Supersessie te gek voor woorden! Tekst en foto’s: Mario Gijbels Supersessies maak je alleen mee als het complete plaatje klopt, als alles meezit. Diverse factoren spelen een rol, bepaalde factoren heb je in de hand, andere niet of minder. Aas, materiaal, end tackle en rigs/ aasaanbieding zijn factoren die je in de hand hebt. Stekbeschikbaarheid en het weer zijn factoren waarbij je vaak moet afwachten wat je krijgt. Alles komt dus aan op voorbereiding en planning… Z elf heb ik de laatste jaren zeer weinig vistijd tot mijn beschikking, waardoor ik mijn sessies zoveel mogelijk probeer te plannen op momenten waarop alle factoren zo gunstig mogelijk zijn. En dat heeft behoorlijk resultaat opgeleverd. Mijn rendement is namelijk nog nooit zo hoog geweest door verschillende oorzaken. Door de jaren heen heb ik aardig wat gevist, hierdoor krijg je meer ervaring en daardoor kun je beter iets inschatten. Als je dan ook nog eens verschillende goede vrienden hebt, waarmee je kennis en ervaring kunt delen, dan kun je natuurlijk sneller de puzzelstukjes op de juiste plaats leggen wat uiteindelijk betere resultaten tot gevolg heeft. In 2013 was het niet anders; een jaar waarin ik een burnout kreeg door het vele werk, niet rusten en nooit tijd maken om me eens te ontspannen. Daardoor ben ik over veel dingen gaan nadenken en heb ik bewust wat meer vistijd vrijgemaakt. Wel werden de sessies zorgvuldig gepland op momenten dat de omstandigheden het meest optimaal waren. Liefst momenten wanneer de luchtdruk verandert en de maan gunstig staat. De maanstand houd ik nauwkeurig bij, die beïnvloedt namelijk niet alleen het gedrag van de vis, maar vaak ook het weer. Zo zijn nieuwe en volle maan vaak een betere periode voor de grotere vissen. Verder is een sterk stijgende of dalende luchtdruk, in combinatie met stormachtig weer, de ideale cocktail en heeft dat reeds tot diverse successen geleid! Uiteraard moet er wel op de juiste plaats en met het juiste materiaal gevist worden. Voor 2013 stond er een karpertrip naar het zuiden van Frankrijk op de planning, het vangen van een target van het jaar ervoor en voor de 2 Karper rest de rust opzoeken op een van de moeilijkste wateren van België. De laatste jaren kies ik vooral voor uitdagende wateren, waar vissen jaren niet gevangen worden of die nauwelijks bevist of gekend zijn. Af en toe een ‘funsessie’ met vrienden op een water wat minder moeilijk is, en zo beleef ik telkens een zeer prettig visjaar. Ook in 2013 liep het zeer vlot. De pionierstrip in het zuiden van Frankrijk was een voltreffer en ook mijn target was snel het haasje. DE SPOOKVIS e S-kuil, het water wat Alijn DaD nau heeft beschreven in zijn boek ‘Karper en andere Muzen’. Een water wat vele mensen kennen, maar niet willen bevissen. Een water vol mystiek, waar bepaalde vissen meer dan 10 jaar(!) ongevangen blijven, en zo goed als nooit gespot worden. Een water waar mijn hart dubbelslaat bij een run, waar de vissen nog perfect en stokoud zijn. Een water waar karpervoer en -aas geen zaak van overleven is, waar je 1001 opties hebt en het bestand klein is. Ook dit jaar wilde ik mijn spaarzame tijd hieraan spenderen. Mijn eerste sessie was in de vroege zomer, toen de vissen al afgepaaid waren. Bij aankomst zag ik dat Gunther Poelmans ook bezig was, iemand waar ik veel respect voor heb. Hij heeft al meer dan 10 jaar met momenten behoorlijk doorgevist op dit water en zit nog steeds achter zijn target aan. Een targetvis die nota bene al jaren niet meer is gevangen of gezien... een spookvis dus. De vis in kwestie, Eburoon genaamd, is de koning van het water; de rest van de oude garde bestaat nog slechts uit een handvol vissen, aangevuld met een paar uitzetters. Gelukkig voor mij beviste Gunther een andere sector dan dat ik voor ogen had. Deze sessie was zonder enige vorm van voorbereiding, eigenlijk puur bedoeld als een sessie om weer eens aan het water te zijn en er voeling mee te krijgen. Ik had er enkele jaren niet meer gevist, maar toch had ik een bepaalde stek op het oog, puur op het gevoel. Iets dat ik overigens maar wat graag doe, vissen op intuïtie. Dat ik op deze stek de laatste twee sessies telkens een run had gehad, speelde natuurlijk mee. En mijn gevoel bleek juist, die nacht landde ik een prachtige spiegel. Gunther blankte... echter puur op inzicht zou ik in die periode waarschijnlijk precies dezelfde stekkeuze hebben gemaakt. Ik had ook niet zozeer dezelfde targetvis voor ogen als Gunther. Ik richtte mijn pijlen op een zeer donkere spiegel, die Gunther overigens als een van de laatste had gevangen; een jonge vis die sterk aan het doorgroeien was. Maar ook van deze vis is 7 jaar geen spoor te bekennen geweest... Mooi hè, die mystiek? Ik vind het in elk geval prachtig! Misschien zie en vang ik haar nooit, maar elke run op dit water kan een vis zijn met een verhaal, zo zijn er vissen dood gewaand, maar of dat ook echt zo is… Ik weet het eerlijk gezegd niet, maar de adrenaline die door me heen gaat bij elke run is er niet minder om en het moment dat je een van deze vissen over het koord van je net kunt trekken is ronduit magisch. Vergis je niet, er zijn jaren Aas, materiaal en end tackle zijn factoren die je zelf in de hand hebt. Mario Gijbels Karper 3 - supersessie Een schub die minstens 8 jaar van de radar was verdwenen. Mario Gijbels dat er hier nog geen handvol vissen wordt gevangen door alle vissers tezamen. VOODOO TEST et was inmiddels eind september H en ik was ondertussen van aas veranderd; de nieuwe VooDoo boilie waar ik veel van verwachtte. In het verleden had ik weliswaar eens een groot deel van mijn jaar vergooid vanwege een mislukte aastest, dit De rust keer had ik al snel flink wat veropzoeken op trouwen in het nieuwe aas. Ik had een van de er al snel mijn targetvis mee gevanallermoeilijkste gen op een ander water en dat geeft wateren van de burger moed. Ook nog op een België. ander water, waar ik met Dennis Mario Gijbels Hellings viste, bleken de VooDoo bollen in trek te zijn. Al met al had ik dus het volste vertrouwen in het aas en dat werd nog maar eens bevestigd toen ik tijdens mijn volgende nacht op de S-kuil wederom een run kreeg op dit aas; een kleinere karper, die ik helaas loste. Ondertussen was de herfst goed op gang in het land en nam ik me voor om in oktober stevig door te vissen en te voeren. Om de twee dagen reed ik naar de S-kuil om te voeren, dat wil zeggen 110 km rijden. Verder pikte ik de beste nachten er tussenuit en zo kreeg ik op een nieuwe stek mijn eerste aanbeet. Dit was een absoluut hoogtepunt voor mij, aangezien het een vis betrof van de oude garde. Eentje die - supersessie gevangen en momenteel als een van de makkelijkste vissen van het water bekend staat. Nou ja, makkelijk? Gemiddeld 1 keer per jaar! Ik had deze prachtige spiegel in ieder geval nog nooit gevangen en was dan ook zeer blij met deze vis. Ondertussen kreeg ik een unieke kans om een water te bevissen met een privékarakter. Dit water is een mooi afgesloten water met een uitzonderlijk bestand van oude vissen met een rijke geschiedenis. Het water staat ook bekend als een zeer moeilijk water, waar je flink moet bikkelen voor een aanbeet. De locals vissen er zeer vaak en komen soms niet eens aan een handvol vissen per jaar. Er mogen maar een paar vissers vissen, de kans dat ik er een keer kon vissen was dan ook klein. Nu nodigde Patrick Vanpaaeschen mijn maten David Wouters en Sven Schobben uit voor een tweedaagse sessie in een al minstens 8 jaar van de radar was verdwenen... Ik was in extase en besefte dat ik nu drie karpers van de oude garde had gevangen, een uniek feit! Bij thuiskomst was ik natuurlijk behoorlijk blij met dit resultaat. Dat dit een goede periode was stond vast en niet alleen voor mij! Diezelfde avond kreeg ik namelijk een telefoontje van Kurt Van Cauwenbergh, die op een middelgroot, openbaar water zat te vissen en meldde dat hij extra bewaarzakken nodig had.... Diezelfde nacht ben ik er nog een paar gaan brengen en dat was zeker nodig! Wat Kurt in die 24 uur aan grote vissen bij elkaar had gevist, kon ik amper geloven. Alles klopte die nacht en ook hij stelde vast dat de VooDoo bollen in de smaak vielen bij de grotere vissen. Zijn opzienbarende verhaal over die supersessie zal in de volgende editie van de Karper te lezen zijn. U NIEKE KANS ndertussen was ik nog steeds O aan het voeren op de S-kuil. Mijn vertrouwen was torenhoog en de omstandigheden perfect. En ja hoor, de volgende sessie was het weer raak! Wat een gemiddelde! 10 nachten en 4 aanbeten, waarvan ik er drie kon landen. Deze keer was het een uitzetkarper die in enkele jaren een zeer mooi gewicht heeft bereikt, een vis die jaarlijks wordt De weg versperd door de storm... Mario Gijbels 4 Karper leven bestaat uit keuzes maken, en zekerheid heb je nooit. STORMACHTIG BEGIN e planning was klaar, de dag geD kozen en betere omstandigheden konden we niet hebben. Dat het zwaar weer ging worden, dat wist ik, maar dat we met de zwaarste storm te maken zouden krijgen sinds 1976, dat kon ik niet van tevoren weten. Wat ik echter ook niet kon weten, was dat 28 oktober een dag zou worden om nooit te vergeten... Sven kwam me oppikken. Het was de eerste keer dat we samen gingen vissen, maar ik wist dat ik in goed en fijn gezelschap was. Sven is een aangenaam persoon, iemand met gevoel voor humor en zeer gedreven in zijn visserij. Onderweg was het lachen en grollen, maar we hielden ons hart vast. De storm was dan wel over zijn top heen, wind was er nog voldoende. Bij het binnenrijden van het terrein konden we nog aardig over het bospad rijden, maar de laatste 300 meter stonden we plotseling voor een ravage van bomen, die door de storm omgewaaid waren en de doorgang naar het water onmogelijk maakten. Daar stonden we dan, onze weg was compleet versperd, er was geen doorkomen aan. Beiden probeerden we nog zoveel mogelijk takken en bomen uit de weg te ruimen, maar helaas waren een aantal bomen veel te zwaar. Wilden we vissen, dan zouden we ze met een kettingzaag moeten doorzagen. Sven belde zijn vader en een vriend en na een uurtje waren zij al terplekke. Ondertussen was het al aardig donker geworden. Daar sta je dan met vier man in een donker bos, bomen en takken te zagen om te kunnen gaan vissen in een storm die nog niet op zijn einde is. Maar waar een wil is, is een weg en zo konden we na noeste arbeid uiteindelijk toch nog aan het water komen. Ik mocht de stek kiezen en aangezien we beiden een andere voorkeur hadden was dat niet al te moeilijk. Sven wilde een stek waar Patrick en Sven bedankt, ook voor de heerlijke gemberthee! Mario Gijbels Alsof we met een zak cement van doen hadden... Mario Gijbels bepaalde periode. Echter, David zat in een drukke periode en zo kon ik zijn plaats innemen. Het mooie van het verhaal was dat ik in die periode van twee weken de datum van de sessie kon kiezen. Ik twijfelde echter of ik het wel zou doen. Het topmoment op de S-kuil was ook aangebroken, ik moest een keuze maken... In eerste instantie koos ik toch voor de S-kuil, maar na toch nog wat tobben, besloot ik voor het privéwater te gaan. Sommige kansen krijg je maar één keer! Het Karper 5 - supersessie - Play bleek goed voor een nieuw pb van 33,1 kg. Mario Gijbels hij in het verleden al succesvol was geweest en ik een stek die vanaf die kant minder werd bevist. Het feit dat het een stek betrof waar de vissen weleens langs zouden kunnen trekken en waar ook nog eens de wind op stond plus een bodem met wier afgewisseld door harde stukken, gaf mij extra vertrouwen. In mijn ogen kon het niet veel beter… DUBBELSUCCES Ietsjes later voegde ook Patrick zich bij ons. Ondertussen waren de hengels klaar en kon er uitgevaren worden. Normaal vaar ik mijn hengels altijd in mijn eentje uit, maar nu hielp Patrick me, iets wat nu zeker geen overbodige luxe was met die harde wind. Het enige waar ik me nu op hoefde te concentreren was het perfect op de stek droppen van de rig. Voorvoeren had ik niet gedaan. De week voorafgaand had ik contact gehad met Alijn Danau, die er ook regelmatig viste. Van hem hoorde ik dat de vissen de laatste tijd aardig wat voer hadden gehad en dat het zeer moeilijk was om nog een vis te vangen. Daarom voerde ik ook slechts 6 Karper twee handjes VooDoo van 15 mm op iedere stek. Alle hengels lagen naar wens en het wachten kon beginnen. Ondertussen was het erg gezellig en leerde ik door Patrick de geneugten van gemberthee kennen, voordat we onze warme slaapzak opzochten. Om 04.05 uur kreeg ik plotseling een run, nam mijn hengel en riep Sven. Even later konden we met de boot richting de vis varen. De wind blies nog redelijk fel, maar eenmaal boven de vis kon deze zelfs de boot voor een korte periode op sleeptouw nemen. De keren dat hij niet zwom, probeerde ik de vis naar boven te pompen. Toch ging dat erg moeizaam, het was net alsof ik een zak cement naar boven moest trekken! Toen de vis eindelijk voor de eerste keer aan de oppervlakte verscheen, riep ik meteen: “Sven, Sven schep hem!!!” En al bij de eerste poging lag de mastodont in het net. Bij de eerste aanblik van de vis was het ons al duidelijk dat het om een van de toppers ging, ‘Play’ genaamd. Dit keer was hij goed voor 33,1 kg en dat was ook meteen een nieuw pr voor mij! Nog vol van emotie haalde ik mijn - supersessie - andere hengel ook binnen en maakte beide hengels opnieuw klaar voor gebruik. De andere hengel ging naar een nieuwe stek waar volgens mij de vissen zouden doortrekken. Toen ik terug in mijn tent was, zag ik dat ik zeven gemiste oproepen van Kurt had staan... Ik wist meteen hoe laat het was en belde hem terug. Nog voor hij iets kon zeggen, zei ik hem al meteen: “Je hebt hem, hè?” En uiteraard was het antwoord: “Ja!”. Ook Kurt had zijn target gevangen op een zeer moeilijk water met een zeer klein bestand en ook hier ging de wijzer van de weegschaal voorbij de 30 kg grens. Het speciale aan deze vangsten was, behalve dat ze beide 30 kg+ waren, dat beide vissen op vrijwel hetzelfde tijdstip in deze nacht werden gehaakt. Veel stof dus om over na te praten. De volgende dag ging dan ook zeer vlot voorbij en er meldde zich al snel een nieuwe nacht aan. aanbeet, ditmaal op de nieuwe stek. De dril verliep rustig en eenmaal dichter onder de kant konden we hem zeer snel landen. Ook dit was een gekende vis die de naam ‘MP’ draagt, dit keer goed voor 26,4 kg. Het was nog vroeg in de avond dus snel de hengel weer in orde maken en terug op de nieuwe stek leggen. Een uurtje later was het alweer prijs op diezelfde hengel. Na een moeizame dril vanuit de boot kwam de vis vast te zitten in een obstakel in de diepte, net op het moment dat ik boven de vis zat. Na 10 minuten van alles geprobeerd te hebben, moest ik de vis helaas afgeven. Jammer, want deze karper voelde zeer goed aan en in mijn hoofd spookte de ‘Real Thing’, een vis die een levende legende is. Een vis met een leeftijd die je misschien wel twee maal met die van mij mag vermenigvuldigen… Het lijstje met vangers is niet het minste; mannen die stuk voor stuk een stevige naam hebben in het karperwereldje: Achiel Stevens, Eddy Sterckx, Bart van den Hurk, Mark Pansar, Alijn Danau, Jo Mebis, Gunther Poelmans, etc. En nog het allerbelangrijkste, een vis van ongekende schoonheid! De verspeelde vis bleef maar door mijn hoofd spoken... Ook al was ik met de twee vissen ervoor in de zevende hemel, het blijft pijn doen om op dergelijke wateren een Ondertussen zat mijn maatje Kurt diezelfde nacht ook op rozen. Mario Gijbels vis te verspelen. Onrustig zocht ik mijn slaapzak weer op en was al snel weer in het land der dromen, een land waar de vangst van deze prachtvis nog mogelijk was. De volgende morgen waren we alle drie al zeer vroeg op om nog wat bij te praten over de gebeurtenissen van de afgelopen nacht. Ondertussen had ik nog een berichtje van Kurt gehad met de woorden: “Nu ge toch bezig bent, vang er nog een bak bij!” In de andere hand had ik een warme kop gemberthee. Op dat moment schreeuwde de ontvanger het uit! Patrick riep nog: “Mario, dit is de Real Thing!” Ik sprintte naar de hengel; dit keer de hengel waar Play vandaan kwam. Patrick assisteerde mij in de boot, maar in het midden van het water kwam mijn lijn vast te zitten aan een boei die onder water stond. Gelukkig kwam de lijn snel los en konden we naar de plek van de gehaakte vis varen. Echter na een kortstondig direct contact kwam ook deze vis vast te zitten. Toch niet weer… Ik slaakte een diepe zucht en ik probeerde het zaakje rustig los te krijgen. Er kwam niet meteen beweging in, maar als vanuit het niets begon de vis toch weer te zwemmen en kwam het zaakje los. Wat een geluk, wat een opluchting... Met ferme staartslagen zwemt Play weer de diepte in. Mario Gijbels E CHTE DROOMVIS ot laat in de avond was alles zeer T stil, echter iets voor middernacht was er uit het niets een nieuwe Karper 7 - supersessie - Nog een vis verspelen zou veel van de vreugde van de eerdere vangsten teniet doen. De dril verliep daarna gelukkig rustig en beetje bij beetje kwam de vis dichter en dichterbij. Toen de vis in de oppervlakte verscheen wist ik het meteen, ik herMario Gijbels kende de prachtige beschubbing... De Real Thing! De zenuwen gierden door mijn lijf, deze mocht ik absoluut niet verspelen, echt niet! Patrick deed zijn werk goed en de Drie vissen met vis belandde bij de eerste poging een gemiddelde feilloos in het net. Ik schreeuwde van 30,7 kg, het over heel het water uit, YESSSS! ik was zot! Dit was de vis die ik absoluut wilde Mario Gijbels vangen, een vis waarvan ik droomThe Real Thing, een brok geschiedenis. Een vis die veel ouder is dan dat ik ben, ongelooflijk! 8 Karper de, een vis waarvan ik dacht dat ik nooit de kans zou krijgen om haar te vangen. Sven wachtte ons op aan de kant, en we konden haar meteen wegen en even later foto’s maken. Dit keer bleef de naald trillend staan op 32,8 kg; 106 cm pure schoonheid. Hij zwom na de foto’s zonder probleem weer de diepte in en weg was hij. Ik stuurde Kurt snel een berichtje. Of een 32,8 kg bak genoeg voor hem was? Het enige woordje dat ik terug ontving was: “ZOT”. K ALE CIJFERS anaf dat moment beleefde ik alV les in een roes en voordat ik het wist, was ik al aan het opruimen en op de terugweg naar huis. Onderweg begon ik alles in mijn hoofd te analyseren... Als je dan naar de naakte cijfers kijkt, dan had ik met deze drie vissen een gemiddeld gewicht van 30,7 kg en dat in nog geen 27 uur tijd! En dan wil ik nog niet weten wat ik verspeelde, het zou zomaar de nummer 3 van het water geweest kunnen zijn... Maar ook zonder die verspeelde vis was deze sessie al te gek voor woorden en bijna ongelooflijk, maar waar! Waarschijnlijk is het de eerste keer in de geschiedenis van de Benelux dat zoiets is gebeurd. Nu ben ik gelukkig in een stadium gekomen dat cijfers mij niet meer zoveel zeggen. Ook al was dit een fantastische sessie geweest, het was toch een heel andere beleving dan wanneer ik vis op wateren waar niets van bekend is of wanneer ik jacht maak op een specifieke targetvis. De weg er naar toe is en blijft voor mij het allerbelangrijkste. Deze supersessie was mij eigenlijk overkomen, een sessie met prachtige vissen met geschiedenis, vissen die mij ook diep in mijn vissershart raken. Maar de pracht van het landen van een vis waar je voor hebt moeten afzien en naar toeleeft is voor mij de echte climax en daar speelt het gewicht geen bepalende factor. Ik wil bij deze Sven en Patrick bedanken voor deze onvergetelijke sessie. En aan de rest kan ik alleen maar zeggen ‘carpe diem’! Mario Gijbels
© Copyright 2024 ExpyDoc
