MICHEL VAN DEN HEUVEL

interview
interview
Hockeycoach
Michel van
den
Heuvel
grossiert in
nationale titels
Met vier landskampioenschappen en één Europese beker is Eindhovenaar Michel van den Heuvel (50) een
van de succesvolste hockeyclubcoaches van de laatste jaren. Afgelopen seizoen werd Van den Heuvel met
Oranje Zwart kampioen van Nederland, maar miste hij op een haar na de Europa Cup. Niettemin kozen lezers
van de populaire website hockey.nl de Eindhovenaar tot coach van het jaar.
Tekst: Eddy Jansen | Foto’s: Kim Balster
„Ik kreeg allerlei felicitaties via WhatsApp van
vrienden. Ik reageerde met: ‘Ik ben nog niet
jarig hoor. Da’s pas volgende week!’ Maar het
bleek om die verkiezing te gaan. Het is een
mooie waardering, maar het is niet de waardering, waarvoor ik met dit vak bezig ben. Het
is leuk. En beter dan dat je het niet bent, maar
het is voor mij niet belangrijk. De vreugde van
de jongens na het behalen van de titel, of de
contacten met hen in de vakantieperiode zijn
voor mij waardevoller dan het krijgen van zo’n
waardering.”
Was het afgelopen seizoen een absoluut hoogtepunt voor u? Landskampioen met OZ en
de finale van de Euro Hockey League nipt via
shoot-out’s verliezen?
„Nee, dat was het winnen van de Asian Games
als bondscoach van Pakistan in 2010. Het
plaatste zich daardoor direct voor de Olympische Spelen in 2012. Het hele land stond op
z’n kop, we werden gehuldigd door de president. Dat was een absoluut hoogtepunt. Het
behalen van de titel met OZ was wel bijzonder. Maar dat waren de titels die ik met Bloe-
094
mendaal heb behaald ook. Wel apart was mijn
eerste jaar bij OZ, toen wij de finale om het
kampioenschap van Bloemendaal verloren, in
1999. Dat was het team met Stacey en Shabaz.
Voor OZ was het de eerste keer dat de club in
een finale stond. En het was misschien wel het
beste team dat ik ooit gecoached heb.”
Bent u als coach een echte trainer of moet u
met zoveel internationals in een selectie meer
een teambuilder, een peoples manager zijn?
(Denkt lang na) „Het is best complex. Iedere
setting, iedere omgeving vergt een andere benadering van management en begeleiding.
Internationals hoef je niet meer te leren hockeyen, maar je moet wel met ze aan de slag
om hen optimaal te laten functioneren in jouw
team.
Het afgelopen jaar trainden de internationals
de eerste twee dagen van de week met het nationale team en vanaf donderdag had ik ze op
het veld staan. Dan moet je eigenlijk alleen
maar zorgen dat ze fris in hun hoofd zijn, en
niet te vermoeid raken voor de competitiewedstrijd die ze dat weekend moeten spelen.”
Op het moment dat u in 2012 bij OZ tekende,
stond de club in brand. Er waren financiële
problemen en ook sportief ging het minder.
Nam u daarmee enig risico?
„Nee, want ik maakte met mensen als Simon
van den Boomen en Harry van Hout al deel
uit van de Raad van Advies en wist dus precies
wat er binnen de club speelde. Er was al een
brandslang en een spuitbus gevonden. OZ was
op dat moment al bezig uit het dal omhoog
te klimmen. Ik was weliswaar bondscoach in
Pakistan, maar had het gevoel dat dit hèt moment was om terug te komen. En dat moet je
dan niet voor een of twee jaar doen, vandaar
die vier jaar.”
Michel van den Heuvel werd weliswaar vijftig
jaar geleden geboren in Oss, maar voelt zich
Uw contract loopt af in het jaar dat de fusie
tussen OZ en EMHC gestalte krijgt. Bent u
dan ook meteen weer weg? Of wilt u de start
van de nieuwe fusieclub als trainer/coach
meemaken?
„Ik wilde vier jaar Oranje Zwart doen, maar
dit is zo’n geweldige spin-off voor de club! Er
gaan straks echt heel mooie dingen gebeuren
bij de fusieclub. Ik heb wel eens het gevoel, dat
honderd procent Eindhovenaar. Een van zijn
opa’s werkte bij Philips en woonde in Strijp.
Zelf woonde hij in Woensel, en begon met hockeyen bij het toenmalige Racing, later bij Oranje
Zwart. Inmiddels woont hij met echtgenote en
kinderen in een fraai huis op een van de mooiste
plekjes in Eindhoven, aan de rand van het Ton
Smitspark in Stratum.
095
interview
ik daar ook nog wel bij zou willen horen. Ik
zeg er op voorhand zeker geen nee tegen. Ik
ben bij OZ opgegroeid, maar ook weer niet zo
dat ik oranje-zwarte strepen op m’n hart heb.”
Wat kan de fusie voor effect hebben? Er ontstaat de vierde grote hockeyvereniging van
Nederland met meer dan 2500 leden!
„Dat is een voorwaarde om op lange termijn
succesvol te zijn. Willen we in Eindhoven in
de komende jaren op nationaal niveau een rol
van betekenis blijven spelen, dan is deze fusie
noodzaak. Klassieke clubs als Bloemendaal
komen straks onherroepelijk in de problemen. Overal vinden fusies plaats: in Rotterdam heeft dat al tot succes (lees: een landstitel)
geleid. Ook in Den Haag staan HGC, HDM
en Klein Zwitserland al voor een samengaan.
De grote hockeybolwerken zijn op lange termijn in staat om meer geld te genereren, en
dus succesvol te zijn. Het beste voorbeeld is
Klein Zwitserland: van tien titels naar helemaal niets. Verdwenen uit de top. Dat had OZ
ook kunnen overkomen als er twee jaar geleden niet op tijd ingegrepen was.”
Heeft u nog unfinished business? U bent succesvol als clubcoach, maar uw beide bondscoachschappen, Oranje en Pakistan, zijn
voortijdig geeindigd? Heeft u in die zin nog
iets recht te zetten?
„Dat was een wrange periode, maar blijkbaar
heb je dat soort ervaringen nodig om beter en
sterker te worden. Het was niet leuk om aan de
kant gezet te worden, je raakt beschadigd en
teleurgesteld in mensen waar je aanvankelijk
veel vertrouwen in had. Officieel heet het dat
we door een verschil van inzicht uit elkaar zijn
gegaan. Het was een prachtige periode. Maar
natuurlijk is er op de achtergrond vanalles gebeurd. Maar ik ben er de persoon niet naar om
later nog met modder te gaan gooien. En dat
doe ik ook nu niet. Pakistan was wel een goed
recept om even uit deze omgeving weg te zijn
en te ervaren dat er in een minimalistische
omgeving waar weinig kan, toch heel veel mogelijk is. Dat was wel een eyeopener voor mij!”
Wat ging er volgens u fout in Pakistan?
„Zij wilden zelf de selectie maken. Ik kreeg
een briefje met daarop de namen die ik diende
te selecteren. Maar zo werkt het bij mij niet.
Bovendien maakte ik op voorhand bekend dat
ik in de zomer van 2012 naar OZ zou gaan.
Dat was tegen het zere been. Zij wilden graag
zeggen of ik terug zou mogen. Zij snapten niet
096
interview
dat ik naar mijn gezin verlangde. Naar mijn
vrouw en onze zoon. En dat ik het na twee
jaar Pakistan genoeg vond en terug wilde naar
huis. Maar in de cultuur van Pakistan werkt
het anders dan hier. Ik heb gevochten tegen
de machtsspelletjes en de politiek, en ben er
nooit voor gezwicht. Maar hoe meer de Olympische Spelen dichterbij kwamen, hoe meer
dat ging spelen. Zij wilden de selectie bepalen,
en wie er wel en niet in mijn staf ging werken.
Ik heb het toen ook op de spits gedreven, en
ben uiteindelijk niet meer terug gegaan. Toen
werd mij contractbreuk verweten”.
Na het laatste WK in juni in Den Haag heeft
de hockeybond gekozen voor een nieuwe
bondscoach, Max Caldas. Had u verwacht dat
ze u ook nog zouden bellen? Of is daar teveel
voor gebeurd?
„Eh..., ik weet niet of ze aan mij gedacht hebben. Geen idee. Ze hebben niet gebeld. Misschien was dit het moment niet en misschien
komt dat moment ook niet meer. Of ik een
tweede kans zou willen? Dat is niet aan de
orde. Natuurlijk heb ik ambities in het vak, en
natuurlijk zou ik nog wel eens als bondscoach
willen werken. Maar dat hoeft niet perse bij
Oranje. België is ook een mooi hockeyland.
China ook. En zo zijn er nog wel een paar interessante hockeylanden. India, waar Roelant
Oltmans nu zit, zou een enorme uitdaging
zijn. Dat is een nog complexer land dan Pakistan. Maar in India sta ik op een zwarte lijst.
Voor Indiërs zijn Pakistani voetvolk. Ze schofferen Pakistani tot op het bot. Ik heb daar tegen geageerd, en in het Engels iets van gezegd,
en dat bleek tegen de bazen van de Indiase
bond te zijn. Dat nemen ze me kwalijk. Sindsdien sta ik daar op de zwarte lijst, dus de kans
dat ik ooit nog bondscoach van India word, is
te verwaarlozen.”
Is dat een moeilijke keuze? Of weer de wijde
wereld in trekken of aan de basis staan van
misschien wel de hockeyhoofdstad van Nederland?
„Ik weet het niet. Ik sta overal voor open.
Misschien groeit het hockeybolwerk in Eindhoven dusdanig, dat er op termijn een mooie
functie als technisch directeur ontstaat. We
streven een goede jeugdopleiding na, willen
zelf onze talenten opleiden en ontwikkelen.
Clubs in het westen hebben het voordeel van
veel studerende hockeytalenten. Wij hebben
België als achterland. Belgen passen goed in
de Brabantse mentaliteit. Maar ook vanuit de
eigen opleiding moeten jaarlijks één of twee
spelers doorstromen. Ik zou het heel interessant vinden om daar deel van uit te maken.
Echt, ik sta er heel open in. Ik ben pas vijftig
geworden, dus ik kan, en wil nog best veel.
Maar voorlopig sta ik nog twee seizoenen onder contract bij OZ.”
Begin september begint de competitie voor
OZ met een uitwedstrijd tegen Den Bosch. Is
uw ploeg het komend seizoen de uitgesproken
favoriet voor de titel?
(Antwoordt tactisch:) „Ik denk dat wij een van
de favorieten zijn. We hebben weer een prachtige spelersgroep, we hebben met de Belgische
international Vincent Vanass een hele goede
nieuwe doelman. Maar clubs als Kampong en
Amsterdam hebben zich behoorlijk versterkt.
En ook Rotterdam en Bloemendaal zullen
mee gaan spelen. Het is een na-WK-jaar. Veel
buitenlandse spelers zijn maximaal beschikbaar, en blijven niet in eigen land om hun plek
in de nationale ploeg niet te verliezen. Dus dat
maakt sommige ploegen sterker, en de competitie interessanter. Maar OZ is zeker een van
de favorieten.”
Van den Heuvel werkte van 1996 tot 2001 bij Oranje Zwart, en was daarna vier jaar assistent-bondscoach. Vervolgens was hij vier jaar bij Bloemendaal actief, waarmee hij in 2006, 2007 en 2008 landskampioen werd. Na de
zomer van 2008 werd hij aangesteld als bondscoach van het nationale mannenteam dat zich voorbereidde op
de Olympische Spelen van 2012 in Londen. In april 2010 werd hij door de KNHB ontslagen wegens verschil van inzicht. Na de zomer van 2010 werd hij bondscoach van Pakistan, maar werd daar in maart 2012 abrupt ontslagen.
Hierna tekende hij voor vier jaar bij zijn oude liefde Oranje Zwart.
097