Jaar 50 - Sjaloom Zorg

Sjaloom Zorg
5
0
Jaar
SJ AL OO M ZO RG
FEBRUARI 2014
Een halve eeuw
Sjaloom Zorg
en verder
pag. 6 en 7
“Prachtig om te zien hoe bewoners hun
talent ontdekken”
pag. 10 en
“Het is hier soms net de zoete inval”
pag. 4 en
Kritisch voor het welzijn van de cliënten
PROGRAMMA
Stichting Sjaloom Zorg
Raad van Bestuur - Henk Brinkman
“Ik heb nog veel meer in petto”
viert 50-jarig bestaan!
De eerste dagen bij Sjaloom Zorg viel Henk Brinkman van de ene verbazing in de andere. Een
kleine arbeiderswoning in Sommelsdijk fungeerde als
kantoor, er was geen beleidsplan en de regie vanuit ‘moederorganisatie’ Philadelphia was strikt. “Kortom, het ging
er anders aan toe dan ik gewend was als ziekenhuisdirecteur”, blikt hij terug. Als Raad van Bestuur ging
Henk enthousiast aan de slag met zijn nieuwe uitdaging:
Sjaloom Zorg op de kaart zetten.
Op 14 februari 2014 bestaat stichting Sjaloom Zorg 50 jaar.
Dit willen we niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Daarom
willen wij u uitnodigen voor een tweetal activeiten.
Met dezelfde bezieling geeft de Scherpenissenaar al twaalf jaar leiding
aan de jubilerende stichting die inmiddels wel een paar slagen groter
is. “Dat was destijds ook één van de drie speerpunten; Sjaloom Zorg
uitbouwen in vorm, zowel qua cliëntenaantal als medewerkers. Daarnaast moest de huisvesting op orde worden gebracht. Dat betekende
dat we ons vastgoed zoveel mogelijk overdroegen aan woningcorporaties en vervolgens terughuurden. Het toenmalig bestuur zou mij hiervoor de ruimte geven en als Raad van Toezicht meer op afstand komen
te staan”, somt Henk op. Die actiepunten konden door de jaren heen
stuk voor stuk succesvol worden afgevinkt. “Toen ik hier begon, telde
Sjaloom Zorg bijvoorbeeld 65 cliënten en 45 medewerkers. Dat aantal
loopt nu in de honderden. Het aantal woonlocaties hebben we ook flink
uit kunnen breiden, van drie naar negen en we hebben er bovendien verschillende dagbestedinglocaties bij gekregen. Sjaloom Zorg heeft zich
absoluut flink ontwikkeld. Ik heb nog veel meer in petto, al moet natuurlijk wel altijd kritisch naar de haalbaarheid gekeken worden.”
Voor deze activiteiten dient u zich aan te melden.
Jubileumdienst:
Op vrijdag 14 februari zal er een jubileumdienst
worden gehouden, in de hervormde kerk van Dirksland.
Aanvangstijd: 19.30 uur
Receptie:
De receptie ter ere van het jubileum staat gepland op
zaterdag 1 maart in het Prieel, Recreatiecomplex De Staver,
Olympiaweg 32 te Sommelsdijk.
Tijd: 13.30 – 15.30 uur
Genieten
Symposium*:
Op donderdag 10 april vindt het symposium Samen
Dienstverlenend plaats. Locatie Recreatiecentrum
de Staver, Olympiaweg 32, 3245 DL Sommelsdijk
en duurt van 14.00 uur tot 17.00 uur
5
0
Jaar
SJALOOM
*Uitsluitend op uitnodiging
Aanmelden kan via:
[email protected] of telefonisch 0187-609400
2
Sjaloom Zorg krant
ZORG
Voor een ‘rondje Sjaloom Zorg’ is men tegenwoordig al snel enkele uren
onderweg. De introductieronde die Henk met zijn voorganger Cor Besuyen maakte, had minder voeten in aarde. “De club was nog klein. Ik
wilde zo snel mogelijk kennis maken met iedereen. Het personeel was
vooral erg benieuwd wie het management ging overnemen. Er stonden
hen nu eenmaal veranderingen te wachten. We waren vast een opvallend duo. Cor is een lange, grote man, ik juist klein van stuk. Dat zag er
zeker bijzonder uit!”, glimlacht Henk. “Wat mij verder opviel is dat Cor
alle cliënten bij naam kende en hun begeleidingsvragen. Ik kwam zelf uit
het ziekenhuiswezen. Dan heb je een andere band met de patiënten. Die
warme contacten met cliënten was voor mij een geweldige ommezwaai.
Ik was het niet gewend, maar het was genieten.” Al snel bleek de arbeiderswoning achter Refugium geen geschikt kantoor voor de groei die
Henk in gedachten had. “Zo’n klein huisje was niks. Ik kreeg toestemming om samen met Cor op zoek te gaan naar een andere locatie. Het
moest makkelijk toegankelijk zijn en centraal liggen in Dirksland. Op die
manier kwamen we bij het industrieterrein Watertoren uit. We konden
twee kamers huren in een kantoorcomplex.” De ligging bleek een schot
in de roos, want nog steeds zit het managementteam van Sjaloom Zorg
op de Watertoren. Wel voelde de bestuurder zich geremd door moederorganisatie Stichting Philadephia. Sommige werkwijzen drukte hij dan
ook snel de kop in. “Ik keek bijvoorbeeld verbaasd op toen de voorzitter
van het toenmalige bestuur na mijn eerste week langskwam. Het bleek
standaard te zijn om eens in de twee weken alle taken door te nemen en
af te stemmen. Daar heb ik snel een punt achter gezet.
Ik heb simpel gezegd ‘Één keer op de koffie komen is leuk, twee keer
kan ook, maar jullie zijn akkoord gegaan met bestuur op afstand. Durf
mij die verantwoordelijkheid over het dagelijks bestuur dan ook te geven.’” Dat gebeurde, al bleef de samenwerking intensief. “Ik heb heel
wat ritten naar Nunspeet gemaakt, naar het hoofdkantoor van Stichting
Philadelphia, voor diverse overlegvormen. Dat was niet praktisch, maar
zeker in de tijd dat documenten niet op de mail gezet konden worden,
was het noodzakelijk.” Om de dynamiek in de organisatie te houden, zou
later alsnog worden besloten om afscheid te nemen van de moederorganisatie en als zelfstandige stichting verder te gaan. Ondersteunende
diensten werden ondergebracht bij CuraMare, waar een goede samenwerking mee was ontstaan.
Tussen wal en schip
Al snel volgen de (ver)bouwprojecten elkaar in rap tempo op. In samenwerking met woningbouwcorporaties werd bekeken waar mogelijkheden en woonwensen lagen, werden plannen van eisen opgesteld en
potentiële cliënten in kaart gebracht. “We hadden al Molenzicht, Refugium, Salem en Sjaloom (later de Beukelaar). Mensen waren inmiddels gewend geraakt aan het concept van kleinschalige woonvormen en
gingen op zoek naar de beste zorginstelling voor hun dochter of zoon.
Aan die vraag wilden wij natuurlijk gehoor geven.” Daarnaast bleef de
stichting nadenken over hoe zij andere doelgroepen van dienst kon zijn.
Zo kwamen zij op het idee voor een woongroep voor mensen die wegens hun lichte lichamelijke, psychische of sociale beperking tussen wal
en schip dreigden te vallen. “Dat was het begin van de multifunctionele woonvorm Willemshof, waarbij woningbouwcorporatie Woongoed
Goeree-Overflakkee en Sjaloom Zorg de krachten bundelden. Matches
maken en samenwerken met andere partijen, werpen hun vruchten af.
Die werkwijze zal ook in de toekomst belangrijk blijken.” Ook De Witte
Zwaan, Vollenhoven, Elkersweide, Mauritshof, Westplaat en Smalstad
werden als woonlocatie aan Sjaloom Zorg toegevoegd. “Zo zijn we nog
steeds aan het uitbreiden. Binnenkort opent woonlocatie Smalstad XL in
Tholen haar deuren. Daar hebben we 37 appartementen weten te realiseren. Zo kijken we nog altijd waar zorgvragen liggen en hoe wij daar een
rol in kunnen spelen. Door de veranderingen omtrent de Wmo staan er
heel wat uitdagingen op ons te wachten, maar Sjaloom Zorg is een dynamische en stabiele organisatie. Door actief te ondernemen, gaan we
stilstand of zelfs achteruitgang tegen. Zolang we nieuwe kansen pakken,
potenties blijven zien en creatieve samenwerkingen aangaan, gaan we
een mooie toekomst tegemoet.”
Henk Brinkman MBA
Raad van Bestuur.
Sjaloom Zorg krant
3
‘Vader Cor’ Besuyen
“Zorg blijft mijn
lust en mijn leven”
Tijd voor verandering
De manager (inmiddels verhuisd naar Dirksland) zag
wel in dat er op de woonlocaties het nodige verbeterd
kon worden. “Neem bijvoorbeeld Sjaloom. ’s Avonds
leek het wel Paleis ’t Loo. De bewoners zaten in een
kring in de woonkamer. De zorgkundigen dronken koffie met elkaar en deden hoogstens de deur open als er
werd aangebeld. Er was weinig interactie met de bewoners. Ik was ander soort zorg gewend, daar mocht
best wat veranderen.” Toen na een controle bleek,
dat het pand niet meer voldeed aan de brandveiligheidseisen en nieuwbouw noodzakelijk was, sloeg
Cor dan ook zijn slag. De nieuw te bouwen woonlocatie kreeg een nieuwe indeling. De grote woonkamer maakte plaats voor kleinere ruimtes, de groep
werd opgedeeld in drie groepen van acht bewoners.
“Dat was zeker voor de medewerkers erg wennen. Zij
waren opeens in hun eentje verantwoordelijk voor een
groep bewoners. Dat was voor hen een flinke ommezwaai, al veranderde er in feite natuurlijk niet zo héél
veel. Iedereen bevond zich nog steeds in hetzelfde
pand. Er lag geen gracht tussen de woongroepen. Bij
eventuele calamiteiten was hulp zo ingeschakeld. Het
wende dan ook snel en de situatie verbeterde zeker
voor de bewoners. Tegenwoordig zijn de zorgkundige
coaches niet anders meer gewend.”
Elkersweide
Ook bij andere verbouwingen en nieuwbouwprojecten werd de manager nauw betrokken. “Ik heb heel
wat uren vergaderend doorgebracht”, blikt hij met een
zucht terug. Een van de laatste projecten was woonlocatie Elkersweide. “Daar was ik nog bij de voorbereidingen betrokken. De werkelijke opening heb ik niet
meer meegemaakt. Dat project had heel wat voeten
in aarde. Door samen te werken met een projectontwikkelaar van woonzorgcomplexen voor ouderen
hebben we het pand kunnen realiseren. Daarbij heb
ik mij wel de eis gesteld dat de cliënten van Sjaloom
Zorg het beste uitzicht kregen.” Een actie waar hij
vandaag de dag nog steeds aan herinnerd wordt.
“Ik was een beetje
een bemoeial”
Als ouderling bezoekt Cor Besuyen regelmatig de
senioren van Geldershof. Hun woningen kijken
nu uit op Elkersweide, in plaats van de achterliggende, uitgestrekte polders. “Ik heb dat eens
verteld tegen een bewoner: ‘Het is mijn schuld
dat jullie dit uitzicht hebben’. Het werd me niet
echt in dank afgenomen, dus ik hoop dat de
cliënten van Sjaloom Zorg er van genieten!” Door de
groei van de organisatie merkte Cor dat hij steeds
verder van de bewoners af kwam te staan.
“Het is natuurlijk anders of je aan één locatie leiding
moet geven of aan drie of vier. Je raakt op een andere
manier betrokken. Dat vond ik wel eens jammer. Zeker
in de beginjaren bemoeide ik mij met alles. Iets wat
de medewerkers niet altijd prettig vonden, ik was een
beetje een bemoeial. Maar ze hadden er tegelijkertijd
ook wel begrip voor, ze snapten waar dat gedrag vandaan kwam”, grinnikt Cor. Het zorgde bovendien voor
een sterke band met de bewoners. “Ik kende iedere
cliënt en zijn of haar zorgplan. Ze noemden mij altijd
‘Vader Cor’. Ook later, toen ik me door mijn managementtaken meer en meer moest richten op andere
zaken. Ik ben voor hen altijd Vader Cor gebleven.”
Hart volgen
Zorg dragen voor anderen zit Cor al van jongs af aan
in het bloed. Toch besloot hij pas op latere leeftijd te
kiezen voor de zorgsector. “Ik kwam uit een boerenfamilie. In die tijd was het niet gewoon dat een man
voor een zorgfunctie koos, maar het heeft mij altijd
aangetrokken. Zorg is gewoon mijn lust en mijn leven.
Mijn jongere zusje heeft mij uiteindelijk gemotiveerd
om mijn hart te volgen. Ik heb er nooit spijt van gehad.
Zelfs nu ben en blijf ik verzorgende taken naar me toe
trekken, zoals bij de plaatselijke voetbalvereniging. Ik
kan het gewoon niet laten”, besluit Cor met een kleine
glimlach.
In een opwelling solliciteerde Cor Besuyen ruim dertig jaar geleden bij Sjaloom Zorg. “Ik woonde en werkte destijds in Middelburg
en zocht naar een nieuwe uitdaging. Die vond ik sneller dan verwacht. Op vrijdag verstuurde ik de brief, ‘s maandags kreeg ik al een
uitnodiging voor een gesprek”, blikt de oud-manager terug. “Dat was rap. Zelfs mijn echtgenote wist nog van niets.”
Daar was overigens een reden voor. Hij had zijn
vrouw beloofd eerst te kijken naar vacatures in het
oosten van het land, richting haar geboorteplaats. Met
enige schroom besloot Cor de sollicitatie bij Sjaloom
Zorg toch door te zetten. “Wel nam ik mijn vrouw en
kinderen mee, zodat we meteen rond konden kijken
in de gemeente. Ik wist namelijk niets van Flakkee.”
Het ontvangst door het bestuur was echter zo hartverwarmend, dat de familie snel overstag ging. “Het
was een trieste, kille dag. Toen ik uitlegde dat mijn
gezin in de auto wachtte, werden zij direct binnen
4
Sjaloom Zorg krant
uitgenodigd voor een kop koffie en warme chocolademelk. We stonden versteld hoe gastvrij we werden
ontvangen. Iedereen reageerde zo fijn, zo warm.”
“Ik hoop dat de bewoners
van het uitzicht genieten!”
Verschil
1 juni 1983 ging Cor aan de slag als manager bij
Sjaloom Zorg. “Dat was een flinke omschakeling.
Voorheen was ik als zorgkundige bij een grootschalige
instelling actief, nu mocht ik opeens aan de slag als
manager. Daar zit toch een aanzienlijk verschil in. Om
de week vergaderde ik dan ook met de Raad van Bestuur, waarbij de stand van zaken werd doorgenomen.
Ik begon met één locatie onder mijn hoede: Sjaloom,
maar door de jaren heen kwamen daar de nodige bij:
Salem, Refugium, ’t Winkeltje, Ebenaëzer. Dat werd al
met al een flinke verantwoordelijkheid. Ik heb heel wat
verbouwingen en nieuwbouwplannen meegemaakt.”
“Ik ben voor cliënten altijd ‘Vader Cor’ gebleven”
Sjaloom Zorg krant
5
De bewoners
Beukelaar-bewoonster Marlijn van Drimmelen
Stichting Vrienden Sjaloomzorg
Voor de bijzondere wensen
“Ze zijn hier altijd goed
aan het werk”
Met de haren in een hippe paardenstaart gebonden en de nagels vrolijk gelakt, doet Marlijn van Drimmelen de deur open.
De bewoonster van De Beukelaar is duidelijk helemaal klaar
voor het interview. “Op woensdagavond zien mijn nagels er
nóg mooier uit. Dan worden ze met nailart versierd”, steekt zij
met een glimlach van wal.
Met één oog houdt Marlijn stiekem de zorgkundige coach in de gaten die de boodschappen aan het opruimen is. “Kijk je wel uit voor je rug?”, roept zij bezorgd,
terwijl ze het gesjouw met de kratten gadeslaat. “Ze zijn hier altijd zo goed aan het
werk. Bij Sjaloom Zorg werken echt allemaal goede mensen.” Marlijn is al jaren als
bewoonster verbonden aan Sjaloom Zorg. De 67-jarige cliënte werd geboren in
Delft, maar verhuisde heel wat jaren geleden met haar ouders en zussen naar Oude
Tonge. “Toen mijn ouders overleden, ben ik in eerst in Salem gaan wonen. Dat was
in Dirksland”, knikt ze. Vervolgens verhuisde zij naar woonlocatie Sjaloom in Middelharnis, dat later gerenoveerd zou worden tot De Beukelaar. Op de vraag hoe
het haar bevalt bij Sjaloom Zorg, reageert Marlijn kort en direct: “Het is hier leuk!”
Net volwassenen
In totaal wonen dertien cliënten in De Beukelaar, die 24-uurs begeleid worden. “Natuurlijk is er af en toe een ruzietje”, geeft zij toe. “Er wordt wel eens iemand boos,
maar die gaat dan even naar zijn kamer. Daarna wordt de ruzie uitgepraat. Zo doe
je dat.” Overdag werkt Marlijn bij kinderopvang werkplek AC D’N Duyt.
“Daar werk ik al heel lang. Ik geef de kinderen een schone broek aan, help hen als
ze gaan slapen, enzovoorts. Kindjes verzorgen is altijd leuk. Het zijn net volwassen
mensen die niks kunnen. Ze kunnen niet lopen of praten.”
Op pad
In haar vrije tijd tref je Marlijn vooral bordurend aan tafel aan. Of geniet ze van een
wijntje. “Soms ga ik ook op bezoek bij mijn vriend Simon. Hij woonde vroeger in De
Beukelaar, maar is een paar jaar geleden verhuisd naar Oude Tonge. We houden
nog altijd contact en gaan ook bij elkaar op visite. Hij is muzikant. Simon speelt accordeon en heeft net een cd opgenomen”, vertelt de bewoonster trots. Daarnaast
gaat Marlijn af en toe met haar huisgenoten op pad. “We zijn bijvoorbeeld pas naar
Sister Act de Musical geweest. Dat was ook hartstikke leuk. Ik ging toen wel heel
laat naar bed, maar voor een keertje moet dat wel kunnen.”
Atie du Pree woont al 44 jaar bij Sjaloom Zorg
“Het is hier soms net de zoete inval”
begon allemaal met Salem: een statig herenhuis aan de Voorstraat in Dirksland.
“Daar heb ik zes jaar gewoond. Ik herinner me vooral de grote gangen en dat je met
vier mensen op één kamer sliep. Dat was wel te doen, het was in ieder geval altijd
gezellig.” Dat viel niet te zeggen van de woonplaats zelf, vindt Atie. “Ik ben nooit
‘Dirkslandachtig’ geweest. Ik heb niets met dat dorp, nooit gehad ook. Ik weet niet
waarom. Sommelsdijk bevalt me gewoon veel beter”, glimlacht ze.
Een bootreis met alle bewoners, een hometrainer, printers, een duofiets. De Stichting Vrienden
Sjaloomzorg heeft door de jaren heen heel wat extraatjes voor de cliënten weten te realiseren.
En één ding is duidelijk: de vrienden zijn het vervullen van bijzondere wensen nog lang niet beu.
“Voorafgaand aan de officiële oprichting van Stichting
Vrienden Woonvoorzieningen (dit was in het begin
onze naam) hadden we een bijeenkomst met een afvaardiging van het bestuur van de woonvoorzieningen.
Op 21 juni 2004 is onze naam Vrienden P.C. Stichting
Sjaloomzorg op Goeree-Overflakkee geworden. Kortweg: Stichting Vrienden Sjaloomzorg. Op 31 oktober
1995 vond de officiële oprichting plaats, in het bijzijn
van notaris Schuring. Toen konden we als bestuur
aan de slag met als basis de doelstellingen zoals die
vermeld staan in de statuten. Een van de doelstellingen is ‘het mogelijk maken om bijzondere wensen
vanuit de woonvoorzieningen e.d. te bekostigen’. Die
wensen kunnen veelal niet uit de reguliere financiering
worden bekostigd. Het gaat wel om zaken die het
welbevinden van de bewoners kunnen bevorderen.
Die wensen moeten in overeenstemming zijn met wat
er in de statuten vermeld staat.
6
Sjaloom Zorg krant
Onze allereerste actie was gericht op de aanschaf van
een personenbus voor het vervoer van de bewoners.
Van de vele zaken die volgden, zal ik er enkele noemen: een bootreis met alle bewoners in verband met
het veertigjarig bestaan; printers voor de bewoners;
het dakterras in de Westplaat; een tafeltennistafel;
een hometrainer; een duofiets. Ook wordt er al enkele
jaren per woonvoorziening een bedrag beschikbaar gesteld voor een etentje/uitje enz. Een volledig
overzicht vindt u in ons beleidsplan*
Onze financiën komen op verschillende manieren ter
beschikking: giften van particulieren, giften en collecten van kerken, af en toe een legaat van een overleden
bewoner/bewoonster, het organiseren van concerten,
verkopingen en rommelmarkten. Bij de activiteiten die
wij organiseren proberen we ook altijd sponsoren te
krijgen.
Dat drukt de onkosten, zodat er meer geld overblijft
om te besteden aan de wensen uit de woonvoorzieningen. Sinds 2012 hebben we van de belastingdienst ook toestemming gekregen om het predicaat
Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI-verklaring) te voeren. Dat is gunstig voor hen die Stichting
Vrienden Sjaloomzorg een gift schenken. U kunt die
gift dan aftrekken van de belasting. U kunt zich aanmelden als donateur, maar ook een eenmalige gift
schenken. Ons banknummer is: NL83 RABO 0342
0972 88.”
Namens het bestuur van Stichting Vrienden
Sjaloomzorg,
*
Ton van Putten, secretaris/www.sjaloomzorg.nl/
organisatie/samenwerking/stichting-vrienden-vansjaloom-zorg
“Wil je koffie, thee of iets fris? Ik heb het allemaal hoor”, biedt
Atie du Pree enthousiast aan. Ze mag dan al 83 lentes tellen, maar
de Refugium-bewoonster springt binnen enkele tellen kwiek achter haar rollator en loopt naar haar koelkast. Hulp bij het dragen
van de kopjes hoeft ze ook niet. “Ik heb daar een heel handig
dienbladje voor”, glimlacht ze.
Atie krijgt al sinds 1970 begeleiding van Sjaloom Zorg en kent de organisatie als
geen ander. “De stichting bestaat nu vijftig jaar, ik kwam er ietsjes later bij”, weet
ze nog. Ze heeft in de afgelopen 44 jaar op diverse locaties gewoond, maar het
Eigen kamer
Voordat Atie haar intrek nam in Refugium, woonde ze eerst nog in Sjaloom in Middelharnis. “Dat was al een heel verschil met Salem. Iedereen had bijvoorbeeld zijn
eigen kamer. Een stuk rustiger en iedereen was het snel gewend. Het was een
beetje alsof je weer thuis bij je ouders woonde.” Aan de verschillende uitjes die
werden georganiseerd, deed Atie niet mee. “Daar heb ik zelf voor gekozen. Ik heb
het een keertje geprobeerd. Een week weg met de woongroep, maar mijn suiker
gooide roet in het eten. Ik voelde me slecht, daarna ben ik nooit meer meegegaan.
Ergens jammer, want ik had het er best naar mijn zijn.” Toch verveelt Atie zich totaal
niet. Iedere dag is zij in de weer met haar brei- en borduurwerk. “Op dinsdag en
donderdag ga ik naar de Oranjerie. Dan helpen de begeleiders me ook met leuke
handwerkjes: tassen, sjaals, noem maar op. Er wordt ook heel wat afgelachen en
gekletst.” Daarnaast krijgt zij regelmatig bezoek van familie, vrijwilligers en natuurlijk andere bewoners. “Mijn buurvrouw vindt het bijvoorbeeld fijn om af en toe een
kopje koffie bij me te drinken. Ze vroeg of dat mocht, natuurlijk is zij welkom. Ik heb
haar ook gezegd: als mijn deur openstaat, mag iedereen langskomen. Het is hier
soms net een zoete inval.”
Door de jaren heen is er volgens Atie veel veranderd bij Sjaloom Zorg. “En niet
alleen het kleinschaliger wonen. Bewoners hebben ook meer zelfstandigheid gekregen. Vroeger moest alles samen met de juffrouwen gedaan worden. Nu ligt de
keuze bij jou. En je mag veel meer je eigen mening zeggen. Vroeger was je soms
benauwd om te zeggen wat je op je hart had. Dit is zoveel beter wonen!”
Sjaloom Zorg krant
7
“Het waren
andere tijden”
Iedereen ging
Tegenwoordig zijn de taken anders verdeeld. De zorgkundige coaches zijn verantwoordelijk voor de dagelijkse begeleiding, terwijl de directeur zich meer op
bestuurlijke taken richt. “De zorgkundige coach begeleidt de cliënten nu. Vroeger was het vooral verzorgen.
Als je terugkijkt naar wat wij allemaal hebben gedaan,
dan leek het wel een hotel. Alles werd geregeld. Er
was zelfs een kok op de locatie. De cliënten waren
gehospitaliseerd. Nu wordt er veel meer gekeken naar
de zelfredzaamheid van een bewoner. Wat kan en wil
hij zelf? Op basis daarvan wordt het zorgplan opgesteld”, aldus Conny. Een groot verschil met vroeger,
toen de hele bewonersgroep werd meegenomen naar
zwemmen, bowlen en de kerkdienst. “Er werd niet
gevraagd of iemand meewilde of niet. Iedereen ging
gewoon. Dat was overigens wel een heel geregel. De
busjes moesten twee keer op en neer rijden om alle
bewoners op dezelfde plek te krijgen. Het grote voordeel is overigens wel dat iedereen aan zijn beweging
toekwam. Tegenwoordig heeft iedereen zijn eigen
sport en hobby”, vertelt de locatiemanager verder.
“Dat is natuurlijk een stuk fijner wonen, maar zorgt ook
voor problemen. Soms willen bewoners namelijk iets,
wat zij eigenlijk niet kunnen. Het is vervelend om niet
aan wensen tegemoet te kunnen komen. Het komt
wel eens voor dat we bewoners moeten teleurstellen.
Bijvoorbeeld als het halen van een rijbewijs te hoog
gegrepen blijkt, maar we proberen altijd een oplossing
te vinden.”
“Hoeveel woonlocaties we nu hebben? Ik ben de tel eigenlijk kwijtgeraakt”, grapt Conny
Berkenbosch. Toen zij op 1 augustus 1980 bij Sjaloom Zorg in dienst kwam, waren de
locaties namelijk nog op één hand te tellen. Samen met Ditty Grootenboer (die met 33
jaar en 8 maanden de meeste dienstjaren op haar conto heeft staan), blikt zij terug op
haar afgelopen jaren bij Sjaloom Zorg. “Er is ontzettend veel veranderd.”
Opvallend is de manier waarop beiden in vaste dienst
traden: ze werden namelijk allebei gevraagd voor de
functie. Conny bleef na haar vakantiewerk ‘plakken’
bij Salem, terwijl de stage van Ditty bij Refugium resulteerde in een vaste baan. “Dat was overigens mijn
bedoeling niet”, blikt Ditty (tegenwoordig actief op het
Planbureau) terug. “Ik wilde eigenlijk politieagent worden. Voor school moest ik echter drie stages lopen,
waarvan Refugium er eentje was. Het beviel me wel.
Politieagent ben ik nooit geworden, alhoewel… met 24
cliënten in één ruimte voelde ik me er soms wel eentje!” Ook Conny had nooit gedacht dat zij nog steeds
bij dezelfde organisatie zou werken als waar zij op
haar zeventiende begon. “Ik had mezelf destijds voorgenomen om na drie jaar Sjaloom Zorg ergens anders
8
Sjaloom Zorg krant
te kijken. Maar toen kreeg ik de mogelijkheid om door
te leren en nieuwe functies te bekleden. Tja, waarom
zou je ergens anders naartoe gaan als je nieuwe uitdagingen ook bij je huidige werkgever vindt?”
Slot en grendel
De rol van de zorgkundige coaches heeft een flinke
ontwikkeling doorgemaakt, blikt het tweetal terug: “In
het begin voelde je vooral een veredelde huishoudster.
De hele dag was je aan het poetsen, strijken, wassen. Je was blij wanneer je met een cliënt naar een
afspraak kon. Het werkelijke begeleiden van cliënten
was vooral een taak van de directie. Daar had je als
medewerker weinig inspraak in. Alles werd van ‘bovenaf’ geregeld. Er was een duidelijke hiërarchie aan-
wezig. De directeur had het voor het zeggen. Als we
vragen hadden over het zorgplan, dan moesten we de
directeur vragen of wij dat mochten inzien. Alles lag
namelijk achter slot en grendel in een kluis.” Hoewel
Sjaloom Zorg tegenwoordig een ‘platte organisatiestructuur’ heeft, was zo’n hiërarchische indeling in die
jaren niet ongewoon. “Het waren nu eenmaal andere
tijden”, vertelt Conny. “Als je kijkt naar de ‘gewone gezinssituaties’, dan verliep daar ook alles volgens een
strak stramien, waarbij vaders wil meestal wet was. Je
wist niet anders.”
>>>
Van groot naar klein
“De cliënten stoten wel eens hun neus, maar zijn wel
een stuk mondiger en zelfstandiger”, stelt Ditty. “Er zijn
ook echte woonvormen ontstaan. Eerst was het grootschalig van opzet en leek het meer een verzorgingstehuis, met meerdere cliënten op een slaapkamer en
gemengde sanitaire ruimte. Een jaar of tien geleden
werd gekozen voor een kleinschaligere leefomgeving,
waarbij iedereen zijn eigen appartement kreeg. Je ziet
nu de trend weer verschuiven. We zijn van groot naar
klein gegaan en nu wordt weer gekozen voor grote
woonvoorzieningen, maar wél met de huidige privacy
voor bewoners. Iedereen behoudt zijn eigen voordeur.
Wat er verder gaat veranderen, is moeilijk te voorspellen met alle veranderingen die eraan komen. Maar wij
gaan gewoon door!”
Links Ditty Grootenboer
en rechts Conny Berkenbosch
Sjaloom Zorg krant
9
UIT DE
OUDE DOOS
10
Sjaloom Zorg krant
Sjaloom Zorg krant
11
Even op de koffie om een cliënt te feliciteren met zijn verjaardag. Voor H.R. de Kreij uit Middelharnis was het als bestuurslid van
Sjaloom Zorg de normaalste zaak van de wereld. “Het hoorde erbij. Zeker in de beginjaren was het bestuur zeer nauw betrokken bij
de bewoners. Ik verwelkomde ook iedere nieuwe cliënt en kende hen allemaal bij naam”, steekt de inmiddels 81-jarige oud-voorzitter
van wal. “Op een gegeven moment werd de organisatie te groot, maar er zijn nog steeds bewoners die mij kennen… en ik hen!”
In 1967 trad De Kreij als penningmeester toe tot het
nieuwbakken bestuur van Sjaloom Zorg: “De stichting
was begin 1964 officieel opgericht, maar alles moest
nog worden geregeld en opgezet, waaronder de
complete boekhouding. Dat was een tijdrovend werkje.
Tegenwoordig is alles natuurlijk geautomatiseerd.
Maar dat bestond in 1967 nog niet. De boekhouding
gebeurde destijds nog helemaal met de hand.” Een
uitdaging die men graag bij de toenmalige directeur
van de plaatselijke Rabobank neerlegde.
“Vier kerken die hun
krachten bundelden,
dat was een unicum!”
Oud-voorzitter H.R. De Kreij uit Middelharnis
“Prachtig om te zien hoe bewoners hun
talent ontdekken”
12
Sjaloom Zorg krant
Een unicum
Sjaloom Zorg werd een bijzonder fenomeen, blikt
hij terug. “Het oprichten van een gezinsvervangend
tehuis voor BLO-schoolverlaters werd in de jaren
50 voor het eerst geopperd door schooldirecteur
Groeneveld. Het bestond voor die tijd nog niet.” Het
idee voor de opvang van 18-plussers in een huiselijke
sfeer met algehele verzorging vanuit een protestantschristelijke achtergrond werd zo positief ontvangen,
dat besloten werd de mogelijkheden te onderzoeken.
Een commissie werd gevormd, die op zoek ging naar
een passende locatie. Kerkgenootschappen werden
benaderd voor financiële steun. “Dat maakte de
zorginstelling meteen tot een unicum! Dertien
diaconieën (hervormd, gereformeerd, christelijk
gereformeerd gemeenten) bundelden samen met
het schoolbestuur de krachten om het internaat van
de grond te krijgen. Dat was nog nooit gedaan. Het
resulteerde in eerste instantie wel in een immens,
interkerkelijk bestuur. Twintig mensen aan een
vergadertafel, dat bleek al snel niet praktisch. Door
de jaren heen werd het aantal teruggebracht tot een
vergaderbaar niveau. En zelfs toen bleef het natuurlijk
wel eens laveren om alle neuzen dezelfde kant uit te
krijgen”, glimlacht de oud-voorzitter. “Dat is overigens
geen slecht iets. Het is goed om af en toe tegenspraak
te hebben. Daar heb je uiteindelijk meer aan, dan
aan mensen die enkel ja knikken.” Elk jaar kwam de
penningmeester met een ambtenaar van het ministerie
van financiën samen om een begroting vast stellen.
“Dat was telkens opnieuw een geven en nemen, maar
de eerste paar jaar hebben we een kostprijs van 25
gulden per dag kunnen realiseren.”
Christelijke identiteit
Sjaloom Zorg heeft haar protestants-christelijke
identiteit altijd gewaarborgd. “Al hebben we door de
jaren heen wel het beleid versoepeld”, vertelt De Kreij.
Als voorbeeld noemt hij de harde eis dat personeel
een christelijke achtergrond diende te hebben. “Vanuit
de oorsprong van Sjaloom Zorg een logische eis, maar
het bleek op een gegeven moment niet meer haalbaar.
“De wereld staat niet stil,
je moet meebewegen”
Goede zorg voor de cliënten staat voorop, dat is het
allerbelangrijkste. Medewerkers met vakkennis en
enthousiasme zijn daarbij het voornaamst. Al blijf ik
wel van mening dat iemand van kerkelijke gezindte
vaak een extra motivatie met zich meebrengt.” Toch
zorgde diezelfde christelijke achtergrond ook dat het
bestuur zichzelf soms trakteerde op pittige gesprekken
met medewerkers, ouders en voogden. “Ik herinner
mij bijvoorbeeld dat besloten werd om een televisie te
plaatsen in de tehuizen. Daar was zeker niet iedereen
het mee eens. Toch hebben we die keuze gemaakt,
in belang van de cliënten. In Sjaloom sliepen de
bewoners met zijn zessen op één slaapkamer op
stapelbedden, wasten zich in een gemeenschappelijk
waslokaal en hadden slechts één grote woonkamer
waar zij gezamenlijk de avond doorbrachten. Daardoor
ontstond wel eens ruzie. Zij hadden een tijdverdrijf
nodig in de avonduren. Televisie bood uitkomst. We
hebben de medewerkers wel duidelijke instructies
gegeven over welke programma’s wij geschikt vonden
voor de bewoners en vervolgens deze technologie
toegelaten. De wereld staat nu eenmaal niet stil, je moet
meebewegen”, stelt hij. Na een aanloopperiode bleek
het concept gezinsvervangend tehuis aan te slaan.
Sjaloom raakte overvol. In 1971 werd daarom Salem
in Dirksland geopend, in 1976 volgde Refugium.
“Ieder mens heeft
minimaal één talent”
Opbloeien en groeien
Er kwamen later ook andere woonvormen en
dagbestedingprojecten van de grond, waarbij
verantwoordelijkheid en zelfstandigheid van de
cliënten een steeds grotere rol ging spelen. Een
ontwikkeling waar De Kreij met een glimlach aan
terugdenkt. “Het is voor geen enkele ouder makkelijk
als een kind het ouderlijk huis verlaat, dat geldt
zeker voor deze groep. Maar het is prachtig om te
zien hoe de cliënten opbloeien, groeien. Ik was
eens aanwezig toen ouders op visite kwamen bij
een bewoner en wat wilden drinken. De bewoner in
kwestie sprong toen op en zei dat hij wel thee zette.
De moeder kreeg bijna tranen in haar ogen, omdat
ze nooit had gedacht dat hij dat kon. Daar draait het
ook om bij Sjaloom Zorg. Ik ben van mening dat ieder
mens minimaal één talent heeft, ondanks eventuele
beperkingen. Je moet alleen de kans krijgen om te
ontdekken wat dat talent is. Sjaloom Zorg biedt hen
de ruimte om dat onder goede begeleiding uit te
zoeken en verder te ontwikkelen.”
Nieuwe wegen inslaan
Dhr. De Kreij kijkt al met al met een tevreden gevoel
terug op zijn ‘dienstjaren’ bij Sjaloom Zorg. “Ik heb er
een mooie tijd gehad, maar op een gegeven moment
was het tijd voor ‘nieuw bloed’ in het bestuur. Er is
in die veertig jaar veel van de grond gekomen, maar
de grootste veranderingen vonden toch wel de laatste
jaren plaats.” De huidige Raad van Bestuur, Henk
Brinkman, is daar volgens hem de reden van. “Hij is
enthousiast en bruist altijd van de plannen. De Raad
van Toezicht geeft hem ook de benodigde vrijheid.
Al heb ik hem wel gewaarschuwd. Nieuwe wegen
inslaan kan je niet alleen.
“Nieuwe wegen inslaan
kan je niet alleen”
De basis moet goed en sterk zijn. Je moet mensen
zien te motiveren om mee te gaan, je ideeën en
strategie overbrengen. En dat kost nu eenmaal tijd.”
Toch zit Sjaloom Zorg volgens de oud-voorzitter
op de juiste weg. “Neem nu de recente uitbreiding
van dagbestedinglocaties met zorgboerderij De
Mèkkerstee in Ouddorp en Scheldestromen
in Kapelle. Dat zijn keuzes die de organisatie
alleen
maar
sterker
maken.
Zeker
met
het oog op de toekomst, kan ik dergelijke
beslissingen alleen maar aanmoedigen.”
Sjaloom Zorg krant
13
De bewoners
Smalstad-bewoner Erik de Keijzer
Ondernemingsraad Sjaloom Zorg
“Een eigen woonkamer
is toch wel fijn”
Als een van de laatsten nam Erik de Keijzer (21) zijn intrek in
het tijdelijke appartementencomplex Smalstad in Sint-Maartensdijk. “Ik woon hier nu 1,5 jaar en deel het appartement
met een andere jongen. Dat gaat prima, al merk je wel dat bewoners écht uitkijken naar de nieuwbouw in Tholen (Smalstad
XL). Zij zitten ook al drie jaar te wachten. De bouw had nogal
vertraging, maar is nu ver klaar. Gelukkig maar, het geduld
raakt bij sommigen een beetje op”, vertelt hij glimlachend.
‘Geen knelpunten,
maar uitdagingen’
In vijftig jaar Sjaloom Zorg is er veel veranderd voor de werknemers binnen Sjaloom Zorg, maar de basis is altijd gelijk gebleven:
hulp bieden aan mensen met een beperking. De medewerkers zijn het product van Sjaloom Zorg. Zij leveren de benodigde zorg en
begeleiding aan onze cliënten. Maar hoe deze rol ingevuld moet worden, daarin is veel veranderd. Vroeger waren er ‘zusters’, nu
begeleiders en coaches. Vroeger hadden we ‘bewoners’, nu hebben we cliënten.
De nadruk lag in het begin op de lichamelijk verzorging
van de bewoners en het voor hen zo prettig mogelijk
maken. De bewoners werden in de watten gelegd en
kregen rust en regelmaat aangeboden. Maar verzorging veranderde in begeleiding van onze cliënten. De
medewerkers gingen de cliënten hun zelfredzaamheid
helpen vergroten en begeleiden bij de verzorging. Ook
de dagbesteding kreeg een steeds grotere rol binnen
Sjaloom Zorg. Voor de medewerkers betekende deze
veranderingen, dat er op een andere manier gewerkt
moest gaan worden. Ook de zorgvragen van onze
cliënten werden meer divers en steeds complexer.
Daarnaast werd er van de medewerkers steeds meer
verwacht op het gebied van het vastleggen van de geboden zorg en het opstellen van zorgplannen. Medewerkers kregen digitale middelen om de warme zorg
in de praktijk te ondersteunen en te verantwoorden.
Naast alle veranderingen in de manier van werken,
veranderde Sjaloom Zorg ook in een organisatie met
steeds meer locaties die verder verspreid over de eilanden kwamen te liggen.
Een ander verhaal
Sjaloom Zorg is in vijftig jaar gegroeid van één prachtig
gebouw op de Langeweg in Sommelsdijk naar een
grote organisatie met meerdere woonlocaties en ambulante zorg verspreid over Goeree-Overflakkee en
Tholen. Ook zijn er nu meerdere dagbestedingslocaties met ruime keuze aan activiteiten voor onze cliënten. Op het gebied van medezeggenschap is ook
14
Sjaloom Zorg krant
veel veranderd. Het was voor de bestuurder voorheen
nog gemakkelijk om binnen één gebouw te weten wat
op de werkvloer speelde en te communiceren met
de medewerkers. Het wordt een ander verhaal met
meerdere locaties en locatiemanagers, beleidsmedewerkers en een zorgmanager die tussen de bestuurder en de werkvloer staan. Sjaloom Zorg heeft al jaren
een ondernemingsraad die alle medewerkers vertegenwoordigt.
gen hebben meegemaakt en kijkt met trots terug. De
medewerkers hebben positief gereageerd op de vele
uitdagingen en de nodige scholing gevolgd. Natuurlijk
zijn er door hen kritische vragen gesteld. Juist die kritische vragen zijn belangrijk, want daardoor weet de
OR welke onduidelijkheden er zijn. Ook weet de ondernemingsraad door de vragen vanaf de werkvloer
wat voor de achterban belangrijk is, welke moeilijkheden en mogelijkheden de werknemers zien en ervaren.
Goed werkklimaat
De ondernemingsraad bestaat uit vijf afgevaardigden
van de werkvloer. De OR heeft maandelijks een overleg
met de bestuurder, waarin een goed werkklimaat, een
goed werkgeverschap, een goed werknemerschap
en het volgen van de Wet op de ondernemingsraad
en de cao centraal staan. De ondernemingsraad krijgt
tijdens het overleg met de bestuurder veel informatie over beleid, veranderingen en plannen op werknemersniveau. De ondernemingsraad Sjaloom Zorg
vraagt ook informatie en de mening van de werkvloer,
o.a. via de aandachtsvelder OR op iedere locatie. Alleen met de informatie vanuit de onderste en bovenste laag binnen Sjaloom Zorg kan de OR een zorgvuldige afweging maken in vraagstukken betreffende
onze medewerkers. Maar ondanks alle veranderingen
blijft één ding hetzelfde: de werknemers geven elke
dag weer de optimale zorg en begeleiding aan onze
cliënten. De ondernemingsraad Sjaloom Zorg is zich
er van bewust dat de medewerkers veel veranderin-
Vertrouwen
De ondernemingsraad staat ook de komende jaren
naast haar medewerkers. De OR, de aandachtsvelders OR, achterban en de Raad van Bestuur zullen elkaar ontmoeten om te zoeken naar oplossingen voor
de vele uitdagingen binnen de zorg. Deze uitdagingen
zullen bestaan uit bezuinigingen vanuit de overheid,
de grote zorgvraag van onze cliënten en de veranderingen in de Wmo. Telkens zal er een afweging gemaakt moeten worden tussen financiën, werkklimaat
voor medewerkers en maximale zorg voor onze cliënten. De OR heeft het vertrouwen dat door goede
samenwerking, goed luisteren naar elkaars mening en
zoeken naar mogelijkheden, de vraagstukken in de
toekomst geen knelpunten zullen worden, maar uitdagingen.
De Ondernemingsraad Sjaloom Zorg
Dit voorjaar verhuizen de tien cliënten naar de grotere woonlocatie. Ook Erik ziet de
nieuwe stek wel zitten. “Begrijp me niet verkeerd, met mijn buurman is het prima
wonen. Ook met de andere bewoners bouwde ik snel een band op. Het is hier net
één grote familie. Het voelt hier als thuis. Maar bij Smalstad XL heb je nóg meer
zelfstandigheid. Iedereen krijgt zijn eigen voordeur, een compleet appartement, een
eigen woonkamer. Dat is toch wel fijn. Als ik nu vrienden uitnodig om film te kijken,
zitten we met z’n allen op mijn slaapkamer. Dat is krap. Straks kunnen we gewoon
in alle privacy in mijn eigen woonkamer kijken. Dat is prettiger.” Het was voor zijn
vrienden sowieso wennen dat Erik de ambulante begeleiding inruilde voor begeleid
wonen. “Er wonen hier nu eenmaal jongeren van heel verschillende niveaus. Daarover waren ze wel even verrast. Nu zijn ze het wel gewend. Dat is maar goed ook,
want in Smalstad XL komen nog meer mensen te wonen.”
Goede toekomst
Erik werd geboren in Zwijndrecht en verhuisde op zijn derde naar Sint-Maartensdijk. Uiteindelijk verhuisde Erik met zijn moeder naar Scherpenisse, waar hij tot zijn
achttiende bleef wonen. “Toen mijn moeder ziek werd, vroeg mijn coach of ik geen
interesse had in een appartement in Smalstad, terug naar mijn oude dorp dus.
Daarna is het snel gegaan, binnen een maand tijd had ze alles geregeld. Natuurlijk
waren er wel eens wat kleine dingen met mijn huisgenoot, maar de coaches be-
geleiden je daarin. Hoe je irritaties moet aankaarten, hoe je met elkaar over zaken
moet praten. Dat helpt enorm.” Hoewel de meeste bewoners straks dichter bij hun
werk wonen, geldt voor Erik het omgekeerde. “Ik werk sinds dit jaar 32 uur per
week bij de Fixet in Sint-Maartensdijk. Als we straks naar Tholen verhuizen, moet
ik dus heen en weer pendelen.”
“Dat kan je natuurlijk met de taxi doen, maar ik ben daar liever niet afhankelijk
van. Daarom ben ik nu druk bezig met het halen van mijn rijbewijs. Heel toevallig tegelijkertijd met mijn buurman. De theorie is wel pittig, maar samen met mijn
coach hebben we daarvoor een schema opgesteld. Vier keer per week oefen ik
de theorie. Twee keer zelfstandig en twee keer met een begeleider. Dat vind ik wel
mooi, ze nemen echt de tijd om je te helpen. Als ik slaag voor mijn theorie, dan kan
ik gaan uitkijken naar het rijexamen. Een rijbewijs zou erg fijn zijn, want ook mijn
vriendin woont in Sint-Maartensdijk. Ik kan nu binnen vijf minuten bij haar zijn, dat
duurt straks langer. Maar het komt vast goed. Het is even een ritme zien te vinden,
een balans tussen werken, huishouden en vrije tijd. Ik ga een goede toekomst tegemoet”, concludeert Erik tevreden.
Bewoner Monique van de Keur
“De taken zijn hier goed verdeeld”
Monique woont inmiddels acht jaar op woonlocatie De Witte Zwaan. De oude,
opvallende witte woning in Middelharnis deelt zij met twee andere bewoners:
Ineke en Chiel. “We zijn er tegelijkertijd naartoe verhuisd. Dat scheelt wel, denk ik.
Het was anders geweest als je nieuw komt, terwijl er al mensen wonen. Nu was
het voor iedereen even wennen, maar het klikte meteen. De taken zijn ook goed
verdeeld. Iedereen weet wanneer het zijn beurt is om de vaatwasser in te ruimen,
boodschappen te doen. Je woont samen en moet het huishouden ook samen
doen. Daar hebben we goede afspraken overgemaakt. Verder doe ik gewoon lekker mijn eigen ding. Na mijn werk vind ik het heerlijk om thuis te komen en even uit
te rusten. Dat kan zijn op mijn eigen kamer of gewoon beneden voor de televisie.
We zijn trouwens niet met z’n drieën, maar met z’n vieren. We hebben namelijk
sinds kort een kat!”
Monique (r) met haar vriendin Cock
Met maar liefst drie banen hoeft Monique van de Keur zich niet
te vervelen. “Ik werk op een dagverblijf, een kinderopvang en een
basisschool. Daar breng ik onder meer koffie rond bij de leraren.
Het is enorm leuk om te doen, maar het blijft goed opletten welke
dag het is. Zodat ik weet op welke locaties ik moet zijn”, grapt ze.
De 44-jarige Monique werd geboren in Rotterdam en verhuisde zo’n twintig jaar
geleden naar Middelharnis met haar ouders. “Toen zij overleden, kon ik bij Sjaloom
Zorg terecht. Al was het wel een hele verdrietige tijd. Mijn zus hielp met de verhuizing, maar woont zelf in Australië. Die zie ik dus niet zo vaak.” Gelukkig woont haar
beste vriendin Cock praktisch om de hoek, op woonlocatie De Beukelaar. “Ik bezoek haar bijna iedere dag. Dan ga ik daar een kopje koffie drinken. Heel af en toe
blijf ik er ook een weekend logeren, gewoon voor de gezelligheid”, vertelt Monique
verder. Sporten doet ze daarnaast ook fanatiek. Al elf jaar staat zij twee avonden
per maand op de bowlingbaan om de kegels zo snel mogelijk om te rollen. “Dat
doe ik al jaren in teamverband, ook met bewoners van onder meer De Beukelaar.
Mijn punten zijn nog steeds hoog, dus het gaat best goed. Het is ook superleuk om
te doen. Zo vermaak ik mij iedere week opnieuw.”
Sjaloom Zorg krant
15
UIT DE
OUDE DOOS
16
Sjaloom Zorg krant
Sjaloom Zorg krant
17
Voorzitter Raad van Toezicht Paul Blok
“We bewaken het
wel en wee van
de organisatie”
Toch kwam de huidige voorzitter van de Raad van Toezicht in 2004 via zijn werk in
contact met Sjaloom Zorg. “Ik leerde Henk Brinkman (Raad van Bestuur) kennen,
toen ik werd gevraagd om mee te denken over de bouwplannen omtrent woonlocatie Elkersweide. Ik kende wel enkele cliënten, maar verder ging mijn kennis
van de stichting voorheen niet”, geeft hij toe. Het klikte snel met de bestuurder
van Sjaloom Zorg. “Henk is absoluut een ondernemende bestuurder met visie én
creativiteit. Die combinatie kom je niet zo vaak tegen.”
“Iedere keer is het een
flink zoekplaatje”
Steentje bijdragen
Vier jaar geleden werd de Sommelsdijker gevraagd lid te worden van de Raad van
Toezicht. “Daar heb ik wel even over nagedacht. Ik bekleedde namelijk al jaren een
bestuursfunctie bij de middelbare school de Christelijke Scholen Gemeenschap
Prins Maurits in Middelharnis. De doelgroep van Sjaloom Zorg sprak mij echter
ook erg aan. Het geeft voldoening mensen met een beperking, volwassenen en
kinderen, te helpen. Het is mooi om te zien hoe zij zich ontwikkelen, in hun welbevinden en kennis. Als Raad van Toezicht draag je daar een steentje aan bij, zij het
op een afstandje.”
&
WEL
WEE
Kaders
Voorheen waren de bestuurders zeer nauw betrokken bij de dagelijkse zorg van
cliënten, licht de voorzitter toe. Daar kwam met de komst van de ‘Zorgbrede
Governancecode’ verandering in. Professioneel bestuur en toezicht werden twee
separate onderdelen van de organisatie. Een goede ontwikkeling, meent Blok:
“Sindsdien richt de Raad van Toezicht zich veel meer op de gestelde kaders. Henk
krijgt als dagelijks bestuurder daarbij zoveel mogelijk de vrijheid om uitvoering te
geven binnen die kaders. En dat gaat goed. De Raad van Toezicht heeft geen
direct contact met de cliënten, maar zorgt er wel voor dat de Raad van Bestuur de
juiste visie voor ogen houdt en zich houdt aan de kaders die wij jaarlijks stellen. Zo
bewaken wij gezamenlijk het wel en wee van de organisatie.”
Toekomst
Het afbakenen van die kaders is een continu proces, vertelt de voorzitter. “De
wet- en regelgeving verandert namelijk. Daardoor moeten we telkens toetsen of
de weg die wij zijn ingeslagen nog wel haalbaar is met de toegereikte middelen.
Mocht dat niet zo zijn, dan passen we het aan. Al is het iedere keer weer een flink
zoekplaatje.” De veranderingen op het gebied van de Wmo vormen een nieuwe
uitdaging voor de zorginstelling. “Het besluit tot opschaling vorig jaar – de overname van de dagbestedinglocaties Scheldestromen en De Mèkkerstee - is zeker een
juiste gebleken. En onze organisatie is zodanig ingericht dat het ook te realiseren
was. Sjaloom Zorg kreeg zo niet alleen de kans om haar marktpositie te versterken,
maar ook om een einde te maken aan de onzekerheid bij de cliënten. We kunnen
hen weer een toekomst bieden en dat is toch het allerbelangrijkst. Zorg verlenen
aan mensen met een beperking blijft onze eerste opdracht.
“De christelijke identiteit
blijft bovenaan staan”
Paul Blok is een ondernemer in hart en nieren. Al jaren is de ontwikkelaar/bouwbegeleider in de bouwsector actief, waarbij de
Sommelsdijker met name zijn strepen verdient in de industriële wereld. Niet direct de achtergrond die je verwacht bij een voorzitter
Raad van Toezicht van een zorginstelling. “Dat is juist de reden waarom ik ‘ja’ heb gezegd”, vangt Blok aan. “Er is meer in het leven
dan alleen de ‘harde’ zakenwereld.”
18
Sjaloom Zorg krant
Hoe we dat doen, ligt uiteraard ook aan de ondersteuning en mogelijkheden die
ons geboden worden door de overheid en verzekeraars.” Tegen de omslag die
momenteel gaande is, waarbij cliënten worden gemotiveerd hun sociale netwerk
te betrekken bij hun zorgvraag, staat de voorzitter niet afkeurend. “In principe is
het een goede ontwikkeling. Sterker nog, Sjaloom Zorg heeft daarop geanticipeerd met bijvoorbeeld haar vrijwillige chauffeurs. Dat soort hulp zal steeds verder
worden uitgebreid. We moeten ons realiseren dat we uit een luxueuze situatie
komen, waarin praktisch alles vergoed werd. Dat kon zo niet doorgaan.” Hoe de
komende jaren zich ontwikkelen, laat zich moeilijk voorspellen. Wel staat er bij de
Raad van Toezicht één ding als een paal boven water: “Welke veranderingen er
ook op ons pad komen, zorg verlenen vanuit een christelijke identiteit blijft bovenaan staan. Vanuit die visie is de organisatie ontstaan en blijven wij haar aansturen,
zodat cliënten zich vertrouwd en veilig voelen. Het is aan de bestuurder om daar
uitvoering aan te geven en dat gebeurt tot op heden prima. De balans is er en wij
dragen er zorg voor dat dit evenwicht standhoudt.”
Sjaloom Zorg krant
19
De Centrale Participatieraad
Kritisch voor
het welzijn van
de cliënten
Centrale
Cliëntenraad
IN ACTIE
Sjaloom Zorg kent een enthousiaste Centrale Cliëntenraad
(CCR). In deze raad zitten cliënten
van Sjaloom Zorg en een coach
die onafhankelijk van de organisatie is. Een rol van de Centrale
Cliëntenraad (CCR) is aanwezig
te zijn bij speciale gelegenheden
van Sjaloom Zorg. Zo waren de
leden bijvoorbeeld present bij de
afgelopen kerstviering, waar zij
fruit uitdeelden. “We bespreken
in onze vergadering altijd heel
veel zaken die ons bezighouden en die voor alle cliënten van
Sjaloom Zorg belangrijk zijn”,
legt Ineke Otte uit.
In de raad zitten momenteel naast
Ineke; Johan Lolkema, Conny van
Nimwegen, Henk Wolfert, Annemiek
Vlaspoel en coach Petra Vermeulen.
Ze bespreken zaken die belangrijk
voor cliënten, zoals voeding en vervoer. “Ook hebben we pasgeleden
een filmavond gehouden. Deze film
is door Johan gemaakt en was erg
mooi. Het was een leuke avond!”
Eerlijk en luisteren
Gezelligheid staat hoog in het vaandel. “We durven eerlijk tegen elkaar te
zijn, er is vertrouwen. Ook gaan we één
keer per jaar met de hele CCR uit eten.
We willen als CCR graag een bij-
drage leveren aan een succesvol
jubileum.” Ieder lid van de CCR heeft
zo zijn eigen kwaliteiten. Zo vindt Ineke dat Annemiek Vlaspoel een prima
voorzitter is, die goed leiding kan
geven. Petra Vermeulen beaamt dit
en voegt daaraan toe dat de inbreng
en aanwezigheid van alle leden heel
waardevol is: “Ineke kan bijvoorbeeld heel goed luisteren en Conny
is heel eerlijk en zegt wat ze vindt
en voelt. Johan kan goed voor de
belangen van andere cliënten opkomen en Henk kan alles onthouden en
terugvinden in zijn notulen.”
“We hopen als CCR dat we steeds
meer
bekendheid
krijgen
en
zichtbaarder worden op alle woonvoorzieningen binnen Sjaloom zorg
en dat cliënten met vragen en met
wat ze bezighoudt bij de raad aan
durven te kloppen!”
Namens de CCR,
Ineke Otte, Annemiek Vlaspoel en
Petra Vermeulen.
Een gewijzigde vervoersregeling, nieuwbouwplannen en andere beleidsmatige beslissingen.
De Centrale Participatieraad volgt alles met arendsogen. “We houden het managementteam goed
in de gaten en geven gevraagd en ongevraagd advies. We hebben maar één ding voor ogen: de
veiligheid en het welzijn van de cliënten”, vat Leo Jacobs de taken van de Centrale Participatieraad
(CPR) samen.
De landbouwer uit Den Bommel is volgens eigen
zeggen niet echt thuis in de zorgsector. “De enige
zorg die ik als landbouwer ken, is zorg van plantjes”, vertelt hij met een knipoog. Toch werd hij
ruim 1 jaar geleden lid van de CPR. “Mijn dochter
woont in Salem in Dirksland. Op deze woonlocatie
werd de lokale participatieraad nieuw leven ingeblazen. Ze vroegen vervolgens of ik – op eigen titel
- zitting wilde nemen in de CPR. Daar heb ik nooit
spijt van gekregen. Je kan iets betekenen voor alle
cliënten. Dat is ook de drijfveer van de zes andere
leden. Zij zijn allemaal ouder of vertegenwoordiger
van een cliënt. Behalve de voorzitter, die is bewust
onafhankelijk aangesteld.”
Een keer in de twee maanden komt de CPR met
het managementteam bijeen. “Dan krijgen we een
20
Sjaloom Zorg krant
verslag van de afgelopen maanden. Ook kunnen
we eventuele zaken aankaarten.” En die kans laat
de CPR niet zomaar aan zich voorbij gaan. “We
zorgen daarbij wel natuurlijk dat de neuzen allemaal dezelfde kant opstaan. Maar aangezien iedereen hetzelfde doel voor ogen heeft, levert dat
niet vaak een grote discussie op. Neem bijvoorbeeld de verandering in vervoersbeleid. Dat wordt
tegenwoordig met vrijwilligers opgevangen. Wij
hebben er als CPR op gehamerd dat deze chauffeurs streng gescreend worden en een Verklaring
Omtrent Gedrag overhandigen. In eerste instantie
voor de veiligheid van de cliënten, maar natuurlijk
ook voor de organisatie zelf. Door eisen aan de
vrijwilligers te stellen, laat je zien dat je als stichting verantwoordelijkheid neemt. Je kan natuurlijk
nooit alles voorkomen, maar je hoort de laatste
jaren zulke rare dingen. Je moet zoveel mogelijk
voorzorgsmaatregelen nemen om slechte gebeurtenissen te voorkomen.”
Als lid van de CPR is Jacobs anders naar de actualiteiten gaan kijken. “De lokale participatieraad
is niet echt te vergelijken met de Centrale Participatieraad. De lokale raad richt zich vooral op huishoudelijke zaken, maar bij de CPR ga je op de
zorgmaterie in. Ik merk echt dat je erin groeit en
ook het nieuws meer gaat volgen. Berichtgeving
over bijvoorbeeld de Wmo volg ik nu met meer belangstelling dan voorheen. Je wil op de hoogte blijven, je goed laten informeren. Niet alleen door het
managementteam, maar ook op landelijk niveau.
Zo kan je kritisch alle beleidsstappen volgen.”
Sjaloom Zorg krant
21
Vrijwilligers
Vrijwilligers
gezocht!
Vrijwilligster
Marianne Lavrijssen
“Ik wil dat ze
echt iets léren”
Sjaloom Zorg is dringend op zoek naar vrijwilligers voor verschillende functies. Vooral mensen die zich als chauffeur willen inzetten
op Goeree-Overflakkee en Tholen worden gevraagd te reageren. Daarnaast staan de volgende vrijwilligersvacatures open:
• Wasverzorging
• Strijken
• Ondersteunen bij (huis/tand) artsbezoeken
• Soosactiviteiten
• Boodschappen doen
• Dierenverzorging
• Drukwerk en
computeren
• Fietsen
• Gastgezinnen
• Gezelschapsspellen
• Houtbewerking
• Koken
• Sporten
• Tuinieren
• Wandelen
• Winkelen/uitjes
Lijkt het u leuk en bent u één of meerdere dagdelen beschikbaar? Bel dan voor meer
informatie naar het hoofdkantoor van Sjaloom Zorg, T. 0187-609400 of mail naar
vrijwilligerscoördinator Lizette Kersbergen [email protected]
22
Sjaloom Zorg krant
Voor degene die – om wat voor reden dan ook – thuis komt te zitten en zich afvraagt ‘Is dit het
nu?’, heeft Marianne Lavrijssen een heel duidelijk antwoord: Nee! “Mensen kunnen veel meer dan
zij denken. Je moet het alleen inzien en er iets mee doen. Dat hoeft niet altijd in de vorm van een
betaalde baan te zijn, als vrijwilliger kan je ook de mouwen opstropen en je nuttig maken.”
De 58-jarige vrijwilligster uit Kapelle spreekt uit eigen
ervaring. In een ver verleden werkte zij als secretaresse
van een cardioloog in een ziekenhuis in Sittard. “Ik ben
gestopt met werken toen mijn kinderen werden geboren, maar zodra de jongste naar de basisschool ging,
ben ik gestart met de opleiding tot pedicure”, steekt
Marianne van wal. Dat werk beviel haar prima, maar
na 12,5 jaar gooide een aanhoudende schouderklacht
roet in het eten. Minder werken leek de oplossing, totdat negen maanden later een hernia haar helemaal uit
het veld sloeg. “Ik heb negen weken platgelegen. Na
onderzoek bleek uiteindelijk dat die hernia niet weg
zou gaan. Ik kon niet meer tillen of sjouwen en kwam
nu dus écht thuis te zitten. Ik vond het verschrikkelijk”,
kijkt ze terug.
Rust vinden
In een workshop keramiek vond ze de nodige afleiding. “Tot ik vorig jaar een taart ophaalde voor mijn
dochter bij arbeidstrainingscentrum Scheldestromen.
Ik zag dat zij vrijwilligers zochten en heb gewoon gevraagd of ze iemand konden gebruiken op de keramiekafdeling. Als je niets vraagt, gebeurt er ook niks.
Ik begon in juni als proef met één dagdeel in de week,
medewerkers begeleiden op de keramiekafdeling. Dat
beviel zo goed dat het inmiddels is uitgebreid naar
twee dagdelen. Je haalt er zoveel voldoening uit. Je
zou alle blije gezichten moeten zien als de keramiekoven open gaat en de reacties moeten horen. Daar
geniet ik echt van. Ik leer nu bijvoorbeeld een meisje
boetseren, dat had ze nog nooit gedaan. Het is echt
prachtig als je ziet dat ze het in de vingers krijgt”, glimlacht ze. Wel is de vrijwilligster kritisch als het om de
resultaten gaat. “Ik geef uitleg en stuur bij waar nodig.
Als ik zie dat het toch misgaat, omdat ze te snel willen
werken, dan geef ik dat ook aan, op een plezierige
manier. Ik wil namelijk graag dat zij echt iets léren. Geduld hebben en rust zien te vinden, horen daar ook
bij.”
Talent inzetten
Marianne is niet alleen als vrijwilligster bij Sjaloom
Zorg actief. Ook bij enkele lokale stichtingen, Veilig
Verkeer Nederland en de Wereldwinkel zet zij zich in.
“Daarom zeg ik altijd: mensen kunnen veel meer dan
zij zelf denken. Ik moet er wel goed op letten dat ik niet
te lang in dezelfde houding blijf zitten en dat ik niets
zwaars til. Verder gaat het prima. En je krijgt er ook
enorm veel voor terug. Ik kan het echt iedereen aanraden. Ga gewoon bij jezelf na waar je goed in bent en
hoe je dat talent kan inzetten als vrijwilliger. Er zijn nog
zoveel vacatures bij Sjaloom Zorg, we kunnen eigenlijk
op ieder gebied wel extra handen gebruiken. Bel gewoon een keertje op of stuur een mailtje. Thuiszitten
kan altijd nog!”
Sjaloom Zorg krant
23
Molenzicht
Elkersweide
Salem
Beukelaar
Mauritshof
Refugium
Westplaat
Witte Zwaan
Willemshof
Vollenhoven
Smalstad XL
K-dootje
Klavertje 4
Perk&Bos
Eeterij De Thoolse Brug
HEMI
Scheldestroom
De Mèkkerstee
COLOFON
Hoofdredactie:
Rien Tholenaar
Eindredactie:
Bregje van Gurp
Opmaak:
Marc Dingemans
Oplage:
35.700 exemplaren
Sjaloom Zorg Krant wordt huis
aan huis verspreid op de eilanden
Goeree Overflakkee, Tholen - Sint
Philipsland en Kapelle
Redactie & vormgeving:
RITHO Communicatie & Media
Kalisbuurt 1, 4698 CN Oud-Vossemeer
tel. 0166 - 67 21 02
www.ritho.nl
©
24
Sjaloom Zorg krant
rtikelen, beeldmateriaal en
A
advertenties mogen alleen na
schriftelijke toestemming van de
redactie worden overgenomen.

Download Report