een kantine,
kleedkamer en douches. Twee grote patiëntenkamers en de serre werden de kantine met bar.
Buurtweg
Begin 90’er jaren moest de club met spoed de
Doorniksestraat verlaten in verband met de
nieuwbouw van het Joodse verzorgingshuis
en werd ons het voormalige clubhuis van
Oranjeplein aan de Buurtweg aangeboden
(tegenover de camping). Het gebouw bestond
uit een grote glazen piramide als kantine met
er aangebouwd vier kleedkamers die alleen
buitenom bereikbaar waren.
Dit clubhuis was ook maar een tijdelijke
oplossing, omdat de pachtovereenkomst voor
de grond in 2000 afliep en wij voor die tijd het
gebouw moesten verlaten. We hebben wel het
gebouw een keer buiten opgeschilderd in een
weekeind met een grote groep vrijwilligers,
maar voor de rest was het zoeken naar een
nieuwe locatie.
Na het betrekken van de Buurtweg, in 1991,
werd ik benaderd door Jack Beljon om zitting
te nemen in de accommodatiecommissie*
(waar alleen Ton Vermolen lid van was). De
accommodatiecommissie was opgericht om
een definitieve huisvesting te vinden voor de
club.
Houten keet
De vereniging had eerder een houten noodgebouw aangeschaft voor de locatie naast
Madurodam, die echter kwam te vervallen.
De accommodatiecommissie moest dus in
30 JAAR THE HAGUE ROAD RUNNERS
overleg met de gemeente Den Haag op zoek
gaan naar een andere plek waar het gebouw
geplaatst kon worden en waar tevens ruimte
was voor alle auto’s van de HRR-leden.
Er zijn verschillende locaties de revue gepasseerd, maar geen een voldeed aan alle eisen.
Uiteindelijk was het houten noodgebouw
niet meer nodig toen de vereniging de definitieve huisvesting aan het Groenendaal werd
aangeboden. Het houten noodgebouw werd
met verlies weer afgestoten. Daarmee was de
hoofdtaak van de accommodatiecommissie
volbracht.
Groenendaal
In 1999, een jaar voordat we het gebouw
aan de Buurtweg moesten verlaten werd het
clubhuis van de voetbalvereniging Postalia
aan het Groenendaal door de gemeente aan
ons te koop aangeboden (eerder aan Duinzigt
golf). We hebben toen wel al de gemeente
aangeven dat het parkeren rond het clubhuis
een probleem was (en nog steeds is).
Het gebouw is gekocht van Postalia, de kleedkamers bleven eigendom van de gemeente. De
gemeente heeft toen eerst het achterstallige
onderhoud uitgevoerd. Het repareren van
tegelwerk in de kleedkamers, het leggen
van nieuwe dakbedekking en installeren van
nieuwe douches. De douche-installatie is toen
aangepast van 12 douches maar 23 en binnen
een uur moeten er 150-200 mensen kunnen
douchen. De extra kosten voor de uitbreiding
waren voor rekening van de club. Daarna zijn
we als vereniging aan de slag gegaan met de
rest van het gebouw.
De kantine was vreselijk, het leek wel een
bouwkeet met alleen maar grenen schrootjeswanden, een laag (eveneens) schrootjesplafond en ramen die niet open konden. We
hebben veel aangepast: o.a. openslaande
deuren geplaatst in de serre met het nieuwe
terras; het lage plafond verwijderd, een akoestisch systeemplafond en lichtkoepels aangebracht; een nieuwe bar geplaatst; wanden
geschilderd en infopanelen aangebracht.
Nadat de kantine gereed was, was ook de
entree van het clubhuis aan een opknapbeurt
toe. De stijl van de kantine is doorgetrokken in
de entree, een verlaagd plafond en de muren
gesausd. De firma, die de bar heeft gemaakt,
heeft ook de kasten en planken geleverd en de
lockerkasten uitgebreid. Later is de keuken en
de massage/ fysioruimte aangepakt.
Aandelen in de club
Dat verhuizen, verbouwen en herinrichten geld kost weet de Club van 100 maar al
te goed. Zij zijn de ‘geldschieters’ bij uitstek. Voorzitter Margriet Hoekstra vertelt
wanneer de portemonnee is getrokken.
In 1994 zat de HRR aan de Buurtweg. Er
was sprake dat de club weer zou moeten
verhuizen naar een andere locatie. Dat
zou uiteraard de nodige kosten met zich
meebrengen. Er werd toen tijdens een
ledenvergadering enthousiast door een
aantal leden (zoals Ton Toet en Marcel den
Dulk) een voorstel gedaan om obligaties of
aandelen uit te geven.
Het huidige bestuur
va
n de Club van 100
b van 100
Eerste bestuur Clu
Ben Hermans kende inmiddels het fenomeen “Club van 100” via de vader van Aad
Overdevest, omdat hij lid was van de Club
van 100 van de vereniging Blauw Zwart in
Wassenaar. Hierdoor wilde Ben ook een
Club van 100 voor The Hague Road Runners
oprichten. Aan de bar na de ledenvergadering waren er gelijk een aantal leden die
toezegden om 100 gulden te doneren.
Dit waren o.a. de reeds eerder genoemde
Ton Toet, Marcel den Dulk, Joop den Ouden,
Han en Marga Elkerbout, Rob Krahmer en
uiteraard Ben Hermans. Het balletje is toen
gaan rollen en er is een commissie c.q. bestuur
gevormd van de Club van 100. Hierin zaten
Ben Hermans, Rob Krahmer, John Agterhof,
Miranda Pronk en Zier Schaap.
De Club van 100 was
in het begin een soort
vriendenclub die de
vereniging een warm
hart toe droeg. Pas later
in 2001, is het bij notariële akte een vereniging
geworden die zich in liet
schrijven bij de KvK.
EXTRA BIJLAGE
Al deze werkzaamheden zijn gedeeltelijk door
professionele bedrijven uitgevoerd en werkzaamheden die we zelf konden uitvoeren zijn
door een groot aantal vrijwilligers gedaan. Veel
vrije tijd is door leden van de HRR daarvoor
opgeofferd.
Terrein en tuin
Last but not least werd ook het terrein rond
het clubhuis langzaam maar zeker veroverd op
de wildernis die het was toen we in 1999 aan
het Groenendaal kwamen. Stukje bij beetje
is de woestenij ontwikkeld tot de tuin die het
nu is. Toen definitief kwam vast te staan dat
er op het achterterrein geen parkeerplaatsen
zouden komen, is er een hek geplaatst tussen
ons terrein en de golfbaan. Het voetpad met
verlichting over het achterterrein is door
de gemeente aangelegd. Daarmee heeft
het laatste stuk terrein zijn definitieve vorm
gekregen.
De tuin wordt nu al een jaar of tien door
een groep vrijwilligers (tuincommissie)
onderhouden.
*Tevens werd Jelle in 1991 gevraagd om zitting te
nemen in het bestuur, met een onderbreking van
twee jaar heeft dat geduurd tot 2010.
Feiten en cijfers
• Het aantal leden van de Club van 100 in het
eerste jaar was 73.
• Het huidig aantal is 124.
• De allereerste jaaruitgave (1994) was € 443
voor certificaten, het aantal donateurs 73 en
de totale bijdrage € 3.779.
• In 1995 hadden we 103 leden die met
elkaar € 4.710 bijdroegen en een TV-schotel
doneerden ter waarde van € 1.328.
• In 2001 hadden we de meeste donateurs - te
weten 236 - met een totale bijdrage van
€ 12.099.
• Echter in 2002 ontvingen we aan donaties
€ 12.397 - de hoogste jaarinkomsten ooit
met wel iets minder leden namelijk 226.
• Voor het clubhuis aan de Buurtweg is
er totaal € 10.120 door de Club van 100
bijgedragen, terwijl er voor Groenendaal
inmiddels € 113.604 is uitgegeven (of beter:
gedoneerd aan de HRR).
• De grootste bijdragen zijn gedaan bij de
aanschaf van het Clubhuis Groenendaal
in 1999 - € 18.059, plaatsing plafond in
serre en kantine in 2002 - € 18.995; nieuwe
dakbedekking in 2003 - € 19.401 en in 2006
werd bijna het hele banksaldo (€ 13.823) aan
de renovatie van de keuken gespendeerd!
• We begonnen weer bij af met sparen en
inmiddels is er een saldo op de bank van
ruim € 44.000 opgebouwd. Zoals aan de
donateurs gemeld, spaart de Club van 100
voornamelijk voor het aanpassen en renoveren van het clubgebouw zodra dat mogelijk
is. We kunnen dan een behoorlijke financiële
bijdrage leveren.
Lid worden van de Club van 100? Meld je aan bij
Margriet Hoekstra (telefoon 070 347 3290)
30 JAAR THE HAGUE ROAD RUNNERS
EXTRA BIJLAGE
Van verzamelplaats naar eigen clubhuis
1984:
30 Jaar geleden was er nog geen
sprake van een eigen clubhuis voor de Hague Road
Runners. In het begin verzamelden hardlopers zich
- in weer en wind - voor hotel Atlantic in Kijkduin.
1986:
De HRR kreeg van de gemeente Den Haag een clubhuis
aan de Doorniksestraat aangeboden. Het was een oud vervallen, half
afgebroken verpleeghuis (volgens sommige een sanatorium voor tering
lijders). In 1992 moest het clubhuis plaatsmaken voor nieuwbouw van
verpleeghuis De Eshoeve (Doorniksestraat 150).
1992: Er moest met spoed een ander clubhuis komen. Om de
gemeente, die een stuk grond beschikbaar zou stellen, onder druk
te zetten kocht het bestuur van de HRR alvast een houten gebouw.
Dat werd opgeslagen in een magazijn van het oude PTT-gebouw
aan de Constant Rebecquestraat (tegenover de Gasfabriek). Het
mocht niet baten. Niemand weet waar de ‘keet’ is gebleven.
1992:
Hetzelfde jaar kon de HRR gelukkig het
glazen clubgebouw aan de Buurtweg in Wassenaar van
voetbalvereniging Oranjeplein overnemen. Het ronde gebouw dat de voetbalclub meer dan 800.000 gulden had gekost - was nog
geen tien jaar oud. De slechte speelvelden en het feit dat er geen
openbaar vervoer was doorgetrokken naar de Buurtweg zorgden
ervoor dat Oranjeplein (oorspronkelijk uit de Schilderwijk) aan de
rand van de afgrond balanceerden. Toen zij de keus kregen om
uit te wijken naar het Zuiderpark grepen ze dat met beide handen
aan. Buurtweg tegenover camping Duinhorst
1999:
Ook aan de Buurtweg mocht de HRR niet blijven.
Onverwachts, maar als een godsgeschenk, kwam dichtbij een
clubhuis van voetbalvereniging Postalia vrij. Postalia had een
fraai op het zuiden gelegen clubgebouw aan Groenendaal 11. De
voetbalvereniging ging weg, omdat de club te klein was geworden
en met een andere vereniging fuseerde. De voetbalvelden van
Postalia werden golfterrein, evenals de velden van Oranjeplein
aan de Buurtweg. In de jaren erna zorgden de HRR ervoor dat
het gebouw van Postalia en de tuinen een ware metamorfose
ondergingen. Inmiddels is Groenendaal 11 al vijftien jaar de
thuisbasis van de HRR.
HOT ROAD REVIEW
KORTE BERICHTEN
11
Hot Road Relationships
Sportief op de tandem
Al ruim twintig jaar zijn ze elke week te vinden op de club, Emma Spaans en Pierre van Leeuwen. Dat ze trouwe clubleden zijn
is wel duidelijk, maar wat weten we eigenlijk van ze? En waarom die keuze voor een tandem? Een kijkje in het leven van dit
hardloopstel.
E
mma en Pierre leerden elkaar kennen bij
de Haagse Vrijwillige Reddingsbrigade en
hebben sinds 1980 een relatie. Na de geboorte
van de kinderen (2 zonen en 1 dochter) vond
Emma het tijd worden om wat kilo’s kwijt te
raken en haar conditie op peil te krijgen. Een
goede reden om lid te worden van de HRR.
Pierre had zich al eerder aangesloten bij de
HRR. Van zijn 14e tot 21e was hij lid van de
Atletiekvereniging Sparta en maakte daar het
begin van de wegatletiek mee. Na een aantal
jaren zonder hardlopen pakte hij het samen
met Emma weer op. Emma loopt nu in de
groep van Jos de Graaf en Pierre is trainer van
de trailgroep op dinsdag- en donderdagavond
en de zaterdagochtend.
Naast de zorg voor de kinderen, werken en
hardlopen is er toch nog tijd voor hobby’s.
Emma's grootste hobby is het stofferen van
stoelen. Ze volgt namelijk een cursus meubelmaken op het Hout- en Meubel College in
Rotterdam. Haar ambitie is om zelf stoelen
te maken en te stofferen. Kijk maar eens op
haar website www.stoelendanz.nl. Ze neemt
ook opdrachten aan, maar alleen als ze er zelf
plezier aan beleeft. Het blijft tenslotte een
hobby!
Pierre is fietsenmaker bij Hans Struijk fietsen.
Eigenlijk is hij daar bij toeval terechtgekomen.
Hij kwam er vaak om spullen te halen voor de
vele fietsen die horen bij een gezin. Op een
dag werd hij gevraagd om te komen helpen en
zo is hij er ‘blijven hangen’. Daarvoor was hij
zzp'er en repareerde hij fotocamera’s.
Naast hardlopen is Pierre watersporter (zeezeilen en windsurfen). In de haven van Scheveningen ligt hun zeilboot waarmee ze regelmatig
oversteken naar Engeland. Een andere hobby
is fietsen, zowel op de racefiets als de ATB en
met Emma op de tandem.
Over die tandem… Die hebben ze gekocht
omdat ze allebei van fietsen houden. Alleen
kan Emma Pierre bij lange na niet bijhouden.
Nu blijven ze gezellig bij elkaar en kan Pierre zo
hard fietsen als hij wil... en Emma ook. (mvg)
Oproep
Wat doet jouw groep?
Lezen
De meeste groepen lopen niet alleen hard. Ze komen ook samen voor een goede
maaltijd of gaan naar de film. Een select gezelschap binnen de HRR komt eens in de
zes weken bijeen voor een boekbespreking. Paula van Nieuwenhuizen vertelt.
’O
nze boekenclub bestaat
al meer dan
vijftien jaar en telt
twaalf mensen.
Lid word je niet
zomaar. Je kunt
alleen worden
gevraagd,
net zoals bij de
Vrijmetselaars. De
groep is opgericht
door Nel Buis en Lenie Gelauf, zeg maar onze
founding mothers. Het idee ontstond tijdens
een training. Je kletst dan over van alles en
toen ging het opeens over het boek De ontdekking van de hemel van Harry Mulisch. Kunnen
we hier niet meer mee, dachten ze.
Ikzelf zit al zo’n tien jaar bij de boekenclub. We
komen eens in de zes weken samen. Van te
voren spreken we af welk boek we gaan lezen
en daar gaan we dan over discussiëren. Dat
gebeurt bij een van ons thuis. We beginnen
met een maaltijd en daarna gaan we het boek
bespreken.
Gekakel
Zo’n boekbespreking kan er best stevig aan
toegaan. Er wordt wat afgekakeld en soms kun
je elkaar bijna niet verstaan. Gelukkig hebben
we nog altijd onze founding mothers. Als het
echt te gortig wordt, grijpen zij in.
Ook onze partners worden behoorlijk op de
proef gesteld. Zij moeten die herrie de hele
avond aanhoren. Sommigen gaan daarom
maar naar het café of verschuilen zich in
de keuken. Mijn ex-partner vond het altijd
vreselijk.
Verrijking
Het leuke van de boekenclub is dat je dingen
leest die je anders niet zo snel zou lezen. Je
verlegt je grenzen. Je gaat ook met andere
ogen naar een boek kijken. Sommigen halen
er heel andere dingen uit dan ikzelf. En het is
wel even anders dan op school: niets ligt vast.
Ik zie het als een verrijking van mijn literaire
leven. De boekenclub heeft ook een sociale
functie. Net als bij het hardlopen zie je elkaar
veel en als het erop aankomt kunnen we veel
voor elkaar betekenen. We delen lief en leed
met elkaar.' (sst)
Deel je leukste en mooiste
Roadrunnermomenten!
De mediacommissie is altijd op zoek naar leuke
clubmomenten om te delen op Facebook. Heb
je een bijzondere wedstrijd gelopen? Heb je
iets gezelligs gedaan met je loopgroep? Ken
je iemand die een fantastische prestatie heeft
neergezet? Mail je nieuws (het liefst met een
foto) naar [email protected]
Runnertjes
Bij de trekking van 10 november 2014
hebben de volgende mensen een
barkaart gewonnen:
€ 20,- J.L. d'Hooghe
€ 10,- René Beekhuizen, Gerard Bal,
Bert van Aller, Carme, Bas Mullekes,
Groep Ton Bakhuis
€ 5,- Nellie V., Sandra Duijx, Jacob E.,
Marijke den Dulk
Wil je in aanmerking komen voor het
winnen van een barkaart, vul je volle kaart
dan duidelijk in, met voor- en achternaam.
12
HOT ROAD REVIEW
KORTE BERICHTEN
Input welkom
Archief HRR in de maak
Het is een hele klus, maar dan heb je ook wat: 30 jaar HRRarchief, digitaal opgeslagen. Jeroen Wevers (uit de groep van
Appie Beekhuizen) en Ronneke Borsboom (zelf trainer) gaan er
de komende maanden mee aan de slag.
Van de ledenadministratie
Door: Willem van Prooijen
In deze tijd kijkt de ledenadministrateur alweer naar het volgende
jaar. Dat ziet er goed uit: we gaan met méér leden van start dan
aan het begin van 2014. Soms zijn er ook goedwillende leden die
alvast hun contributie voor 2015 willen betalen. Doe dat niet!
Boekhoudkundig moet de penningmeester dan veel meer werk
doen dan wanneer je rustig de rekening afwacht. Het mooiste is
wanneer je met automatische incasso wilt betalen. Voor zover
nog niet gedaan kun je dat aangeven onder Mijn HRR.
Recente aanmeldingen:
Iris van Hagen
Jacinta Coppens
Folkert Joustra
Monica Herrera
Clasina Jansen
Johan Schilperoort
Bart van Horssen
Petr Saltykov
Natascha Hoogkamer
Harrie Elzinga
Bo Suijkerbuijk
Esmé Valk
Heleen van Nifterik
Ellen Koedam
Frank Krenning
Patricia van Es
Beatrix (Trix) Prot-Wennen
Lidewij Plaat
Zoektocht
Het idee voor een archief ontstond tijdens de productie van de jubileumbijlagen van de Hot Road Review, vertelt Ondine Gort, voorzitter van
de mediacommissie. 'Daarvoor hadden we ook oude documenten en
foto’s nodig, en dat bleek knap lastig. Eigenlijk weten we niet wat we
waar kunnen vinden.'
Logische structuur
Volgens Jeroen, als historicus verbonden aan TNO, gaat het bij de
archivering in feite om drie vragen. 'We moeten in kaart brengen wat
we hebben, wat we willen bewaren en vooral hoe.' Dat laatste is heel
belangrijk, voegt Ronneke (ook historicus) eraan toe. 'We willen dat
iedereen eenvoudig bij het archief kan. De structuur moet dus in orde
zijn. Als dat niet goed zit, kun je over een paar jaar weer opnieuw
beginnen.'
Oproep aan HRR-leden
Jeroen en Ronneke verwachten al snel een jaar nodig te hebben. 'We
duiken de archiefkasten in maar doen ook een beroep op alle HRRleden. Als iemand interessant materiaal heeft, horen we dat graag!'
Voor de input van HRR-leden is een speciaal e-mailadres aangemaakt:
[email protected]. (sst)
Kluisjes te huur
Clubleden van de HRR wordt aangeraden om hun kostbare
spullen niet onbeheerd achter te laten in de kleedkamer. Tijdens
de training kan je deze spullen in de plastic box leggen die op de
bar staat. Hou er wel rekening mee dat de barmedewerkers niet
verantwoordelijk zijn als er eventueel spullen uit de box verdwijnen. Mocht je toch meer zekerheid willen, dan kan je een kluisje
huren. Kosten hiervan zijn € 10,00 per jaar plus een éénmalige
borg voor de sleutel van € 5,00. Interesse? Neem dan contact op
met Izaak Luteijn, [email protected]
Allen van harte welkom!
HOT ROAD REVIEW
KORTE BERICHTEN
13
Uit de vitrine:
‘Zolang het fysiek goed gaat, blijf ik hardlopen!’
Henk Breugom uit de groep van Pieter de Graaf brak de afgelopen periode maar liefst twee clubrecords. Op 11 oktober
kwam hij tijdens de 1 van de 4 Loop bij Haag Atletiek de top drie binnen in de categorie M70 op de 10 kilometer. Eerder
liep hij op 27 september in ’s-Gravenzande 10 Engelse mijl in 1:24:40. Hiermee bereikte hij in de vitrine de eerste plaats in de
categorie M70.
Je draait al een behoorlijke tijd mee op de club.
Dan heb je er vast al een hele carrière op zitten?
Ik ben al 25 jaar lid van the Hague Road Runners
en daarvan train ik al 24 jaar bij Pieter de Graaf.
Ik heb dus heel wat lopers zien komen en gaan.
Maar er zijn er ook een aantal blijven hangen,
zoals ikzelf. Ik heb alle afstanden wel zo’n beetje
gelopen. In totaal dertien marathons, waaronder Leiden, Rotterdam, Amsterdam en Almere.
Mijn snelste tijd was 3:24. Daarnaast heb ik
ontelbare halve marathons gelopen in onder
andere Brussel, Parijs en verder.
Ik heb gewerkt als vrachtwagenmonteur en ben
opgeklommen tot werkplaatschef bij Volvo.
Daar heb ik tot mijn zestigste gewerkt. Na
mijn pensionering begonnen de tijden van de
wedstrijden eruit te springen. Dat komt deels
omdat er natuurlijk minder concurrentie is. Al
zijn er nog steeds mannen waar ik rekening mee
moet houden. Al met al gaat het nog lekker,
al gaat het wat rustiger en duurt het herstel
langer. Ik heb nog steeds plezier in het lopen.
Train je voor een speciaal doel?
Natuurlijk is het mooi meegenomen om een
tijd te verbeteren, maar ik train daar niet meer
speciaal voor. Ik vind het al mooi om op mijn
leeftijd met de jonge garde mee te kunnen
hobbelen. Eerst dacht ik tot 65, toen tot 70
jaar en nu ben ik alweer bijna een jaar daaroverheen. Zolang het fysiek goed gaat, blijf ik
hardlopen!
Wat is je geheim?
Het geheim is om een goed evenwicht te
vinden tussen training en rust. Je moet altijd
goed luisteren naar je lichaam. Mocht je toch
een blessure oplopen, heb dan geduld en
wacht tot het over is. Zo hou je er lang plezier
in! En verder is de groep waarin je loopt ook
doorslaggevend voor het resultaat.
Henk Breugom
Het complete overzicht met clubrecords staat
op de website. Daar vind je ook een overzicht
met de laatste wijzigingen in de vitrine. (mo)
Nieuw op de club: Dorien Bennink
Dorien (36) woont al 13 jaar in Den Haag, maar is geboren en getogen in
Almelo. Ze is onlangs lid geworden en traint bij Ed Zijl.
Wat doe je als je niet hardloopt?
Ik ben net begonnen met een nieuwe
baan als redacteur bij Tappan Communicatie. Ik werk er nu anderhalve
maand en ik vind het geweldig! Voor
mij een behoorlijke carrièreswitch, want
daarvoor werkte ik als economisch
consultant.
Naast hardlopen ben ik in mijn vrije
tijd druk met theater. Ik speel amateurtoneel bij de Haagse toneelgroep
Adodvs. Ook zit ik daar in het bestuur. In
november waren er weer voorstellingen
en met veel plezier hebben we zeven
keer de zaal plat gespeeld. Leuk dat er
ook HRR'ers zijn komen kijken! Verder
vul ik mijn tijd graag met gezelligheid.
Etentjes, theaterbezoek, borrelen met
vrienden, dat soort dingen. En af en toe
lekker op reis of vakantie.
Dorien Bennink
Waarom ben je lid geworden van HRR?
Ik liep wekelijks mijn eigen vaste rondje,
maar merkte dat ik behoefte kreeg aan
meer uitdaging en trainingsdiscipline.
De motivatie om telkens weer van de
bank te komen, zonder stok achter de
deur, was regelmatig ver te zoeken.
Jammer, want ik wist dat als ik wat vaker
zou trainen, ik zeker beter zou worden.
Toen ik dit tegen een vriendin zei die ook
bij HRR loopt (Maartje Oijevaar), bracht
ze me op het idee om een maand op
proef mee te trainen. Dat beviel zo goed,
dat ik lid ben geworden. Zó lekker om na
een zware training thuis voldaan op de
bank te ploffen! Verslavend.
Train je voor een bepaald doel?
Ik ben echt van de korte afstanden: 5
en hooguit 10 km. Ik wil graag sneller
worden op de 5 km. Mijn snelste tijd tot
nu toe is 23:55 minuten. Dat is al bijna
2 minuten harder dan toen ik afgelopen
zomer begon bij HRR. Ik doe mee aan
het Zorg&Zekerheid circuit en het zou
super zijn als ik aan het eind daarvan
rond de 22 minuten loop. (mo)
14
HOT ROAD REVIEW
OP EIGEN BODEM
Buurman van HHR Arie Oosterveer (83)
'Altijd leven om me heen'
Je hebt altijd baas boven baas. Gaat de geschiedenis van de HRR al een lieve dertig jaar
terug, het is niets in vergelijking met die van buurman Arie Oosterveer. 'Ik geniet van
de mensen in de buurt.'
A
rie Oosterveer is net 83 geworden en
woont al meer dan 70 jaar pal naast ons
clubhuis. Zijn houten huis aan de Groenendaal
9A ziet er schilderachtig uit. Het pand is vermoedelijk Engelse import en staat er al sinds
eind 19e eeuw. Het is inmiddels bestempeld
tot monument in de gemeente Wassenaar.
Oorspronkelijk deed het gebouw dienst als
clubhuis van de Haagse Golf en Countryclub.
Later kreeg het een woonbestemming en
nam het gezin Oosterveer er zijn intrek. Arie
is er nooit meer weggegaan. Hij woonde er
jaren met zijn ouders, broers en zus en is nu
eigenaar van het pand. Zijn enige metgezel is
zijn hond, Bella.
Golfsport
Arie Oosterveer maakt nog een uiterst vitale
indruk. Helder van geest, fysiek in prima
conditie en eigenlijk altijd bezig. 'Ik heb weinig
Wie zijn zij?
Waar we ook heen rennen, we komen er
altijd langs: onze buren. Sportvereniging­
en, woningbezitters, golfclubs, ze vormen
een bont gezelschap. Hot Road Review
maakt de komende maanden een rondje
langs de velden. Deze eerste keer brengen
we een bezoek aan Arie Oosterveer, een
buurtbewoner van het eerste uur.
zitvlees,' zegt hij zelf. Hij golft twee keer in de
week ('handicap 15, in mijn gloriedagen was
dat handicap 2'), en maakt nog zelf het huis
schoon. Buiten heeft hij een kippenren en een
moestuin waar hij een groot deel van het jaar
van kan eten. 'Mijn hele vriezer zit vol.'
Een groot deel van het leven van Oosterveer
heeft in het teken gestaan van de golfsport,
vertelt hij. 'Toen wij hier voor de oorlog
kwamen wonen, werkte mijn vader bij de
Haagsche Golf en Country Club. Hij was er
'hoofd greenkeeper'. Dat betekent dat je voor
het gras, de bomen en de beplanting zorgt en
alles eromheen. De club heeft hier verderop
ook nog een clubhuis gehad, in Benoordenhout op de plek waar nu de Albert Heijn staat.
Later zijn ze verhuisd naar Wassenaar, maar de
naam van de club is altijd hetzelfde gebleven.'
'Ik heb weinig zitvlees'
In dienst zijn van een golfclub betekende voor
de oorlog nog niet dat je ook lid kon worden.
Dat waren twee totaal verschillende zaken,
zegt Oosterveer. 'Golf was van oudsher een
sport voor de rijkeren onder ons, de beter
gesitueerden. Wij behoorden niet tot die
groep, dus zelf een balletje slaan zat er niet in.
Maar na de oorlog veranderde dat. Toen werd
de kloof kleiner en konden we zelf ook gaan
golfen.'
Contact met omgeving
Wie het terrein van Oosterveer oploopt, ziet
meteen hoe verweven hij is met de golfsport:
hij verkoopt er al jaren golfballen en golfclubs.
'Het zijn eigenlijk afdankertjes waar clubs geen
belangstelling meer voor hebben. Ze werken
daar liever met nieuwe spullen, daar kunnen
ze geld aan verdienen. Mensen die een weggeslagen bal in de struiken vinden komen daarom
naar mij toe. Ik geef er een zacht prijsje voor
en verkoop het weer door. Dat houdt me
lekker bezig en zo houd ik een beetje contact
met de omgeving.' Oosterveer verkoopt ook
eieren, van de meer dan twintig kippen die in
zijn tuin rondlopen.
Buurman Arie Oosterveer
De handel in golfspullen en eieren typeert
Oosterveer, die in het verleden op tal van
manieren de kost heeft verdiend. 'Ik heb nooit
een echte baan gehad en heb altijd maar
wat aangerommeld. Door de oorlog zat een
fatsoenlijke opleiding er niet in. En dus ging ik
HOT ROAD REVIEW
OP EIGEN BODEM
op jonge leeftijd werken. Eerst in een dierenpension, hier op het terrein, met honden en
katten. Dat heeft enkele jaren geduurd. Daarna
werd ik eigenaar van twee strandtenten bij
Kijkduin. Verder heb ik hier in de buurt een
koffietent gehad, vlakbij Huis ten Bosch. Die
zaak heette toen Bosch Hek. De naam is inmiddels veranderd, maar het gebouwtje staat er
nog steeds.'
Starter
Op latere leeftijd trad Oosterveer min of meer
in de voetsporen van zijn vader: in 1985 kwam
hij zelf in dienst bij de Haagse Golf en Country
Club. 'Als zogeheten starter, een functie
waarin je mensen ontvangt, geld int en gasten
inschrijft. Ik heb dat tien jaar gedaan, totdat ik
in 1995 met pensioen ging.'
Door zijn werk als starter is hij nu nog steeds
aan de golfclub verbonden. 'Ik hang er als het
ware nog bij en mag er nog steeds spelen. En
dat doe ik dan ook. Kort geleden nog heb ik
een wedstrijd tegen het bestuur gespeeld.'
De baan als starter was de eerste waarbij Arie
geen eigen baas was. Voor de rest heeft hij
altijd op eigen benen gestaan. Privé is het niet
veel anders gegaan. Arie is nooit getrouwd
geweest, een duurzame relatie zat er voor
hem niet in. 'Gelukkig komt mijn zus vaak
over de vloer, die houdt me gezelschap en ze
houdt een oogje in het zeil. En verder heb ik
natuurlijk mijn hond, Bella, een Duitse herder.
Die blaft de boel bij elkaar als er iets loos is.
Kort geleden gebeurde dat nog, toen hier
vlakbij werd ingebroken in een gebouw van de
plantsoenendienst. De inbrekers hebben niets
meegenomen, vermoedelijk zijn ze geschrokken van het geblaf en vertrokken.' Bang wordt
Oosterveer er niet van. Hij voelt zich prima en
geniet van zijn tuin en de mensen in de buurt,
ook van alle hardlopers. 'Ik heb het leven altijd
een beetje om me heen.' (sst)
Handel in golfspullen en eieren
HGR-ADV-200x120ZW:Opmaak 1 10-06-11 13:15 Pagina 1
UW GEVEL
ONZE ZORG!
ONZE ACTIVITEITEN ZIJN:
VOEGWERK VERVANGEN
GEVELREINIGING
METSELWERK HERSTELLEN
IMPREGNEREN
SCHOORSTEEN RENOVATIE
BEL TIJDENS KANTOORUREN:
070-3512888 OF 06-53311874
MAAR OOK:
SCHILDER- & TIMMERWERK
LOOD-, ZINK- & KITWERK
GRANITOPLEISTER AANBRENGEN
HERSTELLEN VAN LATEIEN
RESTAUREREN VAN ORNAMENTEN
GRAFFITI VERWIJDEREN
STRALEN VAN ALLE MATERIALEN
BETONHERSTEL
GEVEL RENOVATIE
GESPECIALISEERD IN SNIJ- & KNIPVOEGEN
KIJK VOOR MEER INFORMATIE OP:
WWW.HGRGEVELRENOVATIE.NL
15
16
HOT ROAD REVIEW
CLUBEVENEMENT
Donkere dagen voor de Kerst(loop)
Iedereen kent ze: de donkere dagen voor kerst. Vroeg in de ochtend je autoruiten krabben, handschoenen aan op de fiets en aan het
einde van de middag begint de avond al. Hoe je jezelf dan toch kan motiveren? Meedoen met de HRR-Kerststrandloop!
Wachten op het startsein van de Kerstloop
Vijf tips om de winter
fit door te komen
die tijdens de winter
1 Hardlopers
blijven trainen, blijven fit en kunnen
voor het voorjaar hogere hardloopdoelen stellen. Wie wil dat nou niet?
Winterwedstrijden zijn echte uitdagin2 gen.
Ze houden je niet alleen scherp,
ze zijn ook een grotere test van wat
je in je mars hebt. Je staat niet alleen
voor de afstand maar hebt ook te
kampen met slecht weer.
geeft je energie. Door het koude
3 Het
weer kun je je vermoeider voelen
dan gewoonlijk. Dan is het moeilijk
om de deur uit te stappen en te gaan
hardlopen. Dat wil niet zeggen dat het
je nog verder uitput – van hardlopen
is bewezen dat het je energieniveau
juist een boost geeft.
in de winter hoeft niet
4 Hardlopen
koud te zijn! Zorg dat je verschillende
ademende lagen kleding aan hebt.
in de winter is veel mak5 Hardlopen
kelijker met een maatje of een groep.
Het idee dat er anderen op je wachten
kan precies de motivatie zijn die je
nodig hebt. En op hele koude dagen is
het gewoon prettiger om buiten te zijn
met vrienden dan in je eentje.
D
e een is fanatieker dan de ander. De een
bergt zijn schoenen op zodra het woord
'winter' valt. De ander loopt keihard door, tot
diep in de winterse buien. Soms is het lastig
om die hardloopmotor aan te jagen als de
regen hard tegen het raam tikt en iedereen
warm binnen zit.
Neem de feestdagen. Aan de ene kant kijk je
er elk jaar naar uit. Gezelligheid in huis met
de kaarsjes aan en een warme deken op de
bank. Lekker eten en wijn drinken met familie
en vrienden. Sinterklaasavond met cadeautjes.
Even later de kerstboom die schittert in de
huiskamer. En aan het einde van het jaar
schieten we massaal het vuurwerk de lucht
in. Alles bij elkaar een heerlijke tijd. Maar
Goed voorbeeld doet
goed volgen
je kijkt ook tegen die donkere dagen op. Je
bent sneller moe, het weer motiveert niet
(hagel, regen, wind en in het ergste geval zelfs
sneeuw) en keer op keer lijkt de warme bank
HOT ROAD REVIEW
het te winnen van je hardloopschoenen.
En dan hebben we het nog niet eens over het
heerlijke comfortfood in de koude wintermaanden. Boerenkool met worst, suddervlees,
ovenschotels, erwtensoep en de welbekende
'culinaire' dagen tijdens Sinterklaas, Kerst en
Oud en Nieuw die toch meer calorieën bevatten dan ons zomerse menu. De chocola, wijn
en kalkoen is niet aan te slepen en in plaats
van één keer opscheppen hebben we minimaal
zes gangen op het menu staan en sluiten we
het jaar af met oliebollen en champagne.
CLUBEVENEMENT
17
Op vrijdag 26 december 2014 om 12 uur gaat
de kerststrandloop voor de 19e keer van start
Gratis erwtensoep en
gebakken visje
Als je er aan denkt smacht je waarschijnlijk
meteen naar je hardloopschoenen. Frisse
lucht, bewegen en weg met die calorieën.
Daarom is het ideaal dat je bij een club als
The Hague Road Runners loopt. Er is altijd wel
iemand in je groep die meegaat of je motiveert
om toch naar die ene training te komen.
Goed voorbeeld doet goed volgen.
Gelukkig zijn er in de wintermaanden ook
leuke runs te vinden. De leukste? De jaarlijkse HRR Kerststrandcross. Een fantastische
hardlooprace om die berg Kerstcalorieën te
verbranden en er even tussen uit te zijn tijdens
de feestdagen.
Je kan 5 of 10 kilometer lopen en er is een
speciale kidsrun van 1,2 kilometer. Ook kun je
kiezen voor nordic walking. Het parcours gaat
volledig over het strand. Natuurlijk zijn die zes
gangen alleen te bestrijden met 10 kilometer
goed afzien. Om maar niet te spreken van
de gangen die ’s avonds weer op het menu
staan...
Tussen havenhoofd en pier
Inschrijven kan vanaf 10 uur ’s ochtends bij de
Aquajutter, een visserskroeg op de boulevard
bij het havenhoofd. Kosten zijn 6 euro.
Na afloop ontvangen alle deelnemers een
herinnering en is er voor iedereen een gratis
kop erwtensoep en een visje. (MvdD)
18
HOT ROAD REVIEW
UIT HET BUITENLAND
‘Dansen is de beste cooling down!’
Onze fysio Dannis van den Berg is net terug uit NY. Niet als loper van de marathon, maar als lid van Holland Runner. ‘Ik ben reisleider,
fysiotherapeut én fotograaf in een.’
O
nlangs sprak de Hot Road Review met
huisfysiotherapeut Dannis van den Berg.
Hij behandelt al ruim 27 jaar lopers bij HRR,
maar ook wedstrijdlopers bij de marathon in
New York, Berlijn en Londen. Dannis is zelf
ook een actieve hardloper en heeft inmiddels
twaalf keer een marathon gelopen, waarvan
vier in New York.
‘Door mijn drukke baan als fysiotherapeut en
de onregelmatige werktijden is het onmogelijk
om bij de HRR ook te trainen. Jammer, maar
alleen vind ik het ook heerlijk om kilometers
te maken.’
Dannis is net terug uit de States. Op zondag
2 november was de NY Marathon. Voor Dannis
een speciale gelegenheid, omdat het de tiende
keer was dat hij er in New York bij was als fysio
en begeleider.
Reisleider
In 2005 heeft Dannis zich via HRR-lid Aad van
Straalen verbonden aan Holland Runner. Deze
organisatie verzorgt complete hardloopreizen
naar de marathons van New York, Londen en
Berlijn. Dannis sloot zich aan als fysiotherapeut
en behandelt samen met Rob Walterbos de
deelnemers tijdens het traject naar de marathons, en vooral tijdens de laatste dagen voor
de tocht over 42,195 km.
Dannis: 'Iedereen in New York heeft zijn eigen
taken. Ik ben fysiotherapeut maar op de dag
van vertrek sta ik op Schiphol en vang daar de
deelnemers op. Eenmaal in New York begeleid
ik ze naar hun hotel en zorg ik voor de informatie over onze spreekuren, de marathon en tips
voor sightseeing. Eigenlijk ben ik dus ook een
beetje reisleider!'
Spreekuur
Eenmaal in New York nemen Dannis en Rob
hun intrek in een hotel. Daar hebben ze een
slaap- en behandelkamer in één. 'Het klinkt
wat primitief maar heeft ook wel zo zijn
charme', zegt Dannis lachend. De heren zijn er
voornamelijk voor ‘troubleshooting’. Het gaat
vaak om kleine pijntjes die ontstaan door het
vele lopen tijdens het sightseeën in New York
of om het aanbrengen van medical tape. 'Het
is vaak meer een psychisch spreekuur - zo vlak
voor de marathon - dan dat er daadwerkelijk
behandeld moet worden. Want een marathon
lopen is niet niks en brengt altijd zenuwen met
zich mee.'
Tijdens de NY Marathon
ben ik eigenlijk ook
een beetje reisleider
Drie dagen voor de marathon is er dagelijks
een spreekuur waar lopers zich kunnen
melden voor een behandeling. Massages staan
niet op de kaart: 'Iedereen wil natuurlijk het
liefst nog even gemasseerd worden voordat
de marathon begint, maar met ruim 300
Holland Runner lopers is dat niet te doen.
Rob en ik richten ons echt alleen op medische
handelingen.'
Tips en tapejes
Naast het spreekuur geeft Dannis ook een
lezing aan de lopers om ze te informeren over
de laatste do’s en don’ts. Dannis: 'Ik verdiep
me voor de lezing in de weersomstandigheden
om een goed kledingadvies te geven. Verder
Dannis van den Berg in NY
geven we praktische tips over vocht en wat je
mee moet nemen voor onderweg zodat je de
marathon ‘gezond’ kunt uitlopen.'
Op de dag van de marathon zelf is Dannis aanwezig in het startvak voor de laatste tapejes
en bemoedigende woorden. Hier kunnen de
lopers ook nog de laatste vragen stellen of een
praatje maken. Als het startschot heeft geklonken haast Dannis zich naar diverse plekken
langs het parcours. Niet als fysiotherapeut
maar als fotograaf. 'Alle lopers die via Holland
Runner de marathon lopen, hebben een shirt
met daarop een oranje tulp aan die van veraf
goed te zien is. We kunnen de lopers daardoor
goed volgen en tegelijk de mooiste plaatjes
schieten. Iets wat achteraf erg gewaardeerd
wordt!'
Beste cooling down
Wanneer alle lopers over de finish zijn
wordt dit ’s avonds groots gevierd in grand
café Heartland Brewery onder het Empire
State Building. De unieke locatie is speciaal
afgehuurd voor alle lopers van Holland Runner.
'Het is een prachtige afsluiting van een aantal
intensieve dagen. Voor ons, maar ook voor de
lopers. Wij kunnen masseren na afloop wat we
willen maar een lekker drankje en een avond
dansen in de Big Apple is nog altijd de beste
cooling down!'
Dannis van den Berg (m): ’Iedereen heeft zijn eigen taak’
Ondanks de kou tijdens de marathon – zeven
graden en snerpende wind – heeft Dannis
enorm genoten en kijkt hij uit naar de volgende marathon. Als fysio is dat voor hem eind
april in Londen, als loper gaat hij in 2015 de
uitdaging aan van de marathon van Amsterdam. (mvdd)
HOT ROAD REVIEW
UIT DE COMMISSIE
19
Cartoonist: Maarten Verpoort (HRR-lid)
Uit de Algemene Ledenvergadering
Het was een bijzondere vergadering, de ALV van 27 oktober. Er was een voorzittersverkiezing en er moesten twee vergaderingen op één avond gehouden worden. Op de
agenda stonden ook een aantal statutenwijzigingen.
O
m de wijziging goed te keuren moeten 2/3
van de 760 leden aanwezig zijn. Zoveel
leden waren er niet. De statuten kunnen
wel goedgekeurd worden als je binnen korte
termijn een tweede vergadering uit schrijft.
En dat gebeurde. Diezelfde avond startte de
tweede ALV.
Toon de Graauw, de huidige voorzitter, had
trainer en lid van het eerste uur Frans Perdijk
zich voor het voorzitterschap verkiesbaar
gesteld. Na een korte presentatie door de
beide kandidaten volgde de stemming. Het
stembureau registreerde de volgende uitslag:
er waren 141 stembiljetten ingeleverd,
waarvan 5 blanco stemmen, 22 stemmen voor
Frans Perdijk en 114 voor Toon de Graauw.
Waarmee Toon de Graauw werd herkozen
als voorzitter. Officieel moeten de statuten
worden gepasseerd bij de notaris. Tot die tijd is
Roel Gort benoemd als voorzitter a.i. Inmiddels
zijn de statuten gepasseerd en is Toon officieel
weer in functie.
25 jaar lid
Na het vaststellen van het alcoholreglement
werd de vergadering besloten met de feestelijke uitreiking van speldjes voor het 25-jarig
lidmaatschap. (oig)
Leeftijdgrens bestuursleden
De belangrijkste wijziging was het schrappen
van de leeftijdsgrens voor de bestuursleden
van de HRR. In de oude statuten stond de
grens op 70 jaar. Mede vanuit een brede
maatschappelijke discussie over leeftijdsgrenzen stelt het bestuur voor om het betreffende
artikel te schrappen. De vergadering nam de
wijziging over en het bestuur zegt toe om
verjonging te bewerkstelligen via diverse
activiteiten, werving en binding met de leden.
Begroting 2015
De club is financieel gezond, de begroting voor
2015 toont een positief resultaat van € 2000.
De penningmeester meldt diverse besparingen
o.a. door het digitaal uitbrengen van het
clubblad. Maar ook door het aanbrengen van
LED-verlichting in het hele clubhuis.
Dit vergt aanvankelijk een investering, maar de
verwachting is dat deze investering er binnen
twee of drie jaar uit is. Voor het volgende
lustrum in 2019 wordt alweer een spaarpotje
aangemaakt.
Verkiezing voorzitter
Het was een drukke vergadering, vooral door
de verkiezing van een nieuwe voorzitter. Naast
v.l.n.r. Cees Rip, Ineke Schnitzler, Henk Breugom, Roel Gort, Berry Kramer, Paul Engelen, Trudy de Lange, Hans
Habraken, (Theo van Veen en Pieter de Graaf niet op de foto). Foto: Pieter de Graaf.
20
HOT ROAD REVIEW
ACHTEROP
Geef de pen door
ORGANISATIE
Veel hardlopers kennen alleen de HRR-leden uit hun eigen loopgroep. Met deze rubriek
laat de Hot Road Review je kennismaken met een andere loper. Wat zijn de prestaties
van Max Blezer?
D
e redactie spreekt Max op de club na
de eerste woensdagavondtraining na de
Zevenheuvelenloop. Zijn zuidelijke tongval
valt meteen op. Hij is geboren in Kerkrade en
heeft in Nijmegen Bedrijfskunde gestudeerd.
Max gaat een paar keer per jaar terug naar zijn
ouders in Kerkrade, onder meer om PinkPop te
bezoeken zonder in een tent te hoeven slapen,
maar natuurlijk ook voor carnaval.
Hoe bevalt het lopen en wat is je mooiste
prestatie?
'Ik ben op het spoor van de Road Runners
gekomen via de ZOT. Ik kreeg toen training van
Nico Droppert die een onvergetelijke indruk
op mij heeft gemaakt. Zijn manier van training
geven was heel plezierig en enorm motiverend. Ik ben na de ZOT bij Ed Zijl ingestroomd,
die ook zeer motiverend training geeft en je
Leeftijd: Werk:
Bijzonderheden: Loopgroep: PR: Houdt van: Sterrenbeeld: Wat doe je voor werk en waar ben je het
meest trots op?
'Ik ben projectmanager supply chain management. Wat dat is? Auto's, boten, machines
hebben allemaal smeerolie nodig. Onze
fabrieken maken dit met basisolie. Ik bestudeer het strategische stuk: hoe kunnen we
ook in de toekomst, zeg de komende vijf jaar,
ervoor zorgen dat onze fabrieken verzekerd
zijn van de juiste basisolie onder de juiste
condities. Ik werk twee dagen per week in
Rotterdam en drie dagen per week vanuit huis
en ben ongeveer een keer per maand op reis.
Het mooie van mijn werkgever is dat je om de
drie à vier jaar wat anders kan doen. Zo heb ik
twee jaar in Duitsland en twee jaar in London
gewerkt. Daarnaast ben ik dus regelmatig op
Groenendaal 11
2244 BK Wassenaar
070-328 1025
www.hagueroadrunners.nl
www.facebook.com/hrrdenhaag
Twitter:
@hagueroadrunner
Google+: Hague Roadrunner
LinkedIn: The Hague Road Runners
BESTUUR
Toon de Graauw (voorzitter) 06-2954 0931
Carry Kremer (algemeen bestuurslid)
Roel Gort (commissies)
Izaak Luteijn (wedstrijdsecretaris)
Willem van Prooijen (penningmeester)
TECHNISCHE COMMISIE
Ed Reinicke (voorzitter)
06-5183 6876
TRAINERSCORPS
Max Blezer
38 Jaar
Projectmanager Supply Chain Management bij Shell
Eigenlijk ben ik geen hardloper
Groep van Ed Zijl, in 2008 gestart via de ZOT (nu CPC-runners)
Net de Zevenheuvelenloop gedaan 1:14:49 uur, mijn PR op de 5 km
is 20:54
Muziek, concerten, festivals, lekker koken en eten (en drinken...), skiën
Kreeft ('geloof ik')
prikkelt om het maximale uit jezelf te halen.
Een hele diverse groep, qua leeftijd zit de
groep aan de onderkant van het gemiddelde
van de club. We zijn fanatiek, maar in mijn
ogen met de juiste balans. We hebben met
elkaar dezelfde uitdagingen; de combinatie van
werk, kinderen (sommige) en sporten. Lopen
is niet onze enige binding. We zien elkaar ook
buiten de trainingen, we borrelen, gaan een
hapje eten en aan het einde van het seizoen
hebben we een gezamenlijke bbq bij een van
de lopers thuis. Mijn mooiste wedstrijd? Ja, ik
heb nu weer genoten van de Zevenheuvelen,
prachtig parcours en ik heb door mijn studie
een band met de stad Nijmegen.'
THE HAGUE ROAD RUNNERS
reis, waarbij Kazachstan, Peking, New York en
Calgary toch wel de bijzonderste plekken zijn
waar ik ben geweest. Dat zijn ervaringen die
je voor je leven in je rugzak meeneemt. Daar
leer je ontzettend veel van, vooral meer begrip
voor anders denken en andere culturen. Ik ben
erg trots dat ik deze ervaringen heb mogen
meemaken.'
Hoe ziet je privéleven eruit en waar kijk je
naar uit?
'Ik ben getrouwd en heb twee dochters van
vijf en zeven. Ik woon in Voorburg, mijn vrouw
is vastgoedstyliste. Zij "stylet" huizen die
verkocht moeten worden, dat kunnen zowel
lege als zogenaamd 'bewoonde' huizen zijn.
De bedoeling is om een huis zo aan te kleden
dat mensen erdoor worden aangesproken. Ze
maakt ook interieurfoto's voor verkoop via het
net of via brochures.
We hebben een druk leven met twee opgroeiende kinderen, maar we zijn allebei flexibel in
onze werktijden. Ik werk meestal een dag of
drie per week thuis, je kunt dan overdag thuis
als het nodig is het een en ander opvangen en
op tijd stoppen om te gaan trainen op de club.
Dat betekent ook dat je wel eens 's avonds zit
te werken. Ik geniet van mijn gezin. We gaan
komende Kerst samen met vrienden skiën,
daar verheug ik mij enorm op. (oig)
Max geeft de pen door aan Ulla de Wreede uit
de groep van Ton Bakhuis.
Jan Baelde, Ton Bakhuis, Carla van Beelen,
Albert Beekhuizen, Ronneke Borsboom,
Robert Ficker, Barbara van Gessel,
Pieter de Graaf, Jos de Graaf, Annie van
Heiningen, Marc Hornung, Ben van Kan,
Peter Kempkes, Erik Kerklaan, Pierre van
Leeuwen, Izaak Luteijn, Wim Moolhuysen,
Frans Perdijk, Ed Reinicke, Cees Rip, Terry
Roel, Marlene du Toit, Kiek de Vreught,
Eric Walther, Ed Zijl.
PARAMEDISCH CORPS
Fysiotherapeut:
Dannis van den Berg
Masseurs:
Ton Bakhuis
Josien van Gorkum
Peter Hoek
Trudy de Lange
Sacha Zijlmans
Vertrouwenspersoon:
Caroline van Enst
06-5111 0224
06-5259 9867
06-4032 1275
06-1419 0914
06-4215 0679
06-2820 2429
06-2386 8104
LEDENADMINISTRATIE
Willem van Prooijen
06-5327 9426
E: [email protected]
Aanmelden: via website of tijdens
trainingen bij trainers Ben van Kan, Ed Zijl of
Izaak Luteijn.
Afmelding vóór 1 november bij de
ledenadministrateur. Contributiebetalingen
op bankrekening: NL71 INGB 0002 6360 75
t.n.v. HRR inzake CONTRIBUTIE.
CLUB VAN 100
Margriet Hoekstra (voorzitter)070-347 3290
Bankrekening: NL34 RABO 0140 1582 35
t.n.v. Club van Honderd
BARCOMMISSIE
Jan Willem Six (voorzitter)
06-2517 7102
MEDIACOMMISSIE
Ondine Gort (voorzitter)
06-8173 8411
Peter Wisse (webmaster)
06-1753 1347
E: [email protected]
CLUBKLEDING
Ed Zijl
06-2309 5534

HRR Flyer - The Hague Road Runners

Nieuwsbrief 2013_02 - Maastrichtsche Watersport Club

BAF L Club 17 februari 2014

IN MEMORIAM MAUP VAN DIJK Op maandag 19

Is de Jongensclub van de CGK Zwolle. We beginnen

Licentieaanvraagformulier

Is de Jongensclub van de CGK Zwolle. We beginnen weer!!

S c h e l l e B B C : N O T O N L Y F O R T H E G A M E

Klik hier voor een overzicht

Adv BodyMove Opendag 2014