naar de Biesbosch zand- en slikplate

Met een “Diva” naar de Biesbosch
De Biesbosch of Biesbos is de benaming voor een aantal riviereilanden en zand- en slikplaten in
de Nederlandse provincies Noord-Brabant en Zuid-Holland, gelegen tussen de rivieren BovenMerwede en Amer en doorsneden door de kunstmatige rivier de Nieuwe Merwede. Het is
een zoetwatergetijdengebied met kreken en wilgenvloedbossen. Aan oostzijde wordt het begrensd
door het Land van Heusden en Altena. Het kan worden onderverdeeld in de Brabantse Biesbosch en
de Hollandse Biesbosch, waarbij de laatste weer bestaat uit de Sliedrechtse Biesbosch en de Dordtse
Biesbosch. In 1994 werd de status van nationaal park toegekend aan het gebied. Het Nationaal Park
De Biesbosch is sindsdien een beschermd natuurgebied. Het gebied kent vele recreatieve
mogelijkheden maar wordt ook gebruikt voor opslag van water voor de drinkwaterbereiding.
Om te voorkomen dat we zoals vorig jaar, wegens de hoge kritische waterstand, zouden moeten
uitwijken naar de loods van de Boerin, ten noorden van de Moordplaat, werd er eerst een grondige
expertise opgestart door ondergetekende. Waterkaarten met het NAP (nvdr Normaal Amsterdams Peil)
werden geraadpleegd en Rijkswaterstaat werd gecontacteerd om het waterpeil van vorig jaar te
bemachtigen. Gelukkig waren de weergoden ons gunstig gezind en konden we rustig naar dit weekend
toeleven.
Een 7-tal AKKC-ers konden reeds op donderdagavond 9 oktober 2014 vertrekken want een weekendje
kan toch o zo kort zijn. In de namiddag eerst de nodige proviand voorzien, de aanhangwagen opladen
en hop naar het haventje van Hank. 2 kerels moesten vandaag nog werken en kwamen pas in het
donker aan in Hank. De ene met 2 waterdichte zakken als bagage, de andere met een 8-tal grote
shoppingbags van de Gamma?!? Naar waar gaat ge Robert? Euh mee op mannenweekend! Kabeltjes,
poederkes, zeepjes, en nog veel meer onnodige zaken werden direct terug in de auto gezet. Alleen zijn
Decathlon 1-2-3 tentje en opblaasbaar luchtkussen mochten mee, samen met zijn Mickey Mouse
bestek. Robert werd unaniem verkozen tot “Diva van de Biesbosch 2014”.
Op een aanwezige picknicktafel, aan de instapplaats van de Aakvlaai, werd eerst een pita met looksaus
genuttigd en voldaan vertrokken we met volgeladen canadezen naar Paalcamping De Bevert.
Onder een stralende sterrenhemel bereiken we, omstreeks 23u en
na ongeveer 5,5km, De Bevert waar reeds enkele tentjes staan.
Na een welverdiende nachtrust worden de twee Nederlanders en
een Duitser verbazend wakker na onze nachtelijke landing. Zij
besluiten maar om De Bevert te verlaten want vanavond arriveren
nog 6 andere AKKC hooligans.
Met een stralend zonnetje op onze rug wordt het spek en eieren
verorberd. Onze Diva had beloofd om ’s morgens een bad te
nemen in het water, maar besluit toch om dit aan zich te laten voorbijgaan.
Onze tocht brengt ons naar de Rietplaat en via kreekjes richting het “Wrak” om vervolgens onderaan
de Noorderplaat, aan een piepende windmolen, onze verrukkelijke croque’s te
verorberen klaargemaakt door Dirk; “strak in het pak” met zijn groene zonnebril
en Pornosnor.
’S Avonds gaan we met z’n vijven terug naar Hank om de anderen op te halen, Plankske (Guy) en
Blokske (Peter) blijven achter om de chili con carne klaar te stoven op een selfmade driepikkel van Dirk
en een gietijzeren stoofpot van Blokske zijne halve trouwboek. In een kreek naast de Heenplaat komen
we plots oog in oog met een enorme bever van wel 1 meter (incl. staart). Iedereen op tijd gearriveerd
in Hank zijn we voorspoedig terug op De Bevert voor de lekkere lichtpikante chili con carne. Bij een
pilske worden de wilde verhalen van de voorbije jaren opgerakeld bij een angstaanjagend hoog
kampvuur; of zoals het gezegde: “What happens in the Bierbossen, stay’s in the Bierbossen”.
De ochtendlijke rust van gisteren wordt danig verstoord nu we met z’n dertien rond het terug
opflakkerende kampvuur zitten. De roze kakschup doet weer volop dienst
en tandpasta van dit weekend is geleverd door de firma St-Eloy
(appeljenever). Een uitgeregende dag en het middagmaal zijn letterlijk
verzopen croque monsieurs. Onze Leo, in zijn zondagse fauteuil, heeft
zijn Robinson Crusoe “Vrijdag” gevonden om hem in de regenbuien droog
te houden met de enorme paraplu van Marcel (ahah Bwana).
De Schotse vlag, als hint naar Blokske voor onze 2-jaarlijkse buitenlandse
tocht, is het aantrekkingspunt van onze jeugd (Dimi, Koen en onze Diva),
maar nadat we hen de verkeerde kreek hebben ingejaagd komen ze toch
braafkes de vlag terugbrengen. We varen nog in het Gat van de Turfzak tot
aan het Vogelreservaat “De Dood” om vervolgens terug richting bivakplaats
te varen.
Wegens de onvoorziene afwezigheid van onze brandhoutbevoorrader Ivo,
probeert onze jeugd zich te bewijzen en komt uren later aan met een 25cm
dikke en 10m lange dode boomstam die vakkundig in stukken wordt
gezaagd; Jawadde proficiat gasten.
Ons avondmaal is verse ajuinsoep gevolgd door entrecote met patat in de schil en witte kool. De
polojeugd van Turnhout verschijnt plotseling aan ons kampement met de vraag of ze een canadees
mochten lenen om hun avondmaal, dat ze vergeten waren op hun vertrekpunt, te gaan halen.
Onze, tot Jeroen Meus, omgedoopte Pornosnor heeft bewezen dat hij perfect pannenkoeken met zatte
bananen kan bereiden. Na het dessert is Dimitri, de pyromaan, niet te houden en het kampvuur wordt
opgestookt tot ongekende hoogten. Het was kiezen of delen: 2 meter achteruitschuiven of in T-shirt en
korte broek (met groene zonnebril en “moustache”) de hitte trotseren.
Precies hoogzomertemperaturen. Een paar stoere knapen blijven de ganse nacht naast het kampvuur
slapen en waken erover dat het vuur niet dooft.
Zondags wordt een schitterende en aangename dag. Zoals reeds vermeld in het verslag van ZwedenBolmen juli 2014: “met de aanwezigheid van een hoge drukgebied en stralend opkomende zon laat
Blokske zich van zijn beste kant zien”. Wat gisteren door Dirk werd verwezenlijkt, deed vandaag
Blokske nog eens over: het spek en eieren werd op verrukkelijke wijze geprepareerd. Hun vrouwkes
zullen niet lachen met deze bekendmakingen. Sorry jongens.
Marcel had het geschikte middel bij tegen constipatie: een grondboor.
En Koen heeft zijn lesje geleerd: hij heeft zijne beste maat “Jack D” vaarwel gezegd en houdt zich aan
een lekkere slok fris bronwater.
Motorjachten, zeiljachten, kleine en grote Mississippi boten met tientallen zondagstoeristen veroveren
de Biesbossen. Spijtig waren er geen bikini-babes te zien.
We varen tot aan het brugje van St Jan. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog was ZuidNederland bevrijd, maar Noord-Nederland nog niet en lag de Biesbosch hier tussen in. Het gebied
werd gebruikt door Duitsers om naar Noord-Nederland te komen en voor joden en gestrande piloten
om naar Zuid-Nederland te komen. Deze verbinding werd verzorgd door line-crossers. Daarbij werd
regelmatig het bruggetje over de Sloot van Sint Jan gepasseerd. Het verzet onderschepte in de buurt
van het bruggetje veel Duitsers.
Op het bruggetje is een plaquette aangebracht waarmee dit herdacht wordt:
“1943 Brugje van St Jan 1945 – Symbool van verzet, door Onderduikers, hun Helpers & Line-crossers.
Punt van Ontwapening 75 vijandelijke soldaten door onderduikerscommando.”.
Met onze Schotse vlag hadden we veel bijval:“We the people from Scotland, greetings the people from
Dutch-land” (Hilarisch, iedereen plat tegen de grond uiteraard). We waren precies de Vrijheidsstrijders
van St Jan die op deze brug de bbq aanstaken, met de nodige rooksignalen, en verdedigden tot onze
laatste snik (of croque). Na dit laatste wapenfeit verkassen we tot in het haventje van Hank om het
weekend af te ronden.
Verslaggever ter plaatse,
Luc.

Download Report