PROFESSOR WIM DISTELMANS: ‘Nog nooit ben ik iemand tegengekomen die voor de dood kiest om iemand anders een plezier te doen’ Distelmans «Nog nooit ben ik iemand tegengekomen die voor de dood kiest om iemand anders een plezier te doen. Onze levensdrift is ons sterkste instinct: allemaal willen we zo lang mogelijk in de best mogelijke omstandigheden leven. »Soms hoor ik iemand opperen: ‘Ik wil euthanasie, want ik wil niemand tot last zijn.’ Maar dat is nooit het hoofdargument. Integendeel: de meeste mensen geven er absoluut niet om dat hun familie voor hen moet zorgen. Zij die het toch als argument aanhalen, doen dat eerder om de arts ervan te overtuigen hoezeer ze het menen. Daarvoor gebruiken ze soms de meest surrealistische argumenten: ‘Ik wil niet dat mijn zoon zich financieel in de nesten werkt om voor mij een rolstoel te kopen.’ Maar dat is een bijkomstigheid, natuurlijk. Het hoofdargument is altijd: ‘Zo wil ik niet verder leven.’ »Een ander verhaal wordt het natuurlijk als één van de twee partners ongeneeslijk ziek is en de ander zegt: ‘Dat mijn echtgenoot of echtgenote er straks niet meer zal zijn, zal me in zo’n ernstig rouwproces doen belanden dat ik er ook niet meer wil zijn.’ Dat is iets totaal anders. Dan is het aangewezen te zeggen: ‘We hebben uw vraag gehoord en respecteren die, maar we denken dat u toch nog van uw rouw kunt genezen.’ Zo’n geval moeten we vooral de tijd geven. Maar als het over een situatie gaat waarin twee partners perfect in aanmerking zouden komen als ze de vraag onafhankelijk van elkaar hadden gesteld, dan moeten we niet f lauw doen.» CHARLIE DE KEERSMAECKER Anne en François zijn niet het eerste koppel in ons land dat ervoor kiest om samen te sterven door euthanasie. Volgens professor Wim Distelmans, titularis van de leerstoel Waardig Levenseinde van deMens.nu aan de VUB en voorzitter van LEIF, zal het in de toekomst nog vaker gebeuren. Wim Distelmans «Over hoeveel koppels het momenteel gaat, durf ik geen uitspraak te doen. Het zijn er in elk geval niet veel – je moet tenslotte allebei aan de euthanasievoorwaarden voldoen én allebei bereid zijn eruit te stappen. »Beide partners moeten dus voldoen aan de voorwaarden van de euthanasiewet: ze moeten een ongeneeslijk probleem hebben en van mening zijn dat het leven daardoor uitzichtloos is geworden. Zijn ze ongeneeslijk ziek, dan moet er een advies komen van een tweede arts. Zijn ze niet terminaal ziek, dan hebben ze het advies van twee externe artsen nodig. Is aan die eisen voldaan en zijn die mensen toevallig met elkaar getrouwd, wie zijn wij dan om te zeggen: ‘We doen de ene nu en de andere pas over twee weken of een maand.’ Dat zou onmenselijk zijn. »In de voorbereidende gesprekken wordt er uiteraard met beide partners apart gesproken, opdat de arts in eer en geweten kan stellen dat beiden ook voor euthanasie zouden kiezen als ze géén partner hadden.» HUMO Maar de kans bestaat dat één van de twee de euthanasie misschien nét iets harder of sneller wenst dan de ander, en daardoor misschien invloed uitoefent op z’n partner. NR 3850 | 25
© Copyright 2024 ExpyDoc
