Ik sta hier vandaag om iets te zeggen over mantelzorg. Wij weten het allemaal: mantelzorg daar kies je niet voor. Mantelzorg overkomt je. Iemand waar je van houdt, wordt ziek. En als vanzelfsprekend ga je dan voor hem of haar zorgen. We kennen er allemaal wel 1: de vader en moeder van een gehandicapt kind, de zus van iemand die door een hersenbloeding in een rolstoel terecht is gekomen, de oude man die voor zijn dementerede vrouw zorg. 3,5miljoen mensen in Nederand. De zorg is vanzelfsprekend maar zwaar. Mantelzorg is niet meer zoals vroeger. Gezinnen zijn kleiner en wonen verder bij elkaar vandaan. Mijn moeder is er bv een van de tien. En die woonden allemaal bij elkaar in het dorp. De vrouwen werkte niet buitenshuis. Die tijd is geweest. Mantelzorg komt dus steeds vaker op de schouders van steeds minder mensen terecht. Op 1 januari verandert er heel veel in de langdurige zorg. Zorg en ondersteuning gaan over naar gemeenten en zorgverzekeraars en uiteraard heeft dit ook gevolgen voor mantelzorgers. Juist omdat wij als CDA'ers mateloos respect hebben voor al die mantelzorgers vinden wij het zeer belangrijk dat deze overdracht goed verloopt. Op gemeentelijk niveau wordt daar keihard aangewerkt. Ik zie niet anders dan ambtenaren, raadsleden en wethouders die zich een slag in de rondte werken. Maar dit is geen garantie dat alles goed zal gaan. De regering stelt steeds dat het allemaal beter zal worden. Ik wil een landelijk beeld krijgen of en zo ja, waarom mensen het niet volhouden, waar mensen door het ijs zakken. Ik wil dan ook aan de mantelzorgers in Nederland vragen maar ook aan u, aan de in gemeenten actieve CDA'ers om mij te vertellen waar zaken niet lopen zoals ze bedoeld zijn. Ik wil de verhalen van mantelzorgers uit de dorpen en steden bundelen. Het overzicht dat dit oplevert, ga ik aanbieden aan de regering om daar waar nodig te pleiten voor aanpassen van het beleid. Bijvoorbeeld om de zekerheid voor mantelzorgers te vergroten, de verdeling van het geld over de NL'se gemeenten te wijzigen of het uitbreiden van mogelijkheden van dagbesteding en logeervoorzieningen. Hoe gaat ze deze verhalen verzamelen, zie ik u denken. Dat is waarom ik hier sta: vandaag lanceer ik een meldpunt, een meldpunt voor mantelzorgers. En zo'n meldpunt heeft een naam nodig. En u kent mij: ik ben de beroerdste niet: dus vandaar -> Meld het Mona. Het CDA is voor u!