Feestelijk treFFen na 20 jr VW azc Burgum

Friesestraatweg 191-3
9743 AC Groningen
T 050 - 57 57 290
[email protected]
www.vwnn.nl
F 050 - 57 57 299
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
Met deze keer:
p3
Feestelijk treffen na 20 jr VW azc Burgum
Grenzeloos Actief
p3/4 Uitwisseling Noorwegen
5/6
p7
Portret: Biruk Tesfaye
p9
Daviya en Kinderpostzegels
p10Vrijwilligersraad
p11/ Jubileum: De Evenaar
12
Vrijdag 17 januari zijn de kantoren van VluchtelingenWerk
azc Burgum goed gevuld met
zo’n veertig gasten. De groep
staat er met huidige en oudleden bij stil dat men al 20 jaar
actief is voor de bewoners van
het AZC.
Wat is er in die tijd veel lief en
leed ervaren, succesjes waren
er maar ook diepe teleurstelling
over onrecht.
En toch zijn er altijd weer vrijwilligers die de schouders eronder
zetten. Sommigen al meer dan
30 jaar voor deze doelgroep!
De lokale bakker sponsort het
gebak, een oud-cliënt zorgt voor
heerlijke Libanese hapjes, er
zijn bloemen, felicitaties van het
COA en vooral veel, heel veel
verhalen. Opvallend is dat die
vaak ook gaan over het hier en
nu, zowel bij jong (stagiairs)
als oudgedienden.
Allemaal mensen die volop in
de maatschappij staan met oog
voor wat er in de wereld leeft.
Mensen die met plezier zien
hoe het team anno 2014 zeer
divers is, qua leeftijd en man/
vrouwverdeling maar ook qua
herkomst.
Naast Friezen, Groningers en
randstedelingen nu ook collega’s uit Marokko, Iran en
Egypte. Het is goed om er met
elkaar bij stil te staan dat dit
niet vanzelfsprekend is en dat
we allemaal zeer gemotiveerd
zijn om voor onze doelgroep te
blijven opkomen.
We kunnen terugzien op een
prachtige middag!
Anneke Zijlstra
Werkbegeleider
1.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
samenspel
Vrijheidsbeperking
Buiten Locatie Ter Apel:
grenzeloos actief!
Zoals jullie weten is VluchtelingenWerk sinds 2004 actief
in een bijzondere locatie, Vrijheidsbeperkende Locatie.
Het leven is bijna ondenkbaar
zonder muziek. Voor ontspanning, bij een etentje, om op te
dansen of gewoon om van te
genieten.
Het project ‘Samenspel’ van
VluchtelingenWerk zet muziek
in om de situatie van asielzoekerskinderen te verbeteren. Het
project telt twee onderdelen:
een interactief lesprogramma
en een afsluitend concert.
Professionele muziekdocenten
ondersteunen leerkrachten van
AZCscholen om de lessen zelf
te kunnen geven. Doelgroep
zijn asielzoekerskinderen van
groep 3 tot 8.
Het project helpt deze kinderen
op een leuke manier hun zelfvertrouwen en woordenschat
op te bouwen door te zingen,
te dansen en te bewegen op
muziek.
Samenspel gaat van start op
de AZC-scholen in Emmen,
Zweeloo, Musselkanaal en
Bellingwolde. Het gaat om één
lesuur per week, gedurende
tien weken.
Door jaarlijks een activiteit te
doen met een naburige basisschool, wordt ook een begin
gemaakt met de lokale integratie van de kinderen. Tegelijkertijd wordt aan draagvlak
en begrip in de Nederlandse
samenleving gewerkt.
Voor het najaar 2014 en voorjaar 2015 zoeken we nog een
ensemble of orkest dat de afsluitende voorstelling kan en
wil geven. Tips zijn welkom!
Veronika Flegar,
projectleider
050-5757290 / [email protected]
Wat houdt deze beperking in?
Vrijheidsbeperking houdt enkel
in, een keer per dag stempelen,
onder toezicht blijven en men
mag de grenzen van gemeente
Vlagtwedde niet overschrijden.
Wat de laatste betreft, wordt
daar geen toezicht op gehouden. Immers, het is onmogelijk
om dat te doen. Voor de rest
is VBL net als alle andere locaties een open locatie; de poort
staat open en je mag gaan en
staan waar je wilt.
In dit stuk besteed ik in een
notendop aandacht aan twee
onderwerpen: hoe werken
wij in VBL en hoe mooi het Twoord van terugkeer is.
Wat doet VluchtelingenWerk in
VBL?
Wij nodigen de cliënt binnen
een week na aankomst formeel
uit voor een intakegesprek.
Hiernaast plannen we nog twee
afspraken. De gesprekken met
de cliënt worden uitgesmeerd
over twee maanden. Dat is voldoende om een plan van aanpak uit te stippelen. Zowel de
cliënt als de contactpersoon
weten vooraf wanneer, met wie
en hoe laat zij een afspraak
hebben.
(Vervolg op pagina 3)
2.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
VluchtelingenWerk VBL Ter Apel: grenzeloos actief! (Vervolg van pagina 2)
Per cliënt geeft de contactpersoon begeleiding op maat:
ligt rechtsbescherming alsnog in
de rede of gaan we de cliënt
begeleiden richting waardig
en duurzame terugkeer.
Het begeleiden van asielzoekers heeft dus meerdere
dimensies. Wij hebben altijd
te maken met cliënten die Nederland gaan verlaten. Soms is
terugkeer zelfstandig, soms omdat het niet anders kan. Cliënten
zijn er bij gebaat om in een vroeg
stadium voorlichting te krijgen
over verschillende onderwerpen,
zo ook over terugkeer.
Daarom kan je nooit vroeg genoeg beginnen met het verstrekken van informatie over
terugkeermogelijkheden en het
bieden van kansen op duurzame herintegratie in het land
van herkomst.
Begeleiding die door VluchtelingenWerk wordt aangeboden
beperkt zich niet tot onze landsgrenzen. Begeleiden buiten de
landsgrenzen is ook mogelijk.
Wij zijn daar weliswaar niet lijfelijk aanwezig, maar er zijn organisaties zoals Maatwerk bij
Terugkeer (MbT)die een geweldig netwerk hebben en onze
cliënten in contact kunnen brengen met de juiste organisaties.
Wij moeten over grenzen kijken
In 2013 hebben wij in VBL samen
met Mbt diverse informatiebijeenkomsten georganiseerd
over Angola, Sierra Leone
en Guinee, waar vertegenwoordigers van de partnerorganisatie aanwezig waren.
Daarnaast hebben we de
Stichting WereldWijd uitgenodigd, die ons deelgenoot
maakte van hun activiteiten in
Eckelrade en hoe zij ervoor
zorgen dat terugkeerders trots
en waardig terugkeren naar het
land van herkomst. Er gaat een
wereld voor je open!
Vrijwilligers van VWN VBL Ter
Apel ontvangen bij tijd en wijle
een email of een postkaart van
de terugkeerders. Zij zijn dankbaar voor de begeleiding en het
ontsluiten van de informatievoorziening.
Een van de zaken waarvan ik
brok in de keel krijg is van een
Afghaanse vriend en vriendin.
Hij was in VBL en zij in AZC
Drachten. Na herhaaldelijk mislukte asielaanvragen kwam hij
terneergeslagen bij ons. De
contactpersoon vroeg hem wat
wij voor hem dan kunnen doen
in het land herkomst.
Hij zei: ‘kan je een laptop en
een naaimachine regelen?
Met zijn vriendin wilde hij een
naaiatelier starten. De laptop
was nodig om via internet stof
te kopen in Pakistan en klanten binnenhalen en de naaimachine om kleding te maken.
Met een telefoontje met de
Stichting WereldWijd hebben
we de spullen geregeld.
Na een paar maanden belden
zij met ons dankbaar voor de
begeleiding en wat wij voor hen
hebben geregeld. Zij zijn getrouwd en hun atelier loopt als
een trein.
Is het niet prachtig om te zien
hoe mensen weer opbloeien
met een simpel telefoontje?
Hartelijke groeten van VWN
VBL Ter Apel, grenzeloos actief!
Mehran Pourmiri,
Werkbegeleider VBL
Uitwisseling Noorwegen
Het jaar 2014 is voor 6 PolRad
medewerkers prachtig begonnen. Van 13 t/m 16 januari
zijn we op bezoek geweest bij
verschillende organisaties in
Noorwegen. Dit bezoek stond
volledig in teken van het Euro-
pese project ‘PolRad, The Power of Local Role Models’.
Doel van het project, wat gefinancierd wordt door de EU, is
het opzetten van een methodiek voor het werven, trainen
en inzetten van rolmodellen
ter preventie van polarisatie en
radicalisering. De ontwikkelde
methodieken komen terug in
een handboek wat geschikt is
voor Europees gebruik.
(Vervolg op pagina 4)
3.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
uitwisseling noorwegen (Vervolg van pagina 3)
Binnen het project voert VWNN
activiteiten uit, namelijk Meet2Know en Mensenbieb. Bij
deze activiteiten wordt intensief
gewerkt
met
rolmodellen.
Rolmodellen bij VWNN zijn
vluchtelingen die hun verhaal
willen vertellen voor de klas of
die via Mensenbieb in gesprek
gaan met ‘Nederlanders’.
Om dit goed te kunnen doen
volgen de vrijwilligers een training. Daarnaast loopt een onderzoek om te kijken of deze
activiteiten ook het gewenste
effect hebben.
Na een bijzonder koude aankomst in het witte Oslo stond
de eerste afspraak al op het
programma. In de binnenstad
van Oslo vond een ontmoeting plaats bij het Anti Racistisch Senter. Deze organisatie
kan vergeleken worden met
een combinatie van jongerenwerk zoals we dit in Nederland
kennen en Anti-DiscriminatieMeldpunt. Het Senter ziet als
belangrijke taak groeperingen
rondom radicalisering in beeld
te brengen. Daarnaast bieden
zij een veilige thuishaven voor
jongeren die daar behoefte
aan hebben en organiseren
ze projecten. Een interessant
project wat het Senter heeft
is ‘teatime’. Deze laagdrempelige activiteit brengt bewoners van Oslo met elkaar in
contact. Het Senter is verantwoordelijk voor het maken
van een ‘match’, vervolgens
gaan de deelnemers (buurtbewoners) bij elkaar op bezoek.
Uit de gesprekken bij het Senter
kon de voorzichtige conclusie
getrokken worden dat er in
Oslo en de rest van Noorwegen
wel extreem-rechtse groeperingen zijn, maar gelukkig worden ze bijzonder slecht georganiseerd.
Ludiek voorbeeld hierbij was
een rechtse groepering die met
veel bombarie een demonstratie aankondigde, waarbij uiteindelijk meer pérs (rond de 25)
aanwezig waren.
In tegenstelling tot veel ge-
meentelijke gesprekspartners
werd er bij het Senter wel
gezegd dat er een duidelijke trend qua polarisatie van
rechts-extremisme en moslimextremisme aanwezig is. Dag
twee bestond uit een druk programma met een bezoek aan
het gemeentehuis van Oslo in
de morgen en een bezoek aan
een AZC in de middag en avond.
De uitwisseling met de gemeente Oslo stond naast onze
PolRad activiteiten in het kader
van project Salto. De Saltoaanpak bestaat uit een intensieve samenwerking tussen de
gemeente en de politie waarbij
‘op straatniveau’ criminaliteit
en polarisatie wordt aangepakt
bij jongeren. Bij de Salto aanpak worden in de wijken coördinatoren aangesteld die nauw
samenwerken met medewerkers van de politie.
(Vervolg op pagina 5)
Met gemeente Oslo in de townhall (is ook de plek waar de nobelprijzen worden uitgereikt)
4.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
uitwisseling noorwegen (Vervolg van pagina 4)
Een gastles op de school
Er is veel uitwisseling onderling. De focus ligt op het begeleiden van jongeren die bekend zijn bij de politie vanwege
criminele activiteiten, maar ook
jongeren die opgroeien in een
kwetsbare omgeving. Bij deze
samenwerking hebben organisaties als het Anti Racistisch
Senter een adviserende rol.
Na een lange autoreis door
een spekglad maar prachtig
wit sneeuwlandschap volgde
een bezoek aan het AZC in het
dorpje Lena. Het was een bijzondere ontmoeting met begeleiders, inwoners én een rondleiding in de woningen van de
asielzoekers. Een aantal zaken zijn opvallend te noemen
in vergelijking met Nederland.
Zo waren de woningen voor de
asielzoekers verdeeld over het
dorp en niet zoals wij dit kennen;
gecentreerd op één terrein.
De asielprocedure is op een
aantal vlakken vergelijkbaar
met de procedure zoals wij
deze kennen. Toch zijn er ook
een aantal verschillen te benoemen. Zo moeten asielzoekers gelijk bij aankomst in het
AZC starten met Noorse les en
informatie over de Noorse samenleving.
Daarnaast hebben gemeenten in Noorwegen geen taakstelling voor het opnemen
van vluchtelingen zoals wij dit
hebben. Zij bepalen zelf hoeveel vluchtelingen ze willen
opnemen en mogen hierbij
zelfs kiezen uit een lijst met
basisgegevens van de vluchteling, zoals naam, leeftijd en
nationaliteit.
Dit heeft tot gevolg dat asielzoekers soms erg lang moeten
wachten op een plek in de gemeente.
Wanneer asielzoekers zelf een
woning vinden mogen ze verhuizen, echter, ze kunnen dan
geen aanspraak maken op het
gratis traject zoals verderop
omschreven.
Op dag drie mochten we ‘s ochtends de school in Gjovik verblijden met een bezoek. Jasper
en Mireille hebben een gastles
gegeven aan een groep Noorse
leerlingen van 17 jaar. Het was
een bijzondere ervaring om
met deze groep te werken. De
leerlingen waren terughoudend
en verlegen. We zijn, als nuchtere noordelingen, duidelijk
meer gewend aan ‘de directe
Nederlander’. Tijdens de les
hebben we een cultuurspel gespeeld. De klas werd verdeeld
in drie groepen met elk hun eigen bijzondere fictieve cultuur.
De culturen botsten onderling.
In drie rondes mocht steeds
één groepslid reizen naar een
andere cultuur om te ontdekken
wat nu de specifieke gebruiken
zijn. Het spel resulteerde in
een bewustwording dat er
soms een aanpassing bij jezelf
nodig is om de ander te kunnen begrijpen.
‘s Middags waren we te gast bij
de gemeente Nordre-Land. De
plattelandsgemeente, met als
hoofdplaats Dokka, heeft ongeveer 6000 inwoners. Elk jaar
neemt deze gemeente twintig
vluchtelingen op en biedt ze
een traject aan van twee jaar.
In Noorwegen liggen veel
verantwoordelijkheden bij de
gemeente. Zo organiseert de
gemeente zelf de taal- en inburgeringslessen en zorgt ze ook
voor trajecten richting werk.
(Vervolg op pagina 6)
5.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
Uitwisseling Noorwegen
Tijdens het traject van twee
jaar krijgt de vluchteling een
salaris; hij wordt als het ware
betaald om naar de lessen te
komen en een baan te vinden. Een vluchteling heeft
zich hierbij te houden aan dezelfde plichten als ‘reguliere
werknemers’, zoals afspraken
nakomen, ziek melden, op tijd
komen, een x-aantal vakantiedagen, etc.
Een bezoek aan de inburgeringslessen, een dialoog met
de vluchtelingen en diverse
presentaties later kon het PolRad gezelschap door het nog
altijd sneeuwende platteland
van Noorwegen zich een weg
naar het hotel banen. Bij de ge-
(Vervolg van pagina 5)
meente Nordre-Land hebben
wij als VWNN gepresenteerd
hoe wij georganiseerd zijn en
wat wij allemaal doen in NoordNederland.
De focus lag op het project
PolRad, maar men was ook
geïnteresseerd in de inburgering en Maatschappelijke Begeleiding. De werknemers van
Nordre-Land waren onder de
indruk hoe wij met de weinige
middelen die we hebben toch
zoveel bereiken. Een compliment voor al onze vrijwilligers!
Inmiddels aangekomen op
de laatste dag van deze leerzame uitwisseling werd er een
bezoek gebracht aan een lokaal verzorgingstehuis, waar
een aantal vluchtelingen aan
een leer-werk traject deelnamen. Alles bij elkaar is er een
mooie blik achter de schermen
gecreëerd. Hierbij hebben de
PolRad medewerkers, de gemeente Oslo, de gemeente
Nordre-Land, de school en
natuurlijk het Anti Racistisch
Senter hun best gedaan om de
vele verschillende ideeën en
werkwijzen uit te leggen. Het
was mooi om de verhalen van
verschillende kanten te horen
én de uitvoering zien.
Een licht onderkoelde groet
van het gehele PolRad team!
Trieneke Hijma, Projectleider
gezinshereniging in emmen
Stukje bij beetje kreeg ik meer
te horen over zijn achtergrond.
Hij had al drie jaar zijn vrouw
en vijf zonen niet meer gezien.
Vele pogingen om zijn gezin
naar Nederland te krijgen liepen
op niets uit. Afwijzing na afwijzing. Maar de aanhouder wint,
want op 19 december 2013 was
eindelijk de grote dag aangebroken. Abdi mocht zijn vrouw
en zonen en een nichtje op
Schiphol ophalen. Ik mocht er
bij zijn om wat foto`s te maken.
Als taalvrijwilliger werd ik op
13 maart 2012 gekoppeld aan
een Somalische man, Abdi Ali
Amaan. Dit gebeurde op de di-
alyseafdeling van het Scheperziekenhuis in Emmen. Abdi ligt
daar drie ochtenden per week
te dialyseren.
Onvoorstelbaar mooi dat ze nu
weer bij elkaar zijn.
Dirk Gedink, Taalvrijwilliger
6.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
communiqué
Communiqué over de mogelijke veranderingen binnen
VluchtelingenWerk (VW). Eind
januari stuurde ik via de mail
alle medewerkers een communiqué over de ontwikkelingen
in de landelijke organisatie van
VW. Dit riep van verschillende
kanten vragen op. Ik wil eerst
iedereen van harte bedanken
voor de gegeven feedback.
Ik zit als directeur natuurlijk boven op (letterlijk) dit proces met
steeds de volgende vragen:
wat zijn de voordelen/consequenties voor onze doelgroep,
voor jullie vrijwilligers, voor het
personeel en als laatste voor
de organisatie. Je loopt daardoor als het ware (te) ver voor
de troepen uit en realiseert je
te weinig dat dit bericht voor
een aantal van jullie een totaal
nieuw signaal is en de nodige
verwarring oproept. Mijn excuses hiervoor. Daarnaast was
door een digitaal probleem het
lettertype gewijzigd, wat ten
koste ging van de leesbaarheid.
Maar wat leverde het communiqué voor mij op? Een aantal
leuke gesprekken met vrijwilligers en ik gebruik hun feedback nu ook om jullie verder te
informeren:
•VW blijft natuurlijk een vrijwilligersorganisatie
•VluchtelingenWerk NoordNederland
heeft
geen
financiële problemen, we
zijn een van de gezondste
regionale stichtingen
•VluchtelingenWerk NoordNederland heeft voldoende
werkzaamheden (asiel, integratie en projecten) en
schaalgrootte (drie provincies) en neemt daarom niet
deel aan de gesprekken
aan de regiotafels.
Maar de omgeving van VW is
echt voortdurend in beweging
en vraagt om snellere acties.
Deze acties moeten tot resultaten leiden. Omdat er 13 Regionale Stichtingen lid zijn van
de Vereniging VluchtelingenWerk Nederland merkten we
als directeuren dat de huidige
structuur van communiceren,
besluiten en besturen niet efficiënt is en daardoor het Sterk
Merk VW niet altijd ten goede
komt. Daar hebben we allemaal last van, met name de
doelgroep. Het is toch raar dat
je in Noord-Nederland kunt inburgeren bij VW terwijl dat in
een andere regionale stichting nog niet gerealiseerd is.
Terwijl we juist promoten dat
je na verhuizing meteen door
kan met dezelfde methodiek bij
een andere afdeling van VW...
Mijn conclusie is dat het heel
goed is dat nagedacht wordt
over een goede cultuur en
structuur voor VW maar dat dit
wel zorgvuldig moet gebeuren.
En daar werken we nu aan.
Met vriendelijke groet,
Portret:
Biruk Tesfaye in Bint
Op 12 februari was Biruk te
zien op Omrop Fryslân, hij
is een uitgenodigde vluchteling die sinds augustus 2012
in Joure woont. In de uitzending zijn o.a. beelden te zien
van een promotiefilmpje dat hij
over Joure heeft gemaakt.
Biruk Tesfaye út Etiopië is it
grutse part fan syn libben al op
‘e flecht. Earst fanút syn bertelân nei Kenia, en no wennet
er op De Jouwer. As sjoernalist en filmprodusint makke hy
yn Afrika krityske reportaazjes,
mei as gefolch dat er mei de
dea bedrige waard. Sûnt twa
jier wennet Biruk foar syn eigen feiligens no yn Fryslân.
Bynt gie by him del om te sjen
hoe’t it der foar stiet mei syn
grutte dream: yn Nederlân sa
fluch mooglik slagje as filmmakker.
Terug te zien via:
http://www.uitzendinggemist.nl/
afleveringen/1397085
Christine Hillemans
Directeur VWNN
7.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
Afsluiting van 2013 en Onderweg naar Werk in Assen
VluchtelingenWerk locatie Assen heeft vrijdag 13 december
2013 voor al haar vrijwilligers
en stagiaires uit Assen en omgeving een eindejaarslunch
gehouden. Allen werden in het
zonnetje gezet op het kantoor
van VluchtelingenWerk in Assen. Er werd lekker gegeten
en muziek gedraaid. Op deze
manier werden de vele vrijwilligers bedankt voor hun be-
trokkenheid en inzet in 2013.
De afdeling van VluchtelingenWerk in Assen werkt met twee
beroepskrachten, tachtig vrijwilligers en drie stagiaires.
Deze vluchtelingenwerkers zijn
onder andere actief als Coördinator, Taalcoach, Maatschappelijk begeleider of Voorlezer.
In februari 2014 wordt vanuit
Assen gestart met een nieuw
project voor Noord-Drenthe:
Onderweg naar Werk.
In dit project onder leiding
van Tatiana Ockeloen worden
vluchtelingen voorbereid op
een arbeidsmarktgerelateerd
traject. Het uiteindelijke doel is
dat vluchtelingen duurzaam uit
de uitkering komen.
Er komen nieuwe vrijwilligersfuncties, zoals Coach of Rolmodel. Ben je vrijwilliger bij
VluchtelingenWerk en lijkt het
je leuk om een bijdrage te leveren aan dit project, neem dan
contact op met Tatiana:
[email protected].
Eli de Valk
Stagiair
Fietsen voor het Humanitair Fonds
geld te verdienen voor het
Humanitair Fonds. Dit geld is
broodnodig, onder anderen om
vluchtelingen met hun familie
te kunnen herenigen.
Na het succesvolle sponsor
zwemevenement van 2013 is
VWNN momenteel druk bezig
met de organisatie van een
aantal sponsorfietstochten in
de drie noordelijke provincies.
Doel is om zoveel mogelijk
vrijwilligers bij elkaar te brengen om met zijn allen van dit
evenement een groot succes
te maken. Van één ding kunt
u dan ook zeker zijn: u zult de
komende maanden meer van
ons horen.
De fietstochten gaan plaatsvinden op 23 mei 2014. De af
te leggen afstanden variëren
van 10 km tot 60 km zodat iedereen, van jong tot oud, deel
kan nemen. De routes voeren
de deelnemers langs de verschillende opvangcentra in de
regio.
Trieneke Hijma (projectleider
sponsorfietstocht)
Wij hopen natuurlijk zoveel mogelijk deelnemers, sponsors en
Floris te Boekhorst (werkervaringsplek sponsorfietstocht)
Wilt u zich nu al opgeven om
onderdeel te zijn van dit evenement? Laat het ons weten
via: [email protected]
8.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
Daviya en Kinderpostzegels
Voor de nieuwe publiekscampagne startte Kinderpostzegels een zoektocht naar verhalen van kinderen die meedoen
aan een project dat gesteund
wordt door Kinderpostzegels.
In Noord-Nederland is dat de
VoorleesExpress.
Op verzoek werd het gezin
van Daviya uit Stadskanaal
gevraagd hieraan deel te nemen. Ze vulden formulieren in,
er werd een foto gemaakt en
enkele maanden later kwam
het mooie bericht: het verhaal
van Daviya doet mee in de
campagne en staat vermeld bij
donderdag 23 januari.
Zie: www.kinderpostzegels.nl/
elkedag
Financiering VoorleesExpress
Na afloop van een kalenderjaar is het altijd weer even
spannend: gaan de fondsen
door met de financiering van
een project? Voor de VoorleesExpress kwamen positieve berichten: zowel Oranjefonds als
Kinderpostzegels zegden toe
ook in 2014 het project financieel te blijven steunen. Daarnaast kwam in Emmen het bericht dat woningcorporatie de
opbrengst van hun kerstloterij
doneert aan de VoorleesExpress.
Vanuit meerdere locaties komt
de vraag of er gestart kan worden met de VoorleesExpress.
Om dit te kunnen realiseren
lopen er nog 2 subsidieaanvragen, dus met een beetje
doen. In 2013 zijn 50 gezinnen
gestart met hun voorleesvrijwilliger. Deze trajecten zijn in
afronding en dan zullen ongeveer 30 nieuwe gezinnen gaan
starten. Dank aan alle vrijwilligers die afgelopen jaar wekelijks hun gezin bezocht hebben!
geluk kunnen er in september
nog meer gezinnen mee gaan
Alinda Bennink
Projectleider VoorleesExpress
9.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
vrijwilligersraad
Graag wil ik met u terugblikken
en mogelijk zijn de ervaringen
van 2013 de input voor 2014.
De samenstelling van de VR
wisselt nog wel eens. Leo Kapelle heeft zijn werkzaamheden bij VWNN beëindigd en om
gezondheidsredenen is Jan
Boot teruggetreden. Beide collega’s waren zeer betrokken bij
het werk van VWNN. We zijn
hen veel dank verschuldigd.
Als intermediair tussen VR en
directie heeft Marianne Tiel de
taak overgenomen van Reinilde Bruil. Ruinilde; hartelijk
dank voor jouw ondersteuning
de afgelopen jaren.
De belangrijkste taak van de
VR is het signaleren, monitoren, volgen en adviseren op
stichtingsniveau. Een goede
communicatie met vrijwilligers
is daartoe onontbeerlijk.
De VR wordt in toenemende
mate op de agenda geplaatst
van de team overleggen. Op
uitnodiging bezoekt de VR
locaties. In een aparte map
Vrijwilligersraad op het BOSSnetwerk kunnen de vrijwilligers
de activiteiten van de VR volgen. Voorts is de nieuwsbrief
een middel om de vrijwilligers
te bereiken.
De VR heeft meegewerkt aan
de in oktober gehouden medewerkersdag. De locatie leende
zich uitstekend om in contact te
komen met de vrijwilligers. Het
resulteerde in veel suggesties.
Kort samengevat; er is behoefte aan een goede communica-
tie met en herkenbaarheid van
de VR. De suggestie om ideeënbussen te plaatsen op locatie heeft de VR niet overgenomen. Vooralsnog geeft de VR
de voorkeur aan het gebruik
van de email. Kennis en begeleiding van vrijwilligers blijft
aandacht vragen. Op sommige
locaties zijn voorzieningen en
materieel onvoldoende om het
werk goed te kunnen doen.
Vrijwilligers ervaren een verzwaring van hun taak mede
door een onvoldoende bezetting. De werving op de medewerkersdag heeft 5 nieuwe
belangstellenden opgeleverd.
Deze zijn zich aan het oriënteren. Indien zij definitief toetreden dan zou dat een welkome
aanvulling zijn.
Het in 2011 uitgevoerde tevredenheidsonderzoek, waaraan
de VR heeft meegewerkt, is
basis geweest voor het leggen
van een goed fundament m.b.t.
begeleiding, inwerken, helderheid over taken en competenties. De uitwerking daarvan
beslaat meerdere jaren. Inmiddels zijn de productenboeken
Integratie en Asiel bij de medewerkers geïntroduceerd en
is het ontwikkelingsplan medewerkers 2014-2016 gepresenteerd. De opmerkingen van de
VR zijn daarin meegenomen.
De directie heeft zich ten doel
gesteld een groter draagvlak
te creëren voor het werkplan
2014. Bij de implementatie zal
de VR worden betrokken.
Vanaf 2013 is de nieuwe wet
inburgering van kracht. Een
aantal regionale stichtingen
w.o. VWNN is gestart met het
aanbieden van een traject inburgering. De VR acht het van
belang dat vrijwilligers (taalcoaches) die participeren in
het project worden getraind.
Bij het bezoeken van een locatie werd de vraag gesteld
of schade aan de privéauto,
opgelopen op locatie, een bedrijfsrisico (VWNN) is. Dit is
niet het geval, de schade dient
verhaald te worden via de eigen verzekering.
Steeds vaker komt het voor dat
andere Vrijwilligersraden komen “buurten”. Deze contacten
worden als leerzaam ervaren.
En dan de vraag zou je leiding
willen geven aan vrijwilligers.
Graag hoor ik al zeggen. Het
zijn toch allemaal zeer gemotiveerde mensen, die nauwelijks
leiding behoeven? Dat valt tegen denk ik. Het begeleiden en
aansturen van vrijwilligers is
een vak apart en vraagt soms
specifieke vaardigheden. En
het binden van vrijwilligers is
niet zo gemakkelijk als het lijkt.
Indien u suggesties heeft
dan horen wij dat graag.
De VR is bereikbaar via:
[email protected].
Joop Thijen
Voorzitter a.i.
10.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
Tien jaar De Evenaar, 1001 gezichten!
Op 11 december 2013 vond
het jubileumcongres van De
Evenaar plaats. Een groots
opgezet congres met diverse
sprekers van naam en een
zestal interessante workshops.
Het geheel werd gehouden op
een prachtige locatie, theater
Odeon in Zwolle. Stipt op tijd
opent de dagvoorzitter mevrouw Mardjan Seighali, directeur van het UAF (Universitair
Asiel Fonds), het symposium.
Voordat het reguliere programma wordt gestart, staat een
medewerkster van De Evenaar stil bij het overlijden van
Nelson Mandela en wordt hij
als voorbeeld van veerkracht
neergezet. Iedereen wordt gewezen op de mogelijkheid tot
het schrijven van een persoonlijke boodschap (of alleen een
naam) in een register dat wordt
aangeboden aan de ambassadeur van Zuid-Afrika.
Bij de eerste toespraak kunnen
we dertig minuten genieten
van een college van prof. dr.
Joop de Jong. Hij weet boeiend te vertellen over hoe weinig we eigenlijk weten over de
“getraumatiseerde
asielzoeker/vluchteling.” Althans, hoe
weinig wetenschappelijk onderzoek daar naar gedaan is.
Voordat de volgende spreker
aan bod komt, wordt een video afgedraaid met interviews
met medewerkers en klanten/
patiënten van De Evenaar. Vervolgens wordt een videobood-
schap vertoond van prof. dr.
Rutger Jan van der Gaag die
namens KNMG nogmaals benadrukt dat eigenlijk iedereen
toegang heeft, of zou moeten
hebben, tot de zorg.
Hierna is het woord aan mr.
Marc Dullaert, sinds 2010 de
eerste Kinderombudsman. Hij
vertelt over zijn gedrevenheid
op te komen voor de rechten
van het kind, ook in de asielprocedure. Hij zegt blij te zijn
met het Kinderpardon, maar
dat levert wel weer nieuwe
grenzen op. Hij vertelt nog dat
hij onlangs op bezoek is geweest op het azc/gezinslocatie
in Burgum. Hij legt dat soort
bezoeken ook af om het scherp
op het netvlies te houden en
raadt alle aanwezigen ook zeker aan om in de eigen regio dit
soort bezoeken te plannen.
Daarna wordt de reportage
“Een ongemakkelijke waarheid” getoond die de EO heeft
gemaakt en uitgezonden. Naar
aanleiding van de suïcide van
een Afghaanse jongen wordt
een vriend gevolgd en geïnterviewd. Een zeer indringende
documentaire.
Een drietal psychiaters –Ruud
Jongedijk, Boris Drozdek en
Kees Laban– discussiëren vervolgens onder leiding van Hanneke Bot op het podium over
hun keuzes bij start en voortgang van de behandeling met
als motto: “Laveren en koers
houden!” De discussie varieert
van: ”Als iemand met kiespijn
bij je komt dan ga je ook niet
eerst naar zijn leefomstandigheden vragen, of hij goed in
zijn vel zit, of er anderszins nog
verborgen problematiek aanwezig is, maar ga je meteen
het probleem te lijf en start je
de noodzakelijke behandeling”
tot: “Het is in meerdere gevallen
zeer relevant wel meer van die
achtergrond te weten, zodat je
beter en meer gericht kunt behandelen.” Vanuit de zaal kan
mee gediscussieerd worden,
dat gebeurt dan ook regelmatig. Het ochtendprogramma wordt afgesloten met een
volgende video waarin interviews met medewerkers en klanten/patiënten van De Evenaar.
Na de lunch, met meer vraag
dan aanbod, zijn er de workshops. Vooraf kon je je inschrijven voor twee van de zes aangeboden workshops. Ik ben
gegaan voor een tweetal in de
sociaal-maatschappelijke context, namelijk: “Zorg, leren en
werken” en “Dilemma’s in beleid, opvang en zorg ten aanzien van Illegalen.”
“Zorg, leren en werken”, vanuit
de UAF wordt deze workshop
gehouden en uitleg gegeven
omtrent de mogelijkheden voor
vluchteling-studenten. Dat er
ook ruimte is voor studenten
die nog in een procedure verwikkeld zijn, is voor velen een
eye-opener.
(Vervolg op pagina 12)
11.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
Tien jaar De Evenaar, 1001 gezichten! (Vervolg van pagina 11)
Er wordt een casus behandeld
van een persoon in de asielprocedure, die als arts is afgestudeerd in land van herkomst:
welke mogelijkheden zijn er,
waar moet je aan denken etc.
Vervolgens legt Wim Thijs, een
behandelend psychiater, zijn visie op een aantal voorwaarden
uit. Hij is van mening dat er een
interculturele werkwijze moet
worden opgestart. Hij brengt
dit aan de hand van een casus
duidelijk naar voren en laat een
ieder meekijken in de keuken.
Erg boeiend.
“Dilemma’s in beleid, opvang
en zorg ten aanzien van Illegalen”. De tweede workshop heeft
wat meer raakvlakken met onze
dagelijkse praktijk, namelijk de
illegalen. De aftrap wordt gedaan door de heer Ruud Hendriks van de stichting Kleurrijk
op Weg uit Emmen. Hij vertelt
zeer gepassioneerd over zijn
activiteiten bij de verschillende
tentenkampen in Ter Apel. Hoe
hij en zijn vrouw (raadslid in
Emmen) een aantal mensen
van het laatste kamp, na een
vreselijke ontruiming, in huis
hebben opgenomen. Ze schieten er duizenden euro’s bij
in. Hij raadt niemand aan om
vluchtelingen in huis te nemen.
Vervolgens is het woord aan
mevrouw Elcke Bonsen, huisarts. Zij wordt geïntroduceerd
als vertrouwensarts van de
ongedocumenteerden. Ook zij
komt met een verhaal hoe onvoorstelbaar verschrikkelijk dat
tentenkamp is geweest, welke
medische misstanden ze daar
heeft aangetroffen. Ook zij
schiet er heel veel geld bij in.
Het leek of beide sprekers tegen elkaar aan het opbieden
waren, hoe goed ze zelf waren
geweest en hoe slecht de autoriteiten hadden opgetreden.
Nadat de arts had verteld wat
ze tegen kwam, bijv. illegalen
bij wie ze inenting start tegen
Hepatitus b of c, dat de mensen
vervolgens zo maar weer weg
waren en niet kwamen voor de
volgende afspraak, kwam nog
een terechte opmerking uit de
zaal: Waar blijft dan de verantwoordelijkheid van die mensen
zelf; ze kunnen toch ook gewoon een volgende afspraak
op komen dagen, het is per slot
van rekening hun lijf.
Daarna is het de beurt aan Any
Marieke Eleveld, advocaat te
Groningen. Zij legt uit wat de
problemen van de advocaat
zijn. Met name als het gaat om
verklaringen van een behandelaar, om daarmee bij de rechter
nog wat te kunnen. Ze probeert
de hele huidige procedure in
twintig minuten uitgelegd te krijgen, dat is echter erg lastig.
Uiteindelijk komen we wel weer
uit bij het eeuwige dilemma: Is
er nu sprake van medicalisering
van de asielprocedure of kun
je met net zoveel recht spreken over de juridisering van de
medische protocollen voor de
asielzoeker? Na de plenaire
afsluiting om vijf uur kan een
ieder naar huis. Alles bij elkaar
een boeiende dag.
Hilko Hidding
Werkbegeleider Asiel
Aanmeldcentrum Ter Apel
geluksmomentje
In ons werk gebeuren veel verdrietige en moeilijke dingen,
daar zit je soms over in, dat
neem je soms mee naar huis (al
weet je dat dat niet moet). Maar
heel af en toe ben je getuige van
iets moois, iets zo bijzonders,
iets dat je een brok in je keel
bezorgd, dat je mee naar huis
neemt en dat je hart nog heel
erg lang een blij gevoel geeft.
Vorige week in Emmen maakten
we dat mee: een Somalische
man van 65 komt op kantoor,
hij leeft al jaren zonder zijn gezin. Hij glimlacht van oor tot oor,
heeft grote stralende ogen, valt
enkele medewerkers in hun armen, kust en knuffelt ze, dikke
tranen stromen over zijn wangen: de dag ervoor is zijn vrouw
met hun kinderen aangekomen
in Nederland. Dat geluk, die
blijdschap, die dankbaarheid
richting VWNN, onvoorstelbaar
mooi. Als het nu ook nog zou
lukken zijn kleinkinderen hier te
krijgen, dan zou zijn geluk helemaal compleet zijn (en hebben
wij weer een mooie herinnering
om op te teren in moeilijke tijden).
Alinda Bennink
12.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland
Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland
Kinderboekenactie
total
In het najaar van 2013 konden
automobilisten bij Total Nederland NV sparen voor spannende kinderboeken. In plaats van
voor zichzelf, konden ze ook
voor een goed doel sparen.
VluchtelingenWerk Nederland
was een van die goede doelen.
Tankstation Total Messchenveld in Assen heeft 27 complete series van acht boeken gegeven voor gezinnen/cliënten
van VluchtelingenWerk.
De boeken zijn geschreven
voor kinderen vanaf groep 5
(acht jaar en ouder). Er zijn al
kinderen blij gemaakt met de
boeken. Ken je ook een gezin
dat plezier kan hebben van de
boeken, stuur dan een mailtje
([email protected]).
Jitske Klok
Colofon
redactie: Marianne Tiel
058 - 213 13 23, [email protected]
startbaan
verslag werkconferentie
Donderdag 23 januari was het
zover: de eerste bijeenkomst
van alle jobcoaches en coördinatoren arbeidsparticipatie
van Noord-Nederland. De opkomst was overweldigend, de
kantine bijna te klein, maar na
wat passen en meten lukte het
toch. Zoveel mensen die zich
inzetten voor vluchtelingen die
hun eerste stappen gaan zetten op de arbeidsmarkt, de
één voor vrijwilligerswerk, de
ander die klaar is voor een betaalde baan. Er is in een half
jaar al veel gebeurd: gesprekken met gemeenten, bedrijven en natuurlijk met vluchtelingen. De eerste rapportage
naar de landelijke projectleiding is verstuurd en gaf een
mooi beeld: met 53 vluchtelingen is een intake gesprek gevoerd, 2 van hen vonden een
betaalde baan, 8 een stageplaats, 2 een vrijwilligersplek
en 6 een werkervaringsplek.
Een geweldig resultaat in een
korte tijd. En dan te bedenken
dat we vanuit het landelijk project slechts 5 plaatsingen toegewezen hadden gekregen :-)
We laten hiermee zien dat
onze expertise en inzet groot
is en dat we dit jaar graag veel
nieuwe plaatsingen realiseren.
Dank aan alle betrokken jobcoaches en coördinatoren, met
deze groep heb ik als projectleider alle vertrouwen in 2014!
Nederland vergrijst steeds
kleurrijker. Signalen vanuit de
samenleving dat oudere vluchtelingen relatief vaak vereenzamen waren voor VWNN reden
een methodiek op te zetten om
deze groep te bereiken en uit
zijn isolement te halen.
Zo ontstond ‘Nooit te oud om
te integreren’. Het stappenplan
beschrijft hoe welzijnsorganisaties en ouderenwerkers organisaties en oudere allochtone
Nederlanders kunnen betrekken bij ouderenvoorzieningen.
Basis hiervoor vormden ervaringen, gesprekken en vele tientallen bijeenkomsten in Friesland, Drenthe en Groningen.
Daarbij werd samengewerkt
met de ouderenorganisaties
StichtingWelzo (Assen), Sedna
(Emmen), Stichting Miks (Lemmer), MJD (Groningen) en Het
Bolwerk in Dokkum. Tijdens de
werkconferentie ‘Nooit te oud
om te integreren’ werd stilgestaan bij de rijke opbrengst van
het project. Projectleider Amina
Mohamed presenteerde de
handreiking vol praktische tips
en concrete handvatten.
Digitaal is het document gratis
beschikbaar via:
w w w. v l u c h t e l i n g e n w e r k . n l /
sites/public/regio/NoordNederland/handreiking.pdf
Alinda Bennink
Projectleider Startbaan
Het Fonds Sluyterman van
Loo, de Provincie Groningen,
het Oranje Fonds het JM Fonds
en het VSB fonds maakten het
project mede mogelijk.
vormgeving: Terp 10 Communicatie
13.
januari - februari 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland