Fotografiecircuit Vlaanderen 2014

FOTOGRAFIE
CIRCUIT 2014/17
VLAANDEREN
FOTOGRAFIE
CIRCUIT
VLAANDEREN
Colofon
Deze catalogus werd uitgegeven bij de selectie van het
Fotografiecircuit Vlaanderen 2014-2017, dat tot maart 2017
op rondreis zal zijn langs de deelnemende cultuuurcentra
en is een coproductie van deze centra.
coördinatie en redactie
Jan Van Broeckhoven
vormgeving
Luc Clottemans
drukwerk
Stevens Print
Fraterstraat 37b
9820 Merelbeke
09 210 70 50
[email protected]
www.stevensprint.be
verantwoordelijke uitgever
Jan Van Broeckhoven
p/a Elcker-ik Centrum
Breughelstraat 33
2018 Antwerpen
foto cover
Benjamin Engelbeens
Copyright van de foto’s berust bij de fotografen
2
| Lies Van Wemmel
Bij de opening van het Filmhuis te Antwerpen in 1978, organiseerde ik er een eerste
fotografietentoonstelling. Toen kon ik nog niet vermoeden dat dit zou uitgroeien tot wat nu
het Fotografiecircuit Vlaanderen is. Een eerste vraag om de maandelijkse tentoonstellingen
over te nemen kwam van het cultuurcentrum van Turnhout. Daarna volgden andere
cultuurcentra uit Antwerpen en Brabant. Even later volgden Limburg en West-Vlaanderen
en ten slotte Oost-Vlaanderen. Momenteel doet het circuit 17 locaties aan. We kunnen dus
terecht spreken van een duidelijke spreiding over heel Vlaanderen.
Het circuit start nu, sinds de sluiting van het Filmhuis in 1987, in het Elcker-ik Centrum
te Antwerpen. Maandelijks begint een nieuwe, individuele tentoonstelling van een fotograaf
er haar tocht. Enkel in de zomerperiode is er een maand relatieve rust. Jaarlijks krijgen 11
nieuwe fotografen een kans om hun werk te confronteren met een ruim publiek in de 17
cultuurcentra. Dit betekent dat er op jaarbasis 187 tentoonstellingen georganiseerd worden,
gespreid over Vlaanderen.
Het Fotografiecircuit Vlaanderen wil op die manier vooral de Vlaamse fotografen een
mogelijkheid bieden om met hun werk naar buiten te komen. Op de eerste plaats wordt naar
kwaliteit en variatie gezocht bij die fotografen, die nog niet zoveel kansen gekregen hebben.
De lijst van alle fotografen, die ooit deelnamen aan het circuit, is indrukwekkend en er zijn
er heel wat die ondertussen naam hebben gemaakt, terwijl anderen in alle bescheidenheid
verder werken.
Het Fotografiecircuit Vlaanderen vult duidelijk een leemte. Iedereen, die met fotografie
begaan is in Vlaanderen, weet dat de mogelijkheden voor fotografen om tentoon te stellen
nog steeds beperkt zijn. Het Fotografiecircuit koos bewust voor de cultuurcentra als
tentoonstellingsplatform. Op elke locatie is er een vast publiek gegroeid, maar worden ook
telkens de vele bezoekers van de cultuurcentra, al dan niet voorbereid, met het werk van de
fotografen geconfronteerd. Het Fotografiecircuit wil dus duidelijk de stap zetten naar het
grote publiek en zich niet enkel richten tot de ‘kenners’.
Dat het Fotografiecircuit in zijn opzet slaagt, kan gemeten worden aan de talrijke aanvragen
van fotografen om tentoon te stellen en aan de positieve reacties van het al dan niet
gespecialiseerde publiek. Dat is uiteraard een stimulans om verder te gaan en nieuwe stappen
te zetten.
Zo werd in 2006 voor de eerste maal in het FotoMuseum te Antwerpen een
overzichtstentoonstelling gerealiseerd met een selectie uit het werk van fotografen die tijdens
de periode 2003-2006 in het kader van het Fotografiecircuit tentoonstelden. Dit gebeurde
begin 2010 opnieuw voor de fotografen van de seizoenen 2006-2009 en in het najaar van
2012 kwamen er de fotografen van de seizoenen 2009-2012 aan bod.
Deze brochure wil een overzicht bieden van de fotografen, die gedurende het seizoen 20142015 te Antwerpen starten met het tentoonstellen van hun werk. Als de tentoonstellingen
voorbij zijn, blijft ze de stille getuige van wat gebeurd is. Zij kan ook, zowel door het
Fotografiecircuit zelf als door de fotografen, gehanteerd worden als instrument om te
informeren.
Ik wil dan ook graag allen danken, die een bijdrage hebben geleverd om deze publicatie tot
stand te brengen en die er ook voor zorgen dat het Fotografiecircuit op een vlotte manier
door Vlaanderen blijft rondreizen. Dit kan alleen maar door de inzet van zeer velen, en in
het bijzonder de medewerkers en de verantwoordelijken van het Elcker-ik Centrum en
de deelnemende cultuurcentra, zonder de fotografen zelf te vergeten. Hun werk geeft het
Fotografiecircuit Vlaanderen immers zijn bestaansrecht en -reden.
Jan Van Broeckhoven,
Coördinator.
Foto Guy Voet
EVEN VOORAF
Meer info?
Wie meer informatie wenst over het
Fotografiecircuit Vlaanderen of de
tweemaandelijkse nieuwsbrief ‘Foto-info’
wenst toegestuurd te krijgen kan contact
opnemen met Jan Van Broeckhoven,
coördinator: [email protected]
+32 496262618
Fotografen die willen deelnemen aan het
circuit en wensen uitgenodigd te worden
voor de volgende selectie geven best hun
coördinaten aan hem door.
Alle exposities zijn gratis toegankelijk
Het fotografiecircuit is bijna twee jaar onderweg. Wijzigingen zijn dus altijd mogelijk.
Indien u een bezoekje wil brengen, is het
dus best om vooraf even contact op te nemen met de locatie in kwestie of de website
van de locatie te raadplegen. Hou er ook
rekening mee dat sommige centra tijdens
de vakantieperiodes gesloten zijn.
Fotografiecircuit Vlaanderen |
3
EEN OVERZICHT
Pag. 5 Isabel Corthier
Pag. 6 Lodewijk Deleu
Pag. 7 Marianne Hommersom
Pag. 10 Oliver Leu
Pag. 11 Tom Van den Eynde
Pag. 12 Luc Vleminckx
Pag. 13 Dany Vantomme
Pag. 14Berten
Pag. 15 Marko van der Steenhoven
DE LOCATIES [in
Pag. 8 Janna Beck
Pag. 9 Benjamin Engelbeens
chronologische volgorde]
1. Elcker-ik Centrum Breughelstraat 33, 2018 Antwerpen
+32 3 2186560
www.elcker-ik.be
7. CC Achterolmen Van Eycklaan 72, 3680 Maaseik
+32 89 569956
www.cultuurmaaseik.be
13. CC Ieper-Het Perron Fochlaan 1, 8900 Ieper
+32 57 239480
www.acci.be
2. CC Sint-Niklaas, Museumtheater
Zwijgershoek 14, 9100 Sint-Niklaas
+32 3 7783351
www.ccsint-niklaas.be
8. CC De Kimpel Eikenlaan 25, 3740 Bilzen
+32 89 519530
www.dekimpel.be
14. CC De Steiger Waalvest, 8930 Menen
+32 56 515891
www.ccdesteiger.be
3. CC Ter Dilft Sint-Amandsesteenweg 41-43, 2880 Bornem
+32 3 8906930
www.terdilft.be
9. CC Palethe Jeugdlaan 2, 3900 Overpelt
+32 11 645952
www.palethe.be
15. CC Guldenberg Acaciastraat 1, 8560 Wevelgem
+32 56 433490
www.ccwevelgem.be
4. GC de Zandloper Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel
+32 2 4607324
www.dezandloper.be
10. CC Evergem-Stroming Weststraat 31, 9940 Evergem-Sleidinge
+32 9 3585100
www.evergem.be/cultuurcentrum
16. CC Kapellen Dorpsstraat 45, 2950 Kapellen
+32 3 6606750
www.cckapellen.be
5. CC De Ploter Kerkstraat 4, 1742 Ternat
+ 32 2 5824433
www.ccdeploter.be
11. CC Gildhof Sint-Michielstraat 9, 8700 Tielt
+32 51 428220
www.tielt.be
17. CC ’t Aambeeld della Faillelaan 34, 2630 Aartselaar
+ 32 3 8772875
www.cultureelcentrumaarteslaar.be
6. CC Zwaneberg Cultuurplein 1, 2220 Heist-op-den-Berg
+32 15 228356
www.zwaneberg.be
12. CC De Brouckere Aartrijkestraat 6, 8820 Torhout
+32 50 221150
www.ccdebrouckere.be
4
| Fotografiecircuit Vlaanderen
ISABEL CORTHIER
VANAF 6 OKTOBER 2014
Encounters in South Sudan
De reeks ‘Encounters in South Sudan’
ontstond tijdens een verblijf van 8 maanden
in Zuid-Soedan. Isabel werkte daar samen
met haar man aan de logistiek in een hospitaal voor Artsen zonder Grenzen.
Om contact te leggen met de plaatselijke
bevolking trok ze in haar vrije tijd met haar
camera door het drop en maakte ze beelden
van de Dinka populatie aan wie ze met het
team van AZG gratis gezondheidszorg
verschafte.
Stilaan kreeg Isabel hiermee een betere
kijk op het dagelijkse leven van deze mensen
die getekend zijn door 40 jaar oorlog en
eeuwenoude conflicten met naburige tribes.
Dinka’s worden veelal omschreven als een
trotse, traditionele en agressieve bevolking
waarmee het moeilijk is om contacten op
te bouwen. Deze reportage toont enkele
aspecten van de Dinka samenleving, die
beheerst wordt door spearmasters, bijgeloof,
honger, droogte, overstromingen, cattleraids
en een schrijnend gebrek aan gezondheidszorg en scholen.
De foto’s tonen de spearmaster die mensen
tracht te genezen met alternatieve middeltjes, maar waar vaak meer kwaad dan goed
gedaan wordt. De angst van 40 jaar oorlog
en de strijd om te overleven zie je in de ogen
van de Traditional Birth Attendant.
Dinka’s kan je vaak herkennen door de
lijnen of puntjes die op hun aangezicht
aangebracht zijn. Mannen lopen steeds met
een stok of speer om zich te beschermen
tegen allerlei gevaren. Het vee is nooit veilig,
de naburige stammen doen geregeld
‘cattleraids’, het stelen van koeien waarbij
vaak vele gewonden vallen.
Mensen moeten soms dagen in de
brandende hitte van soms meer dan 50°C
stappen om het AZG hospitaal te bereiken.
De kinderen zijn de toekomst van een
nieuwe natie die sedert 2011 zijn onafhankelijkheid verwierf maar nog steeds in
oorlog verkeert.
Isabel Corthier is een freelance
reportagefotografe. Ze werkt voor verschillende humanitaire organisaties zoals Artsen
zonder Grenzen, Caritas, Trias, Vredeseilanden, Ondernemers voor Ondernemers en
Louvain Coopération. Sommige van haar
foto’s werden bekroond met een award.
Isabel Corthier
[email protected]
www.isabelcorthier.com
0496 91 18 88
Isabel Corthier |
5
LODEWIJK DELEU
VANAF 3 NOVEMBER 2014
Wij, paarden
In het vierde deel van ‘Gullivers reizen’
beschrijft de Ierse auteur
Jonathan Swift in 1726 een eiland waar
paarden de baas zijn. In het eerste hoofdstuk is Gulliver net gestrand en ontmoet de
eerste paarden…
“Toen ik naar links keek, zag ik een paard
rustig door het veld lopen. Het paard schrok
even op toen het in mijn buurt kwam, maar
herstelde zich snel en keek me recht in het
gezicht met duidelijke tekenen van verbazing; het bekeek mijn handen en voeten,
waarbij het een paar keer om me heen liep.
Ik zou mijn weg hebben vervolgd, als het
paard niet pal voor mij was gaan staan.
We stonden elkaar een tijdje aan te staren.
(...) Terwijl hij en ik zo bezig waren, kwam
er een ander paard aan, dat zich op een heel
formele manier tot het eerste wendde: ze
tikten zachtjes hun rechterhoef tegen elkaar
voordat ze een paar maal om de beurt hinnikten, waarbij ze de toon varieerden, zodat
het bijna leek alsof ze spraken. Ze liepen
een paar stappen weg, alsof ze samen wilden
overleggen, en liepen zij aan zij op en neer,
net als mensen die een belangrijke zaak
6
| Lodewijk Deleu
bespreken, maar ze keerden telkens hun blik
in mijn richting, alsof ze in de gaten wilden
houden of ik niet zou ontsnappen. Ik was
beduusd toen ik deze handelingen en dit
gedrag bij deze dieren zag, en kwam bij mezelf tot de conclusie dat als de inwoners van
dit land net zoveel verstand zouden hebben,
ze ongetwijfeld het wijste volk ter wereld
moesten zijn.”
In de hoofdstukken die volgen, raakt Gulliver in gesprek met de paarden. Hij vertelt
de paarden over het leven in Engeland. Hij
vertelt hoe “het merendeel van het volk
gedwongen was om in ellende te leven,
omdat ze iedere dag moesten werken voor
een karig loon om enkelen in overvloed te
laten leven”.
En hij vertelt de paarden natuurlijk ook over
het leven van de dieren in Engeland. Hoe de
paarden “als rijtuigen worden gebruikt. Dat
ze, als ze jong zijn, voor elke ondeugende
streek hevig worden geslagen. Dat de mannetjes die voor het gewone rijden of trekken
zijn bestemd doorgaans worden gecastreerd,
om hun onstuimigheid te temperen en ze
tammer en makker te maken.”
De paarden zijn stomverbaasd en luisteren
ademloos naar Gullivers verhalen. Ze zijn
verwonderd dat een soort als de mens - dat
zoveel kwaad sticht - zich “de meester van
de schepping” voelt. Gulliver was het met de
paarden eens en hij voelde zich gelukkig in
het gezelschap van de wijze paarden.
Lodewijk Deleu is documentair fotograaf
gespecialiseerd in reportage, portret en tradities (immaterieel cultureel erfgoed). Door
de foto’s in zwart-wit af te drukken, verstilt
hij vorm, gebeurtenis en emotie. Zo bereikt
hij eenduidige beelden met groot respect
voor het onderwerp.
‘Wij, paarden’ is ook de titel van het gelijknamige boek verschenen bij Lannoo. Deze
tentoonstelling bevat vooral nieuw, recent
werk.
Lodewijk Deleu
[email protected]
www.ikwashier.be
https://www.facebook.com/ikwashier.be
0476 85 56 07
MARIANNE HOMMERSOM
VANAF 1 DECEMBER 2014
Scenes of wonder (Paris)
Scenes of Wonder is de overkoepelende titel
voor een constant groeiende verzameling
landschappen en stadslandschappen.
Met haar kleinbeeldcamera gaat de fotografe op pad in binnen- en buitenland, en
als een soort verzamelaar zoekt ze met een
intuïtieve focus naar ‘scenes of wonder’.
Vaak zijn het bijna banale ‘non-places’.
Rode draad in de foto’s zijn sporen van
menselijke aanwezigheid, licht, structuren,
kleuren en vooral de manier waarop deze
elementen op een vaak vervreemdende,
soms ook grappige manier samenkomen.
Drie residentieperiodes in Parijs leidden tot
de reeks Et dans ce cas seulement.
Deze foto’s vormen een nieuw hoofdstuk
binnen Scenes of Wonder.
De manier van werken – dwalen door een
stad, beelden verzamelen – bleef hetzelfde,
en ook qua sfeer en thematiek zijn de foto’s
nauw verwant. Het onderwerp wordt nu
echter – letterlijk – dichter benaderd.
Ook komen narratieve elementen nadrukkelijker tot uiting, een fascinatie voor wat niet
(meer) zichtbaar is en de suggestie van een
verhaal, gebeurtenissen. Wat is hier gebeurd?
Wat staat op het punt te gebeuren? Wat is
hier niet zichtbaar, of beter, wat kunnen we
juist zien? De foto’s nodigen de kijker uit
om zelf een mogelijk scenario te bedenken.
En hoewel de reeks als geheel geen groter
verhaal vertelt – iedere foto staat op zichzelf
binnen de serie – delen en versterken ze wel
ieder de sfeer die Et dans ce cas seulement
oproept.
Al deze bevreemdende plaatsen, situaties en
dingen wekten de aandacht van de fotografe,
prikkelden een specifiek gevoel en werden
daarom toegevoegd aan de ‘verzameling’.
Net als de foto’s is de titel een ‘vondst’
tijdens een van de wandelingen door Parijs.
Een selectie uit Et dans ce cas seulement
is in eigen beheer uitgegeven als fotoboek
(editie van 150) in 2013.
Marianne Hommersom
[email protected]
www.mariannehommersom.be
0499 23 34 96
Marianne Hommersom |
7
JANNA BECK
VANAF 5 JANUARI 2015
Memory Glitters
Janna Beck zou je kunnen omschrijven als
een multidisciplinair kunstenaar.
Ze is docente MultiMedia aan de
Koninklijke Academie voor Schone Kunsten
Antwerpen, begeleidt onder andere masterstudenten en organiseert internationale
masterclasses en samenwerkingen (Academie Antwerpen, Sint Lucas Antwerpen,
Aalto university Helsinki, Ringling college
Sarasota, pjwstk Warsaw).
Daarnaast is ze oprichter van Collectiv
National, een kunstenaarsinitiatief met een
focus op hedendaags trans mediaal experiment waar ze ook de tentoonstellingen
cureert.
Haar persoonlijk artistiek onderzoeken
focust op de wisselwerking tussen analoog
en digitaal, manueel en high-tech. Vanuit
dit opzicht doet Janna Beck reeds geruimde
8
| Janna Beck
tijd onderzoek naar de de technische onvolkomenheden in de fotografische beeldregistratie. Ze hanteert bij voorkeur plastic en
toy-camera’s waarmee ze emotie visualiseert.
De beelden met complementair kleurenpallet en opgeloste contouren, zijn ontdaan van
tijdsbesef en tonen een vervormde werkelijkheid. Haar werk omschrijft ze zelf als
mind gaps & memory glitches waarbij Janna
Beck experimenteert met de onbetrouwbare
mix van herinnering en fantasie. Wat in
beeld gebracht wordt is vaak onherkenbaar
maar geeft de toeschouwer net genoeg informatie om een nieuwe realiteit te kunnen
verbeelden.
Janna Beck nam deel aan verschillende nationale en internationale tentoonstellingen
waaronder tentoonstellingen in het kader
van Europalia en de wereldexpo in Aichi en
werkte onder andere nauw samen met
Tom Lanoye voor het boek Stadsgedichten.
Recentelijk installeerde ze in het kader van
kunstintegratie een fotografische
“memory-wall” op het binnenplein van een
kinderdagverblijf.
Haar foto’s zijn te vinden in de collecties
van Kunst in Huis,
MTWalls, Collectiv National, Rode 7.
Janna Beck
[email protected]
www.jannabeck.info
0486 52 58 10
BENJAMIN ENGELBEENS
VANAF 2 FEBRUARI 2015
Quelques battements de cils
De beelden van de serie Quelques
battements de cils kunnen bekeken worden
in de lijn van de artistieke continuïteit van
de snapshots van Edouard Boubat en
Henri Cartier Bresson.
Deze beelden zijn zichten die ons heel de
dag lang omringen, maar die we door ons
gehaast levensritme niet meer zien.
Zij geven ons de mogelijkheid om de tijd te
grijpen en naar onze
eigen wereld te kijken. Zonder exotisme,
mise en scène of speciale effecten. Ze zijn
een zo getrouw mogelijke uitbeelding van
de realiteit.
Fotografie in een staat van puurheid.
En nochtans hebben deze beelden in al hun
banaliteit iets zeldzaams, delicaat, menselijk.
Het zijn emoties die men niet kan verzinnen. Er is een fragiel evenwicht tussen het
moment en de compositielijnen, tussen de
bewegende lichamen en de statische ruimte,
tussen de realiteit die we observeren en diegene die we ons inbeelden. Op elk ogenblik
voelen we dat alles kan verdwijnen. Zoals
knipperen van de wimpers.
Benjamin Engelbeens heeft nooit een
diploma behaald aan een academie en is
geen beroepsfotograaf. Hij beschouwt
zichzelf dus ook niet als zodanig, maar meer
als een toeschouwer die zijn blik tracht te
delen met anderen. Dit delen is essentieel
voor zijn fotografische attitude, het is zijn
leidmotief. Fotografie is voor hem een
natuurlijke handeling die hij reeds als kind
beoefende. Zelfs zonder toestel creëert hij
voortdurend composities.
Hij werkt zelfstandig aan persoonlijke
projecten met als focus de mens en diens
omgeving. Hij volgt geen fotografische
trends maar werkt met zijn gevoel.
Zo heeft hij verschillende reportages
gerealiseerd (Home sweet home, Abattoir,
Sol a la ciutat, Rainbow) en is hij daarnaast
ook medeoprichter van het fotografielabel
(eye)SIGHT.
Benjamin Engelbeens
[email protected]
www.benjaminengelbeens.com
www.eyesight.be
O477 72 60 48
Benjamin Engelbeens |
9
OLIVER LEU
VANAF 2 MAART 2015
Leopold‘s Legacy
In zijn toespraak ter gelegenheid van zijn
kroning in 1865 wenste koning Leopold II
zich een Belgïe dat groter, sterker en mooier
zou worden. Twintig jaar later werd hij de
soeverein en privé eigenaar van de Vrijstaat
Congo. Door de koloniale uitbuiting en
de daaruit voortvloeiende inkomsten kon
Leopold zijn droom van een nieuw België
op een grootse wijze realiseren.
De reeks Leopold‘s Legacy is een confrontatie tussen rauwe, subjectief-verhalende foto’s
met sobere documentaire beelden, opgenomen met kleinbeeld-, middenformaat- en
polaroidcamera.
10 | Oliver Leu
Op visuele wijze onderzoekt Oliver Leu de
plaatsen die in België relevant waren voor de
organisatie en uitvoering van de uitbuiting
in Congo. Ook bekijkt hij hoe Belgische
steden, met name Brussel en Oostende,
veranderden door de uitbreidingen en
verbouwingen tijdens de heerschappij van
Leopold over Congo.
Hij is geïnteresseerd in de manier waarop
monumenten het verhaal van de kolonie,
haar veroveraar en Leopolds rol weerspiegelen, en hoe beelden van de eens stralende
heerser in het huidige straatbeeld zichtbaar
blijven. En verder ook wat deze historische
standbeelden, die tegenwoordig vanuit een
heel ander perspectief bekeken worden, nog
kunnen vertellen over Leopolds bewind en
de kolonie Congo.
Als geheel geeft Leopold‘s Legacy een
weergave van enerzijds de representatieve
aanwezigheid en anderzijds de vele verborgen sporen van de koloniale geschiedenis
van België. Zo ontstaat een portret van een
heerser en de invloed van zijn privé-kolonie
Congo op zijn thuisland België, honderdvijftig jaar na de troonsbestijging.
Oliver Leu
[email protected]
www.oliverleu.com
0489 58 13 44
TOM VAN DEN EYNDE
VANAF 30 MAART 2015
Endangered Species
Niettegenstaande frieten tot onze nationale
trots behoren zijn de vrijstaande frietkoten
wel degelijk bedreigd. Steden en gemeenten
zien ze dikwijls als storende elementen en
doen er dan ook alles aan doen om ze uit
te roeien. Ook de alsmaar strenger wordende milieurichtlijnen zorgen ervoor dat
velen kiezen voor een knus rijhuis met alle
modern comfort.
Met ‘Endangered Species’ wil Tom Van den
Eynde de frietkoten die nog overblijven in
Vlaanderen in beeld brengen voor ze definitief verdwenen zijn en er weer een stukje
folklore voor altijd verloren gegaan is.
Door ze ‘s avonds te fotograferen wil hij hun
schoonheid extra in de verf zetten. Er zijn
geen twee dezelfde en het licht is telkens
totaal verschillend. Een droom voor elke
fotograaf.
Daarnaast hebben veel uitbaters een
anekdote te vertellen. Wat begon als een
fotografieproject is voor de fotograaf na
verloop van tijd meer en meer een manier
geworden om in contact te komen met deze
besloten wereld.
Hij ziet fotografie dan ook vooral als een
sleutel die deuren kan openen. In die mate
zelfs dat de fotografie soms ondergeschikt
wordt aan de ervaring. Mooie beelden zijn
geen doel op zich. Het is belangrijk dat er
meer is. Soms is de mogelijkheid om op
plaatsen te komen waar anderen niet mogen
komen al voldoende maar dikwijls is de
interactie met onbekende mensen het meest
bevredigend.
tische beelden, soms komt het voyeuristisch
over maar bovenal is het zijn bedoeling om
de kijker te boeien.
Tom Van den Eynde
[email protected]
www.tomvandeneynde.eu
0485 18 70 98
Als documentair fotograaf wil Tom Van den
Eynde de toeschouwer een andere kijk op de
realiteit gunnen. Soms leidt dit tot surrealisTom Van den Eynde | 11
LUC VLEMINCKX
VANAF 4 MEI 2015
China at work
Luc Vleminckx studeerde af in 2012 aan
de Academie voor Beeldende Kunsten te
Anderlecht.
Tussen 2008 en 2011 had hij het voorrecht
om verschillende geïndustrialiseerde delen
van China te bezoeken. Zijn zoektocht naar
potentiële leveranciers maakte het hem
makkelijker om ook binnenin de fabrieken
te fotograferen, zodat hij de werksituatie
in beeld kon brengen. Met de foto’s die hij
maakte tijdens zijn verplaatsingen per trein
of taxi, kon hij de mensen in beeld brengen
in hun dagelijkse omgeving. Eenmaal “op
jacht”, is het de kunst om toch zo onopvallend mogelijk in de menigte te verdwijnen,
zegt Luc. “Ik hou ervan om in de steden
rond te lopen, te observeren, op zoek naar
mooie momenten, interessante mensen en
situaties vast te leggen zonder
opgemerkt te worden”.
12 | Luc Vleminckx
Het contrast met de grootsteden en de
randsteden is enorm, onwaarschijnlijke
luxe enerzijds, de “vergeten” stadsdelen met
hun ontelbare kraampjes en straatventers
anderzijds.
Met de reeks “CHINA at WORK” slaagt
de fotograaf erin om een beeld van China
weer te geven, welke we hier in Europa niet
verwachten.
Moderne steden, reuze wolkenkrabbers,
waarvan sommigen denken dat deze enkel
in Amerika te vinden zijn, in combinatie
met de beelden van fabrieksarbeiders en
arbeidssituaties, welke reeds lang uit ons
geheugen zijn verdwenen.
De keuze om de beelden te bewerken naar
zwart-wit foto’s en deze dan verder aan te
passen naar het vierkant formaat, nam hij
doelbewust.
Zwart-wit laat toe om naar de essentie
van het beeld te kijken, zonder afgeleid te
worden door de diverse kleuren.
Het menselijk oog gaat voortdurend op
zoek naar contrast.
“Compositie, vorm en lichtinval zijn belangrijker”, vindt Luc.
De keuze van het vierkant formaat geeft
de kijker een rustiger gevoel, aangezien er
geen “liggende” of “staande” beelden in de
presentatie zitten.
Door het niet meer alledaagse vierkant
formaat, verkrijgt het beeld een
hogere attentiewaarde.
Luc Vleminckx
[email protected]
0477 23 72 47
DANY VANTOMME
VANAF 1 JUNI 2015
Nightmoves
Dat Dany Vantomme een grote verbondenheid met de nacht heeft blijkt heel duidelijk
uit het project “Nightmoves”. De dagelijkse
overdaad aan geluid is verdwenen wanneer
hij deze opnames maakt. Ieder beeld die dan
zijn pad kruist is enkel nog puur beeld.
Hij zoekt het beeld niet doelbewust op,
het beeld biedt zich aan hem aan, en de esthetische kracht van wat de nacht hem biedt
vertaalt hij naar een foto. Het mooie van de
desolaatheid laat hij op de kijker los met het
evenwicht in kleur- en lichtbalans.
Hij creëert een bevreemdende sfeer en
dompelt de toeschouwer in een angst
aanjagende omgeving onder, maar hij laat
hierbij altijd de stempel van menselijke
aanwezigheid toe en reikt daarmee een
vluchtweg aan. Edward Hopper is nooit
veraf.
Met de “Nightmoves” fotografeert hij de
“tussenmomenten”. De momenten tussen
het stilvallen van activiteit en het opnieuw
opborrelen van activiteit. Alle verhaallijnen
staan open voor de kijker.
Dany Vantomme zou je kunnen omschrijven als een trage fotograaf. Hij drukt niet
in snel tempo af wanneer hij met een serie
bezig is. Elk nieuw project wordt bedacht
en doordacht vooraleer de eerste beelden
worden gemaakt. Tijdens de opbouw van
een serie houdt het denken ook nooit op.
Daarom ontstaan er steeds nieuwe invalshoeken en wendingen. Dat levert een uiterst
interessante beeld mix zonder afbreuk te
doen aan de stijl. Hij heeft hierbij een soort
conceptueel denken ontwikkeld waardoor
elk project een welomlijnde vorm krijgt.
Hij stapt af van het “academisch kunnen”.
Door de jaren heen is hij van pure registratie
geëvolueerd naar abstraheren van het beeld.
Naar het zoeken van de essentie van wat
hij ziet. Hij wil niks nieuws uitvinden in
de fotografie, maar des te meer zijn eigen
beeldtaal distilleren en ontwikkelen uit de
stroom van invloeden die we dagelijks onbewust ondergaan in onze beeldmaatschappij.
Hij biedt de kijker zeker geen kant en klaar
verhaal aan. Hij ontdoet het beeld van
onnodige ballast en creëert op die manier
een spanning die alle mogelijkheden van
connotatie openlaat. Steeds komt zijn gevoel
voor compositielijnen, structuren en vlakken
naar voren in het beeld. Hij flirt met de
grens van abstractie, maar laat net dat beetje
ruimte om het beeld toegankelijk te maken.
“Wat je ziet, is wat je denkt te zien” is één
van zijn favoriete uitspraken.
Dany Vantomme
[email protected]
www.beeldcomplot.be
http://danyvantomme.worldpress.com
0476 57 52 97
Dany Vantomme | 13
BERTEN
VANAF 22 JUNI 2015
ZIE HOE HET ZONLICHT SCHUIN VALT
Max
Temmerman
Zie hoe het zonlicht schuin valt
over een handvol kruisen. Ze duiden
routineus op graven, op levens
die werden afgebroken.
Een landschap herinnert zich alles
wat zich ooit binnen haar grenzen afspeelde
en ook tot vergeving is het niet in staat.
Het bloed, het donderen. De lichamen.
Het verleden nestelt zich hier in het gras,
de halmen, de haag.
Hoe diep ligt de oorlog hier verzonken?
Voor hoelang nog? En ook: tot waar?
Waarom Why Warum Pourquoi
Aan de vooravond van de herdenkingen van
„De Groote Oorlog” trok Berten naar de
gedenkplaatsen in de Westhoek en de
Franse Somme Vallei en registreerde er de
sfeer op de begraafplaatsen en bij de
herdenkingsmonumenten.
Na afloop stuurde hij telkens één foto naar
verschillende dichters in Vlaanderen en
Nederland met de vraag om bij dat éne
beeld een impressie te schrijven.
Wat blijft hangen is de vraag
„Waarom Why Warum Pourquoi”?
Deze fotoreeks is ook uitgegeven in het
poëziebundel/fotoboek „Waarom Why
Warum Pourquoi”
Het resultaat kan dan ook gezien én gelezen
worden: 26 dichters met bekende en minder
bekende namen stuurden een uniek gedicht.
Zo brengen kunstenaars van vandaag
(de fotograaf en de poëten) een hulde aan
de slachtoffers van alle oorlogen en in het
bijzonder de „Groote Oorlog”.
Na enkele jaren in het onderwijs en verschillende commerciële jobs volgde Berten
cursus aan de Fotovakschool in Apeldoorn
(NL) en de Kunstacademie Hasselt want
fotografie was zijn enige passie.
14 | Berten
Berten Steenwegen is een gedreven fotograaf die naast zijn dagelijks werk dat zich
voornamelijk in de studio situeert graag tijd
maakt voor projecten.
Berten
[email protected]
www.berten.be
0475 70 92 51
MARKO VAN DER STEENHOVEN
VANAF 7 SEPTEMBER 2015
Interiors
Hoe wordt leegte opgevuld?
Wat schuilt er achter de trotse façade?
Welk sfeer zullen we binnen aantreffen?
Als een soort speleoloog verkent Marko van
der Steenhoven met zijn groothoekcamera
de grotten van de moderne wereld.
De inwoners zijn weg, maar hun aanwezigheid is nog tastbaar. De leegte concentreert
ons nog meer op de mens die er geleefd
heeft. Want een interieur, dat weerspiegelt
toch de innerlijke mens, de psyche?
“In een interieur ontdek je de echte mens,
zijn smaak, angsten, dromen... Of het
moet iemand zijn die zich zelfs thuis niet
laat gaan. Maar ook dat zijn interieurs die
spreken” zegt Marko. Hoe wordt leegte opgevuld? Een vergeten stoel in een hoek, een
lampenkap, een matras, een nachttafeltje,
een schilderij, een vaas op de vloer...
Maar soms is er helemaal geen plaats voor
leegte. Alles is volgepropt.
Hij wil niet louter registreren. Eerder een
verhaal vertellen, een verhaal die wij zelf
verzinnen aan de hand van zijn beelden.
Hiermee hoopt hij ook de emoties los te
weken die hij zelf voelde. Een mengeling
van nieuwsgierigheid, tederheid, ontroering
en soms schok: “Want laat ons wel zijn, de
meeste mensen lopen gewoon door, zonder
even stil te staan bij eenvoudige schoonheid
of lelijkheid” Gebrek aan tijd? Nou bij deze
dan misschien niet, hoopt hij.
Interieurs van gebouwen en openbare ruimtes werken anders dan huizen. Zij geven
hun persoonlijkheid en karakter door aan de
mensen in plaats van omgekeerd.
De meeste zijn zielloos. Andere werken
drukkend, onmenselijk, en ja: angstwekkend.
Als er geen ramen zijn, krijg je snel een
ondergrondse, bunker sfeer.
Maar sommige creëren juist een positieve,
lichte werkomgeving.
Ook bij deze beelden schept de afwezigheid
van mensen een onwerkelijke en onbehagelijke stemming. Vooral omdat het plaatsen
zijn die in normale omstandigheden bruisen
van het leven. Waar is iedereen?
Maakt u zich geen zorgen. Er was geen
cataclysme. Het is gewoon weekend of heel
laat ‘s avonds. De mensen zitten gezellig
thuis, in hun interieur.
Marko van der Steenhoven
[email protected]
www.coroflot.com/MvdS/Photography
0476 86 66 24
Marko van der Steenhoven | 15
V.U.: Jan Van Broeckhoven – p/a Elcker-ik Centrum, Breughelstraat 33, 2018 Antwerpen