Lees hier een interview

MICHIEL TEN HORN over AANMODDERFAKKER
Met AANMODDERFAKKER wil ik de twee uiterste kanten van ‘de jeugd van tegenwoordig’
belichten. Enerzijds pubers die zo snel mogelijk volwassen willen zijn, anderzijds de
dertigers die maar niet volwassen willen worden. Hoewel ik denk dat we een tijdloze film
maken, is het vooral een verhaal van nu. Ik herken mezelf en bevriende leeftijdsgenoten
dan ook in het hoofdpersonage Thijs. Het voelt of ik nog steeds deel uit maak van de
jeugd, terwijl een generatie jonger mij gevoelsmatig al weer aan het inhalen is. Kort door
de bocht- die jongere generatie is opgegroeid met de snelle en eeuwige antwoorden van
het internet, druk van de sociale media en een drang om snel en doelgericht te presteren
door de crisis. Aan mij werd juist verteld dat alles mogelijk was en je vooral moet doen wat
goed voelt. Beviel een studie niet dan koos je een andere (iets dat tegenwoordig ook niet
meer kan). Maar door al die mogelijkheden kan je in een impasse geraken. En nu? is dit nu
later, als ik groot ben?
Onze held Thijs schuift zijn toekomst rustig voor zich uit. Leeft met het idee dat het op
een bepaald moment wel op zijn pootjes terecht zal komen en dat het leven zelfs iets
bijzonders voor hem in petto heeft. En eigenlijk hebben zijn ouders hem hier altijd in
gesteund. Maar dat beeld begint steeds troebeler te worden. Voor zichzelf en iedereen om
hem heen. Hoewel Thijs tot dusver een vrij relaxed leven leidt is hij eigenlijk als de dood
voor wat komen gaat; een grote zwarte leegte, waar slechts een dikke studieschuld hem
lachend opwacht.
Hoewel Thijs een beeld schetst van een generatie is hij wel een extreem geval, een
uitschieter. Thijs lijdt aan het zogenaamde Peter Pan complex; een jongen die maar niet wil
opgroeien. Een verschijnsel waarbij mannen zich op latere leeftijd puberaal, onvolwassen
en narcistisch blijven gedragen. Onderzoekers beschouwen dit gedrag als uiting van de
diepgewortelde wens om bemoederd te worden. En bemoederd worden ze. Deze Wendy’s
om hem heen verzorgen en betuttelen hem. Ze tolereren zijn gedrag en stimuleren het
hierdoor alleen maar. Een ander kenmerk van de Peter Pan is dat hij bang is zich te binden.
Met vlagen neigt Aanmodderfakker naar een romantische komedie, met alle ups en down
die daarbij horen. Zoals bij elke liefdesfilm wil je dat het koppel bij elkaar komt, dat ze zoenen,
dat alles goed komt. Clichés en zoetsappigheid liggen op de loer. Aanmodderfakker gaat
hier anders mee om. We spelen met deze verwachtingspatronen. Buigen clichés om naar
verassingen of vervreemdingen. Thijs en Lisa zijn als liefdeskoppel niet alledaags. Toch is in
de film het leeftijdverschil tussen hen een minder groot obstakel dan het leeftijdsverschil
met zichzelf; Lisa is geen volwassen vrouw maar een jong meisje. Thijs is geen jongen
maar een volwassen man. Dit moeten ze gaan inzien. Aanmodderfakker is daarom ook
een coming of age film, hetzij zo’n 15 jaar te laat. Coming of age/ romantische komedie/
drama, ik geloof dat we een film gemaakt hebben met een bijzondere mix van deze genres.
Door mijn achtergrond als illustrator en animator heb ik de neiging om heel precies te
verbeelden wat ik in mijn hoofd heb. Dit met een hele hoop talentvolle mensen aan mijn
zijde. Alles wordt van te voren uitvoerig bedacht en voorbereid. Er is tijdens het draaien,
los van misschien spel, weinig ruimte voor improvisatie. Alles in de film staat in dienst van
elkaar; cameravoering, art-direction en kleurgebruik zijn naast spel en script een minstens
zo belangrijk vertelmechanisme. De acteur heeft het grootste aandeel in de scène, maar
maakt onderdeel uit van een groter geheel. De humor en de toon van de verhalen staan
net iets buiten de werkelijkheid, de vormgeving helpt om dat te accepteren. Het is wel de
echte wereld, maar net iets gedraaid.