Pagina 1
Zandloper
ZANDLOPER
INFORMATIEBULLETIN VAN, VOOR EN DOOR VRIENDEN DIENSTVAK LO/SPORT
Werkdruk
Op het dak van Afrika
Een oud & nieuw debuut
WWW.FITFORACTION.NL
Oktober 2014
Pagina 2
Zandloper
Inhoudsopgave
Van de redactie
Door: Jan Welling
03
Van de Commandant LO/Sportorganisatie
Door: Luitenant-Kolonel Jan van den Dool
04
Interview met Jan van den Dool
Door: Paul Lindeboom
05
Personeelsaangelegenheden
08
Op het dak van Afrika
Door: Matthijs Mosterd
09
Vernieuwde cursus Instructeur MZV
Door: Léonie van Lamsweerde
10
Invictus Games 2014 een groot succes
Door: André Wijnberger
12
Interview met Herold Dat
Door: Paul Lindeboom
14
LO/Sport kort
Diverse korte LO/Sportweetjes
17
Interview met Meindert Nentjes
Door: Paul Lindeboom
20
Stipnoteringen
Door: Jan Joosen
22
Hoe Johan Cruijff coach werd
Door: Jan Kasper
23
WK volleybal heren, Rio de Janeiro
Door: Paul Lindeboom
24
Een Oud & Nieuw debuut
Door: Paul Lindeboom
26
Aan het woord: Ruud Woord
Door: Ruud Woord
28
Al Gusian, strik erom en terug naar de Prins
Door: Jan Kasper
30
Wat is het tenue?
Door: Jan Kasper
31
Investeren in uitblinken
Door: Wil Maaswinkel
32
Wielrennen, stiekem een mooie sport
Door: Jenine Binnendijk
34
Sportcollega’s succesvol op MWK oriënteren
Door: Pieter van Geldere
36
Interview met Anton Koteris
Door: Paul Lindeboom
37
Colofon
38
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 3
Zandloper
Van de redactie
Door: Jan Welling
Herfst 2014,
Zandloper nummer 5.
De vijfde Zandloper die ik in elkaar ‘knutsel’.
Hoewel het een ‘geknutsel’ blijft, is het niet meer dan
artikelen van www.fitforaction.nl archiveren om ruimte
te maken voor nieuwe bijdragen voor de website.
Aangezien de hoeveelheid aangeleverde kopij voor de
website onverminderd goed blijft, moet ik
misschien nog wel wat vaker gaan ‘knutselen’.
Vaker knutselen is wellicht ook wat minder lang
knutselen...
De kopij wordt me in ieder geval met regelmaat
aangeleverd.
Ik moet denken aan al die jaren dat Richard
Wichhart (en zijn voorgangers hoofdredacteuren) zelf
achter de kopij aan moesten om weer een Zandloper te
kunnen uitgeven…
Mijn, toch al hoge waardering voor de (oud) collega’s,
stijgt nog meer...
Wat ik me afvraag is hoe is Zandloper nog wordt
gelezen, nadat we deze niet meer in hardcopy uitgeven.
Worden artikelen in de Zandloper gelezen of hebben we
ze al gelezen op http://www.fitforaction.nl/ ?
Misschien kunt u het ons eens laten weten, via het
email adres in de colofon.
Deze Zandloper is weer zeer gevarieerd, al zeg ik het
zelf…
We kunnen lezen hoe de nieuwe Commandant
LO/Sportorganisatie zijn eerste maanden heeft beleefd.
Daarnaast een aantal interviews met (oud) collega’s,
altijd leuk om te lezen hoe het ze tegenwoordig
vergaat.
Terwijl de herfst van 2014 langzaam terrein wint in
ons land, en de wereld rondom ons onrustig is wens
ik u veel leesplezier met Zandloper nummer vijf in
2014.
Op–/aanmerkingen of ideeën over de Zandloper kunt
u kwijt op het mailadres, welke in de colofon te
vinden is.
Mocht u niet willen wachten op de nieuwe artikelen
kijk dan regelmatig even op:
http://www.fitforaction.nl/
Jan Welling
Hoofdredacteur (ai)
Jan Kasper neemt ons mee terug in de tijd met een
aantal vermakelijke wetenswaardigheden uit de top van
het toenmalige voetbal.
Ook lezen we verslagen van deelnames aan bijzondere
evenementen of militaire sportwedstrijden.
Wil Maaswinkel prikkelt met een uitdagend artikel over
het investeren in uitblinken.
De eerste reacties hierop kunt u al terugvinden
op:http://www.fitforaction.nl/
Zoals gezegd: zeer gevarieerd!
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 4
Zandloper
Van Commandant LO/Sportorganisatie
Door: Luitenant-Kolonel Jan van den Dool
Werkdruk
Bij zowel het bezoek van de Inspecteur Generaal der Krijgsmacht (IGK) als in het medewerkertevredenheidsonderzoek kwam naar voren dat er na de reorganisatie op veel LO/Sportgroepen een hoge
werkdruk wordt ervaren. Uit de rapportages, zoals die via GOAL op de staf komen, lijkt het alsof het met de
werkbelasting van de LO/Sportinstructeur wel meevalt. Wat klopt er nu?
Tijd om alles eens tegen het licht te houden.
Een eerste onderzoek heeft uitgewezen dat lang niet alle activiteiten van de LO/Sportinstructeurs geregistreerd
worden. Kap Michel van Dongen van de staf LO/Sportorganisatie heeft alles geïnventariseerd en op basis van zijn
bevindingen zal de handleiding productieplanning (en de daarbij behorende rapportages) aangepast worden.
Met ingang van 2015 wordt gekozen voor een eenvoudiger rapportagesysteem. Voortaan worden alleen de
activiteiten als instructeur, zoals LO-lessen, oefeningen, sportdagen, afname testen, etc. daadwerkelijk
geregistreerd. Activiteiten als werkbesprekingen, overleg met de eenheid, optreden als eerste aanspreekpunt,
etc. worden niet meer geregistreerd. Het aantal uren dat een instructeur les geeft of daadwerkelijk begeleidt, de
zogenaamde normjaartaak, zal hierbij aangepast worden van 1351 uur naar ongeveer 1000 uur. Nadere details
hierover zullen binnenkort volgen voor planners en C’n LO/Sportgroep.
Is hiermee de werkdruk verminderd?
Nee, maar we krijgen wel een meer reëel beeld van de werkdruk. Om de werkdruk te verminderen zijn er naar
mijn mening drie oplossingen:
Meer instructeurs.
Ik vrees dat, ondanks de 100 miljoen die Defensie minder hoeft te bezuinigen, dit voorlopig nog niet aan de orde
is.
Keuzes maken.
Soms kun je met meer leerlingen per instructeur gaan werken,
maar alleen als de veiligheid van instructeur en/of leerling dan
niet in het gedrang komt.
Je kunt ook je cursus, opleiding of opleidingsopdrachten
uitstellen.
Op langere termijn gaat dit echter ten koste van
persoonlijke ontwikkeling en kwaliteit.
Soms is het afzeggen van de lessen de keuze die planner of
C-LO/Sportgroep moet maken.
Professioneel trainen.
Is de kwaliteit van onze instructie nu dan niet goed?
Absoluut wel, eenheden en commandanten zijn nog altijd zeer
tevreden.
Professioneel trainen is echter een containerbegrip waarin
samenwerking met de eenheid, innovatie van de
trainingsmethoden en ondersteuning door technische innovatie
bij elkaar komen. Een aantal ideeën en initiatieven zijn al
opgestart en de komende jaren zal dit, samen met TGTF,
steeds verder ingevuld gaat worden.
In de werkbezoeken die ik op dit moment afleg, constateer ik
dat op vele LO/Sportgroepen al een eerste invulling wordt
gegeven aan professioneel trainen. Het biedt geen oplossing
voor alles, maar in mijn visie kan het de werkdruk verminderen
en toch de kwaliteit van onze lessen op een nog hoger peil
brengen.
De komende periode zullen jullie regelmatig geïnformeerd gaan
worden over professioneel trainen.
Commandant LO/Sportorganisatie KL
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 5
Zandloper
Interview met Jan van den Dool
Door: Paul Lindeboom
Na Henk Stuut hebben we weer een commandant die ook de Staf van de LO/Sportorganisatie een sportief imago
wil geven. Dus zelf deelnemer aan niet misselijke evenementen zoals het NMK Oriënteren, Vijfkamp en
Crossestafette, om maar wat wedstrijden te noemen waar Jan de laatste jaren als actief deelnemer gesignaleerd
is. En niet te vergeten de laatste Dienstvakdag, waar hij op het slotnummer Armpje drukken in de finale zijn
sportieve visitekaartje afgaf.
VERLEDEN
In het verleden was hij ook vaak deelnemer aan het Parcours Militair en het NMK Judo, wat op zich opmerkelijk is
omdat Jan als actief wedstrijdjudoka gestopt is op 23-jarige leeftijd. Hij was overtraind geraakt door de
combinatie van intensief leren (ALO) en intensief de judosport bedrijven. Dat resulteerde in een
schouderblessure die hem gedwongen aan de kant hield. Sporten doe je ook met je hersens en Jan kon vanaf de
zijlijn mooi een aantal symptomen van overtraindheid herkennen, zoals slapeloosheid, gebrek aan eetlust en
concentratieproblemen. Hij had zijn ambities zo ver doorgedreven dat hij geen zin meer in wedstrijden had en hij
nam zich voor dat dit hem niet nogmaals mocht overkomen en stopte met wedstrijdsport.: “ik ben gestopt met
kampioen willen worden”.
Met judo stopte hij niet. Sterker, het
laatste half jaar heeft Jan, in het bezit
van de zwarte band en Derde Dan, als
invaltrainer door omstandigheden zelfs
heel veel les gegeven. Nu bij Libera, een
vereniging in Werkendam en Oosterhout,
waar ook zijn zoons trainen. Jan is zelf al
op 8-jarige leeftijd begonnen bij
Sportschool Teun Tromp. De aanleiding
weet hij zich niet meer te herinneren, al
wat hij weet is dat hij dolgraag op judo
wilde. Het waren overigens wel de
hoogtijdagen van fenomenen als Anton
Geesink en Wim Ruska, maar hun
Olympische prestaties waren mogelijk
niet de reden van zijn judowens.
Jan kan zich wel herinneren dat hij in
beginsel vooral een speelse judoka was,
maar allengs transformeerde in een
fanatieke wedstrijdsporter, wat resulteerde in het behalen van de Nederlandse subtop bij de jeugd.
In zijn ALO-periode trainde hij nog steeds vijf keer per week) en gaf als 19-jarige ook al twee keer training in
een week. Dat vond hij leuk werk maar was toch liever zelf aan het judoën. Saillant detail dat hij hierna nog
maar vier jaar wedstrijdjudoka was en nog wel 30 jaar trainer….
In de voorbereiding op dit interview kwam bij het googlen op de trefwoorden “Judo” en “Dool” bijna alleen maar
de naam van Tom van den Dool tevoorschijn. Logisch dat zijn zoon ook even ter sprake komt, in de zin of hij
zichzelf terugziet in de judo-aspiraties van zijn zoon. Die overeenkomst is er zeker, want Tom heeft wel een
bepaald fanatisme maar heeft er niet alles voor over om kampioen te willen worden. Is net als zijn vader gestopt
met wedstrijden vanwege zijn studie (Natuurwetenschappen en Innovatiemanagement) en werd net als zijn
vader uitgeloot voor de opleiding tot dierenarts. Zal dus ook wel bij de LO/Sportorganisatie belanden……
HEDEN
Over de LO/Sportorganisatie gesproken, hoe zou het Jan bevallen in zijn eerste drie maanden als Commandant,
een doel dat hij met een gezonde dosis ambitie (vandaar de keuze voor het verkorte KMA-traject) al vanaf zijn
derde functietermijn ooit hoopte te bereiken. Voor het eerst zonder nadenken, antwoord Jan “geweldig”. Hij
relativeert dat direct door lachend te stellen dat dit wellicht komt doordat hij: a) met een vakantieperiode te
maken had en b) nog niet met grote problemen te kampen heeft gehad.
Maar stralend verklaart hij de kwalificatie ‘geweldig’ dat hij aan het hoofd staat van een geweldige organisatie,
dat hij erg professioneel personeel bezit, dat er veel kwaliteit is en dat er alom veel waardering vanuit de
eenheden bestaat. Op de vraag of hij geen minpunten ziet, moet hij voor het eerst lang nadenken en komt dan
toch tot de conclusie dat hij die niet ziet. Bedreigingen dan? (De interviewer refereert aan de ontwikkelingen op
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 6
Zandloper
Interview met Jan van den Dool (vervolg)
de Kromhoutkazerne, waar sportinstructeurs van High Five bepaalde werkzaamheden uitvoeren.)
Nee, ook daarin ziet Jan geen vingerwijzing voor een nadelige ontwikkeling voor de LO/Sportorganisatie: “zolang
we kwaliteit blijven leveren zal onze instructeur niet ingeruild worden voor een burgersportinstructeur”.
Natuurlijk kunnen er altijd bedreigingen komen, daar moeten we alert op zijn. We moeten ook beseffen dat de
LO/Sportorganisatie ondersteunend is en blijft. Als een Commandant moet kiezen tussen een gevechtssoldaat of
een LO/Sportinstructeur, zal hij in eerste instantie altijd voor de militair met wapen kiezen. Jan hoopt echter,
gezien de huidige politieke ontwikkelingen, dat Defensie aan het einde van de neerwaartse spiraal zit en er geen
verdere reducties meer komen.
Er zijn de laatste tijd ook gunstige ontwikkelingen in gang gezet.
Bij de LOSS zijn twee functies gecreëerd vanuit de
krijgsmachtdelen CLSK en CZSK, niet met arbeidsplaatsen in onze
OTAS, maar met TTW voor een volledige functietermijn van drie
jaar. In de ogen van Jan is dit een grote stap in de verdere
samenwerking van de sportorganisaties, het gezamenlijk opleiden
geeft veel wederzijds begrip. Ook onderzoeken zoals het Functional
Movement Screen (FMS) in Roosendaal, de groepstraining en
monitoring bij 17 Painfbat en de pilot met de Wellnesskey voor het
meer individueel trainen in Amersfoort kunnen allen een boost
geven aan onze professionaliteit. Jan praat in plaats van
‘individueel trainen’ liever over ‘professioneel trainen’ waarin de
training veel meer gericht is op de individuele militair. Het bevat
ook een driedeling middels trainingen door onze sportinstructeur,
door het kader en door zelfstandig trainen van de militair zelf. Een
goed opgezet FMOTP moet hieraan ten grondslag liggen en richting
geven en dit traject wil Jan de komende jaren verder gaan
inzetten. Waarbij hij nogmaals aangeeft dat er bij onze instructeur
geen angst moet bestaan dat het kader van de eenheid hun werk
gaat doen.
De komst van een paarse organisatie ziet Jan voorlopig nog niet gebeuren, ondanks de ontwikkelingen bij de
LOSS zoals in de alinea hiervoor te lezen valt. Jan denkt wel dat paars mogelijk is maar dat dit nog niet gedragen
wordt door de commandanten van de verschillende Opco’s. En doordat het geen besparing oplevert omdat
slechts de CLAS een Staf LO/Sport heeft.
Paars staat Jan niet afwijzend tegenover, samenwerking en integratie zoekt hij daar waar mogelijk zeker en hij
vindt onder andere dat het Mariniersmodel goeie elementen bevat. “Bij het KCT doen we het voor een deel ook al
zo, bij Luchtmobiel zou het misschien ook wel kunnen.”
Een beslissing van hogeraf voor een paarse organisatie zou waarschijnlijk slecht gedragen worden. De huidige
weg der geleidelijkheid vindt Jan prettiger en kansrijker.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 7
Zandloper
Interview met Jan van den Dool (vervolg)
JAN ALS JONGE OFFICIER
Tussen de mijlpalen Heden en Verleden ligt ook nog een periode waarin Jan als jonge officier werkzaam is
geweest, een rangsgebied waar hij nu veelal vanaf de andere kant van zijn bureau te maken krijgt. Aan wie
kunnen we beter vragen hoe Jan in die periode functioneerde dan zijn toenmalige Commandanten?
Reactie Peter Rommelse:
“Ik ben zelden uit m’n slof geschoten, in dit geval tijdens mijn periode als plv commandant. Jan was
C-LO/Sportgroep in Schaarsbergen, dus bij de Lumblbrig.
We moesten als hele organisatie instructeurs inleveren en hadden daar een goed doordachte berekening op
losgelaten.
Ook Schaarsbergen kreeg te maken met een reductie. Jan was woest en werd bijna onkrijgstuchtelijk, omdat hij
niet wilde begrijpen dat we ook C-Lumbl wel eens ‘nee’ moesten verkopen.
Dat was typisch iets voor Jan: jong, vechtend voor “zijn” Lumblbrig en weinig oog voor ‘onze’ LO/Sportorg. Ik
werd toen ‘functioneel’ heel boos, maar met waardering en begrip voor de inzet in zijn positie.
Het is allemaal weer goed gekomen, zeker met Jan zelf. “
Reactie Rob Zimmermann:
“Peter, ik kan me dit voorval goed herinneren… Het liep inderdaad erg hoop op. Acceptatie van argumenten was
erg laag. Het leek wel of het lot van de LO/Sportorganisatie werd opgehangen aan het belang van Lumbl. Er was
totaal geen oog voor het totaal en de nuance was ver te zoeken. Wat dat betreft is er heel veel bij geleerd en zie
ik met vertrouwen de toekomst tegemoet, met Jan aan het roer.”
Onze voormalige Kolonel Wil Maaswinkel stuurde bijna een epistel op over hetzelfde voorval – het heeft diepe
indruk gemaakt - onder de mooie titel “Kapitein Jan van den Dool: standvastig en vastberaden of
eigenwijs?
“Het zal 1996/1997 geweest zijn. De Koninklijke Landmacht gaat over op een andere wijze van bedrijfsvoering.
De LO/Sportorganisatie maakt (voor het eerst) een productieplan. Dat begint met het verzamelen van de vraag
bij de eenheden (geplande activiteiten en de daarvoor benodigde LO/Sportinstructeursuren). Het eindigt met het
toewijzen, voor het komende jaar, van het aantal instructeurs dat een LO/Sportgroep krijgt!
De Chef Staf en Controller van de LO/Sportorganisatie hebben zich
gewetensvol verdiept in de wijze waarop je zoiets moet doen. We zitten
midden in veranderingen die er in hakken en waarvoor breed draagvlak
cruciaal is. Als het aantal instructeurs dat de LO/Sportgroepen krijgen
bekend wordt, steekt er (niet onverwacht) een storm op.
Ik reis door het land, leg de keuzes uit en op de meeste plaatsen gaat
de storm liggen. Niet bij de Kapiteins Jan van den Dool en Wim
Hoogendoorn, twee kanjers die, respectievelijk bij de Luchtmobiele
Brigade en bij de 13e Pantserbrigade, Brigade LO/Sportofficier zijn. De
argumenten die zij hebben spreken aan en het (strategisch) belang van
tevreden brigades is groot!
Ik nodig de keyspelers (Chef Staf, Controller en Jan van den Dool en
Wim Hoogendoorn) uit voor een gezamenlijke bijeenkomst en hoop dat
het luisteren naar elkaars argumenten tot meer begrip en acceptatie zal
leiden.
Maar vier sterke persoonlijkheden met uitgesproken eigen meningen,
dat gaat niet vanzelf. De kapiteins laten zich niet omver blazen. Jan van
den Dool volhardt in zijn mening en geeft geen krimp. Het gesprek
levert niet op wat ik hoopte, de animositeit blijft volledig overeind.
Een Salomonsoordeel is noodzakelijk.
Maar over kwaliteit voor de opvolging van de C-LO/Sportorganisatie
maak ik me geen zorgen meer!”
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 8
Zandloper
Personeelsaangelegenheden
Ambtsjubileum
Aooi Jan Bult, de Gouden medaille
Sgt1 Andries Booi, de Bronzen medaille
Sgt1 Tom Linthout, de Bronzen medaille
Sgt1 Petra Klokker, de Bronzen medaille
Sgt1 Manuela Kruise-Veenstra, de Bronzen medaille
Sgt1 Casper Vreenegoor, de Bronzen medaille
Sgt1 Tom van Eeten, de Bronzen medaille
Brons voor Manuela KruiseVeenstra en Petra Klokker
Brons voor Tom Linthout
Uitzendingen/Tijdelijke tewerkstelling
Marco Fekkes werd afgehaald door zijn Buddy en
enkele collega’s.
Smi Jeroen Ribbers heeft de plaats van Smi Marco Fekkes overgenomen in Kabul
Sgt1 Stef Driessen heeft de plaats van van Sgt1 Caroline Remmen bij de CidW overgenomen
Op 26 september ontvingen drie collega’s een diploma van
het Expertise Centrum Opleiden Defensie (ECOD):
Maj John Verstegen voor het ontwikkelen Kwalificatie
Profielen (leerlijn 3 ECOD)
Aooi Lieuwe Wobbema voor de opleiding Supervisor (leerlijn
2 ECOD)
Smi Rico Lamers voor de opleiding Mentor (leerlijn 2 ECOD)
Aooi Frank Hoek was de begeleider
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 9
Zandloper
Op het dak van Afrika
Door: Matthijs Mosterd
Op 12 juli zijn wij: (16 cadetten en 2 begeleiders) afgereisd naar Tanzania om daar de Top van de Kilimanjaro
aan te doen. Na een gedegen voorbereiding in Breda waar we alle trappenhuizen tot falen hebben bezocht en een
bezoek aan het CML waar we onder druk werden gezet in de “hypobare-kamer” waren we gereed voor ons avontuur in donker Afrika.
Onder leiding van 2 gidsen van Mountain Network zijn we aan een 8 daagse tocht naar Uhuru Peak begonnen.
Vasthoudend aan onze marsdisciplines, kledingdrills en het buddy-systeem zijn wij als team heel diep gegaan.
Lange dagen lopen, koude nachten, als ontbijt pap van vermalen kippenbotten, water uit de rivier drinken, poepen in een gat in de grond. En dan nog eens als bewoners van de lage landen op grote hoogte!
Lopend door waanzinnige landschappen en genietend van prachtige vergezichten, zijn we bezig geweest met veel
militaire skills en drills; zorgen voor jezelf en je buddy, mars pauzes, windchill-factor, HPG, etc…
Dit alles komt naarmate we hoger komen steeds meer onder druk te staan en merk je dat de focus steeds meer
op jezelf komt en dat de omgeving zakt in prioriteit. Ook omdat iedereen toch in meer of mindere mate last
kreeg van de hoogte, wat zich voornamelijk uitte in hoofdpijn, misselijkheid en overgeven.
Zeker op de ‘top-dag’ heeft iedereen diep in zijn reserves moeten tasten.
Om uiteindelijk met 17 man op de top te staan is een waanzinnig moment en een enorme prestatie!
Toen we allemaal weer terug waren in een zuurstofrijke omgeving en we met elkaar de ervaringen doornamen,
kwamen we er achter dat iedereen zichzelf enorm was tegen gekomen, op fysiek en mentaal gebied zelfs meer
dan 4 jaar KMA opleiding.
Een prachtige en bizarre ervaring die onze rugzak goed aangevuld heeft en waar we als militair en als mens ons
voordeel mee kunnen gaan doen!
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 10
Zandloper
Vernieuwde cursus instructeur MZV
Door: Léonie van Lamsweerde
Dit jaar is de vernieuwde cursus: instructeur MZV voor het eerst gegeven. Eén van de deelnemers was Léonie
van Lamsweerde, lid van de redactieraad van de Zandloper. Op dat moment kon zij nog niet bevroeden dat ze in
oktober 2014 haar opleiding tot LO/Sportofficier aan de KMA zou gaan aanvangen.
Hieronder doet ze verslag van de cursus.
De bijdrage van de LO/Sportorganisatie KL aan de Landmacht is gericht op het effectief en efficiënt realiseren van
de noodzakelijke fysieke fitheid en mentale weerbaarheid van eenheden om succesvol te zijn bij het uitvoeren
van de operationele taken. Militaire zelfverdediging (MZV) is een zeer geschikt middel om een bijdrage te leveren
aan de operationele inzetbaarheid van de militairen.
Bij het oefengebied MZV heeft de LO/Sportinstructeur een essentiële rol; hij is de trainer van de eenheid, heeft
een onafhankelijke werkhouding, draagt bij aan de inzetbaarheid van het individu en de eenheid en hij bewaakt
de veiligheid bij MZV activiteiten. Dat betekent dat er veel van hem wordt gevraagd. Op 11 en 12 Februari 2014
werd daarom de niveaumeting gehouden van de ‘vernieuwde’ opleiding tot instructeur MZV. Na deze dagen werd
snel duidelijk dat de opleiding niet zomaar voor iedereen is weggelegd.
De opleiding bestond uit vier
keer drie praktijkdagen met
daarnaast nog een werkplek
gerichte training van ongeveer vier maanden. Hierbij
stonden elke keer de drie
rollen centraal: die van uitvoerder, ontwikkelaar en
organisator.
De dagen werden meestal
opgestart met een stuk
theorie. Onderwerpen die
onder andere aan bod kwamen waren: visie C-LAS en
LO/Sportorganisatie i.r.t. de
MZV, doelstellingen,
inrichting, kwaliteitszuil en
kwalificatieprofiel. Maar ook
kwamen er vaak discussies
op gang over methodiek en
didactiek.
Na de theoretische sessie is het met alleen maar trappelende sportinstructeurs natuurlijk snel tijd voor praktijk.
Iedereen heeft altijd een specifieke les/vaardigheid voorbereid en het werd zo weggezet dat één iemand de les
geeft, één iemand observeert en uiteindelijk een begeleidingsgesprek met hem houdt, waarbij de rest meeluistert
en meedenkt in de evaluatie van het begeleidingsgesprek. Zo was iedereen zoveel mogelijk betrokken bij het
proces en werd je tot nadenken gezet.
Later werd de groep nog weleens weggehaald bij het gesprek om te kijken of dezelfde conclusies zouden worden
getrokken.
Bij de lessen die men aan elkaar gaf lag het accent vaak op het aanleren van technieken uit de vervolgmodule en
ook de verdieping daarop; denk aan verandering van tenue, uitrusting en omgeving. Technieken die in de vervolgmodule aan bod komen zijn onder andere verwurgingen en omvattingen, mes- en stokaanvallen, reageren op
dreigingen, rollen en grondwerk. Voor een beetje vechtsportgoeroe een leuke en uitdagende bijdrage op de kennis en vaardigheden die je mogelijk al bezit en ook nog erg effectief en zeer bruikbaar voor bepaalde eenheden
en doelgroepen.
De derde en vierde praktijksessie stonden volledig in het teken van de rol als organisator, oftewel de MZV-baan.
Iedereen kreeg de opdracht om een MZV-baan te maken die we uiteindelijk moesten uitvoeren in het oefendorp
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 11
Zandloper
Vernieuwde cursus instructeur MZV (vervolg)
Oostdorp op get ISK, Harskamp. Dit bleek niet zo’n makkelijke klus want je moet aan heel veel facetten denken.
De meeste zaken die de aandacht vroegen, waren: ‘als ik een vaardigheidsbaan maak, welke vaardigheden wil ik
dan terugzien en welk scenario past daar dan het beste bij’? En: ‘welke beschermmiddelen gebruik ik juist wel
of niet’? Het beschermmiddel kan bijvoorbeeld ook uitlokken om een bepaalde techniek te plaatsen. Hoe ga je
om met de doorstroom van de deelnemers en wat zijn handige locaties voor bijvoorbeeld, warming-up, wachten,
evaluatie, einde enz.
Met ruim tien acteurs van een Luchtmobiele verkenningseenheid werden er vele variaties van scenario’s zichtbaar. Zoals de verschillende opstarten, ontvoering met een busje, partizanen, middels een filmfragment en
middels voorvermoeien.
Door de ontwikkelingen van de afgelopen jaren bleek iedereen toch wat voorzichtig in de scenario’s. Maar door
een prima ingeving van de kwaliteitsbewakers kwamen de CPE pakken toch te voorschijn en moest men fysiek
gezien meer aan de bak.
Om in ieder geval zeker te weten dat alles klopt, is het verstandig om de hele baan een aantal keer voor te
lopen, dan loop je meteen tegen zaken aan waar je in eerste instantie niet aan hebt gedacht.
Belangrijk is dat alle ins en outs rondom MZV goed worden bijgehouden, dat is eigenlijk een must voor iedereen
die betrokken is bij het lesgeven in MZV, van Commandant tot Instructeur.
Veranderingen die onder andere sinds 15 april 2013 hebben plaatsgevonden en die iedereen al zal moeten
weten, zijn: alle sportinstructeurs dienen de bijscholing te hebben gevolgd, vormen mag in geen enkel opzicht
als eerste dominantie meer worden gebruikt, bij sparren op het hoofd alleen de intentie voor toucheren en
treffen, de ‘gouden regel’ de ontvanger bepaalt bestaat niet meer, alleen gebruik maken van Defensie verstrekte
MZV materialen, instructeurs mogen alleen die lessen geven waar ze toe bevoegd zijn (een basisinstructeur mag
geen leiding meer geven aan een MZV baan), iedereen dient geschoold te zijn in het herkennen van, en omgaan
met inwendig (hersen) letsel en de Lessenbank is aangepast (les 6 vechtsportmodule = herhalingsles, niet MZV
baan).
Wie er uiteindelijk geslaagd is voor de opleiding laat nog even op zich wachten aangezien de deadline van de
proeve van bekwaamheid in de werkplek gerichte training pas in september 2014 ligt.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 12
Zandloper
Invictus Games 2014 een groot succes!
Door: André Wijnberger
Tussen 10 en 14 september hebt u heel veel berichtgeving in de media kunnen zien over de Invictus Games in
Londen, een heel bijzonder evenement. Niet alleen omdat Prins Harry de initiator en beschermheer van deze
organisatie is, maar ook het deelnemersveld was ‘bijzonder’ te noemen.
Bijzonder
Bijzonder in de zin van de diversiteit en ook de wereldwijde deelname is speciaal te noemen. Wanneer je
bedenkt dat er zowel Amerikanen, Britten en nog een tiental ‘westerse’ landen deel hebben genomen, maar
daarnaast ook Afghanistan participeerde, kunt u zich waarschijnlijk voorstellen dat dit best aparte gevoelens los
maakte bij heel wat deelnemers.
Voor alle duidelijkheid; de Invictus Games zijn sportwedstrijden voor gewond geraakte (ex-) militairen die in
diverse takken van sport tegen elkaar strijden.
Over de deelnemers is al veel gezegd en
geschreven, op verzoek van onze Redacteur
Sport belicht ik in dit stuk de rol van de
ondersteunende kant: de begeleiding.
Aanloop en Structuur
Meer dan twee jaar geleden is er op hoog niveau
contact geweest of dit een haalbare zaak zou zijn
voor de Nederlandse deelnemers. Commandant
Militair Revalidatie Centrum (MRC), LKol Jeroen
Hulst - zelf een zeer begenadigd sporter -heeft
destijds met de Commandant der Strijdkrachten
(CDS) afspraken gemaakt en alles in gang gezet.
De LO/Sportorganisatie (lees: het Dienstvak)
heeft aan deze equipe een duidelijke bijdrage
geleverd. Allereerst in de persoon van Majoor
Pieter van der Peet, tegenwoordig werkzaam
voor het Land Warfare Centre (LWC) was de chef
d’equipe van deze ploeg sporters.
Daarnaast als hoofdtrainer en coördinator Adjudant Bart Haggeman, hij werkt op het MRC in Doorn en staat als
zodanig ook buiten de LO/Sportorganisatie. Vanaf maart dit jaar heb ik op zijn verzoek elke dinsdagavond de
zwemtrainingen verzorgd voor de atleten die hieraan in Londen hebben deelgenomen.
Niet alleen toen, maar zeker achteraf ben ik Bart daar zeer dankbaar voor!
De zwemtrainingen heb ik meestal samen gedaan
met Dhr. Gerd Rieken, voormalig Kapitein der
Mariniers en tegenwoordig burger medewerker
van het MRC. De rest van het begeleidingsteam
werd gevormd door personeel van het MRC zelf,
te weten; de fysiotherapeuten (Kapiteins) Mariette
Meulenkamp en Sebastiaan Vos, arts Mireille de
Wissel en Peter Beens als technicus. Tijdens de
Games zelf waren ook C-MRC LKol Jeroen Hulst
van de partij en als chef de mission LKol Ruben
Driever, HBIMS (Hoofd Bureau Internationale
Militaire Sport).
Gelukkig maar dat er in dit team een heel goede
samenwerking was, want met 23 atleten en
diverse ‘complicerende factoren’, zoals de
verspreid liggende accommodaties en de
bijkomende reistijden, is dit echt niet met minder
kader te behappen. De bereidheid elkaar te
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 13
Zandloper
Invictus Games 2014 een groot succes!
helpen was groot, dat was heel prettig en
kregen we ook meerdere malen
teruggekoppeld van de sporters. We hadden
een duidelijke structuur afgesproken qua
dagindeling en besloten altijd met een
teambespreking, zowel met de atleten als ook
met de leiding. Natuurlijk werden er
regelmatig zaken aangepast en gewijzigd,
maar dat ging vrijwel altijd in goede harmonie.
(On)zichtbaar
Tijdens deze week, zowel tijdens training,
maar ook bij de wedstrijden, zijn er heel veel
dingen goed zichtbaar, vooral ook op
emotioneel gebied. Heel veel is er ook
onzichtbaar, daarvoor hoeven we het niet over
de ‘ijsbergtheorie’ te hebben. Wanneer je zo
intensief met elkaar samenwerkt, merk je dat
er bij de sporters heel veel wordt losgemaakt
op dit gebied en dat is meestal van positieve
invloed.
Angsten worden (deels) overwonnen, het
contact met lotgenoten maakt ook veel los en
dat er ook familie en vrienden aanwezig
waren, is voor velen ook een heel fijne
bijkomstigheid.
De atleten hebben in de periode na het
gewond raken ook vaak een heftige periode
gehad. Wanneer je dan samen zo’n positieve
‘boost’ krijgt, is dat heel erg prettig. Uiteraard
speelt het een grote rol dat de Nederlandse
atleten (onverwacht) zoveel medailles hebben
gewonnen, dat geeft binnen de equipe ook een
extra drive aan eenieder. Op de terugreis waren er maar een paar atleten die geen medaille
hadden gewonnen. Ook de CDS (Generaal Tom
Middendorp) en de Brigadegeneraal Johan de
Graaf (Commandant Defensie Gezondheid
Organisatie) waren zowel in Londen als ook bij
terugkeer in Doorn belangstellend aanwezig,
hetgeen door de gehele equipe ook zeer werd
gewaardeerd.
In de gesprekken met de atleten heb ik zelf
gemerkt, dat er nog heel veel dingen zijn, die
op de achtergrond een rol spelen. Vragen over
de ‘gewone’ dingen in het leven waar je als
mens zonder beperkingen helemaal niet bij stil staat, maar die voor bepaalde beperkingen regelmatig
confronterend kunnen zijn. Daar werd binnen het team van begeleiders dan ook bij stil gestaan en over
gesproken, ook dat zijn momenten geweest waar het voor niet MRC medewerkers, zoals ik, heel erg fijn was
ervaringsdeskundigen te horen praten over hun kennis hiervan.
Ik zou hier nog veel meer over kunnen schrijven, maar laat ik het kort samenvatten: een heel erg mooie, leuke,
leerzame, emotionele en sportief geslaagde week met gedreven sporters en fijne samenwerking kan weer in de
rugzak erbij. Ik hoop dat dit in de toekomst een mooi vervolg gaat krijgen en bedank de gehele equipe voor deze
mooie ervaring!
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 14
Zandloper
Interview met Herold Dat
Door: Paul Lindeboom
Afgelopen 29 augustus werden op de Vlasakkers in Amersfoort wederom de Nederlandse Militaire Kampioenschappen Wielrennen georganiseerd. Een evenement dat al heel lang op de Sportkalender staat. Een mooie
gelegenheid voor een terugblik met de grootste wielerkampioen die de LO/Sportorganisatie ooit heeft voort
gebracht: Brabander Herold Dat.
Wat en wanneer was je mooiste NMK-overwinning en waardoor juist deze? Misschien kun je nog
terughalen hoe het wedstrijdverloop of de finale was?
Het mooiste NMK was mijn eerste in 1994, ik versloeg daar Jan Boven, Johny van Cadzand en Michiel Stobbelaar.
De twee eerst genoemde werden een jaar later profwielrenner. Jan Boven bij Rabobank in Nederland en Johny bij
Thijs Tapijt in België. Het niveau van renners in de jaren ‘90 was hoog tijdens het NMK, de dienstplicht was hier
debet aan. Op deze overwinning was ik echt trots, zeker omdat ik later in 1995 in het Rood-Wit-Blauw in
Olympia's Tour van Nederland mocht rijden. Dit is een 10-daagse etappe koers over meer dan 2000 km door
Nederland.
Tijdens dit NMK in 1994 was er hevige regenval, met veel wind in de finale, uiteindelijk kwamen we met vier man
vooruit. Ze waren bang van mijn eindschot, en Jan en Johny probeerden om beurten weg te springen. Deze
demarrages werden telkens door mijzelf gepareerd, door daarna op de laatste klim snoeihard uit te halen en met
twee fietslengtes verschil te winnen. De Finish op de Vlasakkers scheen mij goed te liggen, want nog vele titels
zouden later in de tijd volgen. Het mooie van deze overwinning was dat mijn schoonzus en zwager die dag
trouwden en ik alleen afwezig mocht zijn als ik met de rood-wit-blauwe trui thuis zou komen....het was een knal
bruiloft kan ik je vertellen....
Hoeveel podiumplaatsen heb je op het NMK Wielrennen in totaal bereikt?
Of ik op alle NMK's die gereden heb op het podium gestaan heb, weet ik niet meer precies. Naar mijn weten was
ik tijdens mijn eerste NMK in 1993 tweede, werd ik in 1994 kampioen en stond ik daarna alle NMK's die ik
gereden heb op het podium of reed ik een top-5 klassering. Ikzelf denk dat ik tussen de 4-6 keer het NMK
gewonnen heb op de weg. Daarnaast heb ik zeker 3x op de ATB het Nederlands Militair Kampioenschap met
winst afgesloten.
Als kers op de taart won ik ooit eens tijdens een Europees Militair Kampioenschap de wegwedstrijd, dit was in
Polen. En reed ik een formidabel WK tijdens de allereerste Militaire Wereldspelen in Rome. Ik heb veel aan veel
Militaire WK's deelgenomen en aan drie Militaire Wereldspelen. Allemaal onder de vlag van CISM, op mijn golden
star CISM ster ben ik oprecht trots. Het motto van CISM, ‘Friendship through Sport’, raakt me nog steeds, ik kijk
met veel plezier terug naar de WK's en Wereldspelen. De Topsport heeft mij gevormd en gemaakt tot wie ik nu
ben en mag zijn, en ik gebruik deze zaken in de mentale en weerbaarheids trainingen die ik verzorg in mijn
dagelijkse werkzaamheden binnen mijn eigen bedrijf DatvoorU training en Coaching.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 15
Zandloper
Interview met Herold Dat (vervolg)
Wat was het mooiste fietsevenement (buiten Defensie) waar je ooit aan hebben deelgenomen?
Ikzelf heb jaren als betaalde TOP-amateur renner bij
diverse landelijke sponsorploegen gereden. Tien daagse
etappe koersen in het buitenland waren dan de
hoogtepunten van het jaar. Dit was voor de profploegen de
vindplek voor aanstaande beroepsrenners. Ik doel op
koersen zoals Montpellier-Barcelona, de Ruban Granitier
Breton, de Ronde van Oostenrijk, en de ronde van
Tsjechië. Deze koersen staan mij nog bij, kan daar uren
anekdotes over vertellen, en heb met veel jongens
gekoerst die later goede beroepsrenners zijn geworden.
Bijvoorbeeld heb ik gekoerst met Fabio Casartelli in
Olympia's Tour van Nederland. Een fijne renner, goed
coureur en een warme persoonlijkheid. Een jaar later werd
hij prof en gaf hij het leven tijdens een zware val in de
Tour de France als eerste jaars beroepsrenner in de ploeg
van Armstrong. De beelden daarvan raken me nog steeds,
gewoon omdat je naast elkaar gewedijverd hebt, immers
sport verbroederd. Dat brengt mij bij een mijn mooiste
overwinningen, dit was slechts een criterium in Eindhoven.
Mijn moeder kwam in die week voorafgaand te overlijden.
Tijdens de wedstrijd de week daarvoor was ze er nog bij
tijdens de klassieker de Omloop van de Braakman. Ik wist
dat ze niet meer lang te leven had, ze leed aan Kanker, en
wilde haar nog graag een klinkende zege geven als
herinnering. Ik werd die dag 2e. Een van mijn grootste concurrenten, Jurgen van Pelt, werd deze dag eerste, hij
wist niet van het ziek zijn van mijn moeder. Hij kwam daar achter in de tussenliggende week. Hier sprak hij mij
op aan voor de start in de ronde van Eindhoven en zei: "Herold, vandaag mijn wiel pikken, als het startschot valt
rijden we direct weg, ik geef alles wat ik geven kan en jij wint de koers, de bloemen brengen we samen naar het
graf van je moeder." Het startschot viel, de rest is geschiedenis.... we gingen samen over de streep, ik won de
koers en mijn vrouw en ik zijn tot op de dag van vandaag nog steeds bevriend met Jurgen en zijn vrouw Wendy.
Hoe actief ben je op dit moment nog in het wielrennen?
De appel valt niet ver van de boom, mijn 10 jarige zoon Joris fietst ook, en ik en Opa Jo (mijn vader) begeleiden
hem hierbij. Net zoals ik ooit ben begonnen is BMX-en een mooie neven activiteit om zijn stuurvastheid en lef op
de fiets te laten groeien. Mijn pa zei, en zegt nog steeds, altijd het volgende. Wielrennen kent drie
wetmatigheden: 1. waar het stuur past, past de rest ook. 2. als je met je linkervoet probeert je rechter in te
halen ga je vooruit op de fiets 3. bergop duurt langer dan bergaf. Dat leren we mijn zoontje nu ook, de
geschiedenis herhaalt zich. En ja, hij heeft ook interesse in het uniforme beroep, dus wie weet wordt hij ook ooit
Militair Kampioen. Een schone wielersport hoort, de reden dat ikzelf geen prof ben geworden is omdat ik altijd
schoon heb rondgereden. Daarvoor is een sterke mentaliteit en moraliteit voor nodig. Wat ik op dit moment doe,
is deze zaken die te maken hebben met grondhouding overdragen aan jonge renners. Mooi en dankbaar werk om
te doen.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 16
Zandloper
Interview met Herold Dat (vervolg)
Hoeveel keer per week (en hoeveel uur) trainde je op het hoogtepunt in je wielercarriere?
In mijn goede jaren trainde ik tussen de 20 en 30 uur in de week. Dit was een uitgebreid programma met
combinaties van fitness-/snelkrachttrainingen, rompstabiliteit, tempo-hardheid trainingen, duurtrainingen, en
interval-trainingen.
Trainen en jezelf goed verzorgen komt altijd voor een goede prestatie immers "De koers wacht op niemand.... "
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 17
Zandloper
LO/Sport kort
Nieuwe stafadjudant OOCL.
Onze voormalige stafadjudant Nico Spierenburg is kort
voor Nico's vertrek naar de Noorse oefening 'Noble Ledger' gepromoveerd tot brigade-adjudant van het OOCL.
Bij monde van C-LO/Sportorganisatie lkol Jan van den
Dool "... is het mooi dat Nico deze eervolle baan mag
vervullen. Het tekent het enorme vakmanschap van Nico
en we hebben daarmee een uitstekende ambassadeur
van de LO/Sportorganisatie bij het OOCL. Nico is de
eerste voormalige stafadjudant LO/Sportorganisatie die
een dergelijke functie heeft gekregen, wie weet waar dat
in de toekomst nog verder toe leidt."
Vanwege de oefening 'Noble Ledger' had Nico nu geen
tijd voor een kort interview, dat volgt binnen afzienbare
tijd.
Vrienden Dienstvak LO/Sport
Laten we elkaar bereiken, boeien, binden,
betrekken en bedienen!
Ondersteun ons door jaarlijks vijf euro
bij te dragen.
Natuurlijk kan de Stichting Vrienden Dienstvak
LO/Sport zonder inkomsten niet bestaan. In de
toekomst willen we via sponsors en adverteerders
proberen inkomsten te genereren maar voorlopig
zijn we afhankelijk van onze vrienden.
Daarom rekenen we op onze LO/Sportvrienden (van
alle krijgsmachtdelen).
Ondersteun je de doelstellingen van de Stichting
"Vrienden Dienstvak LO/Sport"?
Voor "vrienden" zullen er allerlei voordelen gaan
komen zoals toegang tot extra informatie op de site
en financieel voordeel bij activiteiten. Belangrijkste
doelstelling in de opstartfase is vooralsnog echter
het ondersteunen van de Stichting.
Inmiddels hebben al een aantal LO/Sportinstructeurs
en oud-LO/Sporters aangegeven donateur te willen
worden en de leden van het LO/Sportofficierenfonds
worden ook allen vriend/donateur. Hopelijk krijgen
zij veel navolging.
Wil je “Vriend Dienstvak LO/Sport” worden, neem
dan contact op met penningmeester Michel van
Dongen via [email protected] of maak
€5 over op Rabo-bankrekening 148 44 89 76 van de
Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport o.v.v. donateur en je naam en (e-mail) adres.
WWW.FITFORACTION.NL
22 september werd het parlementairsportjaar geopend, ook hier
maakte de LO/Sportorganisatie KL deel van uit…
Op de foto hieronder is collega Mathijs Mosterd met het
convenant op weg naar minister Ivo Opstelten.
Voor slechts vijf euro ben je vriend van de Stichting
tot 1 januari 2015.
Pagina 18
Zandloper
LO/Sport kort
Op 7 augustus heeft de traditionele ‘Jong’ tegen ‘Oud’ golfontmoeting
plaatsgevonden. Deze keer vond de strijd plaats op Golfpark Efteling.
Jong staat in deze ontmoeting voor ‘actief dienend’, want met een gemiddelde
leeftijd van ruim 50 jaar is het piepjonge er wel vanaf. Vertegenwoordigers van
Jong: Berry van Moorsel, Emiel Klaassen, Jan Joosen en Jan van den Dool.
Bij team ‘Oud’ wordt de naam al enigszins eer aangedaan. Wel moet ook
geconstateerd worden dat de gemiddelde leeftijd van bijna 70 jaar deze heren
niet aan te zien is.
Met een ‘BD-ervaring’ van één keer 10 jaar en drie keer 20 jaar mag ook
gesteld worden dat ze voldoende tijd hebben gehad om zich het spelletje eigen te maken. Vertegenwoordigers
van ‘Oud’: Wil Maaswinkel, Rob Zimmermann, Paul Vlieks, Willem Kemps.
Evenals vorig jaar heeft de ervaring van ‘Oud’ het moeten afleggen tegen het jeugdig enthousiasme van ‘Jong’.
Hoewel de verschillen klein waren (de eerste vijf spelers zaten binnen twee punten van elkaar), ging de beker
wederom naar “Jong’. Zoals Rob Zimmermann het zei: “Opnieuw is gebleken dat veel vrije tijd (Oud, dus) goed is
voor de handicap, maar een wat mindere voorbereiding blijkt te zijn voor een strijd met de "weekendgolfers" van
Jong.”
Pleister op de wonde was dat de individuele zege zeer nipt
naar Wil Maaswinkel ging.
Uiteraard zinnen de oude vossen op revanche en zij zijn er
van overtuigd dat het de volgende keer zeker gaat lukken
aangezien de organisatie in hun handen is. Als organisator is
Limburger Paul Vlieks aangesteld, dus waarschijnlijk zal de
golfbaan ‘geaccidenteerd’ zijn. Bovendien zal bij Paul in ieder
geval ook de afsluiting in de hand zijn.
Vraag blijft nog even of dat deze organisatie ook genoeg is
om de overwinning voor ‘Oud’ zeker te stellen.
De volgende ‘Oud’ tegen ‘Jong’ ontmoeting zal begin volgend
jaar plaatsvinden.
Voor het zo ver is zal echter nog een ‘Vrienden LO/Sport
golfdag’ plaatsvinden. Doelgroep voor deze dag zijn, naast de
deelnemers aan de Vrienden LO/Sport golfcompetitie, alle
LO/Sporters met een GVB. Organisator Rob Zimmermann heeft aangegeven dat hij die dag zal plannen in de
eerste week van oktober. Zodra de datum vast staat zal dit uiteraard via de site www.Fitforaction.nl bekend
gesteld worden. (Naschrift redactie: deze datum was 8 oktober).
LO/Sport kort
Voor meer informatie en uitslagen kunt u terecht op
www.sportcommissie.nl
Sgt Verkaart LO/S PMK
WWW.FITFORACTION.NL
LO/Sport kort
3 september 2014, een prachtige zonnige dag voor de 10 EM in
Amersfoort.
Na ontvangst met een bak koffie en een plak cake verplaatsten
de deelnemers zich naar de Vlasakkers. Aldaar werden door
diverse atleten de warming-up opgestart.
Om 10 uur klonk het startschot waarna 71 deelnemers weg
startten. Op de 2km doorkomst lag de OW Emerink op kop,
gevolgd door een kleine strijdende groep bestaande uit diverse
categorieën. Waarna de rest van de deelnemers volgde. Na een
paar kleine positiewisselingen in de kopgroep leek het een
gestreden strijd. Echter in de laatste ronde, helemaal
opkomend van af de 6e plek kwam de burgermedewerker
Castanon Reglero die er uiteindelijk met de winst vandoor ging.
Na de wedstrijd was iedereen uitgenodigd voor een
rijstmaaltijd waarna de prijzen verdeeld werden.
Pagina 19
Zandloper
LO/Sport kort
Laatste open dag Koninklijke Militaire School
Op zaterdag 13 en zondag 14 september waren de poorten van de
KMS in Weert nog een laatste keer open voor publiek. Doormiddel
van deze dagen wilde de KMS de gemeente Weert nog één keer zijn
dankbaarheid tonen voor de vele jaren dat de KMS in Weert verbleef. Tevens werd er afscheid genomen van de inwoners van de
gemeente. In combinatie met de 70-jarige herdenking van Market
Garden werd alles uit de kast getrokken.
Het programma stond in het teken van toen en nu, nieuw en oud. De
bezoekers konden een kijkje nemen in de gebouwen op het terrein,
waaronder het museum van de Limburgse Jagers. Tevens stond op tal van
plekken indrukwekkend materieel opgesteld. Naast moderne voertuigen stonden tanks en voertuigen die al
decennia oud waren. De klassieke en authentieke voertuigen en motoren maakten deel uit van de Liberation
Taskforce, die bezig was met een historische tocht die in twee weken tijd richting Arnhem reisde en de bevrijding
van 70 jaar geleden herdacht.
Met deze 130 voertuigen en tal van activiteiten op de kazerne was er voor geïnteresseerden genoeg te beleven.
Ook de LO/Sportgroep van de Van Hornekazerne droeg hier met een drietal activiteiten zijn steentje bij.
Grensverleggende activiteiten
Voor de bezoekers die niet vies van hoogte zijn, was er de mogelijkheid om de klimtoren
te beklimmen. De deelnemers legden een parcours af waarbij men met een
klettersteig-set de toren beklom. Om uiteindelijk op 15 meter uit te komen bij een
tokkelafdaling.
Militaire zelfverdediging
De krijgers onder de bezoekers konden hun geluk beproeven in de boksring. Met
verschillende demonstraties lieten
instructeurs zien hoe MZV wordt
beoefend op de KMS, waarna de
bezoekers zelf de ring konden
betreden om het op te nemen
tegen een instructeur.
Hindernisbaan
Ook was er voor de jongere bezoekers de kans om de
hindernisbaan te trotseren. Hierbij waren alle hindernissen
dusdanig aangepast dat de baan voor iedereen
toegankelijk was. Onder leiding van een instructeur
werden de 15 hindernissen in een rap tempo afgelegd.
Tussen de 8 en 10 duizend personen bezochten de twee dagen.
Jong en oud vermaakte zich opperbest en keek hun ogen uit. Voor
de Koninklijke Militaire School een leuk en waardig afscheid van
Weert.
De (huidige) LO/Sportgroep van Hornekazerne op
een voor alle (hedendaagse) onderofficieren
bekende plaats...
WWW.FITFORACTION.NL
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 20
Zandloper
Interview met Meindert Nentjes
Door: Paul Lindeboom
Een aantal LO/Sportgroepen is verstrekt door de tewerkstelling van collega’s die in Afghanistan gewond zijn
geraakt. Armworstelaar Meindert Nentjes is er één van. Een interview.
Hoe ben je bij de LO/Sportgroep JPK terecht gekomen, en wat voor werkzaamheden voer je uit?
Is het een goeie werkplek om te revalideren?
Eind 2009 werd ik vanuit Schaarsbergen over geplaatst naar Havelte i.v.m. mijn handicap, dit was dichter bij
huis. Ik werd geplaatst bij de brigadestaf. De functie was niet duidelijk, dus niemand wist eigenlijk wat ik daar
deed. Bij de staf zat ik dus totaal niet op mijn plek.
Ik wist dat er af een toe personen die in een wachtklik zaten terecht konden bij de sport. In 2011 heb ik de
toenmalige commandant (Kap Kreeft) aangesproken en in overleg met DCR kreeg ik daar een tewerkstelling. De
werkzaamheden zijn heel divers, zoals onderhoud materiaal, ondersteuning bij lessen en meedraaien met
oefeningen in hoeverre dat mogelijk is. Een goede plek om te zitten aangezien ik alle ruimte krijg met betrekking
tot studeren en de nodige ziekenhuisbezoeken.
Hoe ben je in het armworstelen terecht gekomen en wat kun je je nog herinneren van je allereerste wedstrijd?
Armworstelen deed ik eigenlijk altijd al, op school en
later wel eens in de kroeg. Dit ging mij altijd wel
goed af. Op een gegeven moment kregen we te horen dat hierin ook officiële wedstrijden waren. We zijn
daar toen naar Alkmaar afgereisd voor mijn eerste
toernooi. Op het moment van de eerste partij kreeg
ik alle hoeken van de armworsteltafel te zien. Ik werd
"afgedroogd" door iemand die net boven die tafel
uitkwam. Mijn tweede partij ging net zo maar nu was
de boosdoener een man met een aanzienlijk hogere
leeftijd dan ik. Dit was niet echt goed voor mijn ego,
dus ben ik het vanaf dat moment steeds vaker gaan
doen en er specifiek voor gaan trainen. Later heb ik
samen met mijn broer een eigen vereniging opgezet.
Hoe ziet een pittige trainingsweek er voor je uit?
Voor het armworstelen train ik drie keer in de week bij de vereniging. Maandag een kracht training, woensdag
een specifieke armworsteltraining, zaterdag een combinatie van kracht en armworstelen. Daarbij train ik op de
overige dagen nog het
uithoudingsvermogen. Ik
probeer wel de juiste
combinatie te vinden zodat
er nog wel voldoende rust en
herstel is. In de loop naar de
wedstrijden let ik ook op de
voeding aangezien de
trainingen dan intensiever
worden. Zo drink ik in een
maand voor een belangrijke
wedstrijd geen alcohol (wat
vaak lastig is op feestjes
e.d.) dit met betrekking tot
het uithoudingsvermogen.
De eiwit inname gaat ook
omhoog i.v.m. herstel. Hier
helpt mijn studie voeding en
diëtetiek ontzettend bij om
alle nodige voedingstoffen
binnen te krijgen.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 21
Zandloper
Interview met Meindert Netjes (vervolg)
Wat zijn je mooiste successen in je sport? Vanuit al deze successen mag je een hele bijzondere nader
toelichten en waarom dat succes zo bijzonder was.
Ik denk dat mijn grootste succes is het opzetten van de vereniging A.V.U. (Armworstel Vereniging Urk). We zijn
inmiddels de grootste vereniging van Nederland. In Nederland staat het armworstelen jammer genoeg nog in de
kinderschoenen. Maar met behulp van de leden proberen we zoveel mogelijk promotie te doen, zodat we samen
groeien als sport en als atleten.
Waar ik ook wel trots op ben, is dat ik een aantal jaren geleden ben uitgenodigd voor de Armwars Superseries.
Dit is het professionele armworstelen en wordt ook uitgezonden op Eurosport 2 (elke donderdag rond de klok van
20:00), ik heb hier een positie bereikt net buiten de top 10 van de wereld en de mogelijkheid om te stijgen.
Tevens zijn mijn titels op de Nederlandse kampioenschappen ook zeer bevredigend.
Je hebt soms last van wegrakingen door de gevolgen van je oorlogsongeval. Wat is er gebeurd en in
hoeverre heb je er last van om optimaal te trainen of perfecte wedstrijden neer te zetten?
Tijdens mijn laatste uitzending ben ik in een maand tijd twee keer op een I.E.D. geklapt. Hier heb ik een
evenwichtsstoornis en een hersenbeschadiging aan over gehouden. Dit resulteert erin dat ik een aantal keer per
week buiten bewustzijn raak. Dit gaat gepaard met pijn en duizeligheid. Ik voel dit niet aankomen en kan elk
moment gebeuren. Dat is ook de reden dat ik bijna altijd met een pet oploop. Dit zijn speciale stoot petten om de
eerste klap op te vangen. Ik ben hierdoor dan een aantal uur niet inzetbaar. Als ik op een dag geen aanval heb,
kan ik optimaal trainen. Als dit wel gebeurt train ik niet of aangepast. Komt er een aanval voor tijdens een
wedstrijd dan zit de wedstrijd erop. Dan is optimaal presteren niet mogelijk. Daarom is het altijd op de
wedstrijddag hopen dat het goed gaat.
Naschrift van de redactie op: Aan Meindert is na afloop nog de vraag gesteld wat een ideale oefening is om snel
veel progressie te boeken in het armworstelen. Hij antwoordde dat je hiervoor moet trainen met een dikkere
greep. Wikkel bijvoorbeeld een handdoek om een optrekstang zodat deze veel dikker wordt, hierdoor heb je
minder grip. Dit resulteert in betere hand-, pols- en armontwikkeling zodat je een betere handcontrole kunt
uitoefenen tijdens het armworstelen.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 22
Zandloper
Stipnoteringen
Door: Jan Joosen
Credo van de landmacht militair
Begin dit jaar heeft C-LAS een nieuw credo gelanceerd. Een credo dat past bij de landmacht militair.
Waar moet je dan aan denken bij het woord CREDO?
Het Latijnse woord credo staat voor: ik geloof, geloofsbelijdenis of lijfspreuk/motto.
En dat laatste dekt natuurlijk de lading waar het hiervoor bedoeld is.
Het credo “Ik ben een landmacht militair” heeft ook bepaalde kernwaarden. Deze waarden zijn ondergebracht in
de begrippen: Moed, Toewijding en Veerkracht.
Termen die ook bij jullie de komende tijd regelmatig gehoord zullen worden en, niet onbelangrijk, ook gebruikt
worden. Deze waarden geven aan waar wij voor staan als landmacht militair.
Om hier invulling en uitvoering aan te geven wordt er gekeken naar wat het individu, groep/ eenheid nog nodig
heeft. Eventuele tekortkomingen of aanvullingen zullen in het opleiding- en trainingsprogramma opgenomen
worden. Door hier dus invulling aan te gaan geven wordt er weer een impuls gegeven aan het vormingsproces
van onze militairen.
Wat betekent dat nu voor ons?
Vaak wordt er, als het om vorming gaat, naar de LO/Sportorganisatie gekeken. Dat heeft natuurlijk zijn redenen
maar het vormingsproces moet vanuit de eenheden komen. Die moeten daar een gedegen plan voor opzetten en
dan zijn wij prima in staat om daarbij te ondersteunen en waar nodig te helpen.
Wij zijn dus niet de ‘kartrekkers’ maar laten dit over aan de eenheid.
Hiermee is de afgelopen periode al het nodige gebeurd. Er zijn een aantal sessies geweest waarbij collega’s
geïnformeerd zijn hoe deze materie te implementeren. Ook vanuit onze organisatie zijn daarbij collega’s
aanwezig geweest. Zij gaan dus eenheden adviseren en helpen het te gaan opzetten.
Het ziet er dus naar uit dat het vormingsproces wat meer handen en voeten krijgt.
Dit geldt natuurlijk ook voor onze eigen LO/Sportorganisatie.
Wij zijn tenslotte ook landmacht militair. Binnen onze organisatie is daar een begin mee gemaakt op de
adjudanten dag van de LO/Sportorganisatie. Daar werd een presentatie gegeven over het WAT.
De komende tijd gaan we ons richten op Hoe wij daar invulling aan gaan geven.
Als wij ons als adviseur, organisator, trigger etc. aanbieden aan onze eenheden, betekent dat ook dat wij zelf het
credo van de landmacht militair moeten uitstralen.
Stafadjudant Jan Joosen
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 23
Zandloper
Hoe Johan Cruijff coach werd
Door: Jan Kasper
Het zal u niet verbazen, dat ik als (oud)docent SMLO en OCLO en Hoofd Opleidingen KNVB goed opleiden erg
belangrijk vind! Goed opgeleid zijn en de wil om op de hoogte te blijven van je vak, zijn succesfactoren om te
slagen. Dat een uitzondering soms het tegendeel lijkt te bewijzen, blijkt uit het volgende.
Op een normale werkdag als Hoofd Opleidingen in Zeist werd ik gebeld. “Met Johan Cruijff, meneer Kasper “. Ik
wist dat Johan gestopt was met zijn actieve voetbalcarrière en als technisch adviseur wat deed bij Roda JC. “
Wat kan ik voor je doen, Johan”?, zei ik. “Meneer Kasper, ik wil trainer worden. Wat moet ik doen?” Mijn
antwoord was: “De opleiding volgen, Johan. Beginnen bij Oefenmeester III, daarna II en I en na wat ervaring
de opleiding tot Coach betaald Voetbal “. Hij vroeg me of hij daar met mij over kon praten en we maakten een
afspraak.
We troffen elkaar in Zeist in de bestuurskamer op het KNVB sportcentrum. Tijdens dit gesprek vertelde hij me
dat hij met zijn indrukwekkende carrière als speler definitief ging stoppen. Hij wilde op het hoogste niveau gaan
coachen. Omdat hij daarvoor niet de vereiste papieren had, zou hij eerst in dienst treden als Technisch
Directeur bij Ajax. Omdat hij ook actief op het veld met de spelers aan de gang wilde, vroeg hij mij of er
dispensatie mogelijk was. Ik vertelde hem dat die mogelijkheid niet bestond bij de KNVB. “Johan, als je toch op
het veld gaat staan en de training gaat leiden en tijdens de wedstrijd gaat coachen, handel je in strijd met de
reglementen. Als je het toch doet zal de KNVB dat niet pikken. En je voor de Tuchtcommissie dagen”.
Zijn reactie was: “zijn er echt geen mogelijkheden om dat toch voor elkaar te krijgen”? Ik herinnerde me het
fenomeen van het eredoctoraat ( honoris causa). Een promotie tot doctor verleend aan personen, die een uitzonderlijke prestatie hebben geleverd in de wetenschap, zonder dat daarvoor is gestudeerd en een proefschrift
is geschreven. Ook wist ik dat het voorkwam dat iemand een eredoctoraat kreeg voor niet-academische
prestaties, op bijvoorbeeld maatschappelijk gebied of in de politiek.
Toen ik Johan dat vertelde, vroeg hij me hoe hij dat voor elkaar moest krijgen in de sport. Met zo’n
eredoctoraat tot coach betaald voetbal zou hij immers het opleidingstraject kunnen vermijden. Hij vroeg “hoe
kan ik dat aanvragen?“. “Een verzoek schrijven aan het Bondsbestuur van de KNVB”, antwoordde ik. Zijn vraag
was: “kunt u dat niet voor mij doen”? Ik zei hem “dat kan”! Maar de brief wel meenemen en op de post doen in
Vinkeveen, waar je woont.”
Mijn toenmalige secretaresse dicteerde ik het verzoekschrift met een ander lettertype dan normaal, om niet
door de mand te vallen. Johan nam de brief mee en deed hem zoals afgesproken thuis in Vinkeveen op de post.
Het normale werk ging door. Wekenlang hoorde ik niets over dit contact. Niets over de brief aan het Bondsbestuur, met het verzoek om via het afwijkende pad als trainer/coach op het hoogste niveau te mogen trainen.
Er ging een aantal weken overheen. Op een morgen werd ik gebeld door de Algemeen Directeur van de KNVB. “
Jan, hier Van Eyk. Kun je even naar m`n kamer komen”? Ik had geen idee waarom hij dat vroeg. Het reguliere
directie overleg was altijd op een ander moment. Het was niet gebruikelijk dat er tussentijds apart met elkaar
werd overlegd. Er moest dus iets bijzonders aan de hand zijn.
Toen ik op zijn deur klopte en hij opendeed, zag ik dat de bondsvoorzitter en de voorzitters van het Betaald
Voetbal en het Amateur voetbal ook op de kamer zaten. Terwijl ik moest blijven staan, vroeg de bondsvoorzitter
Jo van Marle mij indringend: “Jan, heb jij die brief voor Cruijff geschreven om via een soort eredoctoraat
dispensatie te krijgen voor alle trainers opleidingen”?!
Later bleek dat het overleg dat ik met Johan in de bestuurskamer had gehad niet onopgemerkt was gebleven.
En dat het verband met de brief, kort daarna verstuurd, snel gelegd was! Voor het bestuur voldoende om te
vermoeden, dat ik achter het verzoek zat. Toen ik bevestigde dat ik Cruijff met de brief had geholpen, kreeg ik
van het bestuur ongelooflijk op mijn donder. Hoe ik het in mijn hoofd had gehaald om dat te doen zonder vooroverleg met het bestuur en de Algemeen directeur? Zij vonden dat ik hen voor het blok had gezet. Verder kreeg
ik te horen dat deze actie een reden zou kunnen zijn om mij te ontslaan.
Dat is niet gebeurd en Cruijff heeft zijn honoris causa en daarmee dispensatie gekregen. “Als dank voor wat
Cruijff had betekend voor het Nederlandse voetbal, schonk het bondsbestuur van de KNVB hem op 1 juli 1987
de licentie "Coach betaald voetbal” Onder de uitdrukkelijke voorwaarde dat dit eenmalig was en nooit meer
verleend zou worden. Sinds 1987 is dat ook niet meer gebeurd.
Hoe terecht deze uitzonderingspositie voor Cruijff was bleek later aan de successen die hij ook als ”coach
zonder diploma`s” behaalde. In Nederland haalde Cruijff met Ajax in zijn eerste jaar als trainer /coach de KNVB
beker en de Europa Cup II. Ook in Spanje werd aan hem dispensatie verleend bij zijn aanstelling als trainer van
Barcelona. Cruijff beschikte wel over het Nederlandse diploma maar het ontbrak hem aan de vereiste drie jaar
ervaring als trainer. Desondanks werd de aanstelling van Cruijff bij Barcelona goedgekeurd. Cruijff, een fenomeen dat alle voorwaardelijke opleidingswetten om te slagen logenstrafte en die mij wat angstzweet heeft
bezorgd of ik mijn functie wel zou behouden…..
Kort na deze affaire aanvaardde ik de benoeming tot commercieel manager bij FC Twente….
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 24
Zandloper
WK Volleybal heren in Rio de Janeiro
Door: Paul Lindeboom
Rio de Janeiro was deze zomer the place to be. Na het WK Voetbal werden de militaire wereldkampioenschappen
volleybal georganiseerd. Eerst voor de dames, daarna mochten de heren hun toernooi aan het afwerken.
In de militaire herenploeg bevinden zich vanuit de LO/Sportorganisatie twee bepalende personen: in het veld de
boomlange hoofdaanvaller Gijs Frijters (nu nog LO/Sportgroep BHK) en buiten het veld de trainer/coach Rob
Zijlstra. Een kort webinterview wat is gehouden aan het einde van de voorronden.
Hoe is de voorbereiding op het WK grofweg verlopen, met name ook v.w.b. je eigen rol?
Speler Gijs: “Mijn voorbereiding was niet heel optimaal omdat ik eind februari mijn enkelbanden flink had
ingescheurd. Daarna veel te snel weer begonnen (zowel op het werk als met het volleyballen) waardoor ik na de
competitie (eind april) een flinke terugslag had. Gelukkig was ik aan het eind van de voorbereiding voor het WK
wel weer terug op mijn oude niveau.”
Trainer/coach Rob: “De voorbereiding voor het WK was op papier op de meest optimale manier weggezet. Met de
middelen en beperking van dagen die we kregen van de BIMS hebben we het maximale eruit gehaald. Vanaf het
begin werd al duidelijk dat het kwalitatief wel eens een sterke groep zou kunnen worden. Dit bleek uiteindelijk
ook wel uit het feit dat de laatste beslissing voor de definitieve selectie op de op één na laatste trainingsstage
pas gestalte kreeg. Het niveau van de spelers lag in bepaalde functies zo dicht bij elkaar dat keuzes moeilijk werden. Toen die beslissing eindelijk genomen was en de namen definitief waren doorgegeven (ivm aankoop tickets
en final entry organisatie) werd ik gebeld dat 1 van de midspelers een week voorafgaand aan het vertrek door
zijn enkel was gegaan. Daarbij ook nog een afzegging van een (eveneeens mid) speler vanwege privé redenen
en het hele circus stond weer op zijn kop. In allerijl nog de midspeler gebeld die al afgevallen was (maar wel de
hele voorbereiding had meegemaakt) in de hoop dat hij privé en werk de zaak rond zou kunnen krijgen om toch
mee te kunnen. Gelukkig kon dat zodat uiteindelijk 12 spelers mee konden richting WK.”
Is naar jouw mening het team in de voorbereiding gegroeid t.o.v. de periode daarvoor?
Speler Gijs: “Het team is door de voorbereiding zeker gegroeid. Ondanks dat we maar een korte
voorbereidingsperiode hebben gehad.”
Trainer/coach Rob: “De hele voorbereidingsperiode hebben we als trainersstaf de weerstand voor het team willen
opbouwen. Aangezien we best wel overtuigd waren van de kwaliteit van het team zetten we hoog in. Begonnen
werd tegen een 1ste divisie team die we verrassenderwijs makkelijk aan de kant zetten. Wetende dat het niveau
op het WK hoog zou zijn, schakelden we meteen door naar Jeugd Oranje. Maar ook deze tegenstander werd met
kwalitatief goed spel aan de kant gezet. Om de druk voor het team nog meer op te voeren, wilden we op twee
trainingskampen het WK ritme nabootsen. Dit hield meerdere wedstrijden kort achter elkaar in. Een in de middag
en direct de volgende ochtend weer een. In twee sessies hebben we dat gedaan. Eerst weer tegen Jeugd Oranje
(twee keer 3-0 winst) en de afsluitende sessie tegen het Duitse militaire team. Hiervan ondervonden we voor het
eerst geweldige tegenstand. Het eerste oefenverlies was dan ook een feit. 3-0 en 3-1 verlies. Maar een ervaring
rijker waren we klaar voor het WK.
Mooi om te zien in de gehele voorbereiding was de ontwikkeling die het team heeft doorgemaakt. Van een stel
individueel goede volleyballers naar een zeer hecht team dat ervan bewust werd wat hun sterke maar zeker ook
zwakke kant was.”
Gijs: ben je voor je gevoel in topvorm naar Rio gegaan?
Rob: voel je je als trainer/coach ook in een bepaalde vorm gekomen?
Speler Gijs: “Ik ben uiteindelijk wel in topvorm naar Rio vertrokken, mede dankzij de begeleiding van de fysio,
zowel op de kazerne als door de fysio van ons team. Maar ook door de trainingen en wedstrijden die we in de
voorbereiding hebben gehad.”
Trainer/coach Rob: “Als trainer/coach heb ik het idee dat naarmate de trainingsstages intensiever werden, de
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 25
Zandloper
WK Volleybal heren in Rio de Janeiro
(vervolg)
rolverdeling binnen het team en de stempel die wij als trainersstaf erop drukten steeds duidelijker werd.
Onduidelijkheden werden weggenomen en meningsverschillen werden snel boven water gehaald en opgelost. Het
team werd steeds meer één team en dat straalden ze ook uit. Buiten het veld met verschillende
karaktereigenschappen maar binnen het veld met één doel. Alles voor de overwinning. De beide verliespartijen
tegen het Duitse team waren daar goede voorbeelden van. Ondanks verlies toch met opgeheven hoofd van het
veld af.”
Hoe is de eerste wedstrijd naar je persoonlijke gevoel verlopen?
Speler Gijs: “Het niveau hier is echt super hoog in vergelijking met het niveau wat de meeste spelers uit ons
team in Nederland spelen (gemiddeld 2de divisie), als je dan de eerste wedstrijd tegen China staat te spelen
waarbij het gemiddelde niveau van dat team vergelijkbaar met de top van de Nederlandse eredivisie is of
misschien nog wel hoger. Dan kun je alleen maar genieten dat je zo'n wedstrijd mag spelen en genieten van de
punten die je zelf maakt ondanks dat je er met 3-0 af gaat. Dit geldt eigenlijk voor iedere wedstrijd, aangezien
alle teams zo'n hoog niveau hebben.”
Trainer/coach Rob: “De eerste wedstrijden tegen China en Brazilië waren duidelijk wedstrijden met een groot
klassenverschil. Teams die in de Nederlandse competitie makkelijk mee zouden draaien om het kampioenschap
waren een maatje te groot. Ondanks veel weerwerk en bewondering van de tegenstanders en toeschouwers voor
het vertoonde spel en enthousiasme van het NL team twee duidelijke 3-0 nederlagen. Tegen Quatar konden we
alle schroom van ons afgooien. Dat resulteerde bijna in een stunt. De eerste set tegen deze profs (aantal
nationaalteam spelers in de gelederen) ging met 26-24 verloren. Ik zal maar niet zeggen dat de (Duitse?)
scheidsrechter op het eind van de set een cruciale rol speelde. Ondanks veel weerwerk konden we de tweede set
net niet meer aanhaken Met 20-25 ging die set verloren. Daarmee was ons verzet gebroken en ook de derde set
moesten we afstaan.”
Wat denk je (als voorgevoel) dat de hoogst haalbare positie op het WK is?
Speler Gijs: “Ons doel is om bij de beste 66% van de teams te komen om zeker te zijn van een plek op de
Wereldspelen, volgend jaar in Zuid-Korea. Dit betekend voor ons dat we in de poule minimaal 1 wedstrijd moeten
winnen. Tot nu toe is dat nog niet gelukt, maar morgen spelen we tegen Zweden waar we zeker kans tegen
hebben en die kansen die we gaan krijgen ook zeker moeten pakken! Na de poule wedstrijden zien we wel om
welke plaats we gaan strijden en gaan we zeker voor het hoogst haalbare resultaat!”
Trainer/coach Rob: “Zaterdag spelen we tegen Finland en die wedstrijd zal bepalend zijn voor de eindstand in de
poule en plaatsing bij de laatste 8. Die 7e/8e plaats zou het hoogst haalbare op dit niveau zijn gezien het zeer
hoge niveau hier.
Hoe het allemaal afloopt is misschien een mooie vraag aan Bart Steenge. Hij is de chef d'equipe dus bekijkt het
ook weer vanaf een andere kant.”
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 26
Zandloper
Een oud & nieuw debuut
Door: Paul Lindeboom
NMK WIELRENNEN OP DE VLASAKKERS 2014
Een bijzondere dag op 29 augustus 2014: op die vrijdag maken vanuit de LO/Sportorganisatie zowel Jenine
Binnendijk (voetbal, een stuk of 25 lentes jong) en Paul Lindeboom (triatlon, de 50 ruim gepasseerd) beide hun
debuut in een voor hen geheel nieuwe sportdiscipline.
Op weg naar de Bernhardkazerne schalt vanaf de
CD toevallig AC/DC met Hell ain’t a bad place to
be door de speakers. Toepasselijke titel, gezien
wat mij te wachten staat. Zie niet slechts gitarist
Angus Young met zijn schoolrugtasje op mijn
netvlies, maar ook het parcours waarop ik in de
vakantie van tevoren twee keer getraind heb
nadat ik mijn ligstuur er afgesloopt had: pittig
klimmetje richting de Baileybrug en op de weg
daar naar toe bijna altijd tegenwind. En vooraf
ben ik gezond nerveus omdat ik geen ervaring
met een wielerwedstrijd heb. Ik ben gewend aan
individueel rijden op een zo vlak mogelijke
intensiteit onder mijn omslagpunt, niet aan
tempowisselingen en even kort in het rood
rijden. Weet ook niet of ik mij op mijn gemak zal
voelen in de buik van een peloton met renners
voor, achter en opzij van mijzelf. Hoop voor
degene achter mij dat ik niet om de haverklap
aan mijn remmen zal zitten. Daarnaast heb ik
nog steeds ‘shag’ op mijn benen, lijk dus zelfs uit
de verte in niets op een wielrenner. Ik maak mij geen illusies over een mooie klassering, wil slechts proberen
niet gedubbeld te worden. Of anders zo weinig mogelijk.
Net na de aanmelding eet ik voor de zekerheid maar snel even 4 sneetjes bruin brood met Duo Penotti. Normaal
heb ik die binnen een paar minuten achter de kiezen, krijg nu met moeite de happen weg gekauwd. De spanning
vooraf is hoog, maar ervaar het vooral als leuk om op mijn 52 e zo gespannen te zijn voor een nieuwe ervaring
en heb er heel veel zin in. Mijn laatste trainingsritje van woensdagavond waar ik hele slechte benen had en een
ontspannen-lostrap-training gevoelsmatig als een zware zone 4 training voelde, ben ik gelukkig al vergeten.
Startschot
Het startschot klinkt. De eerste geneutraliseerde ronde van 4,7km ging voorbij zonder dat ik er erg in had.
Gezellig gekletst met een voormalig winnaar, die ook gewoon achterin rijdt. Luuk Nissen rijdt slechts een rij voor
mij, het lijkt dus nergens voor nodig om nu al voorin te zitten.
Dit beeld verandert in de eerste ronde amper, de snelheid ligt al wel duidelijk hoger en moet er na een
tempoversnelling tot 50 km/u ineens flink in de remmen geknepen worden. Bij het zien van het getal van 50 op
de display schat ik overigens nog gewoon in zone 2 of hooguit laag in 3 te zitten. Het gaat bijna als vanzelf. En
constant achterin zitten bevalt enorm. Ik geniet!
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 27
Zandloper
Een oud & nieuw debuut (vervolg)
De volgende ronden wordt dat beeld langzaam bijgesteld. De pieksnelheden gaan langzaam ietsje omhoog. Als ik
op het Van Hoytemaplein 59 km/u op mijn teller zie en de wind van de linkerkant tegen mijn wielen met halfhoge
velgen beukt, vind ik het al minder leuk worden. Echte wielrenners zullen hier willen bijschakelen, ik denk aan
hoe de vellen er bijhangen nadat ik hier de betonplaten gekust heb. Maar yes, ik zit er nog steeds bij ook al is
het vanaf dit plein met de bocht naar links even een meter of 400 volle bak aanzetten maar gelukkig valt het
hierna, door de tegenwind, telkens weer stil.
De klim is lekker lang. In totaal 40m hoog, maar ietsje lager dan de Amerongs Berg. Wel wat verschillen: deze
klim moeten we 17 keer afleggen en het onderste deel van de klim, ter hoogte van de Baileybrug kent een
stijgingspercentage van 12%, en na een plateau van ongeveer 100m vlak is het tweede deel van de klim meest
van tijd zo’n 7-8%, af en toe ook ietsje minder, en is het addertje onder het gras ook weer 12%. Heel even
maar, maar genoeg om zeer te gaan doen na 10 ronden.
Dat is dan ook het moment dat het peloton breekt. Na de
negende oversteek van het Hoytemaplein zie ik het vlak voor
mij breken. Het schiet even door mijn hoofd dat ik met een
korte demarrage naar de staart van het peloton kan springen, maar de kans dat het daar vanaf nu naar nog hogere
snelheden gaat, is groot. En aangezien ik zie ik in een groepje van een man of 15 terecht te komen, met daarin ook twee
dames, Jenine heeft keurig kunnen aanpikken, vind ik het
een ongunstige ontwikkeling die ik als gunstig bestempel. Op
de negende klim gaat het spel direct op de wagen, wat mede
komt doordat de dameswedstrijd de laatste ronde nadert. De
groep valt uiteen en ik zit door een korte versnelling in het
voorste deel. Jenine heeft met een rooie boei op het nippertje de slag gemist, de voorste dame, de Nederlands militaire
kampioen triathlon, Andrea Jochems, maakte ook wel een
hele sterke indruk.
Vader
In de laatste vijf ronden is het groepje uitgedund tot zes
man. Elke keer op de klim moest er wel iemand lossen. Een busje van de organisatie komt langzij. Naast
chauffeur Anthony Scheepers zie ik ineens het lachende gezicht van mijn vader (79). Krijg nou wat, wat leuk. Hij
wilde komen kijken, woont op een kilometer afstand van de kazerne, en beleefde donderdagavond al een van zijn
mooiste avonden doordat zijn cluppie Feyenoord in blessuretijd 4-3 maakte. Nu lijkt hij een van zijn mooiste
nadagen mee te maken, hij geniet zichtbaar van het van zo dichtbij meemaken van de debuutwedstrijd van zijn
jongste zoon.
De finale.
Wat mooi is dit, het onzichtbaar loeren naar elkaar, inschatten van de kracht en inhoud van je medestanders (bij
tegenwind) die ook tegelijk je tegenstanders zijn. En dat je er eentje bij je blijkt te hebben die loopt te
linkeballen, want zijn kopwerk niet doet. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik er ook twee overgeslagen heb en
bekkies trok alsof ik er doorheen zat. Maar ik zit tussen hoofdzakelijk jonkies en wielrennen is nu eenmaal een
sport van het bordje van je tegenstander leegeten voordat je aan je eigen bordje begint…..
De laatste klim nadert. Anthony komt weer langs met zijn busje en linkebal sprint er ineens achteraan. Ik blijk
een paar ervaren rotten bij mij te hebben, want die blijken hem achteraf ook al in de smiezen te hebben en
hadden zo’n actie al verwacht. Linkebal heeft de bumper op een meter weten te bereiken en nog een jonge gast,
die ik persoonlijk als de sterkste van de zes inschat, weet dat klusje iets later ook te klaren. Twee man
daarachter hebben een serieus gaatje en dan op twee meter daarachter ben ik alle zeilen aan het bijzetten en
moet diep in de reserves duiken om de voelbare tegenwind te overwinnen. Vlak voor het bereiken van de klim
lukt dit gelukkig net en ben geprikkeld door het slimme maar toch ook laffe gedrag van linkebal. Op de klim
schakel ik niet meer terug naar mijn middenblad, achterin moet de ketting maar even scheef komen te staan, en
ga staand klimmend het eerste steile stuk op. Fijn, linkebal en de jonge sterke gast vallen stil en kom iets later
door het verkeerd schakelen van een, naar later blijkt, Engelsman die op Texel werkt, alleen te zitten met een
53-jarige Libanonganger die meedoet vanuit de Veteranenstichting. We roepen bijna gelijktijdig naar elkaar dat
we moeten versnellen omdat we de rest gelost hebben.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 28
Zandloper
Een oud & nieuw debuut (vervolg)
Met windje in de rug geef ik alles om richting de finish te rijden. Maak mij toch geen illusies over mijn
sprinteigenschappen en heb liever dat ik van dit groepje tweede wordt dan dat de rest terugkomt. Maar de
tussentijdse aanmoedigingen van vele LO/Sporters en de
aanwezigheid van mijn vader doen waarschijnlijk
wonderen: de Libanonganger komt over mij heen maar
komt net een meter of vijf te vroeg op kop. Ik voel de
zuiging van zijn wiel en weet daar even van te profiteren,
kom uit mijn zadel en à la Knetemann/Moser wordt de
anti-sprinter toch de winnaar. Waan mijzelf eventjes een
ware kampioen, mede door het niet gedubbeld worden.
Na een rondje uitfietsen (begrijp er nog steeds niets van
dat wij een ronde eerder moesten afsprinten met een
minuut of drie, vier
achterstand), zie ik van nabij de finish met daarin Luuk
Nissen en Klaas-Jan Kin in hoofdrollen en kort daarna de
rest van het overgebleven peloton en besef dan weer dat
ik er toch nog wel heel veel voor mij had zitten. De
glimlach wordt er niet minder om en voel mij (van
binnen) de rest van de dag geweldig.
Volgend jaar ook maar gladde benen?
Aan het woord: Ruud Woord
Door: Ruud woord
Nog niet zo heel lang geleden met FLO gegaan: Ruud Woord.
Hij is niet achter de geraniums terechtgekomen maar nog altijd zeer actief.
Hieronder het relaas van zijn vakantie...
Zoals ieder jaar hebben we (mijn vriendin en ik) onze vakantie weer gecombineerd met een deelname aan het EK/WK Atletiek voor Masters. Dit keer is het
een EK in Izmir, een mooie moderne plaats aan de kust in Turkije. Het toernooi
duurt tien dagen en alle onderdelen van de atletiek komen aan bod.
EK Izmir
Er hebben meer dan 2027 atleten uit 42 landen deelgenomen. De Nederlandse
afvaardiging bestond uit 32 atleten.
Vanwege het extreem warme weer en de gekozen datum waren er beduidend
minder atleten dan normaal ( soms meer dan 5000 ).
Er wordt gestreden in vijf jaars klassen van 35-39 t/m 90-95. Zelf zit ik in de
cat. 55-59 aangeduid als M55.
Voor mij zijn deze kampioenschappen geen doel op zich. Mijn voorkeur ligt bij de
crossen en stratenlopen en de piekmomenten in de jaarplanning zijn dan ook het
NK cross (nov) en het NK 10 km op de weg (jun). Hierbij heb ik al veel medailles
kunnen veroveren, in tegenstelling tot een EK of WK, hier heb ik nog nooit een
medaille gewonnen.
De prestatie in Izmir onder tropische omstandigheden waren als volgt:
05 km: 6e plaats in 18 min 22 sec.
10 km: 5e plaats In 40 min 12 sec.
Afzien lukt nog altijd prima…
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 29
Zandloper
Aan het woord: Ruud Woord (vervolg)
Voorinschrijven
De tijden lagen ver boven normaal. Op de 10 km was de temperatuur tegen
de 40 graden en na 6 km bereikte ik het kookpunt, waarna ik enorm heb
afgezien.
Op de 5 km was het gelukkig iets koeler.
Uiteraard zijn de atleten uit warme landen zoals Spanje, Portugal wel wat in
het voordeel, maar ook zij hadden er zichtbaar moeite mee!
De 1500 mtr waarvoor ik ook ingeschreven was, heb ik laten vallen omdat de
finale hiervan een dag na de 10 km werd gelopen. Meestal schrijf ik voor drie
nummers in die mij het beste liggen, de 1500, 5km en de 10 km.
Dit inschrijven moet al 2 maanden vooraf gebeuren en er zijn geen limieten
aan verbonden, vreemd genoeg.
Het exacte programma met datum en tijden is pas een paar dagen vooraf
bekend en dan neem ik dus de beslissing aan welke van de ingeschreven
onderdelen ik mee doe.
Het is overigens ongekend wat atleten op hoge leeftijd nog kunnen presteren.
Wat dacht je bijv. van de wereld records in mijn klasse M55:
05 km: 15 min 37.
10 km: 31 min 51.
Marathon: 2 uur 25 min.
Nog wat andere voorbeelden:
M70 marathon: 2 uur en 54 min.
M80:10 km 42 min 39 sec.
Toekomstige medaille
Wil ik ooit een medaille gaan winnen op deze kampioenschappen dan zal ik
andere keuzes moeten maken zoals:

Kiezen voor de midden lange afstand, dus 1500 mtr en evt de 5 km.
Geen 10 km dus.
Deze afstanden liggen mij het beste gezien mijn PR op de verschillende
afstanden.

Jaarplanning afstemmen op het EK /WK
Dus vooraf veel baanwedstrijden lopen op afstanden van 800 mtr t/m de 5 km.

Meer trainen op snelheid en verzuring

Geen toernooien opzoeken met tropische omstandigheden

Sla je slag als je net in een nieuwe leeftijdsklasse categorie zit
Uiteraard neemt de kans op blessures wel toe met deze intensieve trainingen. De beste atleten op leeftijd hebben
dan ook meestal het talent om ook onder zware omstandigheden heel te blijven.
Dat blijft voor mij moeilijk en ik zal de arbeid-rust verhouding zeer scherp in de gaten moeten houden.
Toch voel ik er veel voor om eens voor een internationale medaille te gaan. Het is toch iets wat ontbreekt om
mijn erelijst.
En zo lang je heel en gezond bent komen er tot hoge leeftijd steeds weer nieuwe kansen, dus wie weet!
Nog even terug komend op mijn invulling als gepensioneerde. Ik vermaak mij prima en ben niet meer gaan
trainen dan dat ik al deed.
Wel doe ik nu bijna al mijn trainingen bij de atletiek vereniging. Hierdoor blijf ik onder de mensen komen, want
dat valt toch voor een deel weg bij je FLO.
Verder doe ik volop vrijwilligers werk bij mijn
vereniging (THOR, red.) en maak deel uit van de
werkgroepen materiaal, groen onderhoud (de
gemeente doet niet veel meer) en de ontwikkeling van
onze nieuwe baan.
In de nabije toekomst wil ik ook het trainerschap weer
oppakken.
Dus nog geen verveling en volop genieten.
Tenslotte wens ik een ieder het allerbeste en hopelijk
kunnen jullie ook genieten van de geweldig mooie baan
die je hebt!
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 30
Zandloper
AL Gusian, strik erom en terug naar de Prins!
Door: Jan Kasper
Op een feest van collega Frits Oldenburger, oud docent van de SMLO
en het OCLO, zag ik Joost Prinsen, zijn zwager, televisie- en toneel
persoonlijkheid. Jarenlang quizmaster van Het mes op Tafel. Hij
vroeg: “Ken je nu prachtige voetballers, die bij het publiek volstrekt
onbekend zijn?” Mijn antwoord kwam onmiddellijk: “Al Gussian! Ooit
van gehoord”! Nee? Dacht ik al.
Luister: ik was directeur bij AZ, Willem van Hanegem was trainer. Wij
zaten dringend om een spits verlegen. Zei Willem:” Ik ken een spits in
Saoedi-Arabië uit de tijd dat ik daar werkte bij Al Hilal. Een zekere Al
Gussian, een wereldspits, die moeten we hebben.” Dus Dirk
Scheringa, de voorzitter en eigenaar van AZ, zegt tegen mij: “Jan, als
de donder naar Riad en zorg dat je terugkomt met meneer Al
Gussian”. Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik moest achterhalen waar
die jongen uithing, of hij transferabel was, visum regelen, die dingen.
Goed, kort daarna vlieg ik naar Riad.
In Londen stapte een stoet bloedmooie meiden in. Een uur voor onze landing in Arabië ontstond er file bij het
toilet. Al die dames gingen sexy de plee in en kwamen er met hoofddoek en sluier weer uit.
Wij landden, ik kende weg noch steg daar. Gelukkig stond er een vent met een groot bord waar ‘Mr. Kasper’ op
stond. Ik kon rechtstreeks de auto in en naar het paleis van de Prins, de eigenaar van de plaatselijke
voetbalclub. Ik werd zeer gastvrij ontvangen. De dag daarna zouden we onderhandelen.
De volgende ochtend word ik naar het stadion gereden. Ik wist niet wat ik zag. Prachtige stoeltjes met kleine
ingebouwde televisieschermen. Een rijkdom, je kunt het je niet voorstellen. In de bestuurskamer zat de Prins
met heel zijn gevolg en een rits advocaten. “Meneer Kasper”, zegt hij, “u wilt onze Al Gussian. Akkoord, wat is
uw bod?” Ik zei: “Hoogheid, mag ik voorstellen dat u iemand uit uw team aanwijst. Dan werk ik met hem alle
details uit en als we klaar zijn, leggen we die aan u voor”. Was in orde. De Prins wees een advocaat aan. Die
man had zes jaar in Oxford gestudeerd, dus de taal was geen probleem”.
“Kenden ze Van Hanegem daar nog”? “Zeker wel, een bewierookte naam daar, hoor” Al hielp het weinig want
evenzo goed hebben we drie dagen onderhandeld, over alle punten en komma’s van dat contract. Ik dacht wel:
laat ik die Al Gussian huren en niet kopen. Want als ik koop en het is een kat in de zak, ben je een vracht geld
kwijt.
We maakten af op twee honderdduizend gulden huur voor een half jaar met optie tot koop. Zegt die
advocaat: “Als morgen de Prins dit leest zegt hij dat er een fout zit in artikel elf. Die fout weef ik er nu even in,
dan heeft Zijne Hoogheid tenminste wat om aan te merken”.
Wij de dag daarna terug naar het stadion. Daar zat de Prins te midden van ik weet niet hoeveel pers. Fotografen,
televisie, alles. “In artikel elf zit een fout”, roept hij. Wij sprongen in de houding:
“Zal onmiddellijk verbeterd worden, Hoogheid”. Camera’s gingen snorren, foto’s
werden gemaakt en de Prins tekent. Ik met Al Gussian het vliegtuig in.
In Nederland parkeer ik hem bij Ankeveen (Akersloot ) in een hotel. Kwam ik ’s
avonds terug, zei de receptioniste: “De heer Al Gussian laat weten dat hij naar
Amsterdam is”. De volgende morgen trof ik hem aan bij het ontbijt, helemaal
uitgewrongen en met een kegel tot de deur. (Een islamiet drinkt geen alcohol.) Hij
had, geloof ik, aan Amsterdam geroken en alle dames van de Wallen uitgewoond.
Op de training raakte meneer de bal niet zoals Willem van hem verwachtte. Dat
werd later gelukkig beter. Je zag dat hij geweldig kon ballen, dat had de Kromme één van de beste trainers die ik ken - zoals gebruikelijk goed gezien. Maar ja, Al
Gussian heeft zes maanden lang een aanval op het wereldrecord (Wijntje) en
Trijntje gedaan. Al wat in Riad niet mocht van Allah, heeft hij hier, denk ik,
ingehaald. Hij heeft geloof ik nog twee keer in de basis gestaan maar het werd niks.
Dus na een half jaar hebben wij een grote strik om hem heen gedaan en hem weer
teruggestuurd naar de Prins.
Even zo goed een hele grote in de serie verlopen talenten. Al Gussian, nooit meer
wat van hem gehoord.
Naschrift van de redactie: zijn naam blijkt het formeel geschreven te worden als AlGhesheyan!
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 31
Zandloper
Wat is het tenue?
Door: Jan Kasper
Zes sergeanten eerste klas in blote kont op het sportveld. Vrij recent. Nog maar 40 jaar geleden. De SMLO had
de nieuwe SMI- opleiding in de sport geïntroduceerd. De intense heftige selectie, vond ook plaats op de SMLO.
Een nieuw selectie systeem, waarmee alle sport sergeanten eerste klas werden getoetst. Voor deze
SMI- opleiding kwamen per jaar maximaal 8 cursisten in aanmerking. Het nieuwe selectie systeem baseerde zich
op de beoordelingsprotocollen voor onderofficieren, waarbij alle beoordelingsonderdelen omgezet werden naar
sportgerelateerde beoordelingsaspecten. De nieuwe selectie test werd ontworpen onder het motto “eenvoud is
de kenmerk van het ware”. Zowel in theorie als in de praktijk. Doorgewinterde sportinstructeurs, die het klappen
van de zweep kenden en die hun sporen in de praktijk hadden verdiend, gingen door de molen. Vele uitstekende
collega`s vielen helaas af tijdens deze selectie en moesten terug naar hun eigen wapen of dienstvak!
Om als jong officier/instructeur klasse mentor te mogen zijn van een dergelijke SMI klas in opleiding was een
feest maar ook slopend. De hoge motivatie en gretigheid van de cursisten vergde het uiterste van de docenten.
Aan instructeurs, die jarenlang hadden lesgegeven, werd nu, in hun rol als SMI cursist, weer les gegeven.
Verdieping in de lichamelijke opvoeding en Sport, ondersteunende vakkennis, managementvaardigheden en
leren evenementen te organiseren stonden centraal. Dankbaar werd gebruik gemaakt, bij het vak
wedstrijdorganisatie, van het boek dat door Hans Wedel, cursist in 1966, was geschreven! De inhoud van zijn
boek “ Het organiseren van wedstrijden en spelen” werd later ook op de Academies voor Lichamelijke Opvoeding
en Ciossen leerstof.
Ook praktijk vakken als terreinwerk en militaire atletiek waren uiteraard in het SMI opleidingsprogramma
opgenomen. De SMI klas moest, uit hun midden, een klasse oudste benoemen Hij was de schakel met docenten
en de mentor. Informatie over aanvangstijden locaties en tenue werden op deze wijze tussen docenten en klas
uitgewisseld. Alle klassen werden aangeduid met een letter. Dienstplichtige klassen hadden de aanduiding A-BC. De beroepsonderofficiers klas had de aanduiding D, de officiers opleiding de letter E en de SMI-opleiding was
de G-klas. De G niet te verwarren met de latere aanduiding in de georganiseerde sport.
De G-klas waar ik mentor en docent van was had de Sgt1 Gerard van Dongen spontaan benoemd tot
klasse-oudste. Deze boks- instructeur van de KMA, een Brabantse Amsterdammer, was naast een humorvolle en
goede cursist, ook nog eens een uitzonderlijk talent als klasse oudste.
De volgende anekdote wil ik u niet onthouden. De G-klas stond gepland voor een les militaire atletiek. Het was
winter, ijzig koud. Er lag bevroren sneeuw over de hele accommodatie. De Sgt1 Van Dongen kwam, zoals
voorgeschreven, exact 2 uur voor de les, bij mijn kamer en meldde zich: “de Sgt Van Dongen, luitenant. De
G-Klas heeft na het volgende uur militaire atletiek. In welk tenue worden we verwacht en waar”? Nu waren deze
lessen altijd op dezelfde plek in Hooghalen, Sportveld Noord. De plek waar ook de hindernisbaan was en ook het
tenue was altijd hetzelfde. Altijd, overall koppel, hoge schoenen en helm. M`n primaire reactie was dan ook.”
De locatie is bekend Sergeant en wat mij betreft komen jullie in
je blote kont.” Van Dongen meldde zich af met “ komt in orde,
Luit ”. Zoals gebruikelijk zette ik voor de les het materiaal klaar
en wachtte ik op de klas. Ik hoorde ze van verre aankomen. In
een looppas ritme, dof roffelend over de besneeuwde paden, in
de scherpe vrieskou. Pas toen ze het sportveld opdraaiden en
de Sgt Van Dongen de groep in de houding zette, zag ik een
onvergetelijk schouwspel. Een hele klas in blote kont, koppel
om, helm op en de hoge kistjes aan de voeten. Wat speet het
me dat ik, op dat legendarische moment, geen fototoestel had!
In elke baan zijn er van die momenten waarover je later nog
met je vrienden praat. Je weet niet meer precies welk jaar wie
er allemaal bij waren. Maar het beeld, van die naakte kerels in
de kou. Het stalen gezicht, van Gerard van Dongen, de klasse
oudste, staat me nog glashelder voor de geest.
De les heeft niet lang geduurd.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 32
Zandloper
Investeren in uitblinken (De Tienduizend Urenregel)
Door: Wil Maaswinkel
Davy Klaassen. ( Henk Spaan Parool 13-12-2013)
Onwaarschijnlijk snel gaat zijn ontwikkeling. In een wedstrijd tegen Barcelona laat hij
zien hoe je, met geraffineerd aannemen van de bal, twee man tegelijk kunt uitspelen!
Hoe heeft hij dat aannemen geleerd? Uren- en urenlang oefenen na de training, dag in
dag uit. Robin Pronk, de trainer, gooide aan: hard, zacht, laag, hoog, tegen de zon in,
zon in de rug, wind mee, wind tegen en Davy die bal maar aannemen. Daarom schreef
Gazetta dello Sport, de dag na de overwinning van Ajax op Barcelona, ‘’Davy Klaassen
wordt beschouwd als de toekomst van het Nederlandse voetbal’’.
Uitblinkers.
Wat hebben Davy Klaassen, Epke Zonderand, Bauke Mollema, en Sven Kramer
gemeen?
Al eerder heb ik iets geschreven geïnspireerd door het boek uitblinkers van Malcolm
Gladwell (MG). Het ging toen over de invloed, die de geboortedatum kan hebben op het
uitblinken in een sport. (Zandloper maart 2014 blz. 22) Wat we, bijna, louter als talent
en doorzettingsvermogen zien, blijkt in de werkelijkheid veel ingewikkelder. Succes, het
uitblinken wordt veroorzaakt door een ingewikkelde combinatie van: aanleg, ambitie,
kansen, de juiste dingen doen en soms een volledig willekeurig voordeel.
Talent en oefenen.
De vraag is: wat is de invloed van aangeboren talent bij het uitblinken? Welke andere dingen spelen een rol?
Wat is daarvan de invloed? Je wordt wijzer als je doet zoals MG, je verdiept in de persoonlijke verhalen van
uitblinkers. Dan zie je, dat de invloed van aangeboren talent kleiner en de invloed van ambitie en oefening groter
wordt! Het spreekwoord “oefening baart kunst” kan je echt serieus nemen.
De violisten.
Een voorbeeld komt uit onderzoek op de prestigieuze Hochschule für Musik in Berlijn. Docenten verdeelden
violisten in drie groepen. Groep 1: in hun ogen uitblinkers. Groep 2. Violisten, die ze gewoon goed vonden.
Groep 3. Violisten, die, waarschijnlijk, nooit professioneel zouden spelen, maar zeker voldoende kwaliteit hadden
om muziekleraar te worden!
De verschillen.
Daarna werden de persoonlijke verhalen opgetekend. Wat blijkt: alle violisten, waren als kind, ongeveer op
dezelfde leeftijd met viool spelen begonnen. Rond een jaar of acht begonnen er verschillen op te treden. De
uitblinkende violisten begonnen duidelijk meer te oefenen. Op hun veertiende gemiddeld 16 uur per week en op
hun twintigste meer dan 30 uur per week!
Toen ze twintig waren hadden de toppers er tenminste 10.000 uren oefenen op zitten. De gewoon goede en
gemiddelde violisten hadden 2000 tot 3000 uren geoefend en hun focus was anders geweest.
De kans om te oefenen.
Dat talenten, in een complexe taak, pas gaan uitblinken als ze tenminste 10.000 uren intensief hebben geoefend,
wordt vaak bevestigd, in persoonlijke verhalen! Daaraan gekoppeld wat geeft je de kans om zoveel uren te
investeren? Misschien nog belangrijker; wat moet je, wanneer doen om het
uiteindelijke doel te bereiken!
Microsoft Man.
Een voorbeeld: Bill Gates de grote Microsoft man. Uitblinker waar het gaat, om
alles dat met programmeren en computers te maken heeft!
Hij is vroegrijp. Verveelt zich op de school. Zijn ouders sturen hem, vooral daarom,
naar een andere school. Die school bezit, het zijn de “zestiger jaren”, als één van de
weinige scholen, een computerclub. De computer, die is aangeschaft heeft niet voldoende capaciteit om “echt” te programmeren. Maar door toeval en geluk, wordt die
computer verbonden met een Mainframe computer waarop door “timesharing” mag
worden gewerkt. Dat kan vooral in de nacht en in het weekend! De jonge Bill Gates,
maakt van die kans optimaal gebruik en maakt meer dan de 10.000 uren nodig om als
talent in een complexe taak te kunnen uitblinken!
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 33
Zandloper
Investeren in uitblinken (De Tienduizend Urenregel) (vervolg)
Hollandse uitblinkers.
Het uitblinken in programmeren of muziek is zeker niet 1 op 1 te vergelijken met het uitblinken in sport. Dus laat
ons is wat preciezer kijken naar succesvolle topsporters!
Laten we dicht bij huis blijven. Ik kies voor Epke zonderland, Bauke Mollema, en Sven Kramer. Echte uitblinkers
Epke en Sven genomineerd voor sportman van het jaar, Bauke Renner van het jaar 2013. Ik zoem in op hun
persoonlijke verhaal.
De turner.
Epke is van 1986. Hij heeft een oudere zus en twee oudere
broers. Allen turnen. Epke gaat meedoen op zijn vierde! Eerst
trainen ze bij het steunpunt in Joure. Op zijn zesde jaar gaat hij
meetrainen bij de herenploeg in Heerenveen. In 1993, Epke is
dan 7, wordt het splinternieuwe Turntrainingscentrum in
Heerenveen geopend. Het aantal trainingsuren wordt
opgeschroefd naar uiteindelijk 30 uren per week. In 2004 op het
EK voor junioren breekt Epke, internationaal door. Hij wint zilver
op de rekstok en wordt vierde algemeen. Hij is dan 18 en 12
jaar onderweg! Hij heeft dan dik zijn 10.000 uren gemaakt. Ruw
geschat gemiddeld 15 uur per week. In 2013 wordt hij voor de
derde maal ‘’Sportman van het Jaar’’!
De wielrenner.
Bauke Mollema is geboren, net als Epke, in 1986. Hier wat verschil. Bauke
begint relatief laat. Pas op zijn zestiende verjaardag krijgt hij zijn eerste
racefiets. Maar het uren maken is eerder begonnen. Dagelijks, fietst hij het
traject Zuidhorn naar Groningen waar hij op school zit. Dat traject is weliswaar
niet zo lang maar hij doet het met ”Schoolbepakking” op een normale
sportfiets. Maakt er elke keer weer een tijdrit van. Als hij eenmaal een racefiets
heeft, maakt hij dagelijks tochten van 50-100km. In 2005 fietst hij pas zijn
eerste wedstrijd. Acht jaar nadat hij zijn eerste racefiets kreeg blinkt hij
internationaal uit. Hij is dan 24, het is 2010. Hij wordt 12 e in het
eindklassement van de Giro d ’Italia!
Hij heeft dan natuurlijk al lang voldaan aan de 10.000 uren wet.
De schaatser.
Sven Kramer, alweer een geboorte in 1986. Kan net als Bauke goed
fietsen. Wordt in 2004 achter Robert Geesink tweede in een tijdrit.
Maar kom je uit zo’n schaatsfamilie, dan worden de uren natuurlijk
vooral in het schaatsen gestopt. IJsbaan om de hoek. Wat een kans
om veel uren te maken. Net als Epke, blinkt Sven in 2004 uit bij de
Junioren. Hij wint het WK junioren. In 2006, hij is dan twintig, wint
Sven zilver op de 5000 meter, tijdens de Olympische spelen. Dat ook
hij dan zijn 10.000 uren intensief heeft getraind is zeker.
Overeenkomsten & verschillen.
We zien dus vooral overeenkomsten en een paar verschillen. Maar ook toevalligheden die van invloed zijn! De
overeenkomsten zijn: zowel Epke als Sven vinden een vruchtbare bodem (de familie) voor hun sport. De
mogelijkheid om al vroeg veel te trainen wordt benut. Bij turnen en bij schaatsen, zijn coördinatie en techniek
doorslaggevend voor succes! Techniek, die bij turnen en schaatsen, door vroeg motorische oefenen, wordt
aangeleerd. Het ontwikkelen van de techniek heeft het meeste rendement in de leeftijdsfase 6 t/m 12 jaar. Die
wetenschap wordt volledig benut!
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 34
Zandloper
Investeren in uitblinken (De Tienduizend Urenregel) (vervolg)
Het lijkt of Bauke het anders doet. Hij begint pas echt als hij zestien is. Maar in de wielersport is succes wat
minder afhankelijk van techniek. Ze maken alle drie de 10.000 intensieve oefenuren. Epke profiteert van het
toeval mee te kunnen naar de trainingen met de oudere broers. Sven van het toeval dat de ijsbaan bijna om de
hoek ligt. Bauke van het toeval dat hij dagelijks naar school fietst.
“Oefening baart kunst” is op alle drie volledig van toepassing!
Maar veel belangrijker is:








Wat moet je oefenen, hoeveel moet je oefenen?
Wat en hoeveel, in welke leeftijdsfase?
Hoe houd je je atleet heel?
In welke fases besteed je tijd aan lichaamsscholing en
alzijdige sportieve ontwikkeling?
Hoe en wanneer focus je op verdere specialisatie, techniek,
tactiek, teamwork?
Hoe integreer je de persoonlijkheidsontwikkeling en vorming
in de programma’s?
Hoe zorg je voor kansen na de sportcarrière?
Hoe behoudt je het (sport)plezier.?
Allemaal vragen, waard om met elkaar te bespreken. Het
artikel is alleen maar een warming up en aanzet om visie,
kennis en ervaring te delen. We zoeken: “ Vrienden LO/Sport” en anderen, die kennis en ervaring
hebben in het “Investeren in uitblinken”. We vragen ze, om hun ervaring en kennis met ons te delen!
Reageer op het artikel of op één of meer vragen!
Mail naar: [email protected]
(Noot redactie: Op www.fitforaction.nl zijn reeds reacties geplaatst, in de volgende Zandloper zijn die ook hier te
lezen!)
Wielrennen, stiekem een mooie sport
Door: Jenine Binnendijk
Eerder in deze uitgave kwam u haar naam al tegen in het verslag van het NMK wielrennen, van de hand van Paul
Lindeboom (pagina 26). Hieronder een verslag van datzelfde NMK wielrennen, nu door de ogen van een andere
debutante: Jenine Binnendijk.
Vrijdag 29 augustus was het zover. Het NMK Wielrennen. Samen
met 78 andere deelnemers, 73 mannen en 6 vrouwen, stond ik om
11.00 aan de start. Best wel nerveus moet ik eerlijk bekennen.
Wielrennen ligt namelijk een beetje buiten mijn comfortzone. Als ik
moet voetballen of oriënteren, prima, dat ligt in mijn straatje.
Wielrennen daarentegen absoluut niet.
Maar toen ik bij de Grebbeberg Masters de trainer van de militaire
wielrenploeg, adjudant van Lieshout tegen het lijf liep/fietste
haalde hij me over om mee te doen.
Trainen met de "knecht" van Marianne Vos
Na het startschot werd er eerst een geneutraliseerde ronde
gereden. Het tempo zat er echter meteen al behoorlijk in. Ik kon
mijn instructies die ik had meegekregen van verschillende mensen
meteen al toepassen. ‘Zorg dat je in het peloton blijft!’ ‘Blijf in dat
wiel! Koste wat kost in dat wiel blijven!’ ‘Verdeel je krachten, niet
voorin mee gaan fietsen, ga maar ergens midden in het peloton
hangen.’
In mijn voorbereiding heb ik een paar keer met Anna van der
Breggen gefietst. Zij is een vriendin en tevens huisgenoot. Zij
wordt betaald om te fietsen, dat doet ze bij de Rabobank/Liv Giant ploeg. Handig om zo iemand in je buurt te
hebben als je jezelf voorbereidt op het NMK Wielrennen. Via haar oom heb ik twee keer een trainingswedstrijd
mee mogen fietsen bij WV Eemland in Amersfoort. Van hem kreeg ik ook de tips mee.
Na de geneutraliseerde ronde mochten we los. En dat was te merken. Het tempo lag hoog, zoals in het verslag
van Paul Lindeboom te lezen is.
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 35
Zandloper
Wielrennen, stiekem een mooie sport (vervolg)
Ik moest erg wennen aan het fietsen in zo’n grote groep. Mensen die net voor je langs willen, of dat nu wel of
niet kan en past, blijkt niet uit te maken. Er werd pauzeloos versneld, geremd, geslingerd, en dat ik niet de enige
was die daar aan moest wennen bleek uit de verwensingen die ik om me heen hoorde.
Alle zeilen bijzetten
Zoals gezegd fietsen er in de damescategorie 6 deelnemers. Te weten 3 dames van de militaire triatlonploeg. Een
arts van 45 Painfbat, een dame van de KMar en ikzelf. Mijn focus ligt echter op de dame in de roze trui (erg
handig trouwens, zo’n fel kleurtje): Andrea Jochems. Ik zie haar, als militair kampioen triatlon, als grote
kanshebber. Handig dus om daarbij in de buurt te blijven. Na een viertal rondes komt ze naast me fietsen en
vraagt me of ik enig idee heb waar de andere 4 dames zijn? Ik antwoord dat ik alle zeilen bij moet zetten om bij
te blijven en dus niet echt tijd heb gehad om achter me te kijken. Na de zesde ronde zie ik de andere 4 dames
voor me fietsen. KAK!
Ik dacht dat ik die al een tijdje achter me gelaten had. Wat een teleurstelling. Dan realiseer ik me (ik was
blijkbaar al niet helemaal helder meer) dat we ze gedubbeld hebben! Ik veer weer op en kan er weer tegen aan.
Als ik later naast Andrea fiets, merk ik op de andere dames gezien te hebben. Zij vraagt zich af of we Kim, ook
een triatlete, ook gedubbeld hebben.
Ik heb er geen idee van en probeer weer een mooi plekje in het peloton te veroveren.
Alles gaat dus eigenlijk heel voorspoedig en ik bedenk me dat ik best kans heb op een medaille. Misschien tijd
om een plannetje te maken. Andrea oogt sterk, maar niet geschoten is altijd mis. Terwijl ik bezig ben met mijn
aanvalsplan, komt voor de zoveelste keer de klim naar de Baileybrug, gevolgd door een klein stukje iets vlak en
weer twee klimmetjes daarop volgend.
Met dat plan nog in mijn hoofd gaat het helemaal mis op de eerste klim. De benen slaan vast, en het is alsof ik
stil sta. Ik kom met geen mogelijkheid meer omhoog. De rest, inclusief Andrea, lijkt hier helemaal geen last van
te hebben. Ze fietsen vlot omhoog en het gat wordt groter.
‘Blijf in dat wiel!! Koste wat kost!’ Dat is wat Anna’s oom tegen me riep een paar weken eerder toen we ook op
de Vlasakkers fietsten als verkenning. Toen lukte dat nog wel, nu helaas niet. Ik probeer op het rechte stuk
richting de finish weer bij te trekken, stampend op de pedalen met het hoogste verzet. De afstand wordt niet
groter, maar ik kom ook niet dichterbij. En als we de bocht omgaan richting het van Hoytemaplein is het klaar.
Ik ben definitief gelost.
De laatste twee rondes is er niemand om achter te hangen, dus die zijn slopend. Met in mijn achterhoofd de
gedachte dat we niet zeker wisten of we alle dames gedubbeld hadden, blijf ik gaan. Telkens achter me kijkend.
En dan voor de laatste keer het klimgedeelte. Daar staan sportcollega’s Henri van der Linde en Arjan Kreeft aan
te moedigen. Ik wil het zeker weten en vraag hun of ik tweede ben. ‘Ja, je ligt tweede! En ruim ook!’ antwoorden
ze met een big smile. Ik gok maar zo dat ze net zo blij zijn als ikzelf. Het laatste stuk tot de finish is gewoonweg
genieten, en er komt een bijzonder blije en opgeluchte voetballer over de streep. Tot ik triatlete Kim daar ook zie
staan. KAK! Ik dacht dat ík tweede was?! Jacques Ooms komt erg enthousiast op me af rennen en feliciteert me
met mijn tweede plaats. Ik snap er helemaal niets meer van en vraag aan Jacques of ik écht tweede ben. ‘Ik ga
het voor je checken bij de KNWU-wagen.’ Ik sta inmiddels niet helemaal zeker meer op mijn benen en ben heel
blij met mijn fiets waar ik op kan hangen. Als ik Jacques, ook met een big smile, aan zie komen, weet ik het wel
zeker. Een tweede plaats!!
Nu kan ik echt opgelucht ademhalen. Er komen mij nog meer mensen feliciteren en ik ben stiekem heel tevreden
met het zilver.
Nu, een paar dagen later, kijk ik terug op een mooi evenement. Een mooi deelnemersaantal, mooi weer, en geen
enkele valpartij. En, boven verwachting, een mooi resultaat.
Stiekem toch een mooie sport, dat wielrennen. Dat belooft wat voor de toekomst...
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 36
Zandloper
Sportcollega’s succesvol op MWK oriënteren
Door: Pieter van Geldere
In het Oostenrijkse Gussing, vlakbij de Hongaarse grens, werd tussen 24 en 30 augustus het militair
WK Oriënteren gehouden. De Nederlandse delegatie was niet op volle sterkte, waardoor het nog belangrijker was voor het klassement om goede tijden te lopen. Gelukkig was iedereen op het juiste
moment scherp.
Vooraf was al snel duidelijk dat het lastig ging worden hoge ogen
te ’gooien’. Er stonden veel sterke landen aan de start. Waar voorgaande jaren nog een aantal minder sterke landen aanwezig waren, in Oostenrijk mocht dit niet zo zijn. Wat ook telkens weer opvalt: het aantal ‘volgers’. Deze deelnemers kunnen vooral heel
hard achter de snelste lopers aanrennen, zonder zelf kaart te lezen. Opvallend als je ziet dat lopers uit de Arabische Emiraten individueel hoog scoren (door volgen?), maar in de estafette – waar
volgen veel moeilijker is door de verschillende routes - onder het
Nederlands team eindigden en behoorlijk langzamer liepen.
De LO/
Sportorganisatie had
weer een flink aandeel
in de equipe. Bij de mannen liep Michel van Dongen (Staf) als vanouds mee. Hij beschouwde deze editie als zijn beste WK tot nu toe.
Van Dongen liep vooral heel zuiver, liep de posten vaak in een keer
aan. Minder punt vond hij zijn eigen loopvermogen. De pittige Long
Distance werd een redelijke slooptocht. Het was wel even schrikken
toen we hem als een zombie over de finish zagen komen. Ondergetekende was de andere (oud)collega in het herenteam. Zelf ben ik
voornamelijk tevreden over de betere tijd op de LD, daar liet ik vorig
jaar nog veel tijd liggen. Hetzelfde geldt voor de estafette, ook die
liep ik scherper. Jammer dat ik op sommige momenten toch nog zo
hard liep dat ik de kaart niet meer kon lezen. Dat heeft mij tijd en
plaatsen in het klassement gekost. Zo kelderde ik bij de laatste post
op de Middle Distance drie plaatsen en bij de LD moest ik op het eind
zelfs zeven plaatsen prijsgeven. Scherp blijven tot het eind dus.
Bij de dames was Geke Bakker (PMK) weer present. Ondanks haar
rommelige voorbereiding op het WK liep ze, eigenlijk als vanouds,
heel goed. Je vraagt je dan af hoe hard het zal gaan als ze fysiek echt fit is. Ongekend. Mooie bijkomstigheid
voor haar was dat ze eindelijk kon starten in een estafetteteam. Doordat in het afgelopen seizoen twee andere
dames zich hadden klaargestoomd voor het WK, kon voor het eerst sinds 2007 weer een damesteam starten. En
hoe: 11e van de 20 teams, op slechts 41 seconden van de (over het algemeen betere) Deense dames.
De atleten werden gedurende de week bijgestaan door trainer Jurjen Blokzijl. De smi van GHK bracht de laatste
technische details v.w.b. de kaarten nog eens onder de aandacht. Zijn inbreng lag echter vooral in het voortraject. Met zijn technisch moeilijke trainingen, waarbij je af en toe niet meer wist of je ooit nog het bos uit zou komen, heeft hij ervoor gezorgd dat het op het WK (qua kaartlezen) goed te doen was. Waarvoor dank!
Dit keer werd de ploeg ook ondersteund door chef de mission, onze commandant, Jan van den Dool. Gezien zijn
affiniteit met oriënteren was er een goede klik met de atleten en het evenement. Contacten leggen tussen de
verschillende equipes was zijn voornaamste bezigheid. Gelukkig konden trainer en chef de mission van de gelegenheid gebruik maken om ook hun routes te lopen door het bos. Altijd leuk, op buitenlandse kaarten lopen!
Zoals aangegeven waren we met een kleine ploeg in Oostenrijk. Het blijft belangrijk nieuwe collega’s voor de toekomst te zoeken. Ken jij het vaste postennet van jouw sportgroep al uit je hoofd? Dan is meetrainen in het komende seizoen geen probleem.
Uitslagen:http://www.fitforaction.nl/mwk-orienteren.html
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 37
Zandloper
Interview met Anton Koteris
Door: Paul Lindeboom
Anton Koteris, voormalig LO/Sportinstructeur. Tegenwoordig werkzaam bij TGTF. Een aantal vragen.
Was je na je vertrek bij de LO/Sportorganisatie niet bij de Nederlandse Roeibond gaan werken?
Hoe beviel het werken bij een bond van een Olympische sport waarin Nederland bijna altijd wel
succesvol is?
Werken bij een sportbond waarbij vele Olympische successen worden behaald is inspirerend. Vooral het
gezamenlijk werken naar een ultiem doel als de
Spelen zorgt voor opwinding en voor richting. Succes
is niet gratis. Ook niet bij de KNRB. Daar wordt
keihard voor gewerkt door veel mensen. Ik heb bij
de KNRB opleidingen ontwikkeld voor roeicoaches en
roei instructeurs. Ander deel van mijn takenpakket
was het ontwikkelen van de breedtesport.
Was jij in het verleden niet een hardloper die
uiteindelijk uitmondde in een tienkamper?
Hoe kijk je terug op die actieve sportperiode?
Ik zal mijzelf nooit een hardloper noemen. Binnen de
atletiek heb ik de 100, 400, verspringen en af en toe
800 meter gelopen. Het mooiste nummer vond ik de
4x100 estafette. Snelheid en teamwork! Uiteindelijk
ben ik bij de militaire vijfkamp terechtgekomen. Het
mooiste, meest veelzijdige sportonderdeel binnen
Defensie. Ik heb met een puntentotaal van 5413
punten het maximale uit mijn mogelijkheden
gehaald. De cross van 8 km was eigenlijk te lang
voor mij als je het afzet tegen de looptijden van het
internationale veld. Daarnaast hield ik teveel van het
spelen met snelheid om die saaie, vervelende
duurtrainingen te doen. De tienkampen heb ik voor
de lol gedaan tijdens clubkampioenschappen. Goed
om fris in de kop te blijven en om te beseffen dat er
motorisch altijd nog wat te leren blijft.
Hoe ben je na je werkzaamheden bij de Roeibond toch weer bij Defensie terug gekomen?
Ik ben door Jos van Dijk van TGTF gevraagd om het Fieldlab 11 Luchtmobiel verder uit te bouwen. Roar Strooper
heeft het Fieldlab opgestart en ik heb het stokje van hem overgenomen. Na veel wikken en wegen toch een
goede beslissing.
Waaruit bestaan je werkzaamheden bij TGTF globaal? En wat is daarbij je relatie met de LO/
Sportorganisatie?
Ik ga samen met Taco Visser en Gerard Rietjens de Fieldlabs begeleiden. Ons doel is dat er uiteindelijk zes
Fieldlabs komen die in staat zijn om binnen operationele eenheden te werken aan inzetbaarheid en binnen
Schooleenheden te werken aan het verlagen van de uitval . Er zal zeer nauw worden samengewerkt met de
LO/Sportorganisatie en de lokale LO/Sportgroep. Daarnaast wordt samengewerkt met het Gezondheidcentrum,
de GV en het onderdeelkader als belangrijke lokale partner. Het Fieldlab heeft de kennis, ervaring en
instrumenten om te monitoren en databases aan te leggen. TGTF kan data bundelen om het hogere
beleidsniveau te informeren. De meetresultaten worden gedeeld met de LO/Sportgroep om processen en
producten te evalueren.
‘Meten is weten’.
Nawoord redactie: de
werkzaamheden bij Fieldlab 11
Luchtmobiel worden
overgenomen door Smi Arno
Heg, die daarvoor de militaire
dienst verlaat.
Hiernaast Anton tussen huidige
en voormalige collega’s na
afloop van een Battle...
WWW.FITFORACTION.NL
Pagina 38
Zandloper
Colofon
De Zandloper is het informatiebulletin
van, voor en door Vrienden Dienstvak LO/Sport
Jaargang 21 - Nummer 5 - oktober 2014
Redactieraad Zandloper
Kopij-Redactieadres
Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport
T.a.v. P.Lindeboom
Postbus 3003
3800DA Amersfoort
Mob: 06-83645996
E-mail internet (werk): [email protected]
E-mail internet (privé): [email protected]
Bestuursleden Stichting
Voorzitter
Secretaris
Penningmeester
Lid
Lid
www.fitforaction.nl
Jan van den Dool
Richard Wichhart
Michel van Dongen
Wil Maaswinkel
Johan Bouman
Hoofdredacteur
Jan Welling (ai)
Redacteur
Redacteur
Wil Maaswinkel
Johan Bouman
Redacteur
Redacteur
Redacteur
André Wijnberger
Paul Lindeboom
Léonie van Lamsweerde
De inhoud van dit blad weerspiegelt niet
noodzakelijkerwijs de mening van de
LO/Sportorganisatie of de Stichting Vrienden Dienstvak
LO/Sport.
De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij
niet of gedeeltelijk te plaatsen.
De inhoud van ingezonden brieven en artikel blijft voor
rekening van de schrijver.
Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden, mits
de bron wordt vermeld.
Artikelen zijn eerder geplaatst geweest op
www.fitforaction.nl
Correspondenten:
Jan Kasper
Hans Wakelkamp
Joep van Renswouw
Els Bosveld
Sander Flier
Joe van Bergen
Jasper Schout
Stefan Bousma
Luuk Nissen
Pieter Hacquebard
Oscar Prins
Raimond van der Boom
Henri van der Linde
Rik van Trigt
Daniël van Merriënboer
Rob Zijlstra
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
www.
FITFORACTION.nl
WWW.FITFORACTION.NL

ZANDLOPER - Defensiesport

ZANDLOPER - Defensiesport

Memo bestuur RB Den Helder - Gemeenteraad

Voorwaarden breder preventief beleid Om in

Onderstaand als download

SANTA-RUN TRAINING VAN DUFFEL AC 19 December 2014

Uitnodiging

interview hans leijtens

Presentatie E. Oldenboom, WESP

Programme Programma TF ER U11 2013_2014 VS 140507 02