Fundament 42 - juli 2014

Fundament
Nieuws voor en van alumni van de Hotel Management School Maastricht | nummer 42 | juli 2014
In dit nummer | Jobkoningen en -koninginnen | Bas Wilbers Blog |
Ervaringsdeskundige Ed Pinczowski over werken en leren | Om te weten
3
5
1
Our roots of hospitality:
back to the future
door Hélène de Wolf [F 1992]
In ‘Te Gast’ logeert een oud-student in Teaching Hotel Château Bethlehem [THCB]. Dit keer overnacht Hélène de Wolf [F 1992] samen met haar
partner Norbert de Wolf [F 1983] in kamer 22 – Body van D/Dock. Hélène ontving de sleutel van Roland de Groot [F 1992].
Wat een leuke verrassing en een eer om 27 jaar nadat
ik mijn studie begon van Roland de sleutel van Château
Bethlehem te ontvangen. Ik kwam eigenlijk naar de
Hotelschool om te studeren, maar al snel veranderde
dat. Ik haalde mijn jaar en tegelijkertijd werd ik een
frequente barbezoeker. Dat kwam voornamelijk omdat mijn
campuskamer [Jeker 0] quasi op weg naar de nieuwe bar
van Amphitryon lag. Dit resulteerde in een loopbaan van
enige jaren in de barcommissie tot Commissaris Bar in
bestuur Melaard [‘89-‘90].
Leonne Huveners, sinds 1986 verbonden aan de HMSM en
de spil wanneer het aankomt op alumni, vertelt me dat ik
iemand mag meenemen. Wie anders dan Norbert, de man
van mijn leven die 7 jaar voor mij het kasteel bestormde
en waarmee ik de passie voor hospitality deel. Sterker nog,
Norbert heeft niet alleen ten tijde van de ontgroening het
kasteel bestormd, maar woonde er zelfs een tijdje. Dat leidt
thuis vaak tot gesprekken waarbij we refereren aan ‘in jouw
tijd…’ en ‘in mijn tijd…’ Maar nu is het ‘onze tijd’, want
samen hebben we de sleutel van Kamer 22, een ontwerp
van D/Dock, in onze handen.
We worden, na een rit van 2,5 uur uit Duitsland en een
lange vergadering, hartelijk ontvangen door Tess en haar
praktijkbegeleider Wayne Strolenberg [F 2014]. Nadat
Leonne is gebeld, worden we naar de perfecte kamer
gebracht. Een suite die geschikt is voor meditatie en yoga
en ook dienst doet als gym. En daarmee zowel mij als
Norbert aanspreekt. De badkamer is uitgerust met een
speciale douchecabine met allerlei waterstralen rondom je
heen en de mogelijkheid tot stoomdouche met eucalyptus.
De heerlijke geur ruik je al als je de kamer binnenkomt. Het
mooie, eenvoudige bad zorgt voor een serene sfeer. ‘Deze
suite is het fysieke lichaam van je ziel, je gedachten en
welbehagen. Hier staat je bewustzijn centraal’, staat op de
website geschreven en dat klopt helemaal!
Onder de indruk van onze suite, zijn we benieuwd naar de
andere kamers. En... we zijn natuurlijk op zoek naar de
oude kamer van Norbert. Na een duidelijke beschrijving
van Norbert vinden we zijn oude kamer. Het is Kamer
★ | Fundament pagina 1
★ | Te gast in THCB
www.hotelschoolmaastricht.nl
Kamer 22 ‘Body’ van D/Dock
2. Het enige dat nog hetzelfde is, is het uitzicht op de
binnenplaats. Vanuit het bed kijk je tussen de gordijnen
door de badkamer in. Dit is een tegellandschap van
ruimtelijke, betegelde vlakken met verschillende kleuren
en grillige contouren. Ik ben er zeker van dat Norbert
destijds een heel ander uitzicht vanuit zijn bed had.
We bezoeken ook de krijtkamer, waar je met krijt op de
muur mag schrijven, de praktische familyroom, één van de
hard/soft, matt/shining-rooms en kamer 24. Deze kamer is
van dezelfde ontwerper als onze kamer. Deze hotelkamer is
voorzien van een keukeneiland. Men kan er met een klein
gezelschap koken of toekijken hoe één van de studenten
een maaltijd bereidt. Uiteraard hebben we ook de kamer
van een oud hotello en ontwerper Gerben van der Molen
[F 1986] mogen zien en even geschommeld [kamer 31].
Op de overloop tussen kamer 30 en 31 vinden we nog een
oude pick-up en vragen ons af of het een overblijfsel is uit
de oude bar, waar Norbert ook regelmatig DJ was. Naast de
interessante concepten zijn we verrast door de charmante
Tess. Ze is pas 3 maanden op school en heeft ons tijdens
de rondleiding getoond dat ze alles in zich heeft om de gast
op een subtiele manier een goed gevoel van welkom te
geven. Chapeau!
Na de uitgebreide rondleiding zijn we toe aan een borrel
en gaan op zoek naar de bar in het kasteel. Norbert wijst
me de weg naar de ‘oude’ bar, maar daar bevinden zich
nu 3 kamers. Zo nieuwsgierig als we zijn kunnen we in één
kamer even binnen kijken en landen meteen op een toilet
als we de hotelkamerdeur openen. Een aparte manier van
welkom in je hotelkamer.
De bar heet nu bar/lounge Le Coin en het kasteel heet nog
steeds Château Bethlehem. Als we aan de jongedame
vragen of de wijn op de kaart droog is, ervaren we een
nieuwe zienswijze op wijn; de wijn is volgens haar namelijk
‘best wel droog’.
Omdat we vanavond graag zoals van ouds willen ‘klassieken’,
heeft de receptioniste bij aankomst een romantisch tafeltje
Wil je ook slapen in
ons Teaching Hotel?
Kamer 2 ‘Fremdkörper’ van Studio Makkink & Bey
voor ons in restaurant L’Étoile gereserveerd. In tegenstelling
tot vroeger is er niet veel klassieks te vinden. We voelen
ons wel een beetje de abonnees van vroeger; ik hoop dat
we er wel jonger uitzien. In het restaurant waan je je een
beetje terug in de schoolbanken door het interieurconcept ‘a
classroom’. Wat wel hetzelfde gebleven is, is dat je aan de
houding, de uitstraling en de toonzetting van de studenten
ziet of ze een gevoel van gastvrijheid in zich hebben of niet,
of dat er nog hier en daar wat gepolijst kan worden. We
kiezen voor het themamenu ‘Limburgs goud in de hoofdrol’
met bijpassend wijnarrangement. Het diner is heerlijk en er
is een goede keuze van bijpassende wijnen gemaakt. ‘En
route’ valt ons wel op dat enkele studenten de pepermuntjes
voor de gasten zelf nogal lekker vinden. Als we bijna gaan
vertrekken ontmoeten we de voor ons nieuwe directeur Ad
Smits. Ook Ad geeft ons een warm gevoel van oprechte
hospitality.
Als laatste Commissaris Bar kan een bezoek aan de bar van
Amphitryon niet uitblijven. Norbert bekent dat hij er nog nooit
is geweest. We treffen het met een groot feest van Chouette.
Ter ere van het 5e lustrum heeft ons nichtje Isabelle samen
met de andere Chouette dames de bar prachtig aangekleed.
Het is helemaal oranje, het DJ hok is verstopt en alles
lijkt veel groter. Ook hier ervaren we een goed gevoel van
welkom. De sfeer zit er al goed in en niemand kijkt raar op
als we ons op de dansvloer wagen. Na een uurtje vinden
we het tijd om te gaan en dat herinnert me aan Reinhard
Mey die vroeger iedere avond in onze bar zong: ‘Gute Nacht,
Freunde, es ist Zeit für mich zu gehen…’ Wanneer we in de
suite aankomen, blijkt deze aangekleed voor de nacht met
gesloten gordijnen, een opengeslagen bed en een briefje met
‘welterusten’ op het hoofdkussen. Als ‘Betthupferl’ vinden
we het bekende Wilhelmina pepermuntje.
We hebben heerlijk geslapen in de goede bedden. Nog even
voor het ontbijt mediteren en Norbert in de gym. Zo zitten
we redelijk fit om 09.00 uur aan het ontbijt. Er is jammer
genoeg niet direct iemand om ons een goede morgen te
wensen, maar het ontbijt ziet er leuk uit met interessante
details. Op het buffet vind je informatie over gezond en slim
Kamer 22 ‘Body’ van D/Dock
ontbijten. Aan de hand van dit concept kun je je optimale
ontbijt samenstellen voor bijvoorbeeld een dagje shoppen
of vergaderen. Erg lang kunnen we niet van het ontbijt
genieten, want al gauw krijgen we de rekening. We vragen
ons af of dit een signaal is om te laten weten dat het ontbijt
afgelopen is en we hierdoor verzocht worden te vertrekken.
Gelukkig blijkt dit niet het geval. De 3e jaars studente die de
leiding heeft, legt uit dat ze voor dit systeem gekozen hebben
omdat anders de studenten vergeten af te rekenen. Om wie
gaat het hier eigenlijk, het systeem voor de studenten of
staat de gast in het middelpunt? We hebben hierover een
interessant gesprek met de studenten. Na het ontbijt leren
we mevrouw Vera Dühring, Dean Relations and Commercial
Affairs, kennen. We evalueren samen met haar en Leonne
onze belevingen. Waar we het allemaal over eens zijn, is
dat gastvrijheidbeleving passie is die je in je bloed hebt of
niet. Als je het in je bloed hebt, dan is het Teaching Hotel de
unieke leeromgeving waar theorie & praktijk en traditie &
innovatie samenkomen en je je gastvrijheidgevoel optimaal
kunt ontwikkelen.
Bij het uitchecken reserveren we een mooie meetingroom
voor onze volgende vergadering in Maastricht. Als
Unternehmen à la Carte GmbH ontwikkelen we strategieën,
concepten en zoeken oplossingen voor bedrijven en nonprofit organisaties in de brede vorm van dienstverlening.
Omdat we al 12 jaar in Duitsland wonen en werken
benutten we voor ons werk de levendige combinatie van
de Nederlandse handelgeest en creativiteit en de Duitse
structuur en strategische planning. Norbert en ik reizen
veel voor ons werk en proberen daarbij steeds gebruik te
maken van een inspirerende vergaderomgeving. Met het
THCB hebben we er een geweldige locatie bij om zaken te
bespreken en plannen te smeden. We hebben genoten van
de unieke ervaring en het samen beleven van onze roots of
hospitality en kijken nu al uit naar de volgende keer.
Zelf geef ik de sleutel door aan Marcel Vlek [1981]. Hij
heeft gastvrijheid door zijn aderen stromen en is een
voorbeeld van oprechte hospitality. Marcel, veel plezier in
ons kasteel…★
Boek dan een kamer via www.teachinghotel.com of geef een unieke ervaring
cadeau. Bezoek de giftshop: www.hotelschoolmaastricht.nl/over-de-hotelschoolmaastricht/giftshop-hotelschool-maastricht
★ | Fundament pagina 2
★ |Bijbanen
www.hotelschoolmaastricht.nl
Jobkoningen en -konin
door Nicoline Wisse Smit [F 1994]
Jobpen is geen Hotello vreemd. Het is het meest voorkomende bijbaantje tijdens de studententijd.
Door de jaren heen is het jobpen uitgegroeid tot een geprofessionaliseerd fenomeen dat niet
langer enkel aan Hotello’s is voorbehouden. Vindt het jobpen zijn herkomst op de Hotelschool,
inmiddels is het woord breed geadopteerd. Het begon allemaal ooit met de school die de
studenten tegen betaling uitleende. Daarop namen de jobkoningen de honneurs waar. In dit artikel
verhaalt Charles van Goch [F 1994] samen met bondgenoten over de geschiedenis van het jobpen
en vertelt hij ons over zijn campusdroom die in vervulling is gegaan.
Charles arriveerde in 1989 op de Hotelschool. Nog
geen tien dagen later vroeg voormalig jobkoning Michel
van de Bosch [HMSM lichting 1988, studeerde af in
Leeuwarden] of hij mee ging jobpen. Charles wist niet wat
het was. Michel verduidelijkte: ‘Wil je geld verdienen?’
Vanaf dat moment jobpte Charles meer dan hij studeerde.
Hij had wat schulden en op jonge leeftijd gezien hoe het
niet moest. Wilde schoon schip maken. En dat deed hij. In
1994 verliet Charles de HMSM met een visie, een Funda
en 40.000 gulden op zak. Ondertussen telt het bedrijf Mise
en Place [MEP], dat begon als studentenuitzendbureau,
zeven labels. Streven is de omzet de komende tien jaar
te verdubbelen naar 100 miljoen euro. De verhuizing van
het hoofdkwartier naar Château Jerusalem maakt deel uit
van de plannen.
Hoe het begon
Oorspronkelijk was het de HMSM die studenten
detacheerde voor feesten en partijen. Begin jaren 80
kwam hier verandering in. Charles: ‘Het jobkoningencommissie-systeem is in 1982 gestart bij het Eurotel
in Antwerpen. Dat is het hotel dat later Switel werd.
Daar is het systeem begonnen dat een hotel een student
commissie betaalde voor zijn bemiddeling. Tot die tijd
werd de school gebeld als een horecabedrijf verlegen
zat om personeel. Wie in de jaren 80 aan de HMSM
studeerde, herinnert zich vast nog wel dat Walter van
Eerdenburg [red: voormalig F&B-manager HMSM] de jobs
regelde.’ Er gaan verschillende verhalen over de transitie
naar jobkoningen. De herinnering doet vermoeden dat
het een telefoniste is geweest die Switel doorverbond
naar een willekeurige gang toen ze informeerden naar
jobstudenten.
Het werk van een jobkoning
Een jobkoning had één of meer bedrijven waarvoor hij
het personeel verzorgde. Voor Maison van de Boer en
Switel ging het soms wel om 300 studenten per week.
De jobkoning of -koningin kreeg zowel van het bedrijf
als van de student commissie. De contracten met de
bedrijven gingen tijdens stages en bij het afstuderen
van hand tot hand. Hélène de Wolf [F 1992] was een
tijd lang verantwoordelijk voor Switel. Ze vond het leuk
om te doen, maar het was tevens noodzaak. ‘Ik moest
de opleiding zelf betalen’, vertelt Hélène. ‘Soms checkte
ik op vrijdagmiddag in het Switel in en werkte ik tot
zondagavond laat. Ik draaide in zo’n weekend 40 uur
en ontving daarnaast commissie van en over jobpers.
Daarmee kon ik niet alleen een messenset en koksbroek
betalen, maar ook de biertjes in de bar. Ik herinner me de
ochtenden dat ik tot laat in de bar was blijven hangen om
in alle vroegte op de campusparkeerplaats te ontdekken
dat mijn jobpers niet kwamen opdagen. Soms ging ik de
campus op om ze uit een bed te vissen.’
Afcateren tijdens het jobpen
Hélène had er al twee jaar studie opzitten toen ze aan
de Hotelschool begon. Ze denkt dat het mede door haar
leeftijd komt dat ze een groot verantwoordelijkheidsgevoel
had. Ze vervolgt: ‘Mijn vriendinnen lachen nog steeds om
het voorstelrondje tijdens de introductieweek waarin ik
zei: ‘Ik ben Hélène de Wolf en ik ben hier om te studeren.’
Hoewel ik de eerste was die je in de bar kon vinden,
nam ik mijn rol als jobkoningin serieus. Ik vond het
een verantwoordelijkheid. Een tijd lang heb ik de jobs
samen met Karin Wildschut [F 1992] geregeld om het
beheersbaar te houden. Switel rekende op mij, maar
ondertussen was ik net als de jobpers een beetje bang
voor meneer Serré [red: voormalig F&B-manager Switel
en contactpersoon van de jobkoningen]. Soms had ik het
gevoel tussen de jobpers en de klant in te staan. Achteraf
kan ik wel lachen om alle verhalen. Jorg Altenburg
[F 1995] oppert dat het misschien maar beter is om de
verhalen de verhalen te laten. Hij geeft aan dat hij blij is
dat het hem in ieder geval nooit is overkomen dat zijn
jobstudenten de tent afbraken en vertelt: ‘Ik herinner
me een jobkoning die een fout maakte met een datum.
Het bedrijf had een groot probleem. Er is volgens mij
zelfs ooit een bedrijf failliet gegaan door de acties van
studenten, zoiets wil je niet op je geweten hebben.’ Het
is echter een illusie om te denken dat er bij Jorg tijdens
het jobpen niets gebeurde. ‘Het ‘afcateren’ kwam op een
goed moment veelvuldig voor. Soms kreeg een jobper
12 uur lang niets te eten. De jobpers maakten dan
onderling afspraken. Zo verliet een eendenborstfilet in
5 tranches de keuken en kwamen er uiteindelijk maar 4
op tafel terecht. Die eendenborst is een milde vorm van
afcateren. Er gaan verhalen dat er tot videorecorders aan
toe van hotelkamers verdwenen. In de jaren bij MEP is mij
opgevallen dat het gedrag van de jobpers in sterke mate
is veranderd. Dat heeft te maken met een verandering in
houding van de horecabedrijven. Bedrijven behandelden
jobpers destijds slecht, dat pikte men niet. Het is geen
excuus, maar nu de basis van de afspraken goed is en
studenten pauzes en goed te eten krijgen, lijkt ook de
houding van studenten positief veranderd.’
Van jobkoning naar bedrijf
Jorg, die het werk van een jobkoning ziet als een
belangrijke les in ondernemerschap, besluit al tijdens zijn
studie om de werkzaamheden uit te bouwen naar een
professioneel bedrijf. Net als Jorg parkeert ook Charles
★ | Fundament pagina 3
★ |Bijbanen
www.hotelschoolmaastricht.nl
www.hotelschoolmaastricht.nl
nginnen
tijdens zijn studie een jaartje extra vanwege de inkomsten
en om zijn plan te laten rijpen. Ondertussen jobpt hij
volop en bouwt aan zijn netwerk. Hij richt Plato'90 op, is
lid van diverse geledingen binnen Amphitryon en blaast
samen met Frans Angenent [F 1991] de Nondejukes
nieuw leven in. Hij weet de stand van Amphitryon op het
Preuvenemint een schwung te geven en staat aan het
Jorg Altenburg [F 1996]
Jobkoning sinds 1992
Sloeg al tijdens studie handen ineen met Charles
Opende in 1996 de eerste niet-Maastrichtse
vestiging van MEP in Utrecht
Is nog steeds aandeelhouder
Tevens directeur Epicure Staffing, de USA divisie
van MEP
Stond bij Amphitryon voor de bar!
Charles van Goch [F 1994]
Jobkoning sinds 1991
Mede Eigenaar van Mise en Place [MEP]
Activiteiten Amphitron oprichter Plato'90 , heroprichter CV de Nondesjukes, diverse commissies
van Intro tot Preuvenement
Lei Willems [Heerlen 1988]
Jobpte tot 1988 voor Charly,
in zijn Briketterie tijd [1988 – 1991] jobpte Charly
voor hem, werkte daarna op diverse plekken
samen met hem en maakt vandaag de dag met
ByLei gebruik van MEP
Hélène de Wolf [F 1992]
Is de eerste jobkoningin
Bemiddelde tijdens de HMSM lange tijd voor Switel
Was bestuurslid Amphitryon in 1989-1990
Eigenaar Unternehemen à la Carte GmbH
Sinds 1,5 jaar klankbord voor jobpers van MEP
Duitsland
begin van de schoolband De Down Town Dixi Society. Als
Charly in 1994 afstudeert, lijkt het jobpen voorgoed te
veranderen. Waar jobkoningen zowel van het bedrijf als
van de student een commissie kregen, besluit Charles
enkel de horecabedrijven nog te belasten. Deze aanpak
maakte het voor jobpers interessant om voor Charles te
werken. Ze sparen immers commissie uit. Op die manier
weet hij de beste jobpers aan zich te binden en dat maakt
hem een interessante speler voor bedrijven. Door deze
strategie in combinatie met het uitkopen van jobkoningen
en de samenwerking met gedreven spelers zoals Jorg, had
Charles bij zijn afstuderen zo goed als de hele markt in
handen. Daarmee was de basis van Mise en Place [MEP]
gelegd.
Professionalisering
Het niet langer aan twee kanten vangen van commissie sluit
aan bij de invoering van de Wet Keten Aansprakelijkheid
[WKA] vertelt Jorg. Een wet die ook het zwart jobpen
lastig maakt. Een wet die MEP omarmt als een kans.
Met zijn Funda op zak en vanuit een schuurtje in Limmel
als hoofdkantoor bezoekt Charles de bijna 30 bedrijven
waar hij mee samenwerkt met de boodschap dat het niet
langer mogelijk is om studenten te leveren voor 10 tot 15
gulden per uur, maar meldt dat hij ook goed nieuws heeft.
‘Wanneer de bedrijven instemmend knikten en blijk gaven
het te begrijpen, vertelde ik ze het goede nieuws. Namelijk
dat studenten vanaf nu verzekerd zouden zijn tijdens het
jobpen. De meeste bedrijven reageerden positief op de
ontwikkeling en het feit dat zij in de toekomst een factuur
voor geleverde diensten zouden ontvangen. Daarna
vertelde ik ze pas dat het nieuwe uurtarief circa twee keer
zo hoog was. De helft van de bedrijven viel pal achterover,
de anderen stemden in. De bedrijven die niet meegingen,
zochten nieuwe jobkoningen, echter de meesten durfden
het niet aan. Bovendien kon ik uiteindelijk altijd leveren.
Mede door het betrekken van mensen uit de stad.’ De
ontwikkeling wordt omarmd door de HMSM. Tevreden
dat studenten niet langer uren zonder pauze jobpen en
gerust dat oude auto’s worden vervangen door degelijke
vervoermiddelen.
Cursus lopen met borden
Vanaf zijn eerste jobervaring werkt Charles met een
visie. In eerste instantie gericht op het inlossen van zijn
schulden. Door de jaren heen groeit zijn visie met hem
mee. Lei Willems [destijds Heerlen en tegenwoordig
directeur ByLei] werkt sinds 1988 samen met Charles.
Ooit jobpten ze samen, vandaag de dag huurt hij MEP
nog steeds in. Hij herinnert zich Charles als een harde,
enthousiaste jobper en later als de man met de leukste
jobs en onderscheidend personeel. Niet verrassend
omschrijft hij Charles als een netwerker pur sang, waarbij
hij de MEP-familie goedlachs vergelijkt met een sekte.
De plannen van Charles om Château Jerusalem om te
toveren tot het hart van de organisatie verrassen hem
niet. Hij omschrijft Charles als een man die openstaat
voor nieuwe dingen en nieuwe mensen. Het betrekken
van studenten uit de stad bij het jobpen is hiervan een
voorbeeld. In de tijd van de jobkoningen leek het jobpen
een echte hotello-aangelegenheid. In navolging van Jorg
die tijdens tentamenweken niet afhankelijk wilde zijn van
hotello’s, betrekt Charles na zijn afstuderen studenten uit
de stad. In korte tijd brengt MEP deze mensen de basics
van gastvrijheid en bediening bij om ze vervolgens samen
met hotello’s te laten jobpen. ‘Het leren met borden
lopen begon op studentenkamers. Later bleek het geen
overbodige luxe om ook kersverse hotello’s deze cursus
aan te bieden. Het scala is door de jaren heen uitgegroeid’,
vertelt Charles. De integratie met studenten uit de stad
blijkt een slimme zet. De mix heeft een positieve invloed
op de sterke cultuur van de hotello’s onderling en is
een welkome ontwikkeling voor tal van managers die de
mondige, zelfbewuste hotelschoolstudenten maar moeilijk
de baas blijven.
Château Jerusalem
De ingebruikname van Château Jerusalem is een
campusdroom van Charles. Vanuit zijn campuskamer
zag hij het torentje van het kasteel en droomde van een
toekomst rondom het kasteel. Tijdens een training met
zijn team in 1996 van Anthony Robins tekent hij het
torentje als visualisatie van succes. Nu, ruim 20 jaar
na zijn afstuderen, gaat zijn droom in vervulling. Met
al lang niet enkel meer een cursus borden lopen maar
een volwassen pakket van 40 trainingen, workshops en
masterclasses van wijn tot Afrikaans leiderschap wordt
Château Jerusalem niet enkel de hoofdzetel van MEP, maar
zal tevens de Mep Academy huisvesten. Een leercentrum
voor gastvrijheidsscholing. ★
★ | Fundament pagina 4
★ | Blog
www.hotelschoolmaastricht.nl
www.hotelschoolmaastricht.nl
Waar ben jij nu, Bas?
Bas Wilbers [F 2010] woont en werkt in Xian, China.
Dat laat hij ons met enige regelmaat weten via zijn
blog op waarbenjij.nu. Bas begon zijn blog al in
2009 toen hij daar stage liep en de mensen thuis,
familie en vrienden op de hoogte wilde houden van
zijn belevenissen. Bas: ‘Het is leuk om een andere
invalshoek te creëren voor mensen die China alleen
maar kennen uit de nieuwsberichten op de televisie
of andere media.’
Bas werkt inmiddels als Guest Relation Manager in
het Westin Xian. Bewust gekozen voor China? ‘Met een
groeiende markt en een land in ontwikkeling geloof ik
dat hier meer kansen zijn voor werk en persoonlijke
ontwikkeling dan elders. Hier leven is niet altijd leuk,
ook ik vind het vervelend om in de winter met een
mondkapje op naar de supermarkt te lopen als de
luchtkwaliteit weer eens slecht is. Maar tegelijkertijd
doe ik hier dingen die ik niet zo snel in Europa zou
doen: vrijwilligerswerk in een weeshuis, model zijn
voor een tijdschrift en 33 uur in een trein zitten om het
dak van de wereld, Tibet, te bezoeken.’
door Karin Kleijnen
Hebben zijn blogs gemiddeld tussen de 200 en
300 pageviews, die over zijn deelname aan het
tv-programma ‘All you need is love’ scoorde er wel
700. ‘Dit stimuleert om te blijven schrijven’, aldus Bas,
‘voor mijn eigen plezier en dat van de lezer’.
Nieuwsgierig geworden? Neem eens een kijkje op
baswilbers.waarbenjij.nu. Bas’ openheid en schrijfstijl
zijn heerlijk verfrissend. Meld je je aan voor de
mailinglijst, dan krijg je automatisch bericht van
nieuwe posts. ★
★ | Fundament pagina 5
★ | Om te weten
www.hotelschoolmaastricht.nl
Om te weten
door Leonne Huveners
1
2
3
9
10
11
4
Ben je verhuisd, heb je promotie gemaakt, een post-hbo of post-universitaire
studie afgerond of ben je voor jezelf begonnen, laat het ons weten. ‘Om te
weten’ besteedt aandacht aan wetenswaardigheden van de HMSM en somt
veranderingen en ontwikkelingen op betreffende jouw loopbaan. ‘Om te weten’
staat stil bij het wel en wee van alumni. Feiten en cijfers, geef ze aan ons
door!
5
6
7
8
Mandy Haacke [F 2008] en Reinder Griffioen zijn op
4 april in het huwelijk getreden.
BABIES
HUWELIJK
1) 25 november: Lothar Alexander, zoon van
Marijn Smit [F 2002] en Gosia Król.
Veronique Sliepen [F 2000] en Jack Ruys [F 2000]
zijn op 20 september in het huwelijk getreden.
2) 27 januari: Lucas, zoon van
Charlotte Troubleyn [F 2005] en Sander Weetink
[F 2005].
Roos Donner [F 2007] en Pieter Munten [F 2008] zijn
op 10 april in het huwelijk getreden.
3) 30 januari: Jesse, zoon van Steffie Reijnen
[F 2004] en Ruud Teeuwen, broertje van Diede.
4) 18 februari: Chloé, dochter van Elze Akkermans
[F 2002] en Cees Tanja [F 2001].
5) 17 maart: Abel, zoon van Kyra van Oorschot
[F 2005] en Ralph Schaeken, broertje van Julia.
6) 27 maart: Daan, dochter van Susanne Koek
[F 1999] en Paul Schellen, zusje van Mikki en Sam.
7) 13 april: Mick, zoon van Jacky Wassenberg
[F 2002] en Dirk van der Linden.
8) 24 april: Evelyne, dochter van Femke Visser
[F 2001] en Douglas Skirving, zusje van Juliette en
Valerie.
Evelyne Geurts [F 2009] en Gertjan van Houselt
[F 2009] zijn op 6 november op het strand van
Aruba in het huwelijk getreden.
Ilse Dalhuisen [F 2006] en Eugène Lubbers [F 2006]
zijn op 29 mei in het huwelijk getreden.
9) 24 april: Lilou, dochter van Yvette Pons [F 2003]
en Sander van der Zijden [F 2002], zusje van
Marilot.
10) 25 april: Guusje, dochter van Suzanne Koyen
[F 2010] en Patrick van IJzendoorn [F 2010].
11) 20 mei: Kai, zoon van René van Camp [F 1999]
en Allison Camp.
★ | Fundament pagina 6
★ | In en om de HMSM
www.hotelschoolmaastricht.nl
www.hotelschoolmaastricht.nl
www.hotelschoolmaastricht.nl
door Karin Kleijnen
Oefening baart
Coördinator afstudeerprofiel Hotelmanagement, Ed Pinczowski, is ervaringsdeskundige.
Een hotel is een bedrijf, stelt hij, en heeft daarom maar één doel: winst maken. De vraag is alleen:
hoe doe je dat? Ed Pinczowski leerde de kneepjes van het vak in de praktijk. In zijn laatste functie
voor zijn pensioen heeft de ervaringsdeskundige een nieuw doel: zoveel mogelijk van zijn kennis
– en passie – doorgeven aan studenten van de Hotel Management School Maastricht.
Het Engels van de geboren en getogen Maastrichtenaar
klinkt bijna Engelser dan dat van een native speaker
en in zijn Nederlands dringt weinig Maastrichts accent
door. Wat wil je, 35 jaar buitenland laten nou eenmaal
een stempel achter. Het begon met een Japans sfeertje
in het Amsterdamse Okura, daarna Nairobi, Istanbul,
Jamaica, Brussel, Jeruzalem, Lagos, Sint Maarten,
Antalya, Frankfurt en Athene. En dan nog een keer terug
naar Frankfurt. Dat was zijn laatste kunstje, zegt hij
zelf. Steeds leidinggevende functies, de laatste 25 jaar
General Manager. Het was in Nairobi dat hij zijn Marjan
leerde kennen. Hij legde haar uit dat hij een zigeuner was
en van plan was dat de rest van zijn leven te blijven. Als
ze dat leuk vond, mocht ze mee. ‘En ze vond het leuk, ze
kwam gelukkig uit een luchtvaartgezin’. En dan nu toch
weer happy in Maastricht? ‘Meer dan happy, het lichtelijk
workaholic tintje is er wel vanaf. Wat ik op de Hotelschool
doe, geeft mij de afwisseling die ik zoek, maar niet de
financiële stress van de beroepspraktijk.’
Service
Ed startte op onze school in januari 2011. De eerste
paar maanden parttime, want oude bekende Camille
Oostwegel [F 1972] had hem ondertussen ook al weten
te strikken voor een interim General Managersfunctie
bij Château St. Gerlach. Vindt Ed zichzelf een goede
gastheer? ‘Ach, dat weet ik niet. Elke hoteldirecteur
moet zich natuurlijk realiseren waar het in de hospitality
industry om draait. Het de gast in alle mogelijke opzichten
naar de zin maken is een voorwaarde voor financieel
succes. Sommige managers zijn daarbij heel gastvrij,
maar je hebt er ook die zijn een beetje mensenschuw.
Die hebben zich dan wel met de juiste medewerkers
omringd.’ Uiteindelijk komen gasten terug naar mensen,
denkt Ed, niet naar gebouwen. ‘Ik heb ooit voor een hotel
gewerkt, dat zag er echt niet meer uit, maar de gasten
bleven komen tot de allerlaatste dag. Omdat ze zich door
de medewerkers als koningen behandeld voelden. Service
is alles.’
Uit de praktijk
Om optimale service te kunnen bieden, moet je als
hotelmanager voor een heleboel verschillende aspecten
zorgen. Inkoop, personeelsmanagement, operationele
zaken, financiële zaken, ownership issues, marketing, de
omgeving, de samenleving, de stad. Die afwisseling heeft
Ed altijd enorm aangetrokken, net als het doorgeven van
kennis. ‘Dat didactische vind ik leuk. Ik heb wel iets van
een onderwijzer.’ Ook van een docent aan een bacheloren masteropleiding? ‘Ik ben ervaringsdeskundige. Wat ik
op school kan toevoegen is praktische ervaring uit het
bedrijf en alle aspecten die daarmee samenhangen. Ik
vertegenwoordig de industrie waar we voor opleiden.
School is er voor de theoretische basis, de fundering,
daar kun je niet zonder, daar moet je op bouwen. Maar
wat iemand echt succesvol maakt zijn zaken als een
goede managementstijl, het vermogen om oprecht om
mensen te geven, de vaardigheid om te leren van foute
beslissingen zodat je niet steeds dezelfde blunders
maakt. En oh ja, ook heel belangrijk, gevoel voor cijfers.’
Peerranking
Hoe geef je dergelijke vaardigheden door aan de student?
Is dat ook een kwestie van oefenen? ‘Jazeker, gewoon
vaak doen. Op school werken we veel in groepsverband.
Heel belangrijk. In het bedrijfsleven is het bijna niet
anders. Ik kan niet genoeg hameren op het belang van
een activiteit als peerranking. Studenten beoordelen
elkaar op aspecten als attitude en inzet. Dat mag geen
matte bedoening worden. Als jij in staat bent om je beste
vriend of vriendin te vertellen wat er niet deugt aan zijn
of haar performance, en daarna samen koffie drinken,
dát is de spirit.’ Een andere ervaring die Ed graag aan
zijn studenten meegeeft, is dat succes vaak bepaald
wordt door anderen. ‘Je kunt wel very bright zijn, maar als
de anderen iets hebben van ‘oh jee, daar komt ie weer’,
dan ben je gewoon een bright individual, maar sta je wel
aan de zijlijn. Pas als ze voor jou door het vuur gaan, dan
is de kans groot dat je succes hebt, ook al ben je iets
minder bright.’
Intercultural awareness
Werkgevers Hilton en Sheraton boden Ed de mogelijkheid
te werken en te wonen in vele buitenlanden. Ook als je
Nederland nooit uitgaat, is de kans groot dat je te maken
krijgt met een internationaal gastenbestand of met veel
buitenlandse medewerkers, denkt Ed. Graag onderstreept
hij het belang van intercultural awareness en respect
voor elkaars culturen: ‘Ik heb mijn hele leven gewerkt
met mensen die vanuit andere culturen heel anders in
het leven stonden en die heel anders tegen de zaken
aankeken. Ik was overal te gast. Dan heb je het maar
te doen met de mensen die ter plekke wonen, leven en
werken. Tegelijkertijd moet je een dienstverleningspakket
neerzettten dat beantwoordt aan de verwachtingen van
de gasten. Daar werk je samen aan. Al die culturen, talen
en achtergronden geven samen gestalte aan het product
dat ze afleveren.’
Coördinator afstudeerprofiel Hotelmanagement
Ed beperkt zich tegenwoordig hoofdzakelijk tot de
bovenbouw van de opleiding. Samen met collega Jos
Gulikers is hij coördinator van de activiteiten van
afstudeerprofiel Hotelmanagement, een van de vier
afstudeerprofielen waar studenten voor het laatste
anderhalf jaar van hun studie voor kunnen kiezen.
Dat betekent onder andere minoren ontwikkelen –
gerealiseerd zijn al revenue management, international
★ | Fundament pagina 7
★ | Colofon
★ | In en om de HMSM
www.hotelschoolmaastricht.nl
kunst
Nummer 42, juli 2014
Fundament is een uitgave van
het Alumni Netwerk van de Hotel
Management School Maastricht.
Afkortingen
HMSM: Hotel Management School
Maastricht
THCB: Teaching Hotel Château
Bethlehem
relationship management en hotel onroerend goed –,
hotelgerelateerde afstudeerprojecten uit het bedrijfsleven
werven en stages begeleiden. ‘Bij al die activiteiten put
ik voortdurend uit mijn eigen ervaring om te achterhalen
waar de internationale hotellerie gebaat bij kan zijn
en waar wij tijdens de opleiding dus meer of minder
aandacht aan moeten besteden.’
Bijna de helft van zijn tijd gaat op aan stages. Als lid van
het kernteam van Bureau Stages begeleidt en bezoekt hij
alle stagiaires in het Midden-Oosten. ‘Daar bespreek ik
niet alleen de voortgang van de student, maar check ook
wat de bedrijven in onze studenten zien. En vooral: wat
ze niet zien. Zijn er zaken waar we als opleiding wat meer
accent op moeten en kunnen leggen?’
Ervaring delen
Over twee jaar is Ed 70. Dan heeft hij aan een meer
dan veertigjarige loopbaan in de hotellerie nog eens zes
jaar onderwijs toegevoegd. In de hotellerie was het nooit
genoeg, het moest altijd meer en beter. ‘Ik voel nu niet
meer die voortdurende druk om de vaak tegenstrijdige
belangen van diverse stakeholders naar beste eer en
geweten te behartigen. Toen vond ik die druk best prettig,
maar nu hoef ik die niet meer. Gelukkig ben ik wel nog
steeds op allerlei mogelijke fronten met de industrie
bezig. Dat is heerlijk, maar je moet ook weten wanneer
op te houden. Misschien over twee jaar? Ik hoop dat er
onder de lezers enige geïnteresseerden zijn die, net als
ik, nog voldoende passie hebben voor deze schitterende
industrie en dat graag met een nieuwe generatie hoteliers
willen delen. Als ik me op de dag dat ik hier afscheid
neem net zo voel als vandaag, dan moet ik voor mezelf
wel eerst nog een hele reeks vrijetijdsactiviteiten gaan
bedenken.’ ★
Ed Pinczowski vóór 2011
Opleiding: gymnasium, studie rechten
[kandidaats]
Eerste baan: assistent-manager bij het Memphis
Hotel in Amsterdam, een luxe 80-kamerhotel
achter het Hilton. ‘Dat was míjn Hotelschool. Ik
mocht alles doen en ik moest alles doen. Van
schoenen poetsen tot boekhouding. Van 7 uur ’s
ochtends tot 11 uur ’s avonds. Geweldig.’
Tussendoor: Okura Amsterdam
Daarna: 10 jaar Hilton, te beginnen in Amsterdam.
Nairobi was de eerste buitenlandse post.
Tussendoor: klein hotelbedrijf in Jamaica,
herenconfectiebedrijf in Nederland
Daarna: 25 jaar Sheraton (nu Starwood)
Bij Sheraton: ‘Toen St.Maarten werd geopperd,
stelde ik me voor dat ik daar in een witte smoking
op het strand een borrel stond te drinken met
gasten. Daar had ik geen zin in. Maar toen ik de
bouwplannen zag werd me duidelijk dat het om
een luxe 600-kamer hotel ging, een enorm complex
en een grote uitdaging. Toen heb ik gezegd: I’m in,
dit wil ik doen.’
Voorkeur voor locatie tijdens carrière: ‘Geen.
Wel graag buitenland. Het bedrijf moest maar
bepalen waar ze me wilden hebben. Mij ging het
altijd om de inhoud van de baan, niet om het
strand of de omgeving.’
Over zichzelf: ‘Ik heb mezelf altijd als generalist
gezien. Ik wist van een heleboel zaken een beetje,
maar was nergens een expert in.’
Redactie
Ankie Hoefnagels
Leonne Huveners
Karin Kleijnen
Nicoline Wisse Smit
Redactie-adres
Hotel Management School
Maastricht
Alumni Netwerk
Postbus 3900
6202 NX Maastricht
T: +31 (0)43 352 8282
F: +31 (0)43 352 8285
[email protected]
De redactie behoudt zich het recht voor om
ingezonden stukken te herzien voor publicatie. De meningen en ideeën weergegeven
in Fundament komen niet noodzakelijkerwijs overeen met die van de redactie.
Copyright is in handen van Fundament en
van de individuele auteurs. Niets uit deze
uitgave mag worden gekopieerd zonder
goedkeuring van de redactie.
ISSN: 1876-4088
★ | Fundament pagina 8

Download Report