3e reisverslag Peter Massop - Regiment Bevoorradings

Hallo allemaal,
Hier weer een verslag van mij uit Mali.
We zijn nu al weer bijna aan het einde van mijn missie en deze week ga ik beginnen met mijn
HOTO (Hand Over Take Over). Daarmee kom ik in een stroomversnelling van zaken, dat het goed
is om af te sluiten met dit 3e reisverslag.
Ook de laatste maanden zijn best wel weer snel voorbij gegaan. Al weet ik nu heel goed wat men
bedoeld met; "de laatste loodjes, wegen het zwaarst". Als alle dagen een beetje op elkaar gaan
lijken en je op het laatst toch nog wat projecten probeert af te krijgen, is het moeilijk om je rust te
vinden. Dat dit juist heel erg belangrijk is, hoef ik niemand uit te leggen. Wat wel belangrijk is, is
om die knop bij jezelf om te zetten, dat je het toch niet allemaal af krijgt. We zitten hier in een
opbouwfase en dan is het bij je vertrek ook nog niet af. Dat geeft niet, want je collegae nemen het
bekende "stokje" over en gaan weer verder met waar jij bent gebleven.
In de afgelopen periode hebben we ook enkele werkbezoeken gehad.
Zo zijn de leden van de Vaste Kamercommissie hier geweest en heeft
ook de Minister van Defensie en de Commandant Der Strijdkrachten
zich op de hoogte laten brengen over onze voortgang. Voor elk bezoek
werd er een beroep op ons als catering gedaan. Van een eenvoudige
tafelreservering tot snacks en/of een diner. Het was weer een mooie
afwisseling op de dagelijkse werkzaamheden.
Daarnaast hebben we ook voor een langere periode een mediateam
van defensie hier op visite gehad en krijgen we aankomende week
bezoek van omroep Max. Deze laatste,
komen een kerstspecial maken voor
mensen in missiegebied. Tegen die tijd dat het wordt uitgezonden, ben
ik al lang thuis en zal daarom niet op TV verschijnen. Wel is vanuit het
mediateam alle aandacht geweest voor de werkzaamheden van ons als
Cateringmanagers. Zo is er met ons een interview afgenomen en zijn er
foto's gemaakt van onze werkzaamheden hier in Mali. Het artikel zal te
lezen zijn in "de Pijler" van november a.s. (dit is een CDC-blad). De
naam van het artikel zal zijn "Boerenkool in de woestijn". Ik hoef je niet
uit te leggen wat dat betekend.
Daarnaast hebben we in het nog te openen
containerrestaurant ook verschillende eenheden in het
zonnetje gezet. Zo was er een regimentsavond voor
de ETGM-3 van de Genie. Die wilde graag
pannenkoeken hebben en is er flink voor hun
gebakken.
Ook
was
er
voor
het regiment
Bevoorrading & Transport een regimentsavond en
serveerde we tijdens deze gezellige bijeenkomst,
koude snacks en een broodje bal met pindasaus.
Dat we hier veel dingen doen die worden
gewaardeerd, is ook te merken aan onze locale
medewerkers van Supreme (Cateraar met wie we hier
samenwerken). Zo heb ik de vraag gekregen of mijn
collega en ik niet langer konden blijven dan de
huidige 4 maanden uitzending. Ook wilde ze wel weer
een bingoavonden hebben, maar dan zonder de
prijsjes. Het was zo gezellig om iets samen te doen.
Daarnaast kregen John en ik de afgelopen week nog
een groter compliment. Een locale medewerker van de catering, vertelde ons dat zijn vrouw 7
maanden zwanger is. Hij heeft met haar over ons gesproken en haar verteld over de goede
samenwerking Samen hebben ze besloten hun 4e kindje, JoPe te noemen (naar John en Peter). Dit
zijn bijzondere dingen die me zeker raken!!
Dat het leuk is om met deze locale mensen te werken, komt
dagelijks terug. Vaak zijn ze onbekend met dingen die voor ons
heel gewoon zijn. Praten over Nederland vinden ze heel erg leuk
en sommige proberen zelfs Nederlandse woorden te spreken
zoals; "Goedemorgen", "Eet Smakelijk" en "Tot Ziens". Ze kennen
geen Nederlandse gerechten en we laten ze van alles proeven.
Bijvoorbeeld patat met kroketten en frikadellen, appelmoes en
zoute haring, die we voor speciale evenementen uit Nederland
hebben laten overvliegen. Verpakt in een container met droog-ijs
was natuurlijk weer een leuk moment om te laten zien wat er
gebeurd als er water bij gegoten wordt. Natuurlijk ook de
pepernoten, die ik in één van mijn postpakketten toegestuurd
hebt gekregen, waren bijzonder voor ze.
Zo schreef ik in mijn laatste reisverslag ook dat er nog wat evenementen gingen gebeuren
waaronder mijn eigen medaille uitreiking. Dit betreft de uitreiking van de UN-medaille. Deze
medaille krijg je als je meer dan 90 dagen bent ingezet in dienst van de UN. Dat de medaille
kleurrijk is laat de afbeelding goed zien. Maar de kleuren hebben ook een bijzondere betekenis. Zo
symboliseert de lichtblauwe strepen de UN. Aan de linkerzijde de vlag van Mali. Aan de rechterzijde
de zandkleurige streep vertegenwoordigd de Sahel woestijn, terwijl de donkerblauwe streep in het
midden de rivier de Niger symboliseert. De parade werd gehouden na een leuke sportdag.
Ook hier op kamp Castor, hebben we een soort challenge met de
verschillende afdelingen binnen ons Joint Support Detachment. Zo
moesten alle afdelingen een bijdrage leveren, om het kamp nog
mooier te maken. Wekelijks werd er een afdeling genomineerd die op
hun beurt een week later, weer een andere nomineerde. Toen mijn
collega en ik aan de beurt waren, hebben we een grote zitbank van
steigermateriaal en pllets gemaakt. Omdat het altijd zonnig is hebben
we er ook maar gelijk een vrij hangend zonnescherm bij gemaakt.
Van dit bouwwerk wordt zeer veel gebruik gemaakt en staat voor ons
werkchalet. Omdat er ook veel rokers zijn, hebben we er later die
week ook maar 2 asbakken op gemonteerd.
Dat hier ook spannende en minder leuke zaken gebeuren, is jullie in Nederland niet ontgaan. Ebola
is hier gesprek van de dag. Natuurlijk is iedereen er op zijn/haar eigen manier mee bezig. Vanuit
Defensie worden wij en het thuisfront gelukkig goed op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen
en gevaren.
Daarnaast kan je in sommige kranten en/of sites lezen dat het hier
verschrikkelijk slecht is qua eten, slapen, privacy en sanitaire
omstandigheden. Natuurlijk kan in een opbouwfase (zoals in mijn
periode en missie) niet alles voorhanden zijn en is het erg behelpen.
Natuurlijk baal ik soms ook en snak ik ook naar de gewone dingen.
Wel probeer ik daar weer het beste uit te halen en het weer van de
zonnige kant te zien. Elke dag wordt het een beetje beter en mooier
en gaan we nog steeds vooruit. We hebben het beter gehad dan onze
voorgangers en kunnen aan onze opvolgers iets moois overdragen.
Het is nu voor hun, maar bovenal voor de mensen in Mali. Ik ga weer
terug naar mijn vertrouwde en koude kikkerland.
Nogmaals
dank
voor
jullie
ondersteuning naar thuis, naar het werk
en in het bijzonder naar mij hier in Mali.
De leuke kaartjes (bijna 80 stuks),
mailtjes en/of pakketjes, hebben me er
mede doorheen getrokken om deze
missie te volbrengen. Groet en tot
gauw,
Peter

Download Report