het interview met Pieter C. Scholten en Emio Greco

‘Sekse is normaal geen issue in ons werk’
Dans
In hun choreografische operacollage
De Soprano’s van choreografen Emio
Greco en Pieter C. Scholten
gloriëren vrouwen uit Verdi-opera’s.
N
atuurlijk komt ze in De Soprano’s even om de hoek
kijken: de operadiva. Zwaar
bezonnebrild, zorgvuldig
gemaquilleerd, koket de lippen tuitend. Bij aanvang
van de repetitie in het Amsterdamse Universiteitstheater is het passen en meten
voor de rij Callasjes, die ongegeneerd met
het publiek lonken. Zondag gaat de voorstelling van Emio Greco en Pieter C. Scholten en Opera Zuid in première tijdens de
Nederlandse Dansdagen in Maastricht.
Greco en Scholten spelen in hun werk
wel vaker met clichés of tot cliché geworden kunstwerken, zoals Beethoven 5 of de
Boléro. In hun choreografische operacollage zijn vrouwen uit de opera’s van Verdi
aan de beurt. Vorig jaar nam het ItaliaansNederlandse duo een voorschot op het
project in de voorstudie Double Points: Verdi met drie (tragische) heldinnen Violetta
(La Traviata), Giovanna (Giovanna d'Arco)
en Desdemona (Otello) belichaamden. Nu
geven drie sopranen stem aan een bont gezelschap Verdi-vrouwen.
Wie straks op zoek gaat naar specifieke
personages, zal het spoor echter al snel
bijster raken, ondanks verwijzingen in de
kostuums, zoals een maliënkolder coif
(kap). Scholten: „In de expositie worden de
personages nog wel een beetje aangezet,
maar in zekere zin zijn ze niet belangrijk.
Na Double Points: Verdi hebben we drie archetypen overgehouden: de verleidelijke,
de strijdvaardige en de dienstbare.
Zij overstijgen het personage. De zange-
FOTO ALWIN POIANA
Door Francine van der Wiel
De voorstelling De Soprano’s heeft drie archetypen: de verleidelijke, de strijdvaardige en de dienstbare.
DA N S
Veel premières Nederlandse Dansdagen
Tijdens de Nederlandse
Dansdagen, dit weekend in
Maastricht, wordt als vanouds teruggekeken op het
vorige seizoen. Dit keer zijn
daarnaast meer premières
dan ooit geprogrammeerd.
Onder andere R_ESISTERE,
de nieuwe choreografie van
Giulio D'Anna, winnaar van
de Prijs van de Nederlandse
Dansdagen 2013.
In het kader van de projecten Performing Gender en
(OLD)Fashion(ed) worden
totaal negen premières gedanst.
Tot slot presenteren de jonge talenten Cecilia Moisio,
Jasper van Luijk, Loïc Perela,
Melissa Ellberger en Katja
Heitmann nieuw werk.
Op zondagmiddag wordt de
uitreiking van de Zwanen,
de jaarlijkse dansprijzen van
de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouw
Directies, live uitgezonden
door de NTR, vanaf 13.00
uur op NPO2.
ressen zijn nog wel te vereenzelvigen met
het karakter, maar de dans doet een stapje
terug, abstraheert. De danseressen zijn
ook niet vast verbonden aan één personage.”
Door die vastomlijnde personages te laten vervloeien tot een algemener beeld,
hopen de choreografen ook iets te zeggen
over de positie van de vrouw in het huidige
tijdsgewricht; de bekende multitaskende
vrouw, die met de tong op haar schoenen
meerdere ballen – man, kinderen, baan,
sociaal leven – in de lucht houdt. „Het lichaam is doodop”, aldus Scholten, „en
moet tegelijkertijd van alles. In een serie
van vijf voorstellingen houden we ons met
dat thema bezig: ‘Het lichaam in opstand’.”
Greco mengt zich in het gesprek. „De
laatste tijd is er in de media veel om te
doen. Denk aan de documentaires van
Sunny Bergman, aan de dreigementen die
Emma Watson kreeg na haar speech voor
de Verenigde Naties, over gelijkheid der
seksen. Of aan Beyoncé’s feministische
manifest – van tweehonderd woorden – én
de manier waarop zij zich fysiek presenteert. Daar zit een frictie, en die is tegenwoordig sterk aanwezig.”
„Normaal gesproken is sekse geen issue
in ons werk”, zegt Scholten, „maar dat is
nu dus anders. Een vrouwelijke dirigent
hadden we nu wel leuk gevonden.” Hij
lacht: „Maar ja, die zijn er zo weinig.”
ICKamsterdam en Opera Zuid: De Soprano’s. Maastricht, 5/10, tournee t/m 30/10.
www.ickamsterdam.nl