Recensie Wende **** Last Resistance Wie zangeres Wende Snijders een beetje heeft gevolgd weet één ding zeker: bij Wende word je altijd verrast. De tijd dat ze nog Franse chansons zong, durven we al bijna niet meer te vermelden, zo lang lijkt het geleden. Ze maakte sindsdien Nederlandstalige liedjes, bracht het Engelstalige popalbum No. 9 uit en inmiddels zijn we aanbeland in een Berlijnse kelder. Daar werkte ze met een Duits producersduo aan het album Last Resistance. Weer Engels, weer pop, nu gedomineerd door elektronische instrumenten. Zangeres Wende. Foto Charlona Teerlink Na de muzikale shock van het openingsnummer slaagt Wende erin die nog diverse malen te evenaren met overrompelende nummers, waarmee ze diep doordringt in haar publiek. JORIS HENQUET Theater Last Resistance. The Theatre Sessions door Wende, regie Titus Tiel Groenestege. 15/3, Stadsschouwburg Amsterdam, Tournee t/m 8/5; wende.nu Het begint met een dreun. Een snoeiharde, metalige, snijdende dreun uit de drumcomputer. Het geroezemoes in de zaal wordt abrupt beëindigd. Er volgt een tweede dreun. Het publiek zit nu stijf rechtop in de stoelen. En nog een dreun. Wende begint te zingen, over dat de wereld snel tot een einde zal komen. Het duistere Ask the Tree blijkt een ideaal openingslied: na een reeks muzikale stroomstoten bouwt het op naar een explosie van drums, gitaren en elektronica. © de Volkskrant waarin Wende voor het eerst echt contact zoekt met de zaal. Ze kijkt ons aan, ze lacht naar ons, en ze zingt: 'Here I am will you let me in? / Take my soul / Take my skin'. De laatste weerstand is hier overwonnen. Wende weet, ook in deze nieuwe gedaante, diep tot haar publiek door te dringen. In de theatertournee die uit dat album is voortgevloeid, wordt de sfeer opgeroepen van de Berlijnse kelder. De bakstenen achterwand van de schouwburg wordt kil uitgelicht door een lange rij tllampen en achter een batterij instrumenten en computers staan drie muzikanten in leren jasjes. Dankzij een indrukwekkende lichten geluidsshow, die afkomstig lijkt van de betere stadionband, weet Wende de muzikale shock van haar openingsnummer nog diverse malen te evenaren, in overrompelende nummers als The Garden, Devil's Pact en Do Berlin. Maar dit is meer dan een concert. Door gebruik van videoprojecties en geluidsfragmenten tussendoor hebben Wende en regisseur Titus Tiel Groene-stege de thematiek van Last Resistance verder uitgewerkt. Hoewel er wordt gehint naar politiek en maatschappij, is de boodschap die het duidelijkst overkomt een persoonlijke, een die gaat over het opheffen van eenzaamheid door je open en kwetsbaar op te durven stellen voor de ander. Dit wordt voelbaar inde slim gekozen opeenvolging van twee nummers halverwege de show. Eerst laat de band ons sidderen met Threat of Happiness, een heftig, verontrustend lied over angst en bedreiging. Direct daarop volgt Nude, een intiem liedje, dinsdag 18 maart 2014 Pagina 7 (1)
© Copyright 2024 ExpyDoc
