Jenny Boot - Fotoacademie

JE BENT NU BIJ
ART & CULTURE
Emotie en gevoel in fotografie
Fotografe Jenny Boot, geboren in Sneek (1969) begon in 2005 met
fotograferen. Ze fotografeert mensen, want mensen boeien haar, ze
wil graag emotie zien en intimiteit voelen. Haar inspiratie haalt ze uit
haar eigen leven en uit haar modellen zelf. Ze werkte al voor namen
zoals JFK Magazine, GUN Magazine, Aktueel, Sanoma uitgevers en
Dark Beauty Magazine en is al een aantal keer genomineerd voor
verschillende Awards.
Jenny Boot (1969)
www.jennyboot.nl
facebook https://www.facebook.com/jenny.boot.69
twitter https://twitter.com/JennyBootPhoto
behance https://www.behance.net/jennyboot
Fotoacademie
Jenny heeft verschillende opleidingen
gedaan en al meerdere beroepen
uitgeoefend. In 2006 startte ze aan de
Fotoacademie in Groningen, vanaf dat
moment is ze serieus met fotografie aan
de slag gegaan. Van techniek wist ze nog
niks en het was toen nog zoeken naar haar
eigenheid. Na twee jaar stopte Jenny met
de opleiding om zich verder te bekwamen
en om op zoek te gaan naar datgene dat
ze het liefst fotografeert. Later heeft ze
de Fotoacademie afgerond in Amsterdam,
met als afstudeerrichting mode.
Mensen
Wat Jenny fotografeert zijn mensen.
“Zonder mensen in mijn foto vind ik er
niets aan, het zou hooguit in een serie met
mensen kunnen zijn dat er een stilleven
of landschap zit. Mensen, gezichten, huid
en blote lichamen zijn de dingen die me
boeien in een foto. Ik wil een zekere
intimiteit voelen en emotie zien. Ik kan
altijd een soort van verliefd worden op
mijn model. Tijdens de shoot word ik haar
en als het goed is, zij mij. Als ik dan terug
rijd naar huis heb ik helemaal het gevoel
dat ik er zo uit zie en net zo kan kijken
als het model. En dan kijk ik toch even in
de achteruitkijk spiegel en dan blijkt het
anders te zijn”, zegt zij met een knipoog.
Het creëren van emotie en gevoel
Jenny denkt dat ze heel dichtbij iemand kan
komen in haar fotografie. “Ik kan mensen
uit hun gebruikelijke manier van poseren
halen en de echtheid laten zien waardoor
het meer emotie en gevoel uitstraalt.
Misschien is het wel mijn emotie en gevoel
dat ze uitstralen, wie zal het zeggen,
maar aan de andere kant verschillen wij
mensen niet zoveel van elkaar en zal een
ieder dezelfde gevoelens en emoties in
zijn of haar leven ervaren als die van mij.
Misschien dat het daarom voor iedereen
ook herkenbaar kan zijn.” Daarbij probeert
ze altijd het licht een belangrijke rol te
laten spelen. “Een foto, een idee en model
kunnen allemaal prachtig zijn maar zonder
boeiend licht blijft het toch maar een vlak
plaatje.”
Jenny werkt voornamelijk digitaal en
bewerkt de foto’s in Photoshop. Op de
academie vond ze werken met de technische
camera al bijzonder intrigerend maar is
daar toen niet mee verder gegaan. De
laatste tijd heeft ze wat samenwerkingen
opgezocht met “analogen” zoals Peter
van Hall, die met zijn veldcamera uit 1881
op glas, aluminium en collodium werkt.
“Ik vind het mooi om mijn ideeën samen
met Peter uit te werken, of samen met
Rutger ten Broeke, medeoprichter van de
afdeling fotografie van de AKI, een shoot
te doen en elkaar te inspireren.” Zelf zou
ze wel meer willen experimenteren met
de afwerking van foto’s, het drukken en
het toevoegen van een extra laag.
ART & CULTURE
Inspiratie
Haar inspiratie haalt ze meestal uit
haar eigen leven, maar een model kan
Jenny ook bijzonder inspireren. “Soms
lig ik even te dagdromen en komen er
allemaal beelden tot me. Ik zie het dan
helemaal voor me en als ik er een lijn
in begin te zien heb ik de shoot al bijna
klaar. Alleen moet ik alles dan nog even
bij elkaar zien te brengen en maken
wat ik in gedachten heb.” Bij een shoot
met een team samen merkt ze vaak
dat niet iedereen altijd dezelfde focus
heeft en dat beelden daarom soms niet
meer kloppen met wat ze in gedachten
had. “Als ik één op één met een model
werk is het vrijwel altijd raak. Dan is er
niets wat afleidt en kunnen we in een
gezamenlijke focus komen. Door die
resultaten kan ik opnieuw geïnspireerd
raken en daar weer een nieuw concept
uit halen. Als het zo gaat stromen ben
ik het aller gelukkigst.”
Dromen
Jenny heeft altijd veel dromen gehad
over haar carrière, maar kwam er ook
achter dat het behalen van die droom
niet altijd voor een climax zorgt. De
weg er naar toe is volgens Jenny vaak
veel spannender dan het resultaat,
maar dat neemt niet weg dat ze nog
steeds dromen heeft. Graag zou ze
op de grotere festivals exposeren en
een galerij vinden die haar werk wil
vertegenwoordigen. Jenny heeft nu een
tijd veel portretten gemaakt maar is
alweer een tijdje bezig met een nieuw
project, dat meer voor de kunstmarkt
gemaakt is. Op dat vlak wilt ze zich
meer gaan begeven. Voor de toekomst
is ze heel benieuwd hoe haar werk zich
gaat ontwikkelen. “Ikzelf kan soms in
een stroomversnelling van mijn proces
komen, waardoor mijn werk soms ook
snel kan veranderen. Dat wordt door de
markt niet altijd begrepen. Men wil een
herkenbare stijl van je zien en weten
waar ze aan toe zijn. Als je dan ineens
weer iets anders gaat maken ben je je
plekje kwijt en lijkt het alsof je weer een
nieuwe plaats moet veroveren. Ik kan
maar moeilijk vasthouden aan één en
dezelfde stijl. Als ik verander verandert
mijn werk met me mee.”
ART & CULTURE
dit artikel
VIND IK LEUK!

Download Report